سالمند: مجله سالمندی ایران
سال:1399 | دوره:15 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

اهداف: بازنشستگی یک موضوع بالقوه چالش برانگیز در سالمندی است که تاثیرات متفاوتی در ابعاد مختلف زندگی افراد سالمند ایجاد می کند. این مطالعه با هدف درک پیامدها، موانع و تسهیل کننده های روانی اجتماعی بازنشستگی انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش از روش تحلیل محتوای کیفی قراردادی استفاده شد. نمونه ها با استراتژی حداکثر تنوع و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. نمونه این تحقیق را 22 نفر از افراد دارای تجربه یا تخصص در حوزه بازنشستگی تشکیل دادند. داده ها با تکنیک مصاحبه نیمه ساختاریافته در بازه زمانی اسفند ماه 1397 تا شهریور ماه 1398جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از رویکرد گرانهایم و لاندمن انجام شد. یافته ها: مشارکت کنندگان این پژوهش 59 درصد مرد و 41 درصد زن بودند. بر اساس نتایج مطالعه، چهار طبقه اصلی و سیزده زیرطبقه استخراج شد که جنبه های مختلف روانی و اجتماعی پدیده بازنشستگی را پوشش می دادند. طبقه چالش های روانی و اجتماعی شامل زیرطبقات محرومیت عاطفی، کاهش تاب آوری روانی، فقدان نقش، انزوای اجتماعی و چالش های خانوادگی بود. دو زیرطبقه توسعه علایق و فعالیت های فعالانه و آزادی و رهایی، طبقه رشد بعد از بازنشستگی را تشکیل دادند. در طبقه موانع سازگاری بازنشستگی، زیرطبقات مشکلات در سلامت، فقدان برنامه بازنشستگی و نقص ساختار کلان شناسایی شدند. زیرطبقات ویژگی های فردی، ویژگی های شغلی و سیستم های حمایت اجتماعی نیز در طبقه تسهیلگرهای زمینه ای و حمایتی قرار گرفتند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که افراد در مرحله بازنشستگی با چالش های روانی اجتماعی و یا فرصت های رشددهنده مواجه می شوند. گرچه موانع و تسهیلگرهایی نیز در سازگاری با بازنشستگی نقش دارند؛ بنابراین توجه به آماده سازی برای بازنشستگی موضوع مهمی در حوزه خدمات سالمندی مطرح می شود. ارایه دهندگان خدمات سالمندی و متخصصان سلامت می توانند با استفاده از نتایج این مطالعه در مداخلات خود، زمینه ارتقای بهزیستی روانی و اجتماعی بازنشستگان و خانواده های آن ها را فراهم کنند.

اهداف: با توجه به سرعت رشد جمعیت سالمند کشور و به دنبال آن افزایش هزینه های خدمات سلامت، آگاهی از وضعیت و الگوی نیاز و بهره مندی سالمندان از خدمات سلامت در حوزه بستری و سرپایی برای تخصیص منابع، ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف بررسی الگوی نیاز و بهره مندی سالمندان کشور از خدمات سرپایی سلامت و رضایت آن ها از خدمات و عوامل مرتبط با آن انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات کمی ثانویه بوده و با استفاده از داده های اولیه «مطالعه ملی بهره مندی از خدمات سلامت» که در سال 1394 تهیه شده بود، انجام شد. جامعه آماری این مطالعه سالمندان 60 سال و بالاتر کشور با حجم نمونه معادل 8205 نفر است که به روش نمونه گیری طبقه بندی تصادفی از استان ها، شهرها و روستاهای کشور انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه بود و اطلاعات مربوط به نیاز افراد به خدمات سرپایی در دو هفته گذشته و مراجعه و دریافت خدمات را توسط آن ها گردآوری می کرد. در این مطالعه از آنالیز رگرسیون لجستیک چندسطحی برای بررسی عوامل مرتبط با نیاز، بهره مندی و رضایت از بهره مندی از خدمات سرپایی استفاده شد. یافته ها: تعداد 3172 نفر (39 درصد) از سالمندان مطالعه شده در این پژوهش اظهار نیاز به خدمات سرپایی داشتند که 66 درصد آن ها برای دریافت خدمات مراجعه کرده و از بین مراجعه کنندگان 98 درصد (2060 نفر) از خدمات سرپایی بهره مند شده بودند. زنان، مسن ترها، روستاییان، غیرمتاهلین و بی سوادها بیشتر به خدمات سرپایی اظهار نیاز کرده بودند اما میزان مراجعه آن ها برای دریافت این خدمات مساوی و یا کمتر از گروه مقابل نبود. نداشتن بیمه پایه و مکمل و نداشتن اتومبیل شخصی تاثیر معنی داری بر روی کاهش مراجعه سالمندان برای دریافت خدمات سرپایی داشت. مهم ترین علل عدم مراجعه سالمندان دارای نیاز، هزینه زیاد خدمات، خوددرمانی و نداشتن بیمه بیان شد. بیشترین رضایت سالمندان مربوط به رفتار پزشک و پرسنل معالج و کمترین رضایت مربوط به میزان هزینه خدمات سرپایی بود. نتیجه گیری: در حالی که لازم است بهره مندی از خدمات سلامت بر اساس نیاز به این خدمات انجام شود، مطالعه حاضر نشان داد که گروه های با وضعیت اقتصادی اجتماعی بالاتر از بهره مندی بالاتری برخوردارند؛ بنابراین بی عدالتی آشکاری در دسترسی به خدمات سلامت در گروه سالمندان دیده می شود. علل بهره مند نبودن از خدمات سرپایی و نارضایتی از این خدمات باید مورد توجه جدی سیاست گذاران سلامت قرار گیرد.

اهداف: مراکز سلامت به لحاظ مراقبتی و آموزشی از سالمندان سالم خود در مراقبت های سالمندی غافل می شوند. این مطالعه کیفی با هدف استانداردسازی مراقبت سالمندی سالم به انجام رسید. مواد و روش ها: این تحقیق عملکردی مشارکتی از 1395 تا 1397 با مشارکت یازده مراقب سلامت، 54 سالمند و 54 عضو خانواده در مرکز بهداشت مطهری مشهد انجام شد. میانگین سنی مراقبین سلامت 2/7± 32/4 سال و میانگین سابقه کاری 8/3 سال بود. میانگین سنی سالمندان نیز 3/9± 64/3 سال بود. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه سروکووال، مصاحبه، بحث گروهی متمرکز و یادداشت برداری عرصه بود. پس از شناسایی مشکلات از طریق مصاحبه با هشت نفر از پرسنل و نوزده سالمند، جلسات بحث های گروهی برای طراحی برنامه برگزار شد. پس از اجرای برنامه های تغییر مجددا سی مصاحبه با مشارکت کنندگان انجام گرفت و مقایسه قبل و بعد از برنامه های تغییر انجام و ارزشیابی شد. برای تحلیل محتوای کیفی از روش توصیف واقعیت و برای تحلیل داده های کمی از آمار توصیفی و آزمون آماری تی زوجی استفاده شد. یافته ها: برایند مطالعه حاضر مدل مراقبتی پویا بود که توانست با اصلاح نگرش و مهارت ها و توانمندسازی پرسنل سبب بهبود مراقبت های سالمندی سالم در محیط مرکز بهداشت شود. میانگین نمره کلی کیفیت خدمات از نظر سالمندان و خانواده ها در مرحله قبل از مداخله به ترتیب 9/46± 63/02 و 9/05± 61/83 بود. این مقادیر در مرحله بعد از مداخله به 14/75± 130/09 و 13/56± 122/56 رسید که از نظر آماری تفاوت معنی دار بود (0/001=P). نتیجه گیری: مدل پویا با ویژگی هایی همچون مراقبت فعال، مشارکتی، مستمر، جامع و حمایتی سبب ارتقای کیفیت خدمات سالمندی شد؛ بنابراین این مدل می تواند در سایر مراکز خدمات سلامت به کار رود.

اهداف: افراد مسن نسبت به دیگر گروه های سنی، بیشتر به بیماری های مزمن مبتلا می شوند و تحت درمان قرار می گیرند و درنتیجه از داروهای بیشتری استفاده می کنند که می تواند نامناسب باشد و به واکنش های دارویی نامطلوب منجر شود. این مطالعه با هدف تعیین میزان مصرف داروی نامناسب با استفاده از معیار Beers در میان سالمندان شهر امیرکلا صورت گرفت. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر بخشی از طرح جامع «بررسی وضعیت سلامت سالمندان شهر امیرکلا AHAP» (به شماره 892917) است که به صورت مطالعه کوهورت از سال 1390 روی کلیه افراد 60 سال و بالاتر شهر امیرکلا واقع در شمال ایران در حال انجام است. اطلاعات لازم توسط شخص آموزش دیده با استفاده از پرسش نامه های استاندارد جمع آوری شد و شامل تعداد، نوع و مدت مصرف دارو بود. اطلاعات جمع آوری شده پس از ورود به نرم افزار آماری SPSS با استفاده از آزمون های آماری کای دو، آزمون دقیق فیشر و رگرسیون لجستیک به منظور بررسی وضعیت داروی نامناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقدار P کمتر یا مساوی 05/0 به عنوان سطح معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی سالمندان مورد مطالعه، 7/41± 69/71 سال بود. مصرف داروی نامناسب و با احتیاط در میان سالمندان به ترتیب 37/58 درصد و 29/85 درصد بود. گلی بنکلامید (12/7 درصد)، دیکلوفناک (8/8 درصد) و کلیدینیوم سی (5/4 درصد) بیشترین داروهای نامناسب مورد استفاده در این جمعیت بودند. بیشترین تداخل دارویی نیز مربوط به مصرف هم زمان دو داروی آنتی کولینرژیک بود. رابطه آماری معنادار بین مصرف داروی نامناسب با جنس، سن، سطح تحصیلات، وضعیت شغلی و تاهل دیده شد (0/05

اهداف: سوءرفتار با سالمندان پدیده ای است که با افزایش سریع تعداد سالمندان، بیشتر آشکار شده است، اما در مورد میزان شیوع سالمند آزاری و الگوی جنسیتی آن در میان جمعیت سالمند شواهد کافی وجود ندارد؛ بنابراین این مطالعه با هدف بررسی شیوع سالمندآزاری و الگوهای مرتبط و بر اساس تفاوت های جنسیتی در جمعیت سالمند انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1397 روی 414 نفر از سالمندان 60 سال و بالاتر شهر تبریز و در مجتمع ها و مراکز سلامت شهر تبریز از طریق نمونه گیری تصادفی انجام شد. ابزارهای مورد استفاده برای گرد آوری اطلاعات شامل پرسش نامه مشخصات جمعیت شناختی و نیز پرسش نامه استاندارد بررسی سوءرفتار در خانواده نسبت به سالمندان ایرانی بود که در مراکز سلامت و از طریق مصاحبه با سالمند تکمیل و داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از سالمندان مورد مطالعه، 52/56 درصد مورد سوء رفتار قرار گرفته بودند. غفلت عاطفی با شیوع 26/6 درصد شایع ترین نوع سوء رفتار بود. سوء رفتار مالی با 17/6 درصد در مرتبه دوم قرار داشت. سوء رفتار جسمی کمترین میزان را به خود اختصاص داد. نتایج نشان داد که به جز سوء رفتار مالی، در سایر خرده مقیاس ها زنان سالمند نسبت به مردان بیشتر آزار دیده اند. از سالمندانی که مورد سوء رفتار قرار گرفته بودند، فقط 31/7 درصد آن را سالمندآزاری تلقی می کردند. نتیجه گیری: در جامعه مورد مطالعه سالمندان بیشتر سوء رفتار مالی و غفلت را تجربه کرده بودند و این در حالی است که درک سالمندان از بسیاری از مصادیق سالمندآزاری های مواجه شده، رفتار طبیعی اعضای خانواده است و زنان سالمند بیشتر مورد سوء رفتار قرار می گیرند. برای جلوگیری از سوء استفاده سالمندان و آشنایی با موارد سوء استفاده از بزرگان به عنوان یک حق برای بزرگسالان، توجه بیشتری لازم است.

اهداف: سبک زندگی سالم همراه با معنویت بر سلامت جسمی و روانی سالمندان تاثیر گذار است. از آنجا که روحانیون سالمند زندگی همراه با معنویت را تجربه می کنند، مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش پیش بینی کننده سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت در وضعیت شناختی سالمندان مرد روحانی شهر قم در سال 1397 انجام پذیرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش مقطعی، روی 190 نفر از سالمندان مرد روحانی شهر قم انجام شده است. نمونه ها به روش نمونه گیری دردسترس و با توجه به معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت (HPLP2) و پرسش نامه ارزیابی وضعیت شناخت (MMSE) استفاده شد. داده ها از طریق آماره های توصیفی (میانگین، انحراف معیار و فراوانی) و استنباطی (ضریب همبستگی، رگرسیون خطی، تی مستقل و تحلیل واریانس) با نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند. سطح معناداری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در این مطالعه 6/86± 70/55 بود. یافته های مطالعه نشان داد که سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت با وضعیت شناختی، ارتباط مستقیم و معناداری داشت (0/295=P=0/001، r). همچنین در تحلیل رگرسیون چندگانه ابعاد مسیولیت پذیری سلامت و تغذیه همراه با وضعیت اشتغال حدود 14 درصد از واریانس نمره وضعیت شناختی مشارکت کنندگان را تبیین می کردند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه نیاز است در مداخلات ارتقا دهنده سلامت روحانیون سالمند به ابعاد تغذیه و مسیولیت پذیری سلامت توجه بیشتری شود. پیشنهاد می شود در مطالعات آتی با رویکرد کیفی، روش زندگی روحانیون سالمند به منظور بررسی تاثیر معنویت بر سلامت مورد بررسی قرار گیرد.

اهداف: خواب با کیفیت پایین یکی از شایع ترین مشکلات دوران سالمندی است؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر برنامه آموزش بهداشت خواب مبتنی بر پیگیری تلفنی بر کیفیت خواب سالمندان طراحی شده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی روی 80 نفر از سالمندان 74-60 سال که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل دو بخش اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه خواب پیتزبرگ بود. نمونه گیری به روش تصادفی سیستماتیک انجام شد و سالمندان بعد از تکمیل پیش آزمون به صورت تصادفی در یکی از گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایش یک جلسه آموزش حضوری یک ساعته در مورد بهداشت خواب برگزار شد. سپس پیگیری تلفنی در ماه اول دو بار در هفته و ماه دوم هر هفته انجام شد. برای گروه کنترل مراقبت های معمول انجام شد. بلافاصله بعد از دو ماه پرسش نامه پس آزمون برای هر دو گروه تکمیل شد. یافته ها: در میانگین نمره کیفیت خواب قبل از آزمایش در گروه آزمایش (8/02) و کنترل (7/47) از نظر آماری تفاوت معنا داری وجود نداشت (0/32=P)، اما بعد از انجام آزمایش، میانگین نمره کیفیت خواب در گروه آزمایش (5/42) نسبت به گروه کنترل (7/67) به طور معناداری کاهش یافت (0/001>P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آموزش بهداشت خواب مبتنی بر پیگیری تلفنی، باعث ارتقای کیفیت خواب سالمندان می شود؛ بنابراین توصیه می شود مراقبین سلامت از این روش برای بهبود کیفیت خواب سالمندان استفاده کنند.

اهداف: کلستریدیوم دیفیسیل یک باکتری گرم مثبت بی هوازی است که در حال حاضر به عنوان شایع ترین علت اسهال عفونی در خانه سالمندان شناخته شده است. پروفایل حساسیت آنتی بیوتیکی، اساسی ترین گام برای درمان موفقیت آمیز به دلیل مقاومت ضدمیکروبی است. در این مطالعه، پروفایل حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های کلستریدیوم دیفیسیل که از سالمندان مقیم در یکی از خانه های سالمندان در تهران جدا شده بود، ارزیابی شدند. مواد و روش ها: در این مطالعه، 42 سویه کلستریدیوم دیفیسیل که از 289 نفر از سالمندان ساکن در خانه سالمندان کهریزک تهران جدا شده بود، آزمایش شدند. تست حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های کلستریدیوم دیفیسیل با استفاده از روش های دیسک دیفیوژن، رقت سازی در آگار و E-test بررسی شد. یافته ها: با روش دیسک دیفیوژن 100 درصد سویه های کلستریدیوم دیفیسیل نسبت به مترونیدازول، ونکومایسین، ریفامپیسین، لاینزولید و تایجی سایکلین حساس بودند و همچنین بالاترین میزان مقاومت در کلیندامایسین (100 درصد)، لووفلوکساسین (96/2 درصد)، ایمی پنم (81 درصد)، آزیترومایسین (61 درصد) و اریترومایسین (54/8 درصد) مشاهده شد. با روش آگار دایلوشن 100 درصد سویه های کلستریدیوم دیفیسیل نسبت به ونکومایسین و 59/5 درصد ایزوله ها نسبت به اریترومایسین حساس بودند. با روش E-test 100 درصد سویه های کلستریدیوم دیفیسیل نسبت مترونیدازول حساس بودند. نتیجه گیری: سویه های کلستریدیوم دیفیسیل نسبت به ونکومایسین و مترونیدازول حساس بودند و می توانند به عنوان دو آنتی بیوتیک انتخابی در درمان عفونت های کلستریدیوم دیفیسیل در سالمندان استفاده شوند. همچنین، روش انتشار دیسک می تواند به عنوان یک تست غربالگری برای تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی استفاده شود.

اهداف: دوره سالمندی با عوامل متعدد تهدید کننده سلامت، از جمله سقوط (افتادن) همراه است که عوارض روانی، جسمانی و اجتماعی را در پی داشته که یکی از آن ها ترس از سقوط یا افتادن در سالمندان، به ویژه بعد از جراحی های ارتوپدی است. هدف این مطالعه تعیین ترس از سقوط و اضطراب در سالمندان با سابقه جراحی ارتوپدی ناشی از سقوط مراجعه کننده به درمانگاه های ارتوپدی مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، مطالعه ای مقطعی (همبستگی توصیفی) بود که 280 نفر از سالمندان مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران، در آن شرکت داشتند. نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، فرم کوتاه شده آزمون شناختی (AMT)، پرسش نامه مقیاس کارآمدی در افتادن یا سقوط (FES-I) و هفت گویه از پرسش نامه 21 آیتمی DASS بود. داده ها با آمار توصیفی و آمار استنباطی همچون تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS نسخه 20 در سطح معناداری P≤ 0/05 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی سالمندان شرکت کننده در این مطالعه 4/29± 69/50 و 65 درصد زن بودند. حدود 99 درصد سالمندان مورد مطالعه ترس و نگرانی بالایی از سقوط را گزارش کردند، همین طور 47/9 درصد اضطراب در سطح متوسط و حدود 26 درصد اضطراب شدید تا بسیار شدید را گزارش کردند. میانگین نمره اخذ شده از ابزار سنجش اضطراب (4/18± 11/88) هم از نمره میانگین ابزار مربوطه که 10 بوده، بالاتر است که نشان دهنده اضطراب بالا است. ضمن اینکه متغیر «اضطراب» با متغیرهای جنسیت، سطح تحصیلات، وضعیت تاهل، سابقه سقوط و سابقه ابتلا به بیماری های مزمن ارتباط معناداری داشت (0/05>P). با توجه به نتایج آزمون همبستگی پیرسون بین ترس از سقوط و اضطراب (0/001>r=-0/254، P) همبستگی مستقیم و معنادار آماری وجود داشت. با توجه به نتایج تحلیل رگرسیون خطی، زن بودن با ضریب استاندارد 0/183 بیشترین اثر را بر «اضطراب» داشت و زن بودن، مجرد بودن، وضعیت اقتصادی خوب و زندگی با همسر به ترتیب با ضریب استاندارد 0/236، 0/545، 0/047 و 0/545 بیشترین اثر را بر «ترس از سقوط» داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد فراوانی ترس از سقوط، در سالمندانی که سابقه جراحی ارتوپدی داشتند، در سطح قابل توجهی بالا بوده است. با توجه به پیامدهای نامطلوب ترس از سقوط و همچنین شیوع اضطراب در سالمندان توصیه می شود برای سالمندانی که به دنبال آسیب ناشی از سقوط تحت جراحی ارتوپدی قرار گرفته اند و در بیمارستان ها بستری می شوند، برنامه های مشاوره ای در زمان ترخیص گذاشته شود.

اهداف: تاثیر روش ها و داروهای بیهوشی بر سیستم ها و ارگان های مختلف بدن، به ویژه سیستم ایمنی در بیماران سالمند تحت عمل جراحی، همواره مورد توجه محققین بوده است. در این مطالعه اثرات ناشی از بیهوشی عمومی با داروی ایزوفلوران و بی حسی نخاعی با لیدوکایین بر شاخصه های اکسیدانی و آنتی اکسیدانی بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور با طراح موازی روی بیماران سالمند مراجعه کننده به بخش جراحی طی سال های 1398-1399 انجام گرفت. بیماران شرکت کننده به صورت کاملا تصادفی به دو گروه 35نفره تقسیم شدند. در یک گروه برای بیهوشی از گاز بیهوش کننده ایزوفلوران و در گروه دیگر برای بیهوشی از بی حسی نخاعی با لیدوکایین استفاده شد. جمع آوری نمونه در این مطالعه در دو مرحله یک روز قبل (نمونه کنترل) و یک روز بعد از عمل جراحی (نمونه آزمایش) صورت گرفت. در این مطالعه همچنین شاخص های AGEs، AOPP، MDA، Ox LDL، FRAP، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز به عنوان شاخص های سیستم ایمنی طی قبل و بعد از انجام بیهوشی یا بی حسی نخاعی و توسط روش های استاندارد اندازه گیری شد. در این مطالعه از نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سنی بیماران در گروه لیدوکایین (8/31± 69/94) و ایزوفلوران (4/98± 70/23) اختلاف معناداری با یکدیگر نداشت (0/81=P). در این مطالعه، شاخص های Advanced Glycation End Products، Malonaldehyde، Oxidized LDL Ferric Reducing Ability of Plasma، Catalase، Glutathione Peroxidase و Superoxide Dismutase در بیماران تحت بیهوشی با ایزوفلوران، اختلاف معنا داری بین قبل و بعد از عمل داشتند. در خصوص بیماران بیهوش شده با لیدوکایین، این تفاوت در خصوص شاخص های Malonaldehyde، Oxidized LDL، Catalase و Superoxide Dismutase مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به تاثیرات مشاهده شده گاز بیهوشی ایزوفلورن روی شاخص های اکسیدانی و آنتی اکسیدانی در بیماران سالمند، پیشنهاد می شود که به این دارو در انتخاب روش و داروی بیهوشی برای سالمندان تحت عمل جراحی توجه شود.