نهج البلاغه ی امام علی (ع) چشمه ی جوشان و خروشانی است که بعد از قرآن کریم به دو اقیانوس بیکران و ژرف معارف و علم الهی متصل است و مانند قرآن کریم در آسمان علم و ادب و معرفت الهی و انسانی هم چون آفتاب پرتوافشانی می کند. نهج البلاغه کتابی نیست که رسالت هدایت یک نسل و یک قرن را به عهده داشته باشد. بلکه مسوولیت آگاهی، بیداری، رشد، کمال، سعادت و نیکبختی همه ی نسل ها و همه ی عصرها را بر دوش دارد. جاودانگی و زایندگی اش در این است که از ژرفای وجود امام علی (ع) و از دریای مواج فکر او نشات گرفته است. آن حضرت آن چنان به حقایق ثابت ولا یتغیر ناموس آفرینش و هستی راه یافته که سخنش در همیشه ی تاریخ، آب حیات سعادت را در کام تشنگان می ریزد.