شبه عقدها همچون ایفای ناروا، اداره فضولی مال غیر و استیفاء، یکی از مصادیق دسته ارتباط الزامات خارج از قرارداد است که منشا التزام در آنها، یک عمل ارادی سودآور می باشد. اهمیت این بخش از حقوق در تعارض قوانینی با گسترش ارتباطات بین المللی رو به افزایش است و تعیین قانون مناسب برای این دسته ارتباط، از طریق تحلیل حقوقی ماهیت و مبنای هر یک از الزامات، امکان پذیر است. این الزامات بر خلاف الزامات قراردادی، توسط قانون تحمیل می شوند اما ماهیت آنها متفاوت از ماهیت شبه جرم ها یا الزامات ناشی از اتلاف و تسبیب است، چرا که منشا التزام در آنها عمل ارادی و سودآوری است که باعث ایجاد کمبود در دارایی پرداخت کننده مال یا اداره کننده فضولی در مقابل ایجاد افزایش دارایی گیرنده مال یا صاحب آن است. بنابراین تعیین قانون مناسبت که بیشترین و اساسی ترین ارتباط را با دسته شبه عقدها دارد، امری ضروری است.