پرستار و پزشک در رزم
سال:1399 | دوره:8 | شماره:29 |تعداد مقالات:9

مقدمه: پریمتامین و سولفادیازین بعنوان داروهای انتخابی برای عفونت توکسوپلاسما می باشند، اما وجود برخی عوارض جانبی باعث محدودیت در استفاده میشود. گسترش استفاده از نانوذرات در تحقیقات بیولوژیکی و اثبات اثرات موثر نانوذره منگنز روی قارچها و باکتریها، در کنار نبود اطلاعات کافی درباره اثر ضد توکسوپلاسمایی آن، انگیزه ای برای طراحی این مطالعه شده است. منگنز می تواند از طریق افزایش فعال سازی mRNA ژن FOXO3a-Bim/PUMA و فعالسازی کاسپاز-3، آپوپتوز سلول را القا میکند. این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی نانوذرات منگنز اکساید علیه توکسوپلاسما گوندی در شرایط برون تنی انجام شده است. روش کار: برای ارزیابی فعالیت ضد توکسوپلاسمایی نانوذرات، از مشاهدات میکروسکوپ نوری برای تعیین تعداد انگلهای باقیمانده در هر چاهک استفاده شد. از آزمون MTT برای تعیین اثر سمی نانوذره منگنز اکساید روی تاکی زوییت توکسوپلاسما گوندی استفاده شد. آپوپتوز احتمالی توکسوپلاسما گوندی توسط نانوذرات منگنز اکساید با روش فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: مقدار IC50 نانوذرات منگنز اکساید در مقابل تاکی زوییت های توکسوپلاسما 105 میکروگرم بر میلی لیتر ارزیابی شد. همچنین با توجه به نمودار بقا و درصد بالای سلولهای ماکروفاژ زنده مانده در غلظت مورد نظر برای درمان، اثر سمی قابل توجهی از نانوذره روی ماکروفاژ مشاهده نشد. نتیجه بررسی فلوسایتومتری نیز بیانگر القای حدود 40% آپوپتوز در تاکی زوییتهای توکسوپلاسما گوندی است. نتیجه گیری: نانوذرات منگنز اکساید دارای اثری موثر روی تاکی زوییت های توکسوپلاسما گوندی در شرایط برون تنی بوده و میتواند بعنوان یک کاندید درمانی برای این آلودگی در نظر گرفته شود.

مقدمه: مدیریت ریسک عبارت از فرایند اتخاذ سیاست ها و خط مشی هایی برای پذیرش، شناسایی، ارزیابی، کنترل، به حداقل رساندن و یا کاهش خطرات ارزیابی شده و انتخاب و اجرای گزینه های مناسب است. هدف از این پژوهش ارزیابی مدیریت ریسک بالینی در بیمارستان های منتخب ارتش در شهر تهران می باشد. روش کار: پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و روش آن براساس نحوه گردآوری داده ها توصیفی است و داده های آن با استفاده از پرسشنامه استاندارد NHS QISگردآوری شد. جامعه آماری اعضای کمیته بحران و تیم حاکمیت بالینی، مترون، سوپروایزران و سرپرستاران بیمارستان های منتخب ارتش در شهر تهران می باشد. از میان بیمارستان های ارتش در سطح تهران بیمارستان های منتخب (خانواده، 502، بعثت، هاجر) به صورت تصادفی انتخاب شدند و حجم نمونه در هر بیمارستان به صورت سرشماری 120 نفر انتخاب گردید. کلیه محاسبات و تحلیل های آماری در این تحقیق به کمک نرم افزار SPSS نسخه 18و از طریق آزمون T تک نمونه ای (One Sample T-test) و ضریب همبستگی پیرسون صورت پذیرفت. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که تمام متغیرهای ریسک بالینی (وجود رویکرد مدیریت ریسک، همسویی اهداف مدیریت سازمانی، توجه به مدیریت ریسک به هنگام تصمیم گیری، شناسایی و ارزیابی ریسک، ارزیابی اثربخشی چارچوب مدیریت ریسک، استفاده از تجارب مدیریت ریسک، اولویت بندی برنامه های عملیاتی، مدیریت ریسک و کفایت ارزیابی ریسک) در بیمارستان های منتخب ارتش بالاتر از حد متوسط بوده و در سطح خطای کمتر از 5 درصد، تایید می شوند با توجه به نتایج بدست آمده، بیشترین میانگین امتیازات مربوط به متغیر شناسایی ارزیابی اثربخشی چارچوب مدیریت ریسک با میانگین امتیاز 76/4 و کمترین آن، متغیر اولویت بندی برنامه های عملیاتی مدیریت ریسک با میانگین 35/4 است. نتیجه گیری: ایجاد یک سیستم برای پشتیبانی از مدیریت ریسک در بیمارستان برای عملکرد صحیح آن ضروری است. به منظور انجام این کار یک نظارت منظم مدیریت ریسک بالینی لازم است که امکان پذیرش خطرات در حال تحول و پویا را در نظر گیرد.

مقدمه: فلوروکینولون ها ازجمله رایج ترین انواع مصرفی آنتی بیوتیک ها در بیماران بستری در بیمارستان می باشند. بر همین اساس در این مطالعه به بررسی الگوی مصرف فلوروکینولون ها در بیماران بستری در بیمارستان پرداختیم. روش مطالعه: در این مطالعه مشاهده ای توصیفی که به صورت مقطعی انجام شد، تعداد 300 نفر از بیماران تحت تجویز فلوروکینولون ها که از فروردین تا مهر سال 1397در بیمارستان امام رضا (ع) تهران بستری بودند، موردبررسی قرار گرفتند و بر اساس پرونده های موجود، الگوی مصرف فلوروکینولون ها در آن ها تعیین گردید. یافته ها: در این مطالعه نوع عفونت احتمالی شامل پنومونی، گاستروآنتریت، عفونت های ادراری و سایر عفونت ها به ترتیب 27، 34، 21 و 18 درصد بود. درصد سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین و هر دو در 67، 31 و 2 درصد تجویزشده بودند. فلوروکینولون ها در 26 درصد 750 میلی گرم در روز، 6 درصد 500 میلی گرم در روز، 38 درصد 500 میلی گرم دو بار در روز، 3 درصد 250 میلی گرم دو بار در روز، 11 درصد 400 میلی گرم دو بار در روز، 13 درصد 200 میلی گرم 2 بار در روز و 3 درصد چهار بار در روز تجویزشده بودند. نتیجه گیری: درمجموع بر اساس یافته های این مطالعه چنین استنباط می شود که الگوی مصرف فلوروکینولون ها در جامعه موردبررسی دارای مشکلات کمی است که می توان با ارایه آموزش های لازم به پزشکان در قالب جلسات آموزشی یا پمفلت یا. . . اقدام به رفع آن ها نمود.

مقدمه: امروزه یکی از انواع روش های درمانی بیماران، جراحی است که تجربه استرس زا بوده وباعث ایجاد واکنش های روانی از جمله اضطراب می شود. در صورت عدم کنترل می تواند بر نتایج عمل و وضعیت جسمانی بیمار تاثیر منفی بگذارد. لذا این مطالعه با هدف تاثیر آموزش بر بیماران تحت عمل جراحی انجام شد. روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی 84 بیمار کاندید اعمال جراحی، به صورت تصادفی در دو گروه 42 نفر(آزمون و کنترل) قرار گرفتند. تمام بیماران در روز بستری، پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه اشپیل برگر STAI (State-Trait Anxiety Inventory) را تکمیل کردند. سپس در گروه آزمون، آموزش به صورت چهره به چهره روز قبل از عمل به بیماران داده شد. در ادامه قبل از عمل پرسشنامه اشپیل برگر مجددا توسط بیماران تکمیل شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میزان اضطراب قبل از مداخله در گروه آزمون و کنترل به ترتیب (71/4 ± 83/91) و (58/5 ± 52/92) بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت (542/0=P) ولی بعد از مداخله میانگین اضطراب در گروه آزمون و کنترل به ترتیب (63/3 ± 55/87) و (66/8 ± 17/93) بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری داشت (001/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، پیشنهاد می شود زمینه های لازم جهت آموزش بیماران تحت عمل جراحی فراهم شود که این مورد می تواند در بهبود وضعیت بیماران موثر باشد.

مقدمه: حوادث غیرمترقبه ازجمله بحران هایی است که با توجه به موقعیت جغرافیایی و تجارب قبلی بعنوان یک تهدید جدی برای کشور ایران محسوب شده و می تواند سلامت شمار زیادی از انسان ها را به مخاطره بیاندازد. بیمارستان ها از جمله مراکزی هستند که در صورت وقوع حوادث بایستی با حداکثر کارایی و اثربخشی به انجام ماموریت بپردازند. این مطالعه با هدف سنجش آمادگی و عملکرد یک بیمارستان نظامی در حادثه ی زلزله ی استان کرمانشاه انجام شد. روش کار: این مطالعه ی توصیفی در فاصله ی کوتاهی بعد از وقوع زلزله با استفاده از چک لیست ارزیابی مدیریت بحران بیمارستان انجام شد. اطلاعات در نه حوزه طبقه بندی شده و با نسخه ی 17 نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: براساس نتایج میزان آمادگی بیمارستان مورد مطالعه 46/80% ارزیابی شد. بیشترین آمادگی مربوط به حوزه ی ایمنی و امنیت با 70/7% و کمترین آمادگی مربوط به ارتباطات و تعاملات با 25% آمادگی بود. نتیجه گیری: نقاط قوت و ضعف بیمارستان با ماموریت و ساختار سازمانی بیمارستان نظامی در ارتباط می باشد. همچنین با تمرکز بر تقویت عملکرد بخش های تریاژ، اورژانس و بهبود مدیریت بحران، می توان میزان آمادگی بیمارستان را افزایش داد.

مقدمه: هدف اصلی این تحقیق بررسی چالش های داوطلبان به عنوان بخشی از تیم پاسخ به بحران برای کمک و امداد در زلزله است؛ و همچنین روشن کردن مهارت ها و توانایی های مورد نیاز داوطلبان است. از این رو مردم و سازمان های امداد رسان را در مورد آمادگی های لازم در جهت مشارکت داوطلبانه در شرایط بحران آگاهی می دهد. روش بررسی: روش جمع آوری داده های کیفی در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع آوری شد. برای انتخاب مصاحبه شوندگان از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. مصاحبه های فردی انجام شد. داده ها به صورت اسنادی و ضبط صوت رونویسی شدند. برای ارزیابی و تفسیر داده ها، آنالیز محتوای موضوعی با رویکرد قیاسی مورد استفاده قرار گرفت یافته ها: این گزارش نحوه مدیریت داوطلبان و چالش های آن در زلزله کرمانشاه را توضیح می دهد. دراین گزارش خلاصه نتایج بازدید میدانی و بررسی از زمان شروع حادثه تا 6 روز بعد از وقوع حادثه انجام گرفته است. با توجه به برنامه ریزی، دکترین و اجرای آن، به منظور شناسایی چالش های مواجهه و ارایه توصیه هایی برای بهبود و سازماندهی مناسب و مبتنی بر اصول جهت استفاده در پاسخ به حوادث و بلایای آینده می باشد. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان می دهد اهمیت آمادگی در مراحل قبل از بحران برای دستیابی به اهداف که همان، سازماندهی داوطلبان خودجوش جهت کمک موثرتر به قربانیان بیشتر می باشد را باید مورد توجه خاص قرار داد.

جلبک جنس دونالیلا بخصوص دونالیلا سالینا از میان ریز جلبک ها بیشترین مطالعه را برای کشت انبوه دونالیلا به عنوان یک منبع غذایی رشد داده می شود. شرایط محیط کشت با شوری (1، 3 و 5 مولار)، شدت نور (35، 5/127 و 220 میکرومول) و منبع نیتروژن (200، 500 و 800 میلی مول بر لیتر) بر میزان فعالیت آنتی اکسیدانی (DPPH) جلبک دونالیلا سالینا بهینه سازی شد. بنابراین 15 تیمار مطابق با روش سطح پاسخ باکس بنکن در مینی تب 16 طراحی گردید. نتایج نشان داد شرایط متفاوت کشت (میزان شوری، شدت نور و میزان نیتروژن) تاثیر قابل توجهی بر میزان آنتی اکسیدان موجود در جلبک دونالیلا سالینا داشت بطوری که میزان آنتی اکسیدانی با افزایش میزان نیتروژن در محیط کشت جلبک بطور معنی داری کاهش و با افزایش میزان شوری و میزان نور بطور معنی داری افزایش یافت و در محدوده DPPH 02/18 تا DPPH 95/20 متغیر بود. می توان با ایجاد شرایط بهینه تابش نور 165 میکرومول فوتون، شوری 34/3 مولار و غلظت نیترات 75/375 ماکرومول بر لیتر به بالاترین میزان آنتی اکسیدان (79/20 درصد DPPH ) دست یافت.

مقدمه: جیوه سمی ترین فلز سنگین در زیست بوم است و جوامع انسانی با مصرف فرآورده های دریایی و پرکردگی دندان ها با آمالگام در معرض تاثیرات زیان بار آن هستند. بررسی کارآیی شبکه های غیرتهاجمی (موهای سرو ناخن های دست و پا) برای زیستپایی جیوه کل هدف این پژوهش بود. روش کار: نمونه موهای جلوی سر، پس سر و ناخن های دست وپا از 40 نفر از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس که رژیم غذایی و تعداد آمالگام دندانی مشابهی داشته و در یک محدوده سنی بودند، گرفته شد. غلظت جیوه کل بادستگاهLECO AMA 254 (USA) ا اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین (اشتباه معیار) غلظت جیوه کل درموهای جلوی سر (48)662، موهای پس سر (48)644، ناخن های دست (70)565 وناخن های پا (39)375 نانوگرم برگرم وزن خشک بود. ضریب تغییرات جیوه کل درموهای سر کمترین و درناخن های دست از همه بیشتر بود. میزان جیوه کل درتمام پایشگرها به جز ناخن های دست بایکدیگر همبستگی مثبت داشتند. میزان جیوه کل ناخن های پا اگرچه از همه پایین تر بود، اما باتمام پایشگرهای دیگر همبستگی مثبت نشان می داد و ضریب تغییرات حدواسطی داشت. نتیجه گیری: استفاده ازموهای سر و ناخن های پا در زیستپایی جیوه کل قابل اعتمادتر است. جیوه کل ناخن های دست شاخص مناسبی برای پایش بهداشت عمومی جوامع نمی باشد.

مقدمه: پرستاران نقش اساسی در کیفیت مراقبت و ارتقای سلامت داشته و منبع کاری بزرگی از بیمارستان را تشکیل می دهند. لذا در این مطالعه به فرایند و پیشران های مختلف توانمندسازی منابع انسانی در حرفه پرستاری پرداخته می شود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع پژوهش کیفی و با استفاده از روش تحلیل محتوا در سال 1398 انجام شد. و جامعه آماری متشکل از اساتید دانشگاه علوم پزشکی ارومیه بود. بدین منظور 17 شرکت کننده به روش نمونه گیری هدفمند و با استفاده از مصاحبه عمیق مورد مطالعه قرار گرفتند. سپس داده ها جمع آوری، ثبت و سپس با نرم افزار MAXQDA کدگذاری انجام شد و در قالب کدهای محوری مقوله بندی شدند. یافته ها: یافته های حاصل از کدگذاری، باز، محوری و پیمایشی نشان داد که توانمندسازی منابع انسانی در حرفه پرستاری از عوامل ساختاری، زمینه ای و رفتاری طی تحلیل محتوا حاصل گردید. نتیجه گیری: طی جلسه دلفی با خبرگان، عوامل ساختاری و زمینه ای به عنوان پیشران های عامل رفتاری برای توانمندسازی منابع انسانی در حرفه پرستاری احصاء گردید.