پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1399 | دوره:23 | شماره:5 |تعداد مقالات:8

اهداف: استیوآرتروز شایع ترین نوع آرتریت مفصلی و از مهم ترین علل درد و ناتوانی در بزرگسالان است. در مطالعه حاضر میزان سیتوکین های التهابی IL-1β و TNF-α و میزان اصطکاک مفصل پس از القای آرتروز غیر تروماتیک در مفصل زانوی خوکچه هندی بررسی شده است. مواد و روش ها: بیست و چهار سر خوکچه هندی نر سفید بالغ، نژاد دانکین-هارتلی به صورت تصادفی به دو گروه استیوآرتروز (OA) و کنترل (12 سر در هر گروه) تقسیم شدند. القای مدل غیر تروماتیک استیوآرتروز به وسیله تزریق مونو یدو استات mg/kg, MIA) 3) در مفصل زانو انجام شد. محیط مفصل ابتدا و بعد از 30 روز از تزریق MIA، اندازه گیری شد. پس از قربانی کردن حیوان در روز 30، میزان سیتوکین های IL-1β و TNF-α در غشای سینویال و اصطکاک مفصل زانو در در دو گروه اندازه گیری شد. در گروه کنترل هیچ تداخلی انجام نشد و ارزیابی ها در مفصل زانو، بعنوان نمونه کنترل، انجام شد. یافته ها: القای استیوآرتروز سبب افزایش معنی دار تورم مفصل نسبت به گروه کنترل شد (P<0. 05). 30 روز پس از القای استیوآرتروز، اصطکاک مفصل در حرکات فلکشن و اکستنشن نسبت به مفصل زانوی سالم در گروه کنترل افزایش معنی دار نشان داد (P<0. 05). در گروه OA، سطح IL-1β و TNF-α نسبت به گروه کنترل به صورت معنی داری بالاتر بود (P<0. 001). همبستگی مثبت بین سطح IL-1β ، TNF-α و پارامترهای اصطکاک مفصل مشاهده شد (P<0. 01). نتیجه گیری: استیوآرتروز غیر تروماتیک با افزایش سیتوکینهای التهابی و افزایش اصطکاک مفصل همراه است که در این شرایط حرکت مفصل موجب تشدید آسیب غضروف می شود.

اهداف: نقص ویتامینD یک مشکل رایج است که با خطر سندرم متابولیک و بیماری های قلبی عروقی همراه است. اما ویتامین D اثرات مثبتی بر ترشح انسولین دارد. هدف مطالعه بررسی اثربخشی مصرف ویتامین D و تمرینات پیلاتس بر وضعیت ویتامین D و مقاومت انسولینی در مردان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 50 مرد دارای اضافه وزن (45-55 سال) انجام شد. آزمودنیها به صورت دردسترس انتخاب و سپس بطور تصادفی به گروه های تمرین، تمرین+ویتامین D (ترکیبی)، ویتامین D و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرین و ترکیبی، 8 هفته تمرین ورزشی (شدت 50%-70 % ضربان قلب ذخیره) انجام دادند. گروه های ویتامینD و ترکیبی، 50000 واحد ویتامینD یکبار در هفته دریافت نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای tزوجی، آنوا یکطرفه و کروسکال والیس انجام شد (05/0>P). یافته ها: 60% و 40% از آزمودنیها به ترتیب دارای نقص و سطوح ناکافی ویتامین D بودند. 8 هفته تمرین پیلاتس، مصرف ویتامینD و مداخله ترکیبی با افزایش سطوح 25-هیدرکسی ویتامین D، کاهش گلوگز ناشتا، انسولین و مقاومت انسولینی همراه بود. اما تاثیر مداخله های ترکیبی و مصرف ویتامین D بر افزایش سطوح 25-هیدرکسی ویتامینD نسبت به تمرین پیلاتس بیشتر بود. همچنین مداخله ترکیبی با کاهش بیشتر سطوح انسولین و مقاومت انسولینی در مقایسه با مصرف مکمل ویتامینDهمراه بود (05/0>P). نتیجه گیری: مصرف ویتامین D، تمرین پیلاتس و ترکیبی از این مداخله ها می توانند منجربه بهبود وضعیت ویتامینD و گلایسمیک در افراد دارای اضافه وزن با سطوح پایین ویتامینD شوند. بنابراین حفظ وضعیت نرمال ویتامینD به توسعه سلامتی افراد دارای اضافه وزن کمک میکند.

زمینه و هدف: تعادل مایع و الکترولیت فرایندی پویا است که برای تداوم زندگی و هومیوستاز لازم و ضروری است اختلال در تعادل الکترولیت های بدن و اختلال در کارکرد کلیه از عوامل مرتبط در تشدید علایم، مرگ و میر و طول مدت بستری و هزینه های درمانی هستند بنابراین بر آن شدیم تا مطالعه ای را با بررسی وضعیت اختلالات الکترولیتی و عوامل مرتبط با آن در بیماران بستری در مرکز آموزشی درمانی شهداء قاین انجام دهیم. روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی می باشد که به روش سرشماری بر روی کلیه بیماران بستری در بیمارستان شهدا قاین در طول 1396 انجام شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل چک لیست پژوهشگر ساخته بود که دارای 11 آیتم بود که توسط پژوهشگر تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و جداول توزیع فراوانی و همچنین آزمون های کای اسکویر و کروسکال والیس استفاده شد. سطح معناداری در (05/0>P) تنظیم گردید. نتایج: 873 بیمار با میانگین سنی 22. 92± 58. 42 مورد پژوهش قرار گرفتند نتایج نشان داد که بین اختلالات الکترولیتی و سطح تحصیلات، نوع بیماری و بخش بیماری ارتباط معنادار وجود داشت (05/0>P). نتیجه گیری: افزایش دانش و آگاهی در پیش گیری از اختلالات الکترولیتی تاثیر به سزایی دارد. هم چنین با توجه به ارتباط اختلالات الکترولیتی با نوع بیماری باید توجه ویژه ای به این موضوع داشت.

زمینه و هدف: در پژوهش حاضر تاثیرعصاره آبی گیاه شاهتره که ازگیاهان بومی ایران است برپروماستیگوت و اماستیگوت لیشمانیا ماژوردرشرایط برون تنی ودرون تنی انجام شده است. مواد و روش کار: عصاره آبی تهیه شد سپس اثرغلظت های مختلف درشرایط برون تنی بر پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور، ماکروفاژهای غیر آلوده و ماکروفاژهای آلوده به اماستیگوت انگل با آزمونهای شمارش، MTTو فلوسایتومتری سنجیده شد. Ic50 بر روی پروماستیگوت مشخص گردید. عصاره آبی شاهتره به صورت پمادی برای درمان استفاده شد. همچنین تاثیر عصاره آبی به صورت پماد بر بهبود زخم های ناشی از لیشمانیا ماژور در موش های بالب سی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: IC50محاسبه شدهبرای عصاره شاتره برروی پروماستیگوتها پس از 72 ساعت 304. 17 میکروگرم بر میلی لیتر است. بررسی تاثیر دارو بر قطر زخم ها نشان داد عصاره آبی در فعالیت ضد لیشمانیایی مطلوبی دارد و می تواند رشد زخم را مهار کند. میزان بقا موش هایی که تحت درمان با عصاره آبی بودند با گروه کنترل و تحت درمان با وازلین اختلاف معنا داری داشتند. نتیجه گیری: نتا یج بدست آمده ازاین مطالعه نشان می دهد که عصاره شاهتره دارای اثرات ضدلیشمانیایی در شرایط برون تنی و درون تنی بوده و دارای سمیت کمتری بر ماکروفاژها نسبت به ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان دارد.

مقدمه: آنیون مبدل 1 (AE1) که همچنین باند3 نیز نامیده می شود، یکی از پروتیین های فراوان در غشای گلبول قرمز و سلول های intercalated لوله ای توبولی کلیه با دو ایزو فوم متفاوت (eAE1 و kAE1 به ترتیب) است. جهش های ژن مبدل آنیونی 1 (AE1) می تواند باعث اسفروسیتوز ارثی (HS) و اسیدوز توبولار دیستال کلیه (dRTA) شود. مواد و روش ها: در خانواده های ایرانی حاضر، پنج بیمار اسفروسیتوز ارثی با علایم مربوط به مشکلات کلیوی که از بیمارستان کودکان علی اصغر (ع) بررسی شده است. یک بیمار مشکوک به dRTA برای تجزیه و تحلیل ژنتیکی با روش تعیین توالی تمام اگزوم (WES) و توالی یابی سنگر استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری Wilcoxon signed-rank در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت یافته ها: تظاهرات بالینی و یافته های آزمایشگاهی 5 بیمار مورد مطالعه در کاهش رشد، اسپلنومگالی، عفونت ادرار قابل توجه مشاهده شد همچنین، یکی از 5 بیمار، نارسایی شدید رشد، کوتاهی قد، عفونت ادراری مکرر و ضعف مشاهده شد. ما ترکیبی از یک واریانت بد معنی (missense variant) هموزیگوت (c. 2494C>T. p. Arg832Cys) در ژن SLC4A1 و از یک جهش بد معنی هتروزیگوت (c. 466C>T. p. Arg156Trp) در ژن کد کننده SPTA1 پیدا کردیم. نتیجه گیری: این نتایج اهمیت نارسایی کلیه با بیماریهای ارثی اسفروسیتوز را تایید کرد. ترکیبی از دو جهش در بیمار 3 به عنوان بیماری اسیدوز توبولار کلیوی دیستال ناقص (idRTA) در بیمار مبتلا آشکار شد. برای اولین بار، مشخصات بالینی و ژنتیکی اسیدوز توبولار کلیوی ناقص دیستال را در بیمار مبتلا گزارش کردیم.

هدف مطالعه: انتظار می رود درمان ضد رترو ویروسی (ART) در بیماران آلوده به عفونت HIV به شکل قابل ملاحظه ای باعث تقویت بازسازی سیستم ایمنی شود. در تعدادی از این بیماران با وجود این که سرکوب بار ویروسی به صورت موفقیت آمیز اتفاق می افتد اما افزایش تعداد سلول های TCD4 با شکست مواجه می شود که به آن پاسخ ایمنی عدم تطابق (DIR) گفته می شود. هدف این مطالعه ارزیابی بیان ژن های CD28, CXCL12, FOS در بیماران با پاسخ عدم تطابق است. مواد و روش ها: در این مطالعه پس از جداسازی سلول های PBMC، RNA دو گروه استخراج شد گروه کنترل بیمارانی (پاسخ دهنده ی ایمونولوژیکی) و گروه هدف (عدم پاسخ ایمونولوژیکی). Real time PCR نسبی کمی به صورت duplicate با استفاده از کیت One Step PrimeScriptTM RT-PCR انجام شد. و آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار GraphPad prism ورژن 8 صورت گرفت. نتایج: سطح بیان ژن های CD28, CXCL12, FOS در گروه هدف در مقایسه با گروه کنترل اندازه گیری شد. نسبت چند برابری (fold chang) برای ژن های CXCL12 و CD28 به ترتیب 19/0 و 46/0 بوده و در گروه هدف نسبت به گروه کنترل کاهش معنا داری را نشان داد اما نسبت چند برابری، برای ژن FOS 70/0 بوده و هیچ اختلاف میانگین معناداری از لحاظ آماری مشاهده نشد.

پیش زمینه و هدف: سالمونلا تیفی موریوم یک باکتری گرم منفی میله ای شکل است که به خانواده انتروباکتریاسه تعلق دارد و یکی از متداول ترین پاتوژن های ناشی از مواد غذایی می باشد، که با چندین فاکتور بیماری زایی ازجمله توکسین ها، پروتیین های ترشحی و سیستم ترشحی T3SS که باعث ترشح مایعات و التهاب نیز می شود) و غیره می تواند کاندید مناسبی برای این مطالعه باشد. هدف از این مطالعه، اثر سیتوتوکسیسیتی فرکشن های پروتیینی باکتری بر روی میزان رشد و تکثیر سلول های سرطانی ملانوما، به عنوان مقاوم ترین نوع سرطان پوست می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از رده سلولی، سرطانی (BL16) ملانوما استفاده شد. فرکشن های مختلف باکتریایی به روش آمونیوم سولفات تهیه شد. میان کنش سلول های سرطانی با غلظت های مختلف فرکشن های باکتری سالمونلا تیفی موریوم موردمطالعه قرار گرفت. میزان تکثیر سلول ها با استفاده از تستMTT در زمانه های 24و 48 ساعت بررسی شد. یافته ها: نتایج تست MTT تیمار با فرکشن های (باکتری لیز شده در محیط کشت، رسوب 80% پروتیین های لیزات، رسوب 30% پروتیین های لیزات، رسوب 80% پروتیین های محیط کشت و رسوب 30% پروتیین های محیط کشت) در زمان 24 و 48 ساعته، بیشترین میزان اثر به ترتیب در غلظت های 9. 25، 30، 8، 72، 10. 75 میکروگرم بر میلی لیتر مشاهده گردید بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد فرکشن های باکتریایی سالمونلا تیفی موریوم دارای اثر سمیت و کشندگی زیادی بر سلول های سرطانی ملانوما است. این ترکیبات می توانند به عنوان کاندید جایگزین و یا مکمل درمانی سرطان پیشنهاد و مورداستفاده قرار گیرد.

اهداف: استفاده از نانومواد در درمان سرطان سبب شده که فرآیند درمان به صورت کارآمدتر و با اثرات جانبی کمتر صورت گیرد. در میان نانوموادی که قابلیت استفاده در کاربردهای درمانی سرطان را دارند، گرافن به علت خواص منحصربه فرد، توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است. در این پژوهش، ساخت یک نانوحامل بر پایه گرافن اکساید اصلاح شده با پلیمر زیست سازگار ژلاتین برای بارگذاری و انتقال دارو ضدسرطان کورکومین بررسی شده است. مواد و روش ها: گرافن اکساید با استفاده از روش هامر سنتز و سپس فرآیند کاهش آن در حضور ژلاتین انجام شد. داروی کورکومین، توسط پیوند هیدروفوب-هیدروفوب بر روی نانوحامل سنتزشده بارگذاری شد. یافته ها: صحت فرآیند سنتز گرافن اکسید، کاهش آن و اتصال ژلاتین توسط ارزیابی های شیمیایی، فیزیکی و زیستی بررسی شد. درصد بارگذاری دارو با استفاده از نمودار استاندارد جذب-غلظت داروی کورکومین محاسبه و درصد زنده مانی سلولها در حضور نانوذرات توسط بررسی شد. نتیجه گیری: نانوذرات گرافن اکساید با ابعاد 300 نانومتر با موفقیت سنتز شد. افزایش ضخامت نانوذرات بعد از اصلاح با ژلاتین مشاهده شد، نشان از تثبیت زنجیره های ژلاتین بر روی سطح دارد. از تست سمیت که بر روی سلول های L292 انجام شد میتوان نتیجه گرفت که اصلاح سطح موفق بوده به طوری که نمونه اصلاح شده با ژلاتین حتی در غلظت μ gml-1200 هیچ سمیتی از خود نشان نداد. . همچنین، مقدار داروی بارگزاری شده بر روی نانوحامل 78 % به دست آمد. بنا بر نتایج، گرافن اکساید اصلاح شده با ژلاتین به علت پایداری و زیست سازگاری مناسب می تواند به عنوان یک حامل دارو جهت استفاده در مطالعات پزشکی پیشنهاد می شود.