مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1397 | دوره:20 | شماره:4 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: بیماری های قلبی-عروقی به ویژه سکته قلبی از شایع ترین علل مرگ ومیر در جهان و ایران است. به نظر می رسد که دانش تغذیه و سطح فعالیت بدنی با بیماری های قلبی-عروقی و کاهش عوامل خطر آن ارتباط داشته باشد. بااین حال، این ارتباط در زنان مبتلا به سکته قلبی ارزیابی نشده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه ی بین دانش تغذیه و سطح فعالیت بدنی با عوامل خطرزای قلبی-عروقی در زنان مبتلا به سکته قلبی بود. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در آن 150 زن مبتلا به سکته قلبی (میانگین سنی 9/32± 64/47 سال) مراجعه کننده به بیمارستان های رشت به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ارزیابی سطح فعالیت بدنی و دانش تغذیه آزمودنی ها به ترتیب توسط پرسشنامه فعالیت بدنی بک و پرسشنامه دانش تغذیه(Paramenter-Wardel) انجام شد. اندازه گیری لیپیدهای خون (LDL-C، تری گلیسرید، HDL-C و کلسترول تام) نیز پس از 12 ساعت ناشتایی و همچنین اندازه گیری BMI، WHR و فشارخون از تمامی شرکت کنندگان به عمل آمد. همبستگی داده ها توسط آزمون های پیرسون و اسپیرمن با نرم افزار SPSS تجزیه وتحلیل و سطح معنی داری (0/05>(P در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که بین سطح دانش تغذیه و فعالیت بدنی با میزان تری گلیسرید، کلسترول تام، LDL-C و WHR آزمودنی ها رابطه معنی داری وجود ندارد (00/05P). همچنین بین دانش تغذیه و فعالیت بدنی با فشارخون سیستولیک رابطه ی معکوس و معنی داری دیده شد (00/05>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد دانش تغذیه سطح فعالیت بدنی کافی می تواند آثار مفیدی در بهبود پروفایل لیپیدی و فشارخون سیستولیک زنان مبتلا به سکته قلبی داشته باشد. مطالعات بیشتری به منظور بررسی سایر عوامل مداخله گر در این موضوع لازم می باشد.

زمینه و هدف: ویﺒ ﺮ یﻮ ﮐ ﻠ ﺮ ا یﮏ ﺑ ﺎ ﮐ ﺘ ﺮ ی ﭘ ﺎ ﺗ ﻮ ژن ﮔ ﺮ م ﻣ ﻨ ﻔ ﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻋ ﺎ ﻣ ﻞ ﺑ ﯿ ﻤ ﺎ ری اﺳ ﻬ ﺎ ل اﺳ ﺖ . یکی از مهم ترین عوامل بیماری زایی باکتری ویبریوکلرا است؛ پیلی هم تنظیم شونده با توکسین است که برای کلونیزاسیون باکتری در روده لازم است. هدف از این تحقیق بررسی بیوانفورماتیکی و بیان پروتئین نوترکیب TcpA بود. روش بررسی: ژن tcpA به لحاظ وجود کدون های نادر بررسی و بهینه سازی ژن با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیکی انجام شد. طراحی پرایمر جهت تکثیر ژن سنتزی tcpA انجام گرفت. ژن سنتزی در وکتور pET32a(+) همسانه سازی شد. پلاسمید نوترکیب pET32a(+)-tcpA در باکتری E. coli سویه BL21(DE3) تراریخت شد. بیان ژن tcpA تحت القای IPTG 1 میلی مولار انجام گردید. بیان پروتئین نوترکیب با روش SDS-PAGE و وسترن بلاتینگ بررسی شد. جهت تخلیص پروتئین نوترکیب از کروماتوگرافی تمایلی Ni-NTA استفاده شد. یافته ها: ژن طبیعی tcpA دارای شاخص انطباق پذیری 0/6 بود، در حالی که ژن بهینه سازی شده دارای شاخص انطباق پذیری 0/9 بود. با بهینه سازی ژنی درصد کدون های با ترجیح بالا به 75% افزایش یافت. آنالیز آنزیمی همسانه سازی ژن tcpA کلون شده در وکتور pET32a(+) را تأیید کرد. پروتئینی با وزن مولکولی 38/6 کیلو دالتون در SDS-PAGE دیده شده و واکنش آن با آنتی بادی ضد هیستیدین در وسترن بلات تأیید گردید. میزان پروتئین خالص شده 11/533میلی گرم در لیتر بود. نتیجه گیری: بهینه سازی ژنی منجر به بیان بالای پروتئین نوترکیب TcpA شد. با توجه به خاصیت آنتی ژنیسیته tcpA، این پروتئین می تواند کاندیدای مناسبی به منظور توسعه ایمنی علیه وبا باشد.

زمینه و هدف: این مطالعه به منظور بررسی تأثیر اسپیناستین گلیکوزاید ترکیب فلاونوئیدی جداشده از گیاه Centurea shmidi بر مهار رشد و القای آپوپتوز در رده سلولی MCF-7 سرطان پستان انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه میزان مهار رشد سلولی و القای آپوپتوز در سلول های حاصل از کشت رده های سلولی MCF-7 پس از تیمار با غلظت های مختلف اسپیناستین گلیکوزاید به وسیله ی روش های MTT و فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بر طبق نتایج حاصل از آزمون MTT بعد از تیمار 48 ساعته با ترکیب اسپیناستین-7-O-بتا گلوکوزید در قیاس با گروه کنترل مهار معنی دار تکثیر سلولی مشاهده گردید(0/05P<). نتایج حاصل از بررسی آپوپتوز با روش فلوسایتومتری نشان داد، مشتق فلاونوئیدی به شکل معنی دار آپوپتوز را در رده ی سلولی MCF-7 سرطان پستان افزایش می دهد (0/05P<). نتیجه گیری: مشتق فلاونوئیدی اسپیناستین-7-O-بتا گلوکوزید اثر مهاری معنی دار بر مهار رشد سلول های سرطانی داشته و همچنین آپوپتوز را القا می کند. آن می تواند به عنوان یک ترکیبی برای درمان سرطان پستان پیشنهاد شود.

زمینه و هدف: افزایش در تعداد سلول های سفید خون را لکوسیتوز می نامند که معمولاً پس از فعالیت ورزشی مشاهده می شود. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز بر لکوسیتوز مردان جوان پس از یک جلسه فعالیت تناوبی با شدت بالا در صبح و عصر می باشد. روش بررسی: در این مطالعه ی نیمه تجربی 11 دانشجوی پسر علوم ورزشی با میانگین سنی 0/98± 19/81 شرکت کردند. آزمودنی ها در دو جلسه مجزا به فاصله سه روز فعالیت تناوبی با شدت بالا (بر اساس ضربان قلب بیشینه) را در صبح و عصر اجرا کردند. در هر جلسه نمونه های خونی قبل و بلافاصله پس از اجرای پروتکل تمرینی گرفته شد. از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و همچنین آزمون تی وابسته برای مقایسه تغییرات سطوح متغیرها استفاده شد. ارتباط متغیرها توسط ضریب همبستگی پیرسون ارزیابی و سطح معنی داری 0/05>P در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که غلظت کراتین کیناز پس از فعالیت در صبح (0/25=P)، لاکتات دهیدروژناز تنها در عصر (0/01=P)، تعداد تام لکوسیت ها، نوتروفیل ها و لنفوسیت ها در هر دو نوبت صبح و عصر (0/05>P) به طور معنی داری افزایش یافت. تفاوت معنی داری در پیش آزمون و پس آزمون در تعداد لکوسیت ها و نوتروفیل ها (0/05>P) و عدم تفاوت در مقادیر کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز بین صبح و عصر مشاهده شد (0/05P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد، آسیب عضلانی که در اثر فعالیت تناوبی با شدت بالا در عصر ایجاد شده است با تغییرات لکوسیت ها ارتباط دارد و به نظر می رسد لکوسیتوز ناشی از فعالیت ورزشی، بخشی می تواند به دلیل افزایش نشانگرهای غیرمستقیم آسیب عضلانی باشد.

زمینه و هدف: بیشترین شکایت کاربران پایانه های تصویری خستگی چشمی است. کیفیت خواب ناکافی یکی از عواملی است که روی عملکرد شغلی فرد تأثیر می گذارد. ازآنجایی که کیفیت پایین خواب، خستگی چشم و روشنایی نامناسب موجب خطا و کاهش دقت در کار می شود؛ بنابراین هدف این مطالعه تعیین رابطه بین شدت روشنایی و خستگی چشمی و تعیین رابطه بین خستگی چشمی و کیفیت خواب در کاربران پایانه های تصویری می باشد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بر روی 191 نفر از کاربران پایانه های تصویری در مشاغل مختلف در سال 1394 انجام و از دستگاه لوکس متر جهت ارزیابی شدت روشنایی و از پرسشنامه های استاندارد کیفیت خواب پیتزبورگ و خستگی چشم استفاده گردید. نتایج با نرم افزار SPSS تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: میزان متوسط خستگی چشم قبل و بعد از کار به ترتیب 1/03± 0/72 و 2± 66/2 بود. متوسط شدت روشنایی 3/274± 345/34 لوکس و میانگین نمره شاخص کیفیت خواب 2/67± 6/29 بود. بین شدت روشنایی و میزان تفاوت خستگی بینایی همبستگی معنی داری وجود نداشت (0/001-=r و 0/552=P). رابطه ی بین میزان خستگی چشم و نمره کیفیت خواب معنی دار بود (0/33=r و 0/001P<). همچنین بین میزان شدت روشنایی و کیفیت خواب رابطه ی معنی دار وجود نداشت (0/041-=r و 0/572=P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که خستگی چشمی و کیفیت خواب ارتباط معکوس دارند و با افزایش خستگی چشمی در کاربران پایانه های تصویری، وضعیت کیفیت خواب ضعیف تر شد؛ بنابراین از آنجایی که خستگی بینایی همراه با شکایت های درد، فشار، تاری دید، افزایش تعداد خطا در حین انجام وظایف شغلی می باشد و درنتیجه در انجام کار اختلال ایجاد می کند. پس به منظور بهبود این مشکلات، لازم است به مدت زمان خواب در شبانه روز و پارامترهای مربوط به آن توجه شود.

زمینه و هدف: اوتیسم یک اختلال رشدی-عصبی است که سه حوزه تعامل اجتماعی، ارتباط و الگوهای رفتار کلیشه ای را در بر می گیرد. هدف این مقاله بررسی مقایسه ای اثربخشی درمان ریسپریدون همراه با درمان پاسخ محور نسبت به ریسپریدون محض بر مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و به صورت مورد-شاهد می باشد. 34 کودک مبتلا به اوتیسم که بر اساس ملاک های تشخیصی DSM-V اوتیسم تشخیص داده شدند. به طور تصادفی در دو گروه درمان ریسپریدون (18 نفر) و ریسپریدون همراه با درمان پاسخ محور (16 نفر) جایگزین شدند. مشکلات رفتاری با استفاده از چک لیست رفتار غیرمعمول (ABC) در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (3 ماه بعد از مداخله) ارزیابی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که نمرات چک لیست رفتار غیرمعمول پس از 3 ماه مداخله در هر دو گروه نسبت به قبل از درمان کاهش یافته است (0/05P<). همچنین به غیر از رفتار کلیشه ای، میانگین نمرات دیگر خرده مقیاس های رفتاری در مرحله پیگیری بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (0/017P=). اطلاعات با استفاده از آزمون های تی مستقل، کوواریانس و تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. نتیجه گیری: درمان دارویی می تواند مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم را کاهش دهد. همچنین ترکیب ریسپریدون و درمان پاسخ محور در مقایسه با درمان ریسپریدون محض بیشتر باعث کاهش گفتار نامناسب در کودکان اوتیستیک شود؛ بنابراین در کنترل و درمان بیماری مذکور برنامه مداخله ای ترکیبی ریسپریدون همراه با درمان پاسخ محور توصیه می گردد.

زمینه و هدف: این مطالعه به منظور بررسی ارتباط موقعیت پاتلا و طول نوار ایلیوتیبیال با نمایه توده بدنی در بیماران مبتلا به درد قدامی زانو انجام شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر یک بررسی مقطعی است که روی دو گروه از بیماران مبتلا به درد قدامی زانو یکی با BMI بالا (30 نفر ) با میانگین سنی 37 و میانگین نمایه توده بدنی 8/29 ودیگری با BMI نرمال(30 نفر ) با میانگین سنی 7/ 30 و میانگین نمایه توده بدنی 6/22 اجرا شده است. پیامد های اصلی های شدت درد، دامنه حرکتی زانو، موقعیت کشکک و طول نوار ایلیوتیبیال در دو گروه مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. آزمون های آماری مورد استفاده در این تحقیق شامل آزمون های تی مستقل و همبستگی پیرسون بودند. یافته ها: طول نوار ایلیوتیبیال در دو گروه با BMI بالا و نرمال اختلاف معناداری را نشان داد (034/0p= ). هم چنین در مقایسه دامنه حرکتی فلکسیون و محدودیت دامنه انتهایی اکستانسیون زانو در دو گروه تفاوت های معناداری ( به ترتیب 037/0p= و 008/0p= ) مشاهده شد. آزمون همبستگی پیرسون بین BMI و نتایج مثبت تست اوبر ارتباط معکوس و معناداری (57/0-= r و0001/0= p ) نان داد، هم چنین بین BMI با کوتاهی نوار ایلیوتیبیال (55/0-= r و01/0= p ) همبستگی معکوس و نیز بین کوتاهی نوار ایلیو تیبیال و شدت درد در افراد با نمایه توده بدنی بالا (67/0 = r و001/0= p ) همبستگی مثبتی به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر همبستگی مثبت بین کوتاهی نوار ایلیوتیبیال و محدودیت حرکتی زانو با نمایه توده بدنی در بیماران مبتلا به درد قدامی زانو است، اما بین نمایه توده بدنی و موقعیت کشکک تفاوتی همبستگی خاصی وجود نداشت.

زمینه و هدف: کلبسیلا اکسی توکا به عنوان پاتوژن فرصت طلب با تولید سایتوتوکسین باعث تخریب اپتلیال روده میشود. یکی ازعوامل پاتوژنز این باکتری سیتوتوکسین است که جزء فاکتورهای مهم ویرولانس این باکتری بوده و بابیماریزایی کلبسیلا اکسی توکا مرتبط است. این مطالعه با هدف بررسی شیوع وتعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های کلبسیلا اکسی توکا جدا شده از نمونه های بالینی بیماران بستری وسرپایی انجام شد. روش بررسی: دراین مطالعه توصیفی تحلیلی، 75 ایزوله کلبسیلا اکسی توکا از نمونه های بالینی (ادرار، مدفوع، خون، زخم و ترشحات تنفسی) جمع آوری وپس از تاییدبا تستهای استاندارد میکروب شناسی وروش PCR به عنوان سویه کلبسیلا اکسی توکا شناسایی شد. سپس حساسیت آنتی بیوتیکی با روش انتشار دیسک ( Disk diffusion ) بر اساس دستورالعملCLSI انجام شد. یافته ها: از مجموع تعداد 75 ایزوله کلبسیلا اکسی توکا، 7 سویه ازکشت مدفوع، 11 سویه ازکشت خون، 2 سویه ازکشت زخم، 51 سویه ازکشت ادرار و 4 سویه از نمونه های تنفسی جدا شد. یشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در تیکارسیلین (3/81%) وکمترین در ایمی پنم و مروپنم (3/1%) مشاهده شد. یک سویه مقاوم به چند دارو، ازادراریک بیمار خانم بستری در بیمارستان جدا شد. نتیجه گیری: درمجموع، نتایج این مطالعه نشان داد که جداسازی و شناسایی سویه های کلبسیلا اکسی توکا حائز اهمیت می باشدوجهت جلوگیری از افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی و پیدایش سویه های multi drug resistance (MDR) درایزوله های کلبسیلا اکسی توکا، تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی این ایزوله ها ضروری می باشد.

زمینه و هدف: مورد دارای اثرات ضد اضطراب، ضد درد، ضدالتهاب و خواب آور می باشد. در این مطالعه فیتوشیمی و اثرات بیهوشی مصرف توأم اسانس مورد با تیوپنتال در موش صحرایی (رت) بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 24 سر رت نر به شکل تصادفی به سه گروه مورد (MC) (500 میلی گرم بر کیلوگرم)، تیوپنتال (T) (40 میلی گرم بر کیلوگرم) و مورد-تیوپنتال (500 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم به ترتیب) تقسیم شدند (8=n). زمان های القاء، بیهوشی جراحی و زمان راه رفتن، تعداد ضربان قلب و تنفس، درجه حرارت و عمق بیهوشی (با رفلکس های ویتدراوال) از دقایق صفر تا 55 ثبت شدند. یافته ها: گروه MC سبب القای بیهوشی جراحی نگردید. گروه T به طور غیر معنی داری سریع تر از گروه MCT سبب القای بیهوشی شد (0/05P). تعداد تنفس و درجه حرارت (از دقایق 30 تا 55) گروه MCT در مقایسه با دو گروه دیگر کاهش معنی دار یافت (0/05>P). گروه MC ضعیف تر از گروه های دیگر سبب مهار پینچ لب، دم و پدال گردید (0/05>P). نتیجه گیری: اسانس مورد سبب تقویت طول مدت بیهوشی تیوپنتال می شود. به عبارتی با توجه به اثرات فارماکولوژیک اسانس مورد، از آن می توان به عنوان یک داروی پیش بیهوشی و همراه تیوپنتال استفاده نمود. البته جهت تعیین کارایی این ترکیب در بیهوشی انسان نیاز به تحقیقات بیشتری می باشد.

زمینه و هدف: مرگ سلولی یکی از مباحثی است که در سال های اخیر توجه فراوانی را به خود جلب کرده است. در شرایط طبیعی سلول ها با استفاده از مسیرهای مختلف مانند آپوپتوز، اتوفاژی، پاسخ شبکه آندوپلاسمی و غیره این تعادل را حفظ می کنند. کوچک ترین نقص در حفظ این تعادل می تواند منجر به بیماری های مختلف ازجمله ناباروری در مردان گردد. از آنجایی که علت بسیاری از موارد ناباروری در مردان نامشخص است، دانشمندان سعی دارند تا با فهم هرچه بهتر مکانیسم های سلولی و مولکولی درگیر در تولید و مرگ سلول های جنسی نر، به رفع این مشکل کمک کنند. روش بررسی: برای این مقاله مروری ما از اطلاعات و داده های مرتبط و حاصل از جستجوی پایگاه داده PubMed و موتور جستجوگر Google Scholar، بین سال های 1998 تا 2016 استفاده کردیم. یافته ها: به نظر می رسد که پدیده ی مرگ سلول از رخدادهای دائمی در حال اتفاق در بیضه و مراحل اول تکوین باشد. اخیراً مشخص شده است که سه مسیر مرگ سلولی، آپوپتوز، اتوفاژی و فروپتوز در پدیده های فیزیولوژیک و پاتولوژیک نقش دارند. نتیجه گیری: بررسی و توجه بیشتر به مکانیسم های مختلف مرگ سلولی در بیضه و اسپرم می تواند باعث پیشرفت چشمگیری در زمینه علل شناسی ناباروری مردان گردد.