مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک
سال:1390 | دوره:14 | شماره:4 (پیاپی 57) |تعداد مقالات:18

زمینه و هدف: پره اکلامپسی یکی از علل مهم مرگ و میر در مادر و جنین محسوب می شود. تشخیص زودرس پره اکلامپسی یکی از عملکردهای بسیار مهم مراقبت های دوران بارداری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین هموگلوبین و هماتوکریت سه ماهه اول بارداری و بروز پره اکلامپسی در زنان مراجعه کننده به بیمارستان میلاد تهران در سال 89-1388 انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه همگروهی آینده نگر، بر روی 700 زن باردار در سه ماهه اول بارداری با نمونه گیری در دسترس انجام شد. آزمایشات دوران بارداری در بیمارستان میلاد تهران انجام و ثبت گردید، سپس این افراد تا زمان زایمان از نظر ابتلا به پره اکلامپسی پیگیری شدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد بررسی قرار گرفت. سطح معنی داری 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: بیشترین درصد واحدهای پژوهش مبتلا به پره اکلامپسی در گروه هموگلوبین 12.5 گرم در دسی لیتر و بالاتر و هماتوکریت 38 درصد و بالاتر قرار داشتند. بین سطح هموگلوبین و هماتوکریت سه ماهه اول بارداری و ابتلا به پره اکلامپسی ارتباط معنی دار وجود داشت (به ترتیب p=0.002، p<0.001). هموگلوبین 12.45 گرم در دسی لیتر و بالاتر دارای حساسیت 85 درصد، ویژگی 43.04 درصد، ارزش اخباری مثبت 9.63 درصد و ارزش اخباری منفی 97.57 درصد بود. هماتوکریت 38 درصد و بالاتر دارای حساسیت 77.5 درصد، ویژگی 50.71 درصد، ارزش اخباری مثبت 10.1 درصد و ارزش اخباری منفی 96.93 درصد بود.نتیجه گیری: وجود هموگلوبین و هماتوکریت بالای سه ماهه اول بارداری می تواند یک عامل پیشگویی کننده برای ابتلا به پره اکلامپسی باشد.

زمینه و هدف: تحقیقات مختلف، نقایص شناختی را به عنوان یکی از جنبه های مهم اسکیزوفرنیا مطرح کرده اند. علاوه بر این وجود روان پریشی در این بیماران می تواند بر میزان نقص در عملکردهای اجرایی تاثیرگذار باشد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه عملکردهای اجرایی در بیماران اسکیزوفرنیا، افسردگی اساسی بدون روان پریشی و افراد بهنجار است.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مقطعی می باشد. بدین منظور با روش نمونه گیری در دسترس، 28 بیمار اسکیزوفرنیک، 28 بیمار افسرده بدون روان پریشی و 28 آزمودنی بهنجار از بیمارستان های شهر تهران انتخاب و بر اساس متغیرهای سن، جنس و سطح تحصیلات همسان سازی شدند. عملکردهای اجرایی آزمودنی ها به وسیله آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد.نتایج: بیماران اسکیزوفرنیا در مقایسه با بیماران افسرده بدون روان پریشی و آزمودنی های بهنجار در همه متغیرهای آزمون ویسکانسین عملکرد ضعیف تری داشتند (p<0.001). همچنین بیماران افسرده نسبت به افراد بهنجار خطای در جاماندگی بیشتری نشان دادند (p<0.001)، ولی تفاوت معنی داری بین دو گروه در متغیرهای تعداد طبقات و خطاهای خاص وجود نداشت.نتیجه گیری: آسیب بیشتر در عملکردهای اجرایی در آزمون ویسکانسین به طور عمده ای با روان پریشی مرتبط می باشد که ممکن است به صورت نیمرخ اختصاصی اسکیزوفرنیا مطرح شود و می توان با توجه به میزان نقص در عملکرد اجرایی در هر گروه از بیماران، پیش آگهی مثبت یا منفی را در ابتدای امر تشخیص داد.

زمینه و هدف: لیشمانیا ماژور و لیشمانیا تروپیکا عوامل اصلی به وجود آورنده لیشمانیوز جلدی در بخش های مختلف ایران بویژه دو منطقه اصفهان و بم می باشند. در این مطالعه به دلیل تاثیر تنوع سویه های انگل در طراحی استراتژی های کنترل بیماری، ایزوله های انسانی جهت تعیین نوع سویه با استفاده از روش PCR-RFLP مورد بررسی قرار گرفتند.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 340 گونه جدا شده از بیماران دارای زخم پوستی سالک ناشی از گونه های لیشمانیا کشت و لام میکروسکوپی تهیه شد و با استفاده از روش PCR-RFLP مورد بررسی قرار گرفت. محصول تعدادی از این نمونه ها سکانس شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اطلاعات حاصل از سکانس نمونه ها متعلق به محل ITS1 بوده که در DNA های استخراج شده، با دو پرایمر LITSr و L5.8S شده و 4 الگوی متفاوت ژنوتایپ، دو الگو برای لیشمانیا ماژور و دو الگو برای لیشمانیا تروپیکا را در دو منطقه اصفهان و بم نمایان نموده است.یافته ها: دو گروه ژنوتایپی LmB و LmA در میان ایزوله های لیشمانیا ماژور و دو گروه ژنوتایپی LtB و LtA در میان ایزوله های لیشمانیا تروپیکا مشخص و در این دو منطقه گزارش شد. ژنوتایپ LmA در میان ایزوله های اصفهان و ژنوتایپ LtA عمدتا در میان ایزوله های بم بیشترین فراوانی را نشان دادند.نتیجه گیری: لیشمانیا ماژور عامل اصلی بوجود آورنده لیشمانیوز جلدی مرطوب در اصفهان و لیشمانیا تروپیکا عامل اصلی بوجود آورنده لیشمانیوز جلدی خشک در بم از نظر ژنتیکی دو گونه پلی مورفیک هستند و احتمال دارد رابطه ای بین ناهمگنی ژنتیکی و بروز بالینی و منطقه جغرافیایی این بیماری در انسان وجود داشته باشد.

زمینه و هدف: امروزه گرایش به استفاده از داروهای سنتی جهت ترمیم زخم های پوستی بیشتر شده است. پروبیوتیک ها به عنوان میکروارگانیسم های گوناگونی تعریف می شوند که دارای اثرات مفید در جلوگیری و درمان شرایط پاتولوژیک ویژه هستند. هدف این مطالعه بررسی اثر لاکتوباسیلوس برویس بر ترمیم زخم پوستی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 22 سویه لاکتوباسیل جدا شده از محصولات لبنی - سنتی ایران از نظر تولید اگزوپلی ساکارید با روش فنول سولفوریک بررسی شدند. لاکتوباسیلوس برویس که تولید اگزوپلی ساکارید بالایی داشت، انتخاب گردید. زخمی در پشت موش های صحرایی نر از نژاد ویستار که شامل گروه های تجربی، کنترل و کنترل منفی هستند ایجاد شد. دو گروه کنترل و تجربی به ترتیب تحت درمان موضعی با اوسرین و اوسرین حاوی لاکتوباسیلوس برویس قرار گرفتند اما گروه کنترل منفی درمانی دریافت نکردند. زخم پوستی موش ها به ترتیب پس از کشته شدن در روزهای 1، 7 و 21 بررسی شد. جهت آنالیزهای آماری از نرم افزار SPSS نسخه 11.5 استفاده شد.یافته ها: درصد بهبودی زخم (99.53 درصد) و التهاب در گروه تجربی در روز بیست و یکم نسبت به گروه های کنترل (90.55 درصد) و کنترل منفی (91.14 درصد) دارای اختلاف معنی داری بود (p<0.001). تعداد نوتروفیل ها در گروه تجربی در فازهای بعدی ترمیم در مقایسه با گروه های کنترل و کنترل منفی کاهش داشت.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که لاکتوباسیلوس برویس به طور معنی داری موجب کاهش التهاب و تسریع روند بهبود زخم در موش های صحرائی می شود. این یافته ها می تواند در آینده نزدیک مورد استفاده کلینیکی قرار گیرد.

زمینه و هدف: استرس به تدریج سیستم ایمنی را تضعیف و بدن را مستعد ابتلا به انواع بیماری ها می کند و ممکن است ترمیم زخم را نیز به تعویق اندازد. در این مطالعه تاثیر استرس های سرما و بی حرکتی بر بهبود زخم در موش های بالب سی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای، تعداد 30 سر موش بالب سی ماده به طور تصادفی در 3 گروه ده تایی به شرح زیر قرار گرفتند. گروه اول روزانه با استرس سرما و گروه دوم با استرس بی حرکتی مواجه شدند و گروه سوم (گروه کنترل) بدون مداخله نگه داشته شدند. بهبودی زخم ها در هر گروه هر دو روز یک بار بررسی و با یکدیگر مقایسه شدند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون تی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین اندازه زخم در گروه موش های تحت استرس در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود (p<0.05). کلیه زخم ها در موش های گروه کنترل در روز یازدهم بهبود یافتند ولی در موش های تحت استرس بی حرکتی و سرما تا روز پانزدهم ادامه داشتند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر منفی استرس بر بهبود زخم بوده، لذا توصیه می شود که در کنار توجهات پزشکی سعی شود به فضای روانی بیماران دچار زخم های شدید توجه بیشتری مبذول گردد.

زمینه و هدف: مطالعات اخیر نشان داده که نیکوتینامید و نیاسین باعث کاهش فسفر سرمی بیماران دیالیزی می شوند. هدف این مطالعه تعیین اثر نیکوتینیک اسید بر سطح فسفر بیماران همودیالیزی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی متقاطعی، تصادفی و دوسوکور می باشد که بر روی 37 بیمار جهت مقایسه اثر نیکوتینیک اسید در مقابل دارونما انجام شد. دوز دارو به صورت مرحله ای طی 8 هفته از 400 به 1000 میلی گرم در روز افزایش یافت. بعد از 2 هفته دوره شستشو، جای دو گروه دارو و دارونما عوض شد. مقایسه آزمایشات ابتدا و انتهای مطالعه در هر دو گروه به روش آنالیز آماری تی تست نمونه های جفتی انجام شد.یافته ها: متوسط دوز نیکوتینیک اسید در انتهای دوره 740±204 میلی گرم در روز بود. میانگین فسفر در هفته هشتم در بیمارانی که نیکوتینیک اسید دریافت نموده بودند، تفاوت معنی داری در مقایسه با فسفر پایه نشان داد (p=0.01). در حالی که تفاوت معنی داری در میزان فسفر پایه و هفته هشتم در گروه دارونما دیده نشد. همچنین نیکوتینیک اسید موجب افزایش سطح کلسترول لیپوپروتئین با دانسیته بالا (HDL) پس از 8 هفته شد.نتیجه گیری: نیکوتینیک اسید باعث کاهش فسفر و افزایش کلسترول لیپوپروتئین با دانسیته بالا در بیماران همودیالیزی می شود. هر چند برای تعیین دوز موثر دارو نیاز به مطالعات طولانی تر با حجم نمونه بیشتر می باشد.

زمینه و هدف: زیتون (Olea europaea L.) از خانواده Oleaceae است و در طب سنتی روغن زیتون به عنوان یک ماده تسکین دهنده درد معرفی شده است، در این تحقیق اثر ضد دردی روغن زیتون در موش کوچک آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، اثر ضد دردی روغن زیتون توسط آزمون فرمالین و آزمون اسید استیک مورد بررسی قرار گرفت. روغن زیتون در مقادیر حجمی 1، 5 و 10 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن، مرفین در دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و ایندومتاسین در دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به عنوان داروهای ضد درد استاندارد به صورت درون صفاقی تزریق گردیدند. حیوانات گروه کنترل هیچ گونه تیماری دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: روغن زیتون تنها موجب کاهش معنی داری در درد القا شده در فاز ثانویه آزمون فرمالین شد (p<0.001). روغن زیتون در آزمون اسید استیک نیز، تعداد انقباضات شکمی را به صورت معنی داری کاهش داد (P<0.001).نتیجه گیری: روغن زیتون موجب کاهش درد التهابی (فاز ثانویه آزمون فرمالین و آزمون اسید استیک) می شود، اما تاثیری بر کاهش درد نوروژنیک (فاز اولیه آزمون فرمالین) ندارد، هر چند مطالعات بیشتری برای تعیین اثرات درمانی آن مورد نیاز است.

زمینه و هدف: واکنش زنجیره پلیمراز(PCR)  رایج ترین تکنیک در عرصه زیست شناسی مولکولی است که برای تکثیر یک توالی اختصاصی اسید نوکلئیک به کار می رود. پرایمرهای دژنره دارای توانایی تکثیر توالی های وابسته اما متفاوت هستند. هدف مطالعه حاضر استفاده از دو جفت پرایمر دژنره در ترکیب با Hemi Nested PCR برای تشخیص ناحیه V3-Loop ژن پوشش طیف وسیعی از ساب تایپ های ویروس HIV-1 است.مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر یک جفت پرایمر دژنره طراحی و بهینه سازی گردید و در ترکیب با Hemi Nested PCR برای تشخیص ناحیه V3-Loop ژن env طیف وسیعی از ژنوتیپ های ویروس HIV-1 که دارای تغییرات نوکلئوتیدی بسیار شدید است استفاده گردید. روش طراحی شده، بر روی 40 نمونه سرم مثبت HIV، 10 کنترل منفی و ژنوم انسانی و 5 نمونه از هر کدام از ویروس های HBV, HCV, HGV, TTV انجام شد.یافته ها: پس از بهینه سازی، در 35 مورد از 40 نمونه مثبت باند مورد نظر مشاهده شد. در هیچ یک از نمونه های کنترل منفی انسانی و ویروسی هیچ باندی مشاهده نشد. علاوه بر آن در نمونه های مثبت باند غیر اختصاصی تشکیل نشده بود.نتیجه گیری: در این مطالعه علاوه بر PCR متداول، از دو پرایمر دژنره با قابلیت اتصال به نواحی اختصاصی از ژنوم استفاده گردید. در حقیقت محصولات PCR واکنش اول به عنوان DNA الگو برای یک جفت پرایمر داخلی مورد هدف قرار می گیرد و منجر به تولید محصولاتی با اندازه های کوچک تر و با حساسیت بالاتر به دلیل دژنره بودن، خواهد بود. بر اساس یافته های مطالعه، روش طراحی شده دارای مزیت هایی شامل تایید محصولات اولیه و افزایش حساسیت روش تشخیص می باشد.

زمینه و هدف: اینترفرون های نوع سه دارای سه لیگاند می باشند: IFN-l1 (IL-29)، IFN-l2 (IL-28A) و IFN-l3 (IL-28B) که این سه لیگاند، گیرنده هترودایمر منحصر به فرد یکسانی را بکار می برند که از زنجیره های CRF2-12 (IFN-l-R1/IL-28Ra) و CRF2-4 (IL10-R-b) تشکیل یافته است. اینترفرون های لامبدا چندین خصوصیت از جمله فعالیت های ضد ویروسی، ضد تکثیری، ایمونومدولاتوری و فعالیت ضد توموری در in vivo را نشان می دهند. هدف این مطالعه کلون کردن ژن IFN-l1 بدست آمده از سلول های دندریتیک و بررسی تولید پروتئین آن در حامل بیانی یوکاریوتی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، RNA تام از سلول های دندریتیک مشتق شده از مونوسیت تحریک شده با صد ng/ml از LPS استخراج گردید. cDNA از RNA کل سنتز شد. سپس cDNA مربوط به IFN-l1 با پرایمرهای اختصاصی توسط PCR تکثیر و در داخل حامل PTZ57R/Tدر اشرشیاکلی سویه DH5a کلون شد. سپس با استفاده از اندونوکلئازهای محدودالاثر KpnI و BamHI به داخل پلاسمید pcDNA3.1+ ساب کلون شد. بعد از انتقال بهHEK293T ، بیان پروتئین توسط روش ELISA ساندویچی تایید شد.نتایج: توالی DNA وارد شده مشابه با توالی کد کننده IFN-l1 موجود در Gene Bank بود. ژن IFN-l1 در سلول های ترانسفکت شده رونویسی و بیان آن در سلول های HEk293T توسط الیزای ساندویچی تائید گردید.نتیجه گیری: کلونینگ و بیان موفق IFN-l1 می تواند نخستین گام برای تولید و تحقیقات بیشتر درباره فعالیت های این سایتوکاین و فراهم آوردن زمینه های تحقیقاتی برای کسب روش های درمانی جدید برای سرطان، عفونت های ویروسی، بیماری های خودایمنی و آلرژی و طراحی واکسن های موثرتر بکار رود.

زمینه و هدف: معیار امتیاز دهی آپاچی 4 از معتبرترین معیارهای بررسی کیفیت خدمات ارائه شده در بخش مراقبت های ویژه می باشد. هدف این مطالعه بررسی کیفیت ارائه خدمات درمانی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امیرالمومنین (ع) و ولیعصر (عج) اراک می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 100 بیمار بستری شده در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های ولیعصر (ع) و امیرالمومنین (ع) انجام شد. در ابتدا احتمال مرگ و میر و مدت اقامت بیماران در مراقبت های ویژه توسط معیار آپاچی 4 محاسبه شد سپس مرگ و میر و مدت اقامت واقعی آنها در مراقبت های ویژه ثبت شد و یافته ها بوسیله نرم افزار آماری SPSS و آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مرگ و میر واقعی در مردان %67.2 و در زنان %61.9 بود. مدت اقامت واقعی بیماران در مراقبت های ویژه در مردان 11.58 روز و در زنان 11.62 روز بود. مرگ و میر پیش بینی شده توسط معیار آپاچی 4 در مردان %23.72 و در زنان %24.1 و مدت اقامت پیش گویی شده توسط معیار آپاچی 4 در مردان 15.02 روز و در زنان 16.64 روز بود، که تفاوت آماری معنی دار بین مرگ و میر واقعی با مرگ و میر پیش بینی شده مشاهده شد (p=0.001).نتیجه گیری: یافته ها حاکی از فاصله کیفیت خدمات درمانی ارائه شده در مراقبت های ویژه بیمارستان های امیرالمومنین (ع) و ولیعصر (عج) اراک با استانداردهای جهانی می باشد.

زمینه و هدف: لوسمی یک بیماری بدخیم و پیشرونده است. بیان بالای پروتئین های مهار کننده آپوپتوز (IAPs) نظیر survivin و واریانت های ضد آپوپتوزی آن مانند sur-DEx3 سبب بروز مقاومت به اثرات آپوپتوزی داروهای شیمی درمانی می گردد. در مطالعه حاضر اثرات کابنوکسولون بر رده سلولی K562 (مدل آزمایشگاهی لوسمی میلوئید مزمن) و نیز بیان ژن survivin و sur-DEx3 بررسی شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، رده سلولی K562 انسانی پس از کشت، تحت تاثیر CBX قرار گرفت. به منظور بررسی درصد مهار رشد و زیستایی از آزمون دفع رنگ تریپان بلو و برای بررسی آپوپتوز از میکروسکوپ فلورسانس (رنگ آمیزی با محلول آکریدین اورنج - اتیدیوم بروماید) و تکنیک الکتروفورز DNA به کمک ژل آگارز استفاده شد. بیان ژن survivin با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمرازی رونویسی معکوس نیمه کمی ارزیابی گردید.یافته ها: غلظت 150 میکرومولار از CBX پس از 48 ساعت باعث مهار رشد و القا آپوپتوز (تا 50 درصد) در سلول های K562 گردید. به علاوه، این ترکیب سبب کاهش بیان ژن survivin و واریانت پیرایشی ضد آپوپتوزی sur-DEx3 پس از 2 و 4 ساعت در این سلول ها شده، در حالی که با افزایش زمان تیمار (6 و 12 ساعت) و با وقوع فرآیند آپوپتوز بیان این ژن ها تا سطح بیان آنها در سلول های کنترل افزایش یافت.نتیجه گیری: با توجه به اثر CBX در القا آپوپتوز و نیز کاهش بیان ژن survivin و sur-DEx3، این دارو می تواند به عنوان کاندیدای بالقوه برای مطالعات بیشتر به عنوان داروئی در درمان لوسمی میلوئیدی مزمن و کاهش مقاومت دارویی مورد بررسی قرار گیرد.

زمینه و هدف: استرپتوکیناز از جمله پروتئین های ترشحی استرپتوکک پیوژن است. این پروتئین در بیماریزایی باکتری نقش مهمی دارد. در این تحقیق سعی بر تولید بالای این آنزیم به شکل نوترکیب بوده به طوری که محصول با تغییر ترکیب محیط کشت و تعداد باکتری القا شده افزایش یابد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، با استفاده از روشPCR ، ژن استرپتوکیناز از استرپتوکوک پیوژن تکثیر گردید. پس از تخلیص، ژن در ناقل پلاسمیدی pET32a جهت بیان کلون گردید. سپس ساختار پلاسمیدی pET32a-Ska وارد باکتری اشریشیاکلی سویه BL21-DE3-plySs شد. تولید پروتئین با القا توسط IPTG و بهینه سازی شرایط محیط کشت و تعداد باکتری ها صورت گرفت. پروتئین نوترکیب با استفاده از کیت Ni-NTA خالص و میزان پروتئین با استفاده از روش برادفورد اندازه گیری شد. آزمایش وسترن بلات برای تایید پروتئین نوترکیب انجام شد.یافته ها: ترادف نوکلئوتیدی ژن تکثیر شده با ژن استرپتوکیناز باکتری استرپتوکوک پیوژن یکسان بود. تولید پروتئین نوترکیب استرپتوکیناز با القا پلاسمید pET32a-Ska توسط IPTG انجام گردید. پروتئین تولید شده از نظر آنتی ژنیسیته با فرم طبیعی یکسان بود. بیشترین مقدار پروتئین تولید شده در غلظت باکتری با جذب نوری 0.8 بود. در محیط فاقد گلوکز نسبت به محیط های گلوکزدار پروتئین بیشتری تولید شد.نتیجه گیری: تغییر شرایط محیط کشت می تواند باعث افزایش میزان تولید پروتئین های نوترکیب در باکتری میزبان گردد. وجود برخی عوامل غذایی از جمله گلوکز به تنهایی باعث افزایش محصول نمی شود بلکه امکان دارد کاهش محصول را نیز در پی داشته باشد.

زمینه و هدف: پسودوموناس آئروژینوزا یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی بوده و به بسیاری از آنتی بیوتیک ها به علت تولید بتالاکتاماز با طیف وسیع و متالوبتالاکتاماز مقاوم می باشد. هدف از این مطالعه، شناسایی پسودوموناس آئروژینوزا تولید کننده بتالاکتاماز با طیف وسیع و متالوبتالاکتاماز جدا شده از بیماران و تاثیر عصاره متانولی گیاهان آویشن شیرازی، اسپند و مورد بر روی آنها می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 245 بیمار مراجعه کننده به بخش سوختگی بیمارستان شفا کرمان در سال 1387 نمونه گیری انجام شد. برای تعیین باکتری های دارای بتالاکتاماز وسیع الطیف از تست فنوتیپی تاییدی وDouble Disk Synergy Test  و برای شناسایی متالوبتالاکتاماز از نوارهای E-test استفاده گردید. حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد آنتی بیوتیک های ایمی پنم، مروپنم، سفوتاکسیم، سفتازیدیم و آزترونام به روش رقت در آگار انجام گردید و عصاره گیاهان به روش پرکولاسیون استخراج شد.یافته ها: از 245 بیمار مراجعه کننده، 120 ایزوله سودوموناس شناسایی شد که 41 نمونه دارای بتالاکتاماز وسیع الطیف(ESBL)  و همگی فاقد متالوبتالاکتاماز بودند. 60 درصد از نمونه ها مقاوم به سفوتاکسیم، 66 درصد مقاوم به سفتازیدیم، 42 درصد مقاوم به آزترونام، 3 درصد مقاوم به ایمی پنم و 5 درصد مقاوم به مروپنم بودند. از بین عصاره ها، آویشن شیرازی اثر بهتری در مقایسه با اسپند و مورد داشت.نتیجه گیری: شیوع پسودوموناس آئروژینوزای تولید کننده بتالاکتاماز وسیع الطیف در بین بیماران بالا بوده و همچنین با توجه به مقاومت بالای آنتی بیوتیکی، استفاده از گیاهان دارویی از جمله آویشن شیرازی می تواند جایگزین بهتری برای درمان باشد، که نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

مقدمه: مایکوباکتریوم مارینوم یک مایکوباکتر آتیپیک است که باعث ایجاد عفونت پوستی به نام گرانولوم آکواریوم در افراد شاغل در محیط های مرتبط با آب، به صورت ضایعات قرمزرنگ پاپولوندولار یا پلاک مانند در اندام ها می شود.مورد: خانم 25 ساله با ندول اریتماتو بدون درد در پشت انگشت چهارم دست چپ از حدود 4 ماه قبل مراجعه نمود که در محل نگهداری ماهی های زینتی در خمین مشغول به کار بود. در معاینه سیستمیک، یافته اختصاصی دیگری نداشت. در آزمایشات به عمل آمده نکته پاتولوژیک یافت نشد. از ضایعه، بیوپسی به عمل آمد که گرانولوم سوپوراتیو گزارش شد ولی رنگ آمیزی PAS و زیل نلسون منفی بود. بیمار با تشخیص گرانولوم آکواریوم تحت درمان با داکسی سایکلین 100 میلی گرم دو بار در روز به مدت دو ماه قرار گرفت و ضایعات بهبودی کامل یافت.نتیجه گیری: در بیمارانی که سابقه کار در محیط های مرتبط با آب را دارند چنانچه با ضایعه قرمزرنگ پاپولوندولار یا پلاک مانند در اندام ها مراجعه کنند بایستی احتمال گرانولوم آکواریوم ناشی از عفونت با مایکوباکتریوم مارینوم مدنظر قرار گیرد و بیوپسی از ضایعه و کشت انجام شود.