مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
سال:1398 | دوره:18 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

استفاده از گروه های کوچک در یادگیری و آموزش سابقه بسیار طولانی دارد. شواهد موجود نشان می دهند که کنفسیوس (Confucius) و سقراط (Socrates) در بیش از دو هزار و پانصد سال پیش از پتانسیل های آموزشی موجود در گروه های کوچک استفاده های بسیار موفقیت آمیزی را به عمل آورده اند [1]. اگرچه ممکن است که گروه های کوچک در تعداد و ساختار خود بر اساس فرهنگ و نهادهای آموزشی موجود در جامعه، متفاوت باشند، اما در مجموع، هر گروه آموزشی مشتمل بر 10 فراگیرنده است که به طور فعال و در یک محیط صمیمی به یادگیری می پردازند [2]. برای موفقیت هر گروه کوچک آموزشی، سه مشخصه خاص در نظر گرفته شده است که عبارتند از: مشارکت فعال (Active participation) اعضاء برای انجام یک فعالیت مشخص همراه با ارائه بازتاب های (Reflections) لازم. بنابراین، هر گروه آموزشی زمانی به موفقیت دست پیدا می کند که اعضاء شرکت کننده آن از انگیزه های لازم برای مشارکت فعال در یک کار گروهی برخوردار باشند. این مشارکت فعال پیرامون فعالیت مشخص گروه خواهد بود که همان فعالیت های یادگیری می باشد. در طی تعاملات بین اعضاء گروه، آن ها باید این امکان را داشته باشند تا در یک محیط صمیمی بتوانند به طور آزاد به بازتاب نظرات و تجربیات خود پیرامون موضوع مورد نظر پرداخته و به علاوه از نظرات و تجربیات سایر اعضاء گروه به منظور یک یادگیری عمیق برخوردار می شوند [2]. با توجه به اهمیتی که آموزش و یادگیری در گروه های کوچک دارد، مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان قصد دارد که در قالب چند مقاله آموزشی کوتاه به جنبه های مختلف آموزش و یادگیری در گروه های کوچک بپردازد. از این رو و در شماره حاضر مقاله ای، با عنوان "نقش هماهنگ کننده در آموزش و یادگیری گروه های کوچک" تقدیم خوانندگان فرهیخته می گردد [3]. ذکر این نکته ضروری است هرگونه مشارکت خوانندگان و نویسندگان محترم در قالب ارسال مقاله آموزشی، پژوهشی و نامه به سردبیر پیرامون آموزش و یادگیری در گروه های کوچک مورد استقبال قرار خواهد گرفت.

زمینه و هدف با توجه به افزایش میزان رفتارهای پرخطر در بین دانشجویان، آگاهی از وضعیت رفتارهای پرخطر دانشجویان و شناسایی عواملی که با این رفتارها ارتباط دارند، می تواند به مسئولان دانشگاه ها در برنامه ریزی حوزه های رفتارهای دانشجویان کمک شایانی نماید. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سلامت اجتماعی و صفات شخصیتی با رفتارهای پرخطر دانشجویان علوم پزشکی انجام گرفت. مواد و روش ها در این مطالعه توصیفی، 300 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 97-1396، انتخاب و با روش نمونه گیری طبقه ای در دسترس و به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه محقق ساخته رفتارهای پرخطر، پرسش نامه سلامت اجتماعی Keyes و پرسش نامه شخصیتی NEO-FFI بود. داده ها با استفاده از ضریب هم بستگی Pearson و t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نتایج نشان داد که متغیرهای جنس (001/0p= )، وضعیت تاهل (005/0p= ) و محل سکونت (002/0p= ) در نمره رفتارهای پرخطر دانشجویان تاثیر معنی داری دارد. هم چنین سلامت اجتماعی (41/0r= ) با رفتارهای پرخطر هم بستگی معنی دار معکوسی دارد (001/0p<). صفات شخصیتی برون گرا (50/0r= ) و گشودگی به تجربه (52/0r= ) با رفتارهای پرخطر هم بستگی معنی دار مستقیمی دارد (001/0p<). اما صفات شخصیتی روان رنجورخویی (36/0r= )، سازگاری (47/0r= ) و باوجدانی (49/0-r= ) با رفتارهای پرخطر رابطه معنی دار معکوسی دارد. نتیجه گیری یافته های پژوهش بیان گر آن است که سلامت اجتماعی و صفات شخصیتی نقش موثری در رفتارهای پرخطر دانشجویان دارند. بنابراین، برنامه ریزی در جهت افزایش سلامت اجتماعی دانشجویان و افزایش آگاهی آنها در زمینه مدیریت هیجانات، مهارت های زندگی و بهداشت روانی احتمالا بتواند نقش به سزایی در کاهش رفتارهای پرخطر داشته باشد.

زمینه و هدف با توجه به شیوع بالای اختلال های اضطرابی و افسردگی در دانشجویان و نقش انعطاف ناپذیری روان شناختی در طیف وسیعی از مسائل روان شناختی، پژوهش حاضر با هدف مقایسه مولفه های انعطاف ناپذیری روان شناختی در دانشجویان مبتلا به اختلالات افسردگی اساسی، اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی و دانشجویان عادی انجام گرفت. مواد و روش ها در این پژوهش توصیفی، 30 فرد مبتلا به افسردگی اساسی، 30 فرد مبتلا به اضطراب فراگیر و 30 فرد مبتلا به اضطراب اجتماعی به روش نمونه گیری هدف مند و 30 فرد به هنجار به روش نمونه گیری در دسترس، از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسش نامه های مشخصات جمعیت شناختی و مقیاس ارزیابی جامع فرآیندهای درمان پذیرش و تعهد گردآوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیره و Scheffe test استفاده شد. یافته ها نتایج پژوهش نشان داد که افراد به هنجار در تمام مولفه های انعطاف ناپذیری روان شناختی نمرات پایین تری از سه گروه بیمار کسب کردند (001/0p<). در بین سه گروه بیمار نیز افراد افسرده در مولفه هم جوشی شناختی و اجتناب تجربه ای (37/240=F، 001/0p<) و افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در مولفه خود مفهوم سازی شده و تسلط گذشته و آینده (76/108=F، 001/0p<)، به طور معنی داری نمرات بالاتری از دو گروه دیگر کسب کردند. نتیجه گیری با توجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد که مولفه های انعطاف ناپذیری روان شناختی می توانند به عنوان عواملی مهم در آسیب شناسی روانی افراد مبتلا به اختلالات افسردگی و اضطرابی مورد توجه قرار گیرند.

زمینه و هدف تحقیقات نشان داده است که اضافه وزن با افزایش خطر اختلالات خوردن و در نتیجه کاهش سطح کیفیت زندگی همراه است و لذا درمانی که هم اختلال پرخوری و هم اضافه وزن را مورد هدف قرار دهد، حیاتی به نظر می رسد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر رفتار درمانی دیالکتیکی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به چاقی، اضافه وزن و اختلال پرخوری انجام شد. مواد و روش ها در این مطالعه کارآزمایی، جامعه پژوهش شامل تمام زنان مبتلا به چاقی، اضافه وزن و پرخوری شهرستان کاشان در سال 1394 بود. 60 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 هفته در 20 جلسه تحت رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ درمان روان شناختی دریافت نکرد. گروه ها قبل و بعد از درمان از نظر کیفیت زندگی توسط پرسش نامه کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با تحلیل کوواریانس یک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها میانگین و انحراف معیار سن گروه آزمایش 91/7± 82/29 سال و گروه کنترل 22/7± 47/31 سال بود (340/0P=). نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که از لحاظ متغیر کیفیت زندگی بین گروه مداخله و گروه کنترل در پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0P<). نتیجه گیری با توجه به نتایج، به نظر می رسد رفتاردرمانی دیالکتیکی، با آموزه هایی مثل تغییر سبک زندگی، بهبود روابط بین فردی، راهبردهای تنظیم هیجان، تحمل پریشانی و ذهن آگاهی می تواند به عنوان یک مداخله روان شناختی موثر و مکمل در بیماران مبتلا به پرخوری به منظور ارتقاء کیفیت زندگی آن ها، مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف مطالعات متعدد نشان می دهد که مورفین سبب اختلال در اعمال شناختی می گردد. از طرفی، هورمون گرلین علاوه بر تغذیه، بر فرآیند حافظه و یادگیری نیز اثرگذار است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر تزریق گرلین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی (VTA) بر فراموشی ناشی از مورفین در موش صحرایی نر بود. مواد و روش ها در مطالعه تجربی حاضر، 104 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (250-220 گرم) به طور تصادفی به 13 گروه 8 تایی شامل سالین، گروه های دریافت کننده مورفین (5/7-5/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و گروه های دریافت کننده گرلین (3-0 نانو مول بر میکرولیتر) همراه با دریافت مورفین (5/7 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) یا سالین تقسیم شدند. سنجش حافظه در دستگاه یادگیری اجتنابی غیر فعال انجام گرفت. در کلیه گروه ها بلافاصله پس از آموزش، تزریق سالین یا گرلین به درون ناحیه VTA انجام گرفت. پس از 5 دقیقه، سالین و یا مورفین به صورت زیر جلدی تزریق شد. 24 ساعت بعد آزمون حافظه انجام شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس (یک طرفه و دو طرفه) و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نتایج نشان داد تزریق مورفین به صورت پس از آموزش، مدت زمان ورود به ناحیه تاریک را در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش می دهد (001/0p<). هم چنین تزریق گرلین به داخل ناحیه VTA فراموشی ناشی از مورفین (5/7 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) را کاهش داد (001/0p<). تزریق گرلین به همراه سالین تاثیر معنی داری بر به خاطر آوری حافظه نداشت (05/0

زمینه و هدف از آنجایی که یافتن رابطه دامنه حرکتی مفاصل و زمان شنا مهم است، لذا هدف مطالعه حاضر تعیین رابطه دامنه حرکتی مفاصل و زمان 50، 100 و 200 متر قورباغه در پسران شناگر نخبه 13-12 ساله بود. مواد و روش ها در این مطالعه توصیفی، از 111 شناگر نخبه پسر 13-12 ساله، شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور در سال 1395 شهر تهران، 31 نفر در 50 متر قورباغه، 29 نفر در 100 متر قورباغه و 23 نفر در 200 متر قورباغه انتخاب شدند. دامنه حرکتی مفاصل براساس فرم Rydkov، اندازه گیری شد. برای بررسی رابطه متغیرها ضریب همبستگی Pearson استفاده شد. یافته ها در شنای 50 متر قورباغه، باز شدن بیش از حد شانه با رکورد (390/0-=r، 030/0=P) رابطه منفی معنی دار داشت. در شنای 100 متر قورباغه، دور شدن پنجه از ساق با رکورد (384/0-=r، 040/0=P) رابطه منفی معنی دار داشت و در شنای 200 متر، خم شدن گردن به جلو با رکورد (446/0-=r، 033/0=P) و باز شدن بیش از حد شانه با رکورد (467/0-=r، 025/0=P) رابطه منفی معنی دار داشت؛ در حالی که خم شدن ران با رکورد (414/0=r، 049/0=P) رابطه مثبت معنی دار داشت. بین 50، 100 و 200 متر قورباغه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0

زمینه و هدف اخیرا عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus; S. aureus) و ایجاد جدایه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها افزایش یافته است. بنابراین مطالعات فراوانی به منظور معرفی ترکیبات جدید با فعالیت ضد S. aureus به ویژه ترکیباتی با منشاء طبیعی جهت مقابله با گونه های مقاوم به آنتی بیوتیک انجام گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین غربال گری بیوانفورماتیکی مهارکننده های نوین پروتئین های مرتبط با بروز مقاومت آنتی بیوتیکی موجود در گیاهان دارویی بود. مواد و روش ها در این مطالعه توصیفی، ابتدا ساختار سه بعدی ترکیبات فیتوشیمیایی موجود در سه گیاه دارویی Ferulago angulat، Scrophularia striata و Laurus nobilis از پایگاه داده PubChem دریافت شد. سپس ساختار سه بعدی چهار پروتئین مرتبط با بروز مقاومت آنتی بیوتیکی شامل β-lactamase، پروتئین متصل شونده به پنی سیلین a2 (a2PBP)، ونکومایسین A (VanA) و D-آلانیل D-آلانین دی پپتیداز (VanX) به کمک پایگاه داده های پروتئین به دست آمد. در نهایت، توانایی ترکیبات شیمیایی انتخاب شده جهت مهار پروتئین های مرتبط با مقاومت آنتی بیوتیکی مذکور با استفاده از روش داکینگ مولکولی به وسیله نرم افزار 1. 2iGemdock بررسی شد. یافته ها نتایج نشان داد که اکثر ترکیبات مورد بررسی، برهمکنش های مناسبی با تمامی پروتئین های مورد مطالعه به ویژهVanX دارند. نتایج هم چنین نشان داد که دو ترکیب Phthalate (ethylhexyl-2)Bis و Palmitic acid قوی ترین برهمکنش ها را با تمامی پروتئین های مورد بررسی دارند. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد که که دو ترکیب Phthalate (ethylhexyl-2)Bis و Palmitic acid موجود در گیاهان دارویی بررسی شده کاندیدهای مناسبی برای مطالعات برون تنی و درون تنی مرتبط با فعالیت ضد S. aureus مقاوم به آنتی بیوتیک می باشند.

زمینه و هدف گیاه شقایق کوهی دارای اثرات آنتی اکسیدانی می باشد، این مطالعه با هدف تعیین اثر عصاره گیاه شقایق کوهی بر برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی کبدی و کلیوی موش صحرایی دیابتی شده با آلوکسان صورت پذیرفت. مواد و روش ها در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی شامل کنترل، دیابتی، دیابتی تیمار با عصاره شقایق کوهی با دوز 250 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم و دیابتی تیمار با داروی گلیبن کلامید با دوز 5 میکروگرم برکیلوگرم تقسیم شدند. تجویز خوراکی عصاره به مدت یک ماه پس از القاء دیابت ادامه یافت. در پایان سطوح فعالیت آنزیم های کاتالاز (CAT)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) بافت کبد و کلیه، اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون واریانس یک طرفه انجام شد. یافته ها در بافت کبد و کلیه، فعالیت CAT و GPX در گروه تیمار 250 تفاوت معنی دار با گروه دیابتی داشت (001/0=P). نتیجه گیری با توجه به نتایج، عصاره شقایق کوهی قادر به افزایش فعالیت آنزیم های اکسیدو ردوکتاز کبدی و کلیوی در موش های صحرایی مبتلا به دیابت ملیتوس می باشد.

گروه های کوچک که در حالت بهینه، از 8 تا 12 نفر تشکیل می گردد، فرصت های بی نظیری را برای آموزش و یادگیری به وجود می آورد. تقریبا تمامی محققین بر این باورند که یکی از مهم ترین عواملی که سبب می گردد تا فعالیت های آموزش و یادگیری در گروه های کوچک به بهترین حالت صورت پذیرد، وجود رهبر یا هماهنگ کننده، در یک گروه می باشد. هدف از نگارش مقاله حاضر، بیان مهم ترین دستورالعمل هایی است که به یک هماهنگ کننده کمک می نماید تا فعالیت اعضاء گروه خود را به نحو صحیح هدایت نماید.