مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1394 | دوره:24 | شماره:4 |تعداد مقالات:17

در پژوهش حاضر با استفاده از روش سطح پاسخ (RSM) روند خواص ژلی ویسکوزیته و دمای هیسترزیس ژل آگار از آگاروفیت پرورشی Gracilariopsis persica و بهینه سازی مدل آن مطالعه شد. بر اساس نتایج حاصل از تاثیر سه متغیر مستقل غلظت قلیا (W/V% 2-8)، دمای استخراج (90-120oC) و زمان استخراج (45-240 دقیقه) در پنج سطح بر ویسکوزیته و دمای هیسترزیس، مشخص شد که دما و زمان استخراج از جمله پارامترهای معنادار فرآیند بر ویسکوزیته و دمای هیسترزیس بودند (p<0.05). مدل چند جمله ای و شرایط بهینه برای بیشترین مقدار ویسکوزیته و دمای هیسترزیس، برای متغیرهای غلظت قلیا، دما و زمان استخراج به ترتیب مقادیر 3.2%، 110oC و 200 دقیقه به دست آمد. مقدار پیشنهادی مدل برای ویسکوزیته و دمای هیسترزیس ژل به ترتیب 24.7 cP و 65oC به دست آمد که در تطابق با داده های پیشنهادی مدل، رضایت بخش بودند (p>0.05).

در این تحقیق اثرات ضد باکتریایی اسانس های مرزه بختیاری (Satureja bachtiarica)، زیره سبز (Cuminum cyminum)، مورد (Myrtus communis) و آویشن دنائی (Thymus daenensis) و همچنین کارواکرول و تیمول در کنار آنتی بیوتیک های فلورفنیکل و تتراسیکلین بر باکتری های Aeromonas hydrophila، Yersinia ruckeri و Lactococcus garvieae مورد بررسی قرار گرفت. حداقل غلظت ممانعت از رشد و حداقل غلظت بازدارندگی اسانس ها پس از رقت سازی متوالی محاسبه گردید و سپس قطر هاله عدم رشد هر اسانس در محیط مولر هینتون مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین قطر هاله عدم رشد باکتری های A. hydrophila، Y. ruckeri و L. garvieae بترتیب در مرزه بختیاری و زیره مشاهده شد. نتایج حاکی از آثار بازدارندگی و کشندگی متفاوت گیاهان در مورد باکتری های مختلف بود ولی اسانس های مورد استفاده در اکثر موارد اثر بیشتری نسبت به اکسی تتراسیکلین داشتند. بیشترین اثر ممانعت از رشد و کشندگی در مورد A. hydrophila، L. garvieae و Y. ruckeri به ترتیب در تیمول، فلورفنیکل و مرزه بختیاری مشاهده گردید. حداقل غلظت ممانعت از رشد و حداقل غلظت کشندگی تیمول در خصوص آئروموناس 6.3 و 12.5 میکروگرم در میلی لیتر بود. این مقادیر در خصوص اثر فلورفنیکل بر لاکتوکوکوس برابر با 3.125 و 6.25 و در خصوص اثر مرزه بختیاری بر یرسینیا برابر با 6.25 و 12.5 میکروگرم در میلی لیتر بود. بطور کلی می توان نتیجه گرفت که حساسیت باکتری های مورد مطالعه به اسانس های گیاهی بسیار متفاوت است ولی با توجه به نوع باکتری، استفاده از این اسانسها در درمان و پیشگیری از بیماری های باکتریایی ماهی نیاز به بر رسیهای مورد ارزیابی قرار گیرد.

مطالعه اثر رویارویی همزمان آبزیان با آلاینده های شیمیایی موجود در آب دارای اهمیت می باشد. یون جیوه و نانوذرات نقره جزو مواد شیمیایی هستند که از طریق تشکیل آمالگام با یکدیگر ترکیب می شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر حضور یک غلظت غیرکشنده از نانوذرات نقره در آب بر سمیت حاد جیوه معدنی در ماهی دانیو گورخری بود. بدین منظور غلظت های کشنده میانی (LC50) جیوه در حضور و عدم حضور نانوذرات نقره، طبق رهنمود استاندارد OECD محاسبه گردید. مقایسه غلظت های کشنده میانی نشان داد که حضور 0.01 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره، باعث کاهش 1.5 برابری سمیت حاد جیوه در ماهی گورخری می شود (LC50 از 0.135±0.010 به 0.206±0.002 میلی گرم در لیتر افزایش یافت). اگرچه کاهش اثر سمیت جیوه در حضور نانوذرات نقره احتمالا به دلیل کاهش دسترسی زیستی آن در نتیجه تشکیل آمالگام و یا جذب سطحی یون های جیوه بر روی نانوذرات می باشد، اما انجام مطالعات بیشتر برای شناخت ساز و کار دقیق اثر متقابل بین جیوه و نانوذرات نقره در محیط زیست آبزیان ضروری به نظر می رسد.

اسفنج ها ساده ترین و قدیمی ترین جانداران پرسلولی می باشند. این موجودات فاقد هر گونه ساختار دفاعی مکانیکی هستند بنابراین برای حفظ بقا، در طی سالیان متمادی توانایی تولید متابولیت های ثانویه خود را به عنوان عامل دفاعی شیمیایی تکامل بخشیده اند. یکی از مهمترین کاربردهای متابولیت های ثانویه اسفنج ها، استفاده از ترکیبات شیمیایی با خواص بیولوژیک به عنوان دارو می باشد. در این تحقیق نمونه ای از اسفنج با نام علمی Dysidea pallescens از عمق 15 تا 20 متری جزیره هنگام توسط عملیات غواصی جمع آوری شد. سپس به منظور بررسی اثرات سیتوتوکسیک عصاره های دی اتیل اتری و متانولی آن با استفاده از آزمون XTT روی سلول های سرطانی اپیدرمویید دهان انسان (KB/ C152) و لنفوسیتی (HUT-78/C185) انجام گردید. نتایج نشان داد که عصاره دی اتیل اتری و متانولی در غلظت 200 میکروگرم بر میلی لیتر و ترکیب تجاری سیتوتوکسیک سیکلوسپورین در غلظت 275 میکروگرم بر میلی لیتر از رشد بیش از 50 درصد سلول های لنفوسیتی جلوگیری می کند. عصاره دی اتیل اتری دارای در غلظت 325 میکروگرم بر میلی لیتر، متانولی 375 میکروگرم بر میلی لیتر و ترکیب تجاری سیتوتوکسیک سیکلوسپورین برابر 135 میکروگرم بر میلی لیتر از رشد 50 درصد سلول های اپیدرمویید دهان انسان جلوگیری می کند.

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تجویز آنتی اکسیدان هایی نظیر ویتامین C و کیتوزان بر شاخص های استرس اکسیداتیو در سلول های آبشش ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در معرض کلراید کادمیوم است. در این آزمایش ماهی ها به مدت 21 روز با جیره تجاری (گروه شاهد)، جیره حاوی کیتوزان (1000 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم غذا)، جیره حاوی ویتامین C (1000 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم غذا) و جیره حاوی ویتامین C همراه با کیتوزان تغذیه شدند و به طور همزمان در معرض 0.2 میلی گرم بر لیتر کلراید کادمیوم قرار گرفتند. در این آزمایش، شاخص های استرس اکسیداتیو نظیر فعالیت آنزیم کاتالاز، آنتی اکسیدان کل و مالون دی آلدهید و پارامترهای بیوشیمیایی سلولی نظیر فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز اندازه گیری شد. سطح فعالیت آنزیم-های آسپارتات آمینوترانسفراز، لاکتات دهیدروژناز و کاتالاز و همچنین سطح مالون دی آلدهید در سلول های آبششی ماهی های در معرض کلراید کادمیوم به طور معنی داری افزایش یافت. در حالی که سطح فعالیت آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز و سطح آنتی اکسیدان کل سلولی کاهش یافت. سطح فعالیت آنزیم ها و نیز مالون دی آلدهید در ماهی های تحت تیمار ویتامین C و ویتامین C و کیتوزان به حالات نرمال بازگشت. در حالی که تجویز ویتامین C و کیتوزان تاثیر معنی داری بر سطح آنتی اکسیدان کل نداشت. از این رو، تجویز آنتی اکسیدان هایی نظیر ویتامین C و کیتوزان ممکن است کارایی سیستم دفاع آنتی اکسیدانی و سم زدایی سلول های آبششی ماهی های در معرض کلراید کادمیوم را افزایش دهد.

به منظور بررسی قابلیت استفاده از بافت های نرم و سخت یک گونه دو کفه ای (Callista umbonella) برای پایش زیستی عناصر مختلف در مناطق ساحلی شمال خلیج فارس و همچنین امکان بکارگیری روش پیکسی به این منظور، نمونه های گونه مزبور به همراه رسوبات سطحی مرتبط از سه ایستگاه نمونه برداری واقع در مناطق بین جزر و مدی استان هرمزگان، در تیر 1393 گردآوری گردید. اندازه گیری میزان تجمع عناصر در نمونه ها با استفاده از روش غیر تخریبی پیکسی انجام گردید. علاوه بر این مقادیر کل مواد آلی در رسوبات و دانه بندی آنها نیز اندازه گیری گردید. بر اساس نتایج حاصله از 17 عنصر مورد بررسی در بافت نرم نمونه ها (Al، Br، Ca، Cl، Cr، Fe، K، Mg، Mn، Na، O، P، S، Si، Sr، Ti و Zn) در مورد P، Fe، Br و O اختلاف معنی داری بین ایستگاههای نمونه برداری مشاهده گردید. از 14 عنصر اندازه گیری شده در صدف نمونه ها (Al، Br، Ca، Cl، Cu، Fe، Mg، Mn، Na، K، O، S، Si و Sr) صرفا در مورد Si اختلاف معنی داری بین ایستگاههای نمونه برداری مشاهده شد و از 14 عنصر اندازه گیری شده در رسوبات سطحی (Al، Ca، Cl، Cr، Fe، Mg، Mn، Na، Ni، K، O، S، Si و Ti) در مورد عناصر Na، Mg، S، Cl، K، Ca، Ti و Fe اختلاف معنی داری بین ایستگاههای نمونه برداری مشاهده گردید. در هر یک از موارد مزبور ترتیب تجمع عناصر در ایستگاهها مشخص گردید و علل احتمالی این تفاوت ها مورد بررسی قرار گرفت. به منظور گروه بندی عناصر از نقطه نظر میزان تجمع در رسوبات، بافت نرم و صدف نمونه ها از آنالیزهای چند متغیره (آنالیز خوشه ای و آزمون تحلیل مولفه اصلی) استفاده گردید. با توجه به نتایج حاصله می توان اظهار نمود که گونه مورد نظر به دلایل مختلف کاندید مناسبی برای معرفی به عنوان پایشگر زیستی برخی عناصر در منطقه مطالعاتی می باشد.

مالاتیون حشره کشی ازگروه ارگانوفسفره ها است که در مبارزه با آفات درختان میوه، نباتات زینتی و محصولات کشاورزی به کار می رود. در این تحقیق اثر مالاتیون بر روی بافت و برخی آنزیم های کبدی (SGOT، SGPT و ALP) مورد بررسی قرار گرفته است. طی این تحقیق ماهیان درمحدوده وزنی 50-25 گرمی در معرض سه دوز مختلف حشره کش مالاتیون (0.1-0.05-0.01-ppm) قرار گرفتند و ماهیان شاهد نیز در آب فاقد مالاتیون نگهداری و هرتیماربا 3 تکرار انجام پذیرفت. نمونه گیری درسه مرحله در معرض قرارگیری سم (بمدت 23 روز) و یک مرحله 30 روز پس از قطع سم انجام پذیرفت. پس ازخونگیری وجداسازی سرم آنزیم های کبدی اندازه گیری گردید. از بافت کبد نیز جهت انجام بررسی های بافت شناسی، نمونه برداری شد. نتایج حاکی از سالم و طبیعی بودن بافت کبد ماهیان گروه شاهد و آسیب دیدگی بافت کبد سایر تیمارها بود بطوریکه در کبد این ماهیان عوارضی چون: پرخونی عروق و پرخونی سینوزوئیدها، واکوئله شدن هپاتوسیت ها، دژنراسیون هپاتوسیت ها، پیکنوزه شدن هسته ها، مشاهده گردید. آسیب های وارده در دوزهای بالاترو با گذشت زمان، شدیدتر بود.نتایج اندازه گیری آنزیم ها نیز نشان داد که SGOT در تیمارهای 1 و 2 با شاهد تفاوت معنی داری نداشته اما در تیمار 3 در دوز بالا افزایش یافت و این افزایش با گذشت زمان، به طور معنی داری، بیشتر شد (). با این وجود، SGPT از همان دوز پایین، با گذشت 23 روز قرار گرفتن در معرض سم، به طور معنی داری، افزایش یافت و با گذشت زمان و افزایش دوز نیز، میزان افزایش بیشتری یافت.اما برعکس SGOT و SGPT، روند تغییرات آنزیم ALP.، کاهشی بوده است.

طرح مطالعات توسعه منطقه ای شیلات در البرز شمالی با هدف کمک به برنامه ریزی توسعه آبزی پروری و مدیریت ماهیگیری در سواحل جنوب دریای خزر انجام گرفته است. این طرح مطالعاتی شامل چند مرحله بود و با روش پیمایشی، کتابخانه ای انجام شده و با استفاده از روش تحلیل SWOT وضعیت موجود آبزی پروری و ماهیگیری ماهیان خاویاری در دریای خزر بررسی و تحلیل شده است. برای اولویت بندی استراتژیها با هدف تعیین میزان جذابیت راهبردها از ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی QSPM  استفاده شد. این مقاله به عنوان بخشی از نتایج مطالعات، ابتدا تقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها و تهدیدهای محیط درونی و بیرونی مربوط به آبزی پروری و صید ماهیان خاویاری را به بحث گذاشته شده است. نتایج تحقیق در قالب جدول و ماتریس ارائه شده و 4 نوع راهبرد شامل 20 راهبرد آبزی پروری و 17 راهبرد صید ماهیان خاویاری برای توسعه در مقوله آبزی پروری و حفظ ذخیره در ابعاد ماهیگیری استخراج شده است.

با توجه به رخداد همزمان هیپوکسی (کم اکسیژنی) و ورود فلزات سنگین به اکوسیستم های آبی و تاثیر این دو عامل بر تنفس آبزیان، مطالعه در خصوص تاثیر توام هیپوکسی محیطی و کادمیوم بر میزان متابولیسم ماهی کپور معمولی ضروری به نظر می رسد. پس از تعیین LC50-96h کادمیوم (43.679mg) برای ماهی کپور معمولی، تعداد 80 قطعه ماهی (108.96±19.27g) در معرض 10 تیمار از جمله کنترل، کادمیوم حاد (43.68mg/l)، تحت کشنده (21.84mg/l) مزمن ((4.37mg/l و تیمارهای هیپوکسی به صورت آنی (20% اشباعیت)، 24 ساعته (40%) و یک هفته (60%) قرار گرفتند. تیمارهای ترکیبی نیز عبارت بودند از کادمیوم+ هیپوکسی به صورت آنی، 24 ساعته و یک هفته. به منظور تعیین ظرفیت متابولیکی ماهی، میزان متابولیسم پایه، متابولیسم بیشینه، حدود هوازی، حدود هوازی نسبی و فشار بحرانی اکسیژن (PCrit) برای هر یک از ماهیان به صورت جداگانه اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که کادمیوم در تیمارهای تحت-کشنده و مزمن سبب افزایش معنی دار (P<0.05) پارامترهای متابولیسمی شده است، درحالیکه تیمار هیپوکسی سبب کاهش (P<0.05) متابولیسم بیشینه و حدود هوازی در مقایسه با گروه کنترل شده است. تیمارهای ترکیبی نیز سبب کاهش متابولیسم پایه و PCrit در تمامی تیمارها و متابولیسم بیشینه، حدود هوازی، حدود نسبی هوازی (به استثنای تیمار یک هفته) شده اند. به طور کلی می توان این گونه نتیجه گیری نمود که هیپوکسی به عنوان استرس محدود کننده (limiting stressor) ولی کادمیوم به عنوان استرس القایی (loading stressor) عمل می کند.

صیادی درمنابع آبی کشور و حوزه پرورش آبزیان، اهمیت زیادی برای اقتصاد کشور دارد. حرفه صیادی و پرورش ماهی، فرصتهای اشتغال و درآمدی متنوعی را برای اهالی مناطق مختلف کشور ایجاد نموده و نقش مهمی را در تامین پروتئین و تغذیه بسیاری از خانوارها درمناطق روستایی و شهری ایجاد می نماید. حذف موانع غیرتعرفه ای و معادل سازی آنها با تعرفه در ماده 115 قانون برنامه سوم و ماده 33 قانون برنامه چهارم به وضوح تصریح شده است. در مطالعه حاضر گزینش روش مناسب کمی سازی موانع غیرتعرفه ای و تعیین معادل های تعرفه ای برای آنها در حد آمار و اطلاعات موجود بر روی محصولات شیلاتی ایران طی دوره 1386-1392 بررسی شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که کاربردی ترین روش در مطالعات محصولی رویکرد شکاف قیمتی است که در این روش معادل تعرفه ای با محاسبه شکاف قیمتی بین کالاهای وارداتی و کالاهای مشابه داخلی محاسبه می شود. بررسی معادل های تعرفه ای در خصوص محصولات مورد مطالعه با این روش گویای این است که معادل تعرفه ای محصولات رو به افزایش گذاشته به گونه ای که هم اکنون برای محصولات زینتی، ماهیان اصلاح نژادی و قزل آلا معادل تعرفه ای مثبت می باشد. در مورد محصول میگو و تن ماهیان نیز اگر چه علی رغم رشد زیاد قیمتهای داخلی نسبت به قیمتهای جهانی هنوز معادل تعرفه ای منفی است اما قدر مطلق آن در حال افزایش می باشد و در صورت ادامه روند فعلی امکان دچار شدن به وضعیت مشابه سایر تولیدات وجود دارد.

اثر خشک کردن حرارتی روی شاخص های حسی، شیمیایی، بار میکروبی و ترکیب اسید های چرب بافت ماهی کپور نقره ای مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها در طی زمان های 4 تا 24 ساعت، درون خشک کن آزمایشگاهی و با دمای 60 درجه سانتیگراد خشک شدند و در 4 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. سپس زمان لازم برای کاهش رطوبت به 35 درصد در دمای 60 درجه تعیین شد. محصول نهایی مورد بسته بندی خلاء و معمولی قرار گرفت. نتایج نشان داد خشک کردن اثری روی شاخص های حسی، جمعیت باکتریایی، pH و اسیدهای چرب آزاد نداشت اما روی افزایش شاخص های مجموع بازهای فرار (از 4.26 به 18.30 mg/100g)، پراکساید (از 0.46 به 2.36 megO2/Kg) و تیوباربیتوریک اسید (از0.032 به 0.105 mgMDA/Kg) موثر بود (P<0.05). خشک کردن موجب کاهش معنی دار (p<0.05) شمارش کپک و مخمر (از 1.00 به 0.50 Log cfu/g) شد. همچنین فرآیند خشک کردن موجب افزایش معنی دار (p<0.05) اسیدهای چرب اشباع (از 30.66 به 34.29 g/100g) و -6ω (از 5.57 به 7.13 g/100g) وکاهش اسیدهای چرب غیراشباع از 54.62 به 50.56 g/100g)، گروه های -3ω (از 16.10 به 7.37 g/100g) و اسیدهای چند غیراشباع (از 21.76 به 14.50 g/100g) گردید. با این حال هنگام نگهداری در سردخانه مقادیر تمام پارامترهای کیفی تغییر کردند و شاخص های حسی و به ویژه بوی محصول نیز افت کردند. بار میکروبی محصولات خشک شده تحت خلاء که نسبت به نمونه های معمولی بصورت معنی داری (p<0.05) کمتر بود، کیفیت بهتری داشتند، بطوریکه به ترتیب مقادیر جمعیت باکتریایی 2.05 و 3.26 L0g cfu/g و کپک و مخمر 1.06 و 3.52 Log cfu/g شمارش شد. نتایج نشان داد بسته بندی تحت خلاء تاثیری روی شاخص های حسی نداشته است. همچنین هر دو محصول خشک شده در دوره 30 روزه نگهداری شاخص های کیفی قابل قبولی داشتند اما محصولات بسته بندی شده تحت خلاء از کیفیت بهتری برخوردار بودند.

ماهی سفید (Rutilus kutum) یکی از گونه های مهم و اقتصادی ماهیان استخوانی در دریای خزر بوده و بالغ بر 70 درصد از ترکیب صید را دارا می باشد. در این تحقیق با استفاده از داده های صید و تلاش صیادی تعاونی های صیادی پره، پراکنش ماهی سفید بر اساس شاخص CPUE و شاخص اهمیت گونه ای آن در نواحی مختلف صیادی در سواحل ایرانی دریای خزر از سال 1375 تا 1390 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این ماهی دارای کمترین سهم صید، پراکنش و شاخص اهمیت گونه ای در سواحل شرقی استان گلستان بود. تا قبل از سال 1385 استان گیلان، و از سال 1386 تا 1390 منطقه صیادی بابلسر دارای بیشترین فراوانی، پراکنش و شاخص اهمیت گونه ای بودند. مقدار شاخص اهمیت گونه ای در کل سواحل ایرانی دریای خزر از سال 1385 تا 1390 نسبت به گذشته بیشتر بوده و در سال 1387، این شاخص با مقدار 78 به بیشترین مقدار خود رسید. مقدار شاخص CPUE ماهی سفید طی سال های 1375 تا 1390 روندی افزایشی داشت، بطوریکه بیشترین مقدار آن طی سال های 1375 تا 1378 با دامنه 220.3 تا 384.5 کیلوگرم در هر پره کشی در منطقه صیادی آستارا و طی سال های 1387 تا 1390 با دامنه 364.3 تا 566.3 کیلوگرم در هر پره کشی در منطقه صیادی بابلسر مشاهده شد. بطورکلی پراکنش و شاخص اهمیت گونه ای ماهی سفید طی سال های 1375 تا 1390 در آب های ساحلی استان مازندران بیش از سایر مناطق بود.

نایسین یک ماده ضد میکروبی طبیعی است که بر بسیاری از عوامل بیماریزا و ارگانیسم های مسبب فساد مواد غذایی تاثیر دارد. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی اثرات نایسین (0.15 درصد) و استات سدیم (1 درصد) بصورت منفرد و ترکیبی بر افزایش زمان ماندگاری ماهی قزل آلا به شکل ماهی کامل شکم خالی بوده است. نمونه های حاوی نایسین و استات سدیم، جهت انجام آزمایشات شیمیایی (مجموع بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N)، عدد پراکسید (PV)، تیوباربیتوریک اسید (TBA) و pH) و میکروبی (شمارش کلی باکتریها، شمارش باکتریهای سرماگرا و شمارش باکتریهای گروه LAB) مورد بررسی قرار گرفتند. شرایط نگهداری در خلاء و دمای 4 درجه بوده است. دوره بررسی برای هر دو مرحله 16 روز بوده که آزمایشات شیمیایی و میکروبی با فواصل زمانی 4 روز یکبار انجام گرفت. تغییرات میزان شاخصهای عدد پراکسید، میزان تیوباربیتوریک اسید، مقدار بازهای ازته فرار و pH در تیمارهایی که در معرض استات سدیم و نایسین Z قرار داشتند به طور معنی داری نسبت به تیمارهای شاهد (فاقد مواد نگهدارنده) کمتر بوده (P<0.05) و تیمارهای دارای استات سدیم و نایسین Z (بصورت منفرد) بعد از تیمار ترکیبی قرار داشتند. به نظر می رسد که استفاده ترکیبی از مواد نگهدارنده طبیعی و شیمیایی در ماهی شکم خالی، زمان ماندگاری ماهی قزل آلا را بطور معنی داری افزایش می دهد.

از جمله راهکار هایی که می تواند علاوه بر تامین مواد مغذی در جهت حمایت از رشد و نمو موجودات آبزی، سبب افزایش سلامت، مقاومت نسبت به استرس و عوامل بیماری زا شوند، استفاده از پروبیوتیک ها، پری بیوتیک ها و سین بیوتیک ها در جیره غذایی آبزیان می باشد. این تحقیق با هدف بررسی عملکرد دو سین بیوتیک تجاری و غیر تجاری بر شاخص های ایمنی شناختی و بیوشیمیایی همولنف میگوی سفید غربی در قالب 4 تیمار آزمایشی S1 (جیره حاوی سین بیوتیک تجاری)، S2 (جیره حاوی سین بیوتیک غیر تجاری)، تیمار S3 (جیره حاوی سین بیوتیک های تجاری و غیر تجاری به صورت توام) و شاهد (C) (جیره فاقد سین بیوتیک) انجام پذیرفت. برای سین بیوتیک تجاری از مخلوط باکتری لاکتوباسیلوس تجاری (با غلظت 1.5×106 در گرم) و مانان الیگوساکارید (با غلظت 1 درصد جیره) و برای سین بیوتیک غیر تجاری از مخلوط باکتری Lactobacillus plantarum (غیر تجاری) و مانان الیگوساکارید (با غلظت 1 درصد جیره) استفاده گردید. پس از 2 ماه غذادهی، برخی از شاخص های همولنف از جمله تعداد هموسیت کل و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی و ایمنی مانند گلوکز، پروتئین کل، فعالیت فاگوسیتوزی، فنولوکسیداز و آنتی اکسیدانی کل، سنجش شد. نتایج نشان داد که استفاده از این سین بیوتیک ها (هم تجاری و هم غیر تجاری) تعداد کل هموسیت ها را بطور معنی داری افزایش داد (P<0.05). بعلاوه میگوهای تغذیه شده در هر سه تیمار سین بیوتیکی دارای فاکتورهای بیوشیمیایی و شاخص های ایمنی بهتری نسبت به گروه کنترل بودند. در مجموع بر اساس نتایج این تحقیق می توان بیان نمود که استفاده از سین بیوتیک حاوی مانان الیگوساکارید و باکتری لاکتوباسیلوس بخصوص در صورت استفاده از Lactobacillus plantarum اثرات سودمندی بر شاخص های ایمنی میگوی سفید غربی دارد.

سد مخزنی شهیدرجایی (مازندران-ساری) برای اهداف مختلف از جمله تامین آب شرب احداث شده است. این مقاله در نظر دارد که ارتباط بین تعدادی از پارامترهای فیزیکوشیمیایی با ترکیب و تراکم فیتوپلانکتون، کلروفیل a و شاخص های کیفیت آب (تروفیکی، ساپروبی، شانون) این سد را با آزمون های آماری، مورد بررسی قرار دهد. نمونه برداری از 4 ایستگاه (در نواحی رودخانه ای، میانی و دریاچه ای) در مخزن سد طی شش ماه در سال 1391 انجام پذیرفت. بر اساس نتایج، حداکثر غلظت نیتروژن معدنی محلول، کلروفیل a، تراکم فیتوپلانکتون، شاخص های تروفیکی و ساپروبی و حداقل میزان از شاخص تنوع گونه ای (شانون) در ماه مرداد بوده است. آزمون همبستگی پیرسون را بطه مستقیمی بین تراکم های Goniaulax digitale و Goniaulax polyedra و شاخص تروفیکی را نشان داد، به بیان دیگر افزایش تراکم گونه های فوق کاهش کیفیت آب را سبب گردیدند. بر اساس آزمون مولفه اصلی، شاخص های شانون و ساپروبی با تراکم Cyclotella meneghiniana به ترتیب دارای روابط منفی و مثبت بوده که بیانگر ارتباط این گونه با کاهش کیفیت آب است. ضمن آنکه قرار گرفتن آ نها در مولفه اول از نتایج آزمون مولفه اصلی بیانگر اهمیت گونه و دو شاخص زیستی فوق در تعیین کیفیت آب در این سد بوده است.

تکنولوژی عمل آوری برای صادرات و واردات میگو حائز اهمیت بوده، بایستی بر اساس نیاز بازار انتخاب شده و توسط سازمان امنیت غذاها پذیرفته شود. بنابراین جهت حصول به یک تکنولوژی مناسب، حفظ کیفیت شیمیایی، باکتریایی، حسی، سلامت میگو از حیث بهداشت مواد غذایی، افزایش مدت زمان ماندگاری میگو و تعیین غلظت مناسب از 4- هگزیل رزورسینول برای عمل آوری میگوی وانامی پرورشی تحقیق فوق استفاده شد. این تحقیق با فرض بررسی توانایی 4 - هگزیل رزورسینول برای حفظ یا عدم حفظ کیفیت میگوی وانامی پرورشی منجمد اجرا شد. تیمارها شامل میگوهای غوطه ور شده در غلظت های %0.15 و %0.05،  4- هگزیل رزورسینول به مدت 10 دقیقه و میگوی بدون آنتی اکسیدان بودند. باکتری های Pseudomonas aeroginosa، Vibrio parahaemolyticus، Escherichia coli و تولید کننده دی سولفید هیدروژن در نمونه های آزمایشی و شاهد مشاهده نشدند. باکتری های Coliform در نمونه های آزمایشی در قیاس با شاهد مشاهده نشد. فاکتورهای TVB-N، تری متیل آمین، پراکسید، رطوبت، شمارش کلی باکتری ها و باکتری های Staphylococcus در نمونه های آزمایشی و شاهد طی مدت زمان سردخانه گذاری تفاوت معنی دار نشان دادند (p<0.05). علیرغم فاکتورهای پراکسید، تیوباربیتوریک اسید، TVB-N، تری متیل آمین، اسید چرب آزاد، شمارش کلی باکتری ها، باکتری های Staphylococcus و Coliform در فاکتورهای pH و رطوبت بین نمونه های آزمایشی و شاهد تفاوت معنی دار مشاهده نشد (p>0.05). کیفیت حسی و مدت زمان ماندگاری در نمونه های آزمایشی و شاهد تفاوت معنی دار نشان دادند (p<0.05). فاکتورهای شیمیایی، باکتریایی، حسی و مدت زمان ماندگاری بین غلظت های 4 – هگزیل رزورسینول تفاوت معنی دار نشان ندادند (p>0.05). بر اساس استاندارد ملی ایران تیمار آزمایشی به مدت شش ماه در سردخانه 18- درجه سلسیوس از کیفیت خوبی برخوردار بود اما میگوهای شاهد کمتر از یک ماه ماندگاری در سردخانه کیفیت حسی خود را از دست دادند.