مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1386 | دوره:29 | شماره:3 |تعداد مقالات:32

زمینه و هدف: مخدرهای اینتراتکال جهت بهبود بی دردی و ثبات همودینامیکی بلوک سمپاتیک ناشی از داروهای بی حس کننده موضعی طی بی حسی نخاعی تجویز می شوند. اطلاعات کمی در مورد اثر تجویز مخدرهای داخل نخاعی در جنین و اثرات جانبی آنها در نوزاد مادران دچار پره اکلامپسی وجود دارد. این مطالعه برای ارزیابی اثرات اضافه کردن فنتانیل به دوز پایین لیدوکائین روی وضعیت نوزاد مادران مبتلا به پره اکلامپسی شدید حین بی حسی نخاعی جهت سزارین انجام شد.روش بررسی: شصت زن حامله مبتلا به پره اکلامپسی شدید و داوطلب سزارین در این کارآزمایی بالینی شاهد دار و دو سوکور قرار گرفتند. در 30 بیمار حین بی حسی نخاعی 50mg لیدوکائین %5 همراه با 10mg فنتانیل (گروه مطالعه) و در 30 بیمار دیگر 100mg لیدوکائین %5 (گروه شاهد) تزریق شد. نمره آپگار و وضعیت اسید- باز شریان نافی نوزادان ثبت گردید. فشار خون مادر و همچنین کیفیت بی دردی حین عمل یادداشت شد.یافته ها: تفاوت معنی دار آماری بین نوزادان دو گروه مطالعه از نظر نمره آپگار دقایق 1 (7.80±1.34 در گروه مطالعه و 7.90±1.15 در گروه شاهد؛ P=0.759) و 5 (8.70±0.46 در گروه مطالعه و 8.83±0.37 در گروه شاهد؛ P=0.229) بعد از تولد وجود نداشت. مقادیر PH شریان نافی بین دو گروه نوزادان معنی دار نبود (7.26±0.79 در گروه مطالعه و 7.26±0.78 در گروه شاهد؛ P=0.906). شدت افت فشار خون پس از بی حسی نخاعی در گروه شاهد به طور معنی دار بیشتر از گروه مطالعه بود (به ترتیب %63.33 در مقابل %20؛ P<0.0001). درد و ناراحتی حین کشش صفاق در گروه شاهد (%83.33) به طور معنی دار بیشتر از گروه مطالعه (%16.66) بود (P<0.0001).نتیجه گیری: اضافه کردن فنتانیل به دوز کم لیدوکائین، حین بی حسی نخاعی برای سزارین مادران دچار پره اکلامپسی شدید اثرات جانبی در نوزاد ایجاد نکرد. این ترکیب کیفیت بیهوشی را بهبود داد.

زمینه و اهداف: در حال حاضر هیچ نوع اطلاعی در مورد عوامل خطر میگرن و سردر تنشی بین کارکنان بیمارستانهای شیراز وجود ندارد. بنابراین ما در این مطالعه عوامل خطر حرفه ای، اجتماعی و جمعیت شناختی را در بین کارکنان بیمارستانهای شیراز مورد مطالعه قرار دادیم.روش بررسی: این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بود که داده های آن از برآورد شیوع 1023 پرسنل که در طی یک نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شده بودند به دست آمد. در این مطالعه گروههای مختلف شغلی (گروههای پرستاری، اداری و خدمات، طبقات را تشکیل می دادند. ابتدا با استفاده از معیارهای انجمن بین المللی سردرد و معاینه بالینی یک نورولوژیست شیوع میگرن، سردردهای تنشی و سردردهای توام محاسبه گردید. در مرحله بعد به ازای هر فرد دارای میگرن دو نفر شاهد و به ازای هر فرد دارای سردرد تنشی 2 نفر شاهد که هیچگونه سردردی نداشتند به صورت تصادفی انتخاب شد. برای تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون لوجیستیک استفاده شد.یافته ها: در طی مطالعه شیوع با استفاده از معیارهای انجمن بین المللی سردرد (International Headache Society, HIS) و معاینه بالینی یک نورولوژیست 115 نفر (%11.24) مبتلا به سردرد میگرنی، 199 نفر (%19.45) مبتلا به سردرد تنشی و 33 نفر (%3.2) مبتلا به سردرد توام میگرنی و تنشی تشخیص داده شدند. از تعداد 115 نفر پرسنل مبتلا به میگرن 97 نفر مونث (%84.3) و 18 نفر مذکر (%15.7) و از تعداد 199 فرد مبتلا به سردرد تنشی 45 نفر (%22.6) آنها مذکر و 154 نفر (%77.4) آنها مونث بوده اند. بالاترین شیوع میگرن در گروه سنی 30-39 سال با 52 فرد میگرنی (%16.5) و بالاترین شیوع سردرد تنشی در گروه سنی 40-49 سال با 55 فرد دارای سردرد تنشی (%25.8) همراه بود. نسبت شانس میگرن کارکنان برای افرادی که سابقه فامیلی مثبت داشتند 2.7 (با حدود اطمینان 1.6-4.5، CI:=%95) و برای سردردهای تنشی 1.8 (با حدود اطمینان 1.1-2.9، CI:=%95) بود. شانس سردردهای میگرنی و تنشی کارکنانی که الگوی خواب غیر طبیعی داشتند به ترتیب 1.8 (با حدود اطمینان 1.0-3.1، CI:=%95) و 2.6 (با حدود اطمینان 1.5-4.5، CI:=%95) برابر کارکنانی بود که الگوی خواب طبیعی داشتند. در تحلیل رگرسیون لوجیستیک چندگانه سردرد میگرنی با جنسیت ارتباط داشت و شانس زنان برای ابتلا 2.5 برابر مردان بود (با حدود اطمینان 1.2-5.2، CI:=%95). سردرد تنشی با ساعات خواب شبانه روزی (P<0.007)، فشارخون سیستولی (P<0.042) و طول سابقه در شغل دوم (P<0.011) ارتباط آماری معنی داری داشت. میگرن و سردرد تنشی ارتباط معنی داری با عوامل دیگر نداشتند.نتیجه گیری: سابقه خانوادگی سر درد و الگوی خواب به شدت با سر درد میگرنی و سر درد تنشی در بین کارکنان بیمارستانهای شیراز در ارتباط بودند، میگرن در این مطالعه وابسته به جنس بود کمیت خواب شبانه روزی، فشار خون سیستولی و طول سابقه در شغل دوم نیز با سردرد تنشی مرتبط بودند.

زمینه و اهداف: با توجه به افزایش روز افزون تعداد سالمندان در جهان و ایران تامین سلامتی سالمندان، هزینه های سنگینی بر بودجه بهداشت و درمان تحمیل مینماید. عوامل مختلفی در پیشگیری از بیماریها و تامین سلامتی و نشاط سالمندان (از جمله سلامت و بهداشت دهان و دندان) دخالت دارند که یکی از مهم ترین آنها نقش تغذیه مطلوب برای تامین نیازهای فیزیولوژیک اساسی میباشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین سلامت دندان و ارتباط آن با دریافت مواد غذایی و شاخصهای تن سنجی در سالمندان ساکن خانه سالمندان خصوصی «خون» شهر تبریز بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 79 نفر سالمند (31 مرد و 48 زن) بالای 65 سال ساکن خانه سالمندان خوبان مورد بررسی قرار گرفتند. وضعیت غذایی با استفاده از روش توزین غذای سه روز و مشاهده مستقیم تعیین و آنالیز اطلاعات تغذیه ای با استفاده از نرم افزار Nutritionist III انجام گرفت. وزن، قد، دور کمر، دور باسن و شاخص های تن سنجی (Body Mass Index, BMI) و نسبت به دور کمر به دور باسن تعیین گردید. وضعیت دندانی سالمندان توسط دندانپزشک در 4 گروه (دندان طبیعی، سالم، پوسیده و مصنوعی) طبقه بندی شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از تست های آماری Student t-test, One Way ANOVA آنالیز گردید.یافته ها: در زنان و مردان سالمند میانگین BMI بترتیب 23.34±0.8، 21.93±0.65 کیلوگرم بر مترمربع بود. میانگین دریافت روزانه انرژی، کربوهیدرات، چربی، پروتئین در مردان بیش از زنان ولی کفایت دریافت پروتئین در مقایسه با مقادیر توصیه شده در زنان بالاتر از مردان بود (P=0.021). %57 سالمندان دارای دندان مصنوعی و %24 فاقد دندان بوده و از لثه برای خوردن غذا استفاده می کردند، هم چنین %19 دارای تعداد دندان معدود طبیعی (سالم و پوسیده) بودند. تفاوت معنی داری بین گروه ها با وضعیت دندانی مختلف از لحاظ دریافت غذایی و شاخص های تن سنجی مشاهده نگردید.نتیجه گیری: با توجه به عدم وجود ارتباط بین وضعیت دندان با شاخص های تن سنجی و وضعیت دریافت غذایی، مطالعات بیشتری با در نظر گرفتن عواملی چون: بیماریها، داروهای مصرفی و سایر عوامل درگیر پیشنهاد میشود تا بتوان با انجام مداخلات تغذیه ای مناسب سعی در رفع نیازمندیهای تغذیه ای سالمندان نمود.

زمینه و اهداف: ترومبوز دریچه مصنوعی قلب یکی از عوارض خطرناک آن می باشد. شیوع ترومبوز %0.1 در سال در آئورت و %0.35 در میترال می باشد. این عارضه اغلب به علت درمان ضد انعقادی ناکافی رخ می دهد. درمان جراحی مداخله اصلی است که با ریسک بالای مرگ و میر همراه بوده و درمان ترومبولیتیک به عنوان یک آلترناتیو جراحی همواره مورد بحث است. این بررسی ده ساله نتایج مداخلات جراحی یا ترومبولیتیک را در بیماران با اختلال دریچه فلزی بستری شده ارزیابی می نماید.مواد و روش ها: در این مطالعه 65 بیمار را که طی سالهای 1375 لغایت 1384 دربیمارستان شهید مدنی تبریز با اختلال عملکرد دریچه مصنوعی فلزی بستری و تحت درمان قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار دادیم، که در این بررسی اتیولوژی اختلال عملکرد دریچه، وضعیت انعقادی هنگام بستری، علایم بالینی، نوع درمان اتخاذ شده به همراه ارزیابی مداخلات درمان جراحی و ترومبولیتیک استخراج گردیده و نتایج حاصله به صورت درصد فراوانی بیان گردید.یافته ها: از 65 بیمار 46 مورد (%70.7) با دریچه مصنوعی میترال و 19 مورد (%29.3) با دریچه مصنوعی آئورت بودند. علایم کلینیکی بیماران 54 مورد (%83) تنگی نفس، 5 مورد (%7) کاهش صدای دریچه مصنوعی و 4 مورد (%6) آمبولی محیطی و 2 مورد (%3) طپش قلب بود و در 57 بیمار INR (%88) زیر حد درمانی ثبت شده بود. در این بیماران 17 مورد درمان ترومبولیتیک دریافت نموده بودند که 11 مورد (%84.6) پاسخ کامل به درمان و 3 مورد (%17.6) پاسخ ناکامل و کاندید جراحی بطور کلی و 3 مورد (%17.6) مرگ در این گروه ثبت گردیده بود که موارد پاسخ با درمان جراحی اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). درمان جراحی در 51 مورد بیماران صورت گرفته بود که (%20) 10 مورد مرگ در این بیماران وجود داشت که در مقایسه با درمان طی موارد مرگ و میر بطور معنی داری بیشتر بود (P<0.05). در حین جراحی 30 مورد ترومبوس و 11 مورد پانوس و 10 مورد ترمبوس بر روی پانوس گزارش شده بود.نتیجه گیری: درمان با ترومبولیتیک وریدی در اغلب موارد ترومبوز حاد دریچه های مصنوعی فلزی سمت چپ قلب، روش موثری بوده و بخصوص در مواردیکه از شروع علایم زمان کمتری سپری شده و جراحی اورژانس با احتمال عوارض بالا و مرگ و میر بیشتری همراه است بسیار حیاتی بنظر می رسد

زمینه و اهداف: ریکتز ناشی از کمبود ویتامین D، در دوران شیرخواری هنوز از مسایل مهم بهداشت عمومی در کشورهای در حال توسعه می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه بین کمبود ویتامین D مادر در دوره شیردهی می باشد.روش بررسی: در طی دو سال از اول بهمن 1382 لغایت بهمن 1384 شیرخواران مبتلا به ریکتز (چهل مورد) که در بیمارستان کودکان تبریز بستری شده بودند، انتخاب و سطح سرمی 25- هیدروکسی ویتامین D در آنان و مادرانشان با 40 شیرخوار غیر مبتلا به ریکتز و مادرانشان مقایسه شد.یافته ها: تشنج هیپوکلسمیک در %75 شیرخواران، شایع ترین علامت بالینی بود. سطح سرمی 25- هیدروکسی ویتامین D در شیرخواران مبتلا به ریکتز و مادرانشان بطو معنی داری کمتر از شیرخواران غیر مبتلا و مادرانشان بود (به ترتیب P=0.002، P=0.029). بین سطح سرمی 25-هیدروکسی ویتامین D شیرخواران و مادران همبستگی وجود داشت (P=0.023).نتیجه گیری: کمبود ویتامین D مادر در ایجاد ریکتز شیرخواری نقش دارد. دادن مکمل ویتامین D، به شیرخوارانی که منحصرا یا بطور غالب شیر مادر استفاده می کنند و مادران شیرده در استان آذربایجان شرقی بخصوص در فصول سرد قویا توصیه می شود.

زمینه و اهداف: تومور جسم کاروتید بیماری نسبتا نادری است که بصورت توده گردنی ضربان دار در ناحیه زاویه فک تحتانی بروز نموده و غالبا بدون درد می باشد. توجه به علایم بالینی و رشد آهسته تومور و مشکلات ناشی از انجام بیوپسی، اقدامات تشخیصی دیگری غیر از بیوپسی را مورد توجه قرار می دهد.روش بررسی: در این بررسی پرونده تمام بیمارانی که با توده گردنی بستری شده بودند مورد مطالعه قرار گرفت که از بین آنها تعداد 39 بیمار مبتلا به تومور جسم کاروتید که از ابتدای سال 1375 تا آخر سال 1380 تحت درمان قرار گرفته بودند بطور توصیفی گذشته نگر بررسی گردید.یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 45 سال بود، که 21 مورد مرد و 18 مورد زن را شامل می شد. شایعترین شکایت بیماران توده گردن (%100) احساس درد (%21) انحراف زبان (%3) سرگیجه (%2) بود. 8 مورد از این بیماران قبلا در سایر مراکز درمانی بیوپسی و که بعلت خونریزی شدید جهت درمان قطعی به مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ارجاع شده بودند. در 2 نفر از بیماران تومور دو طرفه وجود داشت. در %60 بیماران اندازه تومور بزرگتر از 4 سانتی متر بود. تمامی بیماران تحت عمل جراحی رزکسیون تومور قرار گرفتند. در 2 مورد بعلت پارگی شریان کاروتید داخلی با استفاده از شنت داخل شریانی عمل ترمیم شریان و در 1 مورد بعلت پارگی شریان کاروتید داخلی و خونریزی شدید لیگاتو شریان کاروتید داخلی صورت گرفت (بیمار مذکور یک هفته بعد از عمل جراحی همی پارزی داشت و بتدریج همی پارزی بیمار برطرف گردید.) در 2 مورد ار بیماران بعلت خونریزی شدید حین عمل جراحی لیگاتور شریان کاروتید مشترک و کاروتید داخلی صورت گرفت (این 2 بیمار در حالت کوما سه روز بعد از عمل جراحی فوقت نمودند). یک مورد از بیماران گلوموس تومور ژوگولر داشت. تشخیص بافت شناسی پس از عمل جراحی تمامی موارد را پاراگانگلیوما مطرح نموده و هیچ مورد از بدخیمی گزارش نگردید.نتیجه گیری: این تومورها غالبا خوش خیم هستند و چنانچه قبل از عمل تشخیص داده شوند امکان رزکسیون کامل تومور وجود دارد و در مواردی که قبل از عمل تشخیص داده نشوند ممکن است خونریزی شدید ضمن عمل جراحی مانع رزکسیون کامل تومور گردید.

زمینه و اهداف: مراقبت های پیش بیمارستانی که جزء سرنوشت ساز دردرمان بیماران بد حال می باشد. امروزه در سیستم مراقبت سلامت شهری، عموما بررسی و درمان اولیه بیماران بحرانی توسط اورژانس پیش بیمارستانی صورت میگیرد و هرچه این برخورد صحیحتر، دقیقتر و سریعتر باشد، میزان مرگ و میر و معلولیتهای ناشی از بیماریها کاهش و اعتماد مردم به این سیستم افزایش می یابد. جهت ارتقا کیفیت در چگونگی ارایه خدمات درمانی پیش بیمارستانی بایستی وضعیت موجود مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. با توجه به اهمیت این موضوع و عدم وجود مطالعات مشابه درایران، این پژوهش با هدف ارزیابی عملکرد کیفی اورژانس پیش بیمارستانی و مقایسه آن با استانداردهای جهانی انجام شده است.روش بررسی: نوع پژوهش توصیفی- مقطعی می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری آسان، 500 بیمار منتقل شده توسط اورژانس پیش بیمارستانی بر اساس پرسشنامه و مصاحبه با تکنسین اورژانس مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات خام با استفاده از شاخص های آماری توصیفی تفسیر شدند.یافته ها: میانگین زمان رسیدن فوریت ها از پایگاه اورژانس به محل حادثه 12 دقیقه و 54 ثانیه با انحراف معیار 1 دقیقه و 24 ثانیه و از محل حادثه به بیمارستان 34 دقیقه و 37 ثانیه با انحراف معیار 2 دقیقه و 40 ثانیه بود. میانگین زمان از اعلام ماموریت به پایگاه تا رسیدن به بیمارستان 47 دقیقه و 31 ثانیه بود.در 92.3 درصد از افراد فشار خون، 88 درصد تعداد نبض، 83.07 درصد تعداد تنفس در دقیقه، 71.15 درصد دمای بدن و در 73.07 درصد موارد GCS اندازه گیری شده بود. 93 درصد بیماران آنژیوکت داشتند که 84.95 درصد آنها کار می کرد. نوع برخورد و اقدامات درمانی انجام شده جهت هر یک از این تشخیصها در مقایسه با پروتکلهای استاندارد جهانی تفاوت قابل ملاحظه ای داشتند.نتیجه گیری: نتایج پژوهش ما نشان می دهد به منظور بهبود ارایه مراقبتهای پیش بیمارستانی ضروری است که بررسی های منظم کیفی، بهبود تجهیزات، ارتقا کیفی کوریکولوم آموزشی و پروتکلهای درمانی لحاظ گردید.

زمینه و اهداف: آسم بیماری التهابی مزمن راههای هوایی است که در نتیجه فعل و انفعالات پیچیده بین فاکتورهای ژنتیکی و محیطی ایجاد و شیوع آن رو به افزایش است. بدلیل شیوع بالایی بیماری تشخیص عوامل خطر آن لازم بوده و اگر چه مطالعات متعددی نیز در اقصی نقاط جهان در این زمینه وجود دارد ولیکن تفاوت شیوع و فاکتورهای خطر مختلف مرتبط با آن در کشورها و نژادهای متفاوت انجام این مطالعه را ضروری ساخت.روش بررسی: در یک مطالعه مورد- شاهدی تعداد 120 بیمار مبتلا به آسم پایدار در محدوده سنی 8-2 سال و 240 کودک در همان محدوده سنی به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. دو گروه از نظر فاکتورهای خطر آسم مورد بررسی مقایسه ایی قرار گرفته و یافته های حاصل از مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS12 و تست های آماری کای دو (Chi-square) و T-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و سطح معنی دار در این مطالعه P<0.05 تعریف شد.یافته ها: اختلاف معنی داری در بین دو گروه از نظر عوامل خطر نظیر وزن پایین هنگام تولد (OR=3.54 و p<0.001)، وجود رینیت (OR=2.05 و P=0.005)، سابقه تغذیه با شیر مادر (OR=5.4 و P=0.001)، سابقه فامیلی ابتلا به آسم (OR=7.5 و P=0.003) و وجود فرد سیگاری در خانواده (OR=2.36 و P=0.004) بدست آمد.نتیجه گیری: در این مطالعه نقش عوامل خطر مرتبط با آسم مورد بررسی قرار گرفت که در این بین مهمترین عوامل موثر به ترتیب شامل سابقه آسم در فامیل درجه یک، عدم تغذیه با شیر مادر و وزن پایین هنگام تولد را شامل می شد.

زمینه و اهداف: افزایش غلظت آدنوزین منوفسفات حلقوی (Cyclic Adenosine Monophosphate, cAMP) در سلولهای بتا سبب تحریک ترشح انسولین گردیده و آنزیمهای فسفودی استراز (Phosphodiesterases, PDEs) نوکلئوتید حلقوی تنها عامل تجزیه کننده cAMP بشمار میروند. ایزوآنزیمهای مختلفی از PDE در پانکراس و کبد بیان میشوند که مهمترین آنها PDE3 میباشد. هدف این مطالعه بررسی اثر ترکیبات مهار کننده PDE در حضور گلوکز (بعنوان مهمترین محرک فیزیولوژیک) بر ترشح انسولین و متابولیسم در حیوان بیهوش و شرایط آزمایشگاهی بوده است.روش بررسی: اثر مهارکننده های PDE نظیر IBMX (غیر انتخابی)، میلرینون، آمرینون و ترکوئینزین (انتخابی PDE3) و دی پیریدامول (انتخابی PDE5) بر ترشح انسولین از جزایر جدا شده رت و مقدار گلوکز و انسولین خون و گلیکوژن کبدی رت بیهوشی (با تزریق گلوکز هیپرتونیک بمدت 90 دقیقه) بررسی و اندازه گیری شد.یافته ها: ترکوئینزین، میلرینون و آمرینون برخلاف دیپیریدامول، سبب تحریک ترشح انسولین از جزایر جدا شده گردیدند. تزریق تمام ترکیبات در رت بیهوشی سبب کاهش گلوکز خون به نسبتهای متفاوت گردید. دیپیریدامول و IBMX اثری بر انسولین خون نداشتند. میلرینون و ترکوئینزین موجب افزایش و آمرینون سبب کاهش انسولین شدند. گلیکوژن کبدی رتها با آمرینون، ترکوئینزین و IBMX کاهش و دیپیریدامول افزایش داشت.نتیجه گیری: در جزایر جدا شده رت، مهار کننده های PDE3 بر خلاف PDE5 سبب تحریک ترشح انسولین شدند. در رت هیپرگلیسمیک نیز برخی اثرات کاملا متفاوت از مهارکننده های PDE دیده شد. نتیجه آنکه ترکیبات مذکور با بروز اثرات متفاوت، علاوه بر مهار PDE از طریق مکانیسمهای دیگری نیز اعمال اثر میکنند.

زمینه و اهداف: روابط جنسی رضایت بخش بین زن و شوهر یکی از عوامل موثر در بقای خانواده و خشنودی و سلامتی آن محسوب می شود. یکی از علل مهم اختلالات عملکرد جنسی اختلافات موجود بین زن و شوهر می باشد. برعکس، مشکلات جنسی نیز سبب پیدایش اختلافات خانوادگی و نارضایتی می گردند. هدف از مطالعه حاضر که برای اولین بار در کشور انجام شده است، بررسی تجارب جنسی زنان در طی دوره بعد از زایمان می باشد.روش بررسی: این پژوهش با استفاده از مصاحبه های باز و عمیق همراه با گمانه زنی کلامی و غیر کلامی و نمونه گیری مبتنی بر هدف انجام گرفته است. داوطلبان دیدگاه های خود را پیرامون تجارب جنسی در طی دوره بعد از زایمان به بحث گذاشتند، مکالمات ضبط و سپس دست نویس گردید و با استفاده از روش کولیزی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: طی این پژوهش 6 درو نمایه اصلی که هر کدام حاوی درونمایه های فرعی متعددی می باشند، استخراج گردیده اند. درونمایه های اصلی عبارتند از: تغییرات جسمی، تغییرات روانی، روابط خانوادگی، کنار آمدن، تغییر دیدگاه و رفتار و توجیه.نتیجه گیری: مسلما شناسایی تجارب جنسی زنان در طی این دوره نقش مهمی در حفظ سلامت خانواده و برقراری روابط طبیعی و غریزی خواهد داشت؛ بنابراین، بایستی توجه به سلامت جنسی از اجزای اصلی مراقبت ها قرار گیرد تا بدین طریق گامی در جهت حل معضلات زنان برداشته شود.

زمینه و اهداف: شکستگی های چند قطعه ای استخوان ران به دلیل افزایش وسایل نقلیه موتوری و تعداد تصادفات بسیار شایع می باشد. این شکستگی ها منجر به از کار افتادگی برای مدت زمان طولانی و معلولیت می شود. بدین جهت این نوع شکستگی همواره معضلی برای جامعه جراحان ارتوپدی بوده و در کتب مرجع و مقالات روشهای مختلفی به عنوان روش درمان مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج استفاده از تکنیک پلاک گذاری با حداقل دستکاری می باشد که به عنوان یک روش جدید و تکنیک نو نام برده می شود.روش بررسی: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که بر روی 36 بیمار که دچار شکستگی بسته چند قطعه ایی در استخوان ران بوده و ضربه وارده بر سر نداشته و حین سکشتگی دچار سوختگی نشده بودند انجام گرفت. بیماران در طی شش ماه از تاریخ 1383/8/1 لغایت 1384/1/31 به بیمارستان شهدا مراجعه کرده و تحت عمل جراحی گذاشتن پلاک با حداقل دستکاری قرار گرفته و در مدت 6 تا 12 ماه پیگیری شدند. در این پیگیری زمان جوش خوردن و وضعیت اندام از نظر اختلال چرخشی و نیز کوتاهی یا بلندی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش آماری و توصیفی و آزمون مستقل t تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان جوش خوردگی کامل در ظرف شش ماه %77.8 و جوش خوردگی تاخیری در ظرف شش ماه %22.2 بود. در طی دوران پی گیری بیماران هیچ مورد عارضه جدی بجز چند مورد عفونت سطحی وجود نداشت. هیچ ارتباط معنی داری بین میزان جوش خوردگی و جنس پیدا نشد ولی با سن بیماران ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (P=0.004). در 10 بیمار (%27.7) افزایش طول اندام به میزان 2-1 سانتی متر و در 4 بیمار (%11) کوتاهی کمتر از 1 سانتی متر مشاهده شد. در 8 بیمار (%22.2) اختلال چرخش به صورت چرخش داخلی و در 2 بیمار (%5.5) این اختلال به صورت چرخش خارجی وجود داشت.نتیجه گیری: روش جدید پلاک گذاری با حداقل دستکاری را می توانیم روش مناسب و قابل جایگزینی برای روش های قبلی پلاک گذاری بدانیم. اصل اساسی در این روش عدم آسیب به بافت نرم در محل شکستگی است که منجر به ترمیم سریع استخوان می شود. این تکنیک در واقع یک روش تثبت سازی بیولوژیک مشابه با اعمال جراحی نیل گذاری داخل کانال به صورت بسته است. در ضمن رعایت نکات تکنیکی برای پرهیز از اختلال چرخش و طول اندام ضروری می باشد.

زمینه و اهداف: انفارکتوس حاد میوکارد، یکی از شایعترین بیماریها در همه کشورها و اولین علت مرگ و میر در ایران محسوب می شود. برقراری مجدد جریان خون، درمانی موثر برای این بیماران است. درمان سریع بیماران مبتلا با داروی ترومبولیتیک باعث کاهش اندازه ناحیه انفارکته و خطر نسبی مرگ و میر بیمارستانی می شود. با توجه به این مساله هدف اصلی این مطالعه، تعیین و مقایسه مراحل زمانی سپری شده قبل از رسیدن بیمار به بیمارستان و در داخل بیمارستان جهت دریافت داروی ترومبولیتیک، در هر دو گروه دریافت کننده و دریافت نکننده استرپتوکیناز است.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی و مورد شاهدی، 150 بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (ST Elevation MI, STEMI) بستری در بیمارستان شهید مدنی تبریز انتخاب و به دو گروه دریافت کننده و دریافت نکننده استریتوکیناز تقسیم شدند.یافته ها: متوسط فاصله زمانی پس از شروع حاد علایم تا تماس با آمبولانس یا خروج از صحنه حادثه در بیماران دریافت کننده بسیار کمتر از بیماران دریافت نکننده بود. در کمتر از %15 از بیماران فاصله زمانی پس از تماس با آمبولانس یا خروج از صحنه حادثه تا دریافت استرپتوکیناز زیر 90 دقیقه و در بیشتر از %90 بیماران فاصله زمانی پس از ورود به بیمارستان تا دریافت استرپتوکیناز بالای 30 دقیقه بوده است.نتیجه گیری: با توجه به تفاوت چشمگیری در فاصله زمانی قبل از رسیدن به بیمارستان در دو گروه دریافت کننده و دریافت نکننده و وجود اتلاف زمان زیاد در داخل بیمارستان، لزوم تجویز داروی ترومبولیتیک را قبل از رسیدن به بیمارستان یا در اسرع وقت پس از رسیدن به اورژان یادآوری می کند.

زمینه و اهداف: کم شنوایی در نوزادان، یکی از بیماری های مهمی است که در صورت عدم تشخیص به موقع و مداخله زودرس، اثرات نامطلوبی در تکامل گفتاری، زبانی و شناختی خواهد داشت. هدف مطالعه تعیین شیوع کم شنوایی و نیز فراوانی و اهمیت خطرزای مختلف در جمعیت نوزادان پر خطر می باشد.روش بررسی: یک مطالعه تحلیلی- مقطعی است که بر روی 600 نوزاد بستری در بیمارستانهای کودکان، الزهرا و طالقانی تبریز بین سالهای 84-1383 که واجد یکی از این عوامل خطرزا بودند انجام گرفت. پروتکل غربالگری ما انجام (Otoacoustic Emission, OAE) در بیمارستان و در صورت مختل بودند،تکرار آن 2 هفته بعد و در صورت مختل بودن، انجام (Acoustic Brain Stem Audiometry, ABR) جهت تشخیص قطعی بود. اطلاعات بدست آمده با کمک نرم افزار SPSS و استفاده از آزمون های کای دو، تی تست و فیشر با استفاده از آنالیز تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: فراوانی کم شنوایی در جمعیت مورد مطالعه ما 3.5 درصد تعیین شد. شایعترین عوامل خطر زای بررسی شده در جمعیت مورد مطالعه، ایکتر، سابقه مصرف داروهای اتوتوکسیک (در نوزادی)، و وزن تولد کمتر از 1500 گرم بود. عوامل خطرزای مهم از نظر آماری که با افزایش احتمال ابتلا به کم شنوایی همراه بودند شامل سابقه مصرف داروهای اتوتوکسیک توسط مادر، و وزن تولد کمتر از 1500 گرم بود. ایکتر نیازمند به تعویض خون هم اهمیت بینابینی داشت.نتیجه گیری: با توجه به فراوانی قابل توجه کم شنوایی در جمعیت مورد مطالعه، انجام غربالگری در جمعیت نوزادان پر خطر با توجه بیشتر بر روی عوامل خطرزای مهم ذکر شده، کاملا منطقی و کارا و مقرون به صرفه می باشد.

زمینه و اهداف: پمفیگوس ولگاریس یک بیماری اتوایمیون نادر و کشنده با درگیری پوست و سطوح مخاطی است که از نظر آسیب شناسی با تاول های داخل اپیدرمی و آکانتولیز و از نظر ایمونولوژی با تشکیل اتوآنتی بادیها (از نوع IgG) برعلیه کراتینوسیت ها در سرم و رسوب آنها در پوست و مخاطات مشخص می شود. هدف از این مطالعه تعیین آنتی بادیهای IgG گردشی و راسب، قبل از درمان در بیماران دچار پمفیگوس ولگاریس و ارزیابی اثر داروهای مهار کننده ایمنی بر سطوح آنتی بادیهای گردشی بعد از درمان می باشد.روش بررسی: در این مطالعه، 62 بیمار (شامل 34 زن و 28 مرد) با تشخیص بالینی و آسیب شناسی پمفیگوس ولگاریس به مدت یکسال تحت مطالعه قرار گرفته، آزمایش ایمونوفلورسانس مستقیم قبل از درمان و ایمونوفلورسانس غیر مستقیم قبل و 3-2 ماه بعد از درمان انجام شد. این بیماران مبتلا به فرم های خفیف و متوسط بیماری بودند.بیماران بر اساس وضعیت عمومی تحت درمان کلاسیک با پردنیزولون (2-1 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بیمار) و آزاتیوپرین (3-2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بیمار در روز) یا درمان پالس با سیکلوفسفامید (500 میلی گرم در روز اول) و متیل پردنیزولون (1 گرم در روز) به مدت 4 روز بودند.یافته ها: مطالعه شامل 34 زن و 28 مرد با میانگین سنی 39.55±12.7 سال بود. رسوب IgG در پوست 20 نفر از بیماران بصورت + یا ++ وجود داشت. آنتی بادی گردشی در سرم 52 بیمار قبل از درمان، با عیار 1/20 تا 1/160 مثبت بود. آنتی بادی گردشی 3-2 ماه بعد از شروع درمان در سرم 37 بیمار با عیار 1/20 تا 1/160 مثبت بود. در بررسی میزان همبستگی بین تیتراژ IgG گردشی قبل از آغاز درمان با سطوح آن بعد از آغاز درمان نتایج زیر بدست آمد: r=0.415، P=0.005.نتیجه گیری: درمان های بکار رفته در بیماران دچار پمفیگوس و لگاریس نتوانسته اند باعث کاهش چشمگیری در سطوح آنتی بادی گردشی شوند.

زمینه و اهداف: یکی از بیماری های دوره نوزادی که اهمیت ویژه ای دارد زردی نوزادی است که عوامل ایجاد کننده مختلفی داشت و کمبود آنزیم گلوکز 6 فسفات دهیدروژناز Glucose-6-phosphate dehydrogenase (G6PD) یکی از علل آن می باشد. کمبود G6PD مهم ترین اختلال در مسیر هگزوز منوفسفات و وابسته به X بوده که بیش از 200 میلیون نفر را گرفتار نموده است. چون فراوانی این بیماری در استان آذربایجان شرقی مشخص نبود لذا به صورت مقطعی بررسی فراوانی کمبود آنزیم فوق انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه به طور مقطعی از بهمن ماه سال 1382 بر روی نوزادانی که ایکتر داشتند و به مرکز پزشکی کودکان تبریز مراجعه کرده اند انجام گرفت سطح آنزیم G6PD اندازه گیری و اطلاعات مربوط به سن، جنس، زمان شروع ایکتر، مقدار بیلیروبین، هموگلوبین، رتیکولوسیت و گروه خونی مادر و نوزاد از پرونده بیماران استخراج گردید.یافته ها: از 569 نوزاد ایکتریک بستری و سرپایی مقدار آنزیم G6PD اندازه گیری شد که 13 نوزاد (%2.28) دچار کمبود آنزیم بودند. وزن همه آنها به جز یک مورد بالاتر از 2.5 کیلوگرم بود و از این تعداد 10 مورد پسر و سه مورد دختر بودند. مقدار بیلیروبین 22.41±5.88 میلی گرم درصد بود.نتیجه گیری: بیشترین شیوع کمبود آنزیم G6PD در نیجریه 40% گزارش شده است در حالی که در ایران شیوع آن %10-14.5 است و در مطالعه ما فراوانی %2.28 استخراج گردید. با توجه به مطالب فوق لازم است که این مطالعه در استان آذربایجان شرقی در سطح وسیع تری انجام گیرد.

زمینه و اهداف: امروزه جهت اجتناب و پیش گیری از عوارض بیهوشی عمومی تا حد امکان از بلوک های ناحیه ای استفاده می گردد. از میان این بلوک ها، بلوک شبکه بازویی به روش زیر بغلی به علت سهولت انجام آن نسبت به دیگر بلوک های شبکه بازویی و عوارض کمتر، به طور گسترده ای در انواع اعمال جراحی روی آرنج، ساعد و دست مورد استفاده قرار می گیرد. این بلوک به دو روش ترانس آرتریال و پاراآرتریال قابل انجام است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه این دو روش از نظر زمان شروع بی دردی، کامل بودن بلوک، مدرت زمان بی دردی، میزان موفقیت و عوارض احتمالی می باشد.روش بررسی: مطالعه حاضر بر روی یکصد بیمار شانزده سال به بالا که در American Society of Anesthesiologists, ASA کلاس I و III قرار داشتند و جهت عمل جراحی بر روی اندام فوقانی در ناحیه آرنج و پایین تر، از مهر ماه 1383 تا آذر ماه 1384 به مرکز آموزشی درمانی شهدا تبریز مراجعه کرده بودند انجام شد. از تمامی بیماران رضایت نامه کتبی اخذ و به صورت تصادفی به دو گروه 50 نفری تقسیم شدند. گروه T با روش ترانس آرتریال و گروه P با روش پاراآرتریال تحت بلوک زیر بغلی قرار گرفتند. برای تمامی بیماران از لیدوکائین 2% به میزان 22.5 میلی لیتر به اضافه 17.5 میلی لیتر آب مقطر (450 میلی گرم لیدوکائین در 40 میلی لیتر) همراه با آدرنالین یک در 200000 استفاده شد. به کلیه بیماران 1 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن فنتانیل و 0.05-0.02 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن میدازولام به عنوان آرامبخش تزریق گردید.یافته ها: زمان شروع بی دردی در گروه P سریعتر بود (3.5 دقیقه در برابر 13.4 دقیقه P=0.001). مدت زمان بی دردی در دو روش تفاوتی نداشت. میزان موفقیت در گروه T %86 و در گروه P %98 به دست آمد (P<0.03). در 2% از بیماران گروه P و 6% از گروه T بلوک به شکست کامل انجامید. و در 8% بیماران گروه T داروی مکمل تزریق گردید. در هیچ یک از بیماران، عوارضی از قبیل عفونت و نوروپاتی دیده نشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه و به دلیل میزان موفقیت بالای بلوک و همچنین سریع بودن زمان شروع بلوک در گروه P، روش پاراآرتریال ترجیح داده می شود.

زمینه و اهداف: آنسفالومیلیت اتوایمیون تجربی (Experimental autoimmune encephalomyelitis, EAE) یک بیماری اتوایمیون التهابی تخریب کننده میلین سیستم اعصاب مرکزی با واسطه سلولهای CD4+TH1 است که به عنوان مدل حیوانی برای مولتیپل اسکلروزیس بکار می رود. تعدیل یا مهار پاسخ ایمنی TH1 در جلوگیری یا کاهش شدت بیماری موثر است. در این مطالعه تاثیر روغن کنجد در پیشگیری از شدت EAE و تاثیر آن بر روی پاسخهای TH1 و TH2 مورد ارزیابی قرار گرفت.روش بررسی: EAE از طریق ایمونیزاسیون موشهای 8 هفته ای با MOG35-55 همراه با ادجوانت کامل Freund ایجاد شد. درمان با روغن کنجد 2 روز قبل از ایمونیزاسیون بصورت داخل صفاقی شروع شد. مقدار IFN-g و IL-10 تولید شده در مایع رویی سلولهای طحالی کشت داده شده، بوسیله تکنیک الایزا اندازه گیری شد.یافته ها: پس از تجویز روزانه روغن کنجد، علایم بالینی در موشهای مبتلا به EAE بطور معنی داری کاهش یافت (P=0.001). شروع بیماری در موشهای درمان شده نیز بطور معنی داری با تاخیر همراه بود. تولید IFN-g توسط سلولهای تک هسته ای طحالی موشهای درمان شده بطور معنی داری کاهش داشت (P=0.0001). تولید IL-10 توسط سلولهای تک هسته ای طحالی موشهای درمان شده بیشتر از گروه درمان نشده بود. همچنین میانگین نسبت IFN-g به IL-10 در موشهای درمان شده کمتر از گروه درمان نشده بود (P=0.01).نتیجه گیری: سلولهای TH1 با ترشح IFN-g در پاتوژنز EAE دخیل اند. در این گزارش برای اولین بار مشخص شد که درمان با روغن کنجد از طریق کاهش سایتوکاین های TH1 و القای ترشح سایتوکاین های TH2 از پیشرفت EAE جلوگیری می کند. لذا، روغن کنجد ممکن است از طریق تعدیل پاسخ TH1 در درمان مولتیپل اسکلروزیس موثر باشد.

زمینه و اهداف: ترومبوآمبولی وریدی عارضه ای اساسی است که در آسیب ضربه ای مغز وجود داشته و باعث بیماریزایی و مرگ و میر چشمگیری می گردد. سالهاست که بی میلی عمومی در مورد استفاده از پیشگیری ضد انعقادی در بیماران دچار آسیب سر داری خونریزی داخل جمجمه ای یا نیازمند جراحی داخل جمجمه ای وجود دارد. از طرف دیگر، استفاده از روشهای فیزیکی مانند کاربرد ابزار فشارنده هوایی متناوب باعث کاهش ارزشمند ترومبوآمبولی وریدی شده است، با این وجود هنوز میزان بروز قابل توجهی وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه روشهای دارویی- فیزیکی ضد انعقادی در این بیماران است.روش بررسی: بیماران دچار ضربه مغزی شدید (سطح هوشیاری کمتر از 8 بر اساس معیار کومای گلاسکو) در یک کارآزمایی بالینی طی یک سال بررسی شدند. این بیماران بطور تصادفی به سه گروه (یکسان از نظر سن و جنس) تقیسم گردیدند. در تمام بیماران ابزار فشارنده هوایی متناوب بکار رفت. در یک گروه هپارین با دوز کم (5000 واحد هر 12 ساعت زیر جلدی) و در گروه دیگر هپارین با وزن مولکولی پایین (انوکساپارین 40 میلی گرم روزانه) در عرض 24 ساعت از بستری نیز اضافه گردید. میزان بروز ترومبوز ورید عمقی در گروه های فوق مقایسه شد.یافته ها: 45 بیمار (15 مورد در هر گروه) وارد مطالعه شدند. تعداد بیماران دچارترومبوز ورید عمقی در گروه تحت پیشگیری فیزیکی صرف، هپارین با دوز کم و انوکساپارین بترتیب 7 (%46.6)، 2 (%13.3) و 3 (%20) مورد بود. تفاوت معنی دار آماری بین تعداد بیماران دچار ترومبوز ورید عمقی در گروه پیشگیری فیزیکی صرف هپارین با دوز کم (P=0.109)، گروه فیزیکی صرف و انوکساپارین (P=0.121) و گروه هپارین با دوز کم و انوکساپارین (p=1) مشاهده نگردید. عوارض خونریزی در هیچ یک از بیماران وجود نداشت.نتیجه گیری: میزان بروز ترومبوز ورید عمقی در بیماران دچار ضربه شدید مغزی بالاست. هرچند تفاوت معنی دار آماری بین روشهای پیشگیری فیزیکی صرف و فیزیکی- دارویی توام مشاهده نگردید ولی به هر حال میزان بروز ترومبوز ورید عمقی در دسته دوم کاهش یافت. انجام مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر توصیه می گردد.

زمینه و اهداف: تشخیص خوش خیم بودن یا بدخیم بودن توده های پاروتید قبل از عمل جراحی از نظر طرح ریزی برنامه درمانی و آمادگی جراح و بیمار برای جراحی وسیعتر و کاملتر در مورد تومورهای بدخیم بسیار اهمیت دارد.بررسی های تصویر برداری گرچه تا حدودی این افتراق را امکان پذیر می سازد اما قابل اطمینان نمی باشند. سیتولوژی آسپیراسیون با سوزن باریک روشی است که درتوده های پاروتید اخیرا کاربرد زیادی پیدا کرده است. هدف از این تحقیق بررسی ارزش سیتولوژی آسپیراسیون با سوزن باریک در افتراق توده های بدخیم از خوش خیم و تعیین میزان حساسیت و ویژگی و ارزش اخباری آزمون مثبت و منفی می باشد.روش بررسی: مطالعه بصورت توصیفی بر روی 124 بیمار مبتلا به توده پاروتید انجام شده است. بیماران تحت Fine Needle Aspiration Cytology, FNAC قبل از عمل قرار گرفته و نتایج سیتولوژی با تشخیص هستیوپاتولوژی قطعی بعد از جراحی مقایسه شده است. میزان حساسیت، اختصاص بودن، ارزش اخباری آزمون مثبت و منفی با استفاده از فرمول های آماری مربوطه محاسبه شده است.یافته ها: در مطالعه ما میزان حساسیت FNAC در تشیخص بدخیمی توده پاروتید %64.8 و ویژگی آن %98.8 بود. ارزش اخباری آزمون مثبت از نظر بدخیمی %96 و ارزش اخباری آزمون منفی از نظر بدخیمی 86.6% بود. هیچگونه عوارض ناشی از FNAC در بیماران دیده نشد.نتیجه گیری: FNAC یک روش تشخیص ساده، بدون خطر، مقرون به صرفه و معتبر از نظر افتراق بدخیمی از خوش خیمی در توده های پاروتید می باشد. در FNAC پاروتید هیچ کنتراندیکاسیونی وجود ندارد.

زمینه و اهداف: از آنجایی که ارتباط بین پلی مورفیسم سیستم رنین- آنژیوتانسین و کاهش کارکرد کلیه پیوندی یکی از موضوعات مورد مناقشه است، در این مطالعه بر آنیم تا ارتباط مذکور را در بیماران مورد ارزیابی قرار دهیم.روش بررسی: مطالعه حاضر، بر روی 108 بیمار پیوند کلیه ای انجام گرفت. به دنبال استخراج DNA، پلی مورفیسم های سیستم رنین- آنژیوتانسین شامل آنزیم مبدل آنژیوتانسین (D/I)، آنژیوتانسینوژن (T235M) و رسپتور تیپ I آنژیوتانسین (A1166IIC)، توسط PCR تعیین شد. کلیرانس کراتینین در هر یک از پلی مورفیسم ها با استفاده از فرمول MDRD اندازه گیری شد. در این مطالعه P<0.05 به عنوان رابطه معنی دار شناخته شده است.یافته ها: هیچ ارتباطی مابین هر یک از ژنوتیپهای سیستم رنین- آنژیوتانسین و کلیرانس کراتینین، اوره سرم، سطح سرمی سیکلوسپورین و میزان دفع ادراری پروتئین وجود نداشت. اما در بررسی ترکیب این ژنوتیپها، بیماران با ژنوتیپ DD+CC در مقایسه با ژنوتیپ II+AA، کلیرانس کراتینین کمتر، اما سطح سرمی کراتینین و میزان دفع ادراری پروتئین بیشتری داشتند (به ترتیب P=0.05، P=0.002 و P=0.03). با این وجود، سایر حالتهای ترکیبی این پلی مورفیسم ها چنین ارتباطی را نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: نتایج ارزشمند این مطالعه حاکی از آن است که اگر چه هیچیک از پلی مورفیسم های ژنی سیستم رنین- آنژیوتانسین تاثیری بر روی کارکرد کلیه پیوندی ندارند، اما بررسی ترکیب ژنوتیپهای این سیستم می تواند در پیش بینی پیامد کارکرد کلیه پیوندی موثر باشد.

زمینه و اهداف: عفونت و ادراری مکرر یکی از شایعترین علل ایجاد کننده نارسایی مزمن کلیه در کودکان محسوب می شود. بنابراین شناسایی زمینه های مستعد کننده عفونت ادراری مکرر اهمیت دارد. در مطالعات اخیر بر نقش هیپر کلسیوری در ایجاد آسیب مخاط مثانه و اختلال عملکرد مثانه اشاره شده است، ولی هنوز مطالعات در راستای همراهی هیپر کلسیوری با عفونت ادراری مکرر محدود و ناکافی می باشد. در این مطالعه همراهی هیپر کلسیوری با عفونت ادراری مکرر بدون زمینه قابل شناسایی آناتومیکال مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: چهل و شش کودک مبتلا به عفونت ادراری مکرر بدون زمینه قابل شناسایی آناتومیکال (از قبیل (Vesicoureteral reflux, VUR)، سنگ و ...) در دوره زمانی یکساله (مهر 1383 لغایت مهر 1384) کلسیم ادرار 24 ساعته اندازه گیری و با 46 کودک سالم (گروه شاهد) مورد مقایسه قرار گرفت. کودکانی که بیش از دو بار طی 6 ماه و بیش از سه بار طی یک سال عفونت ادراری داشتند وارد مطالعه شدند.یافته ها: در مطالعه حاضر در 34.8% کودکان مبتلا به عفونت ادراری مکرر هیپر کلسیوری وجود داشته و در کودکان گروه شاهد هیپر کلسیوری 8.6% گزارش شده است (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس مطالعه فوق کودکان مبتلا به عفونت ادراری مکرر و بدون زمینه آناتومیکال قابل شناسایی بطور قابل توجه ای با هیپر کلسیوری همراه بوده است.

زمینه و اهداف: پسوریازیس از بیماریهای شایع و مهم پوستی است که گاه موجب ابتلای خارج پوستی نظیر آرتریت نیز می شود. عوامل گوناگونی موجب تشدید آن و ناتوانی بیمار می گردند نظیر استرس، مصرف برخی دارو و نیز هیپوکلسمی. پژوهش حاضر به منظور بررسی هیپوکلسمی بعنوان یک عامل مهم تشدید پسوریازیس انجام شده است.روش بررسی: در یک مطالعه مقایسه ای مقطعی در مرکز سینا از اردیبهشت 1379 تا اردیبهشت 1382، 98 بیمار پسوریاتیکی بستری در بخش پوست با 100 بیمار که به علل دیگر در همان مرکز بستری شده و از نظر سن و جنس با مطابق بودن مقایسه شدند. نوع بالینی پسوریازیس، سن و جنسیت بیماران مبتلا و نیز سطوح کلسیم و آلبومین سرم در هر دو گروه ثبت گردید. نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون مجذور کای مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: از کل 98 بیمار پسوریاتیکی 37.2% کلسیم سرم پایین داشته و در 63.7% کلسیم سرم نرمال بود. موردی از هیپرکلسمی وجود نداشت. در گروه شاهد 9% بیمار هیپوکلسمیک، 89% نورموکلسمیک و 2% هیپرکلسمیک بودند. در بیماران پسوریاتیکی هیپوکلسمیک، 64.9% سطوح آلبومین سرم پایین داشتند در حالیکه در گروه شاهد میزان آلبومین سرم در تمام بیماران در محدوده نرمال بوده است.نتیجه گیری:از آنجا که هیپوکلسمی از عوامل مهم تشدید پسوریازیس محسوب می شود بهتر است نقش ترکیبات ویتامین دی نظیر کالسیپوتریول در درمان بیماران و نیز مصرف منابع کلسیم در رژیم روزانه ایشان مورد توجه واقع شود.

زمینه و اهداف: شکستگی های فک و صورت یکی از مشکلات اساسی در بیماران دارای جراحات ضربه ای است، جهت تشخیص این شکستگی ها، نیاز به تهیه کلیشه رادیوگرافی مناسب می باشد. درخوست رادیوگرافی پس از معاینه بالینی دقیق انجام می شود. انتخاب تکنیک رادیوگرافی تا حدودی وابسته به یافته های بالینی می باشد. با توجه به این که رادیو گرافیهای معمول بدون معاینه کلینیکی ناحیه درخواست می شود اکثر بیماران قبل از معاینه توسط متخصص فک و صورت تعداد زیادی کلیشه رادیو گرافی از ناحیه فک و صورت دارند که انجام آن بی مورد بوده و سبب تحمیل هزینه زاید و تابش اشعه غیر لازم به بیمار می شود با معاینه دقیق و با یافته های کلینیکی درخواست رادیو گرافیکی مناسب می تواند از اتلاف هزینه و تابش اشعه زیان آور به بیمار جلوگیری شود. لذا هدف از این مطالعه بررسی شیوع شکستگی های ناحیه فک و صورت و رادیو گرافی های درخواستی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تبریز طی یکسال (1384-85) می باشد.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی بوده و در بین 236 بیمار دارای شکستگی در ناحیه فک و صورت که طی یک سال (1384-85) به بخش جراحی دهان و فک و صورت بیمارستان امام تبریز مراجعه کرده بودند، انجام و در مورد هر بیمار شاخص های: سن، جنس، علت ایجاد شکستگی، ناحیه مبتلا، علایم بالینی و تکنیکهای رادیوگرافی درخواست شده ارزیابی شد. آنالیز آماری داده ها توسط نرم افزار آماری spss نسخه 13 و با روشهای توصیفی انجام گرفت.یافته ها: در این مطالعه، عمده ترین گروه درگیر، مردان گروه سنی 30-21 سال را شامل می شد. ناحیه تنه زایگوما و کندیل، شایع ترین محلهای درگیر بودند. بیشترین تعداد شکستگی ها در فصل تابستان و به علت تصادفات رانندگی رخ داده بود. شایعترین علامت بالینی در ناحیه 1/3 میانی صورت، اکیموز اطراف چشم و ادم پلکها و در فک پایین، درد و تورم بود. بیشترین تکنیکهای رادیوگرافی درخواست شده پانورامیک و واترز بوده و CT اسکن نیز در 75.9% از بیماران با شکستگی ناحیه 1/3 میانی صورت درخواست شده بود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد در هر یک از شکستگی های ناحیه 1/3 میانی صورت و فک پایین، علایم بالینی خاصی شایعتر می باشد که این علایم می توانند در تصمیم گیری جهت انتخاب نوع رادیوگرافی اختصاص برای هر ناحیه کمک کننده باشند. این مطالعه نشان داد که استفاده از CT اسکن جهت تشخیص شکستگیهای ناحیه 1/3 میانی صورت جایگاه اصلی خود را پیدا کرده است. جهت ارزیابی ارتباط بین تکنیکهای رادیوگرافی درخواست شده با هریک از محلولهای شکستگی و نیز ارتباط بین علایم بالینی متعدد با تک تک محلهای شکستگی، انجام تحلیل در ابعاد وسیعتر، با تعداد نمونه بیشتر و در مدت زمان طولانی تر توصیه می شود.

متخصصین زنان و ماماها باید احتیاطهای لازم و مکفی برای کاهش انتقال عوامل بالقوه عفونی در فرایندهای مراقبت سلامت را رعایت نمایند. بمنظور کاهش انتشار HIV و هپاتیت B انجام دستورالعمل های اختصاصی برای تمیز کردن، گندزدایی، سترون سازی و دستکاری تجهیزات و ابزارآلات پزشکی ضروری است. با توجه به شواهد متعدد دال بر سهل انگاری در رعایت موازین احتیاطی این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش در عملکرد واحدهای زنان و مامایی، با استفاده از چک لیست مشاهده عملکرد و نمونه برداری میکروبی از اقلام فلزی مورد استفاده در 150 واحد سرپایی در دو نوبت انجام شد. در حالت کلی یافته ها بیانگر تاثیر آموزش در بهبود عملکرد بود بطوریکه میزان استفاده از اسپکلوم یکبار مصرف از 12.5 درصد به 76.4 درصد و رعایت زمان و دمای صحیح دستگاههای استریل کننده از 47.7 درصد به 88.5 درصد افزایش یافت. آلودگی میکروبی اقلام از 15.1 به 11.1 درصد رسید عملکرد غیر قابل قبول 73 درصد واحدها به 27 درصد کاهش یافت. با اینحال مواردی چون شستن دستها کاهش نیافت. برنامه ریزی و پایش مداوم واحدهای سرپایی در رعایت موازین احتیاطی، اجباری نمودن استفاده از اقلام یکبار مصرف، جایگزینی اتوکلاو بجای فور و گسترش آموزشهای مداوم مورد تاکید قرار می گیرند.

بتا تالاسمی شامل گروه ناهمگونی از اختلالات تک ژنی می باشد که بافقدان زنجیره بتا گلوبین (bo تالاسمی) یا کاهش آن (b+ تالاسمی) مشخص می گردد. جهش هایی از نوع bo تالاسمی موجب بروز شدید بیماری در افراد می گردند که نیاز به دریافت خون دارند. در این گزارش خانواده ای معرفی می شود که دارای جهت bo تالاسمی Cd25.26(+T) بوده ولی نیازمند به دریافت خون نیستند. بررسی ها، مقدار هموگلوبین تقریبا نرمال (حدود 10.4-12.7 g/dl) و درصد بالایی از هموگلوبین جنین HdF(a2 g2) (حدود 98%) را در افراد هموزیگوت نشان می دهد که برای اولین بار در مورد این جهش گزارش می شود.