مدیریت پرستاری
سال:1399 | دوره:9 | شماره:4 |تعداد مقالات:13

مقدمه: شیوع گسترده کرونا و نبود هرگونه درمان و پیشگیری قطعی، سبب استرس و نگرانی در جوامع شده است. ترس و اضطراب ناشی از ابتلا به بیماری کرونا مخرب بوده و می­ تواند منجر به ناهنجاری های روحی و روانی در افراد شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی نقش رفتارهای ارتقادهنده سلامتی و باورهای بهداشتی در پیش بینی اضطراب کرونا در بین پرستاران شهر اردبیل بود. روش کار­ : روش این پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه پرستاران استان اردبیل در تابستان 1399 تشکیل دادند. طبق آخرین آمار نظام پرستاری استان تعداد 3500 پرستار در استان مشغول فعالیت هستند که از بین این افراد، تعداد 382 نفر با فرمول کوکران به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و با قرار دادن لینک سوالات در گروه­ های تلگرامی و واتس­ آپ در پژوهش شرکت کردند. در این پژوهش از مقیاس اضطراب بیماری کرونا علیپور و همکاران (1398)، پرسش نامه سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت والکر (1987) و پرسش نامه باورهای بهداشتی ویس فلد و همکاران (1990) استفاده شد. تحلیل داده­ ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان و به کمک نرم­ افزار 24SPSS انجام شد. یافته­ ها: نتایج همبستگی نشان داد که اضطراب کرونا با نگرانی­ های سلامتی عمومی (61/0=r)، تهدید سلامتی عمومی (37/0=r)، آسیب­ پذیری (57/0=r)، شدت (28/0=r) رابطه مثبت و با مزایای درمان پزشکی (44/0-=r)، مزایای خودیاری (44/0-=r)، خودشکوفایی (45/0-=r)، تغذیه (43/0-=r)، ورزش (52/0-=r)، مدیریت استرس (44/0-=r)، مسئولیت­ پذیری در مورد استرس (55/0-=r) و حمایت بین فردی (59/0-=r) رابطه منفی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که 67 درصد از کل واریانس اضطراب کرونا به وسیله باورهای بهداشتی و 62 درصد از آن به وسیله رفتارهای ارتقا­ دهنده تبیین می­ شود. نتیجه­ گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که رفتارهای ارتقادهنده سلامت و باورهای بهداشتی با اضطراب کرونای پایین همراه است. از این رو مداخلات متمرکز بر این مولفه­ ها می­ تواند جهت پیشگیری از ابتلای پرستاران به اضطراب کرونا موثر واقع گردد.

مقدمه: بروز خطای انسانی امری اجتناب ناپذیر است و حوزه سلامت و پرستاران نیز از این امر مستثنی نمی باشند. با توجه به اینکه خطا در عرصه ارائه خدمات پرستاری، پدیده ای آسیب رسان و در برخی موارد غیرقابل جبران است، لذا، شناسایی انواع خطاهای پرستاری جهت کاهش آن ها و ارتقاء امنیت بیماران امری حیاتی است. شناسایی انواع خطاهای پرستاری بر اساس تجربه زیسته پرستاران است. روش کار: این پژوهش بصورت کیفی و به روش پدیدارشناسی توصیفی انجام شده است. نمونه گیری به صورت هدفمند متناسب با معیار آغازشده و تا اشباع اطلاعات با هشت نفر ادامه یافت. نمونه ها از بین پرستاران بیمارستان هایی انتخاب شد که بیشترین میزان خطاهای پرستاری در آن ها گزارش شده بود. جمع آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه فردی، عمیق و نیمه ساختاریافته انجام گرفته است. صحت و استحکام داده ها از معیارهای لینکلن و گوبا تائید شد و به منظور تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش، از روش کلایزی استفاده شده است. یافته ها: انواع خطاهای پرستاری در 5 خوشه و 14 دسته قرار گرفت. خوشه های اصلی استخراج شده شامل خطاهای عملیاتی، خطاهای احتیاطی، خطاهای تشخیصی، خطاهای ارتباطی، خطاهای ثبت وگزارش نویسی می باشد. نتیجه گیری: مقاله حاضر نشان می دهد تجربیات پرستان منبع مهمی برای شناسایی انواع خطا و طبقه بندی آن ها است؛ بسیاری از خطاهایی که ممکن است به عنوان خطا در نظر گرفته نشوند، به عنوان یک خطای تأثیرگذار در خطاهای پرستاری شناسایی شدند که درک آن توسط مدیران و سرپرستان می تواند باعث کاهش بروز خطاهای پرستاری شود.

مقدمه: انتشار کرونا ویروس جدید به عنوان یک بیماری همه گیر باعث سرازیری بیمار بیش از ظزفیت اورژانس ها و بخش های مراقبتی بیمارستانی شده و با توجه به تعدد مراجعات و ماهیت استرس زای آن پرستاران را در معرض فرسودگی قرار داده است. لذا پژوهش حاضر به بررسی تاثیر نوبت های کاری در شرایط کرونا بر فرسودگی شغلی کارکنان با نقش میانجی استرس ابتلا به کرونا پرداخته است. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی از شاخه مطالعات میدانی به شمار می آید که روش انجام آن بصورت پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش پرستاران شاغل در بیمارستان امام خمینی شهرستان آمل به تعداد 250 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نمونه ای به حجم 151 نفر انتخاب گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد بود که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. در تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری و جهت سنجش برازش مدل پژوهش و آزمون فرضیه ها از نرم افزارهای SPSS 22 و Amos22استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار است. اختلال ناشی از نوبت کاری بر فرسودگی شغلی و استرس ابتلا به کرونا در پرستاران تاثیر معناداری دارد. استرس ابتلا به کرونا بر فرسودگی شغلی پرستاران تاثیر معناداری دارد. همچنین استرس ابتلا به کرونا بخوبی رابطه میان نوبت کاری و فرسودگی شغلی را تسهیل می کند. نتیجه گیری: یکی از چالش های پیش روی پرستاران در همه گیری کرونا اثرات ناشی از شیفت های کاری بوده است. نوبت های کاری همراه با استرس ابتلا به کرونا و تعداد زیاد مراجعات و بستری ها، منجر به عدم تمرکز و فقدان انرژی جهت انجام اهداف شغلی خواهد شد، عدم تعادل منجر به خستگی، عملکرد ضعیف و کاهش کیفیت زندگی و در نهایت فرسودگی می شود.

مقدمه: در حال حاضر از مهمترین عواملی که بر عملکرد شغلی کادر درمان اثر گذاشته و توان آن ها را برای انجام موثر وظایف تحت الشعاع قرار داده، بیماری کووید-19 می باشد. لذا این مطالعه باهدف بررسی رابطه بین فرسودگی شغلی و عملکرد شغلی در اپیدمی کرونا از دیدگاه پرستاران در شهر ارومیه انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی در سال 1399 در بین 132 نفر از پرستاران شاغل در مراکز درمانی شهر ارومیه به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انجام گرفت. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش سه ﭘ ﺮ سشنامه که شامل یک پرسشنامه اولیه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون بودند. نتایج بدست آمده از پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل با استفاده از پرسشنامه از نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 استفاده گردید. یافته ها: براساس یافته های پژوهش از بین 132 نمونه، اکثر افراد شرکت کننده در این مطالعه، زن (2/68 %) بوده و در محدوده سنی کمتر از 30 سال (4/64 %) بودند. ارتباط معنی داری بین تاثیر کووید-19 بر فرسودگی و عملکرد شغلی وجود دارد. به طوری که تاثیر کووید-19 بر فرسودگی شغلی به صورت مستقیم می باشد، یعنی با تاثیر بیشتر کووید-19 میزان فرسودگی 39 درصد افزایش پیدا می کند ( p = 0/00، r = 0/39). تاثیر کووید-19 بر عملکرد شغلی به صورت معکوس بوده، به طوری که با افزایش اثرکووید-19 عملکرد شغلی 20-درصد کاهش می یابد (p = 0/01، r =-0/20). نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معنی دار بین کووید-19 با فرسودگی شغلی و عملکرد شغلی، امید است تا با ارائه راهکارها و تمهیدات لازمه، بر پیشگیری از اثرات این بیماری کمک نماید.

مقدمه: مصاحبه یکی از روش های شناخته شده برای جمع آوری داده های کیفی است که به تولید دانش کمک می نمایند. امروزه مصاحبه به عنوان یک عمل تعاملی شناخته شده است که در آن دانش، معانی و روایات به طور مشترک توسط مصاحبه شونده و مصاحبه کننده تولید می شود. در دهه های اخیر توجه محققین علوم اجتماعی به طور فزاینده ای به نقش افراد کلیدی در تولید داده های کیفی و مصاحبه با این افراد در جامعه جلب شده و بحث های روش شناختی در مورد مصاحبه با آنها نظر محققین را به خود جلب کرده است. روش کار: این مطالعه ی مروری با جستجوی نظام مند در رابطه با مصاحبه و مصاحبه با افراد کلیدی متمرکز بین سالهای 1980 تا 2020بود و مستندات مذکور با جستجو در موتورهای جستجوگرGoogle Scholar, ISI Web of Science، PubMed، Scopusو Sciencs directو با توجه به کلید واژه های انتخابی انجام شده و در نهایت 44 مطالعه ی مختلف از مجلات معتبر خارجی و بین المللی و 2 کتاب در این زمینه که همگی به زبان انگلیسی بودند، بازیابی گردید، سپس موارد و مفاهیم مشترک آن مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: این مطالعه مروری شامل تعریف افراد کلیدی، فواید و مشکلات مصاحبه با این افراد، نقش قدرت در مصاحبه با آنها، مشکلات پیش رو، رویکردها و آماده سازی و چالش ها در مصاحبه با افراد کلیدی سازمانی و برخی از استراتژیها در هدایت مصاحبه است. هدف کلی این مقاله ارائه مقدمه ای برای محققینی است که به تازگی می خواهند به مصاحبه با افراد کلیدی بپردازند. نتیجه گیری: این مقاله به معرفی افراد کلیدی و بعضی از چالشها و راهکارها در مصاحبه با این افراد پرداخت. مصاحبه با افراد کلیدی می تواند نقش مهمی را برای بسیاری از تحقیقات بازی کند که تاریخ و توسعه یک پدیده را در طول نیم قرن گذشته به تصویر کشیده است. هدف اصلی از مصاحبه های افراد کلیدی، دستیابی به اطلاعات و مفاهیم است که تنها آن فرد می تواند در مورد یک رویداد یا فرآیند ارائه دهد. مصاحبه با آنها چالشهای خاصی از دسترسی، کنترل، گمراه کنندگی و مذاکره در مورد نقش های اجتماعی را نیز به همراه دارد. با کسب تجربه، یک مصاحبه کننده می تواند تکنیک هایی را که این مشکلات را بر طرف نموده یاد گرفته و چالشها را به یک فرصت تبدیل نماید که در نتیجه مصاحبه با کیفیت بهتر را ایجاد می کند.

مقدمه: خود ارزیابی بخش مهمی از فرآیند ارتقا مهارت های پرستاری است و پرستاران را تشویق می کند تا با شناسایی نقاط قوت و ضعف خود، نقش فعال تری در فرآیند یادگیری و بهبود مراقبت های پرستاری ایفا کنند. روش ­ : این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی و مقطعی است که بر روی 194 پرستار شاغل در بخش های ارائه مراقبت به بیماران کووید 19 انجام شد. داده­ ها به کمک پرسشنامه محقق ساخته که شامل دو قسمت اصلی اطلاعات دموگرافیک و مهارتهای بالینی پرستاری در بحران شامل25 آیتم تخصصی بود، مورد ارزیابی قرارگرفت. روایی و پایایی ابزار مورد سنجش و تائید قرار گرفت. داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ­ ها: بر اساس نتایج، میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 34 سال و 152 نفر آن ها (4/%78) زن بودند. اغلب پرستاران عفونی (79%) مهارت خود را خوب ارزیابی کردند؛ در حالیکه این میزان در بین پرستاران غیر عفونی 50% بود. بیشترین مهارت در پرستاران عفونی و غیر عفونی به ترتیب مربوط به توانایی ارائه خدمات مراقبتی مربوط به بیمار مبتلا یا مشکوک به کرونا در طی بستری (50%) و ارائه آموزش های ضروری به بیماران کرونا برای کاهش استرس ( 78. 4) بود. نتیجه ­ گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد به طور کلی مهارت های بالینی پرستاران در ایام بحران کرونا در سطح خوبی قرار داشت، خصوصا پرستاران عفونی. از یافته های مطالعه حاضر می توان در تدوین دوره های آموزشی پرستاران بیمارستان ها و مراکز درمانی جهت حفظ آمادگی کامل در برابر بحران های مشابه و توسعه ی حرفه ای پرستاران استفاده نمود.

مقدمه: بررسی وضعیت سلامت روان و سطح هیجانات در پرستاران همواره دارای اهمیت فراوان بوده است و در مطالعات مختلف نیز این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر کاهش پرخاشگری، استرس شغلی و سلامت عمومی در پرستاران بیمارستان امام خمینی(ره) شهر ستان سنقر بود. روش کار: روش مطالعه حاضر نیمه ازمایشی بود. نمونه مورد مطالعه30 پرستار شاغل در بیمارستان امام خمینی( ره) سنقر در نیمه اول سال 1399 بودند که به شیوه غیر احتمالی داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه 15 نفره تقسیم شدند. گروه اول یک دوره درمان مبتنی بر تنظیم هیجان را در دوازده جلسه یک ساعتی طی کردند و گروه دوم یا گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. برای گرد اوری داده­ ها از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری، پرسشنامه استرس شغلی پرستاری و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ استفاده شد. داده­ ها با استفاده از نرم­ افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که اثر بخشی درمان مبتنی بر تنظیم هیجان در سطح 01/0<α به ترتیب برای متغیرهای پرخاشگری(40/39F=)، استرس شغلی(87/29F=) و سلامت عمومی (94/20F=) معنی دار است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده مبنی بر اثربخشی درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر تغییر سطح پرخاشگری، استرس شغلی و سلامت عمومی در پرستاران، باید مسئولین حوزه سلامت روان پرستاران به این موضوع توجه بیشتری نشان داده و با ارائه خدماتی که زمینه ارتقای هیجان در پرستاران را فراهم می­ کند، بتوانند بر سلامت روان، استرس و پرخاشگری پرستاران تاثیری مثبت و بهینه داشته باشند.

مقدمه: ارتباطات حرفه ای پزشک-پرستار، از مهمترین عوامل موثر در ارائه مراقبت های با کیفیت در سیستم بهداشتی می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی چالش ارتباط بین حرفه ای پرستاران و پزشکان در ایران انجام شده است. روش کار: در این مطالعه مروری مقالات منتشر شده بین سالهای 1397-1387 از طریق پایگاه های, PubMed, ScienceDirect, Scopus, google Scholar, SID, MagIran مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جستجو از دو زبان فارسی و انگلیسی استفاده شد. به این منظور از کلمات کلیدی روابط بین حرفه ای، همکاری، مشارکت، پرستاران و پزشکان در منابع فارسی و interdisciplinary relations، collaboration، relationship، and Doctors physicians در منابع انگلیسی و معادل های MESH آن، با استفاده از عملگرهای AND و OR تعیین گردید. انجام پژوهش در ایران معیار اصلی ورود به مطالعه بود. مطالعاتی که ارتباط بین حرفه ای پرستار و پزشک در ایران را مورد پژوهش قرار داده بودند. پس از ارزیابی کیفیت مقالات15 پژوهش واجد شرایط شناخته و به مطالعه وارد شدند. یافته ها: نتایج نشان دادکه 61. 53% مطالعات، میزان ارتباط بین پرستاران و پزشکان را خوب و 38. 5% مطالعات میزان ارتباط و را درحد متوسط گزارش کردند. جنسیت، سابقه کاری، نوع بخش، درک ناکافی از الگوهای ارتباطی و پذیرش نقش سلطه گری پزشکان از عوامل موثر در برقراری ارتباط بین حرفه ای پزشکان و پرستاران بوده است. نتیجه گیری: برای بهبود ارتباط حرفه ای پزشک و پرستار نیاز به تغییراتی است که این تغییرات شامل توجه بیشتر به نقش های حرفه ای و استقلال پرستاران، گنجاندن دروس بین حرفه ای در برنامه درسی پزشکی و پرستاری و ایجاد روحیه کار تیمی در پزشکان و پرستاران می باشد.

مقدمه: محافظت کارکنان در طی کار با بیماران مبتلا به کووید 19 یکی از مسئولیتهای مهم مدیران در مواجهه با بحران پاندمی اخیر است. اگرچه دستورالعمهای بین المللی و ملی در این خصوص راهنمای عملکرد مدیران است اما در نظر گرفتن ویژگیهای محیطی و نوآوری های هر مرکز در محافظت بیشتر کارکنان نیاز به انتشار و اشتراک گذاری بیشتر است. ارائه تجارب بیمارستانها به بهبود استراتژی ها و انتخاب راهکارهای مناسب در مدیران پرستاری کمک می کند. روش کار: بیمارستان دکتر شریعتی با 151 تخت فعال از اسفند ماه سال 1399 به ارائه خدمات درمان و مراقبت از بیماران کووید 19 اختصاص پیدا کرد به همین جهت لازم بود تدابیری جهت محافظت کارکنان مراقبتی اتخاذ گردد. این مراحل در سه گام اصلی شامل (1) طراحی محیط فیزیکی پیش ورودی کارکنان (2) تامین وسایل و تجهیرات مورد نیاز و (3) طراحی فرایندها انجام گردید. نتیجه گیری: COVID-19 یک بیماری بسیار مسری است، انتقال ویروس با توجه به مواجهات شغلی همچنان تهدیدی بزرگ برای کارکنان کادر درمان محسوب میشود، در نظر گرفتن محیط فیزیکی مناسب، طراحی برنامه با توجه به امکانات بیمارستان و مشارکت کارکنان، طراحی فرایندهای شفاف با قابلیت اجرای بالا از اجزاء اساسی طراحی و اجرای برنامه های حفاظت فردی در شیوع بحرانهای عفونی هستند.

مقدمه: توانمندسازی منابع انسانی به­ عنوان یکی از نگرش­ های مهم مدیریت معاصر در بهبود عملکرد شغلی به شمار می­ رود. از این رو، توانمندسازی روانشناختی پرستاران به­ منظور بهبود عملکرد شغلی آنها مورد توجه ویژه مدیران ارشد نظام سلامت قرار گرفته است، زیرا بهبود عملکرد شغلی پرستاران سبب درمان بهتر بیماران، بهبود کیفیت خدمات درمانی و در مجموع سبب ارتقای سطح سلامت عمومی جامعه می­ شود. روش­ ­ کار: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی مبتنی بر تحلیل رگرسیون است. جامعه آماری این پژوهش، پرستاران شاغل در بیمارستان شهید صدوقی یزد با تعداد 366 نفر بودند که از میان آنها، 188 نفر به­ روش نمونه­ گیری تصادفی طبقه ­ ای انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از سه پرسشنامه استاندارد گردآوری و توسط روش ­ های آماری آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی از طریق نرم­ افزار SPSS16 انجام شد. یافته ها: توانمندسازی روانشناختی پرستاران با عملکرد شغلی آنها رابطه مثبت و معناداری دارد (05/0>P). همچنین، هر یک از ابعاد رفتارهای ارتباطی مدیران پرستاری (زبان هدایت گر، زبان همدلانه، زبان معناساز) نقش تعدیل­ کننده­ ای در رابطه میان توانمندسازی روانشناختی و عملکرد شغلی پرستاران دارند (05/0>P). نتیجه گیری: به مدیران پرستاری پیشنهاد می­ شود­ با انجام اقداماتی از جمله: بیان واضح اهداف، هنجارهای فرهنگی و ارزش ­ های سازمان به پرستاران، دادن تفویض اختیار و آزادی عمل به پرستاران، تلاش جهت اصلاح نظام پرداخت، برگزاری دوره­ های آموزشی روانشناختی، حفظ و مدیریت سلامت روان پرستاران، برگزاری جلسات دوره­ ای و مشارکت دادن پرستاران در تبادل نظر پیرامون مسائل مورد اختلاف، ارتقای فرهنگ تعهد و مسئولیت­ پذیری در پرستاران و رفتارهای همدلانه، تشویق و حمایت سازمانی از پرستاران باعث افزایش توانمندی و عملکرد شغلی آنها شوند.

مقدمه: گسترش توانمندسازی مدیران پرستاری در سازمان ها، پرسنل سازمان را به فعال تر بودن و کمک به سازمان برای رسیدن به اهداف آن سوق می دهد. هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل توانمندسازی مدیران پرستاری در بیمارستان های آمورشی-درمانی دانشگاه تهران است. روش کار: این پژوهش از لحاظ هدف، توسعه ای و از لحاظ نوع روش، توصیفی – اکتشافی است. جهت گردآوری داده های کیفی از ابزار مصاحبه استفاده شده است. جامعه آماری مورد نظر در این پژوهش، مدیران پرستاری در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه تهران می باشند. روش نمونه گیری در این پژوهش نیز، به صورت تئوریک یا نظری است. جهت طراحی الگوی توانمندسازی مدیران پرستاری از استراتژی گراندد تئوری با رهیافت استراوس و کوربین استفاده شده است. یافته ها: بر اساس نتایج کدگذاری باز و محوری، عوامل علی موثر بر توانمندسازی مدیران پرستاری سیستم های آموزشی، ارتباطات موثر، قوانین و برنامه های سازمانی، اخلاق مداری و رهبری حرفه ای هستند. همچنین، ساختار سازمانی انعطاف پذیر، گنجینه نیروی انسانی شایسته، و زیرساخت های فناوری و فرآیندهای اداری اثربخش از جمله عوامل زمینه ای مهم توانمندسازی مدیران پرستاری می باشند. از سوی دیگر چالش های مدیریتی، چالش های سازمانی و مسائل پرسنل پرستاری، از جمله عوامل مداخله گر در توانمندسازی مدیران پرستاری اند. همچنین توسعه برنامه های انگیزشی، سامان دهی مسائل قانونی، توسعه برنامه های آموزشی و تقویت نظم و سازماندهی در سازمان از جمله مهمترین راهبردهای این مدل هستند. بهبود عملکرد سازمانی، تقویت توانمندی پرستاران و بهبود توانمندی مدیران را می توان از پیامدهای توانمندسازی مدیران پرستاری در نظر گرفت. نتیجه گیری: توانمند سازی مدیران پرستاری اتفاقی رخ نمی دهد. وجود رهبرانی که به به کارگیری سیستم ها و زیرساخت های سازمانی اعم از سیستمهای بررسی پیشنهادات، جانشین پروری، ارتباطات فراگیر و موثر و مبتنی بر اخلاق در سازمان، و قوانین سازمانی پیشرو باور دارند، انگیزه و سائق لازم را برای حرکت به سمت توانمند سازی فراهم می کنند.

مقدمه: استرس شغلی پرستاران کیفیت مراقبت و عملکرد حرفه ای آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. در این بین پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی به علت ویژگی های خاص بیماران بستری و ماهیت منحصربفرد اتمسفر حاکم بر این بخش ها با چالش های متفاوتی در محیط کار خود مواجه هستند. شناخت بهتر اتسمفر حاکم بر بخش های روانپزشکی و درک ارتباط آن با استرس شغلی پرستاران شاغل در این بخش ها، نیازمند انجام مطالعات بیشتر در این زمینه است. روش کار: در این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی که در شیراز و بوشهر در جنوب ایران و در سال 1398 انجام شد، جامعه پژوهش شامل پرستاران و بهیاران شاغل در بیمارستان های روانپزشکی این دو شهر بود. نمونه پژوهش عبارت بود از 181 پرستار و بهیار شاغل در بخش های روانپزشکی بیمارستان های منتخب بوشهر و شیراز که به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، ابزار های روا و پایای سنجش اتمسفر بخش روانپزشکی موس (1968) و استرس شغلی پرستاران تافت و اندرسون (1981) بود. تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار SPSS ویرایش 19 و آزمون های تحلیلی همبستگی پیرسون یا اسپیرمن، تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی انجام شد. سطح معنی داری در تمام موارد کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: اگر چه نمره کل اتمسفر بخش با نمره کل استرس شغلی پرستاران ارتباط آماری معنی داری نشان نداد اما نتایج دیگر نشان دادند که از بین زیرمقیاس های اتمسفر بخش، زیرمقیاس "نظم و ترتیب" یک عامل پیش بین قوی استرس شغلی پرستاران است به گونه ای که هرچه نمره زیرمقیاس "نظم و ترتیب" پایین تر باشد استرس شغلی پرستاران در سطوح بالاتری قرار می گیرد (001/0P =، 275/0-= β ). نتیجه گیری: یافته های مطالعه بر اهمیت "نظم و ترتیب" در بخش به عنوان یک عامل پیش بین قوی استرس شغلی روانپرستاران تاکید نمود. با هدف کاهش استرس شغلی پرستاران بخش های روانپزشکی، مدیران پرستاری، باید در طراحی فضای فیزیکی بخش، چینش وسایل و امکانات، و نیز اجرای برنامه ها و فرایندهای مدیریتی به گونه ای عمل کنند که پرستاران شاغل در بخش وجود "نظم و ترتیب" در اتمسفر بخش را به خوبی حس کنند.

مقدمه: پرستاران بزرگترین گروه ارائه­ کننده خدمات مراقبتی در نظام بهداشت و درمان محسوب می­ شوند. از این­ رو، تمایل به ترک شغل در بین پرستاران، به یکی از معضلات عمده مدیران تبدیل شده است. روش کار: مطالعه حاضر مقطعی، از نوع توصیفی-همبستگی با رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل پرستاران بیمارستان­ های دولتی شهر خرم­ آباد به تعداد 1850 نفر بود که از میان آن­ ها 318 نفر به­ دو روش نمونه­ گیری خوشه­ ای تصادفی و روش تصادفی سیستماتیک به­ عنوان اعضای نمونه انتخاب ­ شدند. برای گردآوری داده­ ها، از پرسشنامه­ های بار کاری ادراک­ شده، تمایل به ترک شغل، تعادل کار-زندگی و سیستم کاری با تعهد بالا استفاده شد. همچنین کیفیت مدل اندازه­ گیری با آزمون cv. com و مدل ساختاری با آزمون­ cv. red تأیید و کیفیت مدل نهایی پژوهش با توجه به شاخص GOF برابر با 452/0، نشان داد که مدل از برازش قوی برخوردار است. یافته­ ها: یافته­ ها نشان داد که کار ادراک شده بر تعادل کار-زندگی و تمایل به ترک شغل تأثیر منفی داشت. همچنین تعادل کار – زندگی و سیستم­ کاری تعهد بالا بر تمایل به ترک شغل تأثیر منفی داشت. نقش میانجی تعادل کار-زندگی، تأثیر بار کاری ادراک­ شده بر ترک شغل پرستاران را به مقدار 250/0-کاهش می­ دهد، و وجود سیستم کاری تعهد بالا، تأثیر بار کاری ادراک­ شده بر تمایل به ترک شغل پرستاران را به مقدار 290/0-تعدیل می­ کند. نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، لزوم توجه مدیران جهت اتخاذ تصمیماتی به­ منظور کاهش بار کاری پرستاران و بهبود تعادل کار– زندگی آن­ ها با تاکید بر نقش سیستم کاری تعهد بالا برای کاهش تمایل به ترک شغل پرستاران ضروری به نظر می­ رسد.