مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال:1391 | دوره:14 | شماره:4 (پی در پی 67) |تعداد مقالات:21

سابقه و هدف: مسمومیت با استامینوفن یکی از علل مهم آسیب های کبدی است. این اثرات عمدتا ناشی از تولید متابولیت سمی (N-acetylp-benzoquinoneimine) NAPQI در اثر فعالیت آنزیمهای سایتوکروم اکسیداز است. پی پرین دارای آثار آنتی اکسیدانی بوده و همچنین CYP3A و CYP2E1 را مهار می کند. در این مطالعه نقش پی پرین به صورت پیش مداوا در سمیت کبدی استامینوفن بررسی خواهد شد. مواد و روشها: در این مطالعه رت های نر نژاد ویستار (250-150 گرم) که به 5 گروه 8 تایی، شامل گروه سالین، پی پرین ((10mg/kg، استامینوفن (در دو دوز 500 و 1000 mg/kg به فاصله 18 ساعت)، پی پرین به همراه استامینوفن و سیلای مارین  (25mg/kg)به همراه استامینوفن تقسیم شدند، انجام گردید. فعالیت آلکالین فسفاتاز(ALP) ، آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) در سرم با کیتهای مربوطه و فعالیت توتال آنتی اکسیدان به روش FRAP ارزیابی شد. یافته ها: پی پرین به صورت پیش مداوا از افزایش بیش از حد AST و ALT پس از مسمومیت حاد با استامینوفن جلوگیری کرد (به ترتیب، 1108.65±1711.25 و 463.553±496 در مقایسه با گروه استامینوفن، 5934.73±3956.29 و 3413.47±19.14.57). میزان توتال آنتی اکسیدان در گروه استامینوفن نسبت به گروه سالین و پی پرین بیشتر بود (به ترتیب، p<0.009 و.(p<0.003  اما نسبت به گروه پی پرین- استامینوفن و گروه سیلای مارین- استامینوفن تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که پی پرین تا حدودی می تواند از افزایش آنزیم های کبدی پس از مسمومیت با استامینوفن جلوگیری کند. (ظرفیت آنتی اکسیدانی در حضور پی پرین علیرغم انتظار کاهش یافت که احتمالا در اثر پاسخ بدنی است) و احتمالا در حضور پی پرین نیاز نیست بدن به طور واکنشی ظرفیت مقابله با NAPQI را با آزاد کردن آنتی اکسیدان ها افزایش دهد به عبارتی، اثر آنتی اکسیدانی پی پرین تا حد زیادی مصرف آنتی اکسیدان های بدنی را کاهش می دهد.

سابقه و هدف: میزان موفقیت لقاح خارج رحمی نه تنها به کیفیت تخمک و اسپرم وابسته است بلکه با پذیرش آندومتر نیز ارتباط دارد. امروزه یکی از عمده ترین موانع در درمان ناباروری با وجود داشتن جنین هایی با کیفیت خوب کاهش میزان لانه گزینی جنین می باشد. لذا این مطالعه جهت تعیین مناسب ترین میزان ضخامت آندومتر در موفقیت تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 198 بیماری که در طی یکسال در مرکز ناباروری فاطمه زهرا (س) وارد سیکل درمان تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم و انتقال جنین (Intra cytoplasmic sperm Injection, ICSI/ Embryo Transfer, ET) شدند انجام گردید. اطلاعات نمای سونوگرافی آندومتریوم (ضخامت و الگو) که در روز دریافت تخمک گرفته شده بود، همرا با متغیرهای دیگر (شامل سن مادر، علت و طول مدت نازایی، طول مدت درمان، تعداد تخمک های دریافت شده)، دو گروه حامله (بر اساس تست بارداری مثبت و دیدن ضربان قلب جنین در سونوگرافی واژینال) و غیر حامله مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: در 198 سیکل بررسی شده، میزان حاملگی (46 نفر) 23.2% بود که بیشترین حاملگی، 23 نفر (50%) در بیماران با ضخامت آندومتر 11.7-9.2 میلی متر اتفاق افتاده است. طول مدت نازایی، نوع نازایی، علت نازایی، الگوی آندومتر و تعداد اووسیت دریافت شده، ارتباط آماری معنی داری با نتیجه درمان نداشت. اما ضخامت آندومتر و سن مادر در مطالعه حاضر جزء عوامل پیشگویی کننده میزان موفقیت درمان تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم بودند p<0.05)).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که ضخامت آندومتر یک فاکتور پیشگویی کننده مناسب برای پیامد تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم می باشد. بنابراین در صورت نامناسب بودن الگو و میزان ضخامت آندومتر بهتر است نسبت به انجماد جنین و انتقال در سیکل های دیگر اقدام نمود.

سابقه و هدف: خون بند ناف منبع غنی از سلول های بنیادی است اثر درمانی سلولهای بنیادی در درمان بیماری های مختلف شناخته شده است. این مطالعه به منظور بررسی اثر این سلول ها در درمان مدل سکته مغزی ایسکمیک موش صحرایی انجام گردید. مواد و روشها: این مطالعه آزمایشگاهی بر روی 30 سر رت نر نژاد ویستار 150-100 گرمی که به 3 گروه تقسیم شدند، انجام گردید، در دو گروه تجربی و شم، شریان کاروتید راست برای 30 دقیقه مسدود گردید. حیوانات 7 روز پس از جراحی، 105× 2سلول تک هسته ای خون بند ناف نشاندار شده با برومودزوکسی یوریدین از طریق تزریق به ورید دمی دریافت نمودند و در گروه شم، تزریقی صورت نگرفت. گروه کنترل دست نخورده باقی ماند. برای مدت 14 روز حیوانات با استفاده از دو آزمون Limb placing, Corner turn از لحاظ اختلال حرکتی بررسی شدند و وجود سلول های نشاندار نیز در محل ضایعه با استفاده از ایمنوهیستوشیمی ردیابی شد. یافته ها: بررسی نتایج بدست آمده در روز 7 افزایش معنی داری در بهبود حرکتی رفتاری گروه تجربی (0.26±12.7) نسبت به گروه شم (0.4±10) نشان داد. این اختلاف در روز 14 پس از جراحی واضح تر شد و امتیاز در گروه تجربی به 0.31±15.3 در مقایسه با گروه شم (0.53±11.9) رسید (.(p<0.05 وضعیت تعادل حرکتی نیز در روزهای 7 و 14 در گروه تجربی (3.07±0.75 و 3.14±0.59) و شم (2.21±0.96 و 2.13±0.97) با هم اختلاف معنی داری داشتند ((p<0.05. بعلاوه حجم ناحیه آسیب دیده در گروه تجربی به طور معنی داری (3.2±21.4) کاهش یافت (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تزریق وریدی سلول های بنیادی خون بند ناف، توانایی بهبود بخشیدن اختلالات حرکتی ناشی از سکته مغزی ایسکمیک را داشته و حجم ناحیه ضایعه دیده را نیز کاهش می دهد. بنابراین می تواند به عنوان منبع سلولی مناسبی در درمان سکته مغزی ایسکمیک به کار رود.

سابقه و هدف: تشنج از مهمترین علائم صرع و بسیاری دیگر از آسیب های نوروژنیک است. علی رغم وجود داروهای ضد تشنج متنوع فعلی، تحقیقات برای کشف داروهای جدید با اثربخشی بهتر و عوارض نامطلوب کمتر، ادامه دارد. گیاهان دارویی با داشتن مواد متنوع طبیعی و خواص متفاوت، زمینه مناسبی برای این گونه تحقیقات می باشند. این مطالعه به منظور بررسی اثر ضد تشنجی عصاره هیدروالکلی گیاه سداب (Ruta graveolens) در موش سوری نر انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 56 سر موش سوری از نژاد NMRI در محدوده وزنی 25 تا 35 گرم که به طور تصادفی به 7 گروه 8 تایی شامل 5 گروه آزمایش و یک گروه کنترل مثبت و یک گروه کنترل منفی تقسیم شدند، انجام گردید. به گروه های آزمایش دوزهای 100، 300، 500، 800 و 1000 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، عصاره و به گروه کنترل مثبت، میزان mg/kg 40، فنوباربیتال، و به گروه کنترل منفی 10 میلی لیتر در هر کیلوگرم نرمال سالین از طریق داخل صفاقی تزریق شد. بعد از 45 دقیقه به تمام گروهها پنتیلن تترازول (80 mg/kg) از طریق داخل صفاقی تزریق گردید و فاکتورهای شروع تشنجات میوکلونیک و تونیک-کلونیک و میزان مرگ و میر 24 ساعته مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: گروه کنترل مثبت، هیچ گونه تشنجات میوکلونیک، تونیک - کلونیک و مرگ و میر در 24 ساعت مشاهده نگردید. عصاره هیدروالکلی سداب به صورت وابسته به دوز موجب افزایش تاخیر در شروع تشنجات میوکلونیک گردید. تاخیر برای تشنج میوکلونیک در دوزهای 1000، 800، 500 و 300 میلی گرم در کیلوگرم ((p<0.001 و در دوز mg/kg (p<0.01) 100 نسبت به گروه کنترل معنی دار بود. تاخیر برای تشنج تونیک-کلونیک در دوز (p<0.001) 1000 mg/kg و دوزهای 800، 500 و 300 میلی گرم در هر کیلوگرم ((p<0.05 نسبت به گروه کنترل معنی دار بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی گیاه سداب موجب کاهش تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری نر می گردد.

سابقه و هدف: آلوئه ورا از جمله گیاهان دارویی است که دارای خواص بیولوژیکی متنوعی هم چون آنتی اکسیدانی و فعالیتهای ضد التهابی می باشد. مطالعات جدید آترواسکلروز را که از عوامل اصلی مرگ و میر در جهان است جزو بیماری التهابی معرفی نموده اند. از این رو استفاده از داروهای کاهنده چربی خون و التهاب ممکن است در پیشگیری یا کنترل آترواسکلروز مفید باشد. لذا این مطالعه جهت بررسی اثرات ضد آترواسکلروزی گیاه آلوئه ورا در خرگوشهای هایپرکلسترولمیک انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 32 سر خرگوش نر نژاد نیوزلندی در محدوده وزنی 2000-1800 گرم انجام شد. ابتدا مدل حیوانی آترواسکلروزیس با استفاده از رژیم پرکلسترول (کلسترول 1%) در خرگوش ها ایجاد گردید. سپس خرگوشها در 4 گروه آزمایشی ((n=8 به مدت 30 روز تحت تیمار قرار گرفتند. گروه اول تحت رژیم معمولی، گروه دوم رژیم پرکلسترول،گروه سوم رژیم پرکلسترول به همراه ژل آلوئه ورا (3.2 درصد ژل آلوئه ورا در آب آشامیدنی)، گروه چهارم رژیم معمولی همراه با آلوئه ورا قرار گرفتند. در ابتدا و انتهای مطالعه نمونه خون خرگوشها از نظر میزان کلسترول، تری گلیسرید، CRP,FBS LDL, HDL, اندازه گیری شد. در پایان عروق حیوانات از نظر وجود رگه های چربی به روش هیستوپاتولوژی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: رژیم پرکلسترول در گروه دوم باعث افزایش معنی دار کلسترول تام وp<0.05) CRP ) شد. نتایج نشان داد که مصرف آلوئه ورا همراه با رژیم پرکلسترول در گروه سوم باعث کاهش معنی دار کلسترول تام (292.52±576.88 در مقابل 79.11±1059) و CRP در این گروه نسبت به گروه پرکلسترول می شود ((p<0.05. سایر لیپوپروتئینها پس از اتمام مطالعه در گروههای 2 و 3 نسبت به گروه با رژیم معمولی و گروه آلوئه ورا به تنهایی افزایش معنی داری داشتند (p<0.05) اما نسبت به هم تفاوت معنی داری نداشتند. استفاده از آلوئه ورا به همراه رژیم پرکلسترول موجب کاهش معنی دار تشکیل رگه های چربی نسبت به گروه پرکلسترول شد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مصرف آلوئه ورا از طریق تاثیر بر میزان کلسترول و التهاب به عنوان عوامل خطر اصلی آترواسکلروز می تواند اثرات مفید پیشگیرانه در کنترل این بیماری داشته باشد.

سابقه و هدف: سرطان پستان یکی از شایعترین سرطانهای زنان در جهان است که بعد از ماستکتومی، رادیوتراپی بهترین گزینه درمانی آن است. ایجاد توزیع دز یکنواخت در تمام حجم درمان یکی از مهمترین اهداف رادیوتراپی می باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی زوایای دیواره قفسه سینه با خطوط مرجع (عمودی و افقی)، برای انتخاب زاویه بهینه فیلتر وج در رادیوتراپی پستان ماستکتومی شده، می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه 140 بیمار که پس از جراحی ماستکتومی نیاز به رادیوتراپی داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران با سیستم طراحی درمان دو بعدی ALFARD یا طراحی درمان سه بعدی CorePLAN درمان شدند. هیستوگرام دز - حجم برای هر مورد برای زوایای مختلف وج و همچنین میدان باز استخراج شد. با آنالیز و مقایسه آنها زاویه وج بهینه بدست آمد. زاویه دیواره قفسه سینه با خطوط مرجع با نرم افزار GET DATA اندازه گیری شد. سپس زاویه قفسه سینه و زاویه بهینه وج برای بدست آوردن رابطه بین آنها، مقایسه شد. یافته ها: زاویه وج بهینه برای درمان هر بیمار تابعی از زوایای قفسه سینه بود. در تمام بیماران با استفاده از فیلتر وج دز یکنواخت تری برای درمان فراهم شد و نتایج حاصل از تعیین زاویه وج بهینه با روش جدید اندازه گیری زوایای قفسه سینه و روش تهیه هیستوگرام دز _ حجم به عنوان روش استاندارد همخوانی داشت. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که زاویه دیواره قفسه سینه در بیماران ماستکتومی شده روش جدیدی برای انتخاب زاویه وج بهینه درمان است. همچنین این روش نسبت به روش تهیه هیستوگرام دز – حجم دارای فرآیند زمانی کوتاه تری می باشد.

سابقه و هدف: گیاهان دارویی از دیرباز در طب سنتی جهت درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می شوند. با توجه به اثر فروکتوز بر فاکتورهای لیپیدی خون و اثر سمیت کبدی و تاثیر هندوانه ابوجهل بر کاهش میزان چربی خون و برخی آنزیم های کبدی این مطالعه به منظور بررسی اثر عصاره قسمت های مختلف این گیاه بر میزان چربی و آنزیم های کبدی موش های صحرایی نر دریافت کننده فروکتوز در آب آشامیدنی انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی از 63 سر موش صحرائی نر بالغ نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 300 گرم استفاده شد. پس از دریافت فروکتوز 10% در آب آشامیدنی به مدت 8 هفته، حیوانات به 7 گروه کنترل، فروکتوز 10% و عصاره های آبی و آبی الکلی پوست، دانه و عصاره آبی الکلی پولپ تقسیم شدند. عصاره ها با غلظت 200 mg/kg به صورت گاواژ در دو هفته پایانی به حیوانات داده شد. 12 ساعت بعد از آخرین گاواژ خون گیری مستقیم از قلب حیوانات پس از بیهوشی سبک توسط اتر انجام گرفت. پس از سانتریفوژ خون حیوان، سطح سرمی آن جدا و فاکتورهای لیپیدی و آنزیم های کبدی توسط کیت های تجاری و با کمک دستگاه اتوآنالیزر اندازه گیری و مقایسه گردید. یافته ها: نسبت LDL به HDL در گروه عصاره آبی پوست (1.08±2.46) در مقایسه با گروه های فروکتوز (0.15±0.98) و کنترل (0.1±0.98) افزایش یافت ((p<0.01. آسپارتات آمینوترانسفراز در گروه های عصاره آبی دانه و آبی پوست در مقایسه با گروه های کنترل و فروکتوز بترتیب کاهش و افزایش (p<0.05)، پیدا کرد. آلانین ترانسفراز در گروه عصاره آبی پوست نسبت به گروه های کنترل و فروکتوز افزایش یافت (p<0.01) همچنین آلکالین فسفاتاز در گروه عصاره آبی پوست افزایش ( (p<0.05و در گروه عصاره آبی دانه کاهشی معنی دار نسبت به موش های کنترل ( (p<0.01و فروکتوز ((p<0.05 از خود نشان داد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که پوست هنداونه ابوجهل اثر منفی بر پروفایل لیپیدی و آنزیم های کبدی داشته و اثر سمیت کبدی را بیشتر از خود نشان می دهد، اما دانه هندوانه ابوجهل اثر کاهنده بر فاکتورهای لیپیدی و آنزیم های کبدی دارد.

سابقه و هدف: استئوپروتگرین (Osteo Protegrin, OPG)، گلیکوپروتئینی از خانواده بزرگ گیرنده فاکتور نکروز تومور آلفا می باشد. با در نظر گرفتن نقش محتمل OPG در بیماری های قلبی- عروقی و شیوع بالای این بیماری در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتیک نوع 2 و نیز تاثیرات ضد آترواسکلروتیک استاتین ها، این مطالعه به منظور بررسی تاثیر لووستاتین بر میزان استئوپروتگرین سرم و لیگاند محلول فعال کننده گیرنده عامل هسته ای کاپا b ( (sRANKLدر بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2، انجام شده است. مواد و روشها: این مطالعه شبه کارآزمایی بالینی(quasi clinical trial) ، بر روی 30 بیمار بالغ مذکر مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2 انجام شد. به هر بیمار روزانه 20 میلی گرم لووستاتین به مدت 90 روز تجویز گردید. مقدار OPG سرم و sRANKL با استفاده از کیت های تجارتی الایزا، در ابتدا، پس از 90 روز تجویز و 30 روز پس از قطع لووستاتین اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: مقدار OPG سرم بطور قابل توجهی پس از 90 روز تجویز لووستاتین افزایش (16.44±10.76) و 30 روز پس از قطع آن کاهش (11.98±7.38) یافت ((p=0.002، در حالی که در همین دوره، مقدار sRANKL به طور معنی داری به ترتیب کاهش (578.20±1192.08) و افزایش (2124.66±4418.67) یافت ((p<0.001.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از کاهش احتمال خطر آترواسکلروز و کلسیفیکاسیون عروقی به دنبال تجویز استاتین ها در این بیماران می باشد.

سابقه و هدف: روش های مختلف کلینیکی، آزمایشگاهی و تصویربرداری به منظور افتراق دو نوع عفونی و غیرعفونی زخم پای دیابتی پیشنهاد شده است. این مطالعه به منظور مقایسه مقادیر مارکرهای التهابی مختلف در دو نوع زخم پای دیابتی عفونی و غیرعفونی انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه به روش بررسی فرآیند طی سالهای 89-1388 در بیمارستان بقیه اله (عج) انجام گرفت که مجموعا 90 نفر در سه گروه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول بیماران بر اساس معیارهای IDSA-IWGDF دارای زخم پای دیابتی عفونی (30 نفر) و گروه دوم دارای زخم پای دیابتی غیرعفونی (30 نفر) و گروه سوم 30 نفر از افراد سالم بودند. اطلاعات دموگرافیک، کلینیکی و آزمایشگاهی (مارکرهای التهابی، گلبولهای CRP ,ESR) در بین گروهها اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: میانگین CRP در افراد سالم 1.4±1، در پای دیابتی عفونی 46.5±46.5 و در پای دیابتی غیرعفونی 5.3±9.2 بود (p=0.001). میانگین ESR در افراد سالم، پای دیابتی عفونی و غیرعفونی به ترتیب 6±6.4 و 30.1±76.7 و 11.9±29.1 بود (p=0.001). همچنین میانگین گلبولهای سفید خون در (109) به ترتیب 11.49±6510، 3662±9846 و 2070±8073 بود ( .(p=0.001ناحیه زیر منحنی ROC مربوط به مارکر ESR در تشخیص عفونت از سایر مارکرها بیشتر بود (AUC=0.967) که پس از آن CRP به میزان (0.871) و در نهایت WBC به مقدار (0.721) قرار داشتند. بهترین مقدار برش برای CRP، WBC وESR به ترتیب: 7.1 گرم بر لیتر و 7700 عدد در دسی لیتر و 40.5 میلیمتر بر ساعت بودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه اگرچه هر سه مارکر التهابی دارای مقادیر معنی داری برای پیشگویی عفونت هستند، اما ESR را می توان با توجه به حساسیت و اختصاصیت بالای آن، به عنوان بهترین مارکر مستقل پیشگویی عفونت معرفی کرد. ترکیب ESR با CRP و یا با شمارش گلبولهای سفید می تواند بر صحت عملکرد پیشگویی کننده این مارکرها بیافزاید.

سابقه و هدف: با توجه به اینکه مایت از شایعترین آلرژنها بوده و شیوع عوامل آلرژن نیز در مناطق مختلف متفاوت می باشد. این مطالعه با هدف بررسی حساسیت به مایت توسط تست پوستی پریک در کودکان مبتلا به آلرژی مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی در سال 1389 بر روی 180 نفر از کودکان مبتلا به آسم، رینیت آلرژیک، اگزما و کهیر مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد. معیار خروج از مطالعه حمله شدید آسم، وجود ضایعات پوستی و مصرف آنتی هیستامین در چند روز گذشته بود. حساسیت به مایت توسط روش تست پوستی پریک انجام شد و تورم با قطر بیش از 3 میلی متر یا قرمزی بیش از 10 میلی متر در 15 تا 20 دقیقه بعد از تست بعنوان واکنش پوستی مثبت محسوب شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد بررسی 3.2±6.8 سال بود. از نظر توزیع جنسی 87 نفر (48.3%) دختر و 93 نفر (51.7%) پسر بودند. آسم در 90%، رینیت آلرژیک در 36.1%، اگزما در 4.4% و کهیر در 2.2 % وجود داشت. IgE بالا در 60.6% کودکان مورد بررسی و ائوزینوفیلی در 68.9% کودکان وجود داشت. تست پوستی در 61% (109 نفر) مثبت بود. میزان حساسیت به مایت در کودکان مورد بررسی 60.6% (67.8- (CI95%: 53.3بود. درصد حساسیت به مایت در کودکان مبتلا به رینیت آلرژیک (80% در مقابل 49.6%) و اگزما (100% در مقابل 58.7%) و افراد با ائوزینوفیلی (71% در مقابل 37.5%) یا IgE بالا (88.1% در مقابل 18.3%) بطور معنی داری ((p<0.05 بیشتر از بقیه افراد بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که حساسیت به مایت در بیش از نیمی از کودکان مبتلا به آلرژی در منطقه وجود داشته و بیماران می بایست راههای کنترل آن را مدنظر داشته باشند.

سابقه و هدف: تالاسمی شایعترین کم خونی ارثی است که به علت نقص ارثی در سنتز زنجیره گلوبین و ناپایداری گلبول قرمز و تخریب آن، طحال دچار بزرگی پیشرونده و پرکاری شده که خود باعث تخریب بیشتر گلبولهای قرمز و نیاز به ترانسفوزیون خون بیشتر می شود و در نتیجه برای کاهش میزان دفعات ترانسفوزیون و عوارض آن نیاز به عمل جراحی طحال برداری پیدا می شود. این مطالعه به منظور مقایسه نیاز به ترانسفوزیون خون و عوارض قبل و پس از عمل در بیماران تالاسمی بالغ انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی طی مدت 8 سال بر روی 63 بیمار مبتلا به تالاسمی مراجعه کننده به بیمارستان شهید یحیی نژاد که طحال برداری شده بودند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، نوع تالاسمی، علائم بالینی، اندازه طحال، دفعات خونگیری، میزان پلاکت و گلبولهای قرمز در فرمهایی ثبت شد و ضمن ارزیابی عوارض و نتایج عمل، میزان نیاز به ترانسفوزیون خون قبل و بعد از جراحی مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: از بین 63 بیمار، 37 نفر (58.7%) نفر تالاسمی ماژور و 26 نفر (41.2%) نفر تالاسمی اینترمدیا داشتند. 11 بیمار درد شکمی، 21 بیمار کم اشتهایی، 9 بیمار تب و 17 بیمار سنگ کیسه صفرای همزمان داشتند که همزمان کوله سیستکتومی شدند. 6 بیمار دچار عارضه ترومبوز ورید پورت و 5 بیمار دچار عوارض عفونی در طولانی مدت شدند. میانگین مدت زمان عمل جراحی و بستری 0.73±2.70 ساعت و 2.14±6.26 روز بود. میانگین شمارش گلبول های سفید، هموگلوبین، پلاکت و گلبولهای قرمز نسبت به قبل از عمل به طور معنی داری افزایش نشان داد (p<0.05). تعداد دفعات خونگیری نیز کاهش پیدا کرد ((p<0.05 در بررسی نتایج بیوپسی کبد تعداد 26 مورد هپاتیت، 14 مورد هموسیدروز، یک مورد سیروز و 6 مورد ترومبوز ورید پورت مشاهده گردید. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه عمل جراحی طحال برداری با کاهش نیاز به ترانسفوزیون و پیشگیری از عوارض حاصل از آن و رفع علائم بزرگی طحال در این بیماران روش درمانی مناسبی است. بنابراین در موارد دارای اندیکاسیون، جراحی طحال برداری توصیه میگردد.

سابقه و هدف: بیماری آلزایمر یک اختلال نورودژنراتیو و شایعترین علت دمانس است که با از دست رفتن تدریجی توانایی های شناختی و از دست رفتن حافظه همراه می باشد. این بیماری پیشرونده، غیرقابل برگشت و تدریجی است که موجب تغییرات رفتاری و کاهش توانایی فکری می گردد. از آنجاییکه هنوز مکانیسم دقیق بروز سمیت عصبی توسط بتا آمیلوئید شناسایی نشد، لذا در این مطالعه ضایعات هیستوپاتولوژیک در ناحیه CA1 هیپوکمپ متعاقب تزریق بتا آمیلویید در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی از 30 سر موش صحرایی بالغ نژاد ویستار آلبینو با وزن 300-250 گرم برای مطالعه رفتاری و بررسی هیستوپاتولوژیک استفاده شد. رت ها در سه گروه کنترل، شم تزریق شده با بتا آمیلوئید (Beta Amyloid, Ab) به طور مساوی تقسیم شدند. ضایعه با تزریق 4 میکرولیتر از (40- Ab (1در ناحیه هیپوکمپ ایجاد شد. جهت بررسی رفتاری از تست Y-maze و 14 shuttle box و 16 روز پس از ایجاد ضایعه استفاده شد. و برای بررسی بافت شناسی از رنگ آمیزی Nissl و Bielschowsky استفاده شد. یافته ها: میانگین تغییرات رفتاری برای گروه شم برابر با 80.56%، گروه کنترل برابر با 86.7%، گروه AD برابر با 46.2% بود که تغییر رفتاری بین گروه AD و سایر گروهها اختلاف معنی داری داشت (p<0.0001). تعداد نورون در هر میلی متر مربع در گروه های آلزایمر، کنترل و شم به ترتیب 2.92، 6.35 و 6.25 شد که کاهش تراکم نورونی در گروه آلزایمر در مقایسه با کنترل و شم معنی دار بود (p<0.0001).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تزریق (40-1) Ab باعث کاهش قابل توجه شاخصه های رفتاری و تعداد نورون ها در ناحیه CA1 در هیپوکمپ می گردد.

سابقه و هدف: با توجه به نقش ویژه عضلات فلکسور عمقی گردن در ثبات ستون فقرات گردنی و اختلال عملکرد این عضلات در بیماران با سردرد گردنی، اندازه گیری سطح مقطع این عضله در افراد سالم و بیمار می تواند به روشن شدن نقش این عضلات در ثبات گردن کمک کند و در صورت تکرارپذیر بودن روش اولتراسونوگرافی در اندازه گیری سایز این عضلات می توان به این روش در تشخیص و پیگیری درمان سردرد گردنی اعتماد کرد، لذا هدف این مطالعه مقایسه تکرارپذیری اندازه گیری سطح مقطع عضله لونگوس کولی در افراد سالم و بیماران سردرد گردنی با اولتراسونوگرافی می باشد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 13 بیمار (35-20 سال) با سابقه سردرد بیش از 3 ماه و 21 فرد سالم (25-18 سال)، انجام شد و سطح مقطع عضله لونگوس کولی در سطح غضروف تیروئید در دو سمت، در حالت طاقباز با اولتراسونوگرافی اندازه گیری شد. دو تصویر از سطح مقطع عضله در یک روز با فاصله یک ساعت برای بررسی تکرارپذیری درون روز (within day) و یک تصویر دو روز بعد برای بررسی تکرارپذیری بین روز (between days) گرفته شد. سپس داده ها مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سطح مقطع عضله در دو سمت گروه بیمار 0.77 سانتیمتر مربع و در گروه سالم در سمت چپ 0.74 سانتیمتر مربع و در سمت راست 0.75 سانتیمتر مربع بدست آمد. همچنین تکرارپذیری درون روز و بین روز برای سطح مقطع در افراد سالم بین 0.83-ICC=0.92 و برای افراد بیمار بین0.90- ICC=0.98بدست آمد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که اولتراسونوگرافی در اندازه گیری سطح مقطع عضله لونگوس کولی در افراد سالم و بیماران سردرد گردنی دارای تکرارپذیری با سطح عالی می باشد و ممکن است بتوان از این روش غیر تهاجمی برای تشخیص و پیگیری اثر تمرین درمانی در بیماران با سردرد گردنی استفاده نمود.

سابقه و هدف: به دنبال کنترل بیماریهای واگیر، عادتهای نامطلوب شیوه زندگی، بویژه رفتارهای تغذیه ای و کم تحرکی، افراد را در معرض خطر ابتلا به بیماریهای مزمن چون دیابت، بیماریهای قلبی، پوکی استخوان و سرطانها قرار داده است. از آنجاییکه رژیم غذایی نقش تعیین کننده ای هم در ایجاد و هم در درمان این بیماریها دارد توجه محققان به استفاده از غذاهای فراویژه نظیر سویا، مغزهای گیاهی، قهوه و چای سبز معطوف شده است. لذا مقاله مروری حاضر به بررسی ارتباط بین مصرف برخی از غذاهای فراویژه با بیماریهای مزمن خواهد پرداخت. مواد و روشها: دستیابی به منابع مورد نیاز با استفاده از موتور جست و جوی pubmed و National Library of Medicine (NLM) و بانکهای اطلاعاتی Ovid و Elsevier با کلید واژه های functional food، obesity، central obesity (adiposity)، chronic disease، diabetes، cardiovascular disease، soy (protein)، tea، coffee، nuts محدود شده در عنوان و خلاصه مقاله ها صورت گرفت. یافته ها: مطابق یافته های فعلی در اکثر مطالعات گنجاندن غذاهای فراویژه در رژیم سالم و متعادل روزانه می تواند اثرات مفیدی در جهت حفظ وزن بدن و کاهش معنی دار آن، همچنین بهبود پروفایل لیپیدی و کنترل قند خون داشته باشد و بنابراین نوعی اثر محافظتی در مقابل ابتلا به انواع بیماریهای مزمن اعمال نماید. نتیجه گیری: غذاهای فراویژه بخصوص در قالب الگوهای غذایی سالم از جمله پیروی از الگوی غذایی (Dietary Approaches to Stop Hypertension) DASH یا مدیترانه ای، میتوانند از طریق بهبود پروفایل لیپیدی، کنترل گلیسمی و وزن بدن، جهت پیشگیری از ابتلا و درمان بیماریهای مزمن مفید باشند.