مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1393 | دوره:57 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

مقدمه: سرطان پستان شایعترین سرطان در میان زنان در ایران می باشد.عوامل متعددی از جمله وضعیت گیرنده های هورمونی و موتاسیون P53 بر پیش آگهی بیماران تاثیر می گذارند .در مطالعه حاضر فراوانی این عوامل و ارتباط آنها با سن بیمار، اندازه تومور و ابتلای غدد لنفاوی آگزیلا مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار: در این مطالعه همگروهی گذشته نگر توصیفی از سال 1382-1390، پرونده 1022 بیمار زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امید مشهد مورد ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده و مشخصات بیماران با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون کای دو، مقایسه و تجزیه و تحلیل شد.نتایج: فراوانی گیرنده استروژن 45.5%، گیرنده پروژسترون 43.1 % و موتاسیون 18.7% ,P53بود . در بررسی های انجام شده بین ابتلای غددلنفاوی آگزیلا و PR ارتباط معنی دارمنفی برقرار بود (p=0.006) به این معنا که با منفی بودن PR شانس ابتلای اگزیلا بیشتر می شد. بروز متاستاز با موتاسیون p53 ارتباط معنی داری داشت (p=0.005) و شانس متاستاز در گروه دارای موتاسیون بیشتر بود.وجود گیرنده هورمونی با سن رابطه معنی دار مثبت داشت یعنی با افزایش سن میزان بروز ER و PR افزایش نشان می داد (به ترتیب با p=0.00 و (p=0.01 وجود گیرنده استروژنی و پروژسترونی با یکدیگر همخوانی مستقیم داشتند (p=0.000). در خصوص وجود گیرنده های فوق و P53، در هر دو مورد ارتباط معکوس معنی داری وجود داشت (p=0.001)نتیجه گیری: وجود موتاسیون P53 با بروز متاستاز و پیش آگهی بد در سرطان پستان همراه است .وضعیت گیرنده های هورمونی نیز می تواند شانس ابتلای اگزیلا را پیش بینی کند. بررسی وضعیت بیومارکرهای فوق در بدو تشخیص تا حدودی مشخص کننده عاقبت بیماری خواهد بود.

مقدمه: هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان تاثیر توپیرامات در بیماران تحت درمان جهت کاهش علایم ترک اپیوئیدها می باشد. روش کار: در این کارآزمایی بالینی دو سوکور تصادفی شده در سال 1391 در شهر مشهد، درمان کمکی با توپیرامات در بیماران تحت سم زدایی با درمان کمکی متادون با تجویز دارونما به مدت دو هفته مقایسه گردید. جامعه ی آماری مطالعه شامل بیماران مرد مراجعه کننده به مرکز اعتیاد بیمارستان روان پزشکی ابن سینا بود که به طور نمونه گیری در دسترس، 42 بیمار مرد بستری 19-59 ساله با تشخیص وابستگی به اپیوئید مطابق معیارهای چهارمین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، انتخاب شده و در دو گروه دریافت تصادفی توپیرامات (100 میلی گرم روزانه) یا دارونما به مدت دو هفته در شرایط دوسوکور قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری شدت علایم ترک، پرسش نامه ی علایم محرومیت از مواد مخدر بود که در پنج نوبت (روزهای 1، 3، 5، 7 و 14) انجام شد. داده ها با آمار توصیفی، آزمون های تحلیلی نظیر آنوا و نرم افزار SPSS تحلیل شدند.نتایج: در هر دو گروه، شدت علایم ترک، روند رو به کاهش معنی داری داشت اما تفاوت معنی-داری در شدت علایم در بین دو گروه توپیرامات و دارونما دیده نشد (p>0.05)نتیجه گیری: استفاده از توپیرامات (دوز 100 میلی گرم روزانه به مدت دو هفته) در مقایسه با دارونما در کاهش علایم حاد خودابرازگرایانه در ترک اپیوئید تفاوت معنی داری ندارد.

مقدمه: ویروس لنفوسیتیک T انسانی نوع 1، در 3% از ناقلین موجب پاراپارزی اسپاستیک گرمسیری و میلوپاتی ناشی ازHTLV-1 می شود. در این میان بیش فعالی دترسور رایج ترین علامت است، در این مطالعه استفاده از سم بوتولینوم A به صورت تزریق به داخل مثانه به عنوان یک روش درمانی در بیماران مقاوم به درمان های محافظتی و دارویی در بیماران مبتلا به دترسور بیش فعال به علت HTLV1 مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی از اردیبهشت ماه سال 91 تا تیر ماه 92 در بیمارستان امام رضا انجام شد. 25 بیمار مبتلا به HTLV1 مقاوم به درمان طبی تحت بررسی قرار گرفتند، سپس این بیماران تحت مطالعه یورودینامیک قرار گرفته و سپس سم بوتولینیوم A داخل دترسور مثانه تزریق گردید. ارزیابی کامل یورودینامیک در ماه 3 تکرار و اطلاعات با استفاده از آزمون تی و ویلکاکسون بررسی شد.نتایج: تغییرات قابل توجهی در پارامترهای یورودینامیکی در بیماران مورد مطالعه ایجاد شد. در میان افراد تحت بررسی 20 بیمار (80%). افزایش حداکثر فشار دترسور داشتند در حالی که بعد از مداخله به 4 بیمار (16%). کاهش یافته (p<0.001) و در 4 بیمار مذکور، 2 بیمار نشت ادراری در هنگام سیستومتری داشتند. 19بیمار (76%). انقباضات مهارنشده مثانه داشته اند، بعد از مداخله این تعداد به 5 بیمار (20%) کاهش یافت که اختلاف آماری واضح دیده شد (p<0.001)، که از این 5 بیمار، 2 بیمار نشت ادراری در هنگام سیستومتری داشتند.نتیجه گیری: تزریق سم بوتولینوم A داخل دترسور می تواند در بهبود یافته های پاتولوژیک یورودینامیک در بیماران مبتلا به HTLV1 مفید باشد. اثر بخشی مناسب این درمان و عوارض نسبتا ناشایع آن می تواند منجر به جایگزین شدن آن در بیماران با مقاومت به داروهای آنتی کولینرژیک و یا در بیماران با عوارض دارویی گردد.

مقدمه: تاثیر تحریکی تستوسترون بر خون سازی مغزاستخوان شناخته شده است،از طرفی التهاب با اثر مستقیم بر خونسازی ونیز کاهش ترشح اریتروپویتین سبب سرکوب خون سازی می شود. دراین مطالعه ارتباط بین سطوح تستوسترون سرم با هموگلوبین وCRP باحساسیت بالا(hs-CRP) در مردان مبتلابه نارسایی مزمن کلیه درمراحل 3 و 4، و بیماران تحت دیالیزخونی بررسی شده است.روش کار: در این مطالعه مقطعی که در سال1391 در بیمارستان امام رضا مشهد انجام شد، 29بیمار با نارسایی مزمن کلیه در مراحل 3 و 4 (گروه1) و 29 بیمار دیالیز خونی (گروه2) وارد مطالعه شدند. سطوح سرمی hs-CRP، تستوسترون تام و آزاد، LH، FSH واریتروپویتین اندازه گیری شدند. از آزمون پیرسون، کای دو و تی برای مقایسه و تعیین ارتباط بین متغیرها، نرم افزار SPSS استفاده شد.نتایج: دراین مطالعه سطوح hs-CRPبه طور معنی داری در گروه 1 پایین تر از گروه 2 و سطوح FSH در گروه 1 بالاتر از گروه 2 بودند. بین hs-CRP با LH در کل بیماران و بیماران گروه 2 ارتباط معنی دارو مستقیمی وجود داشت. در بین 4 گروه بیماران تحت دیالیز خونی باکم خونی (Hgb≤11 gr/dl) و بدون کم خونی (Hgb>11 gr/dl) و بیماران بانارسایی مزمن کلیه در مراحل 3 و 4 با وبدون کم خونی، فقط در گروه بیماران تحت دیالیزخونی با Hgb≤11 gr/dl، یک ارتباط معنی دارومعکوسی بین hs-CRP با سطوح تستوسترون تام و ارتباط مستقیم ومعنی داری بین hs-CRP با LH مشاهده شد.نتیجه گیری: وجودیک ارتباط معنی دارومعکوس بین hs-CRP با سطوح تستوسترون تام درگروه بیماران تحت دیالیزحونی باهموگلوبین کمتراز 11 پیشنهاد کننده دخالت احتمالی این رابطه باکم خونی در بیماران دیالیزخونی درمقایسه با بیماران با نارسایی مزمن درمراحل 3 و 4 می باشد.

مقدمه: در حال حاضر، تمرینات و فعالیت های ورزشی حاد به عنوان یک روش غیردارویی و ارزان قیمت برای پیشگیری و درمان پرفشارخونی پیشنهاد می شوند. بر این اساس، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر فاصله استراحتی بین حرکات فعالیت مقاومتی دایره ای بر افت فشار خون پس از فعالیت است.روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1391 در دانشکده تربیت بدنی دانشگاه گیلان انجام شد. یازده دختر سالم (سن 21.3±1.3 سال، قد 163.5±5.9 سانتی متر و وزن 57.5±8.9 کیلوگرم) به طور تصادفی در دو جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای با فواصل استراحتی 30 ثانیه و 40 ثانیه بین حرکات شرکت کردند. آزمودنی ها در جلسات فعالیت مقاومتی 3 چرخه از 6 حرکت را با 10 تکرار بیشینه، و 2 دقیقه استراحت بین چرخه ها انجام دادند. فشارخون سیستولی و دیاستولی پیش از فعالیت و هر 10 دقیقه و 60 دقیقه پس از فعالیت اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با آزمون واریانس و بونفرونی و نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.نتایج: در مقایسه با مقادیر پیش از فعالیت، فشار خون سیستولی پس از فعالیت مقاومتی با فاصله استراحتی 30 ثانیه (در دقایق 20، 30، 40، 50 و 60) و 40 ثانیه (در دقایق 30، 40، 50 و 60) به طور معنی داری کاهش یافت؛ در حالی که کاهش معنی دار فشارخون دیاستولی تنها در دقیقه 60 پس از فعالیت مقاومتی با فاصله استراحتی 30 ثانیه مشاهده شد .(p≤0.05) همچنین بین فعالیت های مقاومتی، تفاوتی در فشارخون سیستولی و دیاستولی پیش و پس از فعالیت مشاهده نشد.نتیجه گیری: فعالیت مقاومتی دایره ای با فواصل استراحتی متفاوت بین حرکات اثرات مفیدی بر سلامتی دارند و می توانند سبب وقوع افت فشارخون پس از فعالیت با مدت و مقدار مشابه شوند.

مقدمه: آنفارکتوس حاد میوکارد یکی از شایعترین بیماریها در سراسر جهان و اولین علت مرگ در ایران به شمار می رود.درمان برقراری مجدد جریان خون، سنگ بنای اصلی درمان در این بیماران است و درمان ترومبولیتیک زودرس باعت برقراری مجدد بهتر جریان خون کرونری و کاهش قابل توجه میزان مرگ و میر و نیز آنفارکتوس مجدد در آنها می گردد. هدف اصلی این مطالعه ارزیابی تاثیر تریاژ به روش ESI در بهبود زمان شروع این درمان، در بیماران با آنفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه ST در بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) مشهد است.روش کار: این مطالعه توصیفی مشاهده ای و آینده نگر در بیمارستان امام رضا از سال 1388-1389 انجام شده است. قبل و بعد از استقرار سیستم تریاژ ESI، که در 210 بیمار با انفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه STانجام شد، مدت زمان) door-to-ECG زمان ورود تا انجام الکتروکاردیوگرام) و door-to-needle (زمان ورود تا دریافت فیبرینولیتیک) در بین دو گروه بیماران تریاژ شده به طریق spot check و بیماران تریاژ شده از طریق سیستم تریاژ ESI به طریق آماری مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: در این مطالعه 210 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. 105 بیمار در گروه تریاژ spot check و 105 بیمار دز گروه تریاژ ESI قرار داشتند. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 5.56±1.365 بود. مدت زمان door-to-ECG در بیماران گروه تریاژ ESI به طور معناداری پایین تر از از گروه تریاژ spot check بود (.02±10.3315 دقیقه در مقابل 35±10.38 دقیقه). مدت زمان door-to-needle هم به طور معناداری در بیماران گروه تریاژ ESI پایین تر از گروه تریاژ spot check بود (35±10.38 دقیقه در مقابل 50.23±11.10 دقیقه(.نتیجه گیری:استفاده از تریاژ ESI باعت کاهش قابل توجه در زمان door-to-ECG و door-to-needle در بیماران آنفارکتوس حاد قلبی و درنتیجه موجب کاهش عوارض و مرگ و میر در این بیماران می شود.

مقدمه: آسم شایعترین بیماری مزمن در کودکان است. ضریب هوشی از شاخصه های ارزشیابی میزان کارائی افراد است. هدف از این مطالعه مقایسه ضریب هوشی بین بیماران کودک دارای آسم متوسط و کودکان مشابه سالم است.روش کار: این مطالعه مورد-شاهدی در مدت 8 ماه در سال 1390 در کلینیک طوبی شهر ساری انجام شده است. آزمون هوش وکسلر کودکان از طریق دو نیمه کردن برای هوشبهر کلی 97/، برای هوشبهر کلامی 97/ و برای هوشبهر عملی 93/ انجام شده است. اطلاعات در برنامه نرم افزاری SPSS ثبت شد. مقایسه میانگین های به دست آمده ازمتغیرها به وسیله آزمون تی انجام گرفت. داده های طبقه بندی شده در گروه های مختلف سنی و هوشی نیز توسط آزمون مجذور کای دو مورد مقایسه قرار گرفتند.در تمام آزمون های آماری مقادیر p کمتر از 05/ به عنوان سطح معناداری در نظر گرفته شد.نتایج: 204 کودک مورد مطالعه قرار گرفتند که 114 نفر (55.9%) در گروه مورد و 90 نفر(44.1%) در گروه شاهد قرار داشتند. 115 کودک (56.4%) از کودکان مورد مطالعه مذکر و 89 نفر(43.6%) از این کودکان نیز مونث بودند.در مجموع نمره های هوشبر کلی در بیماران و افراد سالم به ترتیب برابر 109.2 و 107.5 بوده است که تفاوت معنی داری نداشته است(0.905). هیچ تفاوت معناداری بین نمرات دو گروه براساس جنسیت و نمرات هوشبهر طبقه بندی شده وجود ندارد.نتیجه گیری: بیماری آسم در زمره بیماری های مزمن قرار دارد که بر ضریب هوشی هیچگونه اثر منفی ندارد.

مقدمه: کاهش ملاتونین با افزایش تنگی عروق و فشار خون همراه است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر مصرف کوتاه مدت ملاتونین بر برخی شاخص های قلبی زنان جوان هنگام استراحت، بلافاصله پس ازفعالیت و طی برگشت به حال اولیه بود.روش کار: این مطالعه نیمه تجربی در شهرمشهد در سال 1392 انجام شد. زنان جوان فعال (24نفر) داوطلب شرکت در پژوهش شدند و بطورتصادفی به دو گروه مصرف ملاتونین و دارونما تقسیم گردیدند. فشارخون و دمای بدن در استراحت اندازه گیری و شاخصهای انقباضی و همودینامیک قلب با دستگاه کاردیواسکرین سنجیده شد. سپس پروتکل بروس تاحد واماندگی روی تردمیل اجراشد. آزمودنی ها در برگشت بحال اولیه روی تردمیل راه رفتند و دردقیقه پنجم، شاخصهای کاردیواسکرین و فشارخون ارزیابی شد.گروه تجربی بمدت یک هفته هرشب یک قرص3 میلیگرمی ملاتونین و گروه کنترل، داروی بی اثرمصرف کردند. در روز نهم لوتئینی، آزمایشها تکرار شد. و با استفاده از آزمون تی زوجی و آزمون آنووا و نرم افزار SPSS اطلاعات تجزیه و تحلیل شد (p<0.05)نتایج: در میزان فشارخون «برگشت به حال اولیه»، ضربان قلب (HR) و شاخص مقاومت منظم عروقی(SVRI) در هر سه حالت بین دوگروه تفاوت معنادار بود. در میزان تغییرات شاخص شتاب خروج خون(ACI) و شاخص سرعت خروج خون(VI) « بلافاصله پس از فعالیت» و «برگشت به حال اولیه» تفاوت معناداری وجود داشت، به طوری که گروه مکمل، افزایش ACI و VI بیشتری را نسبت به گروه دارونما نشان داد. در میزان تغییرات زمان تزریق بطن چپ(LVET) در هر سه شرایط تفاوت معناداری وجود نداشت.نتیجه گیری: مصرف ملاتونین فشار وارده بر دستگاه قلبی را در حین فعالیت کاهش داده و باعث افزایش بهره وری دوره برگشت به حال اولیه می شود.

مقدمه: ولوولوس سکوم علت غیر شایعی برای انسداد روده بزرگ در کشورهای توسعه یافته است. از نظر شیوع ولوولوس سکوم، دومین علت ولوولوسهای کولون می باشد که 10 تا 40 % موارد ولوولوس کولون و 2 % از کل موارد انسدادهای روده را شامل می شود.معرفی بیمار: در این گزارش یک مرد 52 سا له با ولوولوس سکوم معرفی می شود. در این بیمار سکوم به صورت اگزیال حول محور عروق ایلئوکولیک چرخیده و به شدت متسع شده بود. در برخی نقاط دچار گانگرن به صورت پچی شده بود ولی پرفوره نشده بود.نتیجه گیری: در اغلب موارد ولولوس سکوم رزکسیون به صورت همی کولکتومی راست مناسب است، اما فقط در بیمارانی که درجات بالایی از کوموربیدیتی دارند و روده قابل حیات است می توان سکوپکسی را بدون رزکسیون روده در نظر داشت.