پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی
سال:1391 | دوره:18 | شماره:2 (64) |تعداد مقالات:8

هر چند بررسی ارتباط میان آموزش و پژوهش توسط مدرسان دانشگاه و نیز اعضای هیات علمی دانشگاه به طور خاص موضوعی پرجاذبه و بحث انگیز است که تحقیقات متعددی را به دنبال داشته است، اما همان گونه که بیان می شود، تاکنون به عنوان معمایی حل نشدنی باقی مانده است. پژوهش حاضر نیز به منظور بررسی نگرش اعضای هیات علمی در باره رابطه بین فعالیتهای آموزشی و پژوهشی آنان در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. نمونه مورد بررسی 100 نفر از اعضای هیات علمی در سه گروه علوم انسانی، علوم پایه و فنی- مهندسی در دانشگاه فردوسی مشهد بودند که به شیوه سهمیه ای غیر احتمالاتی انتخاب شدند. نمونه مورد نظر به دو پرسشنامه محقق ساخته مربوط به وضعیت پژوهش و وضعیت تدریس خود در دانشگاه فردوسی مشهد پاسخ دادند. در این پژوهش از تحقیق توصیفی استفاده شد. مشخصات جمعیت شناختی اعضای هیات علمی به عنوان متغیرهای کنترل کننده در نظر گرفته شدند. تحلیل نتایج به دست آمده، با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیر پیش بین (وضعیت پژوهش) 58.4 درصد از واریانس متغیر ملاک (وضعیت تدریس) را در این پژوهش پیش بینی می کند. همچنین، متغیرهای جمعیت شناختی اعضای هیات علمی مشتمل بر جنسیت، رشته تحصیلی، مرتبه علمی، سابقه تدریس، متوسط ساعات پژوهش در هفته، متوسط ساعات تدریس در هفته و تعداد مقالات و طرحها که به عنوان متغیرهای کنترل کننده در نظر گرفته شده بودند، 32.8 درصد از واریانس متغیر کیفیت تدریس را پیش بینی کردند.

هدف از این پژوهش بررسی روابط چندگانه میان متغیرهای اعتماد، خودکارآمدی عضو هیات علمی و خودکارآمدی جمعی اعضای هیات علمی در دانشگاههای منتخب دولتی شهر اصفهان بود. فرضیات پژوهش بر مبنای مطالعه روابط مولفه های اعتماد، مولفه های خودکارآمدی عضو هیات علمی و خودکارآمدی جمعی تدوین و بررسی شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاههای منتخب دولتی شهر اصفهان، جمعا به تعداد 1541 نفر بود. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم نفر محاسبه شد و تعداد 261 نفر در این پژوهش شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات از سه ابزار پرسشنامه استاندارد اعتماد اعضای هیات علمی و پرسشنامه های محقق ساخته خودکارآمدی عضو هیات علمی و خودکارآمدی جمعی استفاده شد. پایایی هر سه مقیاس با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0.81، 0.83 و 0.89 محاسبه و داده ها با استفاده از روشهای آمار استنباطی رگرسیون و مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد به طورکلی، اعتماد و خودکارآمدی عضو هیات علمی بر خودکارآمدی جمعی تاثیر دارد و میان مولفه های اعتماد و خودکارآمدی عضو هیات علمی رابطه پنهان و میان اعتماد و خودکارآمدی جمعی و خودکارآمدی عضو هیات علمی با خودکارآمدی جمعی روابط مثبت و معنادار وجود دارد. بر اساس مدل معادله ساختاری میزان پیش بینی خودکارآمدی جمعی از طریق اعتماد و مولفه های آن 0.70=Gamma و توسط خودکارآمدی عضو هیات علمی و مولفه های آن 0.12=Gamma بود. شاخصهای برازش مدل نشان داد که مدل پژوهش از برازش نسبتا خوبی برخوردار است.

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین به کارگیری مولفه های سازمان یادگیرنده (قابلیتهای شخصی، مدلهای ذهنی، آرمان مشترک، یادگیری تیمی و تفکر سیستمی) و کیفیت زندگی کاری اعضای هیات علمی دانشگاههای آزاد اسلامی غرب استان مازندران بود. روش پیمایشی از نوع همبستگی برای این پژوهش انتخاب شد. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی تمام وقت دانشگاههای آزاد اسلامی غرب استان مازندران بود که از این تعداد 214 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای به طور تصادفی انتخاب شدند. در این تحقیق دو پرسشنامه محقق ساخته از جمله پرسشنامه سازمان یادگیرنده شامل 30 سوال و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری شامل 32 سوال برای تولید داده استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه سازمان یادگیرده معادل 0.81 و ضریب آلفای پرسشنامه کیفیت زندگی کاری معادل 0.84 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل چندگانه، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین کاربست مولفه های سازمان یادگیرنده و کیفیت زندگی کاری اعضای هیات علمی رابطه معنا دار وجود دارد. بین مولفه های سازمان یادگیرنده (قابلیتهای شخصی، مدلهای ذهنی، آرمان مشترک، یادگیری تیمی و تفکر سیستمی) با کیفیت زندگی کاری اعضای هیات علمی رابطه معنا دار وجود دارد. میان مولفه های سازمان یادگیرنده، مولفه مدلهای ذهنی می توانند بهترین پیش بینی کننده کیفیت زندگی کاری اعضای هیات علمی باشند.

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین خودکارآمدی، شایستگیها و تعهد سازمانی اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی با کیفیت تدریس آنان بود. جامعه آماری شامل 2181 نفر از اعضای هیات علمی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی منطقه یک بودند که از بین آنها با روش نمونه گیری تصادفی از نوع خوشه ای طبقه ای تعداد 436 نفر به عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه محقق ساخته سنجش کیفیت تدریس با 27 عبارت در مقیاس لیکرت و آلفای کرونباخ 0.861، پرسشنامه تعهد سازمانی مه یر و آلن و پرسشنامه خودکارآمدی معلمان شوارتزر و همکاران و پرسشنامه محقق ساخته سنجش شایستگیهای استادان با 13 عبارت و ضریب آلفای کرونباخ 0.866 بود. در این پژوهش برای مشخص کردن سهم عوامل خودکارآمدی، شایستگیها و تعهد سازمانی استادان بر کیفیت تدریس از مدلسازی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که خودکارآمدی با ضریب 0.28، تعهد سازمانی با ضریب 0.23 و شایستگیهای استادان با ضریب 0.32 به صورت مستقیم رابطه مثبت و معناداری باکیفیت تدریس دارند. همچنین، ارتباط مثبت و معناداری بین تعهد سازمانی و خودکارآمدی آنان با ضریب 0.17، خودکارآمدی و شایستگیها با ضریب 0.36 و تعهد سازمانی و شایستگیها با ضریب 0.15 بود.

هدف اصلی این پژوهش تحلیل روابط پاره ای از متغیرهای مرتبط با ارزشیابی تدریس توسط دانشجویان بود. داده ها از طریق پرسشنامه ترکیبی از 210 دانشجوی دوره کارشناسی پنج دانشکده دانشگاه تهران جمع آوری شد. روش مدل معادلات ساختاری برای بررسی مدل اندازه گیری (روابط عاملها و نشانگرها) و مدل ساختاری (روابط چندگانه عاملها) و آزمون 9 فرضیه پژوهش به کار رفت.اعتبار (همگونی درونی، اعتبار گویه و اعتبار مرکب) و روایی (همگرا و واگرا) ابزار با استفاده از شاخصهای مطلوب مختلف ارزیابی شد. نتایج پژوهش رابطه صمیمی مدرس و دانشجو، رابطه مثبت و مستقیم با ارزیابی دانشجو از تدریس، رضایت از نمره و علاقه دانشجو به درس را تایید کرد. تلاش و درگیری مدرس بر علاقه دانشجویان به درس و ارزشگذاری آنها به تدریس مدرس تاثیر مثبت داشت. از سوی دیگر، سختی درس رابطه ای منفی با رضایت از نمره دانشجویان از درس و ارزشگذاری دانشجویان به تدریس مدرس داشت. همچنین، علاقه دانشجویان به محتوای درسی تاثیر مثبتی بر ارزشگذاری تدریس توسط آنها داشت.

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین وضعیت اجتماعی و اقتصادی دانشجویان شبانه با ادراک آنها از سرمایه گذاری در تحصیلات تکمیلی انجام شد. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دوره های شبانه دانشگاههای دولتی شهر تهران در سال تحصیلی 90-1389 به تعداد 12045 نفر بود. نمونه آماری تحقیق شامل 379 دانشجو از دانشگاههای صنعتی امیرکبیر، تربیت معلم تهران، تربیت مدرس، تهران، صنعتی شریف و علامه طباطبایی بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند.به وسیله پرسشنامه ای محقق ساخت، ادراک از سرمایه گذاری در آموزش عالی و وضعیت اجتماعی و اقتصادی دانشجویان سنجش شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین وضعیت اجتماعی و اقتصادی دانشجویان شبانه و ادراک از مناسب بودن شهریه تحصیلات تکمیلی و ادراک از مناسب بودن سیاستهای حمایتی رابطه معناداری وجود داشت. بین وضعیت اجتماعی و اقتصادی دانشجویان شبانه و سه متغیر: 1. ادراک از درآمدهای آتی پولی، 2. ادراک از درآمدهای آتی غیر نقدی و 3. تمایل به دریافت وام رابطه معناداری وجود نداشت. در خصوص فرضیه اصلی بین وضعیت اجتماعی و اقتصادی دانشجویان شبانه و ادراک از سرمایه گذاری آنها در تحصیلات تکمیلی رابطه معناداری وجود داشت. نتایج نشان می دهد که محرکهای مالی و اجتماعی از عوامل پیش بینی کننده ادراک از سرمایه گذاری در تحصیلات تکمیلی به شمار می روند.

این پژوهش با هدف شناسایی سبک یادگیری و خصایص کارآفرینانه دانشجویان کشاورزی و بررسی رابطه بین این دو به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق تمام دانشجویان کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 180 نفر تعیین و پاسخگویان به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق یک پرسشنامه متشکل از شاخص پرسشنامه سبکهای یادگیری و ابزار سنجش ویژگیهای شخصیتی کارآفرینان ایرانی، گردآوری و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و EXCEL تحلیل شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که بیشتر دانشجویان از سبک یادگیری فعال (در بعد پردازش)، حسی (در بعد ادراک)، بصری (در بعد ارائه) و کل گرا (در بعد دیدگاه/ فهم) برخوردارند. ضرایب همبستگی نشان دهنده رابطه مثبت و معنا دار بین سبکهای یادگیری و برخی از متغیرهای فردی و تحصیلی پاسخگویان نظیر سن، امید به کسب مهارت و آمادگی شغلی، شرکت در دوره های آموزشی کارآفرینی و خوداشتغالی، بازدیدهای علمی، اجرای پروژه های علمی، معدل و تهیه مقالات توسط دانشجویان بودند. نتایج تحقیق بر این امر دلالت داشت که بیشتر دانشجویان مورد مطالعه از نظر برخورداری از خصایص کارآفرینانه در سطح ضعیف و خیلی ضعیف قرار داشتند. بر اساس ضرایب همبستگی رابطه مثبت و معنا داری بین خصایص کارآفرینی و برخی از متغیرهای فردی و تحصیلی پاسخگویان نظیر سن، سابقه شغلی پاره وقت، امید به کسب مهارت و آمادگی شغلی و انجام دادن پروژه های علمی وجود داشت.