توسعه کارآفرینی
سال:1398 | دوره:12 | شماره:4 |تعداد مقالات:6

پژوهش حاضر با هدف تحلیل عوامل موثر بر ارتقاء جذابیت مقصد برای توسعه کسب وکارهای حوزه گردشگری پزشکی در ایران انجام شده است. این پژوهش براساس هدف، کاربردی و از نظر روش شناسی، آمیخته-اکتشافی (کیفی-کمی) است. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی شامل خبرگان دانشگاهی در حوزه گردشگری پزشکی و مدیران بیمارستانی، و در بخش کمی شامل بیماران خارجی است که برای درمان به شهر تهران پذیرش گرفته اند. 35 مولفه نهایی جذابیت یک کشور به عنوان مقصد گردشگری پزشکی از میان 85 مولفه استخراجی حاصل از مرور ادبیات و پژوهش های مشابه و سه دور تکرار روش دلفی به دست آمد. مولفه های نهایی در هشت عامل اصلی کشور مقصد (شرایط عامل)، شرایط تقاضا، رقابت پذیری، نگرش دولت، عوامل اجتماعی-فرهنگی، عوامل اطلاعاتی و بازاریابی، عوامل مرتبط با درمان(خدمات و امکانات پزشکی) و زیرساخت ها و صنایع وابسته دسته بندی شدند. مدل پیشنهادی با روش تحلیل عاملی-تاییدی در مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار SmartPLS 2 تحلیل و برازش مناسب آن تایید شد. اولویت و رتبه با AHP فازی نشان داد: عوامل مرتبط با درمان(خدمات و امکانات پزشکی) با وزن 259/0، رقابت پذیری با وزن 188/0 و شرایط کشور مقصد با وزن 166/0 در میان هشت مولفه اصلی، بیشترین وزن را در میان شاخص های جذابیت گردشگری پزشکی به دست آوردند.

این مقاله به بررسی تاثیر سه ویژگی شخصیتی شامل گرایش به ریسک پذیری، کانون کنترل و شخصیت پیش فعال، بر شکل گیری قصد کارآفرینانه دانشجویان، باتوجه به نقش میانجی گر مولفه های مدل رفتار برنامه ریزی شده (TPB)، می پردازد. همچنین بررسی تفاوت بین گروهی که خود یا والدین آن ها تحصیلات یا تجربه قبلی کارآفرینی داشته اند و گروهی که این ویژگی ها را نداشته اند، از اهداف تحقیق است. این پژوهش، کمی و از نظر هدف، کاربردی از نوع توصیفی-همبستگی است. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه بسته-پاسخ و برگرفته از ادبیات پژوهش است و داده ها به روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده، جمع آوری شد. جامعه آماری، تمام دانشجویان دانشگاه شاهد در سال تحصیلی 1398 هستند. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از مدل سازی معادلات ساختاری و حداقل مربعات جزئی، در نمونه ای به تعداد 443نفر، استفاده شد. نتایج حاکی از اعتبار مدل رفتار برنامه ریزی شده، در پیش بینی قصد کارآفرینانه دانشجویان است. گرایش به ریسک پذیری و کانون کنترل به صورت مستقیم، اثر مثبت و معنادار بر قصد کارآفرینانه داشتند، ولی شخصیت پیش فعال، اثر مستقیم معناداری بر قصد نداشت. در بررسی اثر میانجی گری، مشاهده شد که هر سه مولفه مدل رفتار برنامه ریزی شده، به صورت جزئی، مکمل، رقابتی و یا کامل، رابطه بین ویژگی های شخصیتی و قصد را میانجی گری می کنند. همچنین دو گروه مورد مطالعه، در برخی روابط تفاوت معناداری با هم دارند.

رقابت پذیری ابزاری برای رسیدن به رشد اقتصادی مطلوب و توسعه پایدار در کشورهاست، و اگر کارآفرینان در محیط مناسبی قرار گیرند، به بهبود عملکرد رقابتی آنان منجر می شود. ازاین رو، توسعه اکوسیستم کارآفرینانه بر افزایش رقابت پذیری موثر است. اکوسیستم های کارآفرینی مجموعه عواملی است که محیط های حمایتی از کسب وکار مخاطره آمیز مبتنی بر نوآوری را خلق می کند. این مقاله، تاثیر اکوسیستم کارآفرینی را از شش بعد سیاست، منابع مالی، حمایت ها، بازارها، سرمایه انسانی و فرهنگ، بر میزان رقابت پذیری صنایع مورد بررسی قرار داده است. این پژوهش از منظر هدف، کاربردی بوده و روش گردآوری داده ها، توصیفی-همبستگی است. نمونه آماری شامل 130 شرکت فعال در صنایع رقابتی است که براساس شاخص هرفیندال انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها نیز پرسش نامه بوده است که از طریق نرم افزار SmartPLS3 و SPSS26 تجزیه وتحلیل شدند. براساس یافته ها، اکوسیستم کارآفرینی با ابعاد شش گانه بر میزان رقابت پذیری صنایع موثر است.

برخی از افراد گاه بر اثر الزامات اقتصادی و یا به دلیل کشف فرصت هایی مقرون به صرفه، در کنار شغل حقوق بگیری اقدام به راه اندازی کسب وکار می کنند. این افراد که کارآفرینان هیبرید یا حقوق بگیر نامیده می شوند، نقش مهمی در اقتصاد و کاهش بیکاری دارند. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که آیا کارآفرینان هیبرید از نظر شایستگی های کارآفرینانه، با سایر کارآفرینان و حقوق بگیران متفاوت اند؟ هستند به این منظور در قالب یک مطالعه کاربردی و پیمایشی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و مبتنی بر مدل «شایستگی کارآفرینی»، به مقایسه شایستگی های سه گروه موردمطالعه می پردازیم. نمونه آماری پژوهش 138نفر کارآفرین هیبرید، 142نفر کارآفرین تمام وقت و 140نفر حقوق بگیر عادی بودند که با روش نمونه گیری گلوله برفی و تصادفی انتخاب شدند. نتایج آزمون مقایسه میانگین یک طرفه واریانس و شفه در نرم افزار SPSS نشان داد: درحالی که کارآفرینان هیبرید از شایستگی کمتری نسبت به کارآفرینان تمام وقت در دو مولفه «مدیریت مالی» و «مدیریت و ارزیابی ریسک» (از شایستگی های «فنی سطح صنعت») برخوردارند، اما در هر چهار مجموعه از شایستگی های «اثربخشی فردی»، «آکادمیک»، «محل کار» و «فنی سطح صنعت» تفاوتی ندارند. همچنین میزان شایستگی های آنان در هر چهار مجموعه، بیشتر از حقوق بگیران عادی است. بنابراین با آموزش و ارتقای این شایستگی ها، می توان به تبدیل کارآفرینان هیبرید به کارآفرینان تمام وقت و ایجاد بنگاه های خصوصی توانمند امیدوار بود.

هدف اصلی این مقاله بررسی تاثیر دسترسی به منابع مالی بر روند فعالیت های کارآفرینانه در 66 کشور منتخب درحال توسعه و توسعه یافته در دوره زمانی 2018-2008 است. روش پژوهش برحسب هدف، کاربردی و برحسب گردآوری اطلاعات، توصیفی-همبستگی است؛ به این منظور، داده های پژوهش از گزارش های آماری بین المللی که بر اساس داده های پیمایشی، شاخص های اقتصادی و میزان کارآفرینی کشورها را ارائه می کنند، استخراج گردید. مدلسازی پژوهش با استفاده از دو معیار سرمایه مخاطره پذیر و میزان اعتبارات بانکی به عنوان شاخص های دسترسی به منابع مالی و از طریق رویکرد گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) با نرم افزار STATA14 انجام شده است. نتایج بیانگر تاثیر مثبت و شدیدتر دسترسی به منابع مالی بر فعالیت های کارآفرینانه در کشورهای در حال توسعه بوده است. همچنین، عملکرد وام بانکی در خصوص افزایش فعالیت کارآفرینی جدید و نوپا، نسبت به سرمایه مخاطره پذیر مقبول تر بوده است، که می توان دلیل آن را در بانک محور بودن منابع مالی بنگاه-های کارآفرین در کشورهای درحال توسعه به حساب آورد. گذشته از این، تاثیر مثبت درک قابلیت کارآفرینی به عنوان شاخصی برای سرمایه انسانی بر میزان دسترسی به منابع مالی از دیگر نتایج پژوهش بوده است. بنابراین، سیاست گذاران در تلاش برای توسعه کارآفرینی، باید هم زمان سیاست هایی را برای افزایش قابلیت کارآفرینانه اتخاذ نمایند و سهولت دسترسی به منابع مالی را در اولویت قرار دهند.

هدف اصلی پژوهش حاضر، واکاوی جامعه شناختی چالش های خلق ارزش اجتماعی کارآفرینان اجتماعی با رویکرد عادت واره بوردیو است. برای واکاوی چالش های بیرونی خلق ارزش اجتماعی کارآفرینان اجتماعی، از رویکرد عادت واره بوردیو (1977) استفاده شد. روش پژوهش برحسب هدف، بنیادی و برحسب گردآوری اطلاعات، کیفی-روایتی است. جامعه مورد مطالعه تمام کارآفرینان اجتماعی اند که درصدد خلق ارزش اجتماعی یا حل مسائل اجتماعی با سطح تحلیل فرد هستند. معیارهای جامعه مورد مطالعه سابقه بیش از پنج سال، وجود هدف اجتماعی موسسه و انجام حداقل یک فقره حل مسئله اجتماعی در سطح جامعه است. با روش نمونه گیری هدفمند، ده مصاحبه انجام شد و از مصاحبه هفتم، محقق به اشباع نظری دست یافت. نتایج نشان می دهد که چالش های بیرونی در مرحله بهره داری، مشمول مردم و نهادهای رسمی است. البته ضعف کارکردی نهادها و مشارکت مردم در ارتباط متقابل و تبلوریافته، به بازتاب کاهش بهره برداری کارآفرینان اجتماعی منجر می شود. همچنین، تبلور ضعف کارکردهای نهادها و مشارکت نهادی، به بازتاب یا عادت واره افزایش چالش درونی در بین کارآفرینان اجتماعی منجر می شود.