هدف از پژوهش حاضر بررسی قدرت تشخیص نمود ادراکی از واقعیت ادراکی در کودکان پیش دبستانی است. گروه نمونه مشتمل بر شصت کودک با فاصله سنی 3.5-4.5 سال بود که از کودکستان های منطقه دو آموزش و پرورش شهر شیراز به طور تصادفی انتخاب شدند. تاثیر آموزش بر قدرت تشخیص نمود از واقعیت و عوامل جمعیت شناختی بررسی و کنترل شد. به منظور کنترل تأثیر آموزش، گروه نمونه به طور تصادفی به دو گروه 30 نفری گواه و آزمایش تقسیم بندی شدند و آموزش به شکل انفرادی برای گروه آزمایش صورت گرفت. نتایج اولیه نشان داد که عامل آموزش و نیز عوامل جمعیت شناختی بر نحوه ادراک کودک تاثیری ندارند. لذا تحلیل داده ها روی کل نمونه 60 نفری صورت گرفت. نتایج در کل، حاکی از آن بود که هر اندازه امکان مقایسه خاصه های نمودی با خاصه های واقعی ممکن باشد، خطای نمود ادراکی کاهش می یابد. مطابق این الگو، خاصه های ذهنی بیشترین خطای نمود ادراکی را از خود نشان دادند، سپس خاصه های عینی (مثل اندازه شیی) که کودک معیار مقایسه ای حقیقی برای آن در مقابل خود ندارد و در انتها، کمترین خطای نمود ادراکی مربوط است به خاصه های عینی ای که کودک می تواند آن را با شیی حقیقی مقایسه کند. همچنین نتایج نشان داد که برخلاف نتایج پاره ای از پژوهش ها، هویت ادراکی نیز دچار خطای نمود ادراکی می شود. پژوهش پس از بررسی الگوهای ادراکی به طرح سوالاتی نیز در این زمینه پرداخته است.