پرستاری قلب و عروق
سال:1397 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر پیگیری بالینی توسط پرستار بر بهبود رفتارهای خودمراقبتی بیماران نارسایی قلبی انجام شد. زمینه: بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به دفعات در بیمارستان بستری می شوند. یکی از دلایل اصلی بستری این بیماران تشدید علایم بیماری ناشی از ناتوانی فرد در انجام رفتارهای خودمراقبتی است. یکی از روش هایی که می تواند به بهبود رفتارهای خودمراقبتی این بیماران کمک کند پیگیری بالینی توسط پرستار است. روش کار: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده با گروه کنترل بود که از مهر 1394 تا اردیبهشت 1395 در مرکز آموزشی تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی شهر تهران انجام شد. در این پژوهش 80 فرد مبتلا به نارسایی قلبی به روش در دسترس از بین بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه قلبی انتخاب و با روش بلوک بندی چهارتایی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. بیماران گروه آزمون، پیگیری بالینی توسط پرستار هر دو هفته یک بار از طریق تلفن یا مراجعه حضوری دریافت کردند. گروه کنترل، آموزش پس از ترخیص و پیگیری های روتین را دریافت کردند. رفتارهای خودمراقبتی به وسیله چک لیست خودمراقبتی، قبل و بعد از دوره سه ماهه مورد بررسی قرار گرفت. داده های پژوهش، در نرم افزار SPSS با آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها: نمره خودمراقبتی قبل از شروع پیگیری در گروه کنترل، 1/62 با انحراف معیار 2/64 و در گروه آزمون، 1/62 با انحراف معیار 20/2بود و از این نظر، تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. پس از انجام مداخله، نمره خودمراقبتی در گروه کنترل، 50/2با انحراف معیار 38/2و در گروه آزمون، 82/7با انحراف معیار 0/93 بود و تفاوت آماری معنی داری بین میانگین نمره دو گروه مشاهده شد (P<0/0001). نتیجه گیری: پیگیری بالینی توسط پرستار سبب بهبود رفتارهای خود مراقبتی در افرا مبتلا به نارسایی قلبی می شود. می توان با استفاده از روش پیگیری بالینی، رفتارهای خود مراقبتی این دسته از بیماران را بهبود بخشید و به کمتر شدن بار این بیماری کمک کرد.

هدف: این پژوهش با هدف مقایسه آموزش به روش سخنرانی و الکترونیک بر عملکرد پرستاران بخش مراقبت های ویژه در زمینه داروهای قلبی عروقی انجام شد. زمینه: عصر حاضر به دوران اطلاع رسانی و رایانه شهرت یافته و نهاد آموزشی را دستخوش تغییرات اساسی کرده است. با توجه به اینکه فرآیند پیچیده یادگیری را نباید صرفا به فضای کلاس محدود نمود، لذا ممکن است با بهره گیری از آموزش الکترونیک بتوان به برخی موانع آموزش سنتی برای پرستاران فائق آمد. روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است. براساس نمونه گیری طبقه ای، 70 پرستار بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های تامین اجتماعی استان اصفهان درسال 1396 انتخاب شدند. این افراد پس ازاعلام موافقت به مطالعه وارد شدند. پرستاران بر اساس تخصیص تصادفی ساده به 35 نفر درگروه سخنرانی و 35 نفر درگروه الکترونیک تقسیم شدند. قبل و بعد ازمداخله، عملکرد پرستاران دو گروه توسط پرسشنامه کاربرد داروهای قلبی عروقی بررسی و تاثیر دو روش آموزش سخنرانی و الکترونیک بر نمرات عملکرد پرستاران بررسی شد. یافته ها: براساس مقایسه میانگین نمرات قبل و بعد و همچنین مقایسه دو گروه، هر دو روش آموزش سخنرانی و آموزش الکترونیک تاثیر معنی داری بر عملکرد دارویی پرستاران داشت (P<0/0001)، اما تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه آموزش مشاهده نشد. نتیجه گیری: روش آموزش الکترونیکی می تواند جایگزینی در آموزش و بازآموزی مباحث داروشناسی برای پرستاران باشد.

هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثر مداخلات حمایتی بر مولفه های تاب آوری و کیفیت زندگی مراقبین خانوادگی بیماران دچار نارسایی پیشرفته قلبی انجام شد. زمینه: نارسایی پیشرفته قلبی یک بیماری پرهزینه، پیش رونده و مزمن است که باعث کاهش تاب آوری و کیفیت زندگی مراقبین خانوادگی این بیماران می شود. روش کار: در این کارآزمایی بالینی که به صورت پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماه بعد در یک مقطع زمانی سه ماهه انجام شد، 100 نفر از مراقبین خانوادگی بیماران دچار نارسایی پیشرفته قلبی در مرکز آموزشی تحقیقاتی درکانی قلب و عروق شهید رجایی، با تخصیص تصادفی ساده در یکی از دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. بسته حمایتی خانواده شامل کارگاه های آموزش گروهی به مدت 6 جلسه و به صورت 2 جلسه در هفته در سه هفته متوالی برای گروه آزمون اجرا شد و پمفلت مطالب ارائه شده در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفت. افراد گروه کنترل آموزش های رایج بیمارستان را دریافت کردند. مقیاس تاب آوری (Connor-Davidson) و کیفیت زندگی (SF-36) قبل و بعد از مداخله و یک ماه پس از مداخله برای سنجش متغیرهای وابسته تحقیق استفاده شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 23 با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر، فیشر، من ویتنی، تی مستقل، تی زوجی و آزمون ویلکاکسون تحلیل شدند. یافته ها: قبل از مداخله، میانگین نمره تاب آوری و نمره کلی کیفیت زندگی در دو گروه تفاوت معنی داری از نظر آماری نداشتند، ولی بعد از انجام پژوهش، بین میانگین نمره تاب آوری گروه آزمون (64/06با انحراف معیار 11) در مقایسه با گروه کنترل (48/34با انحراف معیار 16/23) تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد (P<=0/05). همچنین، بعد از انجام مداخله، میانگین نمره کلی کیفیت زندگی گروه آزمون (70 با انحراف معیار 12/91) و کنترل (50/82با انحراف معیار 17/72) اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد (05/0P≤ ). نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که بعد از گذشت یک ماه از پایان مداخله، میانگین نمره تاب آوری (8/63 با انحراف معیار 15/10) و نمره کلی کیفیت زندگی (82/69 با انحراف معیار 70/12) در گروه آزمون ثابت باقی ماند که نشان دهنده پایداری نتایج مداخلات بود (P<=0/05). نتیجه گیری: به عنوان قسمتی از برنامه درمانی کل نگر، نتایج این پژوهش می تواند راهنمایی برای راه اندازی یک واحد متمرکز برای آموزش و حمایت مراقبین خانوادگی بیماران مزمن قلبی باشد که علاوه بر حمایت اجتماعی و آموزش بهداشت روان، نیازها در زمینه ی آگاهی از بیماری و مشارکت در مراقبت از بیمار را رفع نماید.

هدف. این پژوهش با هدف مقایسه خودکارآمدی، امید به زندگی و اضطراب مرگ در افراد دچار بیماری قلبی و افراد سالم در شهرستان ارومیه انجام شد. زمینه. بیماری­ های قلبی شایعترین علت مرگ در بیشترکشورها و ایران هستند. این بیماری مزمن ممکن است خودکارآمدی، امید به زندگی و اضطراب مرگ را تحت تاثیر قرار دهد. روش کار. این مطالعه از نوع علی مقایسه­ ای است که نمونه مورد مطالعه آن، 75 فرد دچار بیماری قلبی بستری در بیمارستان سیدالشهدا و 75 فرد سالم بودند. نمونه­ ها با روش نمونه­ گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و از نظر خودکارآمدی، امید به زندگی و اضطراب مرگ مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت گردآوری داده­ ها از پرسشنامه­ های امید به زندگی اشنایدر، خودکارآمدی عمومی شرر، و اضطراب مرگ تمپلر استفاده شد. داده­ ها در نرم­ افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها. اختلاف آماری معنی­ دار بین افراد فاقد بیماری قلبی و افراد دچار بیماری قلبی از نظر میانگین نمره خودکارآمدی (30/66 با انحراف معیار 60/10 در مقابل 61/51 با انحراف معیار 11/9) (0001/0P≤ )، و میانگین نمره امید به زندگی (12/46 با انحراف معیار 87/6 در مقابل 66/39 با انحراف معیار 78/8) (0001/0P≤ ) مشاهده شد، اما بین دو گروه از نظر اضطراب مرگ تفاوتی مشاهده نشد. نتیجه گیری. انجام اقداماتی در زمینه افزایش خودکارآمدی و امید به زندگی در افراد دچار بیماری قلبی توصیه می­ شود.

هدف: این پژوهش به منظور بررسی تاثیر آموزش بر بالین بیمار بر کیفیت عملکرد ساکشن در پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه انجام شد. زمینه: یکی از موثرترین اقدامات در بیماران تحت تهویه مکانیکی ساکشن کردن لوله تراشه به منظور جلوگیری از تجمع ترشحات ریوی مستعدکننده عفونت و پاکسازی راه هوایی است که توسط پرستاران بخش مراقبت های ویژه انجام می شود و چنانچه به روش صحیح صورت نگیرد با عوارض فروانی همراه خواهد بود. روش کار: این پژوهش از نوع مداخله ای نیمه تجربی بود. نمونه پژوهش که شامل 54 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه مرکز آموزشی تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق رجائی شهر تهران بودند، به روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به معیارهای ورود انتخاب شدند و طی دو مرحله، قبل و بعد از مداخله، عملکرد پرستاران بر اساس چک لیست بررسی شدند. پژوهشگر بر بالین بیمار به روش استاندارد و بر اساس چک لیست ساکشن را انجام داد و همزمان به صورت نظری به تشریح روش پرداخت و به سوالات پرستاران در این زمینه پاسخ داد. فاصله زمانی بین سنجش عملکرد قبل و بعد از مداخله دو هفته بود. یافته ها: مقایسه میانگین نمره عملکرد قبل، حین و بعد از انجام ساکشن لوله تراشه نشان دهنده افزایش نمره عملکرد پرستاران پس از آموزش بود (P<0/0001). شستن دست ها یا استفاده از محلول ضدعفونی کننده دست، تنها توسط 16 پرستار قبل از آموزش و توسط 35 نفر پس از آموزش انجام شد. استریل نگهداشتن کاتتر در مرحله حین ساکشن، قبل از آموزش به وسیله 28 پرستار رعایت گردید که پس از آموزش، 40 پرستار، مورد فوق را به درستی رعایت نمودند. مستندسازی انجام ساکشن و مشخصات ترشحات به روش صحیح در مرحله قبل و بعد از آموزش به ترتیب توسط 13 نفر و 34 نفر انجام گردید. تعداد 31 پرستار در مرحله قبل از آموزش، فقط در زمان خروج کاتتر از مکش دستگاه ساکشن استفاده نمودند که این تعداد پس از آموزش به 41 نفر افزایش یافت (P<0/05). نتیجه گیری: با آموزش نحوه صحیح ساکشن راه هوایی به پرستاران بخش مراقبت های ویژه می توان عملکرد آنها را در مراحل قبل، حین و بعد از انجام ساکشن لوله تراشه افزایش داد.

هدف: این مقاله با هدف مروری بر تاثیر اکسیژناسیون غشایی برون پیکری در درمان مسمومیت دارویی ناشی از کلسیم بلاکرها و بتابلاکرها انجام شد. زمینه: بخش بزرگی از مسمومیت های مربوط به داروهای قلبی عروقی مربوط به داروهای مسدود کننده کانال کلسیمی و بتابلاکرها است. در میان علایم متنوع و شدید مسمومیت با این داروها، درمان شوک مقاوم به درمان یا دیسترس تنفسی حاد به عنوان یک چالش محسوب می شود. اکسیژناسیون غشایی برون پیکری می تواند به عنوان یکی از درمان های موثر در این نوع مسمومیت ها به کار گرفته شود. روش کار: این مطالعه به صورت مروری با جستجو در پایگاه های Web of Science، Scopus و PubMed با کلیدواژه های ECMO، Extracorporeal membrane oxygenation، Calcium channel blockers، و Beta blockers در عنوان، چکیده و کلیدواژه مقالات انجام گرفت و مقالاتی که به بررسی تاثیر روش اکمو در درمان مسمومیت های ناشی از داروهای قلبی عروقی کلسیم بلاکر و بتابلاکر پرداخته بودند، انتخاب و بررسی شدند. یافته ها: تعداد 20 مقاله مورد بررسی قرار گرفت که بر اساس گزارش آنها، 23 بیمار دچار مسمومیت با داروهای بتابلاکر یا کلسیم بلاکر با استفاده از اکمو به عنوان یک ابزار کمکی مورد درمان قرار گرفته بودند. در 22 مورد از اکموی وریدی-شریانی و در یک مورد از اکموی وریدی-وریدی استفاده شده بود. به طورکلی، استفاده از اکمو در بیش از 90 درصد بیماران دچار مسمومیت با داروهای قلبی عروقی با موفقیت کامل همراه بوده است. نتیجه گیری: با وجود جدید بودن روش درمانی اکمو و عدم انجام کارآزمایی بالینی در این خصوص، نتایج مطالعات موردی گزارش شده حکایت از درصد موفقیت بالای کاربرد این روش در درمان مسمومیت ناشی از داروهای کلسیم بلاکر و بتابلاکر دارد. لذا لازم است این روش درمانی بیشتر مورد توجه و استناد مراقبین و درمانگران قرار گیرد.

هدف. این مطالعه با هدف مرور مطالعات انجام­ شده در حوزه مراقبت بیمار-خانواده محور در بیماران تحت جراحی عروق کرونر انجام شد. زمینه. امروزه طول مدت بستری بیماران پس از عمل جراحی قلب در بیمارستان کوتاه شده است و بیشتر دوره نقاهت و بهبودی آنان در منزل بدون برخورداری از مراقبت مستمر پرستاری و پزشکی در کنار خانواده سپری می­ شود. لازم است نیازهای بیمار و خانواده در مدت بستری ارزیابی شود و آموزش و مراقبت­ های لازم مبتنی بر همان نیازها ارائه گردد. روش کار. در این مطالعه مروری مجموعه ای از مقالات منتشر شده بین سال های 1990 تا 2018 میلادی در مورد مراقبت بیمار-خانواده محور، پیامدهای مهم بیمار و خانواده در بخش مراقبت ویژه بزرگسالان مورد بررسی قرار گرفته است. از طریق پایگاه داده­ ها و موتورهای جستجوی PubMed، Medline، Ovid، Science Direct وGoogle Scholar در مجموع 73 مقاله انگلیسی و 46 مقاله فارسی یافت شد که از میان آنها 25 مقاله در این بررسی مورد توجه قرار گرفتند. یافته ­ ها. مشارکت خانواده ها در مراقبت از بیمار می تواند به طور قابل توجه بر تصمیم­ گیری بالینی و پیامدهای بیماران جراحی عروق کرونر تاثیر بگذارد. با این حال، در بسیاری از بیمارستان ها و مراکز بهداشتی، سیاست بیمارستانی منسوخ شده، خانواده­ ها را از ملاقات عضو خانواده در طول اقامت در بیمارستان محروم می کند. نتیجه ­ گیری. مراقبت بیمار-خانواده محور با پیامدهای بالینی بهتری همراه است. نتایج مفید بالینی با کاهش موارد مرگ، افزایش رضایتمندی، پیروی از رژیم های درمانی و کاهش میزان پذیرش مجدد همراه بوده است. اگرچه مطالعات مداخله ای با کیفیت بالا برای ارزیابی بیشتر اثربخشی مراقبت بیمار-خانواده محور در جراحی عروق کرونر ضروری است، اما این جنبش در مراقبت های بهداشتی تاثیر زیادی بر رضایت خانواده و بیماران دارد.