مجله علوم پزشکی فیض
سال:1382 | دوره:7 | شماره:3 (پی در پی 27) |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: با توجه به نقش آنتی اکسیدانی و خواص حفاظتی ویتامینهای A و E در مقابل سرطان ارزیابی آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. اندازه گیری این ویتامینها نیاز به روشهای دقیق و قابل اعتمادی دارد، لذا به منظور اندازه گیری دقیق همزمان ویتامین A و E با دستگاه HPLC، این تحقیق انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق به روش Exploratory survey انجام گرفت. پس از استخراج و آماده سازی نمونه سرمی، 50 میکرولیتر از این نمونه به دستگاه HPLC تزریق شد. روش اندازهگیری به روش کروماتوگرافی فاز معکوس با آشکار ساز (دتکتور) UV و ستون Super Pacpep-S  با سرعت جریان 1.5 (Flow rate) میلی لیتر در دقیقه و فاز متحرک متانول 95 درصد و مدت زمان آزمایش 15 دقیقه بود. زمان بازداری، درصد تغییرپذیری، تکرارپذیری، تاثیر زمان و نیز میزان بازیافت ویتامین ها اندازه گیری شد. یافتهها: ویتامین A، رتینیل استات (استاندارد داخلی) و ویتامین E به ترتیب در محدوده زمانی 3.4، 4.7 و 5/11 دقیقه از ستون خارج شدند. حد تشخیص دستگاه برای ویتامین A حدود 25 ng/ml و برای ویتامین E حدود 1 mg/ml بود. بازیافت ویتامین A و E به ترتیب 78.2 و 90.8 درصد بود. نتیجه گیری: اندازهگیری ویتامین A و E به روش HPLC همراه با تغییراتی در روشهای قبلی، روشی عملی در بالا بردن کیفیت اندازه گیری آنها به ویژه قسمت بازیافت ویتامینها است. انجام پژوهشهای دیگر برای بالا بردن کیفیت اندازه گیری ویتامینهای A و E توصیه میشود.  

سابقه و هدف: در چندین مطالعه مصرف کاپتوپریل زیر زبانی در کنترل موارد اضطراری فشار خون بالا مؤثر بوده است اما در مورد تعیین دوز اثر آن مطالعه ای انجام نشده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو دوز 12.5 و 25 میلی گرم کاپتوپریل زیر زبانی در کنترل موارد اضطراری فشار خون بالا در بیمارستان امام خمینی و امیراعلم تهران در سال 1381 بود. مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده بیماران مبتلا به فشار خون بحرانی به شرط فشار خون مساوی یا بیشتر از 180.110 میلی متر جیوه و عدم یافته ای به نفع آسیب اعضای حیاتی به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره قرار گرفتند. به گروه اول 12.5 میلی گرم و به گروه دوم 25 میلی گرم کاپتوپریل به صورت زیر زبانی تجویز شد. فشار خون سیستولی و دیاستولی قبل از تجویز دارو و سپس در دقایق 5، 10، 20، 30، 45، 60، 90 و 120 بعد از تجویز دارو اندازه گیری و ثبت شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمونهای آماری Chi-Square, Reapeated measures ANOVA انجام شد. یافته ها: بین دو گروه از نظر توزیع سنی، جنسی، سابقه ابتلا به فشار خون بالا، سابقه مصرف کوپتوپریل و میانگین فشار خون سیستولی و دیاستولی قبل از تجویز کاپتوپریل از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت. میانگین (± انحراف معیار) فشار خون دیاستولی و سیستولی گروه اول از 3±121 و 4±210 در قبل از تجویز دارد به 4±97 و 6±163 میلی متر جیوه در دقیقه 120 و در گروه دوم از 2±123 و 3±202 به 1±96 و 4±165 میلی متر جیوه کاهش یافت (P<0.0001). روند تغییرات فشار دیاستولی و متوسط فشار خون بین دو گروه مشابه بود. در 60 و 120 دقیقه بعد از تجویز 12.5 میلی گرم کاپتوپریل به ترتیب 80 درصد و 75 درصد و بعد از تجویز 25 میلی گرم 80 درصد و 90 درصد از بیماران فشار خون دیاستولی کمتر از 110 میلی متر جیوه داشتند (N.S). در هر دو گروه عارضه جانبی جدی مشاهده نشد. نتیجه گیری: 12.5 و 25 میلی گرم کاپتوپریل زیر زبانی اثر مشابهی در کنترل موارد اضطراری فشار خون بالا در بیماران دارد.

سابقه و هدف: سندرم نفروتیک نوعی بیماری مزمن کلیوی است که مدتهاست از استروئید برای درمان آن استفاده میشود. با توجه به عودهای مکرر، عوارض مصرف استروئید، وابستگی به استروئید و نظر به گزارشات متفاوت از اثرات لوامیزول و نیز عدم گزارش از تجزیه به کارگیری آن در کشور و به منظور تعیین اثرات لوامیزول، این تحقیق روی کودکان مبتلا به سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان طی سالهای 1365 تا 1380 انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق ب روش CASE-SERIES روی 41 کودک مبتلا به سندرم نفروتیک مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان انجام شد. لوامیزول براساس پروتکل استاندارد تجویز شد و تأثیر آن بر دفعات عود بیماری، میزان مصرف استرویید، رمیسیون بیماری و نیز بروز عوارض دارویی آن بررسی شد و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: از 63 کودک تحت درمان، 41 بیمار واجد شرایط که 68.3 درصد پسر و 31.7 درصد دختر بودند مورد بررسی قرار گرفتند. متوسط دفعات عود بیماری قبل از شروع لوامیزول 2.48 عود در سال برای هر بیمار بود که یک سال پس از شروع لوامیزول به 0.78 عود در سال کاهش یافت (P=0.008)و19 نفر از بیماران پس از قطع مصرف لوامیزول در رمیسیون به سر بردند. هیچ عارضه جانبی ناشی از مصرف لوامیزول در بیماران مشاهده نشد.نتیجه گیری: لوامیزول تأثیر مثبت روی سندرم نفروتیک دارد و داروی بی خطری است. لذا به کارگیری دارو و تحت نظر قرار دادن بیماران توصیه میشود.

سابقه و هدف: با توجه به نقش غذایی فسفر برای گیاهان میکروسکوپی و ماکروسکوپی که در نهایت به اوتروفیکاسیون آبهای سطحی می انجامد و نیز موفقیت فرآیند الکتروشیمیایی در تصفیه انواع فاضلابها، این تحقیق با هدف " تعیین اثر فرآیند الکتروشیمیایی در حذف فسفر از پساب تصفیه شده خروجی از سیستم لجن فعال" ، در سال 1381 بر روی پساب ثانویه تصفیه خانه فاضلاب مجتمع مسکونی دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام گرفت.      مواد و روشها: این تحقیق به صورت تجربی و در مقیاس آزمایشگاهی در سیستم بسته انجام شد. تأثیر شدت جریان الکتریکی، نوع الکترود مصرفی،  زمان واکنش، خصوصیات اولیه نمونه (دما، pH ، هدایت الکتریکی) و افزودن آهک بر بازده فرآیند مورد تحقیق قرارگرفت. در هر بار فرآیند  1500 mlپساب مرحله دوم در یک سلول الکترولیتیک ریخته شد. کاتد و آند, هرکدام  شامل چهار قطعه فولاد (یا آلومینیوم), به فاصله تقریبی1.5 cm  در فاضلاب قرار گرفت. کل سطح مؤثر الکترودها 336 cm2  بود. قدرت ورودی توسط آمپرمتر و ولت مترکنترل گردید. کاهش باقیمانده فسفرکل  به کمتر از P-1 mg/L (استاندارد) به عنوان حذف آن تلقی شد. یافتهها: نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش شدت جریان DC و زمان واکنش، بازده حذف فسفر افزایش مییابد و الکترود فولادی نسبت به الکترود آلومینیم بازده حذف بهتری دارد. تنظیم دما، pH و هدایت الکتریکی اولیه نمونه هر کدام در محدوده معینی بازده حذف فسفر را بهبود بخشید و افزودن آهک، اثر قابل ملاحظهای بر بهبود حذف فسفر نداشت و برای حذف فسفر، دانسیته جریان الکتریکی باگستره 1.78 تا  3.7 m amp/cm2و زمان واکنش 10 تا 30 دقیقه کافی بود. نتیجه گیری: فرآیند الکتروشیمیایی با الکترود فولادی بدون نیاز به تغییر دما، pH و هدایت الکتریکی اولیه نمونه  میتواند  فسفر کل باقیمانده در پساب خروجی از سیستم لجن فعال را با موفقیت حذف نماید.  

سابقه و هدف: با توجه به اینکه سنگهای ادراری از مشکلات شایع دستگاه ادراری هستند و اختلالات متابولیکی متفاوتی را شامل میشوند، این تحقیق به منظور بررسی از وضعیت سنگهای ادراری و تعیین نوع اختلالات متابولیک، روی مبتلایان به سنگ ادراری مراجعه کننده به بیمارستان نقوی کاشان طی سالهای 80-1379 انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش به صورت توصیفی روی مراجعه کنندگان بالای 15 سال انجام گرفت. تشخیص سنگ ادراری براساس سونوگرافی و یا IVP بود. بررسی وضعیت متابولیک شامل اندازه گیری سطح سرمی کلسیم، اسیداوریک، کراتی نین، سدیم و پتاسیم و آزمایش ادرار 24 ساعته از نظر حجم، کراتی نین، کلسیم و اسیداوریک بود. به علاوه خصوصیات سن و جنس بیماران بررسی و ثبت شد. یافته های به دست آمده با آماره توصیفی ارائه گردید. یافته ها: تحقیق روی 79 نفر انجام گرفت که 70 درصد مذکر و 30 درصد مؤنث بودند. شایع ترین اختلالات به ترتیب شامل کاهش حجم ادراری (78.4 درصد) هایپرکلسیوری (27.8 درصد)، هایپریوریکوزوری (11.3 درصد)، هایپریورسیمی (8.8 درصد) و هایپرکلسمی (2.5 درصد) بود. نتیجه گیری: شایع ترین اختلال کاهش حجم ادراری است که عللی نظیر گرمای محیط، تعریق زیاد و عدم مصرف مایعات کافی در ایجاد آن نقش دارند. لذا آموزش تأثیر مایعات بر کاهش شیوع سنگهای ادراری توصیه میشود.

سابقه و هدف: راه های مختلف انتقال عفونت هپاتیت  (HBV) Bموجب نگرانی در مورد وضعیت گروه های پرخطر از جمله نوزادان متولد شده از مادران مبتلا گردیده است. معمولاً انتقال از طریق ورید نافی نیست (حدود 10 درصد) و در اکثر موارد در زمان تولد و ماه های نزدیک پس از تولد عفونت انتقال مییابد. عفونت HBV در بزرگسالان در 10 درصد موارد مزمن میشود درحالی که در نوزادان میزان مزمن شدن 98 درصد است و 2 درصد باقی مانده تظاهرات حاد دارند و عوارض شناخته شده مهلک و پرهزینه ای را به همراه می آورند. این نوزادان می توانند خود منشاء انتقال در جامعه بزرگتری باشند. حال با توجه به اینکه شناسایی گروه های پرخطر و انجام اقدامات پیشگیری در انتقال HBV میتواند در 85 تا 96 درصد موارد از آنتی ژنمی پایدار شیرخوار جلوگیری نماید، این بررسی به منظور تعیین موارد آنتی ژن سطحی هپاتیت (HBs Ag)B مثبت در مادران باردار مراجعه کننده به کلینیکهای تخصصی زنان و زایمان شهر کاشان در سال 1381 صورت گرفت. مواد و روشها: این تحقیق به روش مقطعی بر روی 2000 زن بارداری که به طور مستمر به کلینیکهای تخصصی شهر کاشان مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. از روش الیزا برای تعیین HbsAg استفاده شد. عوامل خطر (سن، شغل، سواد، سابقه ابتلا به زردی، سابقه هپاتیت B در خانواده، سابقه جراحی، سابقه ترانسفوزیون خون) مرتبط با شیوع عفونت نیز با آزمون دقیق فیشر مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: بررسی روی 2000 خانم باردار در سنین بین 15 تا 45 سال و با میانگین سنی 24 سال صورت گرفت. HbsAg در 7 نفر (0.35 درصد) مثبت بود. سابقه خانوادگی هپاتیت B مادران و کمبود سطح سواد آنها با مثبت شدن HbsAg ارتباط معنی داری داشت. (به ترتیب P<0.0000001 و (P=0.03 در سایر موارد ارتباط آماری معنی داری دیده نشد. نیتجه گیری: با وجود اینکه آمار به دست آمده در این مطالعه نسبت به آمار موجود در اکثر مناطق جهان در حد نسبتاً پایین تری قرار دارد، لکن با توجه به اینکه شیوع آنتی ژن هپاتیت B بیش از 0.06 درصد انجام غربالگری را ارزشمند میسازد، توصیه میشود که تمامی زنان باردار خصوصاً زنان بی سواد و با سابقه خانوادگی مثبت از نظر HbsAg غربالگری شوند. با غربالگری دوران بارداری به میزان 85 تا 96 درصد از ابتلا نوزادان جلوگیری و از عوارض پرهزینه و مرگبار این عفونت با تزریق زودهنگام واکسن ایمونوگلوبولین اختصاصی (HBIg) به صورت توأم، پیشگیری به عمل می آید.  

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت رشد و تکوین جنین قبل از لانه گزینی و ضروری بودن فاکتور نکروزدهنده تومور آلفا (TNF-α) در فرایند تکامل، بعضی برای آن نقش فاکتور رشد و حمایت از تکثیر سلولی و برخی دیگر نقش مهاری قائل هستند. در مورد نقش TNF-α  در محیط کشت جنین قبل از لانه گزینی گزارشات کمی در دست لمس و مطالعه ای مبنی بر بررسی اثرات آن بر جنین مورولا یافت نشد. بر این اساس در این تحقیق تأثیر افزودن TNF-α با دوزهای 0.5، 5 و 50 ng/ml به محیط کشت جنین مورولای موش در سال 1381 مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: تحقیق به روش تجربی روی 452 جنین مورولای موش نژاد NMRI پس از تحریک تخمک گذاری [حدود 78 تا 80 ساعت پس از تزریق گونادوتروپین جفتی انسانی [hCG انجام گرفت. سیر تکوین جنینها در چهار گروه شاهد (بدون افزودن TNF- α در محیط کشت)، آزمون 1 (افزودن TNF-α با غلظت(0.5 ng/ml ، آزمون 2 (غلظت5 ng/ml  از (TNF-α و آزمون 3 (غلظت50 ng/ml  از (TNF-α به مدت 96 ساعت مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. تأثیر مقادیر مشخص TNF-α بر مراحل مختلف رشد قبل از لانه گزینی و همچنین میزان مرگ جنین بررسی شد و با استفاده از آزمون آماری کای دو (c2) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: پس از 96 ساعت کشت، 72.5 درصد از جنین گروه شاهد وارد مرحله خروج از زونا شدند که این مقدار برای گروه های آزمون به ترتیب 44.6، 5.8 و 28.7 درصد بود و بین هر یک از گروه ها با گروه شاهد تفاوت معنی دار مشاهده شد (P<0.05). میزان دژنراسیون جنینی در گروه آزمون 3 بالاتر از بقیه گروه ها بود (33/3 درصد) و از این نظر گروه شاهد با گروه آزمون 2 اختلاف معنی داری نداشت. نتیجه گیری: افزودن TNF-α به محیط کشت جنین مورولای موش باعث کند شدن سیر تکوینی جنین ها تا مرحله خروج از زونا خواهد شد و TNF-α با دوز5 ng/ml  نتیجه بهتری دارد. بر این اساس لازم است که مطالعات بیشتری در سطح مولکولی انجام شود.  

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت مبارزه شیمیایی با ناقل مالاریا به منظور ارزیابی خاصیت لاروکشی حشره کش پیریمفوس متیل در شرایط صحرا و تعیین میزان پایداری و دوام سم در صحرا، تعیین میزان لاروکشی سم در شرایط صحرا، تعیین فاصله زمانی لازم بین دو سم پاشی با پیریمفوس متیل و مقایسه اثر لاروکشی پریمفوس متیل و سم تمفوس، این تحقیق در حوضچه های مصنوعی در روستاهای کازرون انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق به روش تجربی انجام گرفت. پس از حفر حوضچه های مصنوعی و رهاسازی لارو در داخل آنها، عملیات وفورگیری مطابق استاندارد سازمان جهانی بهداشت انجام شد. لاروها به تفکیک گروه سنی ونوع لارو، در فرمهای مجزا، شمارش شدند. غلظتهای مختلف امولسیون 25 درصد سم پیریمفوس متیل تهیه و بر روی سطح حوضچه ها به طور یکنواخت پاشیده شد. 24 ساعت پس از سم پاشی مجدداً وفورگیری انجام پذیرفت. در این بررسی غلظتهای 5، 12، 20، 25، 40، 50 و 80 گرم درهکتار این سم، با یکدیگر مقایسه شدند. همچنین غلظتهای 25 گرم در هکتار سم تمفوس و 22.5 گرم در هکتار سم رلدان با غظت 25 گرم در هکتار پیریمفوس متیل مقایسه شدند. برای بررسی میزان دوام سموم مصرف شده از تست بیواسی (Bioassay) استفاده گردید. این کار با قفسهای ویژه ای انجام گرفت و هر 24 ساعت یک بار، ادامه پیدا کرد تا زمانی که میزان مرگ و میر لاروها به کمتر از 70 درصد برسد. زمان به دست آمده بیانگر میزان پایداری سم در صحرا بود. اطلاعات به دست آمده با آماره ANOVA و T-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: درصد کاهش لارو برای غلظتهای مذکور از سم پیریمفوس، به ترتیب برابر با 91.7، 99.7، 100، 100، 100، 100 درصد برای لاروهای آنوفلینی بود. بین غلظتهای 12.5 و 20 گرم درهکتار از سم پیریمفوس، اختلاف معنی داری وجود داشت اما بین غلظتهای 20 گرم در هکتار و بالاتر از آن اختلاف معنی داری دیده نشد. سم رلدان دارای خاصیت کشندگی لاروی بالایی بود و مرگ لارو برخی از سنجاقکها و سوسکهای آبزی را به دنبال داشت اما پیریمفوس متیل برای لارو سایر آبزیان خطرات چندانی نداشت. نتیجه گیری: تمفوس برخلاف ایجاد ایمنی بالا، سمی گران است بنابراین نمیتوان از آن به طور گسترده استفاده کرد. از طرف دیگر سم رلدان از نظر متخصصین محیط زیست مورد تأیید نیست، بنابراین قابل مقایسه با سم پیریمفوس متیل نمیباشد. پیریمفوس متیل ارزان و در دسترس است و سازمان جهانی بهداشت (WHO) آن را به عنوان سمی کم خطر و با قدرت حشره کشی بالا معرفی کرده است. با توجه ب این خصوصیات مثبت، ارزشیابی و بررسی بیشتر این سم برای کنترل بیماری مالاریا و کاهش آزار و اذیت ناشی از نیش پشه ها، توصیه میگردد.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت آگاهی از بیماری در پیشگیری آن و بومی بودن سالک در منطقه و نقش معلمین در انتقال دانش و آگاهی ها و به منظور نقش تأثیر آموزش به معلمین بر میزان آگاهی آنها از بیماری سالک، این تحقیق روی معلمین مدارس ابتدایی و راهنمایی کاشان در سال تحصیلی 80-1379 انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق با طراحی نیمه تجربی انجام گرفت. از لیست معلمین، تعداد 1300 نفر انتخاب و در آزمون پری تست (Pretest) شرکت داده شدند. از این تعداد، 776 نفر با مجری طرح همکاری کردند و در آزمون پست تست (Post test) نیز شرکت نمودند. لذا 776 معلم مورد بررسی قرار گرفتند. میزان آگاهی را با 16 شاخص آگاهی از نام بیماری، آشنایی با بیماری، اهمیت بهداشت سالک در افت تحصیلی، نقش مسافرت به مناطق آلوده، زمان گزش ناقل، خطر ابتلا، واگیر بودن، چگونگی انتقال سالک به انسان، ناقل عامل بیماری، محل عامل بیماری، چگونگی زخم سالک، مخزن سالک در کاشان، راه های پیشگیری، وسایل حفاظت فردی، درمان سالک و برخورد با دانش آموز مبتلا به سالک، در یک فرد اطلاعاتی ثبت گردید و قبل از آموزش میزان آگاهی آنان تعیین گردید. سپس یک جزوة آموزشی به آنها ارائه گردید. پس از گذشت یک ماه، مجدداً میزان آگاهی با همان پرسشنامه اولیه بررسی شد و تغییرات آن با آماره MC Nemar مورد قضاوت آماری قرار گرفت. نقش سن، جنس، مدرسة ابتدایی و راهنمایی، تأهل، سابقه کار و مدرک تحصیلی با میزان آگاهی نیز مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: از 1300 معلم مدارس ابتدایی و راهنمایی تعداد 776 نفر (59.7 درصد) مورد بررسی قرار گرفتند. 462 نفر در مدارس ابتدایی و 314 نفر در مدارس راهنمایی تدریس می کردند. میزان عدم آگاهی از 22.2 به 13.1 درصد کاهش یافت و این کاهش روی تمام شاخصهای بیماری سالک به لحاظ آماری معنی دار بود. کمترین آگاهی از عامل بیماری سالک (69.1 درصد) و بعد محل و مخزن بیماری (حدود 42 درصد) بود. بیشترین تأخیر جزوة آموزشی مربوط عدم آگاهی از عامل بیماری و واگیردار بودن بیماری بود (به ترتیب 31.7 درصد و 19.1 درصد). بعد از ارائه جزوة آموزشی عدم آگاهی از عامل بیماری سالک به میزان 38.1 درصد، رابطه ابتلا به بیماری با افت تحصیلی دانش آموزان به میزان 33.4 درصد و بعد مخزن سالک به میزان حدود 30 درصد کماکان وجود داشت. نتیجه گیری: ارائه جزوه آموزشی در مورد افزایش آگاهی از بیماری سالک مؤثر است. اما کافی نیست. تکرار برنامه و با تغییر محتوای برنامه آموزشی بر میزان آگاهی را توصیه می نماید.

سابقه و هدف: در مورد تأثیر بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی بر آپگار نوزادان در مطالعات مختلف اختلاف نظر وجود دارد. این پژوهش به منظور تعیین تأثیر بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی بر آپگار نوزادان متولد شده تحت سزارین در بیمارستانهای شبیه خوانی و شهید بهشتی کاشان در سال 1381 انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی انجام گرفت. خانم های حامله کاندید سزارین انتخابی به صورت تصادفی در دو گروه تقسیم بندی شدند. 91 مادر در گروه با بیهوشی عمومی و 92 مادر در گروه بی حسی نخاعی قرار گرفتند. بیهوشی عمومی به وسیله نسدونال 5mg/kg و ساکسینیل کولین 1.5mg/kg و بی حسی نخاعی با 2 میلی لیتر لیدوکائین 5 درصد انجام گردید. سن مادر، علت سزارین، فواصل زمانی بین شروع عمل تا برش رحم و برش رحم تا خروج نوزاد و آپگار دقایق یک و پنج بررسی شد و تأثیر نوع بیهوشی مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: در گروه بیهوشی عمومی 7 نفر و در گروه بی حسی نخاعی 2 مورد از مطالعه خارج شدند. تحقیق روی 174 نفر شامل 84 نفر در گروه بیهوشی عمومی و 90 نفر در گروه بی حسی نخاعی انجام گرفت. دو گروه از لحاظ سن مادر، علت سزارین، فواصل زمانی بین شروع عمل تا برش رحم و برش رحم تا خروج نوزاد و آپگار دقیقه پنجم مشابه بودند (N.S). آپگار دقیقه اول در گروه با بیهوشی عمومی 1.2±8.6 و در گروه بی حسی عمومی 1.12±9.1 بود (P<0.01). نتیجه گیری: تأثیر بی حسی نخاعی بر آپگار دقیقه اول نوزادان کمتر از بیهوشی عمومی میباشد. توصیه میشود تحقیقات دیگری جهت مطالعه تأثیر بی حسی اپیدورال در مقایسه با بی حسی اسپانیال و بیهوشی عمومی بر آپگار نوزادان انجام شود.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای افسردگی در مبتلایان به بیماریهای داخلی مزمن به ویژه دیابتی ها و نبود آمار دقیق از این شیوع این تحقیق روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان اخوان کاشان در سال 81-1380 با هدف بررسی شیوع افسردگی انجام گرفت. مواد و روشها: مطالعه حاضر با روش توصیفی بر روی 300 بیمار دیابتی زن و مرد صورت پذیرفت. این افراد از بین تمامی مراجعه کنندگان دیابتی به واحد دیابت به طریق تصادفی ساده انتخاب شدند. خصوصیات فردی نمونه ها شامل سن، جنس، میزان تحصیلات، وضعیت تأهل، سابقه خانوادگی افسردگی، نوع دیابت (وابسته یا غیر وابسته به انسولین)، عوارض دیررس دیابت (قلبی و عروقی، چشمی، کلیوی، نوروپاتی محیطی یا زخم پا)، کنترل بودن یا نبودن قند خون، میزان چربی خون، میزان فشار خون، سوء مصرف مواد و طول مدت ابتلا به دیابت ثبت گردید. از آزمون 21 سؤالی بک برای تشخیص افسردگی استفاده شد. افرادی که در این آزمون نمره مساوی یا بالای خطر برش (16) کسب کردند به عنوان مبتلا به افسردگی قلمداد شدند و نوع افسردگی بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-IV مورد ارزیابی قرار گرفت. شیوع و نوع افسردگی در نمونه ها تعیین و نقش خصوصیات فردی و بیماری های زمینه ای در همراهی با افسردگی مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: از بین افراد مورد مطالعه 78 نفر مرد و 222 نفر زن بودند. 41 درصد مردها و 57.7 درصد زن ها افسرده بودند (P<0.05). بیشترین افسردگی مربوط به گروه سنی بیش از 40 سال بود (P<0.0001). افسردگی در افراد بی سواد، بیماران وابسته به انسولین، سابقه دار از نظر افسردگی خانوادگی، مبتلا به عوارض دراز مدت دیابت، با سابقه دیابت 20-10 ساله، دیابت کنترل نشده، افراد مبتلا به چربی خون و فشار خون بالا از میزان بالاتری برخوردار بود (P<0.0001). مصاحبه بالینی روان پزشکی نشان داد که 32 درصد مردان دیابتی و 47.3 درصد زنان، مبتلا به افسردگی اساسی بودند. زنان بیشتر از مردان مبتلا به افسردگی اساسی بودند (P<0.05). نتیجه گیری: افسردگی و به ویژه افسردگی اساسی در بیماران دیابتی شایع است، لذا انجام مشاوره روان پزشکی جهت بررسی افسردگی در افراد دیابتی توصیه می شود.

سابقه و هدف: از مهمترین شاخصهای بهداشتی هر جامعه میزان مرگ و میر نوزادان میباشد که یکی از علل مهم آن وزن پایین هنگام تولد است. از آنجایی که تاکنون در استان قم تحقیقی در این زمینه انجام نشده است، برای بیان این شاخص مهم بهداشتی و شناخت عوامل مرتبط با آن این مطالعه در زایشگاه های استان قم در سال 1379 انجام گرفت. مواد و روشها: این تحقیق به روش مقطعی روی 1927 نوزاد متولد شده در زایشگاه های دولتی و بخش های زایمان بیمارستان های خصوصی استان قم از طریق تکمیل پرسشنامه، مصاحبه حضوری با مادر، معاینه نوزاد توسط متخصص اطفال، بررسی پرونده نوزاد و مادر انجام شد. نوزادان با وزن کمتر از 2500 گرم در بدو تولد مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: از 1927 نوزاد مورد مطالعه، 11.8 درصد دارای وزن هنگام تولد کمتر از 2500 گرم بودند. از این تعداد 47 درصد مربوط به مادران با سن کمتر از 18 سال و 10 درصد متعلق به مادران با سن بالای 35 سال بودند، 51 درصد این نوزادان دختر بودند. نوزادان رتبه های اول و دوم بارداری دارای بالاترین درصد کم وزنی بودند. بین سابقه سقط جنین مادران و تولد نوزادان کم وزن ارتباط معنی داری یافته شد. شغل و تحصیلات مادران تأثیری در تولد نوزاد کم وزن نداشت. نتیجه گیری: شیوع نوزادان با وزن کم در استان قم نگران کننده است. انجام مطالعات تحلیلی برای شناخت عامل و یا عوامل مرتبط و تحقیق تجربی برای کاهش مشکل توصیه می شود.

سابقه و هدف: سردردهای میگرنی یکی از مهمترین شکایات بیماران محسوب میگردد. به طوری که 6-4 درصد مردان و 16-3 درصد زنان به آن هستند. بررسی های به عمل آمده نشان داده است که در بیش از 50 درصد بیماران سطح سرمی منیزیوم در طی حمله کاهش می یابد و مصرف قرصهای منیزیومی و تزریق وریدی سولفات منیزیوم در درمان حملات میگرن مؤثر بوده است. در این تحقیق سطح منیزیوم سرم در حملات میگرن و در بین حملات اندازه گیری میشود تا بتوان براساس آن اقدامات مقتضی و پیگیری های لازم را برای بیماران انجام داد. مواد و روشها: این بررسی به صورت تحلیلی و از نوع مقطعی در مبتلایان به میگرن مراجعه کننده به مطب و بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد. سطح سرمی منیزیوم این افراد در دو نوبت یکی در زمان سردرد میگرنی و دیگری در حالت عادی، اندازه گیری شد. پرسشنامه ای حاوی سن، جنس، استعمال سیگار، سابقه تروما و سابقه خانوادگی مثبت میگرن تهیه شد. از آزمون آماری Paired T-test برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: این مطالعه بر روی 50 بیمار مبتلا به سردرد میگرنی انجام شد. 5 مورد (10 درصد) مرد و 45 مورد (90 درصد) زن بودند که بیشترین فراوانی در گروه سنی 45-30 سال با 68 درصد بود. 7 نفر (14 درصد) سابقه تروما، 5 نفر (10 درصد) سابقه مصرف سیگار، 44 نفر (88 درصد) سابقه استرس و 30 نفر (60 درصد) سابقه خانوادگی مثبت میگرن داشتند. 42 نفر (84 درصد) خانه دار بودند. میانگین سطح سرمی منیزیوم در زمان سردرد 1.7 و در غیر از زمان سردرد 2.1 میلی گرم در دسی لیتر بود و تفاوت معنی داری در سطح سرمی منیزیوم بین این دو حالت مشاهده شد (P=0.001). کلیه موارد فوق در محدوده نرمال بود. نتیجه گیری: سطح سرمی منیزیوم در حمله حاد میگرن کاهش می یابد که این ایده میتواند راه گشایی باشد که برای پیشگیری و درمان حمله حاد میگرن از ترکیبات یا داروهای حاوی منیزیوم استفاده شود.

سابقه و هدف: نوکاردیوزیس عفونت چرکی تحت حاد مزمنی است که با طور عمده ریه را گرفتار میکند ولی ممکن است سایر اندامها نظیر پوست و سیستم عصبی مرکزی را گرفتار کند. این بیماری بیشتر در افرادی که به نحوی سیستم ایمنی آنها سرکوب شده است مشاهده میشود، ولی تحقیقات مختلف وجود آنرا در افراد طبیعی نیز نشان داده است. با توجه به اهمیت عفونتهای ریوی در ایران و نقش این باکتری در آن، این مطالعه روی بیماران مبتلا به عفونت ریوی در شهرستان اراک در سال 1379 انجام پذیرفت. مواد و روشها: این تحقیق به صورت توصیفی روی 600 بیمار مبتلا به عفونت ریوی انجام شد. در تمامی موارد رنگ آمیزی اختصاصی نمونه خلط با ذیل نلسون تغییر یافته و کشت آن در محیط پارافین آگار و تعیین گرونه ها براساس آزمایشات بیوشیمیایی هیدرولیز تیروزین، کازئین وژلاتین انجام پذیرفت. شیوع نوکاردیوزیس در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن را احتمال 95 درصد در جامعه برآورد شد و تأثیر فصل و خصوصیات فردی با بروز بیماری مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: از 600 بیمار مراجعه کننده به مراکز فوق، 26 مورد (4.33 درصد) نوکاردیا استروئید جدا شد. ارتباط معنی داری بین ابتلا به نوکاردیوز ریوی و سن، جنس و شغل و فصل دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه عفونت نوکاردیوز ریوی محدودة خاصی از نظر سنی، جنسی، شغلی و فصلی ندارد و با عنایت به این که علائم بالینی نوکاردیوز ریوی شبیه عفونتهای سلی وقارچی ریوی است ولی درمان آن کاملاً با عفونتهای فوق متفاوت است و با توجه به مشکلات تشخیصی آن لازم است متخصصان بالینی در موارد خاص، توکاردیوز را در نظر داشته باشند و جهت درمان آن اقدام نمایند.

سابقه و هدف: یکی از مشکلات مدیریتی حوزه بهداشت و درمان، میزان استفاده از مدیران بیمارستان ها از شاخصهای آماری در تصمیم گیریهاست. افزایش روزافزون هزینه های مراقبتهای بهداشتی - درمانی، بلااستفاده ماندن بخشی از ظرفیت تختهای بیمارستانی و عدم استفاده صحیح و منطقی از منابع موجود موجب کاهش کارایی بیمارستان ها گردیده است. لذا با توجه به نقش مهم شاخصهای آماری در تصمیم گیریها این پژوهش به منظور تعیین میزان استفاده مدیران از شاخصهای آماری در اداره امور بیمارستان شهر کاشان در سال 1381 انجام پذیرفت. مواد و روشها: تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. شاخصهای آماری قابل استفاده در اداره امور بیمارستان با توجه به شرح وظایف مدیر و وجود کمیته های بیمارستانی در 5 گروه طبقه بندی شدند. سپس پرسشنامه ای تنظیم و از طریق مصاحبه و با مراجعه حضوری به مدیران تکمیل گردید. چک لیستی نیز تنظیم و جهت کنترل پاسخ مدیران با مراجعه به واحد آماری و کارگزینی بیمارستان به روش مصاحبه و مشاهده تکمیل گردید. سپس با حذف موارد ضد و نقیض، داده های به دست آمده با آمار توصیفی ارایه گردید. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که در مجموع میزان استفاده مدیران از کلیه شاخص های آماری به میزان 55 درصد بود. شاخص های اتاق عمل و زایمان با 64 درصد بیشترین استفاده و شاخصهای میزان مرگ و میر با 47 درصد کمترین استفاده را داشتند. نتیجه گیری: میزان استفاده مدیران بیمارستان ها از شاخصهای آماری در اداره امور بیمارستان مناسب نیست. بدیهی است هدف نهایی از اعمال مدیریت صحیح در بیمارستان، افزایش کارآیی و بهره وری و استفاده مناسب از منابع موجود میباشد. لذا مدیران با استفاده از شاخص های آماری میتوانند به وضعیت موجود پی برده و با تعیین علل و عوامل تأثیرگذار، همواره در پی تغییر و اصلاح وضع موجود برآیند. به نظر می رسد استفاده از مدیران متخصص در رشته مدیریت بیمارستانی کاملاً ضروری است و لازم است مکانیزیمهایی جهت نظارت بر کار مدیران وضع شود و میزان کارایی و موفقیت آنها به طور مداوم تحت ارزیابی قرار گیرد.