پژوهش توانبخشی در پرستاری
سال:1397 | دوره:5 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: ورزش و فعالیت بدنی به عنوان یکی از عوامل کلیدی می تواند تاثیر بسزایی بر سلامت اجتماعی داشته باشد. هدف تحقیق حاضر مقایسه ابعاد سلامت اجتماعی دانشجویان رشته علوم ورزشی با سایر دانشجویان دانشگاه جهرم می باشد. مواد و روش کار: جامعه آماری مطالعه حاضر را دانشجویان دانشگاه جهرم تشکیل میدادند که از میان آنها به روش تصادفی تعداد 76 نفر دانشجوی رشته علوم ورزشی (29 نفر دختر، 47 نفر پسر) به عنوان گروه فعال و تعداد 76 نفر از دانشجویان سایر رشته ها (47 نفر پسر، 29 نفر دختر) به عنون گروه غیرفعال انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری سلامت اجتماعی افراد، از پرسش نامه سلامت اجتماعی کییز استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کالموگروف اسمیرنف و آزمون t مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دانشجویان علوم ورزشی و سایر رشته ها در مقیاس های شکوفایی اجتماعی (0/004 p =)، همبستگی اجتماعی (0/046 p =)، انسجام اجتماعی (0/019 p =)، پذیرش اجتماعی (0/041 p =) ودر نهایت نمره کل سلامت اجتماعی (0/001 p =) تفاوت معنی داری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: دانشجویان علوم ورزشی در مقایسه با سایر دانشجویان دانشگاه (غیرفعال)، با مشارکت در فعالیت های ورزشی علاوه بر کسب سلامتی جسمانی می توانند با توسعه روابط اجتماعی، هنجارهای اجتماعی جامعه خود را بهتر درک کنند و در سایه فعالیت های اجتماعی و گروهی در ورزش، سلامت اجتماعی خود را ارتقاء دهند.

مقدمه و هدف: ساختارهای متفاوت پا با تفاوت در عملکرد آن در حین حرکت در ارتباط است. هدف از این مطالعه مقایسه الگوی توزیع فشار کف پایی دوندگان با ساختارهای متفاوت کف پا بود. روش کار: 60 مرد و زن با ساختارهای پای صاف، گود و نرمال در این مطالعه شرکت کردند. شرکت کنندگان در مسیر 17 متری مورد مطالعه 6 بار با سرعت 3/3 متر بر ثانیه دویدند. حداکثر فشار کف پایی، حداکثر نیروی کف پایی و ایمپالس وارد بر نواحی مختلف پا و همچنین نسبت نیروی داخلی-خارجی و درصد زمانی هر یک از فازهای استانس با استفاده از دستگاه فوت اسکن اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری ANOVA و MANOVA با آزمون تعقیبی بنفرونی در سطح معناداری0/05 استفاده شد. یافته ها: افراد با کف پای صاف توزیع بار بیش تری در نواحی انگشت شست، انگشتان کوچک، متاتارسال دوم و وسط پا نسبت به افراد دارای پای گود و نرمال داشتند (0/05>P). همچنین، بارهای وارد بر گروه پای گود در نواحی متاتارسال پنجم، بخش خارجی و داخلی پاشنه از گروه های پای صاف و پای نرمال بیش تر بود (0/05>P). نتیجه گیری: به نظر می رسد که افراد با ساختارهای متفاوت کف پا الگوی توزیع فشار متفاوتی را نسبت به یکدیگر به نمایش می گذارند. مطالعات آتی برای بررسی سایر اثرات مختلف تفاوت در ساختار پا به خصوص در زمینه شناسایی آسیب های متفاوت برای افراد هر گروه لازم است.

مقدمه: کمرین نقش مهمی در التهاب و متابولیسم گلوکز دارد و سطوح خونی آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بالاست. از طرف دیگر، تمرینات در آب می تواند بر متابولیسم چربی تاثیر داشته باشد و ممکن است سطوح کمرین بعنوان یک آدیپوکاین را تعدیل نماید. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر 12 هفته تمرین در آب بر سطوح کمرین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش کار: در این تحقیق نیمه تجربی، 28 مرد مبتلا به دیابت نوع دو با میانگین سنی3/66± 54/50 سال و نمایه توده بدنی 1/93± 22/27 کیلو گرم بر متر مربع انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (13=تعداد) و تجربی (15=تعداد) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت 12 هفته (3 جلسه در هفته) در تمرینات در آب شرکت کردند. سطوح سرمی کمرین، درصد چربی بدن، نسبت دور کمر به دور باسن، نمایه توده بدن و قند خون ناشتا قبل و بعد از 12 هفته تمرین در آب اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنکوآ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: سطوح سرمی کمرین (0/044=P)، درصد چربی بدن (0/001=P)، نسبت دور کمر به دور باسن (0/011=P) و نمایه توده بدن (0/001=P) در گروه تجربی پس از 12 هفته تمرین در آب در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت، اما قند خون ناشتا تغییر معنی داری نداشت (0/137=P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ورزشی در آب می تواند با کاهش سطوح کمرین و بهبود ترکیب بدن نقش موثری در بهبود بیماری دیابت نوع دو داشته باشد.

مقدمه: مولتیپل اسکروزیس یک اختلال عصبی است که می تواند فعالیت های افراد را در ادامه زندگی محدود و باعث کاهش سلامت و کیفیت زندگی آنان شود. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی معنا درمانی و رفتار درمانی دیالکتیکی بر سلامت عمومی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران دارای پرونده در انجمن مولتیپل اسکلروزیس استان گیلان در سال 1395 بودند که از میان آنان 60 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. گروه های آزمایش به تفکیک 8 جلسه 90 دقیقه ای با روش های معنا درمانی و رفتار درمانی دیالکتیکی آموزش دیدند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های سلامت عمومی و کیفیت زندگی بودند. داده ها با نرم افزار SPSS-21 و با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد هر دو روش معنا درمانی و رفتار درمانی دیالکتیکی باعث بهبود معنادار سلامت عمومی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شدند. همچنین معنا درمانی در مقایسه با رفتار درمانی دیالکتیکی باعث بهبود معنادار سلامت عمومی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکروزیس شد (0/05>p). نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت معنا درمانی در مقایسه با رفتار درمانی دیالکتیکی در بهبود سلامت عمومی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکروزیس بود. بنابراین مشاوران و درمانگران می توانند از هر دو روش به ویژه از روش معنا درمانی برای بهبود سلامت عمومی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکروزیس استفاده کنند.

مقدمه: تالاسمی یکی از شایع ترین بیماری های ارثی و مزمن دنیاست و در والدینی که دارای فرزند مبتلا به بیماری اند توانایی بازگشت به کیفیت عادی زندگی و سازگاری با بیماری امری بسیار مهم است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط تاب آوری و کیفیت زندگی در والدین کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی همبستگی است که روی 165 نفر از والدین کودکان دارای تالاسمی ماژور در شهر زاهدان در سال 1395 که دارای معیار های ورود بودند انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 بود. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS ویرایش 22 شدند و توسط آزمون های آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره با سطح معنی داری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بین افزایش کیفیت زندگی و تاب آوری ارتباط معنادار مستقیم (p<0/001) یافت شد. همچنین بین تاب آوری با تحصیلات والدین و جنسیت فرزندان رابطه ی معنی دار وجود دارد (p=0/002 p=0/007). بین کیفیت زندگی با تحصیلات والدین نیز ارتباط مستقیم معنادار وجود دارد (p<0/001). نتیجه گیری: با توجه به پایین بودن نسبی کیفیت زندگی در والدین کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور، باید آموزش ها و پیگیری خدمات بهداشتی و درمانی توسط کادر پزشکی روی این والدین صورت گیرد تا بتوانند کیفیت زندگی خود و فرزندانشان را ارتقا دهند. همچنین با توجه به مشخص شدن ارتباط تاب آوری و کیفیت زندگی با سطح تحصیلات والدین، بایستی اقداماتی اساسی و ساختاری جهت ارتقای سواد علمی در والدین افراد مبتلا به تالاسمی صورت گیرد.

مقدمه: چاقی مهم ترین مشکل تغذیه ای-بهداشتی نوجوانان در کشورهای توسعه یافته است که علاوه بر عوارض جسمی، می تواند پیامدهای روحی و روانی زیادی از جمله افزایش سطح اضطراب را در بر داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرینات هم زمان هوازی و مقاومتی بر هورمون های لپتین و کورتیزول در دختران نوجوان مضطرب دارای اضافه وزن و چاق بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 دختر نوجوان دارای اضافه وزن و چاق مضطرب به طور تصادفی به دو گروه تجربی (15 نفر؛ سن: 0/97 ± 16/33سال؛ شاخص توده بدن: 3/26 ± 30/48 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (15 نفر؛ سن: 1/18 ± 16/53 سال؛ شاخص توده بدن: 2/21 ± 30/32 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 85 دقیقه تمرینات هوازی و مقاومتی را انجام دادند و پس از هشت هفته تمرین اندازه گیری های درصد چربی بدن، لپتین و کورتیزول به عمل آمد. اطلاعات آماری توسط آزمون t وابسته و مستقل از طریق نرم افزار SPSS نسخه 22 اندازه گیری، سطح معنی داری 0/05>P در نظر گرفته شد. یافته ها: 8 هفته تمرین همزمان هوازی و مقاومتی بر کاهش لپتین (0/01=P) و میزان اضطراب (0/04(p= در دختران نوجوان مضطرب دارای اضافه وزن و چاق تاثیر معنی دار داشت و در کورتیزول اختلاف معنی دار مشاهده نشد (0/05

مقدمه: درد شانه پس از سکته مغزی از شایعترین انواع درد و عوارض پس از سکته مغزی میباشد که موجب کاهش عملکرد دست مبتلا میگردد. درد شانه، از موانع توانبخشی و استقلال بیمار در فعالیتهای روزانه زندگی میشود. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر مگنت تراپی ثابت بر میزان درد ناشی از نیمه دررفتگی شانه در بیماران مبتلا سکته مغزی انجام شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی نیمه تجربی دوسو کور، 30 بیمار مبتلا به سکته مغزی مراجعه کننده به مرکز توانبخشی سکته مغزی تبسم شهر تهران در سال 1330 که از درد شانه ناشی از نیمه دررفتگی شکایت داشتند، پس از یک مطالعه آزمایشی با کمک روش نمونه گیری تصادفی وارد مطالعه شدند. پس از تخصیص تصادفی بیماران به دو گروه 13 نفره، در گروه مداخله از شانه بندهای طبی با شدت 1522 گوس و در گروه شاهد از شانه بندهای طبی بدون خاصیت مغناطیسی به مدت 44 ساعت مداوم استفاده شد. قبل و پس از مداخله میزان درد با مقیاس بصری درد اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 14 و به کمک 2 در نظر گرفته شد. / آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شد. سطح معنی داری 25 00 %( تشکیل داده بودند. میانگین نمره درد دست مبتلا در / 00 %( را زنان و گروه کنترل را مردان ) 1 / یافتهها: اکثریت گروه مداخله ) 1 دوگروه، قبل از مداخله با هم تفاوت معنی داری نداشت اما پس از مگنت تراپی، میانگین نمره درد تنها در گروه مداخله به طور معنی = 2/ داری کاهش یافته بود ) 221 P. ) نتیجه گیری: مگنت تراپی در بیماران مبتلا به سکته مغزی باعث کاهش درد شانه مبتلا میشود. استفاده از مگنت تراپی در کنار درمانهای دارویی برای به حدأقل رساندن عوارض دارویی در این بیماران ضروری به نظر میرسد.

مقدمه: آثار و نتایج زیانبار و مخرب فردی، اجتماعی و فرهنگی وابستگی و اعتیاد به شیشه سبب شده است تا کادر درمانی جامعه برای پیشگیری، ترک و جلوگیری از عود مصرف این ماده مخدر اقدام کنند، لذا هدف این پژوهش اثربخشی آموزش ذهنآگاهی بر خودکارآمدی اجتماعی و تابآوری در بیماران وابسته به شیشه شهر دزفول میباشد. روش کار: مطالعه حاضر یک تحقیق نیمهتجربی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری شامل کلیه مردان وابسته به شیشه شهر دزفول بود. نمونه پژوهش شامل 63 آزمودنی بود که به صورت تصادفی ساده از بین افرادی که در تابستان 92 به کمپ ترک اعتیاد تحت نظر بهزیستی شهرستان دزفول مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند و به گونه تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و کنترل )هر گروه 13 نفر( گمارده شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقهای آموزش ذهنآگاهی دریافت کردند و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند. گروهها پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی گادیانو و هربرت و مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون را بهعنوان پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل دادهها با نرم افزار SPSS-21 و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره ( MANCOVA ( انجام شد. یافتهها: یافتهها نشان داد در مرحله پسآزمون بین میانگین خودکارآمدی اجتماعی و تابآوری گروههای آزمایش و کنترل تفاوت آماری معناداری وجود داشت. بهعبارت دیگر آموزش ذهنآگاهی باعث افزایش خودکارآمدی اجتماعی و تابآوری در بیماران وابسته به > 0/ شیشه شهر دزفول شد ) 001 P. ) نتیجه گیری: ارائه آموزش ذهنآگاهی بیماران را به نقاط ضعف و قوت خود و کاستن از ضعفهای خود آگاه میکند. لذا با توجه به تأثیر آموزش ذهنآگاهی بر افزایش خودکارآمدی اجتماعی و تابآوری در بیماران وابسته به شیشه توصیه میشود مشاوران، درمانگران و روانشناسان بالینی از روش مذکور برای افزایش خودکارآمدی اجتماعی و تابآوری در این افراد استفاده کنند.