مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1388 | دوره:52 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

مقدمه: هیپرلیپیدمی یک اختلال متابولیک شایع بعد از پیوند کلیه است که در ایجاد بیماری های عروق کرونری نقش دارد هدف این مطالعه بررسی شیوع و عوامل موثر بر دیس لیپیدمی بعد از پیوند کلیه می باشد.روش کار: در یک مطالعه توصیفی مقطعی 103 بیمار دریافت کننده پیوند کلیه در بیمارستان سینا تهران در سالهای 1383 تا 1385 وارد مطالعه شدند. مشخصات فردی، بیماری زمینه ای کلیه، رژیم ایمونوساپرسیو و اطلاعات آزمایشگاهی شامل کلسترول تام، تری گلیسیرید، کراتینین سرم و قند ناشتا بیماران ثبت شد و توسط آزمونهای کای دو و تی تجزیه و تحلیل شدند. حد آماری معنی دار در این مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: از مجموع بیماران، 43 (41.7%) بیمار مونث و 60 (58.3%) بیمار مذکر با میانگین سنی 13.9±39.25 سال وارد مطالعه شدند کلسترول تام بیماران قبل و بعد از پیوند به ترتیب 41±158 میلی گرم در دسی لیتر و 43±198 میلی گرم در دسی لیتر با p<0.001 معنی دار بود همچنین تری گلیسیرید قبل و بعد از پیوند به ترتیب 78±152 میلی گرم در دسی لیتر و 83±195 میلی گرم در دسی لیتر با p<0.001 معنی دار بود. بین سن، جنس، طول مدت دیالیز قبل از پیوند، بیماری زمینه ای، دیابت بعد از پیوندو رژیم دارویی ایمونوساپرسیو رابطه معنی داری به دست نیامد.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد بیماران پیوند کلیه در معرض خطر هیپرلیپیدمی می باشند و بررسی دقیق عوامل خطر در این بیماران ضروری است.

مقدمه: ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک پورپورا (TTP) بیماری نادر و کلاسیک بافت خونساز می باشد که در صورت عدم درمان سریع با مرگ و میر زیادی همراه است، درحالی که تشخیص سریع و درمان به موقع با پلاسمافرزیس می تواند به نحو چشمگیری پیش اگهی بیماری را تحت تاثیر قرار دهد و علایم بالینی آن شامل کاهش شدی پلاکت، آنمی همولیتیک میکروآنژیوپاتیک، اختلالات سیستم عصبی و نارسایی کلیوی می باشد.روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی است که به بررسی تاثیر استفاده از پلاسمافرزیس بر بیماری TTP در بیمارستان شهید صدوقی یزد از سال 1383 تا پایان 1386 بر 21 بیمار مبتلا پرداخته است. اطلاعات فردی و سوالات مربوط به علایم بیماری و آزمایشات بیماران و پلاسما فرزیس در پرسشنامه ثبت و بررسی شد.نتایج: شایع ترین علامت ضعف، خستگی و بیحالی و سپس تب و پوروپورا بود، همه بیماران دارای افزایش لیپوپروتئین با چگالی پایین، ترومبوسیتوپنی، کاهش هموگلوبین و هماتوکریت (95 درصد) بودند، 90 درصد رتیکولوسیت افزایش یافته و 67 درصد بیلی روبین غیرمستقیم افزایش یافته داشتند، 62 درصد بیماران دارای اختلالات سیستم عصبی و 71 درصد اختلالات سیستم کلیوی بودند، 95 درصد از بیماران پس از پلاسمافرزیس به بهبودی رسیدند که حدود 76 درصد از آنها به بهبودی کامل و 19 درصد به بهبودی نسبی دست یافتند و 5 درصد به درمان پاسخ ندادند که علت آن بیماری زمینه ای مهلک آنان بود و 76 درصد از نظر پلاکت بهبودی کامل و 19.2 درصد بهبودی نسبی و حدود 90 درصد از نظر نارسایی کلیوی بهبودی یافتند.نتیجه گیری: TTP هر چند بدون درمان یک بیماری کشنده است ولی با پلاسمافرزیس اکثر بیماران بهبود یافتند و آن عده هم که بهبودی کامل پیدا نکردند، از خطر مرگ رهایی یافته و با پلاسمافرزیس مزمن و درمانهای کمکی به زندگی برگشتند، آن عده از بیماران که به درمان جواب نمی دهند احتمالا مبتلا به بیماری زمینه ای کشنده هستند که علت عدم پاسخ و بدترشدن حال بیمار، عدم پاسخ به پلاسمافرزیس نیست، بلکه بیماری اولیه آنها می باشد که در این بیماران سرطان علت زمینه ای بوده است، لذا توصیه می شود به محض شک بالینی بر اساس آزمایشات و علایم بیمار، پلاسمافرز شروع گردد و چنانچه پاسخی ملاحظه نشد، به دنبال بیماری زمینه ای مثل بدخیمی گشت.

مقدمه: آب مروارید یک مشکل بهداشت عمومی در سراسر جهان است و عامل اصلی نابینایی در میان افراد جامعه می‏باشد. عوامل متعددی در تشکیل آب مروارید نقش دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی عوامل موثر در آب مروارید از جمله سطوح قند خون، چربیهای سرم و آنتی اکسیدانهای سرم انجام شد. روش کار در این مطالعه موردی شاهدی 90 بیمار مبتلا به آب مروارید و 90 فرد سالم مراجعه کننده به بیمارستان ولیعصر بیرجند از سال 1385-1386 با هم مقایسه شدند. گروه مورد و شاهد از نظر سن و جنس همسان شدند. ابتدا پرسشنامه‏‎ای حاوی مشخصات فردی تکمیل شد، سپس 5 سی سی خون از ورید براکیال بعد از 12 ساعت ناشتایی جهت بررسی سطح قند، لیپیدو قدرت آنتی اکسیدانی سرم گرفته شد. اطلاعات پس از جمع آوری، کد بندی شده و در نرم افزار SPSS وارد شده و با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی تی تست و ایکس دو آنالیز گردید.نتایج: افراد مورد مطالعه در هر دو گروه50 % مرد و50 % زن بودند. میانگین سنی افراد گروه مورد 8±60.2 سال و در گروه شاهد 8.7±58.3 سال تعیین گردید (p=0.13). میانگین کلسترول، تری گلیسرید و لیپوپروتئین با چگالی پایین به طور معناداری در گروه مورد بالاتر از گروه شاهد بود. اختلاف معنی داری در میانگین گلوکز و لیپوپروتئین با چگالی بالا در دو گروه مورد مطالعه مشاهده نگردید. میزان هیپرکلسترولمی، هیپرتری گلیسریدمی، افزایش قندخون و کاهش لیپوپروتئین با چگالی بالا درگروه مورد بیشتر بود. میانگین قدرت تام آنتی اکسیدانی پلاسما و میانگین گروههای تیول در گروه مورد، به صورت معنی داری نسبت به بررسی وضعیت قند، چربی و آنتی اکسیدانهای سرم در بیماران مبتلا به آب مروارید - یک مطالعه موردی شاهدی گروه کنترل پایین تر بود. همچنین افزایش معنی دار پراکسیداسیون لیپیدها و شاخص مالون دی آلدئید در گروه مورد نسبت به گروه شاهد بدست آمد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که قند بالا، اختلال چربیهای خون وسطح پایین آنتی اکسیدانها می تواند در آب مروارید نقش داشته باشد و لازم است جهت کنترل عوامل فوق، برنامه های مداخله ای صورت گیرد.

مقدمه: شناسایی عوامل موثر بر قطع یا تاخیر درمان در بیماریهایی نظیر سل، اهمیت بسیار زیادی داشته، آشنایی با آنها می تواند سبب بهبود استراتژی های درمانی و تدوین روش های آموزشی مناسب برای بالا بردن سطح آگاهی افراد مبتلا به این بیماری ها گردد.روش کار: در این مطالعه گذشته نگر توصیفی، کلیه پرونده های پزشکی مربوط به بیماران مبتلا به سل ریوی که طی سالهای 1382 لغایت 1384 به مرکز بهداشت شماره 2 شهرستان مشهد مراجعه کرده و تحت درمان ضد سل قرار گرفته بودند، بررسی گردید و متغیرهای سن، جنس، ملیت، پیامد درمان، و علل قطع یا تاخیر درمان استخراج شده و با روشهای آمار توصیفی ارزیابی گردید.نتایج: تعداد کل بیماران مورد مطالعه 659 مورد بود، که از این تعداد 534 مورد (81%) مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت و 12 مورد (19%)، به سل ریوی اسمیر منفی مبتلا بودند. درمان ضد سل در 43 بیمار (8%) از 534 بیمار مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت، با قطع یا تاخیر مواجه شده بود که علل قطع درمان عبارت بودند از: مرگ بیمار در نتیجه سل (20 بیمار، 3.7%)، هپاتیت دارویی (11 بیمار، 2%)، احساس بهبودی (2 بیمار، 0.37%)، مشکلات شنوایی و سرگیجه (2 بیمار، 0.37%)، سل مقاوم به چند دارو، (2 بیمار، 0.37%)، پورپورا (1 بیمار، 0.19%)، و تشدید نارسایی کلیه (2 بیمار،0.37%). 438 بیمار (82%)، بهبود کامل داشتند.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهدکه هپاتیت ناشی از داروهای ضد سل شایعترین علت قطع و یا تاخیر درمان می باشد. همچنین مطالعه حاضر از تاثیر و کارآیی DOTS، به عنوان روش ارجح درمان، حمایت می کنند. تلاش به منظور افزایش آگاهی بیماران در مورد ماهیت بیماری سل و چگونگی درمان آن در ابتدای شروع درمان، و نیز در فواصل منظم طی درمان، می تواند به عنوان یک استراتژی مهم در کنترل بیماری و به حداقل رساندن موارد قطع درمان، به کار رود.

مقدمه: استان گلستان مقام دوم بروز سل را در کشور داراست با توجه به شیوع بالای سل در کشور و بالاخص در استان گلستان این مطالعه جهت بررسی فراوانی بیماریهای همراه در بیماران دچار سل ریوی و اثر این بیماری ها بر برخی عوامل اپیدمیولوژیک صورت گرفت.روش کار: در یک مطالعه توصیفی - مقطعی پرونده کلیه بیمارانی که با تشخیص سل ریوی از ابتدای سال 1380 تا انتهای سال 1384 در بیمارستان 5 آذر شهر گرگان بستری بوده اند، بررسی شد. مشخصات فردی و تاریخچه پزشکی از پرونده بیماران استخراج شده و در چک لیست وارد شد. برای تفسیر نتایج از آزمون مربع کای و آزمون دقیق فیشر استفاده شد.نتایج: در این مطالعه 243 بیمار با تشخیص سل ریوی طی مدت 5 سال بررسی شدند. میانگین سنی افراد 50.15 سال (انحراف معیار=19 سال) بود. از 243 بیمار 162 نفر (66.7%) بدون بیماری همراه بودند. دیابت شایعترین بیماری همراه (23.05 درصد) بود. در بین افرادی که علاوه بر سل مبتلا به دیابت نیز بودند نسبت زنان به طور معنی داری از مردان بیشتر بود (p<0.05).نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به بیماریهایی از قبیل دیابت و نارسایی مزمن کلیه در صورت بروز علایم تنفسی، بهتر است به احتمال سل ریوی توجه شده و بررسی سالانه افراد از نظر احتمال وجود سل مد نظر قرار گیرد. همچنین در بیماران با سل ریوی، بررسی اولیه از نظر احتمال وجود دیابت مورد ارزیابی قرار گیرد.

مقدمه: در چندین مطالعه استفاده از کتامین به عنوان درمان بی دردی پره امپتیو پس ازعمل جراحی مورد اختلاف نظر می باشد. هدف از این مطالعه بررسی کلینیکی اثرات تزریق پری تونسیلار کتامین با دوزهای متعدد قبل از برش جراحی بر کاهش درد پس ازعمل جراحی و مقایسه آن با تزریق پری تونسیلار نرمال سالین، قبل از عمل برداشتن لوزه در کودکان است.روش کار: 75 بیمار با کلاس ASA یک و دو در محدوده سنی 3-12 سال و تحت عمل برداشتن لوزه وارد مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی باکنترل گروه دارونما شدند. این مطالعه در مرکز پزشکی کاشانی اصفهان در نیمه دوم سال 1386 و نیمه اول سال 1387 انجام گرفته است. بیماران به سه گروه 25 نفری تقسیم گردیدند. تزریق پری تونسیلار درگروه دارونما (الف) نرمال سالین 0.9%، گروه ب 0.5 میلی گرم / کیلوگرم کتامین و در گروه ج 1 میلی گرم / کیلوگرم کتامین انجام شد. تمام تزریقات درحجم 2 سی سی و در هر طرف 1 سی سی 3 دقیقه قبل از برداشتن لوزه صورت گرفت. برای بررسی سطح درد و وضعیت آرام بخشی از میزان های چوپس و ویلسون استفاده گردید.نتایج: در مقایسه با گروه ب و ج میزان چوپس و ویلسون در گروه الف به طور معنی داری بالاتر بود (p<0.05). از لحاظ آماری میزان های فوق درگروههای ب و ج با هم تفاوت معنی داری نداشتند (p<0.05). در طی 24 ساعت پس از عمل جراحی 16 بیمار در گروه الف و هیچ بیماری در گروه ب و ج نیازی به داروهای ضد درد پیدا نکردند (p<0.001).نتیجه گیری: تزریق پری تونسیلار 0.5 یا 1 میلی گرم / کیلوگرم کتامین تقریبا 3 دقیقه قبل از جراحی بدون ایجاد عوارض در کودکان تحت عمل لوزه در کاهش درد پس از عمل موثر است.

مقدمه: اختلالات هدایتی دهلیزی - بطنی یکی از مشکلات مهم در پی اعمال جراحی قلب می باشند. این اختلالات در مواردی به تعبیه ضربان ساز موقت یا دائم نیاز پیدا می کنند. بروز این عارضه بر مدت زمان بستری در بیمارستان، موربیدیتی و مرگ و میر داخل بیمارستان اثر می گذارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع انواع اختلالات هدایت دهلیزی - بطنی و توصیف عوامل خطر موثر در بروز این عارضه در گروهی از بیماران که تحت جراحی های گوناگون قلبی قرار گرفته اند، می باشد.روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی - تحلیلی بر 400 بیمار که در طول شش ماه اول سال 1385 در بخش جراحی قلب بیمارستان امام رضا (ع) تحت اعمال مختلف جراحی قلب قرار گرفتند، انجام شده است. تمامی بیماران عمل شده از نظر بروز بلوک دهلیزی بطنی، نیاز به ضربان ساز موقت و دائم و ارتباط متغیرهای سن، جنس، نوع عمل انجام شده، نوع بیماری قلبی، فاصله زمانی پس از عمل تا بروز بلوک، طول مدت بلوک و طول مدت بستری مورد بررسی قرار گرفتند. متغیرها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شده و ارتباط متغیرها با بروز بلوک و انواع آن به وسیله آزمون مجذور کای دو و آزمون تی مستقل مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: در این مطالعه 43% زن (172 نفر) و 57% مرد (228 نفر) و بیشتر در دهه اول یا دهه پنجم زندگی بودند. شایعترین عمل جراحی انجام شده، جراحی عروق کرونر با 48% (188 نفر) بود. از بیماران عمل شده 152 نفر (38%) بیماریهای مادرزادی قلب و 248 نفر (62%) بیماران اکتسابی قلب بودند. شایعترین ناهنجاری مادرزادی عمل شده، بستن PDA (بازماندن کانال شریانی) و نقص دیواره بین دو بطن بود. 3% بیماران نیاز به ضربان ساز پیدا کردند (1.7% ضربان ساز موقت و 1.3% دائم). شایعترین بلوک، بلوک درجه یک (17.8%) بود. بلوک در تمام بیماران تحت عمل جراحی برای ترمیم نقص کانال دهلیزی بطنی دیده شد میزان بلوک در بیماریهای مادرزادی بیشتر از اکتسابی بود. بلوک کامل قلبی با افزایش معنی داری در اقامت بیمارستانی همراه بود و تمامی موارد بلوک کامل قلب، نیاز به ضربان ساز دائم پیدا نکردند.نتیجه گیری: بروز بلوک دهلیزی بطنی یکی از عوارض عمل جراحی قلب به ویژه در اعمال جراحی که به منظور اصلاح ناهنجاریهای مادرزادی قلب صورت می گیرد، می باشد و بیماران به ندرت پس از عمل جراحی قلب به بلوک کامل قلبی دچار شده و نیاز به ضربان ساز دائم پیدا می کنند. بروز بلوک دهلیزی بطنی در بیماران همراه با افزایش عوارض قلبی و طول مدت بستری در بیمارستان می باشد.

مقدمه: اختلال بدشکلی بدن یکی از اختلالات شبه جسمانی است که به صورت اشتغال ذهنی با نقص تخیلی یا تحریف مبالغه آمیز یک عیب خفیف در ظاهر جسمانی تعریف می شود. با توجه به تفاوت شیوع این اختلال در منابع گوناگون و شیوع بالاتر آن در دانشجویان، به مطالعه الگوی علامتی و فراوانی اشتغال ذهنی با علایم اختلال بدشکلی بدن در دانشجویان ساکن خوابگاه های دانشگاه علوم پزشکی مشهد پرداخته شد.روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1385 بر  500نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد به روش نمونه گیری چندمرحله ای انجام شده است. این افراد توسط پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه اختلال بدشکلی بدن بدون ذکر نام تحت بررسی مقطعی قرار گرفتند و یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص های پراکندگی و آزمون های آماری مجذور کای و تی مستقل و تحلیل واریانس ارزیابی شدند.نتایج: میانگین سن افراد 23.45 سال بود. از جمعیت مورد مطالعه بر اساس پرسشنامه ذکر شده، 172 نفر (34.4%) در مورد ظاهر خود نگران بودند که در بین آن ها بیشترین نگرانی مربوط به صورت و به خصوص بینی و پوست بود (68 نفر، 39.8%). شیوع اختلال بدشکلی بدن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد 7.4% بود و فراوانی دو جنس در گروه های مبتلا و غیرمبتلا تفاوت آماری معنی داری نداشت (0.242=p). تمام دانشجویان مبتلا به اختلال بدشکلی بدن مجرد بودند.نتیجه گیری: اشتغال ذهنی با تصویر بدن در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد شایع بوده و نتایج شیوع اختلال بدشکی بدن نیز از آمارهای موجود در جمعیت عمومی بالاتر بود. الگوی نارضایتی از وضعیت ظاهری بدن در دانشجویان ایرانی با الگوی کشورهای غربی متفاوت بود.

مقدمه: تراتوم داخل ریوی بسیار نادر است اکثر تراتوم های داخل توراسیک از مدیاستن ناشی می شوند. علایم بالینی آن غیر اختصاصی است.معرفی بیمار: پسر 16 ساله ای که با درد مبهم همی توراکس راست مراجعه کرده بود. معاینه بیمار به جز کاهش صدا در قسمت میانی ریه راست نکته دیگری نداشت. آزمایشات مرسوم انجام شده (فرمول شمارش، سدیمان و ...) طبیعی است.نتیجه گیری: رادیوگرافی و سی تی اسکن وی موید ضایعه ای مدور در لوب میانی ریه راست بود. بیمار تحت توراکوتومی راست قرار گرفت. در بررسی تشخیصی آسیب شناسی از لوب میانی ریه راست تراتوم بالغ سیستیک ریه گزارش گردید.