مجله تحقیقات پزشکی صارم (دانشنامه صارم در طب باروری)
سال:1398 | دوره:4 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

مقدمه: اندومتر از بخش های اساسی رحم است که بافت پیچیده و دینامیک داشته و دوره های رشد و ریزش را در هر سیکل پریودی تجربه می کند. بیماری های اندومتر نظیر سندروم آشرمن باعث ایجاد چسبندگی در داخل رحم یا سرویکس شده و مشکلاتی در قاعدگی و ایجاد دردهای لگنی ایجاد می کند. این بیماری ها می توانند با جلوگیری از اتصال بلاستوسیست به رحم یا اختلال در گردش خون رحمی منجر به سقط یا ناباروری شوند. اخیراً سلول درمانی به عنوان روش جدیدی برای درمان آسیب های بافتی و فیبروزهای حاصل از تخریب مطرح شده است. شواهد نشان می دهند که پیوند سلول های بنیادی مختلف از منابعی همچون مغز استخوان یا چربی به اندومتر روی کاهش نواحی فیبروزی، افزایش تعداد غدد و تحریک رگزایی و افزایش بازسازی اندومتر اثر داشته و با شکل گیری بهتر بافت رحم باعث حمایت از بارداری و بهبود میزان بارداری می شود. به نظر می رسد این عملکرد از طریق ورود به اندومتر و تمایز متقابل به اپی تلیوم و استروما یا با اثر ایمونومدولاتوری و فعال سازی پروژنیتورهای اندومتر از طریق فاکتور رشد انجام شود. نتیجه گیری: مجامع پزشکی به استفاده از سلول های بنیادی در درمان بیماری ها دژنراتیو، سرطان و بازسازی آسیب های بافتی با امکان درمان محدود اعتماد دارند. با پیشرفت های صورت گرفته امید به درمان بیماری هایی نظیر سندروم آشرمن و آتروفی اندومتر به وجود آمده است، به طوری که درمان با استفاده از سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان، اندومتر، خون قاعدگی و خون بند ناف می تواند به بازسازی اندومتر و بهبود بیماری کمک کند. همچنین مهندسی بافت رحم با رشد سلول روی داربست سه بُعدی، امیدهایی را در آینده درمان بیماری های وابسته به رحم ایجاد کرده است.

اهداف: تجربه درد زایمان یک پاسخ پیچیده، فردی و چندگانه به تحریک حسی تولیدشده طی تولد است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات یوگا پس از 14 هفته بر شدت درد زایمان و پیامدهای بارداری در زنان نخست زا بود. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی در سال 1396، تعداد 80 زن باردار نخست زای 25 تا 35ساله مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی صارم به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (40 نفر) و کنترل (40 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات یوگا را از هفته چهاردهم بارداری آغاز کردند، ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. سپس شدت درد زایمان و نمره آپگار نوزاد بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS 23 و با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و آزمون T مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: تمرینات یوگا موجب کاهش شدت درد زایمان در زنان نخست زا شد (38/57=F؛ 0/001>p). همچنین تمرینات یوگا بر امتیاز آپگار دقیقه های اول تا پنجم تاثیر معنی داری داشت (10/64=F؛ 0/001>p). علاوه بر این، تمرینات یوگا بر وزن نوزادان تاثیر معنی داری نشان داد (5/123=t؛0/001>p). نتیجه گیری: تمرینات یوگا موجب کاهش شدت درد زایمان در زنان نخست زا می شود و آثار سودمندی برای زن باردار و نوزاد او در پی دارد.

اهداف: ناباروری، بارورنشدن یک زوج پس از یک سال تماس جنسی منظم و بدون استفاده از روش های پیشگیری از بارداری است. پژوهش حاضر با هدف تاثیر آموزش واقعیت درمانی گروهی بر میزان سازگاری اجتماعی و نشخوار فکری زنان نابارور انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش شبه آزمایشی حاضر، با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری صارم تهران در سال 96-1395 بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و همراه با غربالگری تعداد 30 نفر از زنان نابارور انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند (15 نفر برای هر گروه). برای افراد گروه آزمایش یک دوره برنامه آموزشی واقعیت درمانی طی 8 جلسه 90دقیقه ای به مدت دو ماه برگزار شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه های سازگاری اجتماعی بل و نشخوار فکری نولن-هوکسما بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: پس از آموزش دوره واقعیت درمانی بین گروه آزمایش و گروه کنترل در پس آزمون نمره سازگاری اجتماعی (86/38=F؛ 0/001=p) و نشخوار فکری (59/08=F؛ 0/001=p) تفاوت معنی داری دیده شد. به نحوی که سازگاری اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش و نشخوار فکری کاهش یافته بود. نتیجه گیری: آموزش واقعیت درمانی گروهی بر میزان سازگاری اجتماعی و نشخوار فکری زنان نابارور تاثیر دارد.

اهداف: کمردرد به عنوان یکی از عوارض شایع دوران بارداری پس از زایمان با شیوع 50 تا 90% می تواند اثرات روان تنی نگران کننده ای را به همراه داشته باشد. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات آکواژیمناستیک، کگل و ترکیبی بر کمردرد زنان باردار نخست زا بود. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل در سال 1395، 60 زن باردار نخست زا با دامنه سنی 25 تا 40 سال که در هفته 41 بارداری یا بیشتر قرار داشتند (45 نفر در سه گروه 15نفری تجربی و 15 نفر گروه کنترل) به صورت تصادفی انتخاب شدند. گروه اول و سوم تمرینات آکواژیمناستیک و ترکیبی را در بیمارستان فوق تخصصی صارم و گروه دوم تمرینات کگل در خشکی را در موسسه تخصصی یوگا محراب عشق به مدت 8 هفته انجام دادند. از پرسش نامه استاندارد مقیاس دیداری درد (VAS) در مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS 20 و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی LSD مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بین میانگین نمرات درد در گروه های مورد مطالعه تفاوت معنی دار وجود داشت و میانگین نمرات کمردرد بعد از انجام تمرینات، در هر سه گروه تجربی به طور معنی داری کاهش داشت که این کاهش در گروه تمرینات ترکیبی چشمگیر بود (p<0/05). نتیجه گیری: هر سه تمرین آکواژیمناستیک، کگل و ترکیبی بعد از هشت هفته بر کاهش کمردرد زنان باردار نخست زا موثر است، ولی تمرینات ترکیبی به نسبت تمرینات آکواژیمناستیک و کگل تاثیر قابل ملاحظه تری دارد.

اهداف: ناباروری یکی از مشکلات اساسی زندگی زناشویی است که می تواند پیامدهای روان شناختی بسیاری از جمله ناتوانی در برقراری روابط باکیفیت بین زوج ها و متزلزل کردن تعهد نسبت به زندگی زناشویی آنها داشته باشد. هدف این مطالعه، بررسی همبستگی بین تعهد زناشویی و کیفیت ارتباط در زوج های بارور در مقایسه با زوج های نابارور بود. ابزار و روش ها: در این مطالعه توصیفی از نوع کوهورت در نیمه دوم سال 1394 و نیمه اول سال 1395، تعداد 170 نفر از زنان و مردان بارور (89 نفر) و نابارور (81 نفر) مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی صارم به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مطالعه، پرسش نامه تعهد زناشویی و پرسش نامه کیفیت ارتباط زوج ها بود. داده ها به کمک نرم افزار SPSS 19 و آزمون های همبستگی پیرسون و T استیودنت مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در کل کیفیت ارتباط و همچنین همه خرده مقیاس های آن به جز توجه به همسر و همچنین تنها در خرده مقیاس تعهد شخصی از بین خرده مقیاس های تعهد زناشویی بین زوج های بارور و نابارور تفاوت معنی دار وجود داشت (p<0/05). در هر دو گروه، بین تعهد زناشویی و کیفیت ارتباط همبستگی مثبت و معنی دار مشاهده شد که این همبستگی در گروه بارور (0/27=r) قوی تر از گروه نابارور (0/18=r) بود (p<0/05). نتیجه گیری: مساله ناباروری از میزان تعهد شخصی زوجین نسبت به زندگی زناشویی کاسته و در کیفیت برقراری ارتباطشان می تواند خدشه وارد کند.

اهداف: آلزایمر یکی از شایع ترین بیماری های تحلیل برنده سلول های مغزی است که با آسیب های شناختی همراه بوده و بیشترین فراوانی وقوع آن در سنین سالمندی است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر برنامه ورزشی هوازی با دوچرخه ثابت بر توانایی های شناختی بیماران مبتلا به دمانس آلزایمر بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است که در بین 14 بیمار مبتلا به آلزایمر با میانگین سنی 67 سال عضو انجمن آلزایمر ایران در سال 1394 انجام شد که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (7 نفر) و کنترل (7 نفر) قرار گرفتند. تمامی بیماران در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با آزمون های MMSE و MoCA ارزیابی شدند. سپس برای گروه آزمایش برنامه ورزشی به مدت 3 ماه، با استفاده از یک دوچرخه ثابت در سه نوبت به صورت دو روز در هفته و هر روز 45 دقیقه با شدت و آستانه تحمل بیماران انجام شد. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره صورت گرفت. یافته ها: با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون توانایی های شناختی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت و میانگین نمرات در گروه آزمایش بالاتر از گروه کنترل بود (10/186=F1, 11؛ p<0/01). همچنین اندازه اثر محاسبه شده برابر با 0/481، نشانگر تاثیر بسیار زیاد برنامه ورزش هوازی بر توانایی های شناختی بیماران مبتلا به آلزایمر بود. نتیجه گیری: شرکت در برنامه تمرینات ورزشی هوازی بر بهبود توانایی های شناختی بیماران مبتلا به آلزایمر موثر است.

مقدمه: نارسایی زودرس تخمدان (POF) به ازکارافتادن عملکرد تخمدان ها، آمنوره، نقص در استروئیدهای جنسی و افزایش گنادوتروپین ها در قبل از سن 40سالگی زنان گفته می شود. ناهنجاری های کروموزومی علت 5 الی 10% موارد POF است. هدف این مطالعه، گزارش ناهنجاری کروموزومی با درگیری کروموزوم X در دو فرد مبتلا به POF مراجعه کننده به آزمایشگاه سیتوژنتیک بیمارستان صارم تهران بود. مشخصات بیماران: دو بیمار با تشخیص POF به آزمایشگاه سیتوژنتیک بیمارستان صارم در سال 95-1394 ارجاع شدند. آنالیز کروموزومی یک دختربچه 16ساله و یک خانم 26ساله (هر دو مبتلا به POF) با استفاده از تکنیک GTGباندینگ با رزولوشن بالا، ناهنجاری های ساختاری کروموزومی را نشان داد که به ترتیب کاریوتایپ های 46, X, der(X) و 45, dic(X; 22)(q22; p12) مشاهده شد. نتیجه گیری: بررسی های سیتوژنتیک در بیماران مبتلا به POF دارای ارزش تشخیصی بالایی است و توصیه می شود.