مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1382 | دوره:5 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

یکی از رایج ترین اقدامات درمانی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی عمل شنت می باشد. با توجه به اختلاف نظر محققین در مورد اثرات شنت در رشد شاخه های شریان ریوی، این مطالعه به منظور بررسی نتایج اثرات شنت در افزایش شاخص های شریان ریوی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی همراه با نقص دیواره بین بطنی انجام شده است. برای انجام این مطالعه 19 بیمار با آترزی شریان ریوی همراه با نقص دیواره بین بطنی که تحت عمل جراحی شنت قرار گرفته و قبل و بعد از شنت آنژیوگرافی شده بودند، انتخاب شدند. یافته های مربوط به شاخص های شریان ریوی قبل و بعد از شنت و در گروه های مختلف از نظر قطر شنت و مدت زمان پیگیری توسط آزمون های ویلکوکسون و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. P<0.05 معنی در نظر گرفته شد. میانگین سنی بیماران در موقع عمل جراحی 3.6 ±5 سال بود. در 10 بیمار (53%) شنت گورتکس چپ، در 8 مورد (42.2%) شنت راست و در یک مورد (5.3%) شنت مرکزی انجام شده بود. میانگین شاخص ناکاتا از 310.48 به 351.33 میلی متر مربع (p=0.08) و میانگین شاخص مک گان از 1.45 به  (p=0.23) 1.56افزایش یافت. شاخص مک گان در شنت راست و به خصوص در سال های اول بعد از عمل شنت افزایش معنی دار داشت (p=0.01). شاخص های شریان ریوی در شنت های با قطر متفاوت تغییر معنی داری پیدا نکردند. تنگی شدید در محل شنت تنها در یک مورد مشاهده شد. با توجه به این مشاهدات می توان گفت که عمل شنت اقدام جراحی تسکینی مناسبی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی می باشد که گرچه در بیماران بالای 2 سال تغییرات معنی داری در افزایش شاخص های شریان ریوی ایجاد نمی نماید ولی کیفیت زندگی بیمار را بهبود می بخشد و ممکن است با رشد نسبی شاخه های شریان ریوی بیمار را آماده ترمیم کامل جراحی در سال های بعد بنماید. در ضمن عوارض مهم شنت در مواردی که عمل جراحی بعد از 2 سالگی انجام شده باشد، کمتر دیده می شود.

بررسی و مطالعه آثار فارماکولوژیک گیاهان دارویی و ترکیبات طبیعی در حیوانات آزمایشگاهی یکی از مهم ترین بخش های مطالعات انتوفارماکولوژی (Ethnopharmacology) را در دنیا تشکیل می دهد. بدین وسیله خواص ویژه درمانی که در طب سنتی و عامیانه برای هر یک از گیاهان دارویی قایل شده اند به بوته آزمایش گذاشته و صحت و سقم ادعاهای مذکور ارزیابی قرار می گیرد از این رو گیاه گشنیز (Coriandrum sativum L) از تیره جعفری جهت ارزیابی آثار فارماکولوژیکی (ضد التهابی و ضد دردی) انتخاب گردید. در این تحقیق ابتدا طبق روش های استاندارد از دانه های گیاه، عصاره تام هیدروالکلی و عصاره پلی فنلیک تهیه و تغلیظ گردید. همچنین اسانس دانه گیاه گشنیز با استفاده از دستگاه سوکسله و حلال پنتان استخراج گردید و مورد آنالیز گاز کروماتوگرافی  (GC)و گاز کروماتوگرافی / طیف نگار جرمی (GC/MS) قرار گرفت. جهت بررسی اثر ضد التهابی از تست کاراژینان استفاده شد. در این تست 100میکرو لیتر سوسپانسیون کاراژینان (%1 w/v) در کف پای پوست رات تزریق شد و حجم پای رات در زمان صفر و سه ساعت بعد از تزریق کاراژینان با دستگاه پله تیز مو گراف اندازه گیری شد. ضمنا عصاره ها و اسانس گیاه یک ساعت قبل از تزریق کاراژینان از راه خوراکی تجویز شد. جهت بررسی اثر ضد دردی از تست های فرمالین و رایذینگ استفاده شد. در تست رایذینگ اسید استیک 1% به میزان 1 ml/ 100g در صفاق موش سوری تزریق شد و تعداد رایذها 10 دقیقه بعد از تزریق اسید استیک به مدت 10 دقیقه شمارش گردید. در تست فرمالین 50 میکرو لیتر فرمالدئید 2.5%  در کف پای موش سوری تزریق گردید و زمان لیسیدن پا در زمان 0-5 (فاز حاد) و 20-25 (فاز مزمن) دقیقه پس از تزریق فرمالدئید توسط کرونومتر اندازه گیری شد. بررسی های انجام شده با دستگاه GC و GC/MS نشان داد که اسانس دانه گشنیز محتوی 83.1% لینالول است. در تست کاراژینان هیچکدام از فراکسیون های گیاه موثر واقع نشد. در تست رایذینگ نیز تنها اسانس از راه خوراکی4ml/100g) ) با P<0.01 موثر بود. اما در تست فرمالین در هر دو فاز (حاد و مزمن) تمام فراکسیون ها به طور تقریبا کامل توانستند زمان لیسیدن پا را در موش سوری کاهش دهند به نظر می رسد که اسانس گشنیز به علت داشتن درصد بالای لینالول اثر ضد درد داشته باشد.

دانشجویان دانشگاه ها در طی تحصیل خود برای توانمندی، موفقیت و پیشگیری از مشکلات تحصیلی نیازمند مشاوره راهنمایی تحصیلی می باشند. دانشگاه ها موظف اند نیاز دانشجویان را در این خصوص برطرف نمایند. با توجه به تحقیقات انجام شده دانشجویان از اقدامات اساتید راهنمای خود رضایت نداشته اند. لذا، این تحقیق به منظور مقایسه تاثیر دو روش آموزشی در جهت افزایش توان ارائه مشاوره و راهنمایی اساتید راهنما در نتیجه رضایت دانشجویان از راهنمایی و مشاوره آنها به عمل آمد. در این مطالعه 72 استاد راهنما در پیش آزمون (قبل از آموزش) و 87 استاد راهنما در آموزش شرکت نمودند. شرکت کنندگان درآموزش به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم گردیدند. گروه اول (n=43) در کارگاه آموزش یک روزه شرکت نمودند. گروه دوم (n=44) فقط موارد آموزشی برای خودآموزی دریافت نمودند. رضامندی دانشجویان از ارائه مشاوره و راهنمایی اساتید خود قبل از آموزش تعداد 445 دانشجو و پس از آموزش به تعداد 961 دانشجو در سه گروه (گروه اول، دارای اساتید راهنمای شرکت کننده در کارگاه، گروه دوم، دارای اساتید راهنمای دریافت کننده مواد آموزشی و گروه سوم، دارای اساتید راهنمایی بدون عملکرد یا مداخله در ارائه مشاوره و راهنمایی) توسط پرسشنامه ای مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد اختلاف معنی داری بین رضامندی دانشجویان گروه پیش آزمون (Xbar=10.82, SD=25.52)، گروهی که اساتید آنها در گروه اول بودند (Xbar=29.28 ,SD=9.13)، گروهی که اساتید راهنمای آنها در گروه دوم (Xbar= 24.65, SD=8.61)  قرار گرفتند و گروهی که اساتید آنها خدمات مشاوره و راهنمایی ارائه ننموده (پس آزمون بدون مداخله) (Xbar= 16.98, SD= 8.04) موجود بوده است (P<0.05). اضافه می گردد دانشجویان گروه سوم که استاد راهنمای فعال نداشتند، دارای نارضایتی قابل توجهی نسبت به گروه پیش آزمون بودند. بین میزان رضامندی دانشجویان در مقاطع تحصیلی علوم پایه و فیزیوپاتولوژی رشته پزشکی، کارآموزی و کارورزی رشته پزشکی و کاردانی در گروه پیش آزمون با گروه پس آزمون اختلاف معنی داری مشاهده گردید(P<0.05) . این مطالعه نشان داد که رضایت دانشجویان از اساتید راهنمای خود بستگی به توان بیشتر اساتید راهنما دارد. اجرای برنامه آموزشی با روش کارگاهی نسبت به روش در اختیار داشتن مواد آموزشی باعث یادگیری فعال و مهارت های لازم اساتید در جهت رضایت دانشجویان می گردد.

با توجه به عدم وجود یک اقدام حمایتی مناسب برای کاهش یا رفع درد ساکروایلئیت در افراد مبتلا به بروسلوزیس که این درد گاهی تا چند ماه باقی می ماند، تصمیم گرفته شد که تاثیر تراکشن پوستی بر روی سیر درد مذکور در بیماران مبتلا به بروسلوزیس مورد بررسی قرار گیرد. در طی 24 ماه 60 بیمار بروسلوزیس تحت یک بررسی پروسپکتیو قرار گرفتند. از این تعداد 65.5% با گرفتاری دستگاه عضلانی - اسکلتی مراجعه نمودند که از این عده اخیر 66% گرفتاری مفصل ساکروایلئیت را نشان دادند. 75% بیماران مرد و در محدوده سنی 10-29 سال بودند. به طور تصادفی بیماران در دو گروه شاهد و مورد قرار گرفتند. در گروه مورد تراکشن پوستی در کنار قرص متوکاربامول، کپسول ایندومتاسین و یک رژیم ضد بروسلوزیس و در گروه شاهد فقط قرص متوکاربامول، کپسول ایندومتاسین و یک رژیم ضد بروسلوزیس توصیه گردید. در هر دو گروه استرپتومایسین و کپسول تتراسیکلین به عنوان رژیم ضد بروسلوزیس تجویز گردید. در انتهای دوره تراکشن هر دو گروه مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند که بر اساس ملاک و معیارهای این بررسی، بهبودی در ساکروایلئیت در گروه شاهد 25% و در گروه مورد 95% مشاهده شد (P<0.001). بر اساس یافته های این مطالعه دو ساله توصیه می شود که برای تسکین درد و یا رفع درد ناشی از ساکروایلئیت بروسلوزیس تراکشن پوستی به اندام مبتلا هر چه زودتر و در اوایل شروع درد، گذاشته شود

مقادیر بالاتر از نرمال منگنز می تواند اثرات سمی شدیدی بر سیستم های مختلف بدن از جمله کبد اعمال کند و به نظر می رسد متابولیسم لیپوپروتئین ها می تواند تحت تاثیر غلظت های بالای منگنز قرار گرفته و میزان آن در خون و کبد تغییر کند. در این پروژه تغییرات چربی های پلاسما شامل کلسترول، تری گلیسیرید VLDL-C، LDL-C، HDL-C و فعالیت آنزیم لیپوپروتئین لیپاز و همچنین تغییرات تری گلیسرید و فسفولیپیدهای کبد در رات متعاقب دوزهای مختلف منگنز بررسی گردید. مقادیر مختلف منگنز به صورت دوزهای مزمن ( (2 mg/kgبه مدت 30 روز و دوزهای حاد ((15 mg/kg به مدت دو روز به صورت داخل صفاقی به رات ها تزریق شد. پس از مدت زمان یاد شده متعاقب تزریق دوزهای مزمن مقادیر کسترول، تری گلیسیرید، VLDL-C و HDL-C  پلاسما نسبت به کنترل افزایش نشان داد در حالی که LDL-C کاهش نشان داده است. در دوزهای حاد نیز مقادیر کلسترول و LDL-C افزایش نشان داد، اما هیچ تغییری در سطح تری گلیسرید و VLDL-C پلاسما نسبت به کنترل مشاهده نگردیده است. درهر دو حالت مزمن و حاد، فسفولیپیدها و تری گلیسریدهای کبد افزایش نشان داده و فعالیت لیپوپروتئین لیپاز پلاسما کاهش داشته است. نتایج این پروژه نشان می دهد منگنز در غلظت های مختلف، متابولیسم لیپوپروتئین ها را هم در پلاسما و هم در کبد، تحت تاثیر قرار می دهد و بدین ترتیب اثرات متفاوتی را بر سیستم های مختلف بدن اعمال می کند.

در طول جنگ جهانی دوم بیش از ده هزار ترکیب شیمیایی به منظور ارزیابی خاصیت دفع کنندگی حشرات مورد آزمایش قرار گرفت. شاید مهم ترین ترکیبی که عرضه شده باشد دی اتیل تولوآمید است که در فرآورده ژل فرموله شده است. تهیه این ترکیب از سنتز استراز اسید اولیه و سپس مجاورت ترکیب حاصل با دی اتیل آمین مورد امتحان قرار گرفت. واکنش اخیر (ترکیب دی اتیل آمین با استر تولید شده) حتی در شرایط مختلف آزمایشگاهی نتیجه ای ندارد. لذا اسید اولیه در حضور تیونیل کلراید به آسیل هالید و سپس در مجاورت دی اتیل آمین به دی اتیل تولوآمید تبدیل شد. پس از سنتز این ترکیب، امکان ارائه آن به صورت ژل دفع حشرات مورد بررسی قرار گرفت. در این رابطه عوامل ژل کننده مختلف مانند کاربوپول، هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز (HPMC) مورد آزمایش قرار گرفت. که در نهایت ژل مناسب با استفاده از HPMC تهیه گردید و سپس خصوصیات ژل تهیه شده، مانند پایداری فیزیکی، ویسکوزیته و گسترش پذیری مورد بررسی قرار گرفت. ژل های تهیه شده پایدار بوده و ژل های 14 و 18 درصدی از این فرآورده دارای PH به ترتیب 7.85 و 7.89 بودند. منحنی رئوگرام ژل ها با کمک وسیکومتر بروکفیلد مدل LVT رسم شد. بر این مبنا مشخص گردید که ژل های تهیه شده دارای خاصیت روان پذیری پسودوپلاستیک می باشند.

یکی از علل مرگ و میر و ابتلا در مادر و جنین افزایش فشار خون در دوران بارداری است. شایع ترین نوع این اختلال پره اکلامپسی است که 5 تا 8 درصد کل بارداری ها را شامل شده و عوارض زیادی برای مادر و جنین دارد. پژوهش حاضر به منظور تعیین شیوع پره اکلامپسی و عوارض مادری و جنینی آن در زنان مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج انجام شده است. در این مطالعه زنان بارداری که در مقطع اجرای پژوهش جهت زایمان و ختم حاملگی به زایشگاه مزبور که تنها زایشگاه شهرستان بویراحمد می باشد، مراجعه نموده و پذیرش شده بودند. تا تکمیل حجم نمونه مورد نظر (1000 نفر) انتخاب گردیده و جهت تعیین ابتلا به پره اکلامپسی، عوارض و علل خطر آن از طریق انجام مصاحبه، معاینات فیزیکی و آزمایشات لازم، مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها در پرسشنامه که شامل سوالات مربوط به برخی مشخصات دموگرافیک و عوامل خطر پره اکلامپسی بود و برگه مشاهده که حاوی نتایج معاینات فیزیکی، آزمایشات لازم و علائم بالینی پره اکلامپسی بود، ثبت گردید و سپس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که شیوع پره اکلامپسی در واحدهای پژوهش 5.4 درصد بود. عوارض آماری و جنین مشاهده شده که در مبتلایان به پره اکلامپسی در مقایسه با سایرین از نظر آماری از تفاوت قابل توجهی برخوردار بود، جدا شدن زود رس جفت (14.8 درصد)، سزارین (29.6 درصد)، اکلامپسی (9.2 درصد)، زایمان زودرس (30.2 درصد)، کم وزنی نوزاد حین تولد (23.5 درصد)، مرده زایی (11.1 درصد)، افت ضربان قلب جنین (27.8 درصد) و آپگار زیر هفت نوزاد (22.2 درصد) بود (P<0.0001). سن مادر، ابتلا به دیابت، سابقه پره اکلامپسی از عوامل خطر پره اکلامپسی در این پژوهش است که از اهمیت قابل توجه آماری برخوردار بود. از نتایج پژوهش چنین بر می آید که شیوع پره اکلامپسی در این شهر در محدوده آمار و ارقام ارائه شده از این اختلال در سایر نقاط دنیا می باشد. عوارض مادری و جنینی آن نیز از فراوانی قابل توجهی برخوردار است. لذا پیشنهاد می شود که با افزایش کیفیت مراقبت های دوران بارداری در تشخیص سریع تر و پیشگیری از عوارض آن تلاش گردد.

در این مطالعه 1302 نفر از جمعیت تحت پوشش مراکز بهداشتی - درمانی شهری و روستایی شهرستان شهرکرد که به علت حوادث و سوانح خانگی به مراکز بهداشتی - درمانی شهری و روستای و اورژانس بیمارستان مراجعه نموده اند، مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق حوادث و سوانح خانگی به منظور شناسایی گروه های آسیب پذیر، شایع ترین علت حادثه، شایع ترین نوع حادثه وضعیت اپیدمیو لژیک و اتیولوژیک حوادث و سوانح بر حسب سن، علت حادثه، نوع حادثه یا صدمه، عضو آسیب دیده، منطقه جغرافیایی، محل وقوع حادثه، واحد خدمت دهنده، نتیجه حادثه و ارتباط بین عوامل دموگرافیک و علت و نوع حوادث مورد مطالعه قرا گرفته است. در این مطالعه 610 نفر زن و 692 نفر مرد مراجعه کننده به مراکز مذکور با استفاده از فرم ثبت اطلاعات بررسی شدند. نمونه گیری به روش غیر احتمالی آسان صورت گرفته و کلیه افراد حادثه دیده مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی مورد بررسی قرار گرفتند. این تحقیق به روش گذشته نگر مقطعی توصیفی و تحلیلی صورت گرفت. نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر نشان داد 0.36% از کل جمعیت مناطق شهری و روستایی شهرستان شهرکرد دچار حادثه گردیده اند، که از این تعداد 0.17% مونث و 0.19% مذکر بودند. شایع ترین حادثه خانگی بر حسب علت حادثه در گروه مورد مطالعه برخورد با اشیای نوک تیز با 41.1 درصد، مایعات داغ با 28.3% و زمین خوردن با 16.9 درصد گزارش گردیده است. شایع ترین حادثه خانگی برحسب نوع حادثه در گروه مورد مطالعه بریدگی با 49.7 درصد و سوختگی با 32.86 درصد گزارش شده است. همچنین نتایج نشان داد ارتباط معنی داری بین سن، جنس و منطقه جغرافیایی با علت حادثه و نوع حادثه و عضو آسیب دیده وجود دارد و آسیب پذیرترین گروه سنی، گروه سنی 0-14 سال و 24-15 سال بوده اند. علاوه بر این نتایج نشان داد بین جنس و علت حادثه و جنس و نوع حادثه ارتباط معنی داری وجود دارد بدین صورت که زنان به جز در موارد تماس با مایعات داغ کمتر از مردان دچار آسیب شده اند و سوختگی به طور معنی داری برای زنان بیشتر رخ داده است. بریدگی و زخم و له شدن و شکستگی با جنس مردان ارتباط معنی داری دارد.

عمل جراحی آب مروارید یکی از رایج ترین اعمال جراحی است و در تمام دنیا از جمله کشور ایران شایع ترین تکنیک جراحی روش خارج کپسولی (Extra Capsular Extraction = ECCE) است که نیاز به برش قرنیه در ناحیه لیمیوس و در آخر عمل بخیه دارد. یکی از فاکتورهای موثر در بهبود دید بیمار بعد از جراحی در این روش کاستن از میزان آستیگماتیسم ناشی از بخیه ها می باشد. چون بخیه ها به دو روش ممتد(Running (R))  و جدا از هم  (Separate (s))زده می شوند بر آن شدیم که مقایسه ای بین آستیگماتیسم حاصله از این دو روش انجام دهیم. در تحقیق فوق 157 بیمار که تحت جراحی آب مروارید به روش ECCE قرار گرفتند و بخیه آنها به دو روش R و S زده شده بود انتخاب و میزان آستیگماتیسم ایجاد شده روز بعد از عمل، هفته اول، دوم، چهارم، ششم و سه ماه بعد با روش کراتومتری تعیین و با آستیگماتیسم موجود قبل از عمل مقایسه گریدند. بخیه زدن ها در 104 مورد (66.3) به روش ممتد و در 53 مورد (33.7) به صورت جدا از هم بودند. متوسط آستیگماتیسم روز بعد از عمل 5.19 دیوپتر(در گروهR   4.7و در گروه 5.7 S دیوپتر)، سه ماه پس از عمل 1.58 دیوپتر (در گروه 1.12 R و در گروه 2.05 s دیوپتر) بود. از هفته چهارم تفاوت معنی دار آماری بین دو روش R، S مشاهده شد(P<0.05) . نوع آستیگماتیسم در این بررسی در اکثر موارد از نوع موافق قاعده (with the Rull) و در تعداد اندکی مخالف قاعده (against the Rull) بود. درصورت استفاده از روش ECCE برای عمل آب مروارید بهتر است بخیه ها با روش R زده شوند زیرا در ایجاد حدت بینایی بیشتر موثر می باشد و آستیگماتیسم کمتری حاصل می گردد.

اساس درمان بعضی از بیماری های پوستی و تعدادی از بیماری های دیگر مثل بیماری های خود ایمنی استفاده از کورتیکوستروئید سیستمیک می باشد. این درمان سبب استئوپروز و عوارض دیگری به خصوص در خانم های یائسه می شود. درمان جایگزینی با هورمون (HRT=Hormone Replacement Therapy) به منظور پیشگیری و کاهش این عوارض در این گروه از بیماران توصیه شده است. در مقابل HRT سبب افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان می شود. در این مطالعه با بررسی عوامل خطر سرطان پستان، عوامل موثر در به کارگیری یا عدم به کارگیری HRT در زنان یائسه دریافت کننده کورتیکوستروئید شناسایی گردید. این مطالعه از نوع گذشته نگر بود ودر آن 176 بیمار شناخته شده مبتلا به سرطان توسط پاتولوژی انتخاب شدند و به همین تعداد افراد سالم به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. اطلاعات لازم مربوط به این دو گروه از طریق مصاحبه حضوری و تکمیل پرسشنامه جمع آوری گردید و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. طبق این مطالعه عوامل خطر ابتلا به سرطان پستان به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: سابقه فامیلی، یائسگی، دیررس، تاخیر در اولین حاملگی، مدت کم شیردهی، تعداد فرزند کمتر از 2 و عدم بارداری، در مورد سابقه سقط و سن اولین قاعدگی با خطر بروز سرطان پستان رابطه معنی داری یافت نشد. با توجه به نتایج حاصله توصیه می شود که از انجام HRT دربیماران یائسه دریافت کننده کورتیکوستروئید و دارای سابقه فامیلی مثبت سرطان پستان خودداری شود و در مورد فاکتورهای یائسگی دیررس، تاخیر در اولین حاملگی، مدت کم شیردهی تعداد فرزند کمتر از 2 و عدم بارداری، HRT با احتیاط زیاد صورت گیرد.