مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی
سال:1391 | دوره:12 | شماره:2 (پیاپی 40) |تعداد مقالات:10

مقدمه: فاصله دانش آموخته شده و مراقبت های بالینی پرستاری یکی از مشکلات پرستاری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر عدم انطباق دانش نظری با مراقبت های بالینی از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر کاشان انجام شد.روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی نمونه تصادفی 384 نفری از پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام شد. داده ها توسط پرسشنامه جمع آوری و توسط آمار توصیفی، آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد.نتایج: میانگین نمره مربوط به فاصله دانش نظری و مراقبت های بالینی پرستاری 59.97±16.62 (بر مبنای 100) بود که در محدوده فاصله زیاد قرار داشت. از نظر شرکت کنندگان، فاصله دانش نظری و خدمات بالینی پرستاران با کسب میانگین 66.85±18.25 در حد زیادی بر سلامت بیماران تاثیر می گذارد. بین نمرات مربوط به فاصله دانش آموخته شده با خدمات بالینی و نمرات مربوط به تاثیر این فاصله بر سلامت بیمار همبستگی معنادار مشاهده شد (p=0.001 و r=0.78). در همه بخش ها «زیاد بودن امور نوشتاری» بیشترین ممانعت را در کاربرد آموخته ها ایجاد می کرد. در بخش های ویژه «عدم حمایت سرپرستار»، در بخش های داخلی «کمبود پرستار»، در بخش های اورژانس «نامناسب بودن محیط بخش» و در بخش های جراحی «به روز نبودن دانش پرستاران» از مهمترین موانع بود.نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد که از دیدگاه پرستاران، مراقبت های بالینی پرستاری از دانش آنها فاصله دارد و این ناهماهنگی بر سلامت بیماران اثر سوء دارد. بنابراین ضرورت دارد تا با اتخاذ راه کارهای مناسب تلاش جدی در جهت حذف یا کاهش فاصله بین دانش نظری و عملکرد بالینی پرستاران صورت گیرد.

مقدمه: یکی از شیوه های آموزشی که می تواند محدودیت های زمانی و مکانی آموزش را برطرف نماید، یادگیری الکترونیکی است. جامعه علوم پزشکی نیز ضمن داشتن محدودیت فراوان برای حضور در زمان و مکان خاص آموزش، نیازمند اطلاع از آخرین یافته های علمی می باشد. هدف این پژوهش تعیین میزان استفاده جامعه دانش آموختگان از دوره های اینترنتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، و رابطه بین ویژگی های برنامه های الکترونیکی با میزان استفاده از آن است.روش ها: در این مطالعه توصیفی، کلیه افراد مشمول قانون آموزش مداوم پزشکی در استان خراسان رضوی که در ده ماهه اول راه اندازی دوره های آموزش مداوم اینترنتی، در 16 عنوان درسی ثبت نام کرده بودند، به صورت سرشماری مطالعه شدند. داده های پژوهش شامل عناوین دروس ارائه شده در بازه زمانی فوق، تعداد ثبت نام کنندگان در هر درس و در هر ماه، تعداد قبول شدگان، طول مدت هر دوره، امتیاز هر درس بوده که همگی از مستندات مرکز آمار و اطلاعات بخش آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی جمع آوری شد. تحلیل داده ها با آمار توصیفی و برای بررسی ارتباط بین متغیرها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، انجام شد.نتایج: تعداد کل شرکت کنندگان 824 نفر بود (پنج درصد کل جامعه تحت شمول برنامه های اینترنتی) که از این تعداد 286 نفر (34.7 درصد) در دروس مختلف موفق به کسب نمره قبولی شدند. بین تعداد شرکت کنندگان در هر برنامه با امتیاز آن برنامه ارتباط معناداری وجود داشت (p=0.02, R=0.63)؛ اما بین میزان امتیاز برنامه و درصد قبولی در آن ارتباطی مشاهده نشد. میزان قبولی در دوره های کوتاه مدت بیشتر از دوره های بلندمدت بود (p<0.03, R=-0.70).نتیجه گیری: آموزش مداوم اینترنتی سودمند است اما پیش شرط این موفقیت طراحی مناسب، اجرای دوره های کوتاه مدت و نظارت بر تولید محتوا است. باید دوره ها قابل دسترس فراگیران باشند و در عین حال امتیازات آموزشی مناسبی داشته باشند تا انگیزه کافی برای جامعه آموزش مداوم جهت شرکت در دوره ها ایجاد شود.

مقدمه: مراقبت مبتنی بر شواهد به دلیل به روز بودن تدابیر و رویه های مراقبتی و هزینه و اثربخشی برای بیماران نقش مهمی در ارتقای کیفیت مراقبت های پرستاری دارد با وجود این در سر راه اجرای آن موانعی وجود دارد که باید بررسی شود. از این رو این مطالعه با هدف بررسی موانع اجرای مراقبت مبتنی بر شواهد در کارکنان پرستاری انجام شد.روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی است که بر روی 70 نفر از پرستاران بخش های مختلف بیمارستان مرکز طبی کودکان تهران که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته ای بود که به بررسی موانع اجرای مراقبت مبتنی بر شواهد می پرداخت. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های آمار توصیفی استفاده شد.نتایج: کارکنان پرستاری در 78.6 درصد موارد، موانع اجرای مراقبت مبتنی بر شواهد را مربوط به بعد مدیریتی، و شامل کافی نبودن تعداد کارکنان و عدم آگاهی مدیران پرستاری نسبت به ضرورت مراقبت مبتنی بر شواهد می دانستند. در بعد فردی - مراقبتی نیز، فقدان وقت کافی برای پرستاران جهت مطالعه تحقیقات انجام شده از مهمترین موانع بود.نتیجه گیری: عوامل مرتبط با موانع اجرای مراقبت مبتنی بر شواهد در دو حیطه فردی و مدیریتی می باشد، بنابراین پیشنهاد می گردد از طریق برگزاری کارگاه ها و گردهم آیی های آموزشی، و ایجاد تعامل با مراکز اجرا کننده مراقبت مبتنی بر شواهد و استفاده از تجارب زندگی آنها با توجه به امکانات موجود، به این مقوله اهمیت بیشتری داده شود.

مقدمه: تسلط بر مهارت های زندگی برای تدبیر چالش ها و مسائل زندگی انسان ها به ویژه در عصر حاضر ضروری است. در مورد دانشجویان با توجه به تنوع و گستردگی چالش های فراروی زندگی آنها، این امر ضروری تر به نظر می رسد. با توجه به لزوم شناخت مساله جهت برنامه ریزی، این مطالعه با هدف بررسی مهارت های زندگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1389 طراحی گردید.روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، نمونه ای مشتمل بر 330 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای از کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران انتخاب گردید. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های توصیفی و تحلیلی (Independent Samples T test، One –Way ANOVA) در سطح معناداری p£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میانگین مهارت زندگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران 3.65±0.50 بود و بین دانشجویان دختر و پسر (p=0.657) و دانشکده های مختلف (p=0.726) تفاوت معناداری در این زمینه مشاهده نگردید.نتیجه گیری: میزان مهارت زندگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در حد متوسط است. با توجه به اهمیت آموزش مهارت زندگی در دانشگاه و رابطه مستقیم آن با بهداشت روانی دانشجویان و رسیدن به نتایج ایده ال لازم است که دانشگاه با برنامه ریزی مدون در این زمینه اقدامات مناسب را انجام دهد.

مقدمه: نظرسنجی از دانشجویان و اعضای هیات علمی در مورد عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی می تواند به منظور شناخت بهتر نقاط قوت و ضعف عملکرد آموزشی انجام شود. این مطالعه با هدف مقایسه نظرات دانشجویان و اعضای هیات علمی در مورد ارزشیابی عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی دانشکده دندانپزشکی همدان در سال تحصیلی 1389-1390 انجام گرفت.روش ها: این مطالعه توصیفی - تحلیلی بر روی 46 نفر از اعضای هیات علمی و 77 نفر از دانشجویان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال تحصیلی 139-1389 به صورت سرشماری انجام گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات دو پرسشنامه متناظر بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب پیرسون، t زوج، آنوا و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: میانگین نمرات خودارزیابی اساتید 76.02±10.5 و میانگین نمرات ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان 71.12±9.03 بود که بین این دو تفاوت آماری معناداری وجود داشت (P=0.041). نمرات خودارزیابی اساتید با نمرات نظرسنجی دانشجویان (r=-0.299) همبستگی منفی داشت.نتیجه گیری: در این بررسی، نمرات خودارزیابی اساتید نسبت به نمرات نظرسنجی دانشجویان از اعضای هیات علمی در سطح بالاتری قرار داشت. اساتید باید از نظرسنجی دانشجویان نسبت به هیات علمی در راستای ارتقای آموزش خود بهره برده و برای کاهش تفاوت نتایج این دو تلاش کنند.

مقدمه: در نظام های آموزشی پیشرفته دنیا، اهداف و فعالیت ها را به طور مدام مورد بازنگری قرار می دهند تا به آموزش اثربخش دست یابند. دستیابی به آموزش اثربخش در پرستاری موجب کسب و ارتقای صلاحیت دانشجویان جهت ارائه مراقبت بهتر در جهان واقعی می شود. هدف از این مطالعه تبیین تجارب و درک دانشجویان پرستاری در مورد ویژگی های آموزش (نظری و بالینی) اثربخش می باشد.روش ها: این مطالعه کیفی با مشارکت 26 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه جندی شاپور اهواز با انجام مصاحبه های نیمه ساختاریافته فردی و گروهی صورت گرفت. پس از کسب رضایت نامه، داده ها جمع آوری، ضبط، دست نویس و به روش تحلیل محتوا با رویکرد استقرایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت حمایت از صحت و استحکام داده ها، معیار مقبولیت، تایید پذیری و انتقال پذیری لحاظ گردید.نتایج: مضامین اصلی پژوهش شامل مهارت حرفه ای مدرس، توسعه شایستگی و توانایی دانشجو و ارزشیابی کارآمد است. مطابق با تجارب و درک دانشجویان مشارکت کننده، عملکرد حرفه ای مدرسان در انجام فعالیت های آموزشی، به کارگیری نتایج حاصل از بازخورد موثر و اجرای روند ارزشیابی کارآمد، نقش کلیدی داشته و موجب توسعه شایستگی و توانمندی دانشجو در ارائه مراقبت و اثربخشی آموزش می شوند.نتیجه گیری: ضعف در کارآمدی روند ارزشیابی و مهارت حرفه ای مدرسان موجب شده است دانشجویان، احساس شایستگی و توانمندی کافی برای مراقبت از بیمار نداشته باشند. لذا پیشنهاد می گردد برنامه ریزان و مدرسان پرستاری جهت اثربخشی هر چه بیشتر برنامه های آموزش پرستاری به هنگام بازنگری و اصلاح برنامه ها، تجارب دانشجویان را مدنظر قرار دهند.

مقدمه: استفاده از پورت فولیو به عنوان ابزاری مفید در ارتقا و تکامل مهارت های عمومی و اختصاصی نظیر بازاندیشی و اتصال دانش نظری به عملی در حال گسترش است. مطالعه حاضر با هدف دستیابی به تجارب و ادراکات پرستاران در مورد استفاده از پورت فولیو انجام شد.روش ها: این مطالعه کیفی در سال های 1389-1388 به روش تحلیل محتوا و در بیمارستانی دانشگاهی در بوشهر انجام شد. بدین منظور، ابتدا شرایط آشنایی با رویکرد مبتنی بر پورت فولیو برای پرستاران فراهم شد به گونه ای که آنها به مدت یک سال در عملکرد بالینی خود از آن استفاده کردند. در نهایت، بیست و شش پرستار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، سه مصاحبه گروه مدار انجام شد. مصاحبه ها ضبط و کلمه به کلمه رونویسی شد. مصاحبه ها تا زمان رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت و در نهایت درون مایه ها استخراج شدند.نتایج: متعاقب تحلیل داده های حاصل از تجارب و درک پرستاران شرکت کننده، درون مایه «پلکان تکامل بازاندیشی» که دربر گیرنده مراحل تکامل بازاندیشی در پرستاران و شامل چهار مرحله احساس بیگانگی، کاهش اضطراب و پذیرش، درونی سازی، و یادگیری و کاربرد است معرفی گردید.نتیجه گیری: مراحل تکامل مهارت بازاندیشی نشان دهنده سطح ناکافی دانش پرستاران در ابتدای آشنایی با پورت فولیو بود. با این حال، نتایج مطالعه بر تاثیر مثبت استفاده از پورت فولیو بر تکامل مهارت بازاندیشی پرستاران تاکید داشت؛ لذا پیشنهاد می گردد به کارگیری این ابزار در پرستاری بالینی باید مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: دانشجویان پزشکی به عنوان بخشی از کار روزانه و به منظور ارتقای خدمات پزشکی نیازمند یادگیری فعال هستند. این مطالعه با هدف تبیین تجارب دانشجویان پزشکی از عوامل موثر در فرآیند یادگیری فعال، انجام شد.روش ها: این مطالعه در دانشگاه علوم پزشکی اراک به روش کیفی و با بهره گیری از رویکرد تحلیل محتوی انجام شد. جهت جمع آوری اطلاعات، از مصاحبه استفاده شد. مطالعه با نمونه گیری هدفمند شروع و در طی تکامل طبقات، با نمونه گیری نظری ادامه یافت. تعداد 20 نفر در مدت 2 ماه مورد مصاحبه قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از راهبرد تجزیه و تحلیل مداوم و مقایسه ای، استفاده گردید.نتایج: در این مطالعه شرایط آموزشی، شرایط فردی و شرایط محیطی به عنوان درون مایه های اصلی عوامل موثر در فرآیند یادگیری فعال و برنامه ریزی مناسب درسی، کیفیت تدریس، محرک های روحی - روانی، باورها، توانمندی های فردی، مهارت های یادگیری، تاثیر اطرافیان، حمایت مالی و محیط مناسب به عنوان زیر طبقات استخراج گردید.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که یادگیری فعال یک موضوع کاملا فردی و وابسته مطلق به توانمندی های فردی نیست؛ بلکه نیازمند فراهم بودن شرایط آموزشی و محیطی نیز هست.