مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1387 | دوره:10 | شماره:3 |تعداد مقالات:21

زمینه و هدف: چای از پرمصرف ترین نوشیدنی ها در ایران است. اثرات ضد میکربی چای روی میکروارگانیسم های متعددی به اثبات رسیده است و یافتن فرآورده های طبیعی مانند مشتقات چای، که فاقد مخاطرات بر سلامت انسان باشند جهت کاهش ارگانیسم های پاتوژن ضروری بنظر می رسد. لذا این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره چای سیاه و سبز ایرانی بر استرپتوکوک های دهانی (استرپتوکوکوس موتانس، استرپتوکوکوس میتیس و استرپتوکوکوس سنگوییس) و اثر باز دارندگی آنها از تشکیل بیو فیلم، روی عوامل ایجاد کننده پلاک های دندانی و پوسیدگی دندان انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی پس از عصاره گیری نمونه ها با حلال متانول %50 و جدا نمودن مجدد در فاز اتیل استـــات، عصاره ها توسط فیلتر 0.44 میکرون استریل شده و در 4 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. از روش تهیه رقت های متوالی در محیط مایع برای محاسبه حداقل غلظت باز دارندگی و با تلقیح باکتری ها به درون ارلن های حاوی لام های شیشه ای برای سنجش تشکیل بیو فیلم استفاده شد. تشکیل بیو فیلم با کشت نمونه از روی لام ها و شمارش کلنی ها و همچنین مقایسه آنها در زیر میکروسکوپ فاز کنتراست با نمونه شاهد (محیط های تیمار نشده) مقایسه گردید. میانگین اندازه گیری ها در سه بار تکرار بیان و خطاها در هر نمونه با استفاده از آزمون آماری استاندارد (ANOVA) تعیین گردید.یافته ها: میکروسکوپ فاز کنتراست کاهش فوق العاده ای را در چسبیدن میکروارگانیسم های تیمار شده به یکدیگر در مقایسه با نمونه شاهد نشان داد. در غلظت 1 میلی گرم در میلی لیتر از عصاره چای سیاه بیوفیلم تشکیل نشد و غلظت 1.5 میلی گرم در میلی لیتر از عصاره چای سبز نیز بازدارنده کامل تشکیل بیو فیلم بود. عصاره های چای سیاه و سبز، به ترتیب در غلظت 2.5 و 3 میلی گرم در میلی لیتر اثر باکتریسایدی روی استرپتوکوکوس موتانس، استرپتوکوکوس میتیس و استرپتوکوکوس سنگوییس داشتند.نتیجه گیری: عصاره های چای به هر دو صورت چای سیاه و سبز خاصیت باکتریسایدی داشتند و اثر ضد میکربی چای سیاه بر روی استرپتوکوک های دهانی و ممانعت از تشکیل بیو فیلم توسط آنها بیشتر از چای سبز است.

زمینه و هدف: کورتون موضعی درمان انتخابی اگزما بوده ولی استفاده از این داروها مشکلات خاصی مانند آتروفی، دپیگمانتاسیون و ... را بدنبال دارد. بعلاوه مصرف این داروها در یک دوره مستمر موجب کاهش اثر بخشی کورتون موضعی می گردد. با توجه به این مشکلات و گرایش به مصرف داروهای گیاهی، این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه تاثیر کرم ترکیبی گیاهی AJMT (Trigonella شنبلیله، Matricaria بابونه،  Juglansگردو و Althaea ختمی) با کرم فلوسینولون استوناید بر اگزمای دست انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه کار آزمایی بالینی 64 نفر بیمار مبتلا به اگزمای دست که به کلینیک پوست دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد مراجعه کردند بطور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. یک گروه با کرم AJMT و گروه دیگر بوسیله کرم فلوسینولون استوناید تحت درمان دو هفته ای قرارگرفتند. نتایج حاصله با کمک آزمون های مک نمار و کای دو تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد AJMT باعث بهبود معنی دار علایم سوزش، خارش، قرمزی، برجستگی، پوسته ریزی و شقاق و فلوسینولون علایم سوزش و خارش و قرمزی پوست نسبت به قبل از درمان گردید (p<0.05). مقایسه دو گروه مورد مطالعه نشان داد که بعد از مداخله اثرات درمانی AJMT در زمینه سوزش، خارش و قرمزی با گروه فلوسینولون برابر بود (p<0.05) در حالی که اثرات درمانی AJMT در علایم برجستگی، پوسته ریزی و شقاق به شکل معنی داری بهتر از گروه فلوسینولون بود (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به تاثیر بهتر کرم گیاهی AJMT نسبت به فلوسینولون استوناید بر علایم اگزما و از طرفی عوارض کورتون موضعی در دراز مدت، جهت درمان اگزما استفاده از کرم گیاهی AJMT توصیه می گردد.

زمینه و هدف: پراکسید هیدروژن یکی از متداول ترین انواع پراکسیدانت ها می باشد که در محیط های آرایشگاهی زنانه و کارخانه های شیمیایی مواد شوینده به وفور مورد استفاده قرار می گیرد. اثرات ژنوتوکسیک این نوع مواد که تحت عنوان واکنش و تقابلات ژن و محیط نامیده می شود یکی از دغدغه های بهداشت و سلامت جهانی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر پراکسید هیدروژن در ایجاد صدمات کروموزومی در اریتروسیت های مغز استخوان موش ماده نژاد Balb/C انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 63 سر موش ماده نژاد Balb/C به عنوان مدل آزمایشگاهی استفاده شد. موش های مذکور در گروه های کنترل، شاهد آزمایشگاهی و تجربی تقسیم شدند. موش های تجربی به مدت یک هفته، هر روز 2 و یا 3.5 ساعت به طور استنشاقی تحت تیمار با پراکسید هیدرو‍ژن (H2O2) قرار گرفتند. پس از انجام تیمار موش های تجربی و شاهد آزمایشگاهی و کنترل تشریح و سلول های مغز استخوان آنها به کمک سرم جنینی گوساله خارج و بعد از گسترش، فیکساسیون و رنگ آمیزی، بوسیله میکروسکوپ نوری تعداد اریتروسیت های پلی کروماتیک دارای میکرونوکلئوس شمارش گردید. داده های کمی به دست آمده توسط آزمون t تحلیل گردید.یافته ها: یافته های حاصل نشان داد میانگین تعداد اریتروسیت های پلی کروماتیک میکرونوکلئوس دار به ترتیب در گروه شاهد 1 و تجربی 1 (تیمار شده به مدت 2 ساعت با پراکسید هیدروژن) 8.87±1.01 و (p<0.05) 35.75±3.05، و در گروه شاهد 2 و تجربی 2 (تیمار شده به مدت 3.5 ساعت با پراکسید هیدروژن) 8±2.36 و (p<0.01) 42.37±4.8 بود. همچنین افزایش مدت زمان تیمار با پراکسید هیدروژن باعث افزایش میزان آسیب های کروموزومی می گردد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه بیان گر اثر ژنوتوکسیک پراکسید هیدروژن بر اریتروسیت های مغز استخوان موش ماده کوچک آزمایشگاهی می باشد.

زمینه و هدف: وسیله داخل رحمی (IUD) یکی از روشهای قابل برگشت پیشگیری از بارداری است. افزایش حجم خونریزی و درد قاعدگی یکی از شایع ترین عوارض وسایل داخل رحمی است که ممکن است منجر به قطع استفاده و ایجاد آنمی فقر آهن در مصرف کنندگان این وسایل شود. با توجه به تاثیر نوع آی یو دی بر حجم خونریزی، این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر دو نوع آی یو دی  Cu T380Aو Cu Safe300 بر حجم خونریزی و درد قاعدگی در زنان مراجعه کننده به کلینیک تنظیم خانواده بیمارستان هاجر (س) شهرکرد انجام شد.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مداخله ای بوده که روی 70 نفر از زنان متقاضی و واجد شرایط IUD به صورت تصادفی در دو گروه  Cu T380Aو Cu Safe300 صورت گرفت. پس از جایگذاری IUD عوارض آن شامل درد و خونریزی در فواصل 1، 2 و 3 ماه بعد کنترل شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون های t مستقل، کای اسکوئر، ویلکاکسون و آزمون من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میزان خونریزی و شدت درد بعد از گذاشتن هر دو آی یو دی افزایش معنی داری داشت .(p<0.001) میزان خونریزی و شدت درد بعد از گذاشتن آی یو دی  Cu Safe 300 به طور معنی داری کمتر از گروه Cu T 380A بود (p<0.01).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که شدت درد و خونریزی قاعدگی در طی 3 ماه پیگیری در مصرف کنندگان آی یو دی Cu Safe 300 کمتر از مصرف کنندگان Cu T 380A بود. بنابراین توصیه می شود در صورت امکان این نوع آی یو دی در اختیار مراکز بهداشتی درمانی قرار گیرد.

زمینه و هدف: چندین فاکتور فیزیولوژیکی علاوه بر معیارهای مکانیکی ریوی، بر روی جدا سازی بیماران بستری در واحد مراقبت های ویژه از دستگاه ونتیلاتور موثر است. هیپرگلیسمی باعث افزایش بیشتری در نیاز به ونتیلاتور می شود و به طور بارزی روزهای اتصال به دستگاه را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هیپوآلبومینمی یا هیپرگلیسمی در پیش بینی نیاز به ونتیلاتور و جداسازی از ونتیلاتور در واحد مراقبت های ویژه بوده است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی – تحلیلی بر روی 600 بیمار بالای 16 سال در افرادی که بمدت بیش از 3 روز در واحد مراقبت های ویژه مرکز پزشکی الزهرا (س) اصفهان بستری شده بودند انجام شد. پارامترهای آلبومین سرمی، قند خون، نیاز به ونتیلاتور، مدت اتصال به ونتیلاتور بالانس مایعات و ضریب اپاچی سه (Acute –physiology and chronic health evaluation= APACHE-3)  بیماران ثبت و داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تی استیودنت، کای دو، رگرسیون کاکس، رگرسیون لوجستیک یک طرفه، آنالیز رگرسیون Multilinear و آنالیز رگرسیون لوجستیکی مولتیپل تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: در بدو ورود میانگین غلظت قند سرمی 9.3±0.2 mmol/L و آلبومین سرمی 30.2±0.02 g/l بود. در بیماران فوت شده غلظت آلبومین سرمی بطور معنی دار کمتر و غلظت قند سرمی بطور معنی دار نسبت به افراد زنده بالاتر بود (p<0.001)، ولی غلظت آلبومین سرمی (p>0.05, r=0.05) و قند خون (p>0.05, r=0.05) حین بستری در واحد مراقبت های ویژه نتوانست پیش بینی کننده مدت زمان اتصال به ونتیلاتور باشد. بیماران با غلظت آلبومین سرمی کمتر از 30.3 نسبت به افراد با آلبومین سرمی نرمال با افزایش نیاز به ونتیلاتور در حد 0.1-0.2 برابر روبرو شدند. CI%95=1.06-1.31 و (OR=1.2 خطر نیاز به ونتیلاتور با قند خون بالای 200 mg/dl افزایش نیافت.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه آلبومین و قند خون می تواند اندکس هایی از وضعیت متابولیکی بیماران باشد که در تعیین نیاز به ونتیلاتور و جداسازی از آن در دوره های طولانی مدت تنفس مکانیکی اهمیت دارد.

زمینه و هدف: تالاسمی شایع ترین کم خونی مزمن ارثی در انسان است. این اختلال تاثیرات نامطلوبی بر سلامت روان اعضا خانواده بویژه مادران بر جای می گذارد. با توجه به کم عارضه و به صرفه بودن روان درمانی گروهی پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی بر سلامت روان مادران بیماران تالاسمیک مراجعه کننده به بخش های تالاسمی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 60 مادر بیماران تالاسمیک مراجعه کننده به بیمارستان هاجر (س) شهرکرد و سیدالشهدا (ع) فارسان، دو پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ (GHQ28) و دوموگرافیک را ابتدا و انتهای مطالعه تکمیل نمودند و افراد دارای نمرات بالاتر از 23 در پرسشنامه (GHQ28) به شکل تصادفی در دو گروه شاهد و مورد قرار گرفتند. برای اعضای گروه مورد 8 جلسه گروه درمانی به شکل هفتگی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک نرم افزار SPSS و آزمون های آماری ANOVA، پیرسون، t مستقل و t زوجی انجام شد.یافته ها: بین دو گروه قبل از مداخله اختلاف معنی داری در متغیرهای دموگرافیک و نمره سلامت روان در همه ابعاد وجود نداشت. (p>0.05) پس از مداخله در تمام ابعاد سلامت روان بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد (p<0.05). بعلاوه نتایج نشان داد که بین متغیرهای دموگرافیک و سلامت روان ارتباطی وجود ندارد.نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که درمانهای روانشناختی و به ویژه گروه درمانی می تواند در بهبود و ارتقا ابعاد مختلف سلامت روان بیماران مزمن از جمله تالاسمی موثر باشد.

زمینه و هدف: افزایش ضخامت غشا پایه آلوئولی در مبتلایان دیابت تیپ یک و دو همراه با درگیری عروق کوچک ریه در آتوپسی ها گزارش شده است. برای ارزیابی فونکسیون غشا پایه آلوئولی از اندازه گیری ظرفیت انتقال گاز منواکسید کربن در ریه استفاده می شود. هدف این مطالعه بررسی ظرفیت انتشار منواکسید کربن ریه در بیماران مبتلا به دیابت می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی ظرفیت انتشار منواکسید کربن ریه در 70 (55 زن و 15 مرد) بیمار مبتلا به دیابت بدون سابقه بیماری قلبی، ریوی، کلیوی، کم خونی و بدون شکایت از علایم تنفسی اندازه گیری شد. 55 زن و 15 مرد سالم با خصوصیات مشابه بیماران برای گروه کنترل انتخاب شدند. در گروه بیماران و کنترل که اسپیرومتری طبیعی داشتند. ظرفیت انتشار منواکسید کربن ریه بصورت متد یکبار تنفس انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری t-student تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میزان متوسط ظرفیت انتشار منواکسید کربن ریه در بیماران مبتلا به دیابت بدون علایم تنفسی و گروه کنترل به ترتیب 9.65±2.4 و 9.10±1.79 میلی مول بر دقیقه بر کیلو پاسکال بود (p>0.05). همچنین میزان ظرفیت اصلاح شده حجمی تبادل منواکسید کربن در ریه نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی دار نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان دهنده عدم کاهش ظرفیت انتشار منواکسید کربن در ریه در بیماران دیابتی بدون علایم تنفسی است که نشان دهنده سلامت بستر آلوئول و کاپیلرهای ریه ای می باشد. با استناد به این مطالعه به نظر می رسد انسولین استنشاقی در بیماران دیابتی بدون عوارض عروقی بخوبی جذب شود.

زمینه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری یکی از عفونت های شایع در انسان است که در ایجاد گاستریت حاد و مزمن، زخم پیتیک و سرطان معده نقش دارد. شیوع عفونت در کودکی 10 تا 80 درصد بوده و بیشترین شیوع در کشورهای در حال توسعه می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین میزان آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری در کودکان شش ساله شهرکرد و عوامل موثر بر آن بوده است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی تعداد 215 نفر از کودکان 6 ساله مراجعه کننده برای طرح سنجش کودکان بدو ورود به دبستان شهرکرد وارد مطالعه شدند. نمونه مدفوع جمع آوری و با استفاده از روش ELISA از نظر آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بر اساس نتایج 23.3% (50 مورد) از نمونه ها از نظر آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری مثبت بودند. شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری رابطه معنی داری با جنس، مصرف سیگار والدین، درد شکم، رشد، تهوع، بی اشتهایی، زخم معده و یا اثنی عشر در والدین و سابقه استفاده از شیر مادر نداشت. ولی با تحصیلات والدین و سابقه سرطان معده در فامیل درجه اول رابطه معنی داری وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به شیوع این عفونت در کودکان و ارتباط آن با سرطان معده پبشنهاد می گردد ضمن تلاش برای ارتقای خدمات بهداشتی اولیه در جامعه، در طرح سنجش سلامت قبل از دبستان این بیماری غربالگری و موارد مثبت درمان گردد.

زمینه و هدف: آترواسکلروز یکی از عوامل مرگ و میر در جهان می باشد. افزایش سطح کلسترول و لیپو پروتئین با دانسیته پایین (LDL) از فاکتورهای خطرزای مهم این بیماری است. این مطالعه با هدف بررسی اثر ضد آترواسکلروزی ترکیب عصاره های دو گیاه راعی و تاج خروس در مقایسه با لوستاتین در خرگوش های هایپرکلسترولمی انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 20 خرگوش نر بالغ از نژاد نیوزیلندی به طور تصادفی در چهار گروه پنج تایی تقسیم شدند، این گروهها با رژیم های غذایی پایه، پرکلسترول، رژیم پرکلسترول به همراه ترکیب عصاره های دو گیاه راعی و تاج  خروس هر کدام به طور مساوی با دوز 75 mg/kg، رژیم پر کلسترول به همراه لواستاتین با دوز 10mg/kg، به مدت 60 روز تیمار شدند. در ابتدا، اواسط و پایان دوره از خرگوش ها خون گیری بعمل آمد و فاکتورهای سرمی آنها مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ANOVA و آزمون تعقیبی دانکن تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که ترکیب عصاره ها و همچنین لوستاتین سبب کاهش سطح مالون دی آلدیید (MDA)، آپولیپوپروتئین B، نسبت آپولیپوپروتئین B به آپولیپوپروتئین A، (apoB/apoA)  و افزایش سطح آپولیپوپروتئین A نسبت به گروه پرکلسترول می گردد (p<0.05). در گروه تیمار ترکیب عصاره در مقایسه با لوستاتین سطح apoB کاهش و سطح apoA افزایش داشت (p<0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، عصاره تاج خروس و راعی با کاهش برخی از ریسک فاکتورهای ایجاد بیماری های قلبی عروقی موجب جلوگیری از آترواسکلروز می شود.

زمینه و هدف: اپی زیاتومی برش ناحیه فرج است که شایع ترین برش جراحی در مامایی است و مانند هر عمل دیگری نیاز به مراقبت دارد. امروزه استفاده از روش های جایگزینی و مکمل در درمان و مراقبت از زخم ها جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. اسانس های روغنی از جمله اسطوخودوس به دلیل وجود موادی از جمله ترپونن ها، منوترپونن ها، و لینالول، خاصیت ضد میکروبی و ضد دردی داشته و به نظر می رسد جایگزینی مناسبی جهت شستشوی زخم ها، به جای استفاده از موادی مثل بتادین باشند. لذا این تحقیق به منظور تعیین تاثیر اسانس روغنی اسطوخودوس در پایه روغن زیتون در مقایسه با بتادین در بهبود زخم اپی زیاتومی طراحی و اجرا شده است.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 120 نفر به صورت در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی به دو گروه شستشوی زخم اپی زیاتومی با اسطوخودوس و شستشوی زخم اپی زیاتومی با محلول بتادین (هر گروه 60 نفر) تقسیم شدند. اسانس روغنی اسطوخودوس (Lavendula officinalis) به روش تقطیر و با روغن حامل زیتون تهیه شد. پس از زایمان با دادن آموزش به مادران در مورد مراقبت زخم٬ در یک گروه از بتادین و در گروه دیگر اسانس روغنی اسطوخودوس (10-5 قطره در پنج لیتر) با استفاده از حمام نشسته 2 بار در روز استفاده شد. در روز پنجم پس از زایمان 2 گروه از نظر بهبود زخم بررسی شدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری t و کای دو انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین قرمزی روز پنجم در گروه لاوندر (1.88±2.6) کمتر از گروه بتادین (3±3.12) بود (p<0.05) ولی ادم به طور معنی داری بیشتر بود (p<0.01). میزان درد، عفونت و باز شدگی زخم بین دو گروه تفاوت معنی دار نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد که می توان به جای بتادین برای مراقبت از زخم اپی زیاتومی از ترکیب اسانس روغنی لاوندر با پایه روغن زیتون استفاده کرد. زیرا این ترکیب میزان بروز درد و عفونت را افزایش نداد و میزان قرمزی زخم که می تواند نشانه التهاب زخم باشد را کاهش داد.

زمینه و هدف: توجه به سلامت پرستاران که خود مسوول سلامت بیماران و جامعه هستند از اهمیت بسزایی برخوردار است. پرستاران به دلیل ماهیت شغلی خویش با انواع تنیدگی ها در محیط کار روبرو هستند و به دلیل اینکه در شیفت های کاری صبح، عصر و شب و در اکثر موارد بطور شیفت در گردش کار می کنند از جمله افرادی هستند که مستعد ابتلا به انواع اختلالات خواب می باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی سلامت عمومی و ارتباط آن با کیفیت خواب پرستاران شیفت ثابت و در گردش شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 520 نفر از پرستاران شاغل در شیفت های مختلف بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای در پژوهش شرکت کردند. داده ها با استفاده از ابزار سلامت عمومی(GHQ28)  و کیفیت خواب پیتسبرگ (PSQI) جمع آوری شد. اطلاعات بدست آمده با آزمون های آماری کای دو،t  مستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بطور کلی سلامت عمومی %67.3از واحدهای پژوهش مطلوب، 22.5% تا حدی مطلوب و 10.2% نامطلوب بود. 62.9% پرستاران کیفیت خواب خوب و 37.1% کیفیت خواب بدی داشتند. بین سلامت عمومی و کیفیت خواب ارتباط مستقیم معنی داری وجود داشت (p<0.001، r=0.692). کیفیت خواب 69.6% پرستاران شیفت ثابت و 56.2% پرستاران شیفت در گردش خوب بود (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش مدیریت مناسب و کار آمد و برنامه ریزی دقیق شیفت کاری جهت کاهش اختلالات خواب پرستاران ضروری است. بهبود کیفیت خواب پرستاران می تواند سلامت عمومی و نهایتا کیفیت مراقبت های بعمل آمده از بیماران را ارتقا دهد.

زمینه و هدف: گندم از مهمترین غلات مورد استفاده در ایران بوده که بسیار حساس به آلودگی با قارچ ها از جمله قارچ های مولد آفلا توکسین می باشد. استفاده از ارقام بذر گندم مقاوم در برابر آلودگی با این قارچ ها می تواند نقش مهمی در پیشگیری و کنترل آلودگی گندم و مواد غذایی که از آرد گندم تهیه می شوند داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان حساسیت ارقام مختلف گندم که جهت کشت از طرف جهاد کشاورزی استان یزد به کشاورزان توصیه می شود. نسبت به آلودگی با شایع ترین قارچ مولد آفلاتوکسین (آسپرژیلوس فلاووس) انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی میزان حساسیت 10 رقم بذر گندم که توسط مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان یزد برای کشت به کشاورزان گندمکار توصیه می شود. در شرایط برون تنی (In vitro) در برابر آلودگی تجربی آنها با تعداد 103×1 کونیدی قارچ آسپرژیلوس فلاووس مولد سم آفلاتوکسین بررسی گردید. پس از 48 ساعت آلودگی میزان کلونیزاسیون و تکثیر قارچ بر روی هر گندم با شمارش کونیدی های تولید شده توسط قارچ به عنوان معیاری برای میزان حساسیت در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری کروسکال والیس، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون مقایسات چند گانه تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: گندم کویر، روشن و شیراز به ترتیب با میانگین 118500، 152500 و (Colony forming) CFU/ml 122000 پس از 48 ساعت مجاورت با کونیدی های قارچ آسپرژیلوس فلاووس به ترتیب از مقاوم ترین گونه ها به این قارچ بودند. گندم سیستان (9 شوری) و اکبری به ترتیب با میانگین 561000 CFU/ml، 460500 بیشترین حساسیت نسبت به آلودگی به این قارچ را نشان دادند (p<0.001). از نظر آماری هیچگونه ارتباط معنی داری بین میزان حساسیت ارقام گندم مورد مطالعه با میزان پروتیین آنها مشاهده نشد.نتیجه گیری: صرف نظر از نگهداری و انبار گندم در شرایط مناسب که مانع از رشد میکرو اورگانیسم های مختلف از جمله قارچ ها می شود، استفاده از ارقام مقاوم در برابر آلودگی با قارچ های مولد آفلا توکسین برای کشت و تولید محصول مقاوم می تواند کمک موثری در پیشگیری از آلودگی گندم تولیدی به این قارچ باشد.

زمینه و هدف: توکسوپلاسما گوندی ای عامل توکسوپلاسموز یک انگل کوکسیدیایی داخل سلولی اجباری است که تقریبا تمام گونه های حیوانی خونگرم و انسان را مبتلا می کند. گربه ها به عنوان میزبان نهایی یکی از منابع عمده و برجسته انتشار عفونت و آلودگی انسان در طبیعت تلقی می گردند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آلودگی به توکسوپلاسما در صاحبان گربه های خانگی و مقایسه آن با میزان آلودگی در افرادی که سابقه نگهداری از این حیوان را نداشته اند، انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 120 نفر (60 نفر بدون تماس با گربه و 60 نفر دارای گربه خانگی) از مراجعین درمانگاه دام کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد واقع در اصفهان در فاصله زمانی آغاز سال 1384 تا انتهای فصل پاییز همان سال به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردیدند. نمونه های سرمی تهیه شده از آنان از نظر وجود آنتی بادی های ضد توکسوپلاسمایی با استفاده از روش الایزا و ایمنوفلورسانس غیر مستقیم مورد بررسی قرار گرفت و داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: در مجموع تعداد 35 نمونه (13 نمونه از افراد در تماس و 22 نمونه از افراد بدون تماس با گربه خانگی) دارای IgG ضد توکسوپلاسما بودند. هیچکدام از نمونه ها پادتن IgM ضد انگل را نشان ندادند. همچنین میزان آلودگی در مردها 34.17 درصد و در زنها 19.51 درصد برآورد گردید. ارتباط آماری معنی داری بین میزان آلودگی به توکسوپلاسما و سابقه نگهداری گربه های خانگی و نیز بین جنسیت و سن با میزان آلودگی وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه بخش عمده ای از صاحبان گربه های خانگی تاکنون با انگل مواجهه نداشتند و نسبت به آن حساس می باشند. لذا آموزش صاحبان گربه های خانگی و ارتقا سطح آگاهی آنها در مورد راههای انتقال عفونت و بررسی آلودگی گربه های خانگی و جلوگیری از آلودگی آنها توصیه می گردد.

مقدمه: بیماری کاوازاکی، التهاب عروق (Vasculitis) حاد و وسیع در اعضای مختلف بدن می باشد. سن شیوع بیماری کاوازاکی بین 1 تا 5 سالگی است و زمانی که خارج از این محدوده باشد، تشخیص آن دشوار و شانس عوارض بیماری بخصوص عوارض قلبی افزایش می یابد.معرفی بیمار: شیرخوار 9 ماهه ای بود که با علایم مننژیت در بخش اطفال بیمارستان هاجر شهرکرد بستری و پس از دریافت درمان دارویی و بهبود علایم، مجددا در روز هشتم بستری دچار تب بالا، فارنژیت و اسهال و بی قراری گردید. در معاینه بیمار کنژنکتیویت غیر چرکی دو طرفه، ترک خوردگی لب ها، لنفادنوپاتی و دیگر علایم تیپیک کاوازاکی را نداشته ولی قلب تاکی کارد و سرعت سدیمانتاسیون اریتروسپتی (ESR) بیمار نیز افزایش یافت. کودک با تشخیص بیماری کاوازاکی آتیپیک تحت درمان ایمونوگلوبولین وریدی قرار گرفت، پس از 24 ساعت تب بیمار کاهش و علایم بالینی وی بهبود یافت. ESR بیمار ده روز پس از ترخیص 10mm/hr گزارش گردید.نتیجه گیری: بر اساس این گزارش بالینی در زمان ابتلا به مننژیت باکتریال اگر مجددا بیمار دچار تب بالا و افزایشESR  گردید باید بیماری کاوازاکی، علاوه بر دیگر عوارض مننژیت مد نظر باشد.