تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک
سال:1399 | دوره:33 | شماره:3 (پیاپی 128) |تعداد مقالات:17

نیوکاسل یکی از مهم ترین بیماری های اقتصادی و معضلات صنعت طیور در کشور می باشد. اساس تشخیص بیماری، علائم بالینی و کالبدگشایی، روش های آزمایشگاهی (جداسازی ویروس، آزمون های سرولوژی و تکنیک های مولکولی) می باشد. هدف از مطالعه بررسی روش های تشخیص و نحوه تحلیل نتایج آزمایشگاهی بیماری نیوکاسل و میزان شیوع نیوکاسل در بین موارد ارجاعی در آزمایشگاه ها می باشد. مطالعه به صورت توصیفی و بر اساس نظر کارشناسان خبره و طراحی پرسشنامه ای در سال 1393 انجام گرفت. جهت تجزیه و تحلیل متغیرهای کیفی، فراوانی نسبی و برای متغیرهای کمی میانگین و فاصله اطمینان محاسبه شد. جهت بررسی معنی دار بودن نسبت متغیرهای بررسی شده از آزمون مربع کای استفاده شد. 05/0>P سطح معنی داری آماری در نظر گرفته شد. در 80 درصد موارد ملاک تشخیص، آزمایش سرولوژی به فاصله دو هفته می باشد. فقط 23% از روش های مولکولی استفاده می کنند. 87% کارشناسان آزمون HI را به ELISA ترجیح می دهند. در 6/58% آزمایشگاه ها از آنتی ژن با توان 4 واحد برای HI استفاده می کنند. بیشتر کارشناسان برای مزارع گوشتی عیار 6، مزارع تخمگذار عیار 8 و مزارع مادر عیار 9 را به عنوان عیار مشکوک در نظر می گیرند. در سال 1392 از موارد ارجاعی بیماری تنفسی چندعاملی 44% نیوکاسل بوده است و40% از موارد ارجاعی به عنوان نیوکاسل، نیوکاسل مثبت بودند. در مواردی که داده های کافی از مزرعه در دسترس نباشد، برای ارزیابی اولیه از وضعیت بیماری، روندهای تشخیص، ارزیابی عوامل خطر، توجه به نظر کارشناسان در ارائه الگوهای پیشگیری بیماری می تواند موثر واقع گردد.

این پژوهش با هدف بررسی اثر سطوح مختلف عصاره هیدروالکلی موسیر در مقایسه با آنتی بیوتیک فلاووفسفولیپول بر عملکرد، فراسنجه های خونی، جمعیت میکروبی و ریخت شناسی روده جوجه های گوشتی انجام شد. این مطالعه با 200 قطعه جوجه ی یک روزه (راس 308) در قا لب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل: شاهد (جیره پایه بدون افزودنی)، و جیره پایه حاوی سطوح مختلف عصاره هیدروالکلی موسیر (150، 300 و 450 میلی گرم در کیلوگرم جیره) و آنتی بیوتیک فلاووفسفولیپول (500 میلی گرم در کیلوگرم جیره) بودند. در بازه سنی 25 تا 42 روزگی استفاده از 450 میلی گرم در کیلوگرم عصاره موسیر سبب بهبود افزایش وزن روزانه بدن و ضریب تبدیل خوراک نسبت به تیمار شاهد و آنتی بیوتیک شد (05/0>P). فراسنجه های خونی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. شمار باکتری های لاکتوباسیل ایلئوم در جوجه های تغذیه شده با 450 میلی گرم در کیلوگرم عصاره موسیر بیشتر از جوجه های مربوط گروه آنتی بیوتیک بود (05/0>P). طول پرزها در تیمار دریافت کنندة 450 میلی گرم در کیلوگرم عصاره موسیر نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0>P). بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از عصاره موسیر (450 میلی گرم در کیلوگرم) سبب بهبود عملکرد، جمعیت میکروبی و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی شد.

کلستریدیوم پرفرینجنز یک باکتری گرم مثبت که براساس چهار توکسین اصلی آلفا، بتا، اپسیلون و یوتا به پنج تیپ A تا E تقسیم می شود. توکسین اپسیلون از توکسین های قوی کلستریدیایی و توکسین اصلی تیپ های B و D و عامل بیماری گاز گانگرن درانسان و آنتروتوکسمی در دام است. ارزیابی ایمنی ناشی از واکسن که در پیش گیری از این بیماری از اهمیت خاصی برخودار بوده که در فارماکوپه روش (SN (Serum neutralization test برای آن پیشنهاد گردیده است. هدف این پژوهش ارزیابی تست الایزا به عنوان روشی جایگزین برای اندازگیری آنتی توکسین اپسیلون می باشد. ابتدا تست اندازه گیری توانایی واکسن به روش معمول انجام یافته و سرم های اخذ شده با هر دو روش معمول و الایزای غیرمستقیم بررسی گردید. میزان cut off کنترل منفی در تست الایزا 42/0 برآورد شد و نتایج آزمون کراس نشان داد که سیستم الایزا برای توکسین اپسیلون اختصاصی عمل می نماید نتایج این پژوهش ارتباط معنی داری بین این دو تست در موارد واکسینه شده با نمونه فرمانتور نشان داد. آنالیز رگرسیون خطی، همبستگی 84/0 با P≤ 0. 01 را نشان داد. در نهایت پیشنهاد گردید از تست الایزا به عنوان جایگزینی برای ارزیابی سطح ایمنی حیوانات آزمایشگاهی استفاده نمود. اگرچه برای استفاده در حیوانات هدف نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری می باشد.

جلوگیری از ورود بافت های غیر مجاز (مانند پوست، استخوان، غضروف، سویا و. . . ) در تولید فرآورده های گوشتی در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این امر بیشتر به منظور شناسایی واحدهای تولیدی متخلف و افزایش اعتماد مصرف کنندگان در رابطه با فرآورده های گوشتی انجام می گیرد. به منظور کنترل مواد تشکیل دهنده این محصولات همراه آزمون های شیمیایی باید از روش بافت شناسی بهره برد. هدف از تحقیق حاضر بررسی توان آزمون بافت شناسی در کاهش تخلفات استفاده از بافت های غیرمجاز در فرآورده های گوشتی (سوسیس، کالباس، همبرگر، کباب لقمه و ناگت) بود. برای این منظور در بازه زمانی سه سال، از ابتدای نیمه دوم سال 1393 تا آخر نیمه اول سال 1396 نمونه های ارسالی به سه آزمایشگاه فعال در زمینه تشخیص بافت های غیرمجاز در سه استان تهران، البرز و اصفهان مورد ارزیابی و ثبت نتایج قرار گرفتند. نتایج نهایی حاصل از ثبت داده ها پس از پایان دوره سه ساله توسط نرم افزارهای آماری مورد ارزیابی و نتایج در قالب نمودار و جدول نشان داده شدند. نتایج نشان دهنده کاهش محسوس استفاده از بافت های غیرمجاز در طول دوره آزمون بود. با ارائه یافته های حاصل از این تحقیق می توان بیان داشت که آزمون بافت شناسی به عنوان یک آزمون تشخیصی به خوبی توانسته بود نقش بازدارندگی خود در استفاده از بافت های غیرمجاز در فرآورده های گوشتی را ایفا کند.

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر استفاده از جاذب مایکوتوکسین Toxeat® در کاهش اثرات منفی افلاتوکسین به روی بیان ژن های INFγ و INFα و غلظت سرمی IL2 و IL6 در جوجه های گوشتی می باشد. تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500، به صورت تصادفی در شش تیمار در پنج تکرار و10 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار 1: جیره پایه(NC)، تیمار 2: جیره پایه +1 میلی گرم برکیلوگرم آفلاتوکسین (PC)، تیمار 3: PC+g/kg 1 از Toxeat® ، تیمار4: +PC g/kg 2 از Toxeat® ، تیمار5: PC + g/kg 3 از Toxeat® ، تیمار6: PC + g/kg 1 از Toxeat® بدون بخش غیرآلی (هیدرات سدیم-کلسیم آلومینوسیلیکات). در پایان 42 روزگی به منظور بررسی تغییرات بیان ژن های INFγ و INFα ، 3 نمونه بافت کبد از هر تیمار جمع آوری شد. پس از استخراج RNA از بافت کبد رونویسی معکوس به عمل آمد. نتایج تحقیق نشان داد که بیان ژن های INFγ ، INFα در همه تیمارهای آزمایشی با یکدیگر متفاوت است به طوری که بیان ژن INFγ در تیمار 3 در مقایسه با سایر تیمارها به طور معنی داری افزایش دارد (05/0>P). همچنین بیان ژن INFα در تیمارهای دریافت کننده جاذب مایکوتوکسین Toxeat® در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش نشان داد(05/0>P). در بررسی میزان غلظت سرمی IL6، تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده شد(05/0>P) ولی در میزان غلظت سرمی IL2 اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد (05/0

هدف علم اصلاح نژاد بهبود ژنتیکی صفات تولیدی است که تأثیر شگرفی بر سودآوری واحدهای دامپروری دارند. یکی از این صفات تولید شیر است که شیر علاوه بر اینکه غذای کاملی است منبع تأمین پروتئین و کلسیم در تغذیه انسان به شمار می رود. یک راهکار مناسب برا ی بهبود این صفت شناسایی ریزRNAهایی است که بر تولید و ترکیب شیر تأثیرگذار هستند. ریزRNAها قطعات تک رشته ای و کوتاه RNA با طولی حدود ٢ ٢ نوکلئوتید هستند که در تمام سلول ها و مایعات بدن مثل خون و شیر حضور دارند. در این مطالعه برای بررسی چگونگی اثر ریزRNA بر فرآیند تولید شیر داده های پروفایل بیان ریزRNA مربوط به بافت پستانی گاو از پایگاه داده ArrayExpress استخراج گردید. با نرم افزار GEO2R آنالیز بیان داده ها انجام شد. سپس با استفاده از نرم افزار miRwalk و targetscan ژن های هدف ریزRNAها شناسایی شدند. بعد از شناسایی ژن های هدف از نرم افزار DAVID جهت انجام واکاوی هستی شناسی و شناسایی مسیرهای متابولیکی مرتبط با ژن های هدف استفاده شد. در نهایت رسم شبکه ژن های هدف و واکاوی شبکه ژنی با استفاده از نرم افزار Cytoscape انجام شد. در این مطالعه 18 ریزRNA دارای fold change بالاتر از 2 بوده و 5 ریز RNA دارای fold change کمتر از 2 شناسایی شد که کنترل کننده بیان 936 ژن هدف می باشند. مهم ترین مسیرهای شناخته شده موثر بر فرآیند تولید شیر که ژن های شناسایی شده فوق در تنظیم فعالیت آن ها دخالت دارند عبارتند از مسیرهای سیگنالینگ: TGFB، WNT، MAPK، mTOR، PI3k-Akt، انسولین و پرولاکتین. نتایج این بررسی می تواند اطلاعات تکمیلی برای درک ارتباط ژن های مؤثر و عملکردهای بیولوژیکی آن ها در فرآیند تولید شیر را فراهم آورد.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح متفاوت رگولین به همراه جیره های متفاوت فلاشینگ بر عملکرد تولیدمثلی میش های بلوچی در قالب طرح کاملا" تصادفی با 5 تیمار 8 رأسی انجام شد. تیمارهای آزمایشی به ترتیب شامل: گروه 1-(جیره پایه بدون رگولین و جیره فلاشینگ)، گروه2-(سطح 1 رگولین+ جیره فلاشینگ حاوی 4 درصد روغن ماهی)، گروه 3-(سطح 2 رگولین+ جیره فلاشینگ حاوی 4 درصد روغن سویا )، گروه4-(سطح 1 رگولین+ جیره فلاشینگ حاوی 4 درصد روغن سویا )، گروه 5-(سطح 2 رگولین + جیره فلاشینگ حاوی 4 درصد روغن ماهی)، بودند. طول دوره مصرف جیره فلاشینگ 25 روز در نظر شد(10 روز قبل از قوچ اندازی تا 15 بعد از قوچ اندازی). در فاصله بین روزهای 70 تا 90 روز بعد از زایش به محض مشاهده رفتار فحلی، میش ها، عملیات قوچ اندازی انجام شد. آزمایش اولتراسونوگرافی جهت بررسی تعداد فولیکول های گراف و جهت تشخیص آبستنی، 34 روز بعد از قوچ اندازی انجام شد. بعد از زایش نیز فراسنجه های تولیدمثلی نظیر نرخ بره زایی (بره های متولد شده به میش های زایمان کرده) و دوقلوزایی (تعداد میش های دوقلوزا به میش ها زایمان کرده) و مرده زایی(بره های مرده متولد شده به میش های زایمان کرده) محاسبه شد. نتایج مربوط به نرخ تخمک ریزی، نرخ آبستنی، نرخ مرده زایی و نرخ بره زایی بین گروه های مختلف اختلاف معنی داری مشاهده شد ( 05/0>P) بیشترین نرخ تخمک ریزی (100درصد)، نرخ آبستنی (100درصد) و نرخ بره زایی (125 درصد) و کمترین نرخ مرده زایی (صفردرصد) مربوط به گروهی بود که دو سطح ملاتونین و جیره فلاشینگ حاوی 4 درصد روغن سویا مصرف کرده بودند و با گروه شاهد اختلاف معنی داری داشتند ( 05/0>P)نتایج فاصله قوچ اندازی تا فحلی بین تیمارها اختلاف معنی داری نداشت. نتایج مربوط به میانگین تعداد فولیکول های گراف در تخمدان میش ها در زمان فحلی و تعداد جسم زرد 10 روز بعد از قوچ اندازی نشان داد که استفاده از ملاتونین در خارج از فصل تولیدمثل باعث افزایش تعداد فولیکول های گراف در زمان فحلی گردید و با گروه شاهد (فاقد ملاتونین) اختلاف معنی داری داشت ( 05/0>P).

هدف از اجرای این طرح بهبود بازده باروری اسپرم در گوسفند با افزودن آنتی اکسیدان گلوتاتیون به محیط انجماد بود. در این آزمایش اسپرم از 5 رأس قوچ نژاد زل جمع آوری به رقیق کننده های حاوی صفر، 5/0، 1، 2، 4 و 8 میلی مولار گلوتاتیون اضافه و سپس منجمد شدند. در مرحله ارزیابی آزمایشگاهی کیفیت اسپرم، اسپرم های منجمد مورد ارزیابی آزمایشگاهی قرار گرفتند و فراسنجه های حرکتی، زنده مانی، سلامت غشا، مورفولوژی، سلامت آکروزوم، فعالیت میتوکندری و میزان لیپید پراکسیداسیون مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استفاده از 4 میلی مولار گلوتاتیون منجر به بهبود جنبایی کل، جنبایی پیشرونده، سلامت غشا، فعالیت میتوکندری، سلامت آکروزوم، زنده مانی و کاهش آپوپتوزیس و پراکسیداسیون لیپیدهای غشایی در اسپرم منجمد قوچ پس از یخگشایی شد. استفاده از تیمار 8 میلی مولار گلوتاتیون منجر به کاهش کیفیت اسپرم پس از یخگشایی شد و استفاده از آنتی اکسیدان گلوتاتیون تاثیری بر مورفولوژی اسپرم پس از فرایند انجماد-یخگشایی نداشت. در نتیجه استفاده از تیمار 4 میلی مولار آنتی اکسیدان گلوتاتیون می تواند راهکاری در جهت بهبود بازده باروری اسپرم قوچ پس از فرایند انجماد-یخگشایی باشد.

نشخوارکنندگان کوچک یکی از اصلی ترین منابع درآمد در معیشت دامداران روستایی می باشد. تغذیه از مهم ترین عوامل موثر در حفظ درآمد پایدار در این صنعت محسوب می شود. مطالعه حاضر باهدف بررسی اثرات افزودن مکمل بیورومینا بعنوان یک مکمل پروبیوتیکی در سطوح مختلف بر عملکرد، رشد و فراسنجه های خونی در بره های فراهانی طراحی شد. بره ها در سه گروه مختلف بشرح ذیل تقسیم شدند: گروه اول: شاهد (بدون افزودنی)، تیمار یک: یک گرم پروبیوتیک بیورومینا (سطح پایین)، تیمار دو: دو گرم پروبیوتیک بیورومینا (سطح بالا). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطح بالای بیورومینا اثر منفی بر متابولیت های خونی بخصوص آنزیم های کبدی (آلکالین فسفاتاز) و گلوکز داشت. این اثرات شبیه اثرات دوگانه یا دوفازی هورمسیس بود و در نتیجه بره های دریافت کننده بیورمینا در سطح بالا نسبت به سایر گروه ها میانگین افزایش وزن روزانه، وزن نهایی و کارآیی خوراک پایین تری داشتند. به هر حال، مکمل کردن بیورومینا در سطح پایین اثرات مثبتی بر وزن نهایی بره ها داشت. بطور کلی به نظر می رسد مکمل کردن بیورومینا در سطح پایین احتمالا می تواند عملکرد و وزن نهایی بره های فراهانی را بهبود بخشد.

بافت چربی نقشی مهم در برقراری دوره شیردهی موفق و به دنبال آن تولیدمثل مطلوب دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات بیان ژن های مرتبط با سوخت و ساز چربی در بافت چربی گاوهای هلشتاین در زمان های مختلف پس از زایش بود. گاوها (16=n) با میانگین تولید شیر بیشتر از30 کیلوگرم در روز، نوبت زایش (2/1± 1/3) و نمره وضعیت بدنی (2/0± 25/3) انتخاب و با جیره ای مشابه از زمان زایش تا روز 50 شیردهی تغذیه شدند. بیوپسی از بافت چربی زیرپوستی ناحیه پین در روزهای 21 و 42 شیردهی انجام شد. RNA کل استخراج و برای بررسی بیان نسبی ژن های مرتبط با بتا اکسیداسیون (CPT1A, ACOX1)، ساخت چربی (SREBP1C، LPL) و تجزیه چربی (ATGL، LIPE) از دستگاه Real-time PCR استفاده شد. نتایج نشان داد بیان نسبی ژن های مرتبط با اکسیداسیون، ACOX1 (03/3 برابر) و CPT1A (99/2 برابر) تحت تاثیر زمان بوده و با افزایش روزهای شیردهی افزایش یافت (05/0>P). در بین ژن های بررسی شده، بیان نسبی ژن های مرتبط با تجزیه چربی، LIPE (54/ 4 برابر) و ATGL (11/7 برابر) افزایش معنی داری نشان داد. بیان نسبی ژن های مرتبط با ساخت چربی، LPL (75/7 برابر) و SREP1C (61/2 برابر) با افزایش روزهای شیردهی به صورت معنی داری کاهش یافت. به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد بیومارکرهای سوخت و ساز چربی در بافت چربی تحت تاثیر زمان های مختلف پس از زایش قرار گرفت.

اختلالات دهان و دندان یکی از شایع ترین بیماری ها درطب حیوانات کوچک به حساب می آید. علیرغم اهمیت قابل توجه بدفرمی ها، اطلاعات اندکی در رابطه با فراوانی این بیماری ها در جمعیت سگ های خانگی به ویژه در ایران وجود دارد. این مطالعه با هدف ارزیابی فراوانی بدفرمی های دندانی در سگ های ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان صورت پذیرفت. تعداد 111 قلاده سگ، شامل 58 قلاده سگ نر و 53 قلاده سگ ماده در محدوده ی سنی 6 ماه تا 13 سال از نژادهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفتند. معاینه ی دهانی انجام شد و بدفرمی، شکل سر، سن، جنس و نژاد ثبت گردید. بدفرمی های فک و دندان در 29 قلاده از 111 قلاده (1/26 %) تشخیص داده شد. بیشترین فراوانی مربوط به کراس بات قدامی و پس از آن پروگناتیسم فک پایین بود. اگرچه به لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین فاکتورهای سن، جنس و نژاد مشاهده نشد، اما فراوانی بدفرمی ها در سگ های نر بیشتراز سگ های ماده بود. همچنین نژادهای کوچک شیوع بالاتری از بدفرمی را نشان دادند. یافته های ما بر ضرورت بهداشت دندانی، مراقبت دندانی صحیح و ارزیابی مداوم دوره ای سگ ها تأکید می کند. با توجه به وراثتی بودن بدفرمی ها، پرورش دهندگان باید سگ های مبتلا را از برنامه های تولید مثلی حذف کنند.

اختلال در تعادل مایعات بدن موجب بروز مشکلات و بیماری های متعددی از جمله آسیت در طیور می شود. بنابراین شناسایی مکانیسم های درگیر در کنترل اخذ آب می تواند در درک بهتر پاتوفیزیولوژی بیماریهای مرتبط کمک کننده باشد. نوروپپتید وای یکی از نوروپپتیدهای درگیر در کنترل مرکزی اخذ آب است. در هنگام محرومیت از آب، سنتز mRNA این نوروپپتید در هیپوتالاموس افزایش می یابد. بنابراین، این مطالعه به بررسی نقش گیرنده های NPY1 و NPY2 در کنترل مرکزی اخذ آب می پردازد. در این مطالعه دو سری آزمایش انجام شده است. در آزمایش اول و دوم جوجه خروس های گوشتی نژاد راس به ترتیب 10 میکرولیتر اوانس بلو، 5/2، 5، 10 و 20 میکروگرم از B5063 و SF22 (آنتاگونیست های گیرنده های NPY) را با تزریق داخل بطن مغزی دریافت کردند. سپس اخذ آب تجمعی آن ها در زمان های 90 و 180 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که تزریق داخل بطن مغزی B5063 (gμ 20 و 10، 5، 5/2) باعث کاهش اخذ آب تجمعی در مقایسه با گروه کنترل شده است (05/0P). نتایج حاصل از این آزمایش نشان دادند که اثر NPY درونزاد بر اخذ آب ممکن است از طریق گیرنده NPY1 صورت بگیرد.

حشره کش های بیولوژیک به دلیل سازگاری با طبیعت و ارزانی، تاثیر مناسب تری نسبت به حشره کش های شیمیایی دارند و مقاومت نسبت به آن ها کمتر ایجاد می شود. در این میان توجه زیادی به استفاده قارچ های آنتوموپاتوژن گردیده و قارچ Metarhizium anisopliae یکی از قارچ های بیمارگر حشرات می باشد. در این مطالعه عصاره سه گیاه Consolida orientalis، Matrica chamomile و Adonis vernalis که قبلا اثر حشره کشی آنها ثابت شده بود انتخاب، و اثر آنها بر روی رشد و اسپورزایی Metarhizium anisopliae بررسی گردید تا در صورت عدم تاثیر مهاری این عصاره ها بر روی رشد این قارچ بتوان به شکل توام در مبارزه با بندپایان استفاده نمود. از عصاره های گیاهی شامل غلظت های 1/0 درصد، 10 درصد و 20 درصد برای Consolida orientalis، 2/0 درصد، 5/0 درصد و دو درصد Matrica chamomile و یک درصد، 10 درصد و 20 درصد Adonis vernalis استفاده شد. عصاره Consolida orientalis، Matrica chamomile و Adonis vernalis روی میزان رشد میسیلیوم و درصد اسپورزایی Metarhizium anisopliae در مقایسه با شاهد (05/0>P) معنی دار است. با توجه به نتایج بدست آمده در این مطالعه مشخص گردید که عصاره ی Adonis vernalis در غلظت 1 درصد و Matrica chamomile در غلظت 2/0 درصد کمترین اثر را روی رشد میسلیوم و اسپورزایی قارچ متاریزیوم انیزوپلیه داشت. با عنایت به تاثیر این عصاره ها در ازبین بردن بندپایان انگلی، می توان از ترکیب این عصاره ها و قارچ متاریزیوم در کنترل بیولوژیک بندپایان انگل استفاده نمود.

اخیرا، استفاده از مکمل های گیاهی به دلیل مزایای زیاد جایگزین مکمل های مصنوعی در صنعت طیور شده است. این پژوهش به منظور بررسی اثرات خوراکی پودر قسمت های هوایی گیاهان پونه و آویشن شیرازی بر روی برخی از فراسنجه های خونی، شاخص های استرس اکسیداتیو و عیار حاصل از واکسن های ویروس نیوکاسل و گامبورو انجام گردید. بدین منظور، تعداد 120 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، سه تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع و تا سن 42 روزگی نگهداری شدند. تیمارها شامل: 1) تیمار شاهد (فقط جیره پایه)، 2) تیماره پونه (جیره پایه +mg/kg 200 پودر پونه)، 3) تیمار آویشن شیرازی (جیره پایه +mg/kg 200 پودر آویشن)، 4) تیمار ترکیبی (ترکیبی از هر دو گیاه mg/kg200+200 و جیره پایه) بودند. برخی فراسنجه های خونی، شاخص های استرس اکسیداتیو و همچنین عیار پادتن های اولیه و ثانویه ضد واکسن های نیوکاسل. و گامبورو به ترتیب به روش HI و الایزا، 10 روز پس از آخرین واکسیناسیون اندازه گیری شد. نتایج حاصله حاکی از وجود انواع ترکیبات شیمیایی فعال در روغن اسانسی هر دو گیاه بود. بعلاوه، فراسنجه های خونی و شاخص های استرس اکسیداتیو دچار تغییرات معنی داری شدند. به طور کلی، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز افزایش و کاتالاز کاهش یافت، اما فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز به دنبال دریافت مکمل تغییری نکرد. همچنین، مقادیر مالون دی آلدئید کاهش و اما مقادیر ظرفیت تام آنتی اکسیدانی افزایش یافت. عیار ثانویه پادتن های اندازه گیری شده نیز افزایش معنی داری را نشان دادند. نتایج مطالعه حاضر مشخص کرد که، پودر هر دو گیاه پونه و آویشن، اثرات مطلوبی را بر روی فراسنجه های خونی، شاخص های استرس اکسیداتیو و پاسخ ایمنی دارند، اما به نظر می رسد که ترکیبی از دو گیاه دارای اثرات هم افزایی بوده و می توانند اثرات زیستی یکدیگر را تقویت نمایند.

یکی از مهم ترین مشکلات زیست محیطی تالاب میانکاله در مهروموم های اخیر، رخداد مرگ ومیر بالای پرندگان وحشی مهاجر در سال 1398 بود. تحقیق حاضر به علت اهمیت زیست محیطی رخداد مرگ ومیر پرندگان مهاجر و باهدف بررسی همه جانبه این رخداد و تشخیص دقیق علت شیوع مرگ ومیر، از طریق روش های استاندارد پایش غیرفعال و انجام مطالعات بالینی، کالبدگشایی و آزمایشگاهی استاندارد، انجام شد. در طی 50 روز پایش منطقه، تلفات پرندگان 38587 قطعه شمارش شد. بیشترین تلفات مربوط به چنگرها (حدود 85%) و فلامینگوها (6%) بود. در دو منطقه بهشهر و گلوگاه از 198 قطعه پرنده از گونه های مختلف نمونه گیری انجام شد. نمونه های بافتی شامل نمونه های سوآب حلقی و نای، کلوآک، خون کامل و سرم خون پرندگان زنده و بافت های مغز، نای، ریه، سنگدان و پیش معده، روده و محتویات، کبد، طحال، پانکراس و عضله سینه بودند. آزمایش های انجام شده بر روی نمونه ها عبارت بودند از: سویه های آنفلوانزا، نیوکاسل، وبای پرندگان، پاستورلا، انتریت و هپاتیت ویروسی اردک، تشخیص تفریقی گرم، حضور جیوه سرب، آرسنیک در بافت ها و نمونه ها، حضور سیانید در آب، باقیمانده سموم آفت کش و سموم. پاسخ تمامی آزمون ها به غیراز سم بوتولین منفی بود. طبق نتایج به دست آمده مسمومیت کلستریدیوم بوتولینوم در پرندگان آبزی تالاب میانکاله باعث این تلفات بالا شده است. نتایج آزمایشگاهی تائید می کنند که خواص فیزیکوشیمایی رسوبات و آب این قسمت، مؤید شرایط مساعد و مطلوب بروز بوتولیسم و سایر بیوتوکسین ها می باشد و ممکن است، در صورت عدم مدیریت، در سال های آتی تکرار شده و به همراه سایر عوامل ازجمله عوامل عفونی، باعث تشدید مرگ ومیر پرندگان شوند.

آفلاتوکسین ها ترکیبات شیمیائی سمی مشتق از قارچ هستند که توسط سویه هایی از قارچ آسپرژیلوس تولید می شوند. این مطالعه با هدف جداسازی آفلاتوکسین های ناشی از آسپرژیلوس های مولد آفلاتوکسین جداشده ازخوراک دام و بررسی سمیت سلولی (سایتوتوکسیسیتی) آن ها برروی رده سلولی لنفوسیت T موش انجام شده است. در این تحقیق از قارچ های آسپرژیلوس فلاووس (Aspergillus flavus) و آسپرژیلوس پارازیتیکوس(Aspergillus parasiticus) استاندارد و جدا شده از خوراک دام استفاده شد. قابلیت تولید آفلاتوکسین توسط این سویه ها به روش های کیفی (TLC) و کمی (HPLC) مورد بررسی قرارگرفت. سپس رده سلولی لنفوسیت T موش (EL4) درمواجهه با غلظت های مختلف آفلاتوکسین قرار گرفت و میزان توکسیسیتی آن به روش MTT اندازه گیری شد. میزان سلول های کشته شده نیز به روش فلوسایتومتری ارزیابی شد. بیشترین میزان تولید آفلاتوکسین G1 و B1 در سویه استاندارد آ. پارازیتیکوس و آ. فلاووس جدا شده از خوراک دام و بیشترین میزان توکسی سیتی آفلاتوکسین های فوق در رقت 1/0 از آفلاتوکسین مشتق از آ. پارازیتیکوس مشاهده شد. نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان داد که سویه های آسپرژیلوس جدا شده از خوراک دام قابلیت تولید آفلاتوکسین های G1 و B1 رادارند که اثر کشندگی قابل ملاحظه ای بر روی رده لنفوسیتی T موش نشان دادند که این امر می تواند بیانگر اهمیت حفظ سلامت و بهداشت غذای دام باشد.

استخوان شناسی یکی از مهم ترین بخش های مطالعات آناتومیکی می باشد بطوریکه با بررسی اسکلت جانوران می توان به اطلاعات مفیدی در مورد ویژگی های زیستی آنها دست یافت. هدف از پژوهش حاضر مطالعه مورفولوژی و مورفومتری اسکلت بال و اندام خلفی خوتکای نر و ماده بود. ابتدا از اسکلت بال و پای 6 قطعه پرنده نر و 6 قطعه پرنده ماده خوتکا رادیوگراف تهیه شد و سپس نمونه ها تا دستیابی به استخوانهای بال و اندام خلفی تمیز شدند. ویژگی های مورفولوژی و متعاقبا ویژگی های مورفومتری استخوان ها مانند: طول، شاخص انحنا، نسبت وزن بال و پا به وزن کل بدن و غیره بررسی شد. داده های بدست آمده با نرم افزار SPSS و آزمون آماری t مستقل (05/0>P) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. اسکلت بال خوتکا در اغلب ویژگی های آناتومیکی مانند سایر اعضا خانواده اردک ها (Anatidae) بود، اما در نیم لگن، اندازه بخش پیش استابولومی و پس استابولومی ایلئوم تقریبا برابر بود، همچنین تغییر قابل توجهی در پهنای استخوان پوبیس بعد از گذشتن از اسکیوم مشاهده نشد. برخلاف اکثر اعضای خانواده اردک ها که کوتاهی ران با دو برابر شدن طول ساق جبران شده است، در خوتکا ساق تنها 5/1 برابر از ساق بلندتر بود. طول استخوان نازک نی سه-پنجم استخوان درشت نی بود و تعداد برجستگی های طولی موجود بر روی استخوان مچ پایی-قلم پایی 3 عدد بود. همچنین اختلاف آماری معنی داری در ویژگی های مورفومتری استخوان های بال و پا در پرنده نر و ماده مشاهده نشد.