پژوهش حاضر ملاکها وکیفیت دوستی و روند تحول آن را در بین کودکان و نوجوانان دختر مورد بررسی قرار می دهد. بدین منظور 171 دانش آموز دختر از سه دوره تحولی کودکی میانی (n=47)، اوایل نوجوانی (n=68) و اواخر نوجرانی (n=56) در دو منطقه آموزشی شهر تهران مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها ازطریق دو پرسشنامه ملاکها وکیفیت دوستی و اطلاعات جامعه سنجی به دست آمد. نتایج نشان می دهند ملاکهای انتخاب دوست در بین کودکان و نوجوانان به تدریج از ویژگی های بیرونی ، قابل مشاهده و عینی به طرف ویژگی های روانی تر و انتزاعی تر تحول می یابد. هم چنین در اواخر نوجوانی در مقایسه با کودکی میانی ، مجاورت فیزیکی در دوستی افزایش قابل ملاحظه ای می یابد. علاوه بر آن ، دوستی در بین نوجوانان در اواخر نوجوانی در مقایسه با اوایل نوجوانی و کودکی میانی دارای پایداری و ثبات بیشتری بوده و تقابل در دوستی بیشتر مشاهده می شود. کودکان و نوجوانان دختر در پژوهش حاضر در هر سه دوره تحول به دوست خود اعتماد داشتند و از ارتباطات خود احساس رضامندی دارند، ولی آنان کمتر با دوستان خود "درد دل" (خودفاش سازی ) می کنند.