مجله بین المللی علوم و فناوری کشاورزی
سال:1390 | دوره:13 | شماره:5 |تعداد مقالات:16

موزع استوانه ای شیاردار به طور معمول روی خطی کارها مورد استفاده قرار می گیرد. این موزع برخلاف دستگاه های کاشت دقیق، بذر را به صورت حجمی اندازه گیری می کند و بنابراین همواره دارای تغییرات ذاتی در وزن بذور خروجی می باشد. در این تحقیق یک خطی کار با موزع استوانه ای شیاردار بر روی تسمه نقاله متحرک جهت بررسی اثر سرعت دورانی محور موزع، سرعت حرکت تسمه نقاله و موقعیت خروجی ها روی نرخ بذرکاری گندم مورد ارزیابی قرار گرفت. تغییر در نرخ بذرکاری و یکنواختی جریان بذر از خروجی های مختلف در بازه های زمانی کوتاه با استفاده از ضریب تغییرات (CV) و ضریب نایکنواختی (NUC) مطالعه شد. به ترتیب دو سرعت دورانی 16 و 23 دور در دقیقه و دو سرعت پیشروی 2.5 و 3.6 کیلومتر در ساعت برای حرکت محور دورانی موزع و تسمه نقاله انتخاب شد. نتایج نشان داد که در سرعت پیشروی ثابت، نرخ بذرکاری متناسب با سرعت دورانی محور موزع تغییر می کند. همچنین در شرایطی که سرعت دورانی محور موزع ثابت باشد، نرخ بذرکاری با افزایش سرعت پیشروی کاهش می یابد. خروجی های خطی کار از نظر تحویل یکسانی حجم بذر با هم تفاوت داشتند. برخی خروجی های خطی کارها خود همبسته بودند. نتایج نشان داد در خروجی های خودهمبسته انتخاب 24 یا 12 داده تصادفی از 36 داده متوالی، لزوما تصادفی نمی باشد. با افزایش سرعت دورانی محور موزع ضریب یکنواختی همه خروجی ها به طور معنی داری افزایش یافت. روند تغییرات ضریب نایکنواختی و ضریب تغییرات مشابه بود. در نتیجه می توان نتیجه گرفت که در ارزیابی خطی کارها هر دو ضریب تغییرات (CV) و ضریب نایکنواختی (NUC) می توانند به عنوان شاخص ارزیابی نایکنواختی جریان بذر استفاده شوند.

هدف از این تحقیق مطالعه سینتیک خشک شدن قارچ صدفی (Pleurotus ostreatus) بود که با استفاده از خشک کن کابینتی و جریان هوای داغ خشک شدند. برای خشک کردن از هوای با دماهای 50، 60 و 70 درجه سانتی گراد استفاده شد. از اطلاعات بدست آمده با استفاده از مدلهای نظری مختلف برای پیش بینی سینتیک خشک شدن استفاده شد. از آنالیز رگرسیون غیرخطی عوامل و شرایط موثر از خشک کردن استفاده شد. کارائی مدلها با مقایسه ضریب تبیین R2، انحراف معیار (RMSE) و مربع کمی (Chi-Square) (X2) بین نسبت رطوبت مشاهده شده و پیش بینی شده ارزیابی شد و مدل میدبلی و همکاران (Midilli, et al). برازش بیشتری با داده های بدست آمده در این تحقیق داشت. ضریب انتشار موثر رطوبت (Deff)، ثابت انتشار (D0) و انرژی فعال سازی (Ea) محاسبه شده ثابت انتشار بین 10=10×9.619 تا 9-10×1.5 مترمربع بر ثانیه در بازه دمایی مورد استفاده متغیر بود و مقدار ضریب Ea برابر kJ mol-1 22.228 بود.

پایه و اساس طراحی خشک کن ها و دیگر سیستم های هوادهی محصولات کشاورزی و انتخاب دمنده مناسب برای آن ها، مقاومت به عبور جریان هوا از میان توده محصول است. در این مطالعه مقاومت به عبور جریان هوای توده نخود در چهار سطح رطوبت از 9.21 تا 21.36% در دامنه سرعت های جریان هوا از 0.02 تا 0.50 متر در ثانیه اندازه گیری شد و اثرات سرعت جریان هوا، عمق توده محصول (0.25 تا 1 متر)، نحوه پرکردن مخزن از محصول (به صورت معمول و به صورت فشرده) و رطوبت نخود بر میزان مقاومت به عبور جریان هوا بررسی شد. نتایج آزمایش ها نشان داد که مقاومت به عبور جریان هوای توده نخود با افزایش سرعت جریان هوا، عمق توده و کاهش رطوبت محصول، افزایش یافته است. با افزایش رطوبت توده نخود به اندازه 1%، مقاومت به عبور جریان هوای توده به اندازه 2.84% کاهش یافته است. پرکردن مخزن به صورت فشرده باعث افزایش مقاومت به عبور جریان هوا به اندازه 33.17% در مقایسه با پرکردن به صورت معمولی شده است. معادلات مربوط به شید، هوکیل و ایویس و آرگون با داده های مقاومت برازش داده شدند که نتایج نشان داد که معادله شید می تواند با دقت بیشتری نسبت به دیگر معادلات برای تخمین مقاومت به عبور جریان هوای توده نخود مورد استقاده قرار گیرد.

انجیر سبز یکی از اقلام مهم صادرات غیر نفتی ایران است که به طور معمول به صورت خشک مصرف می شود. برخی از خواص فیزیکی مهم انجیر (میانگین هندسی اقطار، کرویت، تخلخل بستر، جرم حجمی دانه ای و جرم حجمی توده ای) و افت فشار در لایه های نازک این محصول در رطوبت اولیه 6% بر پایه خشک اندازه گیری شد. در این تحقیق محدوده جریان هوای مورد استفاده بین 0.4-1.0 (m-2 s-1 m3) در سه دمای هوای مختلف بوده است. دانه های انجیر در چهار چیدمان مختلف (X، Y، Z و حالت تصادفی) در بستر لایه نازک قرار داده شدند. اثر چیدمان انجیرها و نرخ عبور جریان بر افت فشار بسیار معنی دار بوده در حالی که تغییرات دما بر افت فشار اثر معنی داری نداشته است. برای پیش بینی افت فشار در لایه های نازک انجیر سبز سه مدل مطرح و مهم به نام های شد، هوکیل - ایوز و ارگان مورد ارزیابی قرار گرفت. مدل ارگان با بیشترین (R2 (R2=0.989 و کمترین (RMSE=21.84) RMSE و(P%=6.69) P%  به عنوان بهترین مدل برای پیش بینی افت فشار در بستر لایه نازک انجیر سبز در شرایط مورد آزمایش انتخاب گردید.

بسیاری از مانداب های دشت Songen در شمال شرقی چین که در آن ها گیاه نی غالب است، به علت تخلیه پساب های کشاورزی با محتوای بالای نیتروژن شدیدا شور و قلیائی شده اند. به منظور شناخت اثر شوری و قلیائی روی گیاهچه نی (Phragmites australis) در مقادیر مختلف نیتروژن، میزان فتوسنتز، ویژگی های فلورسانس کلروفیل و محتوای کلروفیل گیاهچه های نی با استفاده از سیستم های تست تبادل گازی و فلورسانس کلروفیل a ارزیابی شد. در شوری - قلیائی بالا (مخلوط 50 میلی مولار NaCl و 25 میلی مولار NaHCO3) بیشترین کاهش ها (در حد 82%، 15%، 82% و 98%) در میزان فتوسنتزخالص (Pn)، ماگزیمم کارائی فتوشیمی (FV/FM) فتوسیستم PSII) II)، شاخص کارائی فتوسنتزکل (PIABS) و میزان افزایش ارتفاع بوته مشاهده شد. در شوری قلیائی بالا فعالیت PSII به طور معنی دار باز داشته شد. هر دو سمت دهنده و گیرنده PSII نقطه هدف برای شوری - قلیائی بود. نیتروژن بالا (30 میلی مولار) در شوری - قلیائی کم و نیتروژن متوسط (15 میلی مولار) در شوری - قلیائی زیاد سمیت شوری - قلیائی روی بوته نی را کاهش داده و افزایش ارتفاع بوته، سنتز کلروفیل فعالیت PSII را موجب شد. بر پایه این یافته ها، کاربرد پس آب های کشاورزی حاوی مقدار زیاد نیتروژن ممکن است برای احیای مجدد مانداب های شوری که در آن ها Phragmites غالب است قابل استفاده باشد، ولی باید توجه داشت که مقدار N مورد نیاز برای گیاه نی تحت تنش شوری با شدت شوری - قلیائی تغییر می کند.

یک آزمایش آمیخته گری با استفاده از چهار نژاد گوسفند بومی ایران شامل نژادهای کردی، شال، افشاری و سنجابی با هدف تعیین اثر نژاد قوچ بر بازدهی میش های خالص نژاد کردی تحت شرایط پرورش سنتی انجام شد. تعداد 475 راس میش نژاد کردی با 24 راس قوچ از چهار نژاد فوق آمیزش داده شدند و تعداد 454 راس بره تولید شد. نژاد قوچ اثر معنی داری بر صفات رشد اولیه بره ها داشت. وزن تولد و وزن شیرگیری بره های حاصل از قوچ های نژاد شال بطور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود. وزن در سن 160 روزگی هر سه گروه بره های آمیخته بیشتر از گروه خالص کردی بود (P<0.05) اما بین گروه های آمیخته از لحاظ وزن در سن 160 روزگی تفاوتی مشاهده نشد. وزن پشم تولیدی بره ها در اولین پشم چینی و وزن پشم تولیدی به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تحت تاثیر نژاد قوچ بود (P<0.05). نژاد قوچ بطور معنی داری محیط دنبه، طول دنبه، عرض دنبه و ضخامت دنبه را تحت تاثیر قرار داد. تعداد بره های متولد شده و تعداد بره های شیرگیری شده به ازای هر میش زایمان کرده یا میش جفتگیری کرده تحت تاثیر نژاد قوچ نبود، اما اثر نژاد قوچ بر وزن کل بره های متولد شده و شیرگیری شده به ازای هر میش زایمان کرده یا هر میش جفتگیری کرده معنی دار بود (P<0.05). میش های آمیزش کرده با نژاد شال نسبت به میش های آمیزش کرده با سایر نژادهای قوچ عملکرد بهتری داشتند.

تحقیق حاضر به منظور تعیین ارزش غذایی تفاله زیتون کامل و کم هسته تازه و سیلو شده، با و بدون ملاس (صفر و 50 گرم ملاس در هر کیلوگرم وزن تازه) انجام شد. مقادیر ماده خشک (DM)، ماده آلی (OM)، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF)، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی (ADF)، لیگنین، چربی خام (EE)، کربوهیدرات های محلول در آب (WSC) و ترکیبات فنولیک (TPH) در تمامی تیمارها با استفاده از روش های آزمایشگاهی تعیین شدند. به علاوه، pH، غلظت آمونیاک، اسیدلاکتیک و اسیدهای چرب فرار در نمونه های سیلو شده اندازه گیری شد. روش آزمایشگاهی تولید گاز، در 24 ساعت، برای تعیین قابلیت هضم ماده آلی (OMD) و انرژی قابل متابولیسم استفاده گردید. سیلو کردن تفاله زیتون، مقادیر DM ،pH ،EE ،WSC ،TPH و OMD را کاهش (P<0.05) و مقادیر NDF ،ADF و لیگنین را افزایش داد (P<0.05). افزودن ملاس، موجب کاهش (P<0.05) مقادیر OM ،NDF ،ADF، لیگنین و pH شد، اما مقادیر DM ،WSC ،OMD ،ME و اسیدلاکتیک افزایش یافت (P<0.05). در مجموع، بر اساس نتایج این پژوهش، پتانسیل استفاده از تفاله زیتون به عنوان خوراک نشخوارکنندگان کاملا محدود است.

برنامه ریزی خطی ابزاری کارآمد در بهینه سازی بوده و بهینه سازی کاربری اراضی یکی از راه کارهای مناسب برای حفاظت خاک می باشد. تحقیق حاضر با هدف بهینه سازی کاربری اراضی به منظور کمینه نمودن فرسایش در یکی از زیرحوزه های حوزه آبخیز طالقان به نام حوزه آبخیز اورازن با مساحت 2706 هکتار انجام شده است. بدین منظور با محاسبه مساحت، میزان فرسایش و درآمد خالص هر یک از کاربری های اراضی زیر حوزه آبخیز مورد مطالعه، با توجه به استانداردهای مورد نیاز هر یک از کاربری های اراضی سطح هر یک از کاربری ها استخراج، و با تعیین محدودیت ها و توابع هدف با استفاده از روش پیشنهاد شده توسط Steuer (1995) و مدل ADBASE مساله بهینه سازی حل شد. نتایج تحقیق حاضرنشان می دهد که در صورت درنظر گرفتن محدودیت قانونی (ماده 56 قانون ملی شدن مراتع) میزان فرسایش از 18253.39 تن در سال به 16373.51 تن در سال (10.3%) کاهش و میزان سودآوری از 2382.88 به 1960.28 میلیون ریال (17.71%) پس از بهینه سازی کاربری اراضی کاهش خواهد یافت و در صورت عدم تبعیت از ماده 56 قانون ملی شدن مراتع، بعد از اجرای مدل میزان سود 22.24% افزایش، و میزان فرسایش نیز به مقدار 6.93% کاهش می یابد.

این مطالعه به منظور ارزیابی اثر تغییر کاربری اراضی روی شاخص های کیفیت خاک به کمک تکنیک تجزیه فاکتورها در اراضی تپه ماهوری منطقه شصت کلای استان گلستان انجام شده است. به این منظور 40 نمونه خاک از افق سطحی (30-0 سانتی متر) از چهار کاربری شامل (1) جنگل طبیعی، (2) اراضی کشت شده، (3) اراضی جنگل کاری شده با زیتون و (4) اراضی جنگل کاری شده با سرو (جمعا 160 نمونه) برداشت گردید. چهارده تجزیه فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی روی نمونه های خاک به روشهای استاندارد آزمایشگاهی صورت پذیرفت. نتایج تجزیه فاکتورها نشان داد که میانگین وزنی قطر خاکدانه ها (MWD)، درصد خاکدانه های پایدار در آب (WSA)، مقدار ماده آلی خاک (SOM) و ازت کل (TN) بهترین شاخص های ارزیابی کیفیت خاک در منطقه مورد مطالعه برای نشان دادن اثر تغییر کاربری اراضی بودند. نتایج آنالیز واریانس و مقایسه میانگین ها نشان داد که در سطح احتمال 99 درصد بین چهار تیمار مورد بررسی بین MWD ،SOM و مقدار شن اختلاف معنی داری وجود دارد. قطع کامل درختان طبیعی منطقه و کشت و کار در 40 سال گذشته منجر به کاهش 71.5% ماده آلی شده است. کشت و کار باعث کاهش 52.1% مقدار MWD، و باعث افزایش 252% مقدار شن شده است. جنگل کاری مجدد اراضی تخریب شده با زیتون و سرو به ترتیب باعث افزایش 49.5% و 72.3% مقدار ماده آلی در مقایسه با اراضی زراعی گردیده است. همچنین مقدار MWD در اراضی کشت شده با زیتون و سرو به ترتیب 81 و 83.6 درصد نسبت به اراضی زراعی افزایش یافته است. نتایج کلی این تحقیق نشان داد که قطع کامل جنگل و به تبع آن کشت و کار ممتد روی اراضی تپه ماهوری لسی باعث کاهش کیفیت خاک شده است در حالیکه جنگل کاری مجدد این اراضی کیفیت خاک را بهبود بخشیده است.

در سالهای اخیر استفاده از آرد کامل (سبوس دار) به خاطر داشتن مقادیر زیاد فیبر، ویتامین و املاح معدنی مورد توجه قرار گرفته است. در آرد گندم کامل مقدار برخی از مواد نامطلوب که مهمترین آن فیتیک اسید است، بالا می باشد. رقم های مختلف گندم از نظر غلظت فیتیک اسید تغییرات ژنوتیپی زیادی نشان می دهند. لذا می توان با توجه به این تغییرات، از ژنوتیپی که حاوی فیتیک اسید کمتر و روی بیشتری است در غذاهایی که پایه غلات دارند استفاده نمود. با توجه به این مساله که استان فارس قطب تولید گندم در کشور است اطلاع از وضعیت فیتیک اسید ارقام مختلف کشت شده در این استان ضروری به نظر می رسد. به منظور بدست آوردن چنین اطلاعاتی تعداد 17 رقم گندم رایج در استان که در شرایط یکسان در مرکز تحقیقات زرقان فارس کشت شده بود از بخش اصلاح ژنتیک این مرکز، یک نمونه گندم از کارخانه آرد پرورده (گندم منطقه گرمسیری)، و هفت نمونه آرد نان های مختلف از سطح نانوایی های شیراز جمع آوری و نمونه های با سبوس و بدون سبوس گندم ها بطور مجزا همراه با آردهای تهیه شده، از نظر غلظت فیتیک اسید و نسبت آن به روی و مقدار فعالیت آنزیم فیتاز مورد بررسی بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد روش جدا کردن سبوس (برحسب اینکه چند درصد از پوسته دانه به عنوان سبوس جدا می شود) بر ویژگی های بررسی شده در این پژوهش اثر کاملا معنی داری دارد. کمترین غلظت فیتیک اسید در ارقام پاواروس و نیک نژاد مشاهده شد، بزرگ ترین نسبت مولی فیتیک اسید به روی در ارقام فلات، نیک نژاد و شیراز و بیشترین غلظت روی در ارقام استار، فلات و نیک نژاد، بیشترین فعالیت آنزیم فیتاز به ترتیب در استار، S-78-11، S-79-10، نیک نژاد، مشاهده گردید.

در سراسر گیتی، فرسایش خاک به عنوان یکی از عوامل اصلی نابودی زمین های قابل کشت قلمداد می شود. از آنجا که مساحت اراضی قابل کشت به مرز نهایی آن نزدیک شده است، استفاده از اراضی حاشیه ای (مانند زمین های باد فرسوده) برای تولید محصولات کشاورزی اهمیت یافته است. یک روش موثر و ساده برای بازسازی خاک های باد فرسوده، افزودن مواد آلی به آنهاست. در این پیوند، کاربرد لجن فاضلاب می تواند موثر باشد. به منظور بررسی تاثیر استفاده از این مواد در یک خاک باد فرسوده آزمون هایی طی سالهای 2007-2004 در دشت اژدر در ترکیه اجرا شد. در این تحقیق، لجن فاضلاب در مقادیر صفر (تیمار شاهد)، 40، 80 و 120 تن (وزن خشک) در هکتار به خاک افزوده شد و آزمایش به مدت سه سال با طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در 12 کرت که در آن ها جو (Hordeum vulgare) کاشت می شد ادامه یافت. کاربرد لجن فاضلاب نه تنها ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک را بهبود بخشید بلکه عملکرد جو را نیز افزایش داد. با این همه، افزایش تولید به اندازه رضایت بخش نبود. برای دستیابی به عملکرد مطلوب، کاربرد لجن فاضلاب به طور سالانه و دست کم به مقدار 40 تن در هکتار ضروری است.

به منظور مقایسه دو روش خاکورزی حفاظتی (شخم کم عمق با گاو آهن دوار و شخم با گاو آهن قلمی) با روش خاکورزی رایج (با گاو آهن برگردان دار)، در سال 2001 پژوهشی با تناوب زراعی دراز مدت در یک منطقه نیمه خشک با آب و هوای مدیترانه ای شروع شد. در پیوند با این هدف، آزمون های مزرعه ای برای تعیین تراکم علف های هرز و سوددهی سامانه های کشت و کار در تناوب گندم زمستانه (Triticum aestivum L) - ماش زمستانه (.Vicia sativa L) از سال 2004-2001 و تناوب گندم زمستانه - ماش زمستانه - ذرت (.Zea mays L) تابستانه از سال 2009-2004 اجرا گردید. نتایج نشان داد که در روش گاو آهن دوار در مقایسه با روش گاو آهن برگردان دار تراکم علف های هرز به مقدار 72% (در ذرت) و 58% (در ماش) بیشتر بود در حالی که در محصول گندم، تراکم علف های هرز در روش های مختف خاکورزی مشابه بودند. تولید ذرت در روش گاو آهن دوار به گونه ای معنی دار بیشتر از روش های دیگر بود و کمترین تولید از آن گاو آهن قلمی بود ولی در گندم، عملکرد روش های مختلف خاکورزی تفاوتی نشان نداد. در دوره پنج ساله آخر مطالعه، عملکرد ماش در تیمارهای گاو آهن قلمی و گاو آهن برگردان دار بالا بود ولی در دوره سه ساله نخست این تحقیق تفاوت معنی داری در عملکرد این محصول در روش های مختلف خاکورزی به دست نیآمد. بر مبنای بازده اقتصادی (بازده بازار) سود ناخالص گاو آهن دوار در گندم و ذرت به گونه ای معنی دار در مقایسه با گاو آهن برگردان دار بیشتر بود و مقدار افزایش به ترتیب برابر 20.7% و 15.3% بود. هزینه های تولید ماش در گاو آهن قلمی مشابه گاو آهن دوار بود و هر دو کمتر از گاو آهن برگردان دار بودند. ولی بازده ناخالص تیمار گاو آهن قلمی مشابه برگردان دار و بیشتر از گاو آهن دوار بود. از نظر صرفه جویی در وقت، در کشت گندم گاو آهن دوار و قلمی به ترتیب 43% و 47% وقت کمتری از گاو آهن برگردان دار نیاز داشتند. مقدار صرفه جویی در وقت در کشت ماش و ذرت به ترتیب 46% و 50% برای گاو آهن دوار، و 28% و 32% برای گاو آهن قلمی به دست آمد.

به منظور ارزیابی اثر علف کش های تیوبنکارب و اگزادیارژیل روی برنج (.Oryza sativa L) و اثر باقیمانده آنها روی اسفناج (.Spinacea oleracea L) و کاهو (.Lactuca sativa L)، آزمایش های مزرعه ای در ایستگاه های تحقیقات کشاورزی دشت ناز و قراخیل - شمال ایران انجام شد. علاوه بر شاهد، تیمارها شامل تیوبنکارب با غلظت های 3.16 و 6.33 و اگزادیارژیل با غلظت های 0.15 و 0.3 کیلوگرم ماده موثر در هکتار بود. بعد از برداشت برنج، کرت های آزمایشی دست نخورده نگاه داشته شد تا اوایل مهر که در نیمی از سطح آنها اسفناج کشت گردید. در آذر ماه در نیم دیگر از کرت ها کاهو نشا گردید. اگزادیارژیل بیشتر از تیوبنکارب باعث اختلال در رشد و ایجاد کلروز در برنج گردید. اثرات منفی اگزادیارژیل در ایستگاه قراخیل کمتر بود که علت آن احتمالا جذب سطحی بیشتر این علف کش توسط مواد آلی خاک بود. عملکردتر اسفناج بطور معنی داری تحت تاثیر بقایای خاکی اگزادیارژیل در خاک دشت ناز قرار گرفت. در حالیکه اثر هر دو علف کش در کاهش عملکردتر کاهو در ایستگاه دشت ناز معنی دار بود. در قراخیل عملکردتر کاهو کاهش معنی داری نشان نداد. نتایج آزمایش ها نشان دادند که خصوصیات خاکی بویژه مقدار ماده آلی، از عوامل اصلی کنترل کننده بقایای تیوبنکارب و اگزادیارژیل هستند. بعلاوه می توان نتیجه گرفت که اگزادیارژیل رشد رویشی و عملکرد برنج و عملکردتر اسفناج را بیشتر از تیوبنکارب تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجا که هیچگونه تفاوت معنی داری در عملکرد برنج، اسفناج و کاهو در دو غلظت بکار رفته تیوبنکارب مشاهده نشد، با توجه به مسائل اقتصادی و ملاحظات زیست محیطی، غلظت پایین تیوبنکارب برای استفاده در اراضی شالیزاری شمال ایران توصیه می شود.

تلقیح میکروارگانیسم های حل کننده فسفات همراه با خاک فسفات به عنوان یکی از راه های افزایش دهنده فسفر خاک شناخته شده است. موفقیت این حل کننده ها عمدتا به توانایی بقای سوش های تلقیح شده در شرایط غیرطبیعی بستگی دارد. در این رابطه، مایه تلقیح های مایع بخاطر ماندگاری بیشتر آنها، از اهمیت وی‍ژه ای برخوردار می باشند. در تحقیق حاضر، مطالعه ای مقدماتی برای تعیین بقای Bacillus megaterium در محیط های مایع حاوی محافظ های اسمزی و تحت تاثیر درجه حرارت بالا و تنش خشکی اجرا شد و همچنین تاثیر متعاقب آنها بر روی جذب فسفر بوسیله لوبیا چشم بلبلی مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی سه محیط کشت مایع شامل: مایه کشت گلوکزی بدون افزودن محافظ اسمزی، مایه تلقیح شماره 1 شامل محافظ های اسمزی، پلی وینیل پیرولیدن، (PVP) مقدار کمتری از گلیسرول (یک میلی لیتر در لیتر)، تری هالوز، آریبینوز و کلات آهن، و مایه تلقیح شماره 2 شامل محافظ های اسمزی حاوی PVP، گلیسرول زیاد (12 میلی لیتر در لیتر) و گلوکز که حاوی جمعیت بالایی از باکتری بوده و تا دمای 48 درجه سانتی گراد بمدت 4 هفته قدرت زنده ماندن داشته و تحت تنش خشکی بودند (log 10 10.04 CFU ml -1)، مقایسه گردید. نتایج نشان داد که مایه تلقیح شماره 2 (مایع) میزان فسفر قابل جذب توسط لوبیا چشم بلبلی را به طور معنی داری افزایش داد.