علوم دامی
سال:1398 | دوره:32 | شماره:124 |تعداد مقالات:16

آزمایشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف مواد معدنی ارگانیک و غیرارگانیک (روی، مس و منگنز) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، استخوان درشت نی و فراسنجه های خون جوجه های گوشتی انجام گردید. 224 قطعه جوجه خروس سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز پرورش یافتند. 4 تیمار آزمایشی عبارتند از: 1T) شکل غیرارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 110، 16 و 120 میلیگرم، 2T) شکل ارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 110، 16 و 120 میلیگرم، 3T) شکل غیرارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 55، 8 و60 میلیگرم، 4T) شکل ارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 55، 8 و 60 میلیگرم. نتایج نشان داد که روی، مس و منگنز ارگانیک نسبت به مواد معدنی غیرارگانیک باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی می شوند (05/0>P). رطوبت و pH بستر تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. اگرچه وقوع و شدت آسیب کف پا در جوجه های تغذیه شده با مواد معدنی ارگانیک کمتر بود (تیمارهای 2 و 4). تیمارهای دوم و چهارم بیشترین مقدار روی و منگنز در استخوان درشت نی و مس در کبد را داشتند. به لحاظ فراسنجه های خون بیشترین مقدار آنزیم آلکالین فسفاتاز و کمترین مقدار کلسترول در تیمارهای دوم و چهارم بود. نتایج آزمایش نشان می دهد که مواد معدنی ارگانیک یک جایگزین مناسب برای مواد معدنی غیرارگانیک بوده و باعث بهبود عملکرد و سلامت جوجه های گوشتی می شود.

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف کنجاله کنجد مکمل شده با فیتاز بر عملکرد، صفات لاشه و استخوان درشت نی بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2، شامل دو سطح آنزیم فیتاز (صفر و 1/0 گرم در کیلوگرم جیره) و سه سطح جایگزینی کنجاله کنجد (صفر، 25 و50 درصد) انجام گرفت. تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی به 6 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار با 15 بلدرچین اختصاص داده شد. نتایج نشان داد، سطوح مختلف کنجاله کنجد و آنزیم فیتاز و اثر متقابل آنها بر افزایش وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی اثر معنی داری نداشت. درصد کبد در تیمار تغذیه شده با سطح 25 درصد کنجاله کنجد افزایش یافت(P<0/05). وزن، وزن نسبی، حجم، درصد کلسیم و فسفر استخوان درشت نی در بلدرچین های تغذیه شده با سطح 50 درصد کنجاله کنجد به صورت معنی دار بالاتر بود(P<0/05). افزودن آنزیم فیتاز منجر به افزایش درصد طحال، چگالی، درصد خاکستر، درصدکلسیم و فسفر استخوان درشت نی شد(P<0/05). تیمار حاوی 50 درصد کنجاله کنجد مکمل شده با آنزیم فیتاز از درصد ران بیشتری در مقایسه با تیمار فاقد کنجاله کنجد و بدون آنزیم فیتاز برخوردار بود(P<0/05). درصد فسفر استخوان درشت نی، در تیمارهای حاوی 25 و 50 درصد کنجاله کنجد با آنزیم فیتاز نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود (P<0/05). بر اساس نتایج این آزمایش می توان از سطح 25 و 50 درصد کنجاله کنجد در جیره بلدرچین ژاپنی، بدون اثر منفی بر عملکرد، صفات لاشه و استخوان درشت نی استفاده نمود.

تزریق ویتامین های ب6 و ب12 در تخم مرغ های بارور تحت تنش تزریق اتانول بر جوجه درآوری (آزمایش اول)، عملکرد و فراسنجه های بیوشیمیایی خون جوجه های گوشتی (تفریخ شده از آزمایش اول) تحت تنش سرمایی طی پرورش (آزمایش دوم) بررسی شد. در آزمایش اول، تعداد 510 عدد تخم مرغ بارور در شش گروه داخل انکوباسیون قرار گرفتند. تعداد 180 عدد از تخم مرغ ها، بعنوان شاهد لحاظ شد (شاهد بدون تزریق، شاهد با سوراخ کردن پوسته و شاهد با تزریق آب مقطر). به 110 عدد تخم مرغ، 25 میکرولیتر محلول (1: 1) آب مقطر + اتانول 5/47 درصد تزریق گردید. به دو گروه دیگر هر یک به تعداد 110 عدد تخم مرغ، به ترتیب 25 میکرولیتر محلول (1: 1) اتانول 5/47 درصد + 100 میکرولیتر ویتامین ب6 و 25 میکرولیتر محلول (1: 1) اتانول 5/47 درصد + 1000 میکرولیتر ویتامین ب12 تزریق شدند. از جوجه های تفریخ شده، تعداد 240 قطعه به آزمایش دوم اختصاص یافت. دمای سالن در 28 تا 42 روزگی در 2± 12 درجه سانتیگراد نگهداری گردید. جوجه درآوری در گروه اتانول نسبت به شاهد به طور معنی داری کمتر بود(05/0P<) و تزریق ب12 و ب6، تنش اتانول را کاهش داد. تری گلیسیرید، لیپوپروتئین با چگالی خیلی کم و گلوکز در گروه اتانول در سن14روزگی، به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود و در گروه ب12 و ب6 از گروه اتانول کمتر بود(05/0P<). در سن42 روزگی (بعد از تنش سرمایی)، کلسترول، تری گلیسیرید، لیپوپروتئین های با چگالی کم در گروه اتانول نسبت به گروه شاهد افزایش یافت و در گروه ب12 و ب6 نسبت به گروه اتانول به طور معنی داری کاهش یافت.

به منظور بررسی اثر پودر گیاهان دارویی آویشن شیرازی، مریم گلی، مخلوط آویشن شیرازی و مریم گلی و نیز پروبیوتیک پروتکسین بر صفات کیفی تخم مرغ، فراسنجه های بیوشیمیایی خون و تغییرات هیستومورفولوژیک کبد مرغ های تخم گذار، آزمایشی با استفاده از تعداد 225 قطعه مرغ تخم گذار لگهورن، بعد از اوج تولید (42 هفتگی) به مدت10هفته انجام پذیرفت. مرغ ها به صورت تصادفی بین 9 تیمار آزمایشی متشکل از 5 تکرار و 5 قطعه مرغ در هر تکرار اختصاص یافتند. تیمارها شامل گروه شاهد، سطوح 2/0 و 4/0 درصد پودر برگ آویشن شیرازی، 2/0 و 4/0 درصد پودر برگ مریم گلی، 2/0 و 4/0 درصد مخلوط مساوی از آویشن شیرازی و مریم گلی و 005/0 و 01/0 درصد از پروبیوتیک پروتکسین بودند. نتایج بیانگر آن بود که استفاده از سطح 4/0 درصد مخلوط مساوی از پودر برگ آویشن و مریم گلی موجب کاهش حاشیه ای وزن نسبی کبد (07/0=P)، کاهش فعالیت آنزیم های سرمی SGOT (08/0=P) و SGPT (05/0>P) و نیز افزایش قابل ملاحظه دانسیته رنگ هپاتوسیت ها (05/0>P) و HDL پلاسما (05/0>P) شد. استفاده از مخلوط پودر گیاهان دارویی مورد آزمون در سطح 4/0 درصد سبب افزایش حاشیه ای وزن پوسته (06/0=P) و افزایش معنی دار (05/0>P) استحکام پوسته، شاخص رنگ زرده و نیز واحد هاو در دوره آزمایش 48 تا 52 هفتگی شد. لذا یافته های مطالعه حاضر پیشنهاد دهنده آن است که بهره گیری از سطح 4/0 درصد مخلوط پودر گیاهان دارویی آویشن شیرازی و مریم گلی می تواند سبب بهبود قابل ملاحظه شاخص های سلامت کبد، پروفیل چربی های خون و صفات کیفی تخم مرغ هم چون استحکام پوسته، شاخص رنگ زرده و واحد هاو نسبت به دیگر سطوح گیاهان دارویی و یا پروبیوتیک شود.

به منظور بررسی تاثیر تزریق داخل تخم مرغی و مصرف سطوح مختلف عصاره شیرین بیان و نانوذرات کلوئیدی نقره بر عملکرد و برخی فراسنجه های خون جوجه های گوشتی در مرحله جنینی و رشد، در جایگزینی با آنتی-بیوتیک فلاوومایسین® ، آزمایشی با استفاده از 800 تخم مرغ نطفه دار سویه تجاری راس 308 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 10 تیمار، 4 تکرار و 20 تخم مرغ در هر تکرار، انجام شد. تیمار های مرحله تزریق داخل تخم مرغ شامل عصاره شیرین بیان (صفر، 100 و 200 قسمت در میلیون)، نانو ذرات نقره (صفر، 30 و 60 قسمت در میلیون)، گروه شاهد منفی (بدون تزریق) و شاهد مثبت (تزریق 1/0میلی لیتر آب مقطر استریل) بودند. تیمارهای مرحله رشد شامل عصاره شیرین بیان (صفر، 1 و 2 گرم در کیلوگرم)، نانو ذرات نقره (صفر و 120 قسمت در میلیون)، تیمار حاوی آنتی بیوتیک فلاوومایسین® با غلظت 450 قسمت در میلیون و دو گروه شاهد از مرحله جنینی بودند. نتایج نشان دادند که تزریق 100 قسمت در میلیون عصاره شیرین بیان+60 قسمت در میلیون نانو-ذرات نقره، در مقایسه با گروه های تیمار شده با عصاره شیرین بیان و نانو ذرات نقره درصد جوجه درآوری را بطور معنی داری افزایش داد (01/0>P). وزن و طول بدن جوجه ها پس از تفریخ در تمام تیمار ها خصوصاً بالاترین سطوح عصاره شیرین بیان و نانو ذرات نقره بطور معنی داری افزایش یافت (01/0>P). بالاترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار حاوی 450 قسمت در میلیون آنتی بیوتیک فلاوومایسین® و شاهد منفی (01/0>P) و پایین ترین آن در تیمار حاوی 120 قسمت در میلیون نانو ذرات نقره و تیمار حاوی 2 گرم در کیلوگرم عصاره شیرین بیان+120 قسمت در میلیون نانو ذرات نقره مشاهده شد (01/0>P). غلظت HDL در تیمار حاوی 100 قسمت در میلیون عصاره شیرین بیان افزایش یافت (05/0>P). به طور کلی، شیرین بیان و نانو ذرات کلوئیدی نقره می توانند با ارتقاء شرایط جسمانی جوجه ها، عملکرد و خصوصیات لاشه را بهبود داده و بعنوان جایگزینی برای آنتی بیوتیک فلاوومایسین® مطرح باشند.

در این مطالعه اثر مصرف کوتاه مدت جیره حاوی انرژی زیاد و تزریق گنادوتروپین جفت اسب1 (eCG) و گنادوترپین جفت انسان2 (hCG) بر دینامیک فولیکولی، متابولیت های خون و پاسخ تولید مثلی میش های نائینی بررسی شد. از 45 رأس میش نایینی 3 تا 4 ساله استفاده شد که به سه گروه 15 رأسی تقسیم شدند. تیمارها شامل: 1-جیره نگهداری همراه با تزریق eCG (Me)، 2-جیره کوتاه مدت پر انرژی همراه با تزریق eCG (HEe) و 3-جیره کوتاه مدت پر انرژی همراه با تزریق eCG و hCG (HEeh). چرخه فحلی تمام میش ها با اسفنج حاوی پروژسترون به مدت 12 روز در فصل تولیدمثلی، همزمان شد. تغذیه کوتاه مدت جیره پرانرژی به مدت 6 روز (از 4 روز قبل گذاشتن اسفنج تا 1 روز پس از برداشتن آن) انجام شد. تزریق eCG یک روز قبل از برداشتن اسفنج و تزریق hCG در روز برداشتن اسفنج و یک روز پس از آن انجام شد. نتایج نشان داد که صرف نظر از نوع هورمون تزریق شده، مصرف کوتاه مدت جیره پرانرژی جمعیت فولیکول های متوسط و بزرگ را افزایش (05/0>P) داد. در گروه های مصرف کننده جیره پرانرژی غلظت گلوکز، کلسترول و انسولین بیشتر (05/0>P) و غلظت نیتروژن اوره ای سرم کمتر (05/0>P) از گروه Me بود. قبل از برداشتن اسفنج، غلظت استرادیول در گروه-های HEe و HEeh کاهش (05/0>P) و پس از آن افزایش (05/0>P) یافت. گروهHEeh بیشترین (05/0>P) نرخ دوقلوزایی (9/42%) را داشت. به طور کلی تغذیه کوتاه مدت جیره پرانرژی همراه با تزریق گنادوتروپین های جفتی موجب افزایش توسعه فولیکولی، تغییر فراسنجه های خونی و بهبود عملکرد تولیدمثلی میش های نایینی شد.

این مطالعه به منظور بررسی اثرات افزودنی حاوی پروبیوتیک پروتکسین (100 گرم/ تن)، ویتامین C (300 میلی گرم/ کیلوگرم) و بتائین (یک کیلوگرم/ تن) در سه سویه تجاری جوجه گوشتی (آربورایکرز، راس 308 و کاب 500) بر عملکرد رشد در شرایط تنش گرمایی انجام گرفت. این مطالعه به شکل فاکتوریل 3×2، شامل 2 سطح از افزودنی مورد نظر (با و بدون افزودنی) و 3 سویه جوجه گوشتی با 6 تیمار، 4 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام شد. جوجه ها تا سن 21 روزگی که در شرایط دمایی عادی (23 درجه سانتی گراد) قرار داشتند. از سن 21 روزگی روزانه هشت ساعت با دمای 37 درجه سانتی گراد تحت تنش گرمایی قرار گرفتند. جهت انتخاب بهترین سویه و تصمیم گیری در مورد استفاده از این افزودنی در شرایط تنش گرمایی از روش مدیریت تصمیم گیری چند شاخصی استفاده شد. بر اساس نمره دهی حاصل از این روش سه سویه راس، کاب و آربورایکرز، تحت تنش گرمایی که با افزودنی تغذیه شده بودند به ترتیب نمرات 8587/0، 7595/0 و6884/0 را به دست آوردند. در زمان عدم استفاده از افزودنی و وجود تنش ضعیفترین عملکرد به ترتیب مربوط به سویه آربورایکرز، کاب و راس بود. بر اساس نتایج به دست آمده می توان استفاده از افزودنی حاوی پروبیوتیک، ویتامین C و بتائین را به عنوان راه کاری جهت کاهش اثرات منفی تنش گرمایی بر عملکرد سویه های تجاری جوجه گوشتی توصیه نمود.

هدف از این مطالعه بررسی اثر کاهش نسبت اسیدهای چرب امگا 6 به امگا 3 جیره طی دوره پس از زایش بر غلظت هاپتوگلوبین پلاسما، متابولیت های خونی و مقاومت به انسولین درگاوهای هلشتاین بود. تعداد 24 راس گاو چند شکم زا به طور تصادفی در سه تیمار با نسبت اسیدهای چرب امگا-6 به امگا-3: 5/2 به 1 (نسبت کم)، 5/4 به 1 (نسبت متوسط)، و 5/6 به 1 (نسبت زیاد) توزیع شدند. خونگیری در روز 7، 14، 28، 42، 56 و 70 پس از زایش به منظور تعیین غلظت متابولیت های خونی و هاپتوگلوبین انجام شد. تست تحمل گلوکز و چالش انسولین در روزهای 28 و 42 آزمایش انجام شد. غلظت پلاسمایی هاپتوگلوبین در گاوهای تغذیه شده با نسبت زیاد امگا 6 به امگا 3 به طور معنی داری نسبت به دو تیمار دیگر بیشتر بود. تست چالش انسولین در روز 42 روز بعد زایش نشان داد که تغییر در نسبت اسیدهای چرب تیمار متوسط باعث افزایش نرخ زودگی و کاهش سطح زیر منحنی انسولین شد. نتایج این تحقیق گویای آن است که نسبت متوسط از اسیدهای چرب امگا-6 به امگا-3 در جیره گاوهای شیری باعث کاهش مقاومت به انسولین در اثر کاهش یکی از فاکتورهای التهابی می شود.

نشانگرهای تک نوکلئوتیدی تمامی جایگاه های صفات کمی را تحت پوشش قرار داده و به طور بالقوه تمام واریانس ژنتیکی را توجیه می کنند. در این پژوهش از SNPهای گوسفندان سافوک استرالیایی که با تراشه نشانگری 50k شرکت ایلومینا، تعیین ژنوتیپ شده بودند، به منظور برآورد اجزای واریانس ژنومی، استفاده شد. صفات مورد بررسی وزن تولد و وزن شیرگیری بودند. کنترل کیفیت برای فراوانی آللی کمیاب (MAF) در دو آستانه یک و پنج درصد انجام گرفت. برای مطالعه رابطه بین فراوانی آللی و مقدار واریانس ژنتیکی افزایشی توجیه شده، SNPها در پنج گروه مختلف MAF، با تعداد تقریبا برابر در هر گروه، طبقه بندی شدند. تجزیه و تحلیل ها با رویکرد حداکثر درست نمایی محدود شده ژنومی و روش تجزیه و تحلیل صفات پیچیده ژنوم گسترده، انجام گرفت. مقدار وراثت پذیری ژنومی برآورد شده توسط SNPهای با MAF بیشتر از یک درصد، برای اوزان تولد و شیرگیری به ترتیب برابر 45/0 و 19/0 و برای SNPهای با فراوانی آللی کمیاب بیشتر از 5 درصد به ترتیب برابر 42/0 و 18/0 بود. سهم گروه های مختلف SNPهای با فراوانی آللی کمیاب در توجیه واریانس ژنتیکی برای دو صفت متفاوت بوده و به طور کلی بخش قابل توجهی از واریانس ژنتیکی، توسط SNPهای با 20/0 MAF < توجیه شد. با توجه به نتایج به دست آمده حجم نمونه بسیار بزرگ، ایده آل و پوشش بهتر واریانت های با فراوانی پایین مورد نیاز است تا استنتاج قوی تر و قابل اعتمادتری به دست آید.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی نقش نرخ شیوع بیماری در جمعیت مرجع و معماری های مختلف ژنومی بر عملکرد روش جنگل تصادفی و بیز A در صفات آستانه ای بود. بدین منظور، جمعیت های ژنومی برای سطوح متفاوت وراثت پذیری (05/0 و 25/0)، سطوح مختلف LD (پایین و بالا) و تعداد متفاوت جایگاه های صفات کمی (150 و 600) بر روی 30 کروموزم شبیه سازی شدند. جهت ایجاد فنوتیپ دودویی با نسبت های مختلف شیوع بیماری، ابتدا برای 5 درصد حیوانات جمعیت مرجع که کم ترین میانگین فنوتیپی را داشتند کد یک (یا بیمار) و 95 درصد دیگر کد صفر (یا سالم) در نظر گرفته شد. این روند با افزایش یک نرخ 5 درصدی تا زمانی که 50 درصد افرادجمعیت مرجع کد یک داشتند ادامه یافت. صحت ژنومی در هر دو روش جنگل تصادفی و بیز A، با افزایش نرخ شیوع بیماری از5 به 20 درصد، افزایش و پس از آن تا رسیدن به 50 درصد، کاهش یافت. اثر منفی سطوح بالای شیوع بیماری بر صحت ژنومی بیش تر از سطوح پایین آن بود. در مجموع روش جنگل تصادفی نسبت به بیز A نوسانات بیشتری به تغییرات معماری ژنومی و نرخ شیوع بیماری داشت. با وجود صحت ژنومی بالاتر بیز آستانه ای A در جمعیت های مختلف، هنگامی که صفات با وراثت پذیری بالا توسط تعداد زیادی QTL کنترل شدند، روش جنگل تصادفی عملکرد بهتری داشت. علی رغم نقش مهم ساختار ژنتیکی جمعیت مورد آنالیز، بهترین روش پیش بینی ارزش های اصلاحی ژنومی صفات آستانه ای به نرخ شیوع بیماری در جمعیت مرجع وابسته بود

باوجود اهمیت جداسازی اثرات افزایشی آتوزومی و وابسته به جنس در برنامه های اصلاح نژادی، هدف از پژوهش حاضر برآورد وراثت پذیری های صفات تولیدی گوسفند نژاد کرمانی برای کروموزوم های آتوزومی و وابسته به جنس بود. صفات موردمطالعه شامل وزن تولد، سه ماهگی، شش ماهگی، نه ماهگی، یک سالگی، متوسط افزایش وزن روزانه قبل از شیرگیری، متوسط افزایش وزن روزانه از شیرگیری تا شش ماهگی، متوسط افزایش وزن روزانه از شش ماهگی تا یک سالگی، ضریب کلیبر قبل از شیرگیری، ضریب کلیبر در سن شش ماهگی، ضریب کلیبر در سن یک سالگی و وزن پشم سالیانه مربوط به سال های 1372 تا 1391، جمع آوری شده در ایستگاه اصلاح نژاد گوسفند کرمانی شهربابک، بودند. اجزای واریانس و پارامترهای حاصل از آن با استفاده از روش حداکثر درست نمایی محدود شده (REML) و نرم افزار Wombat برآورد شد. وراثت پذیری مستقیم آتوزومی برای صفات وزن تولد، سه ماهگی، شش ماهگی، نه ماهگی، یک سالگی، متوسط افزایش وزن روزانه قبل از شیرگیری، متوسط افزایش وزن روزانه از شیرگیری تا شش ماهگی، متوسط افزایش وزن روزانه از شش ماهگی تا یک سالگی، ضریب کلیبر قبل از شیرگیری، ضریب کلیبر در سن شش ماهگی، ضریب کلیبر در سن یک سالگی و وزن پشم سالیانه به ترتیب0/04± 0/02، 0/05± 0/26، 0/02± 0/33، 0/03± 0/05، 0/05± 0/23، 0/02± 0/15، 0/03± 0/27، 0/02± 0/18، 0/03± 0/02، 0/08± 0/24، 0/03± 0/04 و0/07± 0/15 برآورد شد. وراثت پذیری مستقیم وابسته به جنس برای این صفات ناچیز و در محدوده 0/01تا 0/03 بود. نتایج این مطالعه نشان دادند که ژن های وابسته به جنس، اثرگذاری افزایشی ناچیز بر وزن های بدن در سن های مختلف و وزن پشم سالیانه دارند.

هدف از انجام این پژوهش تعیین نرخ حذف تحت استراتژی جایگزینی بهینه گاو شیری برای حالتهای مختلف تولیدی و سلامتی در گاوهای شیری استان اردبیل می باشد. گاو شیری با متغییر های حالت شامل دوره شیردهی، ظرفیت تولید شیر و حالات مختلف وقوع بیماری ورم پستان تعریف گردید. در هر مرحله گاو شیری به وسیله متغییرهای وضعیتی شامل توان تولیدی در 3 سطح (کم تولید، متوسط و پر تولید) و وضعیت سلامتی در 3 سطح (عدم بیماری، بیماری قابل درمان و بیماری که سبب حذف دام می شود) طبقه بندی شدند. نتایج بررسی مدل نشان داد که نگهداری گاوهای شیری پر تولید تا شکم هفتم و گاو های متوسط تولید تا شکم چهارم توجیه اقتصادی دارد و نگهداری گاو کم تولید توصیه نمی شود. برای استفاده از نتیجه برنامه ریزی پویا از مفهومی بنام ارزش آتی استفاده گردید بطوری که یک تولید کننده زمانی که می خواهد برای حذف یا جایگزینی یک گاو تصمیم گیری کند لازم است منافع و عایدات مورد انتظار در آینده برای نگهداری یا جایگزینی دام با یک دام دیگر را مورد مقایسه قرار دهد. نتایج نشان داد سودی که یک گاو احتمال دارد در آینده بوجود آورد در طی دوره های مختلف شیردهی متفاوت است. بطوری که ارزش آتی با تغییر سن، سطح تولید و مرحله شیردهی تغییر یافت. همچنین ملاحظه گردید که گاوهای با تولید بالاتر ارزش آتی بیش تری دارند و با مسن شدن گاو ارزش آتی کاهش می یابد.

هدف از این مطالعه بررسی انتقال یک ژن عمده با روش های سنتی (Classic)، ژنومیک (Genomic)، سنتی با انتخاب به کمک ژن (GasClassic) و ژنومیک با انتخاب به کمک ژن (GasGenomic) برای بهبود صفت چندقلوزایی با استفاده از شبیه سازی رایانه ای در یک جمعیت گوسفند بود. بدین منظور صفتی با وراثت پذیری 1/0 شامل دو کروموزم که هر یک به طول صد سانتی مورگان بود، شبیه سازی شد. بر روی هر کروموزم 10000 SNPو 100QTL به صورت تصادفی شبیه سازی شد. در کروموزم اول یک QTL به عنوان ژن عمده در موقعیت 7/25 سانتی مورگان شبیه سازی شد که 40 درصد از واریانس ژنتیکی کل را به خود اختصاص داد. اثر الل های مطلوب و نامطلوب برای QTL مورد نظر پس از هفت نسل به ترتیب در دو نژاد A و B تثبیت شد. به منظور انتقال الل مطلوب از نژاد A به نژاد B پنج نسل تلاقی برگشتی (BC) انجام شد و میزان پیشرفت ژنتیکی، صحت ارزیابی، فراوانی الل مطلوب و میزان همخونی برآورد گردید. پیشرفت ژنتیکی در روش GasGenomic و Genomic نسبت به روش GasClassic و Classic به ترتیب 26 و 62 درصد بیشتر بود. فراوانی الل مطلوب، پس از پنج نسل در روش Classic، Genomic، GasClassic و GasGenomic در BCها به ترتیب 387/0، 778/0، 965/0 و 975/0 بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد اگر هدف وارد کردن یک ژن عمده به نژادهای بومی-باشد روش سنتی انتخاب به کمک ژن می توان فراوانی ژن عمده را به اندازه روش ژنومیک با انتخاب به کمک ژن افزایش دهد.

صنعت مرغداری به لحاظ تأمین بخش عمده ای از نیازهای غذایی و پروتئینی کشور از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. در این تحقیق به بررسی مدل سازی مصرف انرژی تولید مرغ گوشتی پرداخته شده است. به این منظور اطلاعات مورد بررسی از 45 تولیدکننده مرغ گوشتی به طور تصادفی در استان مازندران جمع آوری گردید. ابتدا میزان انرژی مصرفی و شاخص های انرژی محاسبه و سپس با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی به مدل سازی انرژی ستانده به عنوان عملکرد پرداخته شده است. نتایج نشان داد که میزان کل انرژی نهاده و ستانده در تولید مرغ گوشتی به ترتیب در حدود 79/153 و 45/27 گیگاژول به ازای 1000 قطعه مرغ می باشد. نهاده سوخت با میزان 48/61 درصد بیشترین سهم مصرف انرژی در بین نهاده های تولید مرغ گوشتی را دارد و شاخص نسبت انرژی در تولید این محصول 18/0 محاسبه شد. نتایج این مطالعه نشان داد مدل ساخته شده با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی با ضریب تشخیص 99/0 و با ساختار 1-12-5 دارای بیشترین دقت و بهترین عملکرد می باشد. بنابراین، این مدل به عنوان بهترین روش برای برآورد انرژی ستانده بر اساس انرژی های ورودی در منطقه مورد مطالعه پیشنهاد می گردد. در ارزیابی تاثیرپذیری خروجی از نهاده های ورودی، سوخت فسیلی بالاترین حساسیت را در بین نهاده های تولیدی از خود نشان داد که لزوم بازنگری در منابع انرژی را بیش از پیش آشکار می سازد.

در این آزمایش تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی ماده سویه راس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل 3×2 به 6 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 12 جوجه در هر تکرار تقسیم شدند. فاکتورها شامل دو سطح عصاره چای سبز (صفر و 500 میلی گرم بر کیلوگرم از جیره ) و جیره های فاقد/حاوی چربی (جیره های فاقد چربی، جیره حاوی روغن سویا و جیره حاوی پیه گوسفندی) بودند. استفاده از عصاره چای سبز بر عملکرد، چربی درون بافتی، جمعیت میکروبی روده و ثبات اکسیداتیو گوشت تأثیر نداشت (05/0p>). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در اثر استفاده از هر دو منبع چربی در مقایسه با جیره های فاقد چربی بهبود یافت (05/0p<). استفاده از روغن سویا در مقایسه با پیه گوسفندی و جیره های فاقد چربی منجر به افزایش چربی محوطه بطنی و کاهش راندمان لاشه شد (05/0p<). استفاده از عصاره چای سبز در جیره های حاوی چربی بر کاهش چربی احشایی موثر بود (05/0p<). گروه های دریافت کننده عصاره چای سبز به همراه روغن سویا دارای جمعیت لاکتوباسیلوس بیشتری در مقایسه با گروه های دریافت کننده چای سبز به همراه پیه گوسفندی بودند (05/0p<). استفاده از روغن سویا منجر به افزایش معنی داری در چربی درون بافتی و میزان مواد واکنش دهنده با تیوباربیتوریک اسید گوشت ران شد (05/0p<). یافته های این تحقیق نشان داد که استفاده از عصاره چای سبز در جیره های حاوی چربی جیره ای از نوع اشباع و غیر اشباع موجب بهبود جمعیت میکروبی روده و کاهش میزان چربی لاشه جوجه های گوشتی شد ولی بر چربی درون بافتی و اکسیداسیون گوشت تأثیری نداشت.

در این مطالعه به منظور بررسی اثر پروبیوتیک باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس در کاهش اثرات مضر آفلاتوکسین B1 از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (نر و ماده) سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل (2×2×2) با 8 تیمار، 4 تکرار و تعداد 15 قطعه در هر تکرار استفاده شد. فاکتورها شامل جنسیت (خروس و مرغ)؛ 2) آفلاتوکسین B1 در دو سطح (صفر و 500 میکروگرم در کیلوگرم)؛ 3) پروبیوتیک باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس در دو سطح (صفر و 109 واحد تشکیل دهنده کلنی در میلی لیتر) بودند. عملکرد، فعالیت آنزیم های کبدی، ایمنی و برخی شاخص های خونی تحت تاثیر جنسیت قرار نگرفتند (P>0. 05). جوجه هایی که جیره حاوی آفلاتوکسین B1 خورده بودند، کاهش وزن و مصرف خوراک معنی داری نسبت به سایر گروه ها داشتند (05/0 P<). ضریب تبدیل غذایی در کل دوره تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و لاکتات دهیدروژناز افزایش معنی داری در تیمار آفلاتوکسین B1 نشان دادند (05/0 P<). تعداد گلبول های سفید و قرمز و درصد هماتوکریت و هموگلوبین در گروه آفلاتوکسین B1 نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری کاهش یافتند (05/0 P<). کم ترین عیار پادتن علیه بیماری نیوکاسل و گلبول قرمز گوسفند و همچنین کم ترین ضخامت پوست در پاسخ به فیتوهماگلوتنین در گروه آفلاتوکسین B1 مشاهده شد(05/0 P<). با توجه به نتایج، مکمل کردن باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس به جیره آلوده به آفلاتوکسین B1 توانست عملکرد را بهبود بخشد و فعالیت آنزیم های کبدی و پاسخ ایمنی را در مقایسه با جیره آلوده به آفلاتوکسین B1 افزایش دهد (05/0 P<).