Iranian Journal of Animal Science
Year:2010 | Volume: | Issue: |Papers Count:10

در این مطالعه پارامترهای تولیدی، تولیدمثلی، مدیریتی و اقتصادی حاصل از رکوردگیری تعداد 5 گله با 720 راس بز بومی در طول یک چرخه تولید سالانه در سیستم های عشایری، روستایی و مزرعه ای جهت تعیین ضرایب اقتصادی صفات مورد استفاده قرار گرفت. ضرایب اقتصادی صفات با استفاده از سه گرایش حداکثر سود، درآمد به هزینه و حداقل هزینه برآورد گردید. در گرایش حداکثر سود ضرایب اقتصادی نسبی صفات در سیستم عشایری به صورت 15.29 برای زنده مانی بز، 5.60 برای میزان آبستنی، 4.29 برای فراوانی بزغاله زایی، 2.37 برای دوقلوزایی، 3.34 برای زنده مانی بزغاله تا شیرگیری، 2.74 برای زنده مانی بزغاله تا یک سالگی، 1.00 برای وزن بزغاله در حین فروش، 5.54- برای وزن بز و 13.37 برای شیر تولیدی بودند. در سیستم روستایی این ضرایب به ترتیب 8.30، 4.52، 4.16، 1.21، 1.55، 1.38، 1.00، 6.42-، 4.96 و در سیستم مزرعه ای به ترتیب 1.73، 1.13، 0.73، 0.37، 0.53، 0.50، 1.00، 0.77- و 1.16 برآورد شدند. ضرایب اقتصادی مطلق با بهبود بازده اقتصادی از سیستم عشایری به مزرعه ای افزایش ولی ضرایب اقتصادی نسبی کاهش نشان دادند. ضرایب اقتصادی حاصل شده از هر سه روش اگرچه از نظر مقدار عددی متفاوت بودند، ولی از حیث اهمیت صفات، تقریبا دارای نتیجه یکسانی بودند.

در این تحقیق پارامترهای تولیدی، تولیدمثلی، مدیریتی و اقتصادی حاصل از رکوردگیری گله ایستگاه توسعه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند لری بختیاری با 500 راس میش مولد در یک چرخه تولید سالانه برای تعیین ضرایب اقتصادی و اهداف اصلاحی گوسفندان نژاد لری بختیاری مورد استفاده قرار گرفت. تغییر در درآمد به ازای یک واحد تغییر در صفت مورد نظر در حالی که سایر صفات ثابت نگه داشته شده به عنوان ضریب اقتصادی مطلق صفت درنظر گرفته شد. ضرایب اقتصادی صفات در سه نوع گرایش حداکثر سود، بازده اقتصادی و حداقل هزینه محاسبه شد. نتایج نشان داد درآمد حاصل از فروش وزن زنده یا وزن لاشه 94.51 درصد و درآمد پشم و کود تولیدی 5.49 درصد از کل درآمدها بود. هزینه های تغذیه و مدیریت به ترتیب 72.28 و 25.94 درصد از کل هزینه ها را شامل شدند. ضرایب اقتصادی نسبی صفات میزان آبستنی، تعداد بره متولد شده در هر زایمان میش، وزن میش، وزن پشم، زنده مانی بره ها تا شش ماهگی، وزن زنده بره ها در سن شش ماهگی، وزن گوشت لخم لاشه و وزن چربی لاشه در روش حداکثر سود به ترتیب 60.52، 48.00، 0.05-، 1، 56.55، 1.01، 4.61 و 0.92- بودند. ضرایب اقتصادی نسبی صفات در سه روش تقریبا یکسان بود. تعداد بره متولد شده در هر زایمان میش، میزان آبستنی و وزن بدن میش مهمترین صفات در اهداف اصلاحی میش و صفات زنده مانی بره تا شش ماهگی، وزن گوشت لخم و وزن چربی لاشه مهمترین صفات در اهداف اصلاحی بره بودند. برآورد حساسیت ضرایب اقتصادی نسبی صفات به تغییر در هزینه نهاده ها (تغذیه و مدیریت) و ستانده ها به اندازه 20%±، نشان داد که ضرایب اقتصادی نسبی صفات مورد بررسی نسبت به تغییر هزینه نهاده ها دارای حساسیت کمتری بوده ولی نسبت به تغییر قیمت تولیدات (لاشه، لاشه بدون دنبه و گوشت لخم لاشه) حساسیت نسبتا بیشتری داشتند.

برای برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات اقتصادی جمعیت گاوهای آمیخته ایران، از رکوردهای دوره اول شیردهی 3587 تا 4946 راس گاو آمیخته که در مرکز اصلاح نژاد و بهبود تولیدات دامی کشور، طی سال های 1370 تا 1386 جمع آوری شده بود استفاده گردید. بررسی بر روی گاوهای آمیخته با نسبت های مختلف توارث نژاد هلشتاین شامل 12.5، 25، 37،50.5، 62.5، 75 و 87.5 درصد انجام شد. صفات مورد بررسی در این تحقیق شامل تولید شیر، درصد و مقدار چربی، طول دوره شیردهی و سن اولین زایش بود. توارث پذیری صفات با استفاده از یک مدل حیوانی تک صفتی برآورد شد. برای محاسبه هتروزیس از مدل ژنتیکی افزایشی - غالبیت و روش حداقل مربعات وزنی استفاده گردید. مقادیر توارث پذیری صفات تولید شیر، مقدار و درصد چربی شیر، تعداد روزهای شیردهی و سن اولین زایش به ترتیب 0.08± 0.30، 0.09±0.56، 0.10±0.85، 0.10±0.27 و 0.09±0.54 برآورد شد. هتروزیس برای صفات مذکور نیز به ترتیب 23.16، 6.20، 0.22-، 18.90 و 1.30- درصد به دست آمد، ولی مقادیر به دست آمده برای درصد چربی شیر و سن اولین زایش معنی دار نبود (P>0.05) مدل افزایشی - غالبیت بر ای تمام صفات مورد مطالعه کافی تشخیص داده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش سهم توارث نژاد هلشتاین در آمیخته ها، به جز در مورد درصد چربی شیر، سایر صفات مورد مطالعه بهبود یافتند.

با استفاده از داده های جمع آوری شده از دام های تحت پوشش مرکز اصلاح نژاد دام کشور، میانگین توزیع سنی جمعیت و فاصله نسل در چهار مسیر مختلف انتخاب در گاوهای هلشتاین یعنی پدر پدران آینده (SS)، پدر مادران آینده (SD) مادر پدران آینده (DS) و مادر مادران آینده (DD) و نیز مسیر گاوهای نر جوان (YB) که در واقع بخشی از مقدار فاصله نسلی در مسیر SD در زمان استفاده از برنامه آزمون نتاج را تشکیل می دهد، مورد بررسی قرار گرفت. رکوردها شامل 584053 رکورد زایش در مسیر مادر مادران، 236628 رکورد زایش در مسیر مادر پدران، 345213 رکورد زایش در مسیر پدر مادران و 60 رکورد زایش ثبت شده در مسیر پدر پدران از سال 1373 الی 1387 بود. نرخ بقای دام های ماده از یک دوره شیردهی به دوره شیردهی بعدی، روند خطی نزولی (b=-0.0461) با ضریب تبیین بالا (%98) داشت. درصد استفاده از اسپرم گاوهای نر جوان، به علت هزینه پایین تر آن در مقایسه با گاوهای نر پروف شده بالا بود؛ که این امر به نوبه خود سبب کاهش فاصله نسلی در مسیر DS گردید. از طرف دیگر درصد استفاده از پدران پروف شده داخلی در مسیر SS در مقایسه با اسپرم پدران پروف شده وارداتی بسیار پایین بود. با توجه مقادیر توزیع سنی به دست آمده، فاصله نسل در مسیرهایSS ، SD، DS، DD و YB ها به ترتیب 6.5، 7.5، 4.22، 4.10 و 3.37 سال برآورد گردید. با فرض 20 درصد ظرفیت آزمون، میانگین فاصله نسل در گاوهای هلشتاین نر و ماده ایران 5.37 سال برآورد گردید، که بیانگر وجود میانگین فاصله نسل بالا در گاوهای شیری کشور بویژه در مسیر پدران است. اتخاذ سیاست های مناسب انتخاب و حذف در کشور و استفاده صحیح از اسپرم گاوهای نر جوان ضروری به نظر می رسد.

در این تحقیق از تعداد 15723، 12108 و 5236 رکورد مربوط به صفات وزن تولد، شیرگیری و شش ماهگی گوسفندان زل که در فاصله سال های 1373 تا 1388 که توسط سازمان جهاد کشاورزی استان مازندران جمع آوری شده بود، استفاده گردید. وراثت پذیری مستقیم و مادری صفات رشد با تجزیه تک صفتی با استفاده از روش حداکثر درستنمایی محدود شده و برازش شش مدل حیوانی مختلف با افزودن و حذف آثار ژنتیکی افزایشی مادری و محیطی دایمی مادری، برآورد شدند. آزمون نسبت درست نمایی نشان داد که مدل دارای آثار ژنتیکی مستقیم و ژنتیکی افزایشی مادری، بدون درنظر گرفتن کوواریانس بین آنها برای وزن تولد و شیرگیری و مدل دارای آثار ژنتیکی مستقیم و محیط دایمی مادری برای وزن شش ماهگی مناسب بود. برآورد وراثت پذیری صفات تولیدمثلی با تجزیه چندصفتی پایین و در دامنه بین 0.05 برای تعداد بره متولد شده به ازای هر میش در معرض امیزش تا 0.14 برای کل وزن تولد در هر زایمان به دست آمد. روند ژنتیکی مستقیم وزن تولد، شیرگیری و شش ماهگی با استفاده از تجزیه تک صفتی و چندصفتی به ترتیب 0.07±1.91 و 1.1±2.53، 10.40±98.5 و 25.2±105.38، 21.2±73.23 و 33.4±78.46 گرم در سال بود. روند ژنتیکی مادری صفت وزن تولد از تجزیه تک صفتی و چندصفتی به ترتیب 1.21±2.94 و 2.49±3.07 گرم در سال برآورد شدند.

هدف این پژوهش, بررسی تاثیر عادت دهی به تانن برگ بلوط بر غلظت آمونیاک، pH، جمعیت میکروبی شکمبه، تولید گاز و گوارش پذیری حقیقی ماده خشک (IVTDMD) در بزهای الموت (بدون پیشینه مصرف برگ بلوط) در مقایسه با بز مرخز (با پیشینه مصرف برگ بلوط) بود. بدین منظور، بزها به مدت 21 روز با جیره برگ بلوط یا یونجه تغذیه تغذیه شدند. مقادیر ماده خشک (DM)، ماده آلی (OM)، پروتئین خام (CP)، چربی خام (EE)، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF)، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی (ADF)، لیگنین (ADL) و ترکیبات فنولیک موجود در برگ بلوط با استفاده از روش های آزمایشگاهی تعیین شد. علاوه بر این، جمعیت باکتری ها (سلولایتیک و پروتئولایتیک) و پروتوزوئرهای شکمبه، میزان pH و غلظت آمونیاک شکمبه اندازه گیری شد. روش آزمایشگاهی تولید گاز برای تعیین گوارش پذیری ماده آلی (OMD) و برآورد انرژی قابل متابولیسم (ME) و IVTDMD استفاده گردید. مقادیر DM ، OM، CP، EE، NDF، ADF، ADL، کل ترکیبات فنولی، تانن کل، تانن متراکم و تانن قابل هیدرولیز برگ بلوط به ترتیب برابر 940، 950، 115، 35.0، 520، 320، 98.0، 113، 100، 20.0 و 90.0 گرم در کیلوگرم ماده خشک بود. میانگینpH ، غلظت آمونیاک شکمبه، جمعیت باکتری ها (سلولایتیک و پروتئولایتیک) و کل پروتوزوئرهای شکمبه بز الموت به ترتیب برابر 6.64، 22.26 میلی گرم در هر دسی لیتر شیرابه شکمبه، 7.76، 8.39 و5.67 بر اساس لگاریتم در مبنای 10 بود، که پس از عادت دهی به برگ به صورت معنی داری کاهش یافت (P<0.01) .حجم گاز تولیدی حاصل از تخمیر آزمایشگاهی برگ بلوط، OMD، ME و ضرایب b و c و IVTDMD برآورد شده با استفاده از شیرابه شکمبه بز الموت تغذیه شده با یونجه برابر 19.2 میلی لیتر، 38.9 گرم در کیلوگرم ماده خشک، 5.8 مگاژول در کیلوگرم ماده خشک، 27.5 میلی لیتر، 0.05 در ساعت و 490 گرم در کیلوگرم ماده خشک بود، که پس از عادت دهی به برگ بلوط افزایش یافت (P<0.01) .از سوی دیگر، افزودن PEG به نمونه ها مقادیر مذکور را افزایش داد (P<0.01). در مجموع عادت دهی بز الموت به برگ بلوط، تاثیر منفی تانن را کاهش داد و باعث تغییر شرایط تخمیر شکمبه و افزایش گوارش پذیری این محصول جانبی شد.

68 راس گاو شیری هلشتاین آبستن نزدیک به زایش بر اساس تعداد زایش (38 راس گاو زایش اول و 30 راس گاو چندبار زایش کرده) بلوک بندی شدند تا اثر دو منبع کربوهیدرات در جیره های پیش از زایش مطالعه شود. جیره 1 شامل منبع کربوهیدرات با تجزیه سریع در شکمبه (دانه گندم) و جیره 2 شامل منبع کربوهیدرات با تجزیه کند در شکمبه (دانه ذرت) بودند. جیره ها به صورت کاملا مخلوط شده دو بار در روز و از 9±23 روز مانده به زایش به گاوها تغذیه شدند. همه گاوها تا 28 روز پس از زایش از یک جیره دوره شیردهی تغذیه شدند. نمونه های خون به صورت هفتگی و در یک روز پیش و پس از زایش و روز زایش از گاوها گرفته شد. با وجود افزایش عددی گلوکز، آلبومین و کلسیم پلاسمای گاوهای زایش اول تغذیه شده با جیره حاوی گندم، اختلاف معنی داری در غلظت متابولیت های پلاسما مشاهده نشد. در پس از زایش غلظت متابولیت ها و هورمون ها با تغییرات زمان تغییر کرد (P<0.01). در گاوهای چندبار زایش کرده، جیره حاوی گندم سبب افزایش گلوکز خون در پیش از زایش P=0.09، افزایش کلسیم خون در پس از زایش P=0.09، افزایش آلبومین خون در پیش P=0.1 و پس از زایش P=0.08، کاهش تری گلیسرید در پیش و پس از زایش و افزایش کلسترول در پیش از زایش P=0.09 شد. اسیدهای چرب غیراستریفه و بتا هیدروکسی بوتیرات در پس از زایش تفاوت معنی داری نداشتند. با نزدیک شدن به زمان زایش و پس از آن، غلظت انسولین کاهش یافت (P<0.01) و غلظت گلوکز نیز در پس از زایش کاهش داشت (P<0.01) در هفته اول شیردهی، غلظت کلسیم پلاسمای گاوهای زایش اول تفاوت معنی داری داشت (P<0.05) نتایج نشان داد که وارد کردن مقادیر کنترل شده دانه گندم غلتک شده در جیره های پیش از زایش گاوهای شیری هلشتاین بدون به مخاطره انداختن سلامتی حیوان می تواند سبب بهبود در وضعیت متابولیکی شود.

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر ماتریکس برون سلولی نانورشته ای پلی آمید بر تکثیر و عملکرد سلول های بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs) بچه موش 6 رو در محیط In Vitro بوده است. سلول های بنیادی اسپرماتوگونی، از بیضه موش 6 روزه جدا شده و در خانه های یک ظرف کشت 6 خانه ای (3 خانه آن توسط ورقه نانوفیبر پوشانده بوده) به طور جداگانه در حضور فاکتورهای رشد GDNF bFGF و EGF با سه بار تکرار کشت داده شدند. تعداد کلنی های SSCs، مساحت کلنی ها و تعداد سلول به ازای هر کلنی در روزهای هفتم و دهم در هر گروه اندازه گیری شد. از رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت جهت بررسی کیفی بیان نشانگرهای پروتئینی PLZF، oct-4،b1-Integrin ، Thy-1، a6-Integrin و C-kit در روز دهم در هر دو گروه استفاده شد. بیان ژن های مربوط به سلول های زاینده با استفاده از تست RT-PCR در روز دهم پس از کشت در دو گروه مقایسه شد. جهت بررسی عملکرد سلول ها در هر دو گروه سلول های کلنی های حاصله به موش بالغ نابارور شده پیوند زده شد. برای آنالیز داده ها کمی از نرم افزار SAS و از مدل خطی عمومی استفاده شد و میانگین ها به کمک آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. در آزمایش فاکتوریل انجام شده تعداد کلنی های کشت شده بر روی ورقه نانوفیبر به طور معنی داری (0.05) نسبت به کلنی های کشت شده در ظرف بدون نانوفیبر بیشتر بود. همچنین تعداد سلول ها در هر کلنی و مساحت کلنی ها در گروه بدون نانوفیبر کاهش معنی داری (0.05) نسبت به گروه با نانو فیبرداشت. رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت نشان داد که کلنی ها متشکل از SSCs بودند. زیرا رنگ آمیزی برای نشانگرهای PLZF، oct-4،b1-Integrin ، Thy-1، a6-Integrin مثبت و برای نشانگر C-kit به طور نسبی منفی بودند. بر اساس نتایج RT-PCR میزان بیان ژن های GFRa-1, Stra8, Vasa, a6, b1, thy-1, Oct-4 در گروه کشت با استفاده از نانوفیبر نسبت به گروه کشت بدون نانوفیبر بیشتر و ژن C-kit در گروه کشت بدون نانو به طور نسبی بیشتر بوده است. در عین حال ژن Nanog به عنوان یک ژن پرتوانی در هر دو گروه بیان نشده است. نتایج نشان داد که استفاده از ماتریکس برون سلولی نانورشته ای در کشت سلول های اسپرماتوگونی بچه موش 6 روزه در خالص سازی و بهبود کمی و کیفی و همچنین بر عملکرد سلول های SSCs اثر فزاینده دارد.

هدف این تحقیق تعیین ارزش غذایی مواد خوراکی نشاسته ای (دانه گندم، آرد گندم، نشاسته درجه یک و درجه دو) با استفاده از روش های 1) درون تنی، 2) برون تنی، و 3) تولید گاز در آزمایشگاه بود. در آزمایش اول از چهار راس قوچ ماکویی با میانگین وزنی 1.4±43.2 در قالب طرح پایه کامل تصادفی و بصورت چرخشی استفاده شد. ترکیب شیمیایی مواد آزمایشی و مدفوع به روش تجزیه تقریبی و تعیین نشاسته دفعی در مدفوع به روش انترون صورت گرفت. قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، پروتئین، فیبر و ان - اف - ای دانه گندم، آرد گندم به ترتیب 68.91، 72.97، 71.10، 60.20، 79.33 و 77.67،80.29 ، 72.17، 62.20 و 84.02 درصد، و قابلیت هضم ماده خشک نشاسته های خالص به ترتیب 98.26 و 94.62درصد بود. ضرایب هضمی ماده خشک و ماده آلی مواد خوراکی آزمایشی در آزمایش دوم (برون تنی) با همان ترتیب برابر 54.9 و62.27 ، 67.74 و 69.76، 82.78 و 84.38، 92.61 و 90.84 درصد بود. که همبستگی بالایی را با داده های حاصل از درون تنی نشان داد .(r>0.8) در آزمایش سوم حجم تولید گاز، قابلیت هضم مواد آلی و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر به ترتیب از دانه گندم به طرف آرد گندم، نشاسته درجه دو و درجه یک افزایش یافت. نتایج آزمایشات همبستگی قابل قبولی را بین سه روش در مورد بررسی قابلیت هضم مواد خوراکی آزمایشی نشان داد.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر تغذیه سیلاژ گریپ فوروت ضایعاتی به جای سیلاژ ذرت بر عملکرد و ترکیب بدن بره های پرواری کرمانی بود. بدین منظور، از 27 راس بره نر به وزن 2.5± 18.5کیلوگرم و سن 10±150 روزه در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. جهت تهیه سیلاژ مرکبات، گریپ فوروت ضایعاتی خرد و به نسبت 4 به 1 با کاه گندم مخلوط و به مدت 60 روز سیلو گردید. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: 1) 30 درصد سیلاژ ذرت با 70 درصد کنسانتره (شاهد)، 2) 15 درصد سیلاژ ذرت و 15 درصد سیلاژگریپ فوروت ضایعاتی با 70 درصد کنسانتره و 3) 30 درصد سیلاژگریپ فوروت ضایعاتی با 70 درصد کنسانتره. جیره ها به صورت خوراک کامل مخلوط و در دو وعده تغذیه می شدند. مصرف ماده خشک روزانه، ضریب تبدیل غذایی، مصرف ماده خشک بر حسب درصدی از وزن زنده، وزن بدن بره ها، افزایش وزن روزانه و درصد چربی بدن بره های پرواری تحت تاثیر تغذیه سیلاژ گریپ فوروت ضایعاتی قرار نگرفت. تغذیه سیلاژ گریپ فوروت ضایعاتی باعث افزایش درصد آب و کاهش درصد پروتئین بدن بره ها (p<0.05) شد. استفاده از سیلاژ ذرت و گریپ فوروت ضایعاتی به صورت مخلوط باعث افزایش (p<0.05) درصد املاح بدن گردید. بنابراین در صورت وجود گریپ فوروت غیرقابل مصرف انسانی می توان آن را سیلو و در جیره بره های پرواری تا میزان 30 درصد مصرف نمود.