مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک
سال:1398 | دوره:22 | شماره:3 (پیاپی 139) |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: کاهش نرخ باروری در ایران و استفاده از روش های متعدد پیش گیری از بارداری در چند دهه اخیر تحت تاثیر عوامل اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی بسیاری قرارگرفته است. مطالعه حاضر به منظور بررسی الگوی باروری و روش های رایج پیش گیری از بارداری با لحاظ کردن عوامل موثر بر آن ها در شهر اراک در سال 1396 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی روی 384 خانم متاهل مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر اراک در سال 1396 انجام شد. افراد به صورت تصادفی از سه بیمارستان ولیعصر، طالقانی و امیرکبیر انتخاب گردیدند. اطلاعات شرکت کنندگان در غالب پرسش نامه جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار stata نسخه 12 تحلیل گردید. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR. ARAKMU. REC. 1396. 4 در کمیته اخلاق پژوهش دانشگاه علوم پزشکی اراک به ثبت رسید. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین سنی زنان و میانگین مدت زمان ازدواج آن ها به ترتیب 19/11 ± 03/40 و 73/12 ± 08/21 است. هم چنین 281 نفر (2/73 درصد) از روش پیش گیری طبیعی استفاده می کردند. اکثر زنان حاضر در مطالعه حاضر از تحصیلات زیر دیپلم بهره مند بودند که فاقد درآمد و خانه دار بودند. هم چنین از روش های دیگر پیش گیری از بارداری ازجمله قرص، کاندوم، IUD، آمپول یک ماهه و آمپول سه ماهه به ترتیب 9/8، 28/3، 38/6، 7/1 و 6/2 درصد استفاده شد. نتیجه گیری: بیشترین روش استفاده شده جهت پیش گیری از باروری روش طبیعی است. دو روش استفاده از کاندوم و قرص نیز بیشتر از سایر روش های پیش گیری از بارداری استفاده شده است. عدم آگاهی از روش های پیش گیری مدرن از بارداری وجود دارد. از این رو توصیه می شود جهت ارتقای آگاهی زنان متاهل، سیمنارهای آموزشی و مشاوره برای آشنایی با وسایل پیش گیری از بارداری برگزار گردد.

زمینه و هدف: سرطان دومین علت مرگ ومیر کودکان زیر 14 سال محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژی و عوامل مستعدکننده سرطان های کودکان می باشد. مواد و روش ها: در یک مطالعه ی مشاهده ای-توصیفی 82 کودک مراجعه کننده به بخش انکولوژی بیمارستان امیرکبیر شهر اراک بین سال های 1390 تا 1395 بررسی شدند. اطلاعات مربوط به سن، جنس، نوع بدخیمی و عوامل مستعدکننده به صورت مصاحبه حضوری و یا از پرونده بیماران استخراج و در چک لیست وارد شده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR. ARAKMU. REC. 2. 46. 87 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک رسیده است. یافته ها: 1/56 درصد بیماران در دامنه سنی صفر تا 5 سال، 1/74 درصد ساکن شهر و 2/90 درصد آن ها زنده، 99 درصد تک قلو، 7/92 درصد ترم، 3/46 درصد آنان فرزند اول و 9/87 درصد وزن هنگام تولد بیش از 2500 داشتند. رابطه معنی داری بین روش زایمان و مشکلات زایمانی، جنس بیماران و عوامل محیطی (هم چون مصرف مواد کنسروشده، سوسیس و کالباس، استفاده از حشره کش ها، مصرف دارو هنگام بارداری و میزان ابتلا به بیماری های عفونی) با ابتلا به سرطان وجود نداشت، اما بین افزایش سن پدر و مادر و بالا بودن سطح اقتصادی-اجتماعی با ریسک ابتلا به سرطان ارتباط مستقیم دیده شد. نتیجه گیری: ریسک ابتلا به سرطان های اطفال در استان مرکزی بیشتر در ارتباط با عوامل ژنتیکی می باشد و عوامل محیطی ایجادکننده سرطان های اطفال در این مطالعه کمتر دخیل است.

زمینه و هدف: باز کردن راه وریدی شایع ترین رویه درمانی تهاجمی دردناک برای کودکان بیمار می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه دو روش انحراف فکر شامل حل معما و موسیقی بر درد رگ گیری صورت گرفت. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 243 کودک 7 تا 9 ساله با تجویز بازکردن راه وریدی در مرکز امیرکبیر اراک به صورت تصادفی سازی بلوکی در گروه های مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای یک گروه قبل و حین بازکردن راه وریدی نمایش حل معما و برای گروه دیگر نمایش موسیقی با تبلت مشابه صورت گرفت. رگ گیری در هر سه گروه با استفاده از کانولای اندازه 22 توسط یک پرستار و در مکان مشابه انجام شد. درد رگ گیری با استفاده از مقیاس ونگ-بیکر اندازه گیری و اختلاف میانگین نمرات درد سه گروه با آزمون کروسکال والیس بررسی شد. ملاحظات اخلاقی: این پژوهش با کد IR. ARAKMU. REC. 1397. 061 در شورای اخلاق دانشگاه علوم پزشکی اراک تصویب و هم چنین با کد IRCT20150818023670N3 در مرکز کارآزمایی بالینی ایران به ثبت رسید. یافته ها: اختلاف نمرات میانگین شدت درد بین گروه حل معما (92/0 ± 14/1)، گروه موسیقی (98/37± 0/2) و گروه کنترل (76/0 ± 44/ 3) معنی دار بود (05/0p<). آزمون بونفرونی نشان داد که اختلاف میانگین نمرات درد گروه های حل معما و موسیقی با گروه کنترل معنی دار و در گروه حل معما کمتر بود (001/0 p<). نتیجه گیری: دو روش انحراف فکر درد ناشی از رگ گیری را کاهش داد. با توجه به کمتربودن میانگین درد در گروه حل معما استفاده از آن برای کاهش درد پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: نوردرمانی پویا روشی با حداقل تهاجم در از بین بردن سلول های سرطانی است که از ترکیب مواد حساس به نور غیرسمی و نور مرئی برای تولید گونه های فعال اکسیژن و تخریب تومور ها استفاده می شود. این مطالعه با هدف بررسی اثر گرافن اکساید به عنوان یک ماده آلی که دارای گروه های اکسیژنی زیادی است جهت از بین بردن سلول های سرطان MCF-7 انجام شد. مواد و روش ها: این بررسی در شرایط برون تنی تجربی بر روی سلول های سرطان پستان (MCF-7) انجام شد. گروه های موردمطالعه عبارت بودند از: گروه اول) تاثیر دارو با غلظت های متفاوت گرافن اکساید (6/47، 9/90، 6/166، 7/230، 7/285 و 3/333 میکروگرم بر میلی لیتر)، گروه دوم) اثر همزمان دارو و تحت تابش نور لیزر، گروه کنترل) شامل سلول هایی صرفا تحت تابش لیزر و گروه شاهد بدون تیمار در نظر گرفته شد. سلول ها در معرض تابش لیزر مرئی (405 نانومتر) با توان W/cm2 1/0 قرار گرفتند. توان زیستی سلول ها با استفاده از روش MTT تعیین شد. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد SBU/S. 1397. 46A به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه شهید بهشتی تهران رسیده است. یافته ها: نتایج آزمایشات در شرایط برون تنی نشان داد که سمیت تاریکی گرافن اکساید در غلظت های کمتر از 9/90 میکروگرم بر میلی لیتر، اثر قابل توجهی بر سلول های سرطانی نداشت. هم چنین نور لیزر به تنهایی فاقد اثر سمی بر سلول ها است. اما نوردرمانی پویا با واسطه گرافن اکساید، توان زیستی سلول های سرطانی را به طور میانگین به میزان 21 درصد نسبت به سمیت تاریکی کاهش داده است. نتایج به صورت میانگین سه تکرار مستقل± خطای استاندارد نمایش داده شده و 05/0 > p معنی دار درنظر گرفته شده است. نتیجه گیری: در این مطالعه، گرافن اکساید در غلظت های کم کاملا زیست پذیر است، ولی با افزایش غلظت، اثر سمیت افزایش می یابد. با اعمال تابش نور به همراه گرافن اکساید، مقدار زنده مانی کاهش یافته که جهت پژوهش هایی در زمینه درون تنی اثربخشی بیشتری خواهد داشت.

زمینه و هدف: شواهدی وجود دارد که سلول های سرطانی در طی فرآیند شکل گیری و پیشرفت سرطان، ناهنجاری های اپی ژنتیکی را نیز علاوه بر جهش های ژنتیکی چندگانه متحمل می شوند. استفاده از فن آوری باز برنامه ریزی به عنوان ابزاری برای اعمال «فشار» و ایجاد تغییرات در تنظیم کننده های اپی ژنتیکی، می تواند به روشن کردن رفتار اپی ژنتیکی منحصر به سلول های سرطانی منجر شود. تاکنون، سلول های iPS از سلول های پرایمری نرمال تولید شده اند، اما مشخص نیست که آیا سلول سرطانی اولیه انسانی نیز می تواند به سلول iPS باز برنامه ریزی شود یا خیر. در این مطالعه، تولید سلول های iPS از سلول های آدنوکارسینومای پانکراس با استفاده از عوامل رونویسی مورد بررسی قرار دادیم. مواد و روش ها: سلول های حاصل از نمونه های زنوگرفت PDAC انسانی، با لنتی ویروس حاوی عوامل Yamanaka (OSKM) القا شده و در ادامه سلول های القا شده توسط رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز، Real-Time PCR و ایمونوسیتوشیمی تعیین هویت شدند. ملاحظات اخلاقی: مطالعه حاضر با کد اخلاقی EC/93/1025 در کمیته اخلاق پزشکی پژوهشگاه رویان پذیرفته شده است. یافته ها: رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز، Real-Time PCR و ایمونوسیتوشیمی نشان داد که القاء با عوامل رونویسی OSKM منجر به تولید سلول های iPS از سلول های فیبروبلاستی می شود، اما نه از سلول های PDAC PDX. سلول های PDAC نمی توانند به طور کامل با بیان چهار عامل رونویسی مجدد برنامه ریزی شوند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سلول های سرطانی PDAC-PDX، با توجه به الگوی بیان ژن های اصلاح کننده اپی ژنتیکی آن ها، از سلول های القاشده PDAC متفاوت بودند، هرچند بیان ژن های تکامل یافته در سلول های PDAC القاشده به طور قابل توجهی افزایش نیافت.

زمینه و هدف: فعالیت استقامتی موجب تجدید ساختار قلب می شود، یکی از عواملی که بیان بسیاری از ژن های قلب را تنظیم می کند، miR-133 است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر بیان miR-133 قلب در موش های صحرایی نژاد ویستار بود. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، 14 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به مدت 4 هفته در شرایط کنترل شده، نگهداری شدند. بعد از آشناسازی به طور تصادفی به دو گروه شاهد (7 سر) و تجربی (7 سر) تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه تمرینی 14 هفته ای، هفته ای 6 جلسه (که به تدریج به 60 دقیقه و 30 متر بر دقیقه رسید) را روی نوار گردان اجرا نمودند. 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه، بی هوش و تشریح شدند. سپس قلب آن ها خارج شده و بعد از هموژن بافت بطن چپ و استخراج RNA و سنتز cDNA با استفاده از روش Real-Time PCR، میزان بیان miR-133 بطن چپ اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون آماری تی، میزان بیان miR-133 در سطح 05/0 ارزیابی شد. ملاحظات اخلاقی: این پژوهش تجربی با کد اخلاق 52/1396345 در معاونت پژوهشی دانشگاه لرستان تایید شد. یافته ها: پس از 14 هفته تمرین استقامتی، میزان بیان miR-133 قلب در گروه تمرینی به طور معنی داری (007/0=p) نسبت به گروه شاهد افزایش یافت که با افزایش معنی دار نسبت توده حجم بطن چپ به وزن بدن همراه بود (012/0=p). نتیجه گیری: با توجه به تغییرات ساختاری قلب، می توان گفت که احتمالا بخشی از سازگاری قلب به تمرین استقامتی ناشی از افزایش بیان miR-133باشد.

زمینه و هدف: ارتقای هوش معنوی و پای بندی به اصول اخلاقی، موجب خدمت رسانی با کیفیت بهتر، کارایی و اثربخشی بالاتر می گردد. پژوهش حاضر با بررسی رابطه هوش معنوی کتابداران وکیفیت خدمات در کتابخانه های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با رویکرد اخلاق حرفه ای انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش توصیفی-همبستگی و با هدف کاربردی بود. جامعه آماری، 180 نفر از کتابداران شاغل در کتابخانه های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسش نامه کینگ و رداد استفاده شد. تحلیل اطلاعات با روش های استنباطی و آزمون کولموگروف-اسمیرنوف انجام شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار spss نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. ملاحظات اخلاقی: در این پژوهش، تمامی اصول اخلاق در پژوهش رعایت شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که بین ابعاد هوش معنوی (تفکر وجودی انتقادی، تولید معنای شخصی، آگاهی متعالی، بسط حالت هوشیاری) با کیفیت خدمات در کتابخانه های مورد مطالعه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: نتیجه پژوهش نشان داد که بین هوش معنوی کتابداران و ارائه کیفیت خدمات در کتابخانه های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با رویکرد اخلاق حرفه ای رابطه وجود دارد، بنابراین می توان با آموزش استفاده از هوش معنوی، کیفیت خدمات در کتابخانه های مورد مطالعه را افزایش داد.

زمینه و هدف: نیلوتاماید یک آنتی آندروژن خالص و غیراستروئیدی است که در مراحل پیشرفته (متاستاتیک) سرطان پروستات مصرف می شود و به عنوان یک آنتاگونیست قوی رقابتی و انتخابی برای گیرنده های آندروژنی عمل می کند. مطالعات انجام شده نشان می دهد بین گیرنده های آندروژنی و جنبه های شناختی ارتباط وجود دارد. بنابراین به نظر می رسد نیلوتاماید از طریق اثر بر گیرنده های آندروژنی می تواند بر یادگیری و حافظه موثر باشد. هدف این مطالعه، ارزیابی اثر نیلوتاماید بر موقعیت یابی فضایی در ماز آبی موریس و انعطاف پذیری سیناپسی ناحیه CA1 هیپوکمپ در دوران بلوغ موش صحرایی نر می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه 9 تایی تقسیم شدند. گروه های موردمطالعه شامل گروه دریافت کننده حلال (DMSO ده درصد) و گروه های دریافت کننده مقادیر مختلف نیلوتاماید (5، 10 و 15 میکروگرم با حجم 5/2 میکرولیتر) می باشد. حلال و دارو به مدت 4 روز قبل از آموزش تزریق می شد. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کدscu. ac. ir /3061300، 24، 97EE/ در کمیته پژوهشی دانشگاه شهید چمران اهواز به ثبت رسیده است. یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه تحت تیمار با نیلوتاماید (15 میکروگرم)، در روز اول(05/0p<) و دوم (01/0p<) آموزش، زمان سپری شده و مسافت طی شده تا یافتن سکوی پنهان نسبت به گروه دریافت کننده حلال کاهش معنی دار داشت. در نتایج حاصل از ثبت پتانسیل های میدانی مشخص گردید که نیلوتاماید اثر معنی داری بر شیب fEPSP و دامنه PS ندارد. نتیجه گیری: نتایج بیان گر این موضوع است که تزریق داخل بطن مغزی نیلوتاماید در دو روز اول باعث بهبود یادگیری فضایی شده، در حالی که با افزایش دوره تیمار (4روز) اثری بر یادگیری دیده نمی شود.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت معرفی ترکیبات جدید جهت کنترل و یا درمان بیماری ام اس، در این پژوهش اثرات ترکیب طبیعی بنزوآریک اسید (BA) بر التهاب و آپوپتوز سلول های مغزی در مدل حیوانی ام اس ایجاد شده توسط کوپریزون بررسی گردید. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، تعداد 35 سر موش بالغ نر نژاد C57BL/6 به پنج گروه تقسیم شدند شامل: کنترل) با مصرف شش هفته غذای معمولی پودر شده به‫ همراه تزریق داخل صفاقی روزانه 100 میکرولیتر حلال بنزوآریک اسید (بافر فسفات نمکی)‫ در دو هفته آخر، کوپریزون) با مصرف شش هفته غذای پودر شده حاوی 2/0 درصد کوپریزون به‫ همراه تزریق داخل صفاقی حلال بنزوآریک اسید در دو هفته آخر و کوپریزون درمان) سه گروه کوپریزون که در دو هفته آخر بنزوآریک اسید با دوزهای 20، 40 و 80 میلی‫ گرم بر کیلوگرم را دریافت کردند. درنهایت، ناحیه مدیال کورپوس کالوزوم مغز حیوانات توسط آزمایشات وسترن بلات و روش مولکولی ریل تایم پی سی ار مورد ارزیابی قرار گرفت. ‬ ‬ ‬ ‬ ملاحظات اخلاقی: رعایت نکات اخلاقی با توجه به موازین کمیته اخلاق و منطبق با منشور اخلاقی هلسینکی در مورد کلیه حیوانات جهت به حداقل رساندن آزار به حیوانات صورت گرفت (UOZ-GR-9517-13). یافته‫ ها‬ : تجزیه و تحلیل های مولکولی نشان داد بنزوآریک اسید 80 با کاهش بیان mRNA (01/0> p) و پروتئین مولکول التهابی فاکتور هسته‫ ای کاپا‫ بی، باعث افزایش نسبت پروتئینی مهارکننده کاپا‫ بی به فاکتور هسته‫ ای کاپا‫ بی (05/0> p) در مقایسه با گروه کوپریزون و کاهش التهاب می‫ گردد. هم چنین، بنزوآریک اسید 80 با کاهش بیان mRNA کاسپاز 9 (01/0> p) و کاسپاز 8 (05/0> p) نسبت پروتئین کاسپاز 8 به کاسپاز 9 را در مقایسه با گروه کوپریزون افزایش داده (01/0> p) و باعث کاهش القای آپوپتوز می‫ گردد. ‬ ‬ ‬ ‬ ‬ ‬ ‬ نتیجه گیری: دوز 80 میلی‫ گرم بر میلی‫ لیتر بنزوآریک اسید با کاهش التهاب و آپوپتوز القاشده توسط کوپریزون دارای اثرات حفاظتی است. ‬ ‬

زمینه و هدف: محدودیت غذایی در افسردگی و اضطراب دخیل است. مطالعات پیشین به نقش سولپیراید در درمان افسردگی و اضطراب اشاره کرده اند. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش سیستم دوپامینرژیک و محدودیت غذایی در تغییرات اضطراب و افسردگی بود. مواد و روش ها: 42 سر رت نر بالغ نژاد ویستار (180 تا 220 گرم) به 7 گروه کنترل، شم، محدودیت غذایی 25، 50، 75 درصد، محدودیت غذایی 75 درصد با تزریق درون بطن مغزی (icv) سولپراید و گروه سولپراید (icv)(50 میکروگرم در هر موش) تقسیم شدند. دوره تیمار 21 روز بود. روز 19 جراحی و کانول گذاری انجام شد. روز 21، سولپیراید با حجم 3 میکرولیتر تزریق شد. روز 21 تست های افسردگی و اضطراب (تست آویزان کردن از دم و ماز بعلاوه ای شکل مرتفع) از رت ها گرفته شد. نتایج براساس آزمون آماری آنوا مقایسه شدند. ملاحظات اخلاقی: اصول کار با حیوانات آزمایشگاهی مطابق با بیانیه هلسینکی و مصوبات کمیته اخلاق زیستی دانشگاه ارومیه رعایت گردید (Ref No: AECVU-180-2018). یافته ها زمان تحرک در گروه های محدودیت غذایی و سولپیراید نسبت به کنترل و گروه 75 درصد با سولپراید نسبت به گروه 75 درصد افزایش معنادار داشت. زمان بی حرکتی در گروه های محدودیت غذایی و گروه سولپیراید نسبت به کنترل کاهش معنادار داشت. درصد ورود به بازوی باز در گروه 75 درصد نسبت به کنترل کاهش معنادار و در گروه 75 درصد با سولپیراید نسبت به گروه 75 درصد افزایش معنادار داشت. درصد زمان ماندن در بازوی باز در گروه 75 درصد با سولپیراید نسبت به گروه 75 درصد افزایش معنادار داشت. فعالیت حرکتی در گروه های تحت محدودیت غذایی و تزریق سولپیراید کاهش داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد محدودیت غذایی و سولپیراید در بهبود شرایط شبه افسردگی نقش دارند. سولپیراید در مهار رفتار اضطرابی القا شده توسط محدودیت غذایی نیز نقش دارد.

زمینه و هدف: شیوع گسترده بیماری انفارکتوس قلبی و افزایش 36 درصدی کل مرگ ومیرهای ناشی از آن تا سال 1399 و توجه به علل و روش های درمانی جایگزین بسیار مورد اهمیت است. روش های متفاوتی در درمان این بیماران وجود دارد که تمرینات استقامتی یکی از آن ها است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی فزاینده بر سطوح تغییرات سرمی فاکتورهای TSP1 و MMP1 در موش های صحرایی مبتلا به میوکارد انفارکتوس بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد، 20 سر موش صحرایی نژاد ویستار (8 هفته ای و با وزن 30± 230 گرم) پس از القای انفارکتوس با ایزوپروترونول (150 میلی گرم بر کیلوگرم) به طور تصادفی به دو گروه تمرین استقامتی فزاینده و شاهد تقسیم شدند. گروه تمرین برای مدت 8 هفته تحت مداخله برنامه تمرین استقامتی فزاینده قرار گرفت (هفته ای 3 جلسه به مدت 20 تا 50 دقیقه با سرعت 12 تا 18 متر در دقیقه). سپس 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه خون وریدی جهت ارزیابی غلظت سرمی TSP1 و MMP1 جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل گردید. برای آنالیز داده ها از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 05/0>p و نرم افزار گراف پد استفاده شد. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR. IAU. ARAK. REC. 1397. 007 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک به تصویب رسیده است. یافته ها: نتایج نشان داد تمرین استقامتی موجب افزایش معنی دار (048/0p=) سطوح سرمی MMP1 موش های صحرایی القاشده به انفارکتوس می شود، درحالی که اثر معنی داری (092/0p=) متعاقب برنامه ورزشی در مقادیر سرمی TSP1 مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتیجه مطالعه حاضر نشان می دهد تمرین استقامتی فزاینده احتمالا باعث افزایش MMP1 در موش صحرایی مبتلا به انفارکتوس میوکارد می شود که می تواند نقش مهمی در فرآیندهای آنژیوژنز و جایگزینی مویرگ های بسته شده داشته باشد.

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل بهزیستی معنوی در پیش گیری از سوءمصرف مواد در نوجوان بوده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر با استفاده از روش مطالعه کیفی و با استفاده از مرور سیستماتیک اطلاعات موجود در پایگاه های داخلی و خارجی در زمینه مطالعات مربوط به بهزیستی معنوی و نقش آن ها در پیش گیری از سوءمصرف مواد در گروه سنی نوجوانان صورت گرفته است. جامعه آماری شامل منابع آرشیوی مطالعات غیرمداخله ای بود که بین سال های 1986 تا 2016 در پایگاه های Oxford Journal، Science Direct، Wiley Online Library، Taylor&Francis، ProQuest، Springer، Iranmedex، Irandoc، SID وMagiran و با کلید واژه های بهزیستی معنوی، معنویت، پیش گیری از سوء مصرف مواد و نوجوانان انجام گرفت. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق 1129/8797 در پردیس فارابی دانشگاه تهران به تصویب رسیده است. یافته ها: پس از بررسی و ارزیابی کیفیت پژوهش های صورت گرفته، درنهایت از بین 73 مقاله و پایان نامه شامل 8 مقاله فارسی، 65 مقاله انگلیسی حاوی 11 پایان نامه و 54 مقاله، متغیرهای در ارتباط با مفاهیم موردنظر استخراج و بر اساس نظریه فیشر (1998) در زمینه ابعاد بهزیستی معنوی، مدل مفهومی ارائه گردید. بر این اساس، مقوله فرعی بهزیستی معنوی در برگیرنده سه تم (مضمون) ارتباط با دیگران، ارتباط با خود و ارتباط با خداوند در نظر گرفته شد که هر یک از آن ها دو مضمون فرعی سلامت روانی (درون فردی و بین فردی) و بهزیستی روانی (درون فردی و بین فردی) را نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از پژوهش های انجام شده حاکی از این بود که بهزیستی معنوی بر روی عوامل متعدد سلامت و بهزیستی روانی نوجوانان تاثیر می گذارد و از این طریق نقش مهمی را در پیش گیری از سوءمصرف مواد در آن ها ایفا می کند.