پرستاری کودکان
سال:1399 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

مقدمه: فعالیت بدنی و برخورداری از سطح مناسبی از آمادگی جسمانی به همه سنین توصیه می شود با این وجود مشخص نیست که کدام برنامه تمرینی اثرات مطلوب تری طی دوران کودکی دارد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر یک دوره تمرین طناب زنی و الاستیک بر آمادگی جسمانی و آمادگی حرکتی دختران دانش آموز مقطع ابتدایی بود. روش: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 دانش آموز دختر از مدرسه ابتدایی واقع در شهرستان نورآباد انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه شامل طناب زنی (10=n)، الاستیک (10=n) و کنترل (10=n) تقسیم شدند. تمرینات طناب زنی و الاستیک 30 دقیقه، 3 روز در هفته و به مدت 8 هفته اجرا شد. گروه کنترل در این مدت فقط فعالیت های روزانه خود را داشتند. قبل از شروع تحقیق و در پایان آن عوامل وابسته به آمادگی جسمانی و آمادگی حرکتی اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون های آماری تحلیل واریانس عاملی، t وابسته و آزمون تعقیبی توکی در سطح 0/05>P استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرینات طناب زنی و الاستیک موجب بهبود معنی دار سطوح تعادل ایستا با چشمان باز، تعادل ایستا با چشمان بسته، توان، چابکی، سرعت، استقامت قلبی عروقی و قدرت حداکثر اندام تحتانی در دختران دانش آموز شد (0/001=p). همچنین، بین تاثیر تمرین طناب زنی نسبت به گروه الاستیک بر آمادگی جسمانی و آمادگی حرکتی دختران دانش آموز تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05>P). نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که تمرینات طناب زنی و الاستیک باعث بهبود عوامل آمادگی جسمانی می شوند و بین اثرات دو نوع تمرین، تفاوت معنی داری وجود ندارد.

مقدمه: از آنجایی که مادران کودکان اوتیسم در معرض استرس های مختلفی قرار دارند تلاش جهت اصلاح سبک های مقابله ای و نیز تحریف های شناختی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی واقعیت درمانی برنشخوار فکری، میزان نگرانی و تحمل پریشانی مادران کودکان اوتیسم انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه ی آماری پژوهش را مادران کودکان اوتیسم مراکز اوتیسم ساری در سال 1397 تشکیل داد. سپس افراد به صورت داوطلبانه به پرسشنامه های نولن هوکسما و مارو (1991)، پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ) براون (2003) و پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز وگاهر(2005) پاسخ دادند. 30 نفراز مادرانی که بالاترین نمره در پرسشنامه نشخوار فکر ونگرانی و نمره پایین در تحمل پریشانی کسب کردند، به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. واقعیت درمانی روی گروه مداخله در 8 جلسه اعمال شد. در پایان این دوره هر دو گروه پرسشنامه های فوق را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد واقعیت درمانی بر کاهش نشخوار فکری و نگرانی مادران کودکان اوتیسم اثربخش است، همچنین موجب افزایش تحمل پریشانی مادران کودکان اوتیسم می گردد (0/001

مقدمه: کتاب درمانی ابزاری است که خواندن آن در رویارویی با مشکلات مفید می باشد. لذا این تحقیق با هدف بررسی تاثیر کتاب درمانی برکاهش کمرویی و افزایش سازگاری اجتماعی دانش آموزان انجام شده است. روش: روش تحقیق نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است و جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مدرسه دخترانه سما در شهر رفسنجان که در سال تحصیلی 98-1397 به تعداد 75 نفر بودند، حجم نمونه برای غربالگری اولیه طبق جدول مورگان 75 نفر بود که از بین آنها 40 نفر که دارای بیشترین نمره در پرسشنامه کمرویی و یا کمترین نمره در سازگاری اجتماعی بودند و حاضر به همکاری با محقق بودند انتخاب شدند، سپس این 40 نفر بصورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. و گروه آزمایش در طی 8 جلسه ی 60 دقیقه ای براساس پروتکل کتاب درمانی لیدی (1993) کتاب درمانی شدند. گروه کنترل در طول دوره آموزشی هیچ روش درمانی را دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کمرویی زیمباردو (1990) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی ا. کی. سینها (1993) استفاده گردیده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آماره های توصیفی میانگین و انحراف معیار و اماره استنباطی کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) با استفاده از نرم افزار SPSS25 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد کتاب درمانی بر کاهش کمرویی دانش آموزان تاثیر معنی داری داشته است و میزان تاثیر آن 85/5درصد بوده است. همچنین کتاب درمانی بر افزایش سازگاری اجتماعی دانش آموزان تاثیر معنی داری داشته است و میزان تاثیر آن 75/5درصد بوده است. نتیجه گیری: کتاب درمانی با فراهم کردن نمادها و منابعی برای دستیابی به معنا، چارچوبی برای تغییر شکل ایجاد کرده است و به طور گسترده ای به فرایند درمان کمک می کند و موجب کاهش کمرویی و افزایش سازگاری اجتماعی می شود.

مقدمه: از اثرات مثبت مراقبت آغوشی می توان به برآورده شدن نیازهای نوزاد نارس به گرما، تغذیه با شیر مادر، محافظت از عفونت، ایجاد انگیزه شیر دهی در مادر، عطوفت و کاهش درد در نوزاد اشاره کرد. هدف از مطالعه حاضر"ممیزی مراقبت پرستاری مرتبط با مراقبت آغوشی مادران دارای نوزاد بستری در بیمارستان الزهرای تبریز با استاندارهای وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی" است. روش: پژوهش حاضر، یک مطالعه ی توصیفی و مقطعی با بررسی 600 مادرکه دارای نوزاد نارس بستری در بخش های NICU و نوزادان از تاریخ 96/6/1الی 12/30/ 96 در مرکز آموزشی درمانی الزهرا داشتند، انجام شده است. در این پژوهش اطلاعات مربوط به اجرایی درست و استاندارد مراقبت آغوشی در مقایسه با استاندارهای وزارت علوم و آموزش پزشکی با استفاده از پرسشنامه تدوین شده توسط پژوهشگر گردآوری گردیده است. این اطلاعات شامل عوامل محیطی و عوامل نوزادی تاثیر گذار بر فرآیند مراقبت آغوشی می باشد. یافته ها: بر اساس نمرات حاصل از پرسشنامه، عوامل محیطی تاثیر گذار در اجرای مراقب آغوشی 90% وعوامل موثر نوزادی بر روند اجرای مراقبت آغوشی 95% که هر دو عامل در محدوده (مطلوب) می باشد. که این نتایج گویای اجرای مراقبت آغوشی نزدیک به استاندارد وزارت بهداشت و آموزش پزشکی در مرکز آموزشی درمانی الزهرا می باشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله اجرای مراقبت آغوشی در مرکز آموزشی درمانی الزهرا نزدیک به استاندارد وزارت بهداشت درمان وآموزش پزشکی می باشد. در این مطالعه عوامل تاثیر گذار منفی شناسایی وجهت ارتقا در الویت مشکلات راهبردی بیمارستان قرار داده شد.

مقدمه: با توجه به تفاوت نتایج تحقیقات در زمینه اثرات سوء نوبت کاری پرسنل پرستاری بر افراد خانواده به خصوص کودکان، این مطالعه با هدف تعیین مقایسه مشکلات رفتاری کودکان پرستاران شاغل در مرکز آموزشی درمانی آیت اله کاشانی اصفهان بر حسب نوبت کاری در سال 1397 انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقایسه ای می باشد که بر روی 200 نفر از پرستاران شاغل در مرکز آموزشی درمانی آیت اله کاشانی اصفهان با روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از پرسشنامه مشکلات رفتاری کوآی و پترسون انجام گردید. یافته ها: بیشتر نمونه ها در هر دو گروه خانم بوده و در بخش اورژانس کار می کردند. نتایج حاصل از آزمون من-ویتنی نشان داد که سطح مشکلات رفتاری کودکان در گروه شیفت صبح ثابت به طور معناداری کمتر از گروه شیفت در گردش بود (0/05 p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، کودکان پرستاران شاغل در شیفت های نوبتی دارای مشکلات رفتاری بیشتری نسبت به کودکان پرستاران صبح کار دایم می باشند لذا، توجه بیشتر به کودکان شاغلین نوبت کار در حرفه پرستاری بایستی در نظر گرفته شده و توصیه می گردد که در جهت برنامه ریزی پرستاران دارای کودک به این مهم نیز توجه گردد.

مقدمه: افزایش سریع شیوع چاقی که یک مشکل چند علیتی است در بیست سال گذشته علاوه بر آنکه ناشی از عوامل ژنتیکی است، به عوامل محیطی فرهنگی، از جمله محیط خانواده، غذا خوردن و فعالیت نسبت داده شده است. این تحقیق با هدف مدل یابی چاقی کودکان بر اساس خود کار امدی و شاخص توده بدنی مادر با میانجیگری پرخوری هیجانی و سطح فعالیت جسمی کودک انجام گرفت. روش: روش تحقیق براساس هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی که با استفاده از روش الگو یابی معادلات ساختاری یا الگو یابی علی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل 280 نفر از دانش آموزان 7 تا 12 سال در شهر تهران در سال 1397 است. در این پژوهش از ابزارهای خود کار امدی، شاخص توده بدنی مادر، پرخوری هیجانی و سطح فعالیت جسمی کودک استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج تحلیل مسیر، خودکارآمدی مادر(0/245-=β ، 0/01>P)، شاخص توده بدنی مادر (0/382=β ، 0/01>P)، سطح فعالیت کودک (0/240-=β ، 0/01>P) و همچنین پرخوری هیجانی کودک (0/126=β ، 0/01>P) به صورت مستقیم شاخص توده بدنی کودک را پیش بنی می کنند. همچنین نتایج مدل نشان داد که 71/8درصد از واریانس شاخص توده بدنی کودک، 58/4درصد از واریانس سطح فعالیت کودک و 22/5درصد از واریانس پرخوری هیجانی کودک با استفاده از متغیرهای موجود در مدل تبیین می شود. نتیجه گیری: پیشگیری از بیماریهای سبک زندگی مستلزم توجه به ابعاد ساختاری و عاملیتی سبک های زندگی است. یکی از مهمترین تعیین کننده های رفتارهای خوردن کودکان، روش های تغذیه ای است که والدین از آن استفاده می کنند. نشان داده شده است که این امر هم تحت تاثیر عوامل مرتبط به والدین و هم فرزندان قرار دارند.

مقدمه: تعارض نقش در مادران شاغل، یکی از مهم ترین منابع ایجاد استرس برای شخص و خانواده است. گروه های آسیب پذیر از جمله کودکان، با این تعارض دچار مشکلات متعددی خواهند بود. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه عوامل روانی-اجتماعی محیط کار با پرخاشگری کودکان کارکنان پرستاری زن شاغل در بیمارستان الزهراء اصفهان درسال 1397 انجام شد. روش: مطالعه حاضر پژوهش توصیفی-همبستگی است که در سال 1397 انجام گردیده است. تعداد 110 نفر از پرسنل پرستاری زن شاغل در بخش های مختلف بیمارستان الزهرا(س) به همراه کودکان سن پیش از دبستان آنها بود. گرداوری داده ها توسط پرسشنامه های جمعیت شناختی، عوامل روانی-اجتماعی کپنهاگ و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی انجام گرفت. یافته ها: میانگین نمره تعارض کار-خانواده پرسنل پرستاری18/76± 77/43و رفتارهای توهین آمیز آنها 5/53± 9/86 از 100 نمره بود که به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را از بین عوامل روانی-اجتماعی محیط کار بر پرخاشگری کودکان داشت. میانگین نمره پرخاشگری کودکان این افراد، 18/82± 27/33از 84 نمره به دست آمد. آنالیز رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که به ترتیب اهمیت، نمرات رضایت شغلی، تعارض کار-خانواده و سلامت و رفاه پیش بینی کننده های معناداری برای نمره پرخاشگری کودکان بودند (0/05

مقدمه: مطالعات گذشته نقش انطباق خانوادگی در هر یک از اختلال های اضطرابی دوره کودکی را مشخص نکرده اند. به همین خاطر، هدف پژوهش حاضر بررسی میزان انطباق خانوادگی و ارتباط آن با شدت اضطراب کودکان مضطرب بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان پایه اول دبستان شهر ملایر تشکیل داده بودکه به شیوه خوشه ای تصادفی، 488 نفر انتخاب شده بودند و از بین آن ها تمامی 127 کودک دچار اضطراب موردمطالعه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه اضطراب اسپنس (اسپنس، 1998) و پرسشنامه انطباق خانوادگی (لبوویتز و همکاران، 2013). برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: نتایج این بررسی نشان داد که تمام والدین کودکان مضطرب، مرتکب انطباق خانوادگی می شدند، همچنین، بیشترین انطباقی که توسط والدین انجام می شد، اطمینان دهی بود. همچنین انطباق های خانوادگی با همه مشکلاتی اضطرابی (به جز اضطراب فراگیر) ارتباط مثبت و معناداری داشت (0/05

مقدمه: کودکان مبتا به اختالات طیف اتیسم دارای نقایص ارتباطی هستند که می تواند بر عملکرد والدین آن ها تاثیر بگذارد و والدین آن ها، نسبت به والدین کودکان در سن رشد معمولی، سطح بالاتری از استرس را گزارش می کنند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش فرزند پروری ذهن آگاهانه بر تنیدگی والدین در مادران دارای کودک مبتا به اختلالات طیف اتیسم شهر اهواز بود. روش کار: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودک مبتا به اختالات طیف اتیسم بود که به انجمن اتیسم اهواز مراجعه کرده اند. از این تعداد 4 مادر، به روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه تنیدگی والدین آبیدین ) PSI ( انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهم زمان استفاده شد و آزمودنی ها قبل از درمان، میانه درمان )جلسه اول، سوم، پنجم، هفتم(، پایان درمان )جلسه هشتم( و یک ماه پس از پایان درمان به پرسشنامه تنیدگی والدین آبیدین پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که شاخص تغییر پایا در متغیر تنیدگی والدین در سطح ) 05 / p>0 ( معنی دار هستند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش فرزند پروری ذهن آگاهانه باعث کاهش تنیدگی والدین می شود.

مقدمه: نظریه ذهن به توانایی پیش بینی و اسناد حالات ذهنی به خود و دیگران اشاره دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه نظریه ذهن در کودکان بی سرپرست و عادی 6-3 ساله و تعیین ارتباط آن با سن و هوش بود. روش: این مطالعه از نوع علی-مقایسه ای و جامعه این پژوهش شامل کلیه کودکان عادی و بی سرپرست شهر کرمانشاه بود. نمونه شامل 101کودک عادی و بی سرپرست می شد که در سال 97-96 در مراکز نگهداری کودکان بی سرپرست و مهدکودک ها حضور داشتند و به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش نظریه ذهن از دو تکلیف محتوای غیر منتظره و انتقال غیرمنتظره و برای ارزیابی هوش از مقیاس هوش وکسلر (فرم پیش دبستانی) استفاده شد. یافته ها: بین کودکان عادی و بی سرپرست تفاوت آماری معنی داری در دست یابی به نظریه ذهن وجود دارد (0/05p). نتیجه گیری: با استناد به یافته های فوق می توان گفت که دست یابی به نظریه ذهن در کودکان عادی و بی سرپرست تفاوت وجود دارد. بنابراین باید یه مقوله اجتماعی شدن و مفاهیم مرتبط با آن در مراکز مخصوص نگهداری کودکان بی سرپرست توجه بیشتری شود.