مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1392 | دوره:37 | شماره:2 (پیاپی 85) |تعداد مقالات:14

مقدمه: در نظام آموزش کشور، جایگاه پایان نامه رفع مشکلات پژوهشی است و ارائه پایان نامه به عنوان بخشی از محور تحقیقات کشور قرار می گیرد. با چنین نگرشی به پایان نامه تحصیلی، لازم است ارزشیابی دقیقی از اهداف، مراحل اجرایی، روند و بازده این واحد درسی توسط اساتید، فارغ التحصیلان و دانشجویان به عمل آید تا امکان اصلاح و بازنگری برای ارتقای کیفیت آن فراهم شود. هدف از این مطالعه تعیین دیدگاه اساتید، فارغ التحصیلان و دانشجویان دندانپزشکی مشهد در مورد واحد پایان نامه بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 48 نفر از اساتید راهنما، 40 نفر از دانشجویان سال ششم و 50 نفر از فارغ التحصیلان سال 87 دانشکده دندانپزشکی مشهد در سال تحصیلی 88-87 مورد پرسش قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، سه پرسش نامه بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. یافته های پژوهشی به صورت توزیع فراوانی نسبی و میانگین، توصیف و سوالات مشترک با آزمون کروسکال والیس در سطح معنی داری 5% مقایسه گردید.یافته ها: میزان تاثیر پایان نامه در فعالیت های منجر به تولید و علوم پایه و افزایش مهارت ها و دانش حرفه ای متوسط ارزیابی شد و تاثیر آن در آموزش روش های تحقیق زیاد برآورد شد. دانشجویان و فارغ التحصیلان و اساتید در گذراندن یک پروژه تحقیقی مشترک در سال های آغازین تحصیل و گذراندن واحد آموزشی برای آشنایی با اهداف پایان نامه با یکدیگر موافق بودند. اساتید تاثیر نتایج پایان نامه در جامعه را بیشتر از فارغ التحصیلان تخمین زدند (P=0.03)، به علاوه اساتید با اختیاری کردن پایان نامه در مقایسه با دانشجویان و فارغ التحصیلان توافق کمتری داشتند (P=0.01).نتیجه گیری: از آنجائی که در مورد پایان نامه های پژوهشی و تحقیقاتی هزینه و وقت بسیاری صرف می شود بهتر است از نتایج و پیشنهادات ارائه شده در این زمینه با در نظر گرفتن محدودیت های این مطالعه، استفاده بهینه گردد. همچنین به نظر می رسد بیشترین تاثیر در بهبود این روند با بازبینی قوانین، ایجاد تشکیلات سازمانی حمایت کننده به صورت فعال و جدی و مدیریت هدفمند موضوعات و فعالیت ها در این واحد، ایجاد خواهد شد.

مقدمه: اهمیت تضمین کیفیت در آموزش علوم پزشکی، نیاز به تدوین استانداردهای مناسب را در نظام های آموزشی به عنوان مبنایی برای تایید کیفیت مورد توجه قرار داده است. هدف از این پژوهش، تدوین استانداردهای ارتقا کیفیت دندانپزشکی عمومی جمهوری اسلامی ایران بود.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی، در سه مرحله طی سال های 1390 و 1391 انجام گرفت. در مرحله ای اول در یک مطالعه کتابخانه ای، مستندات و استانداردهای منتشر شده مشابه و مرتبط با موضوع، جمع آوری و با توجه به سیاست های سلامت کشور در نقشه جامع علمی سلامت، غربال گردید. در مرحله دوم، این فهرست با کمک نمایندگانی از 16 دانشکده کشور به روش ایجاد توافق دلفی تغییر یافته طی دو مرحله، بازبینی شده و با کمک یک پرسشنامه مورد نظرسنجی و توافق سنجی از اعضای هیات علمی و صاحبنظران این دانشکده ها درخصوص تناسب برای شرایط کشور قرار گرفت و نظرات هر دانشکده در قالب یک فرم باز بسته، به دبیرخانه ارجاع گردید. نتایج به دست آمده در مرحله سوم توسط یک گروه متمرکز به شیوه گروه اسمی در دبیرخانه دندانپزشکی بررسی شده و با توجه به سیاست های دبیرخانه و نظر دانشکده ها، استانداردهای نهایی معرفی گردید.یافته ها: 58 استاندارد در مرحله اول نگارش شد. نظرات 13 دانشکده در مرحله دوم دریافت گردید. (میزان بازگشت:81%). 18 استاندارد توافق کمتر از 90 درصد دانشکده ها را کسب کرده بود و کلیه استاندارد ها، مورد موافقت بیش از 70 درصد دانشکده ها قرار داشت. در مرحله سوم و با در نظر گرفتن نظرات دانشکده ها، 48 استاندارد ارتقا کیفیت در ذیل استانداردهای پایه در 7 حوزه مورد تایید شورای دبیرخانه دندانپزشکی وزارت بهداشت قرار گرفت.نتیجه گیری: استانداردهای تدوین شده با توجه به مقبولیت مناسب در دانشکده ها و تطابق با نقشه جامع علمی سلامت کشور، می تواند به عنوان میثاقی برای ارتقا کیفیت دندانپزشکی عمومی کشور به کار رود.

مقدمه: باند قابل اطمینان در حد فاصل ریشه، پست و کور جهت موفقیت کلینیکی رستوریشن های دارای پست حیاتی است. جهت کاهش ریسک شکست، بهبود باند حائز اهمیت است. بنابراین آماده سازی سطحی مختلفی برای پست ها پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی تاثیر آماده سازی های سطحی مختلف بر استحکام باند پست های فایبر به کور کامپوزیت می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه 40 پست تقویت شده با فایبر بکار رفت. پس از آماده سازی و برش آنها، نمونه های حاصل در 4 گروه (N=28) قرار گرفتند. پست ها تحت آماده سازی های سطحی مختلفی از قبیل بدون درمان سطحی (گروه کنترل)، آماده سازی با هیدروژن پراکسید 10%، آماده سازی با سایلن، آماده سازی با HF و سایلن قرار گرفتند. سپس پست ها در دستگاه Microtensile testing مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج توسط آزمون های آماری One-way ANOVA و توکی آنالیز شدند ( a=0.05).یافته ها: بیشترین استحکام باند در آماده سازی با هیدروژن پراکسید 10% (19.84±8.95 MPa) مشاهده شد و کمترین استحکام مربوط به گروه کنترل (12.44±3.40 MPa) بود. مقایسه گروه ها با تست Dunnett T3 نشان داد که اختلاف آماری بین گروه های مختلف معنی دار می باشد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، آماده سازی با H2O2-10% و سایلن استحکام باند پست های FRC به کور کامپوزیت را بیشتر از سایر روش ها افزایش می دهد. بطور کلی، استحکام باند پست ها به کور کامپوزیت با آماده سازی های سطحی افزایش می یابد.

مقدمه: اثر ضدمیکروبی مواد پرکننده کانال در طی درمان پالپکتومی به منظور حذف پاتوژن های باقیمانده در کانال ریشه مهم و ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان فعالیت ضد باکتریایی علیه باکتری انتروکوک فکالیس بین یک خمیر جدید از پیش آماده شده جهت پرکردن کانال دندان های شیری از خانواده کلسیم هیدروکساید (Diapaste) با زینک اکساید اوژنول و Sealapex بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، جهت ارزیابی فعالیت ضدباکتریایی از تست مهاری انتشار در آگار استفاده گردید. برای این منظور از 10 پلیت به قطر 10 سانتیمتر که محتوی آگاری به ضخامت چهار میلی متر و حاوی باکتری انتروکوک فکالیس بود٬ استفاده گردید. در هر ظرف، چهار حفره با فواصل یکسان از هم و به قطر پنج میلی متر در آگار ایجاد گردید. در سه حفره، مواد مورد آزمایش (Diapaste، Sealapex و ZOE) و در یک حفره، آب مقطر به عنوان کنترل منفی ریخته شد. پلیت ها در دمای 37 درجه سانتی گراد و به مدت 48 ساعت انکوبه شدند. سپس قطر هاله عدم رشد توسط کولیس، برحسب میلی متر اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون های Kruskal-Wallis و Mann- Whitney مورد آنالیز قرار گرفتند.یافته ها: اختلاف معنی داری بین میانه قطر هاله عدم رشد سه ماده مورد مشاهده شد (P<0.001). میانگین قطر منطقه ممانعت از رشد باکتریایی به طور معنی داری در Diapaste بیشتر از(P<0.001) Sealapex و ZOE (P<0.001) بود.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های یک مطالعه آزمایشگاهی، به نظر می رسد که Diapaste از خاصیت ضدباکتریایی بیشتری نسبت به Sealapex و ZOE برخوردار باشد.

مقدمه: ضایعات همراه با تشکیل استخوان و یا غضروف دسته ای از ضایعات استخوانی در فکین را تشکیل می دهند که شامل طیفی از ضایعات نئوپلاسمی خوش خیم و بدخیم و ضایعات غیرنئوپلاسمی می باشند. گروهی از این ضایعات تحت عنوان ضایعات فیبرواسئوس شناخته می شوند. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی های بالینی و هیستولوژیک ضایعات غیرادونتوژنیک همراه با تشکیل استخوان و یا غضروف در فکین در بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دانشکده دندان پزشکی مشهد طی 40 سال بود.مواد و روش ها: در این مطالعه دفاتر ثبت گروه آسیب شناسی دانشکده دندان پزشکی مشهد از ابتدای تاسیس (1349) تا مهرماه سال 1389 مورد بررسی قرار گرفتند و مشخصات بیماران با ضایعات فکی غیرادونتوژنیک که همراه با تشکیل استخوان یا غضروف بودند، جمع آوری گردید. اطلاعات فردی بیماران شامل جنس، سن، به همراه جایگاه ضایعه و تشخیص بالینی و هیستولوژیک آنها ثبت، با جداول فراوانی توصیف و با آزمون کای دو مقایسه شد (a=0.05).یافته ها: از مجموع 9991 مورد بیوپسی، تعداد 133 مورد (1.33 درصد) با تشخیص ضایعات غیرادونتوژنیک همراه با تشکیل استخوان یا غضروف بود. از این تعداد، اسیفایینگ فیبروما با 37 مورد (28 درصد) و به دنبال آن استئوسارکوم با 19 مورد (14درصد) بیشترین موارد را به خود اختصاص داده است. میانگین سنی بیماران 32.2±17.3 سال بود که حداقل سن بیماران 9 و بالاترین آن 75 سال بود. در توزیع سنی بیماران در دهه های مختلف سنی بیشترین تعداد ضایعات در دهه دوم زندگی با 35 مورد گزارش شده بود. 79 نفر از زنان و 54 نفر از مردان درگیر این ضایعات بودند.نتیجه گیری: در این مطالعه ضایعات غیرادونتوژنیک همراه با تشکیل استخوان یا غضروف از شیوع بسیار کمی برخوردار بودند. در بین ضایعات مورد بررسی اسیفایینگ فیبروما و بدنبال آن استئوسارکوم بالاترین شیوع را داشتند. در این تحقیق زنان بیشتر از مردان مبتلا بودند و جایگاه ضایعات بیشتر در فک پایین و قسمت خلفی بود.

مقدمه: زیرکونیای خالص علی رغم استحکام بالا، به دلیل سفیدی رنگ مشکلاتی در تامین زیبایی مورد نیاز بیماران دارد. احتمال داده می شود افزودن مواد رنگی به زیرکونیا بر خصوصیات مکانیکی و میزان استحکام شکست آن تاثیرگذار باشد. تحقیق حاضر با هدف مقایسه میزان استحکام خمشی سرامیک Zirkonzahn به دنبال استفاده از رنگ های A3، B3 و D3 با حالت بدون رنگ آمیزی انجام شد.مواد و روش ها: دیسک های سرامیکی Zirkonzahn به ابعاد 1×15mm طبق اصول استاندارد تهیه و به صورت تصادفی با استفاده از نمونه رنگ های A3، B3 و D3 رنگ آمیزی شدند (10 عدد در هر گروه). 10 نمونه نیز به عنوان گروه کنترل، بدون رنگ باقی ماندند. میزان استحکام شکست نمونه های با روش استحکام خمشی Biaxial و تست Piston on 3 balls محاسبه شد و برای تعیین عناصر موجود در نمونه های از آزمون EDX (Energy Dispersive X Ray) استفاده شد. داده های استحکام خمشی با آنالیز واریانس یک طرفه ارزیابی شدند.یافته ها: استحکام خمشی نمونه های بدون رنگ آمیزی 1449.6±300.2 مگاپاسکال، نمونه های A3، 1660.7±168.4مگاپاسکال، B3، 1624.2±282.1 مگاپاسکال و D3، 1496.3±255.9مگاپاسکال برآورد گردید. هیچ تفاوت آماری معنی داری برحسب میزان استحکام خمشی در گروه های مختلف دیده نشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد استحکام خمشی سرامیک Zirkonzahn تحت تاثیر عامل رنگ آمیزی یا نوع رنگ به کار رفته در آن نبوده است.

مقدمه: هدف از این مطالعه ارزیابی نیاز به درمان ارتودنسی دانش آموزان پسر 18-14 ساله مدارس دولتی شهر اصفهان بود که در سال 89-1388 بر اساس شاخص IOTN (Index of orthodontic treatment need) انجام شد.مواد و روش ها: جمعیت مورد مطالعه، شامل 408 دانش آموز پسر 18-14 ساله شهر اصفهان بودند که به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. نمونه ها با شاخص IOTN که شامل دو جزء سلامت دندانی (DHC یا Dental health component) و جزء زیبایی (AC یا Aesthetic component) است، به طور کلینیکی معاینه شدند. داده ها با استفاده از آنالیز Chi-square تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: از میان نمونه های مورد بررسی 4.4 درصد نیاز بسیار شدید (DHC5)، 16.2 نیاز شدید (DHC4)، 22.5 درصد نیاز متوسط (DHC3)، 56.9 درصد بی نیاز یا نیاز جزئی (DHC1, 2) به درمان داشتند. در درجه 5 بیشترین مال اکلوژن مربوط به (دندان های رویش نیافته)، در درجه 4 مربوط به (هایپودنشیا)، در درجه 3 مربوط به (6£ اورجت>3.5) و در درجه 2 مربوط به d (2 £ جابجایی نقاط تماس دندان ها>1) بود. همچنین بر اساس AC، 76.5 درصد در گروه بی نیاز از درمان و 15.2 درصد در گروه بینابینی و 8.4 درصد در گروه نیاز قطعی به درمان قرار گرفتند.نتیجه گیری: 20.6 درصد از دانش آموزان پسر 18-14 ساله شهر اصفهان نیازمند درمان ارتودنسی بودند (IOTN 4,5).

مقدمه: کاربرد فلوراید و فیشور سیلانت در پیشگیری از پوسیدگی دندان های کودکان اهمیت دارند. بررسی ها بیانگر اثرات ترکیبات دارای فلوراید، به ویژه ژل اسید فسفریک فلوراید (APF) بر مواد ترمیم کننده دندان است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر کاربرد پیاپی ژل فلوراید %1.23 APE بر خشونت سطحی دو نوع سیلانت رزینی بدون فیلر و فیلردار و یک نوع کامپوزیت قابل جریان می باشد.مواد و روش ها: در این بررسی تجربی، 81 عدد دیسک از دو نوع سیلانت رزینی بدون فیلر (Fissurit F, Voco) و فیلردار (Fissurit FX, Voco) و یک نوع کامپوزیت قابل جریان (Arabesk Flow, Voco) در مولد مخصوص پلیمری آماده گردید. نمونه های بالا، هر یک به سه گروه 9 تایی تقسیم شدند. در گروه های شاهد (گروه 1، 4 و 7) ژل APF بر سطح نمونه ها استفاده نگردید. در گروه های 2، 5 و 8، ژل فلوراید یک بار و به مدت 4 دقیقه بر روی سطح نمونه ها قرار گرفت و در گروه های 3، 6 و 9 شش بار ژل APF استفاده شد (هر بار به مدت 4 دقیقه). سپس نمونه ها در آب مقطر قرار گرفتند. خشونت سطحی نمونه ها با استفاده از دستگاه پروفایل متر بررسی شد. برای واکاوی آماری داده ها از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه (2-Way ANOVA) و توکی استفاده گردید.یافته ها: نوع ماده مصرفی (فیشورسیلانت رزینی بدون فیلر، فیشور سیلانت رزینی فیلردار و کامپوزیت قابل جریان) بر مقدار خشونت سطحی موثر بود و تفاوت بین سه ماده از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.001). بیشترین خشونت سطحی مربوط به فیشور سیلانت رزینی بدون فیلر و کمترین خشونت سطحی مربوط به کامپوزیت قابل جریان بود. اما کاربرد ژل (یک بار و یا چند بار مصرف) و یا عدم کاربرد آن بر میانگین خشونت سطحی مواد تحت بررسی اثری نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: هر سه ماده سیلانت رزینی بدون فیلر، سیلانت رزینی حاوی فیلر و کامپوزیت قابل جریان، در برابر اثرات مخرب ژل APF مقاوم بودند و خشونت سطحی چندانی در آن ها ایجاد نشد.

مقدمه: با وجود پیشرفت های زیاد در ساخت کامپوزیت های دندانی، ثبات رنگ آنها هنوز هم یک مشکل اساسی محسوب می گردد. به خصوص این که در دندانپزشکی کودکان غیر از مشکلات مربوط به زیبایی و تحمیل هزینه اضافی، مساله ویزیت های مکرر اطفال به دلیل مشکلات کنترل رفتاری آن ها، اهمیت بسیار دارد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی تاثیر نوشیدنی های رایج کودکان روی ثبات رنگ دو نوع کامپوزیت میکروهیبرید و نانوهیبرید بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 80 نمونه دیسکی شکل با ضخامت 2 و قطر 10 میلی متر از دو کامپوزیت میکروهیبرید Point 4 (Kerr) و نانوهیبرید Herculite XRV Ultra (Kerr) تهیه شد (دو گروه 40 تایی). سپس نمونه های هر گروه به 5 زیرگروه 8 تایی تقسیم شده و به مدت 10 روز روزانه 4 ساعت در 5 محلول آب پرتقال، آب انگور قرمز، نوشابه زرد، شیرکاکائو و آب مقطر (گروه کنترل) غوطه ور شدند. رنگ نمونه ها با یک اسپکتروفوتومتر انعکاسی با استفاده از فضای رنگ CIE lab، در ابتدای کار و بعد از رنگ پذیری اندازه گیری شد. نتایج توسط آزمون 2-Way-ANOVA مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: آزمون آنالیز واریانس دوطرفه (2-Way-ANOVA) نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین دو نوع کامپوزیت میکروهیبرید (P4) و نانوهیبرید (HCU) از لحاظ میزان رنگ پذیری در محیط های رنگی مذکور وجود نداشت (P=0.29 و F=1.13). به علاوه با استفاده از آزمون واریانس دوطرفه مشخص گردید که نوع نوشیدنی (نوع محیط های رنگی) تاثیر قابل توجهی بر میزان رنگ پذیری مواد داشت (P<0.001، F=10.73).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر نمی رسد که نانوکامپوزیت های جدید مزیت چندانی در مقایسه با میکروهیبریدها در زمینه مقاومت به رنگ پذیری داشته باشند. به علاوه با توجه به نتایج حاصل، مصرف نوشیدنی های رنگی به ویژه آب انگور و شیرکاکائو در چند روز اول پس از ترمیم کامپوزیت توصیه نمی شود.

مقدمه: فیبروهیستیومای بدخیم شایع ترین سارکوم بافت نرم در بزرگسالان است. شایع ترین نواحی ابتلا به این تومور نواحی دست و پا، کاسه چشم، رتروپریتوئن، لگن و زانو بوده و شیوع آن در حفره دهان و فک پایین بسیار نادر می باشد.گزارش مورد: آقای 35 ساله به علت درد و لقی دندان های فک پایین به بخش بیماری های دهان دانشکده دندان پزشکی همدان مراجعه نمود. پارستزی لب پایین از دو ماه گذشته وجود داشت. در معاینه داخل دهانی زخم منتشر عمیق با حاشیه برجسته در ناحیه لثه باکال و لینگوال دندان های سانترال سمت راست تا مزیال دندان مولر دوم سمت راست مشاهده شد. ضایعه برجسته بدون پایه با سطحی صاف هم رنگ مخاط مجاور و قوام سفت به ابعاد 3×2×2 سانتی متر در ناحیه باکال و لینگوال دندان های سانترال و لاترال سمت راست تا دندان پرمولر دوم سمت چپ وجود داشت. تحلیل لثه در تمامی دندان های مجاور ضایعه مشاهده شد. همچنین رادیولوسنسی با حدود نامشخص در ناحیه فک پایین در مجاورت ضایعه مشاهده شد. تشخیص نهایی فیبروهیستیوسیتومای بدخیم با بیوپسی از نواحی مبتلا مشخص گردید.نتیجه گیری: شایع ترین شکایت بیماران با فیبروهیستیومای بدخیم وجود یک توده با قابلیت رشد می باشد که ممکن است زخمی و یا دردناک باشد و تشخیص و ارجاع به موقع در پیش آگهی و طول عمر بیماران تاثیر زیادی دارد.