مجله دیابت و متابولیسم ایران
سال:1400 | دوره:21 | شماره:3 |تعداد مقالات:6

هدف: یکی از پیامدهای بیماری دیابت افزایش التهاب است که تحت تأثیر انجام تمرین های ورزشی نیز قرار می گیرد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات تداومی هوازی بر پاسخ اینترلوکین 1 بتا (IL-1β ) و اینترلوکین 13 (IL-13) در رت های نر مدل دیابتی است. روش ها: در یک مطالعه ی حیوانی بالینی-مداخله ای 36 سر موش ویستار در 3 گروه با تعداد مساوی کنترل (C)، دیابتی شده با استرپتوزوتوسین (D)، و دیابت با تمرین (D+T)) در یک برنامه ی تمرینی 8 هفته ای و هفته ای 5 جلسه تمرین تداومی با شدت متوسط (در ابتدا، هرجلسه 10 دقیقه با سرعت10 متر در دقیقه و در روز پایانی 55 دقیقه باسرعت 26 متر در دقیقه) در قالب یک طرح تک عاملی پس آزمون قرار گرفتند. سطوح IL-1β و IL-13 در بافت عضله ی نعلی به روش الایزا اندازه گیری شدند. از آزمون های آماری ANOVA One way-و تعقیبی شفه برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: القای دیابت سبب افزایش معنی دار IL-1β وIL-13 (001/0≥ P) و اعمال مداخله تمرینات تداومی نیز سبب کاهش معنی داری سطوح IL-1β در رت های دیابتی گردید (02/0=P). ولی در میزان IL-13 در گروه D+T نسبت به گروه D تغییر معنی داری مشاهده نشد (985/0=P). نتیجه گیری: بر طبق نتایج این تحقیق، تأثیر تمرینات هوازی احتمالاً به صورت تأثیر مثبت بر کاهش شاخص پیش التهابی IL-1β و عدم تأثیر بر شاخص ضدالتهابی IL-13 در موش های دیابتی است. با این حال تأیید قطعی این نتایج، تحقیقات بیشتری را در این زمینه می طلبد.

مقدمه: تولید نامتوازن آدیپوکین هایی همچون لپتین و آدیپونکتین در بیماران دیابتی ممکن است منجر به گسترش عوارض متابولیکی گردد. لذا، هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثرات دو ماه مصرف کافئین همراه با تمرین هوازی بر تغییرات سطوح لپتین و آدیپونکتین سرم و نسبت لپتین/آدیپونکتین (LAR) در مردان دیابتی نوع دو بود. روش ها: 32 مرد مبتلاء به دیابت نوع دو در قالب یک طرح نیمه تجربی چهار گروهی به مدت دو ماه در یک دوره تمرینات هوازی (3 جلسه در هفته راه رفتن نوارگردان، 5/1 ساعت در جلسه، 85-65% HRR) با و بدون مصرف کافئین (3 mg. kg-1) شرکت کردند. تغییرات سرمی لپتین و آدیپونکتین طی دو مرحله (حالت پایه و 24 ساعت پس از اتمام برنامه ی تمرینی) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های ANOVA یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0≥ P بررسی شد. یافته ها: تجویز دو ماه مکمل کافئین (CA) به تنهایی و همراه با تمرینات هوازی (AT) توانست به ترتیب سبب کاهش و افزایش معنی دار در لپتین و آدیپونکتین شود (001/0P=). به طوری که، آثار گروه ترکیبی (AT+CA) به مراتب مداخله ی مناسبتری در تغییر شاخص های مورد مطالعه بود (001/0P=). همچنین، روش LAR به طور مطلوبی در همه ی گروه های مورد مطالعه به میزان قابل توجهی کاهش یافته بود، چنانچه این آثار در گروه ترکیبی (AT+CA) معنی دارتر بود (001/0P=). نتیجه گیری: به نظر می رسد که تجویز دو ماه مکمل کافئین و تمرین هوازی تأثیر مناسبی بر بهبود نسبی شاخص های لپتین و آدیپونکتین و همچنین نسبت آنها در افراد دیابتی داشته باشد، هرچند نشان داده شد ترکیب این دو متغیر دارای آثار به مراتب مضاعف تری است.

مقدمه: امروزه در اکثر بیمارستان های ایران بانک اطلاعاتی وسیعی از ویژگی های بیماران موجود است که حجم بالایی از اطلاعات مربوط به سوابق بیماری، خانوادگی و پزشکی را شامل می شود. پیدا کردن الگوی دانش این اطلاعات می تواند در جهت پیش بینی عملکرد نظام پزشکی و بهبود فرآیندهای آموزشی کمک شایانی کند. روش ها: تکنیک های داده کاوی ابزار تحلیلی هستند که برای استخراج دانش معنادار از مجموعه داده های بزرگ مورد استفاده قرار می گیرند. در این تحقیق از اطلاعات 500 نفر از مراجعه کنندگان به مرکز بهداشت شهید بلندیان قزوین استفاده شده است. در این تحقیق با استفاده از روش های داده کاوی درخت تصمیم و شبکه عصبی و شبکه ی بیزین یک مدل پیش بینی شده انجام شده است. یافته ها: مدل درخت تصمیم بیش ترین دقت و شبکه ی بیزین کم ترین دقت را در تشخیص بیماران دیابت دارد و به تبع آن درخت تصمیم کم ترین خطا و شبکه ی بیزین بیشترین خطا را دارا هست. مدل درخت تصمیم با 68/95 درصد بیشترین دقت را در پیش بینی داشته است. نتیجه گیری: چربی بیشترین تأثیر را در پیش بینی بیماری دیابت و جنسیت کمترین تأثیر را در پیش بینی بیماری دیابت دارا هست. بر اساس تحلیل درخت تصمیم قوانین به دست آمده در بین ویژگی های بیان شده متغیرهای سن و میزان قند بیشترین تأثیر را در پیش بینی وقوع بیماری دیابت (طبق تحلیل نرم افزار) را دارا هستند و با ایجاد رژیم غذایی مناسب می توان از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد.

مقدمه: تمرین های ورزشی و استفاده ی هم زمان از سلول های بنیادی راهبرد جدیدی با هدف کاهش ناهنجاری های دیابتی است. از سازوکارهای شناخته شده، اختلالات رگ زایی ناشی از دیابت است. لذا پژوهش حاضر به منظور تعیین اثر هم زمان تمرین های مقاومتی همراه با تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال بر بیان فاکتورهای آنژیوژنیک در عضله ی اسکلتی موش های صحرایی دیابتی شده انجام شد. روش ها: در این مطالعه از 30 سر موش صحرایی به طور تصادفی در 5 گروه: سالم، دیابتی کنترل (D)، دیابتی تمرین کرده (DR)، دیابتی با تزریق سلول اجدادی اندوتلیال (DI)، دیابتی تمرین کرده با تزریق سلول اجدادی اندوتلیال (DRI) تقسیم شدند. برای بررسی تغییرات بیان پروتئین VEGF به روش وسترن بلات و شاخص مقاومت به انسولین به روش الایزا اندازه گیری شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو عاملی با نرم افزار SPSS نسخه ی 19 در سطح معناداری 5% α ≤ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این پژوهش 6 هفته تمرین مقاومتی و یا تزریق سلول اجدادی باعث افزایش معنادار VEGF وکاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین در رت های دیابتی شد و این تغییرات در گروه استفاده هم زمان از تمرین و تزریق نسبت به گروه تمرین یا تزریق نیز معنادار بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه می توان اظهار داشت که تمرین مقاومتی و یا تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال می تواند باعث تحریک رگ زایی در عضله ی اسکلتی شود و همچنین استفاده ی هم زمان از این دوعامل راهکار مناسب تری برای افزایش عوامل تحریک رگ زایی در رت های دیابتی است.

مقدمه: اختلالات دیابت می تواند منجر به تحلیل رفتگی عضلانی شود. این پژوهش با هدف تعیین اثر هم زمان تمرین های مقاومتی و تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال بر فاکتور تحلیل رفتگی عضلات نعلی موش های صحرایی دیابتی انجام شد. روش ها: 30 سر موش صحرایی (با سن 6 هفته با وزن 20± 200گرم) به صورت تصادفی به پنج گروه سالم پایه، دیابتی کنترل (D)، دیابتی تمرین کرده (DR)، دیابتی تمرین نکرده با تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال (DI)، دیابتی تمرین کرده با تزریق هم زمان سلول های اجدادی اندوتلیال (DRI) تقسیم شدند. برای بررسی تغییرات بیان MURF1 به روش وسترن بلات و شاخص مقاومت به انسولین به روش الایزا اندازه گیری شدند. داده ها به روش آزمون تحلیل واریانس دو عاملی توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 19 در سطح معناداری 5%α ≥ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این پژوهش 6 هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش معنادار MURF1 و شاخص مقاومت به انسولین شد. همچنین تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال نیز منجر به کاهش معنادار MURF1 و شاخص مقاومت به انسولین شد. اثر تعاملی تمرین مقاومتی و تزریق سلول های اجدادی نیز منجر به کاهش معنادار در سطوح murf1 شد، اما شاخص مقاومت به انسولین در هم زمانی تمرین و تزریق نسبت به تنها تمرین یا تزریق برتری معنادار نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان اظهار داشت که تمرین مقاومتی و یا تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال می تواند سبب بهبود تحلیل رفتگی عضلانی شود اما استفاده ی هم زمان این دو راهکار برتری در کاهش عوارض آتروفی در رت های دیابتی نداشت.

مقدمه: تحمل پریشانی و انعطافپذیری شناختی دو بعد اثرگذار در زندگی مبتلایان به بیماری دیابت است، درمانهای شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی نقش مهمی در سلامت روانی و جسمی آنها دارد. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر تحمل پریشانی و انعطافپذیری شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش ها: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل تمامی بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت مادر، درمانگاه تخصصی و فوق تخصصی طوبی و درمانگاه مصطفویان شهرستان ساری در سال 99-1398 بود. 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش (15نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله طی 8 جلسه تحت درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی 90 دقیقه ای و به صورت گروهی هفته ای یک بار قرار گرفتند اما در مورد گروه کنترل در این مدت مداخله ای انجام نشد. پرسشنامه ی تحمل پریشانی هیجانی Simons و Gaher (2005) و پرسشنامه ی انعطاف پذیری شناختی Dennis و Wal Vander (2010) در مورد آنها اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS-23 انجام شد. میزان P کمتر از 05/0 معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد درمان شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی بر تحمل پریشانی (001/0, P< 74/28F=) و انعطافپذیری شناختی (001/0, P<57/31 F=) تأثیر معناداری داشت. نتیجه گیری: درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحمل پریشانی و انعطافپذیری شناختی مؤثر بود. بنابراین این مداخله می تواند برای کاهش مشکلات روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، مورد استفاده قرار گیرد.