پژوهش نامه نظم و امنیت انتظامی
سال:1399 | دوره:13 | شماره:1 (پیاپی 49) |تعداد مقالات:9

مقدمه: مدیریت شهری، از جنبه های مهم برنامه ریزی شهری است که با جوامع انسانی به ویژه جامعه شهری و ایجاد امنیت اجتماعی ارتباط مستقیم دارد؛ لذا هدف این تحقیق، بررسی و تاثیر تعامل مدیریت شهری بر امنیت اجتماعی انتظامی استان البرز می باشد. روش: این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر نوع، توصیفی-پیمایشی است که جامعه آماری شامل کلیه کارکنان، فرماندهان و مدیران مشغول در ناجا در استان البرز از جایگاه 15 به بالا و حدود 193 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران 129 نفر تعیین و مشخص شد. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه تعامل مدیریت شهری و امنیت اجتماعی استفاده شده است که روایی آن از طریق خبرگان و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ 82 درصد و 87 درصد برآورده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته ها: تعامل مدیریت شهری با مقدار ضریب بتای 404/0 تاثیر معناداری بر امنیت اجتماعی در استان البرز دارد. همچنین بر اساس یافته های رگرسیون خطی چندگانه، مولفه پاسخ گویی به مردم و توزیع عادلانه با ضریب بتای 397/0 و مولفه اصلاح قوانین شهری با ضریب بتای 198/0 به ترتیب، بیشترین و کمترین تاثیر را بر امنیت اجتماعی در استان البرز داشته اند. نتیجه گیری: مدیریت شهری یکی از عوامل تاثیرگذار بر ایجاد امنیت اجتماعی شهروندان می باشند که با گسترش روزافزون شهرنشینی و توسعه شهرها، به ویژه در دهه های اخیر و چالش هایی که شهرها با آن مواجه هستند، اهمیت آن افزایش یافته است.

مقدمه: کلانتری ها به عنوان لایه اصلی ارایه خدمات پلیسی به مردم، نقشی اساسی در کاهش نرخ جرایم و امنیت پایدار اجتماعی ایفا می کنند. هدف از این تحقیق عارضه یابی سیستم عملکرد خدمات انتظامی کلانتری ها و ارایه راهکارهایی به منظور بهبود عارضه های استخراج شده می باشد. روش: پژوهش پیش رو بر اساس هدف، کاربردی و از نظر روش، پیمایشی می باشد. ابتدا با استفاده از مصاحبه با فرماندهان انتظامی و روسای کلانتری ها، حوزه خدمات انتظامی کلانتری مشخص شد و سپس، بر اساس مدل تعالی مکنا پرسشنامه ای محقق ساخته جهت جمع آوری داده ها تهیه گردید. جامعه آماری، نمونه ای 250 تایی از کارکنان و مراجعه کنندگان کلانتری های شهر تهران می باشد. روایی پرسشنامه بر اساس نظر خبرگان تایید و سنجه پایایی آن نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. یافته ها: ابتدا 8 متغیر و 36 گویه ارایه شد تا سطح عملکرد و آسیب های موجود در کلانتری ارزیابی شود. این متغیرها عبارت اند از: رهبری، منابع انسانی، سیستم ها و تکنولوژی، فرآیندها و الگوهای رفتاری؛ همچنین متغیرهای نتایج که عبارت اند از: نتایج کارکنان، نتایج مراجعه کنندگان (مشتریان) و نتایج عملکرد. عارضه های اصلی سیستم خدمات انتظامی در شاخص های کارکنان، نتایج مربوط به کارکنان و فرآیندها یافت شد و بر اساس زیرمعیارها ده عارضه بحرانی کلانتری ها شامل تطابق بین صلاحیت ها و وظایف، رضایت شغلی، سیستم تشویق، عدم وجود سیستم مشخص مدیریت فرآیند، تعهد کاری، عدم نمایش فرآیندی و مشخص بودن الگوی کارها، عدم سیستم ارزیابی رضایت شغلی، عدم سیستم رسیدگی به امور مشتری، بهبود مستمر فرآیندها، آموزش و اثربخشی استخراج گردید. نتیجه گیری: جهت حل عارضه های سیستم خدمات کلانتری ها، راهکارهای بهبود از جمله تقویت و تدوین برنامه های بلندمدت به منظور بهبود رضایت شغلی و تعهد کارکنان، وجود سیستم مدیریت عملکرد منحصربه فرد کلانتری ها و اجرای سیستم مدیریت فرآیندهای کسب وکار ارایه و به طور مفصل تشریح شد.

مقدمه: امروزه شهر مجازی به عنوان راهکاری مناسب جهت حل معضلات شهری، مورد توجه مدیران شهری واقع شده است. نوشتار حاضر با این رویکرد که گردشگری می تواند با تمرکز بر شاخص های شهر مجازی مورد توجه ویژه قرار گیرد انجام شد که این امر با نظارت پلیس می تواند منجر به افزایش امنیت در محدوده مورد مطالعه قرار گیرد. روش: این پژوهش به آمیخته(ترکیبی) انجام شد. در ابتدا مصاحبه ای عمیق با 13 نفر از اساتید دانشگاه و مدیران ارشد کشور در حوزه فناوری اطلاعات و شهرداران انجام شد تا از این طریق ابعاد و مولفه های پژوهش شناسایی و پرسشنامه پژوهش ساخته و بین 384 نفر از گردشگران داخلی و خارجی توزیع گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که مدیریت هوشمند شهری و شهر مجازی در منطقه مورد مطالعه سبب افزایش امنیت برای گردشگر و توسعه پایدار گردشگری مجازی شده است. نتیجه گیری: بطور کلی تحلیل ها حاکی از آن است که مجازی سازی گردشگری و افزایش امنیت گردشگری در منطقه 12 تهران به سبب تاثیر عوامل مختلف به ویژه در ابعاد همکاری بین سازمانی و در ابعاد مرتبط با شهروند مجازی سیر مطلوبی طی ننموده است. بنابراین لازمه رسیدن به توسعه پایدار در زمینه گردشگری و افزایش امنیت نگاه ویژه و برنامه ریزی از پایین به بالا به مقوله مجازی سازی گردشگری است تا از این طریق توسعه پایدار و امنیت منطقه گسترش یابد.

مقدمه: شبکه های اجتماعی از سویی به عنوان یکی از گونه های رسانه های اجتماعی، امکانات تعاملی قابل توجهی برای کاربران اینترنتی فراهم کرده و در افزایش مشارکت شهروندان در برخی فرایندها موثرند و از سوی دیگر، با آسیب های گستردهای مواجه اند؛ بنابراین هدف این تحقیق تحلیل راهبردها و راهکارهای فرماندهی انتظامی استان یزد جهت کنترل و کاهش آسیبهای شبکه های اجتماعی میباشد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ ژرفایی، پهنانگر و از نظر اجرا و کنترل شرایط تحقیق، یک بررسی کیفی بهشکل مصاحبه نیمهساختیافته و پرسشنامه متوازن استفاده شده است. با توجه به موضوع، تحقیق حاضر دارای دو جامعه آماری متفاوت میباشد؛ بخش اول، فرماندهان و مدیران انتظامی خبره در فرماندهی انتظامی استان یزد و ستاد ناجا پلیس فتا و بخش دوم، افراد صاحب نظر در رشته های تحصیلی کامپیوتر، فناوری اطالعات، علوم کامپیوتر و مخابرات این فرماندهی بودند که به شیوه نمونه گیری به صورت گلوله برفی تا رسیدن به اشباع نظری بود، جمع آوری شده است. یافته ها: طبق یافته های تحقیق، وضعیت و موقعیت راهبردی کنونی فرماندهی انتظامی استان یزد در جهت کاهش آسیبهای اجتماعی حکایت از خروج از وضعیت و موقعیتی با ثبات و نسبتا محافظهکارانه و ورود به موقعیت نسبتا تهاجمی و انفعالی در مواجهه با پدیده ها و تهدیدات نوظهور حاصل از اقدامات و برنامه های گذشته و حال دارد. نتیجه گیری: در زمینه راهبردهای فرمانده انتظامی استان یزد جهت کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی شبکه های اجتماعی مجازی، ابعاد حذف توجیه کننده ها، کاهش منافع حاصل از جرم، افزایش تالش و زحمت تراشی برای ارتکاب جرم و افزایش خطرهای مدنظر برای ارتکاب جرم به ترتیب می باشند.

مقدمه: درحال حاضر یکی از چالش های مهم درخصوص رابطه نیروی انتظامی با مردم، جلب مشارکت اطلاعاتی مردم در زمینه های مختلف برای همیاری با پلیس در پیشگیری و مقابله با اقدامات غیرقانونی و مجرمانه و تامین امنیت عمومی و اجتماعی است. با افزایش آگاهی مسیولین نیروی انتظامی از دلایل کمرنگ بودن مشارکت مردم، آنان می توانند برخی عواملی را که در حیطه اختیار و اراده آنهاست، به نفع این افزایش مشارکت تغییر دهند. روش: ابتدا مطالعات و بررسی های لازم درباره مبانی نظری تحقیق صورت گرفت، سپس با انجام مصاحبه عمیق با 12 نفر از خبرگان، عوامل موثر (چالش ها) در 3 مولفه و 12 سنجه مشخص و طی پرسشنامه محقق ساخته در اختیار 59 نفر از خبرگان گذاشته شده است. شیوه انتخاب نمونه ها به صورت هدفمند بوده است. یافته ها: یافته های تحقیق نشان می دهد موضوعاتی نظیر فقدان قوانین لازم برای محافظت از شهود و مردم در زمینه همکاری اطلاعاتی با نیروی انتظامی، تغییر کیفیت رابطه مردم با نیروی انتظامی و سازمانهای امنیتی کشور در اثر ایجاد جنگ نرم و پروژه های تغییر ذهن توسط بیگانگان، وجود برخی بی عدالتی ها و تبعیض ها در نظام اقتصادی و سیاسی، و. . . از مهم ترین چالش های نیروی انتظامی برای جلب مشارکت اطلاعاتی مردم در راستای افزایش امنیت اجتماعی هستند. نتیجه گیری: سازوکارها و الزامات مشارکت اطلاعاتی مردم در تعامل با نیروی انتظامی از کیفیت کارکردهای این سازمانها در سطوح مختلف به خصوص سطوح تصمیم گیری و عملیاتی آنها تاثیر می پذیرد که نهایتا در سرمایه اجتماعی این سازمانها یعنی اعتماد عمومی تبلور پیدا می کند، بنابراین اگر اعتماد مردم به نیروی انتظامی افزایش یافته و سایر شرایط قانونی و ساختاری لازم نیز فراهم شود، اقبال و مشارکت هدفمند مردم در امور اطلاعاتی و امنیتی بهبود خواهد یافت.

مقدمه: امروزه با توجه به رواج ناامنی های اجتماعی در شهرها، مطالعه موضوع امنیت اجتماعی و عوامل مرتبط با آن، به ویژه در بین زنان، از اهمیت شایانی برخوردار است. با توجه به اهمیت احساس امنیت در بین زنان، این پژوهش به دنبال بررسی احساس امنیت و تعیین عوامل موثر بر آن می باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات پیمایشی است که به صورت مقطعی در بین زنان شهر تهران انجام شد. جمعیت مورد مطالعه 800 نفر از زنان ساکن در مناطق مختلف شهر تهران (مناطق 1، 2، 3، 4، 5، 6، 7، 8، 15، 16، 17، 18، 19، 20 و 22) بود که به وسیله فن نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و از آنان درخواست شد که پرسشنامه های پژوهش را تکمیل کنند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های t گروه های مستقل، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که احساس امنیت زنان در کل و در چهار بعد ذکر شده در مناطق شمالی شهر بیشتر از زنان مناطق جنوبی در شهر تهران بود. همچنین، بین شرایط اقتصادی، عملکرد دستگاه های امنیتی، شبکه روابط اجتماعی، فقدان سرپرست، سن، وضعیت تاهل و وضعیت اقتصادی رابطه معنادار وجود داشته، ولی وضعیت اشتغال زنان و میزان تحصیلات آنان با احساس امنیت رابطه معناداری نشان نداد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که امنیت زنان در شهر تهران از وضعیت بهینه ای برخوردار نیست و این نتایج با نظریات جامعه شناسی انطباق دارد؛ بنابراین، فضای شهری و عوامل افزاینده و عوامل کاهنده امنیت و تهدیدات آنها بر نحوه نگرش زنان بر مقوله امنیت اثر قابل توجهی دارند؛ بنابراین، برای ایجاد تغییرات در احساس امنیت زنان، باید راهبرد های متفاوتی از سوی مسیولین و متولیان امنیت در نظر گرفته شود.

مقدمه: امنیت پیش زمینه یک اجتماع سالم و بسترساز توسعه جوامع انسانی است. سعادت یک اجتماع در گرو حفظ و بقاء امنیت و احساس ناشی از آن است. در این میان، ضرورت پرداختن به موضوع امنیت شهری از آنجایی مهم می شود که وابستگی متقابل میان امنیت و توسعه اجتناب ناپذیر است. امنیت زمینه ساز و بستر توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است. ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف سنجش امنیت شهر در شهرستان های استان کردستان و تعیین عوامل موثر بر ناامنی فضاهای شهری این استان صورت گرفته است. روش: روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش شناسی، توصیفی بوده که جامعه آماری شامل 1016947 نفر جمعیت بالای 20 سال استان کردستان است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه 384 نفر برآورد شده است و برای شناسایی ابعاد احساس امنیت از ابزار پرسشنامه استفاده شده که با احصاءء 23 مولفه در قالب 4 بعد جانی، ناموسی، اقتصادی و اجتماعی مورد مطالعه قرار گرفته است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که با افزایش ناهمگنی بین شهرستان ها، مقدار ماتریس شباهت شاخص های امنیت افزایش می یابد. همچنین، ابعاد احساس امنیت که مهمترین بخش پژوهش در احصاء نتایج پژوهش است، امنیت ناموسی دارای بیشترین میانگین و همچنین، کمترین مقدار میانگین مربوط به امنیت جانی است. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد شهرستان های بانه و بیجار بر اساس شاخص های پژوهش، در وضعیت مطلوب امنیت شهری هستند و شهرستان های مریوان، دهگلان و سروآباد در وضعیت نامطلوب امنیت شهری قرار دارند.

مقدمه: امروزه، تامین امنیت پدیده ای چند وجهی است که دست یافتن به آن، مستلزم نقش آفرینی همه اقشار جامعه است و تاب آوری و امنیت اجتماعی به عنوان مهمترین بعد امنیت موجب سازگاری جامعه با شرایط متغیر و مقاومت کردن برای رشد است. روش: پژوهش حاضر با رویکرد استقرایی، روش کیفی و استراتژی تحلیل محتوای بیانات مقام معظم رهبری در جمع روحانیون از سال 1368 تاکنون انجام شده و برای ارایه مدل از چارچوب نظریه پردازی داده بنیاد استفاده شده است. یافته ها: مدل ارایه شده در قالب شش مقوله شامل مقوله پیامدها تحت عنوان تحقق امنیت اجتماعی (شامل تاب آوری فردی اجتماعی و تاب آوری ملی)، مقوله علی تحت عنوان ضرورت پاسخگویی حوزه به نیازها (شامل رفع نیازهای داخلی و حضور در عرصه بین الملل)، مقوله محوری تحت عنوان تعالی نهاد حوزه (شامل تعالی نظام علمی حوزه و تعالی مدیریت حوزه)، مقوله زمینه ای تحت عنوان تقویت بنیه طلاب (شامل ارتقای نگرشی و فکری طلاب و روحانیون و ارتقای رفتاری طلاب و روحانیون)، مقوله مداخله گر تحت عنوان مخاطرات بیرونی موثر بر امنیت اجتماعی (شامل عوامل تفرقه زا و حضور و فعال بودن دشمن)، و مقوله کنش ها تحت عنوان نقش آفرینی اجتماعی روحانیت (شامل کارکردهای نهاد روحانیت و مدیریت تبلیغ) ارایه گردیده است. نتیجه گیری: روح و زیربنای تاب آوری و امنیت اجتماعی، تقویت باورهای دینی مردم است و متولیان دین حوزه و روحانیت هستند، لذا تقویت و ارتقای نقش بی بدیل و جریان ساز حوزه و روحانیت ضرورت دارد.

مقدمه: ظهور رفتارهای منفعت طلبانه در سازمان های دولتی باعث ایجاد محیط کاری تفرقه افکن و مخرب خواهد شد و آثار منفی فزاینده ای بر سازمان دارد. یکی از مهمترین گونه از این رفتارها، رفتارهای سیاسی مدیران است که واکنش های منفی کارکنان را به همراه داشته و منجر به افزایش هزینه های سازمانی می گردد. روش: این تحقیق بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت روش یک تحقیق توصیفی-پیمایشی می باشد. برای انتخاب نمونه تحقیق با استفاده از جدول مورگان تعداد 306 نفر از یکی از سازمان های نظامی و بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه های استاندارد می باشد. روایی محتوایی پرسشنامه های تحقیق توسط اساتید خبره و پایایی آنها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار لیزرل استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان دادند که رفتارهای سیاسی مدیران بر بروز رفتارهای انحرافی کارکنان تاثیر معناداری دارند. و الگوسازی معادلات ساختاری توسط نرم افزار لیزرل نشان داد که پارتی بازی مدیران (84/0)، تشکیل ایتلاف مدیران (80/0)، تمایل به کنترل مدیران (73/0) و عدم مراعات مدیران (78/0) بر بروز رفتارهای انحرافی کارکنان دارای تاثیر مستقیم، مثبت و معناداری می باشند. نتیجه گیری: رفتارهای سیاسی مدیران، عواقب ناخوشایند و منفی برای سازمان ها بدنبال دارد منجر به کاهش بهره وری کارکنان، ترک خدمت، بی انگیزگی و. . . آنان خواهد شد لذا برای پرهیز از رفتارهای سیاسی در سازمان، بایستی مدیران به تدوین اصول و الزامات اخلاقی بصورت دقیق و شفاف مبادرت کنند.