مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1398 | دوره:28 | شماره:6 |تعداد مقالات:19

پروبیوتیک ها، به عنوان مکمل غذایی میکروبی زنده هستند که با ایجاد تعادلدر جمعیت میکروبی روده نقش موثری در رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی میزبان دارند. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف مخمر Saccharomyces cerevisiae بر عملکرد رشد، ترکیب شیمیایی بدن و فعالیت آنزیم های گوارشی ماهی کفال خاکستری، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار شامل جیره های غذایی حاوی 106×1، 106×3 و 106×5 (سلول در گرم غذا) و شاهد (جیره پایه بدون مخمر) انجام شد. ماهی ها با میانگین وزنی 65/0± 56/5 گرم به صورت تصادفی در 12 مخزن فایبرگلاس با تراکم 20 قطعه در هر مخزن توزیع و به مدت 60 روز با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که جیره غذایی حاوی 106×5 سلول مخمر در گرم غذا، بر میزان افزایش وزن بدن (57/13± 36/240 درصد)، وزن نهایی (55/1± 28/19گرم)، کارایی پروتئین (56/0± 01/10 درصد) و بقاء (5/1± 40/94 درصد) اثرات مثبت و معنی داری نسبت به گروه شاهد و تیمار106× سلول در گرم غذا داشت (05/0>p). همچنین بیشترین میزان فعالیت آنزیم های پروتئاز (52/13± 50/362 واحد بر میلی گرم پروتئین) و آمیلاز (70/17± 50/199 واحد بر میلی گرم پروتئین) در جیره غذایی حاوی 106×5 سلول درگرم غذا مشاهده شد (05/0>p). این مطالعه نشان می دهد که استفاده از مخمر S. cerevisiae (106×3 و 106×5 سلول در گرم غذا) می تواند دارای اثرات مثبتی بر عملکرد رشد، کارایی تغذیه، ترکیب شیمیایی بدن و فعالیت آنزیم های گوارشی ماهی کفال خاکستری باشد.

اثرات استفاده از نسبت های مختلف کربن به ازت در سیستم بیوفلوک بر عملکرد رشد، تغذیه و کیفیت آب پرورش ماهیان کپور معمولی با میانگین وزنی 36/0± 17/14گرم در مدت 90 روز در تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد بدون منبع کربن اضافی و چهار تیمار با نسبت های کربن به ازت مختلف شامل تیمار دوم با نسبت 11، تیمار سوم با نسبت 15، تیمار چهارم با نسبت 19 و تیمار پنجم با نسبت 23 و با سه تکرار بررسی شد. افزایش میزان نسبت کربن به ازت تأثیر معنی داری بر میزان شاخص های رشد و تغذیه ماهیان کپور معمولی پرورشی در تیمارهای مختلف داشت (05/0p<). بالاترین میزان وزن نهایی و افزیش وزن بدن، کمترین میزان نسبت تبدیل غذایی و بیشترین مقدار میانگین نرخ رشد ویژه در سیستم بیوفلوک با نسبت کربن به ازت 19 مشاهده شد. عدم مشاهده اختلاف معنی دار در میزان نرخ بازماندگی بین تیمارهای مختلف بیانگر مناسب بودن شرایط پرورش ماهیان کپور معمولی در این سیستم در مطالعه حاضر می-باشد. شاخص های وضعیت کبدی و احشایی اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف با تغییر نسبت کربن به ازت نشان ندادند (05/0p>). فاکتورهای کیفی آب مثل اکسیژن محلول، pH، میزان کل مواد محلول، هدایت الکتریکی، کل مواد جامد معلق، حجم توده های زیستی، میزان ازت آمونیاکی کل، نیتریت و نیترات اختلاف معنی داری در سیستم بیوفلوک با نسبت های مختلف کربن به ازت نشان دادند (05/0p<). میانگین مقدار حجم توده زیستی و محتوی کل مواد جامد معلق در سیستم بیوفلوک با افزایش نسبت کربن به ازت افزایش یافت. الگوی تغییرات میزان ازت آمونیاکی کل و نیتریت به طور مشابه و عکس روند مقدار کل مواد جامد معلق و حجم توده زیستی بود و با افزایش نسبت کربن به ازت روند کاهشی نشان داد که این وضعیت بیانگر حذف قابل ملاحظه مواد ازته توسط توده های زیستی می باشد. در مجموع، استفاده از منبع کربن ملاس با نسبت کربن به ازت 19 در سیستم پرورش بیوفلوک جهت بهبود شاخص های کیفی آب و عملکرد رشد و تغذیه ماهیان کپور معمولی پیشنهاد می شود.

با توجه به اهمیت حذف آمونیاک در سیستم های مدار بسته، در جهت افزایش راندمان در پالایش و کاهش سمیت آمونیاک انتخاب نوع بستر زیستی بسیار حائز اهمیت است. در این تحقیق، چهار ماده مختلف (بیوبال، براده چوب راش، صدف و پوکه معدنی) به عنوان بستر در محیط آکواریومی و از ماهی گوپی به عنوان نمونه آزمایشی به مدت 40 روز استفاده گردید. نتایج نشان داد در پایان دوره، سطح آمونیاک در کلیه بسترها کاهش یافت ولی این کاهش در بستر زیستی براده چوب در مقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود. همچنین مطالعه شاخص های رشدی ماهی نیز نشان داد که ماهیان واقع در آکواریوم از بستر زیستی براده چوب و صدف از عملکرد بهتری برخوردار بودند. در نتیجه، به دلیل کارائی بهتر بستر زیستی براده چوب، در کاهش آمونیاک و ایجاد شرایط محیطی بهینه تر در مقایسه با سایر تیمارها می تواند بستر زیستی مناسبی برای بیوفیلتر ها باشد.

برنامه ریزی برای افزایش سرانه مصرف میگو در کشور، مانند هر ماده ی غذایی دیگر، بدون بررسی رفتار مصرف کنندگان و شناخت نیازها، علاقه و سلیقه های آن ها میسر نخواهد بود. هدف از تحقیق حاضر نیز ارزیابی اولویت های مصرف کنندگان میگو و موانع مصرف آن ها در کشور است. جامعه ی آماری تحقیق، کل کشور است که به صورت نمونه گیری تصادفی 10 شهر انتخاب و تعداد 1000 پرسش نامه متناسب با جمعیت شهرهای موردنظر تکمیل شد. اطلاعات پرسش نامه به نرم افزار 20 SPSS منتقل و رتبه بندی شاخص های مورد نظر، به وسیله آزمون فریدمن مشخص گردید. نتایج نشان داد که سه اولویت نخست مصرف کنندگان برای خرید و مصرف میگو، کیفیت، بسته بندی و سوابق تجربی است. ترتیب سایر اولویت ها به صورت باورهای مثبت و منفی، نوع عرضه و فرآوری، قیمت، دسترسی، راحتی پخت، درآمد مصرف کننده و زمان مصرف تعیین شد. اولویت اول جامعه مصرف در مورد شاخص های کیفیت، بسته بندی، باورهای مثبت و منفی و انواع عرضه و فرآوری، به ترتیب بو، نام تجاری، آلودگی (بهداشت) و میگوی سوخاری (بسته بندی) بود. بررسی موانع مصرف این محصول در کشور نشان داد که گران بودن میگو، بوی آن و عدم تناسب قیمت با درآمد افراد به ترتیب سه مانع نخست خرید و مصرف این آبزی در ایران هستند. در این تحقیق، سرانه مصرف برای جامعه آماری 98/5 و برای جامعه مصرف 487 گرم محاسبه شد. با توجه به نتایج، دست اندرکاران صنعت تولید و عرضه میگو به منظور افزایش سرانه مصرف این آبزی، باید فعالیت های خود را پیرامون شاخص های کیفی، بسته بندی و قیمت تمام شده محصول متمرکز سازند.

در این مطالعه تاثیر جیره های غذایی حاوی سطوح مختلف عصاره گاماریده (Pontogammarus maeoticus) به عنوان جاذب غذای طبیعی بر شاخص های رشد، ترکیب شیمیائی بدن و ایمنی موکوسی ماهی سفید نورس (Rutilus kutum) مورد بررسی قرارگرفت. بدین منظور ماهیان با میانگین وزن 067/0± 35/0 گرم در مخازن فایبرگلاس100 لیتری حاوی 30 لیتر آب با تراکم 20 عدد ماهی در هر مخزن به مدت هشت هفته ذخیره سازی شدند. برای انجام این آزمایش، درصد عصاره گاماریده با آب مقطر، سه نسبت حجمی 1: 25 (%25)، 1: 50 (%50)، 1: 75 (%75) تهیه شد و قبل از هر بار غذادهی، به میزان دو درصد به غذای دستی تیمارها اضافه شد. این بررسی در غالب 4 تیمار و سه تکرار برای هر تیمار انجام شد. بچه ماهیان درحد سیری غذا دهی شدند. در پایان دوره پرورش، شاخص های رشد همچون میانگین افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، بازماندگی و آنالیز شیمیائی لاشه و برخی از شاخص های ایمنی موکوس شامل: لیزوزیم، ایمونوگلبولین کل، آلکالین فسفاتاز و پروتئاز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد گرچه در تیمارهای آزمایشی بهبود شرایط فاکتورهای رشد و آنالیز لاشه مشاهده می-شود، اما این افزایش نسبت به تیمار شاهد معنی دار نبود (05/0p). نتیجه این بررسی نشان داد عصاره گاماریده بر بهبود عملکرد رشد تاثیر معنی داری ندارد ولی منجر به افزایش ایمنی موکوس بچه ماهی سفید نورس در شرایط پرورشی می شود.

در این مطالعه اثرات دو شکل معدنی و نانوذره سلنیوم بر رشد، آنزیم های کبدی و وضعیت آنتی اکسیدانی ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) مقایسه شده است. بدین منظور 300 قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی 3± 25 گرم در پنج گروه تیماربندی شده و با جیره غذایی حاوی سلنیت سدیم و نانو ذره سلنیوم با دو غلظت 1 و 5/1میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 6 هفته تغذیه شدند. در پایان دوره نمونه های خون و کبد از همه گروه-ها گرفته و فعالیت آنزیم های کبدی و آنتی اکسیدانی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که افزودن فرم نانوذره-سلنیوم به جیره غذایی نسبت به فرم معدنی آن باعث بهبود عملکرد رشد شده است. درصد افزایش وزن در گروه شاهد معادل 59/15± 95 و در گروه-های تغذیه شده با نانوذره سلنیوم بترتیب 52/3± 73/121 و 63/11± 52/115 و درگروه های تغذیه شده با سلنیت سدیم برابر 28/3± 58/90 و 58/1± 61/66 بود. بالاترین میزان فعالیت آنزیم های آنتی-اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و کاتالاز (CAT) و کمترین میزان آنزیم های کبدی آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) و آلکانین-فسفاتاز (ALP) در تیمار حاوی نانوذره سلنیوم بود (05/0>p) که میزان ALT با سایر تیمارها دارای اختلاف معنیدار بود (05/0> p). همچنین کمترین میزان مالون دی آلدئید (MDA) در کبد ماهیان تغذیه شده با نانوذره بود که با تیمار شاهد و سلنیت سدیم اختلاف معنی داری نداشت. به طورکلی، نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که نانوذره سلنیوم نسبت به فرم معدنی آن بر عملکرد رشد و سیستم دفاع آنتی اکسیدانی ماهی شانک زرد باله اثرات مثبت داشته است.

در تحقیق حاضر اثر دما (24، 30 درجه سانتیگراد) و اثر حذف عناصر منیزیم و آهن بر میزان رشد و توده زنده جلبک اسپیرولینا در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفتند. بدین منظور از دو محیط کشت زاروک و جردن استفاده شد. آزمایش های مربوط به حذف عناصر منیزیم و آهن با شش تیمار و دو شاهد در سه تکرار و آزمایش اثر درجه حرارت نیز با دو تیمار در سه تکرار برای دو محیط کشت مذکور بررسی شدند. میزان جذب نوری نمونه ها روزانه بوسیله دستگاه اسپکتروفتومتر (طیف سنج) در طول موج 560 نانومتر خوانده شد. علاوه بر آن اندازه گیری توده زنده به روش وزنی در دو مرحله، روز هفتم و روز چهاردهم صورت گرفت و میزان تغییرات pH روزانه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در محیط کشت زاروک (شاهد) در روش وزنی نیز در روز هفتم تیمار بدون منیزیم و تیمار بدون منیزیم-آهن دارای بیشترین رشد 88/0 گرم در لیتر بودند. در روز هفتم در بین تیمارها (بدون منیزیم، بدون آهن، بدون منیزیم-آهن) فقط در تیمار بدون منیزیم اختلاف معنا دار آماری نسبت به محیط کشت استاندارد (زاروک) مشاهده شد (05/0>p). در اندازه گیری روز چهاردهم تیمار بدون منیزیم بیشترین رشد 95/0 گرم در لیتر را داشت اما بین تیمارها (بدون منیزیم، بدون آهن، بدون منیزیم-آهن) اختلاف معنادار آماری نسبت به محیط کشت استاندارد (زاروک) مشاهده نگردید (05/0p). بر اساس نتایج بدست آمده میزان رشد و توده زنده جلبک اسپیرولینا با حذف این دو عنصر دارای رشد بهینه می باشد. از اینرو، جهت کاهش هزینه ها و رشد بهینه می توان این دو عنصر را از این دو محیط کشت حذف و به عنوان محیط کشت بهتر برای اسپیرولینا مطرح نمود.

در این پژوهش تأثیر نانوذرات سلنیوم بر عملکرد تولید مثلی مولدین ماده قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) مورد بررسی گرفت. پس از سازگاری، ماهیان به چهار تیمار در سه تکرار تقسیم شدند. تیمارها با جیره حاوی صفر(شاهد)، 5/0، 1 و 2 میلی گرم نانوذرات سلنیوم در هر کیلوگرم جیره به مدت 60 روز تغذیه شدند و عملیات تکثیر مصنوعی در پایان این دوره انجام گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که بیشترین درصد لقاح در ماهیان تغذیه شده با 2 میلی گرم سلنیوم با 30/99 درصد بود که اختلاف معنی داری با تیمار شاهد داشت (05/0p<). شایان ذکر است که روند افزایشی درصد لقاح همراه با افزایش غلظت نانوذرات سلنیوم مشاهده شد. بیشترین هماوری مطلق در مولدین تغذیه شده با 2 میلی گرم سلنیوم بود که اختلاف معنی داری با تیمار تغذیه شده با یک میلی گرم سلنیوم داشت (05/0p<)، ولی با دو تیمار دیگر اختلاف معنی داری نداشت (05/0 p>). بیشترین درصد تفریخ (76/96 درصد) در ماهیان تغذیه شده با 2 میلی گرم نانو ذرات سلنیوم بود که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشت (05/0 p<). نتایج بازماندگی نیز نشان داد که بیشترین بازماندگی در ماهیان تغذیه شده با 2 میلی گرم نانوذرات سلنیوم بود (79/92) که اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها نشان نداد(05/0p>). همچنین در ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف نانوذرات سلنیوم روند افزایشی در میزان بازماندگی همراه با افزایش غلظت نانوذرات سلنیوم مشاهده شد. به طور کلی، افزودن نانوذرات سلنیوم به جیره موجب بهبود کمیت و کیفیت تخمک و عملکرد تولید مثل (درصد لقاح، چشم زدگی و تفریخ تخم) در مولدین ماده قزل آلای رنگین کمان گردید و بر اساس نتایج این تحقیق تیمار 2 میلی گرم نانو ذرات سلنیوم بهترین عملکرد را جهت بهبود شرایط تولید مثلی ماهی قزل آلای رنگین کمان را از خود نشان داد.

مخازن سدها، دریاچه های مصنوعی هستند که توسط انسان برای اهدافی خاص ایجاد شده اند. آب مخازن دارای کاربری های مختلفی است که مهمترین آنها شامل تأمین آب شهری، آبیاری کشاورزی، پرورش ماهی، تولید برق و. . . می باشد. مطالعه دقیق منابع آبی و تعیین آلاینده های آن، پیشگیری، کنترل آلودگی آن ها و استفاده بهینه از منابع آب موجود با توجه به افزایش نیاز آبی الزامی است. سد سیمره در حدود 40 کیلومتری شمال غربی شهرستان دره شهر استان ایلام با هدف تولید انرژی برقابی، کنترل و تنظیم جریان های سطحی رودخانه و تأمین حق آبه های پایین دست احداث شده است. در این مطالعه کیفیت باکتریایی آب دریاچه سد سیمره و ارتباط آن با برخی از فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب برای اهداف آبزی پروری بررسی شد. به این منظور بنا به وضعیت جغرافیایی و هیدرولوژیک سد از مناطق مختلف آن 5 ایستگاه (یک ایستگاه در نزدیک ورودی آب به دریاچه و3 ایستگاه در ابتدای دریاچه، وسط و نزدیک تاج و یک ایستگاه بعد از سد) تعیین و ماهانه (8 ماه در 3 فصل سال) جهت بررسی باکتریولوژیک و فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی نمونه برداری شد. بر اساس روش های استاندارد نمونه برداری از آب انجام شد. سپس آزمون های میکروبی شامل شمارش تعداد کل باکتری، تعداد کل کلی فرم، تعداد کلی فرم مدفوعی و تعداد استرپتوکوکوس مدفوعی انجام گرفت. در هر ایستگاه همزمان پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب شامل (دما، اکسیژن محلول و pH) نیز مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد کل باکتری شمارش شده در طول مدت نمونه برداری در ایستگاه 5 (خروجی) و کمترین میزان در ایستگاه شماره 4 (ایستگاه قبل از تاج سد) بود. همچنین میانگین تعداد کل کلی فرم و کلی فرم مدفوعی در تمام فصول نمونه برداری در ایستگاه 5 دارای بیشترین و در ایستگاه 2 دارای کمترین میزان بود. گروه بندی ایستگاه ها در این سه شاخص نشان داد که ایستگاه ورودی و خروجی سد (1 و 5) در یک گروه و ایستگاه های واقع در دریاچه (2، 3 و 4) در گروه دیگر قرار می گیرند و از نظر آماری اختلاف معنی داری بود (05/0>p). در آزمون همبستگی پیرسون مشخص گردید که همبستگی تغییرات دما و pH آب با تعدادکل باکتری و تعداد کلی فرم مدفوعی مثبت و با کلی فرم کل منفی بود در حالیکه اکسیژن محلول با سه شاخص باکتریایی همبستگی منفی نشان داد. در مقایسه شاخص های میکروبی اندازه گیری شده با استانداردهای موجود آبزی پروری، آب این سد برای پرورش ماهی در تمام فصول مناسب می باشد.

در این تحقیق برخی تغییرات در ساختار زیستی و رشد کیلکای معمولی در آبهای ایرانی دریای خزر در بازه زمانی (96-1387) مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه برداری از بنادر امیرآباد و بابلسر (در مازندران) و بندر انزلی (در گیلان) به طور تصادفی از حدود 10 شناور و به صورت هفتگی انجام شد. نمونه ها بر اساس کلاس طولی 5 میلیمتر دسته بندی شدند. دامنه طول چنگالی در محدوده 5/142-5/52 میلیمتر با میانگین (± انحراف معیار ) 5/10± 9/101 میلی متر بوده است (49759 = n) و ماهیان با طول چنگالی 5/112-5/92 میلی متر با فراوانی 81 درصد جمعیت غالب را تشکیل دادند. میانگین طولی در بازه زمانی تحقیق نوسانات اندکی داشت و دارای مقادیر 105-100 میلی متر بود. در این بازه زمانی همواره ماهیان +3 و +4 ساله با فراوانی80-70 درصد در صید غالب بودند. پایداری میانگین طولی و وزنی دال بر ثبات نسبی در سرعت رشد نسل هاست و ثبات شاخص میانگین سنی کیلکای معمولی، ثبات میزان نسل هایی که وارد جمعیت می شوند را تایید می نماید. بررسی ها نشان داد که در سال1387 فراوانی ماهیان جوان 1-2 ساله، 2/15 در صد از صید کل بوده اما بتدریج در سالهای بعد فراوانی این دسته از ماهیان در ترکیب صید کاهش یافته است بطوریکه در سال 1396 تنها 10 درصد از ترکیب صید را بخود اختصاص داده است. کاهش فشار بر ذخایر ماهیان جوان فرصتی برای احیا، و بازسازی ذخایر این گونه می باشد.

اثرات جایگزینی پودر ماهی با کنسانتره پروتئینی جو بر تغییرات آنزیم های گوارشی و کبدی در جیره غذایی بچه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius) با وزن اولیه 1/1± 53/16 گرم، طی یک پژوهش 8 هفته ای و در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، هر یک با 3 تکرار بررسی گردید. جیره شاهد (فاقد کنسانتره پروتئینی جو) و 4 جیره حاوی سطوح (25، 50، 75، 100 درصد) کنسانتره پروتئینی جو بودند. در پایان دوره آزمایش، میزان آنزیم آلکالین فسفاتاز (ALP)، آنزیم آسپارتات (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) سرم تیمار های آزمایشی مختلف، تفاوت معنی داری را به لحاظ آماری نشان دادند (05/0>p)، اما در میزان لاکتات دهیدروژناز (LDH) بین تیمار های آزمایشی مختلف تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0p). در ماهیان تغذیه شده با جیره های آزمایشی تا سطح 50 درصد جایگزینی میزان فعالیت آنزیم تریپسین و آلکالین فسفاتاز نسبت به تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان ندادند (05/0p). آنزیم های گوارشی در سطوح بالای جایگزینی کاهش یافت. ولی در سطوح متوسط جایگزینی اثرات کمتری در آنزیم های پانکراسی مشاهده شد. با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان اذعان نمود، که کنسانتره پروتئینی جو تا سطح 50 درصد جیره برای ماهی آزاد دریای خزر قابل تحمل است. اما وقتی که از این حد بالاتر رود، احتمالاً با افزایش مقدار مواد ضد تغذیه ای و به دنبال آن کاهش جذب مواد مغذی، کاهش مقبولیت و پذیرش غذا و اثرات نامطلوب را بر رشد بدنبال خواهد داشت.

در این مطالعه به دنبال بروز تلفات در ماهیان خاویاری گونه سیبری (Acipenser baeri) از یک مرکز پرورش ماهیان خاویاری در شهرستان ساری در مرداد ماه سال 1390، نمونه برداری از 20 عدد ماهی خاویاری گونه سیبری و آب مزرعه منتخب صورت گرفت. پس از ثبت مشاهدات بالینی، کالبد گشایی، کشت باکتریایی، آزمایشهای بیوشیمیایی و مولکولی (PCR ) جهت شناسایی جنس و گونه باکتری انجام گردید. نتایج حاصله نشان داد که ماهیان مبتلا دارای علائم بیحالی، کاهش اشتها، عدم تحرک و شنای وارونه بودند. در کالبد گشایی علائمی از قبیل خونریزی و پرخونی در اندام های داخلی، خونریزی پتشی و پرخونی در کبد، طحال و آبشش ها مشاهده شد. پس از کشت میکروبی و انجام آزمایش های بیوشیمیایی، طی بررسی مولکولی بر 20 جدایه گرم مثبت، تعداد 18 جدایه به عنوان باکتری استافیلوکوکوس اورئوس تشخیص داده شدند که دارای قطعه مورد انتظار 270 جفت باز (bp) بودند. نتیجه آزمایش آنتی بیوگرام بر جدایه ها، بیشترین حساسیت را به فلورفنیکل نشان داد. در ادامه، پس از مصرف 10 میلی گرم در هر کیلوگرم از داروی مذکور به مدت 14 روز به صورت خوراکی تلفات کاملاً قطع و بیماری کنترل شد. نتایج این تحقیق بیانگر بروز یک توکسمی شدید در ماهیان خاویاری گونه سیبری ناشی از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بوده است. براساس اطلاعات موجود، این مطالعه اولین مورد جداسازی و شناسایی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس از ماهیان خاویاری گونه سیبری می باشد.

در تحقیق حاضر، برای تعیین مهمترین صفات در برنامه اصلاح نژاد ماهی آزاد دریای خزر، از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شده و برای انجام آن دو پرسشنامه در دو مرحله تهیه شد. پرسشنامه اول به 43 مرکز تکثیر و پرورش ماهی آزاد دریای خزر ارسال گردید تا بر اساس تشخیص و تجربه کاری خود از بین 15 صفت اقتصادی آزاد ماهیان، شش صفت اولویت دار در برنامه اصلاح نژاد ماهی آزاد خزر را انتخاب نمایند که از 43 مزرعه، 26 پرسشنامه تکمیل و دریافت شد. برای ادامه کار و تدوین پرسشنامه دوم شش صفت، ضریب رشد دمایی، ضریب تبدیل غذایی، تاخیر در بلوغ جنسی، بازماندگی، درصد فیله و رنگ قرمزی فیله انتخاب شدند. در پرسشنامه دوم، مطابق دستورالعمل، 15 پرسش مقایسه جفتی بین شش صفتی که فراسنجه های ژنتیکی آنها قبلاً در مقالات محاسبه شده بود، تدوین شد. پرسشنامه دوم برای 26 نفر که قبلاً پرسشنامه اول را تکمیل کرده بودند، ارسال شد و از آنها خواسته شد که این پانزده مقایسه را با در نظر گرفتن میزان بهبود ژنتیکی صفاتی که منجر به سود بیشتر خواهد شد، انجام دهند. از 26 مزرعه در فاز دوم تعداد 21 مزرعه دار (81%) مقایسه های جفتی را انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل آماری از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) جهت محاسبه ارزش ترجیح انفرادی استفاده گردید. وکتور ارزش های ترجیح انفرادی و نرخ ناسازگاری[1] با استفاده از نرم افزار سوپردسیژن[2] محاسبه شد. هنگامی که نرخ ناسازگاری کمتر از 1/0 می شود، نتایج حاصله قابل اطمینان خواهد بود. مقادیر نرخ ناسازگاری بعد از اصلاح ماتریس های ترجیح انفرادی که نرخ ناسازگاری بالای 1/0 داشتند، در دامنه 0/02722-0/10765 تغییر کرد. مقایسه مقادیر میانه اولویت های نرمال شده ترجیح انفرادی برای بهبود ژنتیکی صفات مهم اقتصادی ماهی آزاد دریای خزر که از روش AHP بدست آمد، نشان داد که در هر دو حالت قبل و بعد از تصحیح ماتریس ها، بیشترین میزان ترجیح برای دو صفت ماندگاری (0/252و 0/191) و ضریب تبدیل غذایی (0/201و 0/275) بود. صفت تاخیر در بلوغ جنسی (0/152 و 0/142) در هر دو حالت رتبه سوم را کسب کرد. همچنین پس از تصحیح ماتریس ها صفت ضریب رشد دمایی (0/112 و 0/133) در جایگاه چهارم و صفات درصد فیله (0/132 و 0/094) و قرمزی گوشت (0/073 و 0/057) در اولویت های بعدی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق در تدوین برنامه اصلاح نژاد ماهی آزاد دریای خزر به عنوان گونه ارزشمند بومی جهت توسعه آبزی پروری کاربرد دارد.

این تحقیق به منظور بررسی تنوع و ساختار جمعیتی زوپلانکتون و ماهیان در دریاچه پشت سد آزاد سنندج (استان کردستان) در ایران از تابستان سال 1394 لغایت بهار سال 1395 انجام شد. در بررسی 20 گونه زوپلانکتون از گروه هولوپلانکتون و 3 گونه از مروپلانکتون شناسایی شد. نتایج نشان داد که میانگین جمعیت زوپلانکتون در پاییز 1720 ± 3276 عدد در مترمکعب و نسبت به سایر فصول کمتر بود. در زمستان تراکم افزایش داشت و در بهار به بیشترین میزان رسید. بررسی مکانی زوپلانکتون نشان داد که بیشترین تراکم بترتیب در ایستگاه های 5، 4، 2، 3 و 1 بود. در بررسی ماهیان 12 گونه شناسایی شد که 11 گونه از خانواده Cyprinidae و 1 گونه از خانواده Nemacheilidae بوده است. گونه های Alburnus sellal، Capoeta trutta و Carassius auratus در همه فصول در نمونه های صید شده از سد و رودخانه وجود داشتند. تراکم ماهیان در تابستان 258 قطعه بود، در پاییز کاهش داشت و در زمستان به 47 قطعه رسید و در بهار به 448 قطعه افزایش داشت. با توجه به اینکه حجم مخزن سد 300 میلیون متر مکعب است، به طور متوسط حدود 39 تن زوپلانکتون در آن وجود دارد که به عنوان غذا در دسترس آبزیان سد بخصوص لاروها، بچه ماهیان و ماهیان قرار می گیرد. با توجه به آگاهی از وضعیت زوپلانکتون سد می توان از میزان غذا و تولیدات ثانویه سد آگاه شد و برای ماهیان، لارو ماهیان سد و سایر آبزیان مدیریت صحیح را برای بهره برداری شیلاتی بکار برد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.