مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1380 | دوره:13 | شماره:2 (مسلسل 37) |تعداد مقالات:12

تکنیک برداشتن پوسیدگی به روش شیمیایی، مکانیکی شامل کاربرد مواد شیمیایی برای نرم کردن عاج پوسیده و تسهیل در برداشتن آن با اکسکاواتور می باشد. Carisolv یکی از روش های جدید است که حداقل تکنیک تهاجمی را اعمال می کند. مطالعه حاضر برای ارزیابی Carisolv در برداشتن شیمیایی، مکانیکی عاج پوسیده، زمان لازم برای برداشت پوسیدگی، احساس بیمار از درمان و ارزیابی رادیوگرافیک ترمیم انجام شده است. برای این منظور پوسیدگی پنجاه دندان مولر شیری و دائمی با پوسیدگیهای عاج با استفاده از این تکنیک و با اکسکاواتور برداشته شد. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از این روش در برداشت پوسیدگی به روش شیمیایی، مکانیکی یک تکنیک موثر درمانی است که ترومایی به همراه ندارد و می توان از آن به صورت کلینیکی در دندانپزشکی کودکان استفاده مناسب کرد.  

این مطالعه برای ارزیابی مواد حساسیت زدا در درمان حساسیت عاجی انجام شد. برای انجام آن ابتدا 75 دندان حساس در ده بیمار مورد بررسی قرار گرفت. سپس دندانهای مذکور در پنج گروه تقسیم شدند. پس از آن در هر گروه از مواد حساسیت زدای زیر استفاده شد: گروه اول: (کنترل) استفاده از آب مقطر در سه نوبت گروه دوم: استرانسیم کلراید 10%  گروه سوم: نیترات پتاسیم 5%   گروه چهارم: سدیم فلوئوراید 2%  گروه پنجم: فرمالین 40%   از آب سرد، با دماهای 15، ده، پنج و صفر درجه سانتی گراد روزانه به مدت ده روز به عنوان محرک برای بررسی حساسیت حرارتی استفاده شد. نتایج نشان داد که محلول استرانسیم کلراید 10%، سدیم فلوراید 2%، فرمالین 40% به میزان زیادی حساسیت عاجی را کم کردند ولی نیترات پتاسیم 5% حساسیت عاجی را، کاهش نداد.  

این پژوهش نتایج پیوند استخوان آلوئولار را در بیماران مبتلا به شکافهای کامل بررسی کرده و پیوند استخوان در مراحل دوم و سوم را مورد مقایسه قرار داده است. مطالعه مذکور به صورت گذشته نگر می باشد. از صد و چهل مورد استئوپلاستی که همگی به یک روش استاندارد مورد جراحی واقع شده بودند، 85 مورد انتاب و پیگیریهای بالینی و رادیوگرافی روی آنها انجام شد. مواردی که به لحاظ بالینی در این تعداد مورد بررسی قرار گرفت: - فسیتول دهانی به بینی- وضعیت پریودنتال- وسعت لثه چسبنده از ناحیه استئوپلاستی - اختلالات رشد در بعد عمودی در ناحیه انجام جراحی از نظر رادیوگرافی نیز استخوان آلوئول در ناحیه شکاف قبلی تعیین گردید. اطلاعات مورد نیاز از معاینه بالینی و رادیولوژیک از بخش جراحی دهان و فک و صورت دانشکده پزشکی هانوو آلمان به دست آمد. در همه بیماران که با روش استاندارد شده یکسانی تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند پلی در ناحیه شکاف آلوئول به طریق استئوپلاستیک (Osteoplastic bridging of the alveolar cleft.) با روش برش لبه لثه ای وستیبولار (Vestibular gingival marginal incision.) و منحصرا توسط پیوند استخوان اسفنجی از کرست ایلیاک ایجاد گردید. بهترین نتایج پیوند استخوان آلوئول از استئوپلاستی مرحله دوم که دندانهای لترال اینسایزور یا کانین به داخل استخوان پیوند زده شده و روئیده بود و تحت فشار فانکشنال قرار داشت کسب شد. در مواردی از استئوپلاستی مرحله سوم نیز که استخوان پیوند زده شده از طریق ایمپلنت دندانی تحت فشار فانکشنال قرار گرفته بود نیز نتایج تقریبا خوبی به دست آمد. در مقایسه مرحله دوم و سوم مشاهده شد که تمایل به تحلیل در استئوپلاستی مرحله دوم کمتر می باشد. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که استئوپلاستی مرحله دوم می بایست به عنوان جز جدایی ناپذیر از هر گونه درمان جامع برای بیماران مبتلا به شکاف لب و کام مطرح گردد.  

هدف از این مطالعه تعیین شیوع آسیبهای دندانی (انواع لقی و شکستگی) و عوامل وابسته به آنها در بیماران مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1379 می باشد. در اهداف فرعی شیوع آسیبهای ذکر شده برحسب سن، قوس درگیر، نوع دندان قدامی مبتلا، جنس، نوع اکلوژن دائمی و نوع آسیب در نظر گرفته شده است.  در این مطالعه کودکانی که باChief complaint ضربه به بخش کودکان مراجعه کردند به طور کلینیکی و رادیوگرافیکی معاینه شدند. در مورد تاریخچه حادثه از والدین پرسش شد، سپس برگه ای شامل موارد زیر پر گردید: سن کودک، جنس، نوع اکلوژن، قوس و دندان درگیر و نوع آسیب (لقی و شکستگی). از 58 مورد معاینه شده این اطلاعات بدست آمد: شیوع آسیبهای دندانی در پسران 4/3 برابر دختران و سنین شایع آسیبهای دندانی بین 8/6 تا 12 سالگی بود (8/63%). شیوع صدمات دندانی در کودکان دارای اکلوژنC l II Divl بیش از انواع دیگر (51%) بود. شایع شکستگی ها در جامعه مورد مطالعه 6/39% و آسیب های لقی 5/46% بود و 8/13% دارای هر دو نوع آسیب شکستگی و لقی بودند. آسیب ها بیشتر در فک بالا دیده می شد. (88%) در این بررسی مشخص شد که مستعدترین دندانها به آسیب، ثنایاهای میانی می باشند (5/75%). 

مطالعه و آنالیز کست ها در تشخیص و طرح درمان ارتودنسی نقش اساسی دارد و در کشور ما مطالعات کمّی برای اندازه گیری مقادیر نرمال ابعاد قوس دندانی در نژاد صورت گرفته است و نیاز به چنین تحقیقاتی احساس می شود، لذا در این راستا مطالعه حاضر جهت اندازه گیری اندکس کورخاوس در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران که دارای اکلوژن نرمال می باشند انجام شده است. این اندکس بیانگر نسبت عمق کام به عرض قوس دندانی است و می تواند برای تعیین گسترش مورد نیاز در کسانی که کراس بایت خلفی دارند به همراه سایر اطلاعات کلینیکی و پاراکلینیکی مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین براساس مشاوره آماری تعداد 67 نفر سالم 45 دانشجوی مذکر، 22 دانشجوی مونث با اکلوژن نرمال، انتخاب گردیدند. سپس از فک بالای این افراد قالب آلژیناتی تهیه شد و عمق کام، عرض قدامی و خلفی و طول قدامی قوس دندانی و عرض بین کانین ها از روی کست توسط ابزاری که توسط پروفسور کورخاوس طراحی شده، اندازه گیری گردید. نتایج آنالیزهای آماری بیانگر این است که: 1- میزان این اندکس در افراد مذکر 93/39 و در افراد مونت 66/39 و در کل افراد 83/39 است.2- مقادیر میانگین عمق کام، طول قدامی و خلفی قوس دندانی، عرض خلفی و قدامی قوس ارائه گردید. 3- رابطه معنی داری بین نسبت طول قوس دندانی به عرض آن و اندکس کورخاوس برقرار نمی باشد لذا فرم قوس دندانی در تغییرات آن تأثیر چندانی ندارد. 4- از آنجا که میانگین اندکس کورخاوس در افراد مورد مطالعه 83/39% کمتر از تحقیقات کورخاوس است (42%)، این نتیجه بیانگر این است که نسبت عمق کام به عرض بین مولری در افراد ایرانی مورد مطالعه کمتر از تحقیقات کورخاوس می باشد و جهت استفاده از این اندکس در نژاد ایرانی می بایستی مطالعات دیگری صورت گیرد.

هدف از این مطالعه، مقایسه اثر التهابی سه نوع نخ پلی گلاکتین 910، کاتگوت ساده و کاتگوت کرومیک به صورت بالینی در مخاط دهان می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه را می توان با نخهای مشابه خاری آن مقایسه کرد. این بررسی از طریق انتخاب بیمارانی صورت گرفت که به بخش جراحی دهان و فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه می کردند. بیماران مورد نظر سابقه پزشکی، دندانپزشکی و دارویی خاص که مطالعه را متاثر سازد نداشتند. تعداد بیماران مورد مطالعه 25 نفر با حداقل سن 21 سال و حداکثر سن 58 سال بود. از این تعداد نُه نفر زن و 16 نفر مرد بودند. مطالعه از نوع مقطعی، مقایسه ای می باشد. مدت مطالعه برای هر نمونه هشت روز در نظر گفته شد و بخیه هایی با هر سه نوع نخ مذکور به طور همزمان با فواصل معین و طرح گره ای یکسان در مخاط سالم و ستیبول فک بالای هر بیمار زده شد. پس از گذشت زمان مقرر، بررسی بر اساس درجه بندی بالینی به کار گرفته شده، انجام پذیرفت. سپس با جمع آوری داده ها و آنالیز آماری آنها، (از نوع غیرپارامتری و مجذور X2) وابستگی بین میزان التهاب حاصل و نوع نخ مشاهده گردید، بدین صورت که نخ بخیه پلی گلاکتین 910 دارای کمترین التهاب و نخ بخیه کاتگوت ساده دارای بیشترین التهاب بوده و کاتگوت کرومیک در بین آن دو قرار داشت.  

شیر حاوی فلوراید از نیم قرن پیش در اروپا به منظور پیشگیری از پوسیدگی دندان، عملا مورد مصرف قرار گرفته است. چنین شیری در نخستین مراحل، محتوی ppm 1000 یون فلوراید می باشد و جایگزینی برای فلوریداسیون آب آشامیدنی به شمار می رود. کاربرد آن از نظر فیزیولوژی و توکسیکولژی، توجیه پذیر می باشد. برمبنای نتایج تحقیقات متعدد بر روی حیوانات و انسان، وجود اختلال در حضور بیولوژیک فلوراید به دلیل وجود اجزای تشکیل دهنده شیر منتفی و یا بسیار ناچیز می باشد. تاکنون برنامه هایی در مقیاس وسیع در کشورهای جهان، تأثیرات کاهنده پوسیدگی فلوریداسیون شیر را نشان داده است. غلظت مورد لزوم فلوراید در شیر یا لبنیات که اخیرا به تایید سازمان بهداشت جهانی رسیده در روز متغیر است و سن کودکان و غلظت فلوراید منابع آب مصرفی باید کاملا مورد توجه قرار گیرد. 

یک مشکل عمده کارهای عملی پروتز جدا شدن دندان مصنوعی از پایه آکریلی پروتز می باشد. مطالعاتی که فراوانی تعمیرات مختلف پروتزهای متحرک را بررسی کرده اند، بیشترین آنها را مربوط به جدا شدن دندانهای مصنوعی از بیس دنچر می دانند. در این تحقیق سعی شده است بهترین روش از بین چهار روش مورد مطالعه یعنی (گروه اول) در سطح ریجی دندانها هیچ تغییری ایجاد نشده باشد. (گروه دوم)، ایجاد تراش مختصر در حد برداشتن گلیز (گروه سوم)، ایجاد دو شیار گیر دهنده مزیودیستالی به ضخامت و عمق 5/1 میلی متر (گروه چهارم)، ایجاد یک حفره در سطح ریجی به عمق 5/1 میلی متر جهت افزایش قدرت باندینگ دندان مصنوعی ایرانی با مارک مرجان و آکریل گرماسخت بایر آلمانی مشخص گردد. تعداد 84 عدد دندان قدامی بالا (مرجان)، در چهار گروه قرار گرفت و به مدل های مومی سه وجهی متصل گردید. مراحل آکریل گذاری و پخت براساس دستور استاندارد 3990 انگستان (BS3990) انجام شد و هر کدام از نمونه ها در دستگاه Universal test DARTEC با سرعت پنج میلی متر در دقیقه تحت نیروی فشاری قرار گرفت تا شکست ایجاد گردد و علاوه بر اندازه گیری نیروی شکست، محل ایجاد شکست در نمونه ها هم بررسی گردید. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد میانگین استحکام اتصال دندانها در گروهی که دست نخورده باقی مانده اند بالاتر از بقیه گروهها می باشد و دادن تراش مختصر در سطح ریجی دندان استحکام اتصال را با اختلاف معنی داری کاهش می دهد. گرچه درصد شکست از نوع Adhesive در گروه شاهد کمتر از درصد شکست از نوع Cohesive می باشد، ولی در بقیه گروهها درصد شکست Adhesive بیشتر از Cohesive بود.

در این مقاله، گزارش وضعیت بهداشت دهان و لثه گروهی از کودکان هشت تا ده ساله با انواع مال اکلوژن که به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کرده اند ارائه می گردد. هدف اصلی از انجام این تحقیق، بررسی بهداشت دهان و دندان و بیماری لثه در این کودکان بوده است، در این تحقیق 125 کودک هشت تا ده ساله مورد بررسی قرار گرفتند و از رادیوگرافی نیز استفاده نشده است. مطالعه از نوع توصیفی، مقطعی (Cross-Sectional) می باشد که با نمونه گیری Sequentional و ضریب دقت p = 0/25, d = 0/1 انجام گردیده است. اندکس ها شامل اندکس ژنژیوال (GI)، اتدکس پلاک (PLI)، و انواع مال اکلوژن بودند. تعداد 104 کودک معادل 2/83% دارای انواع مال اکلوژن تشخیص داده شد. از این تعداد % 04/49 پسر و 50.96% دختر بودند. 12/42% مشکل ClII Divl و 19/20% دارای ClI و معادل همین درصد مال اکلوژن C l II Div 2 داشتند، 5/12% یعنی 13 نفر دچار مال اکلوژنC l III بودند. از 43 نفر معادل 35/41% از کل افراد کراودینگ دندانی داشتند. برطبق نتایج بدست آمده، میانگین اندکس بیماری لثه پسران و دختران به ترتیب 57% و 59% بود و میانگین اندکس پلاک (وضعیت بهداشت دهان) در پسران 57/10و در دختران 57/11 بود. با توجه به این اندکس ها نتایج این مطالعه نشان می دهد که در کودکان تحت بررسی، احتمالا رابطه مثبتی بین مال اکلوژن و وضعیت بهداشت دهان و بیماری لثه وجود دارد.  

اولین سیستم ایمپلنت دندانی که در جمهوری اسلامی ایران طراحی و تولید شده است به نام نئودنت و از نوع ایمپلنت های یک پله ای می باشند. ایمپلنت های مزبور از جنس تیتانیوم نوع دو تجاری ساخته شده است. زبری سطوح ایمپلنت 6/1 میکرومتر می باشند. ایمپلنت ها در دو قطر 4/3 و چهار و در طول 13 و 15 میلی متر عرضه شده است. طراحی سطوح ایمپلنت یک پله ای پیچیده می باشد. جهت اتصال پروتز به این ایمپلنت ها چهار نوع آباتمنت مختلف طراحی و ارائه گردیده است. درصد بالای موفقیت، کاربرد آسان و هزینه کم این نوع ایمپلنت ها سبب شده است که اکثریت طبقات مختلف اجتماعی بتوانند از آن به عنوان یک راه درمان مطلوب در جایگزینی دندان های از دست رفته بهره مند گردند.  

پریودنتیت عامل ایجاد تغییرات دراز مدت در متابولیسم اسیدهای چرب و باعث افزایش و تقویت تولید سیتوکائین های آماسی می باشد و یک ریسک فاکتور مهم برای بیماری های قلبی و عروقی محسوب می گردد. مطالعات نیز نشان می دهند که بیماری های قلبی و عروقی شایعترین شکل یا بیماری سیستمیک موجود در بیماران پریودنتال می باشند. هدف از ارائه این مقاله بررسی ارتباط بین بیماری های قلبی و پریودنتال می باشد. توجه به بیماریهای پریودنتال به عنوان یک ریسک فاکتور بالقوه برای بیماریهای ایسکمیک قلبی دارای اهمیت فوق العاده است و اقدام به موقع جهت درمان پریودنتیت می تواند به کاهش خطر رخداد و پیشرفت بیماری های قلبی منجر شود. بنابراین ارجح است که پزشکان معالج بیماریهای قلب و عروق بیماران خود را جهت بررسی وضعیت پریودنشیم به دندانپزشکان متخصص بیماری های لثه ارجاع نمایند. از طرفی دندانپزشکان هنگام تهیه یک طرح درمان پریودنتال به عوارض ناشی از باقی ماندن عفونتهای مزمن بی علامت توجه بیشتری نمایند.