پژوهشنامه حلال
سال:1399 | دوره:3 | شماره:1 |تعداد مقالات:6

برچسب گذاری مواد غذایی از جمله موارد ضروری در آگاهی دادن به خریدار در هنگام خرید است. افراد با توجه به شرایط متفاوت جسمانی خود نیازهای متعددی برای دقت به محتویات و برچسب های مواد غذایی مصرفی خود دارند. با توجه به گسترش استفاده از محصولات بسته بندی شده، بالا رفتن فرهنگ مردم و توجه به سلامت جامعه، برچسب گذاری ابزاری مهم جهت اطلاع رسانی به مصرف کنندگان و سنجش سلامت محصولات محسوب می شود که باید به نحو مطلوب و با کارایی بالا مورد استفاده قرار گیرد تا نقش به سزایی در کاهش بیماری های غیرواگیر ایفا نمایند. پژوهش حاضر در قالب یک مطالعه کتابخانه ای و با استفاده از مقالات مرتبط در بانک های اطلاعاتی و موتورهای جستجو انجام شده است. همچنین قوانین و مقررات برچسب گذاری در کشورهای کانادا، انگلستان، ژاپن، استرالیا و نیوزیلند، افریقای جنوبی، امارات، مالزی، ترکیه، اتحادیه اروپا و کدکس غذایی بررسی و با ضوابط موجود در ایران مقایسه شد. نتایج این مطالعه نشان داد که حدود 90% قوانین بین المللی بررسی شده مرتبط با برچسب گذاری در کشورهای مختلف، با ایران مطابقت دارد. بر اساس مطالعات پیشین با توجه به فراوانی اطلاعات مندرج، محدودیت زمانی در هنگام خرید فرآورده های غذایی از یک سو و ناخوانا بودن برخی اطلاعات در برچسب ها و مخدوش شدن آنها و همچنین غیر قابل فهم بودن اطلاعات، دستیابی به اهداف سیاست برچسب گذاری حاصل نشده است. این مطالعه لزوم وجود یک طرح منسجم و ضرورت یکسان سازی برچسب های تمامی محصولات غذایی را برای جلوگیری از سردرگمی و بلاتکلیفی مصرف کننده در حیطه برچسب های غذایی آشکار می کند.

همه گیری ویروسِ کووید-19، آن چنان اثراتِ عمیقی بر صحنه ی سیاست و عرصه ی روابط بین المللی داشته است که سخن از تقسیم تاریخ به دو دوره پیشا/پساکرونا به میان آمده است. از آن جا که با شیوع ویروس کرونا، پاکیزگی و کیفیت غذا اهمیت دوچندان یافته، توجه جدی به صنعتِ غذای حلال منطقی و قابل قبول است. با این که هر روز تبعات و پیامدهای این ویروس، بر جنبه های مختلف زندگی اجتماعی انسان ها آشکار می شود و دستگاه ها و نهادهای گوناگون می کوشند راهی برای کاهش آلام و رنج های ناشی از ویروس کرونا بیایند، تأکید بر غذای حلال، می تواند به عنوان یک راهکار پیشگیرانه مطرح شود. باتوجه به اهمیت هویت های خرد در جریان افزایش روند جهانی شدن، می توان از مفهوم پارادیپلماسی که برای اشاره به این موجودیت های سیاسی فروملی ابداع شده، بهره گرفت. برهمین اساس، این پژوهش بر پایه پرسش از چگونگی تحول رویکردهای پارادیپلماسی در نتیجه گسترش کروناویروس ساخت یافته است و می کوشد بر جایگاه صنعت غذای حلال به عنوان راه حلی برای پیشگیری و هم چنین فرصتِ مناسبی برای تبلیغ و اشاعه فرهنگ غذای حلال، تأکید کند. رویکرد نظری این نوشتار سازه انگاری است که مطابق با آن، نه تنها ساختار و کارگزار بلکه گروه های کوچک و حاشیه ای نیز می توانند بر مناسبات موجود در عرصه بین المللی اثرگذار باشند. در این رهیافت، دولت ها به مثابه ی موجودات اجتماعی هستند که رفتارشان از قواعد، هنجارها، نهادها و هویت ها مشتق شده است. پرسش از تحول رویکردهای پارادیپلماسی در دورانِ پساکرونا و جایگاه صنعتِ غذای حلال بر اساس رویکرد سازه انگارانه، از نقاطِ تمرکز این نوشتار است.

امنیت یکی از فاکتورهای مهم در تغذیه انسان است. سازمان جهانی غذا FAO پروتکل ویژه ای با عنوان امنیت غذایی تدوین کرده که بر اساس آن، در دسترس بودن غذا برای همگان، یکی از فاکتورهای امنیت غذایی به شمار می رود. بیشترین تمرکز سازمان جهانی غذا FAO در این پروتکل، بر امنیت توزیعی است. در این پروتکل نکاتی نیز درباره ایمنی غذایی بیان شده است. از طرفی استاندارد حلال با بهره گیری از آموزه های دین اسلام، امنیت و ایمنی غذایی را برای همه انسان ها به عنوان یک شاخص مهم در نظر می گیرد. از آنجا که انسان از نگاه دین اسلام، موجودی چند بُعدی و دارای جسم، ذهن، روان و روح است، بنابراین امنیت و ایمنی غذایی در همه این ابعاد می تواند شاخص کیفی بالاتری را برای غذای حلال از این منظر، نسبت به برنامه امنیت غذایی سازمان فائو ارائه دهد. نظام تغذیه حلال، به غذا به عنوان محصول نهایی تغذیه نمی نگرد، بلکه زنجیره تولید تا مصرف و جوانب آن را نیز در نظر می گیرد؛ بنابراین مصرف کننده به عنوان یکی از ارکان مهم زنجیره غذایی، باید از عدالت و امنیت لازم غذایی برخوردار باشد و این مهم تنها با رعایت شاخصه عدالت توزیع غذای کافی و کیفی ممکن خواهد شد. در مقاله حاضر به مقایسه شاخص های پیشنهادی امنیت و ایمنی غذایی حلال با برنامه امنیت غذایی سازمان جهانی فائو پرداخته شده است و تفاوت کمی و کیفی فاکتورهای امنیت و ایمنی غذایی در هر دو برنامه به داوری گذاشته شده است.

در این پژوهش تلاش بر آن است تا وجود قاعده ای به نام قاعده طهارت در شبهات موضوعیه و حکمیه بررسی شود و استفاده چنین قاعده ای از روایات، و واقعی یا ظاهری بودن حکم مستفاد از آنها، مورد دقت قرار گیرد. در این مقاله با جستجو در کتب اصولیان و فقهای به نام، مهم ترین دیدگاه ها در این باره شناسایی، نقل و مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی کلمات دانشمندان مذکور نشان می دهد که اگرچه اصولیان اصل این قاعده را پذیرفته اند، اما دیدگاه یکسانی در جزئیات آن ندارند و همچنین در اینکه روایاتی که به عنوان مدرک این قاعده شناخته می شود، فقط بر قاعده طهارت دلالت داشته باشد یا بیان گر طهارت واقعی اشیاء و اصول و قواعد دیگری مانند استصحاب نیز باشد، اتفاق نظر وجود ندارد. نتایج پژوهش نشان داد که مهم ترین دلیل بر قاعده طهارت، موثقه عمار است که مؤید نظر کسانی است که مدعیند این روایت تنها بر قاعده طهارت ظاهری دلالت دارد.

اخلاق و حقوق مهم ترین رکن توسعه هر بخش به شمار می آیند، به ویژه وقتی توسعه در ابعاد بین المللی و در حوزه حیاتی سلامت و پزشکی مطرح باشد. به رغم رشد سریع گردشگری پزشکی، این صنعت با چالش های جدی حقوقی و اخلاقی مواجه است. از مهم ترین مسائل حقوق مربوط به گردشگری سلامت و پزشکی می توان به دسترسی به خدمات، بیمه سلامت، اعطای مجوز و مجوزهای لازم قانونی مراکز ارائه دهنده خدمات مراقبت های سلامت بین الملل اشاره کرد. مسائل و چالش های حقوقی متعددی در حوزه توریسم پزشکی مطرح است که در صورت حل نشدن، می توانند موانع جدی در شکل گیری و توسعه آن ایجاد کنند. با توجه به ماهیت گردشگری پزشکی، به منظور حل و فصل مسائل اخلاقی و حقوق، قبل از هر چیز لازم است قوانین و مقررات متناسب با سطح بین المللی اصلاح شوند و استانداردهای لازم به درستی در متن قوانین تبیین شوند. حفظ اعتماد بیماران به منظور انتخاب یک مرکز ارائه دهنده خدمات کسب و گردشگری پزشکی، به رعایت استانداردهای کیفی و ایمنی بستگی دارد. سپس، لازم است نظارت قانونی لازم برای اطمینان از اجرای قوانین و مقررات و رعایت استانداردها به عمل آید و در کنار آن، بیمه بین المللی کافی، این خدمات را تحت پوشش قرار دهد.

مدیریت منابع انسانی در سازمان ها و شرکت ها از مهم ترین دغدغه های مدیران و صاحبان آنهاست. دغدغه بهره وری بالا و افزایش ظرفیت تولید محصول و خدمات در شرکت ها و سازمان ها، صاحبان آنها را به این امر وامی دارد که از نظام های آراستگی طراحی شده، در راستای مدیریت منابع انسانی استفاده کنند. نظام آراستگی S5 مبتنی بر مدیریت آرایه های فیزیکال و کالبدی و محیطی است، بنابراین فراتر از مقوله نظم و انضباط، به عرصه رفتار و درونیات کارکنان و به ویژه مدیران ورود نمی کند؛ این در حالی است که ارزش افزوده بهره وری نیروی انسانی، در گروی مدیریت آرایه های درونی و رفتاری کارکنان است. نظام آراستگی حلال مبتنی بر آرایه های رفتاری برگرفته از سفارش های دینی در حوزه رفتار تعاملی، زمینه رشد شاخص های کیفیت و بهره وری نیروی انسانی در محیط کار را فراهم می آورد. این نظام با استفاده از نظریه مدیریت سیستمی و با تغییر مرحله به مرحله در نگرش، رفتار و گفتار کارکنان، به همراه بهره گیری از تأثیرات روانشناختی آگاهی نسبت به توانمندی های فردی و اجتماعی، محیط کار را برای کارکنان از محیطی یکنواخت و رخوت انگیز خارج کرده و مبتنی بر نظریه «بهترین تفریح، کار است»، محیط کار را برای آنها لذت بخش نموده و باعث افزایش کیفی و کمی تولیدات و خدمات در محیط کار می گردد.