مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1393 | دوره:57 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

مقدمه: شیوع چاقی در تمامی دنیا به صورت هشدار دهنده ای در حال افزایش می باشد. شواهدی نشان می دهد ارتباطی میان هورمون های تیروئیدی و تغییرات وزن وجود دارد. هدف از این مطالعه، تعیین رابطه بین TSH (هورمون محرک تیروئید) و BMI (شاخص توده بدنی)، در زنان یوتیروئید با وزن های مختلف است.روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی از سال 1389- 1391 در درمانگاه قائم و مرکز تحقیقات غدد انجام شده است. این مطالعه بر زنان سالمی که به درمانگاه غدد مراجعه کردند انجام شد. پس از اخذ شرح حال و معاینه فیزیکی کامل و رد کم کاری یا پرکاری تیروئید از نظر بالینی و اندازه گیری وزن و قد آنها تستهای تیروئیدی درخواست شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS و با آزمون های اسپیرنوف و پیرسون و آنوا و اسپیرمن مقایسه و تجزیه و تحلیل شد.نتایج: تعداد 283 زن در مطالعه شرکت کردند. میانگین سنی آنها 35.88±12.75 سال و میانگین BMI، 26.18±6.25 کیلوگرم بر متر مربع بود. 11% افراد لاغر، 35.5% با وزن طبیعی، 29.3% دارای اضافه وزن، و 24% ایشان مبتلا به چاقی بودند. میانگین سطح سرمی2.29±0.07 TSH میلی واحد در لیتر بود. کمترین TSH در گروه با BMI طبیعی بود اما گروههای مختلف BMI از لحاظ TSH تفاوت آماری نداشتند. همچنین همبستگی میان سطح سرمی TSHو BMI وجود نداشت. (r=0.108, p=0.071)نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه کنونی، ارتباطی میان BMI و سطح سرمی TSH در زنان یوتیروئید، وجود نداشت.

مقدمه: مقاومت درمانی در مانیای حاد شایع است و نقش درمان های تقویتی شامل فاکتورهای تغذیه ای و ویتامین ها همیشه مورد توجه بوده است. هدف این پژوهش، ارزیابی تاثیر افزودن فولیک اسید به سدیم والپروات در درمان مانیای حاد بود.روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسویه کور در بیمارستان روانپزشکی ابن سینای مشهد و در سال 1390 انجام گرفته و در سایت کارآزمایی های بالینی ایران به شماره IRCT201112188106N1 ثبت شده است. به 29 بیمار مانیک، علاوه بر سدیم والپروات، به صورت تصادفی در دو گروه فولیک اسید و دارونما داده شد. در خط پایه و پایان هفته های سوم و ششم، شدت مانیا با آزمون مانیای یونگ (YMRS) و بهبود شناختی با آزمون کوتاه وضعیت روانی (MMSE) ارزیابی شد. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون های کای دو و تی دانشجویی تحلیل گردیدند.نتایج: میانگین نمرات YMRS در خط پایه در گروه فولیک اسید22±2.44 و در گروه پلاسبو21.14±1.95 محاسبه گردیدکه این میانگین در پایان هفته های سوم و ششم در گروه فولیک اسید8.26±4.86 و3.13±1.64 و در گروه پلاسبو14.14±4.31 و 13±5.21 بود. کاهش میانگین نمرات YMRS در گروه فولیک اسید نسبت به دارونما پس از پایان هفته سوم (p=0.005)و ششم(p<0.001) ، معنی دار اما تغییرات میانگین نمرات MMSE پس از پایان هفته سوم p=0.068و ششم p=0.068معنی دار نبود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه، درمان کمکی با اسید فولیک در کنار درمان اصلی با سدیم والپروات، در بهبود علایم دوره مانیای حاد اختلال دوقطبی حداقل تا پایان هفته ششم درمان موثر است.

مقدمه: با توجه به اینکه اغلب بیماران سندرم روده تحریک پذیر (IBS) به درمانهای موجود پاسخ مناسبی نمی دهند به نظر می رسد که پاتوژنز بیماری به طور کامل شناخته نیست. اخیرا دانشمندان به نقش ماستوسیتها در بیماری زایی بسیاری از اختلالات گوارشی نظیر سندرم روده تحریک پذیر توجه کرده اند. این مطالعه برای بررسی وضعیت ارتشاح ماستوسیتها در مخاط کولون بیماران IBS با غلبه اسهال و اثربخشی درمان ضدماستوسیت بربهبود علائم، طراحی شد.روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1390-1391 در بیمارستان امام رضا و قائم مشهد انجام شده است. پس از اخذ شرح حال شامل مشخصات دموگرافیک، علائم بالینی، سوابق فردی و خانوادگی از 57 بیمار IBS با غلبه اسهال (بر اساس مولفه های (ROME III، برای این بیماران کولونوسکوپی انجام و در صورت طبیعی بودن، نمونه هایی از کولون چپ و راست گرفته شد. تعداد 48 نمونه بیوپسی بازیابی گردید. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای تریپتاز ماستوسیتها بر آنها انجام شده و تعداد ماستوسیتها شمرده شد. شیوع بیماران با ماستوسیت 20< در هر hpf تعیین شد. علائم بالینی بیماران با ماستوسیت بیشتر و کمتر از 20 با هم مقایسه شد.کلیه اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تی مقایسه و تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: از 48 بیمار، 3 نفر(5.8%) 20< ماستوسیت در هر hpf) انتروکولیت ماستوسیتیک) داشتند. شدت علائم بالینی بیماران براساس تعداد ماستوسیتها تفاوت معنی داری با هم نداشت (p>0.05)نتیجه گیری: شیوع انتروکولیت ماستوسیتیک نسبت به مطالعات دیگر بیشتر نبود. شدت علائم بالینی با شمارش ماست سلها ارتباطی نداشت.

مقدمه: بی حسی موضعی روش نوینی است که در مقایسه با بیهوشی عمومی خطرات کمتری دارد. پاسخ های متابولیک به استرس جراحی در کنار غلظتهای سرمی افزایش یافته ای از هورمونهای استرس در زنان باردار باعث افزایش گلوکز سرم در بیمار می گردد. با آغاز سریع آنالژزی به روش موضعی کاهش ناگهانی در غلظت کاتکولامینها و کورتیزول رخ می دهد که به نوبه خود باعث کاهش سطح سرمی گلوکز می شود.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در بیمارستان قائم (عج) مشهد در سال 1391 بر 90 بیمار انجام شد. پس از شرح حال گیری مادران و اخذ رضایت، مانیتورینگ و هیدراته نمودن مادر 5ml/kg) سرم رینگر)، میزان قند خون مادر با گلوکومتر کنترل شد. بی حسی موضعی با سوزن Quinke شماره 24 با استفاده از 3 سی سی بوپیواکائین .50% در وضعیت نشسته انجام شد، اندازه گیری قند 15 دقیقه پس از انجام بیحسی موضعی و سپس در ریکاوری انجام شد. اطلاعات با روش های آمار توصیفی، تجزیه و تحلیل شد و برای مقایسه از آزمون Repeated Measure استفاده شد.نتایج: نود مادر باردار شرکت کننده دارای میانگین سن بیماران 29.93±5.9با میانگین وزن74.04±8.9 و میانگین سن بارداری 39±0.74 هفته بودند. میانگین تغییرات قند خون طی 15 دقیقه ابتدایی و نیز میانگین این تغییر بین قند خون قبل موضعی و ریکاوری در سه گروه با زمان ناشتایی متفاوت، اختلاف معنی داری نداشت. (p=0.87, 0.713)میانگین قند بیماران قبل از بی حسی 90.74±19 و پس از بی حسی 88.42±18.9 بود که تفاوت معنی داری نداشته است. (p=0.103)ولی  میانگین قند خون بیماران قبل از بی حسی و میانگین قند خونشان در ریکاوری 96.16±21 تفاوت معنی داری داشته است. (p=0.001)نتیجه گیری: در مقایسه بین قند خون قبل از بی حسی با قند خون زمان ریکاوری افزایش معنی دار قند خون در ریکاوری وجود دارد که البته در هیچ موردی این افزایش قند در محدوده هیپرگلیسمی نبود بنابراین در طی بی حسی موضعی با بوپیواکائین لزومی به مانیتورینگ معمول قند خون نمی باشد.

مقدمه: سل شایعترین علت مرگ ناشی از بیماری های میکروبی در جهان است. دیابت کنترل نشده با تضعیف سیستم ایمنی موجب تکثیر باسیل سل و ایجاد بیماریمی شود. با توجه به شیوع بالای سل در منطقه، این مطالعه جهت بررسی اپیدمیولوژیک بیماری سل در بیماران مبتلا به دیابت صورت گرفت.روش کار: دراین مطالعه گذشته نگر توصیفی، پرونده 150بیمار مبتلا به بیماری سل که طی سال های 1385 تا 1390 به مراکز بهداشتی مشهد مراجعه کرده و به صورت هم زمان به دیابت قندی نیز مبتلا بودند،بررسی شد. چک لیستی شامل اطلاعات دموگرافیک، نوع بیماری سل و علائم بالینی و آزمایشگاهی تکمیل شد. سپس داده ها با استفاده از آمار نوصیفی توزیع فراوانی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: همه بیماران ایرانی، با میانگین سن 65/64 سال بودند.میانگین قند خون ناشتای بیماران 181.93mg/dL بود. بیشترین فراوانی همراهی بیماری سل ودیابت مربوط به زنان (61.3%) و افراد شهرنشین (98.7%) بود.76% از افراد، مبتلا به سل ریوی بودند (58.7% اسمیر مثبت و 17.3% اسمیر منفی). شایع ترین علامت بالینی سرفه مداوم بیش از دو هفته،در بررسی رادیوگرافیک، شایع ترین تصویر، اپاسیتی ریوی (.666%) و بیشترین زون درگیر، زون فوقانی ریه گزارش شد(52%) نتیجه گیری: یافته های این مطالعه حاکی از آن است که علائم بالینی، نتایج آزمایشگاهی و رادیولوژیک بیماران مسلول مورد مطالعه مشابه بیماران مسلول غیر دیابتی سایر مطالعات می باشد؛ که البته می تواند حاکی از کنترل خوب دیابت در این بیماران و عدم تاثیر چندان آن بر روند درمان سل باشد، با این وجود پیشنهاد می شود در بیماران دیابتی احتمال وجود عفونت در نظر گرفته شود و بررسی سالانه افراد از نظر ابتلا به بیماری سل مد نظر قرار گیرد.

مقدمه: کمبود سطح سرمی ویتامین D با توجه به نقش آن در تنظیم ترشح انسولین به عنوان یک عامل خطرساز برای دیابت بارداری مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح سرمی ویتامین D با بروز دیابت حاملگی و مقایسه آن با زنان باردار سالم می باشد.روش کار: این مطالعه مورد شاهدی بر 130 خانم حامله 24 - 28 هفته مراجعه کننده به مرکز بهداشت شهید قدسی مشهد در سال 1390انجام شد. ابتداشرکت کنندگان پرسشنامه ای شامل خصوصیات دموگرافیک وسابقه مامایی را تکمیل سپس تست غربالگری دیابت (GCT) را انجام دادند. در افراد با تست GCT مختل، تست تحمل قند (GTT) انجام شد. افراد با تست GTT غیر طبیعی، به عنوان گروه مورد وزنان باردار با تست GCTطبیعی به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. غلظت 25 هیدروکسی ویتامین D نیزدردوگروه اندازه گیری واطلاعات حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری کای دو و تی دانشجویی تجزیه و تحلیل و میزان P کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: میانگین میزان گلوکز خون وریدی در تست GCT درگروه مورد 158.68±22.70 mg/dL و درگروه شاهد 106.13±22.48 mg/dL و تفاوت بین دو گروه معنی دار بود. (p<0.001) سطح سرمی ویتامین D در گروه مورد 8.06±3.852 ng/dl درگروه شاهد 17.75±5.38 ng/dl و اختلاف بین دو گروه معنی دار بود (p<0.001)نتیجه گیری: کمبود ویتامینD درزنان مبتلا به دیابت بارداری بیشتر از زنان باردار سالم است و با بروز دیابت بارداری ارتباط دارد.

مقدمه: صدمات تروماتیک طناب نخاعی امروزه جوانان را بکرات گرفتار و هزینه های زیادی را بر بیمار و جامعه تحمیل می کند. بنابراین یافتن بهترین روش درمانی اهمیت عمده ای دارد و جراحی کاهنده فشار بر نخاع نقش عمده ای در درمان آن دارد. از آنجا که در مورد زمان انجام جراحی توافقی وجود ندارد، این مطالعه جهت مقایسه نتایج نورولوژیک، میزان عوارض و مدت بستری در جراحی زودرس و دیررس در مبتلایان آسیب حاد نخاعی ناحیه توراسیک و توراکو لمبار طراحی شد.روش کار: در این کارآزمایی بالینی غیرتصادفی، 30 بیمار مبتلا به آسیب ستون فقرات مراجعه کننده به بیمارستان امدادی مشهد در سال 1390، که نیمی از آنها قبل از 24 ساعت و نیمی دیگر بعد از 24 ساعت عمل جراحی شده بودند، توسط چک لیست از نظر مدت بستری، میزان عوارض و بهبود علائم نورولوژیک در 3 و 6 ماه بعد از عمل بررسی شدند و نتایج توسط آزمونهای تی مستقل، من-ویتنی و مجذور کای بین 2 گروه مقایسه شد.نتایج: در جراحی زودرس، مدت بستری (p=0.031) کمتر و بهبود نورولوژیک و عوارض مختلف، مشابه با جراحی دیررس بود. سن، جنسیت، محل تروما در ستون فقرات و ترومای همراه در 2 گروه مشابه بوده و تاثیری در مطالعه نداشت.نتیجه گیری: جراحی زودرس موجب کاهش مدت بستری در بیماران مبتلا به ترومای نخاع می شود، لیکن اثری بر میزان بهبود نورولوژیک و عوارض ندارد. با این حال بهتر است این روش درمان در تمامی بیماران مد نظر باشد.

مقدمه: تغذیه روده ای برای بیمارانی که دریافت دهانی ندارند حائز اهمیت است. مشکل تغذیه روده ای وجود محلول های مختلف و تعیین خط مشی مدیریت تغذیه ای بیماران در بخش مراقبت های ویژه است. در حال حاضر قسمت عمده تغذیه کل بیماران در ایران از محلول های آماده شده در بیمارستان تامین می شود. این محلول ها استاندارد مشخصی نداشته و به شیوه های گوناگون تهیه می شوند. هدف استاندارد کردن شیوه تهیه محلول گاواژ است.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که در سال 1392 در بیمارستان امدادی مشهد انجام شده است. بررسی پایایی فرمولای تهیه شده در بیمارستان نمونه استاندارد شده بر اساس لیست های جایگزین، با در نظر گرفتن درشت مغذی ها (کربوهیدرات، پروتئین و چربی)، اسمولالیته و ویسکوزیته مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مقایسه میانگین و انحراف معیار نمونه ها از آزمون آماری تی استفاده شد.نتایج: کالری نمونه ها بین 77-96 kcal/100ml بود. درصد وزنی کربوهیدرات در نمونه اول، دوم و سوم به ترتیب 3.7 g/100 ml، 5.10، 6.11 و پروتئین 4.1 g/100mlو چربی 3.8 g/100ml محاسبه شد. ویسکوزیته نمونه ها در محدوده 35-110 cps و اسمولالیته بین 145-354 mosm/kg اندازه گیری شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که با استفاده از این شیوه نتایج قابل تکرار است و در صورتی که محلول های بیمارستانی طبق دستورالعمل تهیه شوند می توانند مقدار قابل قبولی از انرژی مورد نیاز بیماران را تامین کنند.

مقدمه: شکستگی-دررفتگیهای سر فمور از جمله موارد نادر است. و مواردی که غیر قابل جا اندازی است، خیلی نادر ترند. البته موارد غیر قابل جا اندازی واقعی باید از موارد ریداکشن نا کامل ثانوی به گیر افتادن نسج یا استخوان تفکیک شوند.روشهای جراحی مختلفی برای جا اندازی این دررفتگی ها و ثابت نمودن شکستگی ها به کار می رود. اپروچ اسمیت- پترسن در حالیکه بیمار در وضعیت خوابیده به پشت است دید خیلی خوبی به قطعات شکسته می دهد.معرفی بیماران: دو بیمار با شکستگی در رفتگی تیپ 4 بروم بک گزارش شده اند. پس از عمل بیماران تا سه ماه اجازه وزن گذاری نداشتند. پس از 14 و 10 ماه از آسیب، نتایج خوب است.نتیجه گیری: به نظر می رسد اپروچ اسمیت-پترسن برای چنین آسیبهایی مناسب است.