پژوهش حاضر تلاشی جهت بررسی ارتباط بین روش تدریس و نوع شخصیت نمونه ای از معلمان زبان انگلیسی در ایران، با استفاده از پرسشنامه اولویت فعالیتهای آموزشی (کوپر، 2001) و معرف شخصیتی مایرز - بریگز (مایرز و مایرز، 1998) می باشد. ابزار سومی نیز بنام پرسشنامه درک دانش آموزان از موفقیت یا شکست معلمان، که بوسیله پژوهشگران طرح ایجاد شد، به منظور بررسی ارتباط بین نوع شخصیت معلمان زبان انگلیسی در ایران و درک دانش آموزان آنها از میزان موفقیت یا شکست معلمانشان به کار برده شد. شرکت کنندگان در این پژوهش شامل 51 معلم زبان انگلیسی و 300 دانش آموز دبیرستانی بودند. نتایج اختلاف معناداری بین انواع شخصیتی معلمان بر حسب نوع اولویت در روش تدریس آنها نشان داد به طوری که هر نوع شخصیتی دارای روش تدریس خاص خود بود. همچنین بین درک دانش آموزان از میزان موفقیت یا شکست معلمانشان بر حسب نوع شخصیت معلمان ارتباط وجود داشت. بر این اساس معلمان دارای نوع شخصیتی (درون گرا، شهودی، تفکری، ادراکی) و (برون گرا، شهودی، تفکری، قضاوتی) و نوع (برون گرا، شهودی، تفکری، ادراکی) از نظر دانش آموزان موفق تر بودند. توزیع انواع شخصیتی، و فراوانی دو نوع شخصیتی (درون گرا، حسی، تفکری، قضاوتی) و (برون گرا، حسی، تفکری، قضاوتی) در میان سایر انواع معلمان زبان انگلیسی در ایران، از دیگر نتایج این پژوهش است.