مجله دانشگاه علوم پزشکی فسا (Journal of Advanced Biomedical Sciences)
سال:1398 | دوره:9 | شماره:2 |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: این مطالعه به منظور تعیین تاثیر تمرینات هوازی و مکمل دهی ویتامین D بر متغیرهای قلبی-عروقی در زنان سالمند مبتلا به بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) و کمبود ویتامین D انجام گردید. مواد و روش ها: : در مجموع 40 نفر از زنان مبتلا به NAFLD (مرحله 2 و 3) و کمبود ویتامین D برای مطالعه انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به 4 گروه تمرین هوازی+ مکمل دهی ویتامین D (AT + Vit D)، تمرین هوازی (AT)، مکمل دهی ویتامین D (Vit D) و کنترل (C) تقسیم شدند، همچنین دریافت ویتامین D (حدود 50000 IU در هفته به مدت هشت هفته) و یا دارونما مشخص گردید. پروتکل تمرین هوازی شامل 40 تا 60 دقیقه تمرین هوازی با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه، 3 بار در هفته به مدت هشت هفته بود. شاخص های تن سنجی همراه با فشار خون سیستولیک (SBP)، فشار خون دیاستولیک (DBP) و ضربان قلب (HR) اندازه گیری شد و میانگین فشار شریانی (MAP) محاسبه شد. نتایج: : گروه های AT+Vit D، Vit D و AT کاهش معنی داری در متغیرهای SBP، DBP و HR داشتند (05/0P<)، در حالی که متغیرهای ذکر شده در گروه C به طور معنی داری افزایش یافت (P<0/05). همچنین پس از 8 هفته در گروه های AT+Vit D و AT کاهش معنی داری در میانگین MAP (0/001=P؛ 0/018=P) مشاهده شد. در همه گروه ها در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری در متغیرهای SBP، DBP و HR مشاهده شد. میانگین SBP در گروه AT+Vit D به طور معنی داری کمتر از گروه های AT، Vit D و C بود. همچنین بین گروه های AT و Vit D اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: تمرینات هوازی در زنان سالمند مبتلا به NAFLD و کمبود ویتامین D باعث بهبود معنی داری در متغیرهای قلبی-عروقی شامل SBP، DBP، MAP و HR شد. علاوه بر این، تمرینات هوازی در ترکیب با ویتامین D باعث کاهش بیشتری در SBP شد و می تواند به منظور بهبود فشار خون در برنامه ی کنترل بیماران مبتلا به NAFLD گنجانده شود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

پیشرفت های اخیر در دانش و فناوری سبب شده است تا شاهد انقلاب در بسیاری از حوزه های مختلف علمی و صنعتی باشیم. اصطلاح آزمایشگاه در یک تراشه یا به عبارت دیگر انجام انواع آنالیزهای پیچیده تنها در مدت زمان اندک و در یک فضای بسیار کوچک اصطلاحی است که در سال های اخیر بسیار رایج گردیده و آنچه درگذشته به عنوان یک آرزو مطرح بوده اکنون به صورت عملی و واقعی وارد زندگی نوع بشر شده است. در این مقاله تلاش گردیده تا نوع خاصی از فناوری آزمایشگاه بر روی یک تراشه که البته یکی از رایج ترین آن ها نیز هست، یعنی دانش و فناوری میکروسیال (میکروکانال) موردبحث و بررسی قرار گیرد. گستره وسیع کاربرد این فناوری سبب گردیده است تا استفاده از آن به سرعت عملی گردد. هرچند گستره ی این فناوری بسیار وسیع است و در بسیاری از شاخه های علم و صنعت وارد گردیده اما در اینجا تنها کاربردهای این فناوری در حوزه های تشخیصی در پزشکی و بیولوژی موردتوجه قرار گرفته است. در این مقاله به خصوص به بررسی دستگاه های ساخته شده با فناوری میکروسیال برای آنالیز DNA، دستگاه های تشخیصی بر اساس جداسازی، دستگاه ها برای بررسی، مرتب کردن و آنالیز عمومی سلول ها و دستگاه های مبتی بر اساس پروتئین موردبحث و بررسی قرار گرفته است.

مقدمه: تقریبا 50-40% ناباروری به علت ناباروری با فاکتور مردانه است که ساختار کروماتین غیرطبیعی اسپرم به عنوان یک عامل اصلی ناباروری پیشنهاد شده است. پروتامین ها جزء اصلی کروماتین اسپرم هستند و نقش اصلی در بسته بندی درست کروماتین ایفا می کنند. مطالعات متعدد نشان داده است که کمبود پروتامین در اسپرم باکیفیت پایین اسپرم و ناباروری همراه است. با توجه به اهمیت پروتامین در باروری، هدف این مقاله بررسی محتوای پروتامین و اهمیت بیولوژیکی آن در باروری مردان است. روش ها: مقاله های منتشرشده توسط محققان در پایگاه های Google scholar، Science Direct و PubMed از سال 1874 تا 2018 جمع آوری شد و بهترین و کاراترین مقالات برای این مطالعه موردبررسی قرار گرفت. نتایج: مطالعات متعدد نشان داده است که بین کمبود پروتامین در اسپرم با باروری و میزان حاملگی پس از تکنیک های کمک باروری ارتباط معنی دار معکوسی وجود دارد؛ و علت اصلی کمبود پروتامین در اسپرم به دلیل افزایش استرس اکسیداتیو است که درنتیجه باعث آسیب DNA اسپرم می شود. نتیجه گیری: درمان با آنتی اکسیدان ها می تواند منجر به کاهش استرس اکسیداتیو در مردان نابارور گردد و بهبود پارامترهای اسپرمی، محتوای پروتامین اسپرم و سلامت DNA را به همراه داشته باشد.

زمینه و هدف: جلبک های دریایی حاوی ترکیبات زیست فعالی هستند که متابولیت های متنوعی از آن ها تولید شده است. این متابولیت ها فعالیت های زیستی متنوعی دارند. فوکوئیدان ها پلی ساکاریدهای سولفاته ای هستند که انواعی از جلبک ها آن ها را تولید می کنند و فعالیت های زیستی آن ها بسیار موردمطالعه قرارگرفته است، فوکوئیدان ها پلی ساکاریدهای غنی از سولفاته حاوی ترکیبات متنوعی ازجمله گالاکتوز، زیلوز و گلوکورونیک اسید و فوکوز هستند. مواد و روش ها: فوکوئیدان ها دارای خواص درمانی هستند که این خواص درمانی با درجه سولفاته شدن آن ها افزایش پیدا می کند. خواص ضد سرطانی، ضدویروسی، ضد باکتری، ضد قارچ، ضدالتهاب و ادجوانتی آن ها در بسیاری از گونه های جلبک ها ثابت شده است که این تاثیرات به واسطه تاثیر بر روی تکثیر و چرخه سلولی و تنظیم مسیرهای متابولیک مختلف است. نتایج: این پلی ساکارید اثرات مفیدی بر سلامت انسان دارد و بنابراین در صنایع آرایشی، مواد غذایی و داروسازی کاربرد دارد. سمی نبودن ویژگی مهم فوکوئیدان است که به عنوان ترکیب ساختاری مطمئن به کار گرفته می شود و محصولی ایمن برای مصرف است. نتیجه گیری: امروزه ترکیبات متنوعی از فوکوئیدان ساخته شده است؛ انواع نوشیدنی قرص و کپسول آن هم اکنون در بازار موجود است. امید می رود با مطالعات کامل تر و انجام کارآزمایی های بالینی بیشتر بتوان از این ترکیب به طور موثرتری برای پیشگیری، تشخیص و درمان استفاده کرد.

زمینه و هدف: پاسخ تطبیقی پرتویی، پدیده ای را توصیف می کند که در آن، مواجهه با مقادیر دزهای کم از تابش یونیزان، اثرات زیان آور دزهای بالاتر بعدی را کاهش می دهد. ازآنجایی که در سال های اخیر، سرطان زایی ناشی از تابش های یونیزان، یک نگرانی عمده در ارزیابی ریسک تابش های با دز کم است، هدف از این مطالعه مروری، بررسی پاسخ تطبیقی پرتویی با موضوع سرطان زایی و آسیب های ژنومی و ارزیابی مکانیسم های درون تنی موثر در این پدیده، بوده است. مواد و روش ها: مطالعه مروری حاضر با انتخاب کلیدواژه های مناسب و جستجوی مطالعات پژوهشی و مروری که در پایگاه های Google scholar، direct Science و Pubmed نمایه شده، به انجام رسید. در این مقاله، بخشی از مطالعات اخیر پاسخ تطبیقی پرتویی با موضوع سرطان زایی، در انواع گونه های موش و سلول های لنفوسیت انسانی، موردبررسی قرار گرفته است. علاوه بر این، به تفصیل به نقش مکانیسم های درون تنی مهم در پاسخ تطبیقی ازجمله ترمیم DNA، اثر همسایگی و هورمون های سیستم اندوکرین مانند گلوکوکورتیکوئیدها، نیز پرداخته شده است. نتایج: این مطالعات، اغلب بیانگر القای موثر پاسخ تطبیقی پرتویی، توسط تابش اولیه مزمن یا تابش مکرر با دز پایین هستند. نتیجه گیری: قوانین فعلی حفاظت پرتویی، به دلیل تنوع پاسخ در میان افراد و عدم قطعیت مکانیسم، شامل پاسخ تطبیقی پرتویی نمی شوند، بااین حال، این پدیده می تواند حساسیت به تابش یونیزان را در بخشی از افراد تا حد زیادی تعدیل کند و باید در آینده، به عنوان یک عامل ضروری در برآورد و کنترل حساسیت فردی به تابش یونیزان، در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: فعال سازی سلول های گلیا نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی بیماری آلزایمر دارد. S100B یک فاکتور خاص آستروسیتی است که اثرات زیان آوری بر روی سلول های عصبی و غیر نورونی در سیستم عصبی مرکزی دارد. آروندیک اسید مانع ترشح و تولید S100B در آستروسیت ها می شود. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی اثرات محافظتی آروندیک اسید در برابر سمیت بتا آمیلوئید از طریق کاهش میزان S100B در کشت سلولی آستروسیت 1321N1 بود. مواد و روش ها: سلول های آستروسیت انسانی (1321N1) به مدت 24 ساعت با بتا آمیلوئید (200 µ M) و یا آروندیک اسید (50 µ M) تیمار شدند. زنده مانی سلولی با استفاده از روش MTT (3، 4، 5 دی متیل تیازول 2، 5 دی فنیل تترازولیوم بروماید) اندازه گیری شد. سطح پروتئین S100B با استفاده از روش ELISA (الایزا) اندازه گیری گردید. نتایج: تیمار با بتا آمیلوئید، باعث کاهش بقای سلول نسبت به گروه کنترل شد. در مقابل، اضافه کردن آروندیک اسید به بتا آمیلوئید، کاهش مرگ ومیر ناشی از بتا آمیلوئید را مهار کرد. بتا آمیلوئید همچنین سطح پروتئین S100B را افزایش داد. درحالی که آروندیک اسید از افزایش سطح پروتئین S100B ناشی از بتا آمیلوئید جلوگیری کرد. نتیجه گیری: کاهش ترشح پروتئین S100B احتمالا در بروز اثرات محافظتی آروندیک اسید در مقابل سمیت سلول های گلیای ناشی از بتا آمیلوئید در کشت آستروسیت ها نقش داشته باشد.

زمینه و هدف: امروزه با توجه به فراگیر شدن مکمل های ورزشی، اثرات مصرف این مکمل ها در بهبود ظرفیت آنتی اکسیدان ها نیازمند بررسی و ارزیابی است؛ لذا هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثرات مکمل گیری ال-آرژنین بر شاخص های کوفتگی عضلانی تاخیری در مردان غیرفعال متعاقب یک جلسه تمرین هوازی فزاینده بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 20 مرد به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کرده و به طور تصادفی به دو گروه مکمل ال-آرژنین (10 نفر) و دارونما (10 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی ها در سه مرحله فعالیت دوی هوازی شرکت کردند. خون گیری از ورید بازویی در مرحله اول، قبل و بعد از آزمون هوازی و در مرحله دوم و سوم بعد از دریافت مکمل و دارونما و بلافاصله پس از آزمون دوی هوازی انجام شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون t همبسته در سطح معنی داری 0/05 ≤ P استفاده شد. نتایج: میزان آنزیم کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز و تعداد نوتروفیل ها در پیش آزمون و پس آزمون مرحله اول (قبل از دریافت مکمل و دارونما) اختلاف معنی داری در هر دو گروه مشاهده شد (0/001> P). همچنین نتایج: : نشان داد میزان آنزیم کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز و تعداد نوتروفیل ها پس از یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی در گروه مکمل دهی ال-آرژنین نسبت به گروه دارونما به طور معنی داری پایین تر بود. نتیجه گیری: با توجه به این یافته ها، این مطالعه نشان داد که مکمل آل-آرژنین می تواند کاهش معنی داری در شاخص های کوفتگی عضلانی تاخیری (DOMS) ایجاد کند.

زمینه و هدف: یکی از مشکلات قلبی بروز پلاک های آترواسکلروزی است؛ پیدایش آترواسکلروز مرتبط با واکنش های التهابی بوده که درنتیجه پاسخ به آسیب های عروقی ایجاد می شود. عفونت های باکتریایی مانند کلامیدیا پنومونیه، نقش مهمی در ایجاد پلاک های آترواسکلروتیک دارند. هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط بین موارد مثبت ظهور آنتی بادی ضد باکتری کلامیدیا پنومونیه و افراد مبتلابه بیماری آترواسکلروز عروق کرونر در مقایسه با افراد سالم گروه کنترل است. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی و توصیفی، نمونه های سرمی از دو گروه بیماران (108 نفر) و افراد سالم (108 نفر) موردسنجش تیتر آنتی بادی ضد کلامیدیا پنومونیه قرار گرفتند؛ بیماران موردمطالعه در زمان تحقیق، با تشخیص سکته حاد میوکارد بستری شده بودند. در هر دو گروه همسان سازی شده انجام شد. نتایج: در بررسی و سنجش تیتر آنتی بادی IgG به روش الایزا و مقایسه بین دو گروه مطالعه، میزان تیتر مثبت در گروه بیماران 88/2% و در گروه افراد سالم 60/5% بود؛ این میزان در کل افراد موردمطالعه برابر با 74/6% بود. در مقایسه و بررسی آماری دو گروه موردمطالعه با T تست، نتایج: : واجد معناداری بودند (0/005 ≥ P). نتیجه گیری: با توجه به معنادار بودن نتایج: : در مقایسه بین گروه بیمار و شاهد، می توان بیان داشت که حضور کلامیدیا پنومونیه می تواند مرتبط با ایجاد و توسعه پلاک های آترواسکلروتیک باشد. انجام مطالعات دقیق مولکولی می تواند مکانیسم های احتمالی ارتباط عفونت های باکتریال و ایجاد آترواسکلروزیس را آشکار کند.

زمینه و هدف: چاقی موجب آتروفی عضله قلبی می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر مکمل کورکومین بر بیان ژن های PGC1α ، FoxO3a، MuRF1 و MAFbx به عنوان تنظیم گرهای آتروفی عضله قلبی رت ها بود. مواد و روش ها: 12 سر موش نر نژاد اسپراگ داولی بعد از هشت هفته استفاده از رژیم غذایی پرچرب به دو گروه کنترل چاق (6=n) و مکمل کورکومین (6=n) تقسیم شدند. رت های گروه مصرف کورکومین هشت هفته و روزانه mg/kg 150 دریافت نمودند. میزان بیان ژن های مربوطه با تکنیک Real time-PCR انجام گرفت. میزان بیان ژن ها با استفاده از روش∆ ∆ CT-2 محاسبه شد. برای تعیین معنادار بودن متغیرها بین گروه های تحقیق از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج: مصرف کورکومین منجر به کاهش معنادار بیان ژن های FoxO3a (P=0/008)، MAFbx (P=0/020)، MuRF1(001/0P=) و افزایش معنادار بیان ژن PGC1(P=0/004) داشت. نتیجه گیری: احتمالا بتوان با مصرف کورکومین از آتروفی عضله قلبی ناشی از چاقی با مهار مسیر آتروفی عضله استفاده نمود.

مقدمه: در دهه های اخیر مقاومت ضد میکروبی به یک مشکل جهانی در سلامت عمومی تبدیل شده است. الگوی تجویز آنتی بیوتیک توسط متخصصین مراقبت های بهداشتی یکی از عوامل اصلی موثر بر مقاومت میکروبی است. شواهد نشان می دهد استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها توسط دندان پزشکان می تواند به مقاومت میکروبی منجر شود. مواد و روش ها: هدف از این مطالعه توصیفی-مقطعی و تحلیلی تعیین میزان دانش عمومی دندان پزشکان و عملکرد تجویز آنتی بیوتیک توسط دندان پزشکان در تهران بوده و سپس پیدا کردن علل اصلی تجویز غیرمنطقی آنتی بیوتیک و سعی در بهبود سیاست گزاری های آموزش پزشکی است. پرسشنامه طراحی شده برای 450 نفر از دندان پزشکان ارسال شد و 270 مورد پرسشنامه تکمیل شده قابل قبول دریافت گردید. داده ها با استفاده از آزمون t، آنالیز واریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: تجویز آنتی بیوتیک ها بر اساس علائم بالینی، میانگین نمره دانش عمومی 2/4 بود، اکثر دندان پزشکان آنتی بیوتیک ها را برای پالپیت حاد (78/9%)، عفونت حاد پری اپیکال (75/2%)، سلولیت (70/1%) و ژنژیویت اولسراتیو حاد (67/4%) تجویز می کنند و 21%، 19/7%، 11/8% از پاسخ دهندگان همیشه آنتی بیوتیک ها را پس از درمان طولانی مدت کانال ریشه، درمان مجدد و بعد از اتمام درمان کانال ریشه تجویز می کردند. 3/8% از پاسخ دهندگان به درستی به تمام مسائل مربوط به پوشش آنتی بیوتیک پیشگیرانه پاسخ دادند. داروی انتخابی برای این موارد 2 گرم آموکسی سیلین (75/2%) بود. نتیجه گیری: دریافتیم که دانش دندان پزشکان در مورد درمان آنتی بیوتیکی کافی نیست و اصلاح برنامه های آموزشی برای تعلیم موثرتر و برگزاری برنامه های آموزش مداوم پیشنهاد و توصیه می گردد.

زمینه و هدف: امروزه ژن درمانی به عنوان یکی از روش ها: ی نوین درمان در نظر گرفته شده است. بخصوص بعد از معرفی ایمونوتراپی و روش ها: ی ویرایش ژن از قبیل CRISPR/Cas9، توجه زیادی به ژن درمانی معطوف شده است. بااین وجود، یافتن یک حامل موثر با سمیت کم همچنان به عنوان یکی از چالش های عمده در برابر محققان، باقی مانده است. از میان حامل های غیر ویروسی به کاررفته، پلیمر پلی اتیلن ایمین بیش از سایر ترکیبات پلی کاتیونیک موردمطالعه قرار گرفته است؛ اما باوجود محاسن قابل توجه، سمیت، غیراختصاصی بودن و مداخلات غیرضروری با اجزای سرم، کاربرد وسیع آن را محدود می کند. لذا ساختمان آن می بایست از طریق کانژوگاسیون های شیمیایی اصلاح شود. در این طرح، اتصال مولکول هیدروکورتیزون بر روی این پلیمر به منظور هدفمندسازی آن به درون هسته سلول و تعدیل بار مثبت روی آن انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه، یک مولکول پلی اتیلن ایمین با هیدروکورتیزون کانژوگه شد و سپس از طریق یک لینکر سوکسینیک اسید به مولکول پلی اتیلن ایمین فاقد لیگاند متصل گردید. کانژوگه های حاصل ازنظر ظرفیت بافری، پتانسیل زتا، سایز ذره ای، توانایی حفاظت از DNA در برابر آنزیم و نیز توانایی متراکم کردن DNA موردبررسی قرار گرفتند. نتایج: نتایج: : نشان داد که این کانژوگه ها توانستند DNA پلاسیمدی را به صورت موفقیت آمیزی متراکم کرده و نانوذراتی در ابعاد 300 نانومتر ایجاد نمایند. در ضمن، ظرفیت بافری این کانژوگه ها از پلیمر اولیه تغییرنیافته بیشتر بود و توانایی بسیار بالایی در محافظت از پلاسمید در برابر آنزیم های نوکلئاز از خود نشان دادند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج: : به دست آمده، طراحی و ساخت مشتقات PEI با دو دومین مجزا جهت هدفمندسازی و برهمکنش با پلاسمید می تواند به عنوان یک راهبرد موثر جهت ایجاد سیستم های نانوی انتقال ژن در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمال از انواع بافت های adult انسان مشتق می شود و خودسازی و تمایز به انواع سلولی را تقویت می کند. رتینوئیک اسید (RA) برای توسعه جنینی پانکراس ضروری است. اثر RA در تمایز سلول های بنیادی مزانشیمال مشتق از مغز استخوان (BMMSCs)، به سلول های بتا موردمطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: مغز استخوان رت ها، با استفاده از روش flashing، تهیه شدند و با روش فلوسیتومتری مارکرهای سطحیBMMSCs تائید شدند. BMMSCs در چهار گروه تیمار گردیدند 1) عصاره پانکراس رت یا RPE(250µ g/ml)، 2) RPE (250µ g/ml) + RA (10µ M)، 3) گروه بدون تیمار 4) گروه الکل 10% به عنوان حامل و گروهRA (10µ M) به عنوان کنترل. ترشح انسولین با روش ELISA ارزیابی شد. بیان انسولین با روش RT-PCR تعیین گردید. نتایج: نتایج: : حاصل از RT-PCR نشان دادند که انسولین در گروه RPE و RPE + RA بیان شد. ترشح انسولین با تست ویلکاکسون در گروه RPE + RA به طور معنی داری بیش از گروه RPE است (P<0. 05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که RA تمایز سلول های BMMSCs را به سلول های تولیدکننده انسولین تقویت می کند و ترشح انسولین در این سلول ها را افزایش می دهد.

زمینه و هدف: مطالعات گذشته نشان داده است که سلول های بنیادی مزانشیمال (MSC) دارای برخی از تحت واحدهای گیرنده های نیکوتینی و گیرنده های آدنوزین است؛ بنابراین ممکن است عملکرد این سلول ها تحت تاثیر دو عامل محیطی پرمصرف یعنی نیکوتین (آگونیست گیرنده ی نیکوتینی) و کافئین (آنتاکونیست گیرنده ی آدنوزینی(قرار گیرد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثرات این دو ماده بر برخی از عملکردهای سلول های MSC طراحی شده است. مواد و روش ها: سلول های بنیادی مزانشیمال از مغز استخوان های تیبا و فمور موش سوری به روش آسپیراسیون جداشده و با غلظت هایmM 0/1 کافئین و µ m 0/1نیکوتین به مدت 48 ساعت تیمار گردیدند. در یک سری از آزمایش ها، سلول ها با استفاده از ترپسین از کف فلاسک جدا شدند و میزان زنده مانی، عملکرد غشایی و فعالیت میتوکندری آن ها ارزیابی شد. به کمک نوک سمپلر یک خراش در کف فلاسک کشت ایجاد شد و سرعت ترمیم به وسیله یک دوربین اپتیکی ارزیابی گردید. نتایج: به طور معنی داری تیمار سلول های بنیادی مزانشیمال با نیکوتین موجب افزایش میزان مطلق سلول های بنیادی مزانشیمال هم زمان با افزایش قابلیت عملکرد میتوکندریایی گردید. در کنار کاهش معنی دار زنده مانی سلول ها، کافئین همچنین موجب کاهش فعالیت میتوکندریایی باقیمانده سلول های زنده نیز شد. نیکوتین موجب کاهش عملکردهای غشایی سلول های بنیادی مزانشیمال تیمار شده گردید، البته سلول های تحت تیمار با کافئین میزان برداشت نوترال رد بیشتری را نسبت به گروه شاهد نشان داده اند. تست قابلیت نوزایی حاکی از افزایش قابل توجه قدرت نوزایی سلول های بنیادی تیمار شده با نیکوتین بوده درحالی که در مورد کافئین قابلیت نوزایی سلول های بنیادی مزانشیمال به نحو قابل توجهی کاهش یافته بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که نیکوتین در دوز استفاده شده موجب بهبود عملکرد بازسازی کننده سلول های بنیادی مزانشیمال شده است درحالی که کافئین دارای اثرات معکوس است.

زمینه و هدف: شواهد متعددی مبنی بر نقش موثر فعالیت ورزشی روی بیماران مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) وجود دارد. بیان نابجای برخی از میکرو RNAها مانند افزایش miR-301a در بیماری ام اس، با تاثیر بر مسیرهای التهابی منجر به ایجاد التهاب در این بیماران می شود. هدف این مطالعه اثر هشت هفته تمرین ترکیبی (هوازی+مقاومتی) بر میزان بیان miR-301a و برخی از شاخص های عملکرد حرکتی زنان مبتلابه مولتیپل اسکلروز است. مواد و روش ها: در این پژوهش، 22 زن مبتلابه ام اس به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 8 هفته (4 روز در هفته) تمرین ترکیبی انجام دادند. قبل و بعد از مداخله تمرین، بیان miR-301aبا روش Real time PCR اندازه گیری شد. نمرات قبل و بعد از مداخله ی آزمون های TUG، 6MWT، 10MWT و نمره ناتوانی EDSS، با استفاده از تی-مستقل ثبت و تحلیل شد. نتایج: نتایج: : این پژوهش نشان داد، بیان miR-301a قبل و بعد از مداخله در بین دو گروه معنادار بود (0/001=P). تفاوت تست های TUG، (0/001=P)، 6MWT، (0/002=P) و نمره ناتوانی EDSS (0/015=P)، قبل و بعد از مداخله در بین دو گروه معنادار بود. تفاوت معنی داری بین دو گروه در آزمون 10MWT وجود نداشت (0/678=P). نتیجه گیری: انجام تمرین ترکیبی، برای زنان مبتلابه ام اس سودمند بوده و سبب بهبود عملکرد حرکتی و کاهش بیان miR-301a می شود؛ بنابراین، انجام آن، نقش مهمی در کاهش التهاب و جلوگیری از پیشرفت بیماری ام اس ایفا می کند.

زمینه و هدف: مصرف استروئیدهای آنابولیک موجب آسیب به بافت های مختلف ازجمله کلیه ها می گردد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی و مصرف کروسین بر کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز بافت کلیه موش های صحرایی مسموم شده با ناندرلون بود. مواد و روش ها: 30 سر موش صحرایی انتخاب و در 6 گروه 1) ناندرلون، 2) ناندرلون + تمرین، 3) ناندرلون + mg/kg 12/5کروسین، 4) ناندرلون + mg/kg 25 کروسین، 5) ناندرلون + تمرین + mg/kg 12/5کروسین و 6) ناندرلون + تمرین + mg/kg 25 کروسین تقسیم شدند. گروه های 2، 5 و 6 به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته تمرینات مقاومتی را انجام دادند و گروه های 3 تا 6 روزانه به میزان تجویزشده کروسین دریافت کردند. جهت تجزیه وتحلیل یافته های تحقیق از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه به همراه آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد (0/05≥ p). نتایج: mg/kg 5/12 کروسین، mg/kg 25 کروسین، تمرین + mg/kg 5/12 کروسین و تمرین + mg/kg 25 کروسین اثر معنی داری بر کاهش کاتالاز دارد (0/001=p)، تمرین و تمرین + mg/kg 25 کروسین اثر معنی داری برافزایش گلوتاتیون پراکسیداز دارد (0/001=p) همچنین تمرین + mg/kg 25 کروسین نسبت به تمرین + mg/kg 12/5کروسین اثر بیشتری برافزایش گلوتاتیون پراکسیداز دارد (0/001=p). نتیجه گیری: اگرچه تمرینات مقاومتی و مصرف mg/kg 25 کروسین دارای اثر تعاملی در افزایش گلوتاتیون پراکسیداز هستند، بااین وجود تمرین مقاومتی، مصرف کروسین و مصرف هم زمان کروسین و تمرین مقاومتی موجب کاهش کاتالاز در بافت کلیه موش های صحرایی مسموم شده با ناندرلون می گردد.

زمینه و هدف: درکشورهای توسعه یافته، رضایت بیمار، یک عامل کلیدی در ارزیابی کیفیت سیستم مراقبت های بهداشتی است. این تحقیق باهدف تعیین وضعیت رضایتمندی بیماران نسبت به خدمات ارائه شده در داروخانه های سطح شهر کاشان و عوامل مرتبط با آن طراحی شده است. مواد و روش ها: مطالعه به روش مقطعی بر روی 440 بیمار مراجعه کننده به داروخانه های سطح شهر کاشان انجام گرفت که به صورت تصادفی مورد سوال قرار گرفتند. پرسشنامه این مطالعه شامل 44 سوال و متمرکز روی چهار موضوع بود: انتظارات از داروساز، ارتباط با داروساز، مشاوره توسط داروساز و محیط فیزیکی داروخانه. در این پژوهش از نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 و همچنین از آزمون های آماری پارامتریک و آزمون ANOVA برای تجزیه وتحلیل داده های مطالعه استفاده شد. نتایج: بیشترین میزان انتظارات به ترتیب در مورد برخورد خوب و مودبانه از داروساز و کارکنان داروخانه (92/7درصد)، کم شدن مدت زمان انتظار (92 درصد)، انتظار از داروساز جهت توضیح موارد مصرف داروها (85 درصد) و انتظار از داروساز جهت توضیح در مورد روش مصرف داروها (82/5درصد) بودند. بیشترین میزان رضایت بیماران مربوط به خوش اخلاق و خوش برخورد بودن داروساز (78/9درصد)، برچسب زدن دارو توسط داروساز (78 درصد) و روشن بودن فضای داروخانه (93 درصد) است. نتیجه گیری: شهرستان کاشان دارای سطوح مختلف رضایت از کیفیت خدمات داروخانه ای هستند. برای افزایش سطح رضایتمندی، لازم است که آموزش های مناسب در داروخانه ها فراهم شود و کیفیت خدمات در همه حیطه ها ارتقا یابد.