فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران
سال:1398 | دوره:3 | شماره:3 (پیاپی 11) |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف در مطالعه قبلی اثر اسانس آویشن شیرازی و ترکیبات اصلی آن، تیمول و کارواکرول بر نقص یادگیری ناشی از بتا آمیلویید در بهبود عملکرد ادراکی در مدل آلزایمر در موش صحرایی مشاهده شد. در این مطالعه، اثر اسانس آویشن شیرازی بر سمیت سلولی و رادیکال های آزاد اکسیژن ایجادشده توسط بتا آمیلویید در سلول های PC12 به عنوان مدل سلولی آلزایمر ارزیابی گردید. روش کار ابتدا سلول های PC12 به مدت 48 ساعت در مجاورت Aβ 25-35 و غلظت های مختلف آویشن شیرازی قرار داده شدند. سپس بررسی توانایی زیستی سلول ها با روش MTT میزان تولید رادیکال های آزاد اکسیژن توسط دستگاه فلوریمتری انجام شد. نتایج نتایج به دست آمده نشان دادند رقت های 18/75، 37/5 و 75 میکرولیتر بر لیتر اسانس آویشن شیرازی درصد زنده بودن سلول ها را در مقایسه با بتا آمیلویید به صورت معنی داری افزایش داده اند (0/001

زمینه و هدف در این تحقیق اثرات سمیت و سرطان زایی دیازینون به عنوان یک آفت کش ارگانوفسفره پرمصرف، بر موش سوری تحت شرایط درون تنی و اثر سمیت سلولی آن به صورت برون تنی مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار موش ها به دو گروه 15تایی تیمار و شاهد تقسیم شدند. در گروه تیمار، دیازینون با غلظت ppm 1 به میزان 1 میلی لیتر به مدت 12 هفته روی پوست ریخته شد. در پایان دوره پس از کالبدگشایی، نمونه های بافتی از ارگان های مورد نظر برداشت گردید. سپس دیازینون با غلظت های10، 25، 50، 100 میکروگرم بر میلی لیتر به کشت سلول های های فیبروبلاست 929L موش اضافه شد. سمیت سلولی با استفاده از تست MTT و میکرونوکلیوس و کاریوتیپ به صورت برون تنی مورد سنجش قرار گرفته و درصد 50 IC تعیین گردید. نتایج مشاهدات میکروسکوپی بافت کلیه مبین سمیت سلولی خفیف در لوله های پیچیده نزدیک، سمیت کبدی خفیف در بافت کبد وکارسینوما در بافت بیضه داشت. درصد فراوانی میکرونوکلیوس ها در غلظت µ g/ml 100 در مقایسه با گروه کنترل معنی دار بود. در تست MTT میانگین جذب نوری درغلظت های µ g/ml 10، 25، 50، 100 به طور معنی داری با میانگین جذب نوری با گروه کنترل متفاوت بود (0/05 < p). نتیجه گیری تماس پوستی دیازینون علاوه بر ایجاد آثار پاتولوژیک در ارگان های مختلف موش سبب سمیت سلولی و پیش سرطان زایی در آزمون های سمیت سلولی شد.

زمینه و هدف سیکلوفسفامید یک داروی پرکاربرد شیمی درمانی با عوارضی مانند اضطراب و افسردگی است. مطالعات پیشین اثر ضداضطرابی نانوذرات اکسید منیزیم را نشان داده است. هدف این تحقیق، بررسی اثر نانو ذرات اکسید منیزیم بر اضطراب حاصل از سیکلوفسفامید و تداخل گیرنده های موسکارینی کولینرژیک با آن در موش های سوری نر بالغ می باشد. روش کار در این مطالعه تجربی 84 سر موش سوری نر بالغ نژاد NMRI با وزن 35-25 گرم به طور تصادفی به 12 گروه هفت تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل: کنترل (دریافت کننده سالین 5 میلی لیتر/کیلوگرم)، نانواکسید منیزیم (2/5 و5 میلی گرم/کیلوگرم)، سیکلوفسفامید (50 میلی گرم/کیلوگرم)، نانو اکسید منیزیم 2/5 یا 5 + سیکلوفسفامید 50 میلی گرم/کیلوگرم، اسکوپولامین (1میلی گرم/کیلوگرم)، اسکوپولامین1 + نانواکسید منیزیم 2/5 یا 5 میلی گرم/کیلوگرم، اسکوپولامین 1 + سیکلوفسفامید 50، اسکوپولامین 1 + نانواکسید منیزیم 2/5 یا 5 میلی گرم/کیلوگرم + سیکلوفسفامید 50 بودند. کلیه داروها به صورت درون صفاقی تزریق و اضطراب و فعالیت حرکتی حیوانات با دستگاه ماز بعلاوه مرتفع بررسی گردید. نتایج نانواکسید منیزیم (5 و 2/5) اثر اضطراب زایی سیکلوفسفامید (50) را پیشگیری نمود درحالی که اثری بر فعالیت حرکتی نشان نداد. اثر ضد اضطرابی نانواکسید منیزیم در حضور اسکوپولامین (1) کاهش یافت. اثر اضطراب زایی سیکلوفسفامید در حضور اسکوپولامین کاهش یافت. اثر پیشگیرانه نانواکسید منیزیم بر خاصیت اضطراب زایی سیکلوفسفامید در حضور اسکوپولامین کاهش یافت. نتیجه گیری نتایج این تحقیق نشان داد که احتمالا گیرنده های موسکارینی کولینرژیک، در عملکرد ضداضطرابی نانواکسید منیزیم به تنهایی و توام با سیکلوفسفامید دخالت می کنند.

زمینه و هدف شواهد رابطه دوطرفه ای را بین محرومیت از خواب (SD) و اضطراب گزارش می کنند. اگرچه مطالعات زیادی فواید آلفا-لیپوییک اسید (ALA) در بیماری های سیستم عصبی مرکزی را تایید می کنند، اما اثرش بر رفتار اضطرابی ناشی از SD بررسی نشده است. این مطالعه اثر ALA بر روی رفتارهای مربوط به اضطراب در رت های SD را بررسی می کند. روش کار رت های نر نژاد ویستار به مدت 24 ساعت در دستگاه واترباکس از خواب محروم شدند و سپس برای سنجش رفتارهای مربوط به اضطراب در دستگاه ماز بعلاوه ای مرتفع (EPM) قرار گرفتند. به منظور سنجش سطح کورتیکوسترون خون، نمونه های خون جمع آوری شد. نتایج در رت های SD، درصد زمان سپری شده در بازوهای باز (%OAT) کاهش یافت که نشان دهنده رفتار شبه اضطرابی در آن ها است. پیش تیمار با ALA دوز mg/kg 35 به مدت سه روز و هرروز یک تزریق، مانع رفتار شبه اضطرابی در رت های SD شد که اثر بازدارندگی ALA بر روی پاسخ اضطرابی ناشی از SD را پیشنهاد می کند. به علاوه، ALA به تنهایی اثری بر روی پارامترهای EPM نداشت. ضمنا در هیچ کدام از گروه ها، تعداد ورود به بازوهای باز و فعالیت حرکتی در مقایسه با گروه کنترل تغییر نداشت. به علاوه، ALAمانع افزایش سطح کورتیکوسترون خون رت های SD شد. نتیجه گیری نتایج پیشنهاد می کنند که SDموجب رفتار شبه اضطرابی و افزایش سطح کورتیکوسترون خون می شود و پیش تیمار با ALA مانع اثرات شبه اضطرابی و افزایش سطح کورتیکوسترون خون در رت های SD می شود. با توجه به اثر مفید ALAدر بهبود عملکرد رت ها در رفتار مربوط به اضطراب در شرایط SD، این ترکیب می تواند شانس دیگری برای کاهش اثرات مخرب SD باشد.

زمینه و هدف تولید بیش از حد سیتوکین های التهابی و استرس اکسیداتیو در بیماریزایی پروستاتیت مزمن غیر باکتریایی نقش مهمی ایفا می کنند. باتوجه به نقش ویتامین 3D در ایجاد تعادل بین سیتوکین های التهابی و ضدالتهابی و دارا بودن خواص آنتی اکسیدانی، این مطالعه با هدف بررسی اثر ویتامین 3D بر تغییرات بیوشیمیایی، هیستوپاتولوژی و استرس اکسیداتیو در موش های صحرایی نر نژاد ویستار القاءشده توسط پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی انجام شد. روش کار 24 سر موش صحرایی بالغ نژاد ویستار به گروه های سالم، مبتلا به پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی درمان نشده، و دو گروه درمانی شامل مبتلا به پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی درمان شده با سرنیلتون و ویتامین 3D تقسیم شدند. پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی از طریق تجویز داخل پروستاتی تک دز کاراجینان % 3 القا شد. سرنیلتون و ویتامین 3D از راه خوراکی به ترتیب به میزان 100 میلی گرم/کیلوگرم و 5 میکروگرم/کیلوگرم یک هفته پس از القا پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی برای 21 روز تجویز شد. اندیس پروستات، اندیس استرس اکسیداتیو، ازت اوره خون، کراتینین، کلسیم و تغییرات هیستوپاتولوژی بین گروه ها مقایسه شدند. نتایج سرنیلتون و ویتامین 3D موجب کاهش معنی دار (0/05 > p) اندیس پروستاتیت، اندیس استرس اکسیداتیو و کراتینین سرم نسبت به گروه مبتلا درمان نشده گردیدند. در غلظت کلسیم سرم تنها تجویز ویتامین 3D باعث افزایش معنی دار (0/05 > p) در مقایسه با گروه مبتلا درمان نشده گردید. هیچ اختلاف معنی داری بین گروه های درمانی با گروه مبتلا درمان نشده در غلظت ازت اوره خون مشاهده نگردید. از نظر هیستوپاتولوژی، کاهش معنی داری در میانگین هیپرپلازی سلول های آسینی دیواره توبول ها، التهاب و مجموع هیپرپلازی و التهاب در گروه درمان شده با ویتامین 3D نسبت به گروه درمان نشده مشاهده شد. نتیجه گیری مطالعه ی ما نشان داد که ویتامین 3D با داشتن خواص آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی دارای اثرات حفاظتی بر پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی در موش صحرایی می باشد.

زمینه و هدف بعد از سکته های مغزی و بیماری آلزایمر، اختلال های عصبی ناشی ازضربه مغزی، جزو شایعترین اختلال های عصبی تلقی می شوند. دستیابی به شیوه های موثر جلوگیری از عوارض ضربه مغزی نیازمند فهم کامل بیماری زایی این عارضه می باشد. خصوصیت بارز ضربه مغزی، التهاب عصبی است. در این راستا، اطلاع از بازه زمانی ایجاد و فروکش نمودن التهاب عصبی متعاقب ضربه مغزی راهگشا خواهد بود. در این مطالعه میزان بیان مغزی یکی از شاخص های اصلی التهاب عصبی یعنی عامل نکروز تومور آلفا (TNF-α )در زمان های مختلف پس از اعمال ضربه مغزی در موش صحرایی اندازه گیری شد. روش ها به موش های صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار، تحت بیهوشی، ضربه مغزی وارد شد. برای ایجاد ضربه مغزی از مدل Controlled Cortical Impact یا به اختصار CCI استفاده شد. ضربه با سرعت 5/4متر در ثانیه بطور عمودی به ناحیه آهیانه-پس سری مغز اعمال شد. ایجاد ضایعه با رنگ آمیزی بررسی شد. در زمان های 0، 3 ساعت، 6 ساعت، 24 ساعت و 5روز بعد از ضربه مغزی، ناحیه مغزی آسی ب دیده جدا شد. بیان پروتیین TNF-α با روش وسترن بلات انداره گیری شد. یافته ها ضربه مغزی توانست ضایعه ای به عمق 2میلی متر در ناحیه آهیانه-پس سری ایجاد کند. بیان TNF-α در زمان های 3 و 6 ساعت افزایش قابل توجهی یافت و با گروه های شم و کنترل تفاوت معنی داری داشت (0/001 > p). نتیجه گیری در موش صحرایی بیان پروتیین TNF-α فقط در چند ساعت اول بعد از ضربه مغزی در مدل CCI زیاد می شود. از این یافته می توان جهت بررسی کارآیی روش های دارویی یا غیر دارویی در جلوگیری از بروز التهاب عصبی ناشی از ضربه مغزی در این مدل حیوانی استفاده نمود.

زمینه و هدف مشخص شده گیرنده هایی با نام کلی transient receptor potential cation channel subfamily V member 1 یا به اختصار TRPV1 درانتقال درد نقش اساسی ایفا می کنند و آنتاگونیست این گیرنده یعنی کاپسازپین می تواند در تسکین درد موثر باشد. از سوی دیگر آنزیم سیکلواکسیژناز 2 (COX 2) به طور اختصاصی در سلول های اعصاب مرکزی، در نورون های گلوتاماترژیک هیپوکامپ و کورتکس مغز یافت می شود. مهار سیکلو اکسیژناز از طرق مختلف (مرکزی و محیطی) می تواند در از بین بردن درد دخیل باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین اثرات ضددردی مرکزی کاپسازپین و برهم کنش احتمالی آن با مهارکننده آنزیم سیکلواکسیژناز در مغز است. روش ها در این تحقیق از موش های صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250-200 گرم استفاده گردید. با استفاده از روش جراحی استریوتکس، کانولی ازجنس فولاد ضدزنگ در بطن جانبی مغز قرار داده شد. یک هفته پس از جراحی، داروها در داخل بطن جانبی تزریق و 10 دقیقه بعد از تزریق دارو، آزمون فرمالین آغاز شد. اثر ضددردی دارو بر اساس نمره دهی رفتارهای ناشی از درد با متد دوبوآسون و دنیس بررسی گردید. گروه های مورد بررسی شامل گروه های دریافت کننده کاپسازپین (5 و 50 نانومول)، سلکوکسیب (2 و 20 نانومول) و گروه دریافت کننده همزمان کاپسازپین (5 نانومول) و سلکوکسیب (2 نانومول) بود. یافته ها محاسبه سطح زیر منحنی شدت رفتار ناشی از درد نشان می دهد که گروه درمانی دریافت کننده کاپسازپین 5 نانومول (1/1 ± 92/4) و کپسازپین 50 نانومول (2/1 ± 57/02) و گروه درمانی دریافت کننده سلکوکسیب 2 نانومول (1/1 ± 83/9) و سلکوکسیب 20 نانومول (1/4 ± 51/6) کاهش معنی داری در رفتار درد ناشی از آزمون فرمالین در مقایسه با گروه کنترل (2/0 ± 103/6) نشان دادند. تجویز همزمان دوزهای 2 نانو مول سلکوکسیب و 5 نانو مول کاپسازپین موجب کاهش معنی دار سطح زیر منحنی میزان شدت درد (0/8 ± 50/6) در مقایسه با گروه کنترل و گروه های دریافت کننده دوزهای 2 نانو مول سلکوکسیب و 5 نانو مول کاپسازپین به تنهایی گردید. نتیجه گیری به نظر می رسد که یک اثر تجمعی یا سینرژیستی بین مهارکننده های گیرنده وانیلوییدی و مهار کننده های آنزیم سیکلواکسیژناز در اثرات ضددردی در آزمون فرمالین وجود دارد.

زمینه و هدف پپتید وابسته به آرژنین-فنیل آلانین-آمید-3 انسانی پپتیدی متعلق به خانواده پپتیدهای آر اف آمیده (آرژنین-فنیل آلانین) است که پیشتر نقش آن در تنظیم اشتهای پستانداران بواسطه تحریک گیرنده های نوروپپتید اف اف به اثبات رسیده است. مطالعه حاضر به بررسی اثرات گیرنده NPFF بر تنظیم اخذ غذا و ارتباط آن با سیستم ملانوکورتینی در جوجه های نوزاد می پردازد. روش ها تعداد 220 جوجه نر نوزاد نژاد گوشتی (راس 308) در 5 آزمون، و هر آزمون در چهار گروه شامل یک گروه کنترل و سه گروه تیمار دسته بندی شدند (11جوجه در هر گروه). میزان اخذ غذای تجمعی در جوجه های 5 روزه در زمان های 30، 60 و 120 دقیقه بعد از تزریق داخل بطنی مغزی داروها اندازه گیری و تجزیه و تحلیل شد. یافته ها آگونیست گیرنده(γ 1-MSH) MC3R 5 و 10 پیکومول و آگونیست گیرنده MC4R (PG-931) 25 و 50 یکومول اخذ غذا را نسبت به گروه کنترل در همه زمان های آزمایش کاهش دادند (0/05 ˂ p) درحالیکه تزریق 8 و 16 نانومول آنتاگونیست گیرنده(RF9) NPFF، سبب افزایش اخذ غذا نسبت به گروه کنترل در هر سه زمان آزمایش شد (0/05 ˂ p). تزریق همزمان RF9 و γ 1-MSH تغییر معنی داری بر هیپوفاژی القایی توسط γ 1-MSH نداشت (0/05 ˂ p). در حالیکه تزریق RF9 به همراه PG-931 هیپوفاژی القایی توسط PG-931را به طور معنی داری در همه زمان های آزمایش تخفیف داد (0/05 ˂ p). نتیجه گیری با توجه به نتایج احتمالا اثرات هیپوفاژیک MC4R بر اخذ غذا در جوجه های نوزاد نژاد گوشتی از طریق گیرنده های NPFF میانجی گری می شود.