فیزیولوژی و فارماکولوژی
سال:1385 | دوره:10 | شماره:2 |تعداد مقالات:13

دکتر نصر گیتی در اول شهریور ماه سال 1293 خورشیدی در تهران دیده به جهان گشودند. ایشان در گروه اولین دانشجویانی قرار داشتند که در اوایل تاسیس دانشگاه تهران در دانشکده پزشکی به تحصیل مشغول و پس از طی دوره پزشکی با رتبه اول موفق به اخذ دانشنامه پزشکی گردیدند و در همان سال به عنوان دستیار تحقیقاتی در گروه فیزیولوژی به همکاری خود با دانشگاه تهران ادامه دادند. با توجه به علاقه وافری که به علوم پایه داشتند تحصیلات خود را در رشته فیزیولوژی در تهران، پاریس، نیویورک و مارسی ادامه داده و در سال 1324 خورشیدی موفق به دریافت درجه دکترا (D.Sc.) در زمینه فیزیولوژی بالینی از دانشگاه پنسیلوانیا شدند ایشان برای اولین بار الکتروانسفالوگرافی را در ایران وارد پزشکی بالینی نموده و در تحقیق نیز از آن استفاده نمودند.دکتر گیتی در سال 1346 موسسه طب تجربی را در دانشگاه تهران تاسیس نمودند (2) و بدون هیچ تردیدی می توان ادعا نمود که این موسسه از بدو تاسیس تاکنون در تحقیقات بیومدیکال پیشتاز بوده است.پروفسور گیتی از بنیانگذاران اصلی انجمن فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران می باشند. این انجمن در سال 1347 تاسیس شد و در سال های 1969 و 1971 میلادی به ترتیب از عضو رسمی اتحادیه بین المللی فارماکولوژی (IUPHAR) و اتحادیه بین المللی فیزیولوژی (IUPS) گردید (3). در کارنامه پر از افتخارات علمی پروفسور گیتی چندین مقاله و کتاب ارزشمند به چشم می خورد. ایشان پس از 35 سال فعالیت علمی در سال 1352 خورشیدی از خدمت دانشگاهی بازنشسته و در بهار 1384 خورشیدی دیده از جهان فانی بربستند.

مقدمه: مطالعات متعدد نشان داده اند که هسته لوکوس سرولئوس (LC) نقش مهمی را در پردازش اطلاعات حسی بر عهده دارد. ولی تاکنون نقش آن در مورد مکانیسم مهار جانبی (Surround inhibition) شناخته نشده است. در این تحقیق، با استفاده از خم نمودن کنترل شده سبیل ها، اثر تحریک الکتریکی LC بر پاسخ نورون های لایه پنجم قشر بارل مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: در این مطالعه از موش های صحرایی بالغ نژاد Wistar با وزن 250-350 گرم استفاده شد. بدین منظور، هسته LC، در زمان های 0،50،100،200،400 میلی ثانیه قبل از خم نمودن سبیل اصلی یا سبیل کناری به تنهایی و یا قبل از خم شدن توام سبیل ها تحریک می شد. برای بررسی اثر تحریک الکتریکی هسته LC بر میدان دریافتی مهاری نورون های قشر بارل، سبیل اصلی 20ms بعد از خم شدن سبیل کناری جا به جا می شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی LC در فواصل زمانی 50-400 ms، سبب افزایش بزرگی پاسخ نورون های لایه پنجم قشر بارل، در پاسخ به جا به جایی سبیل اصلی می شود (P<0.05). همچنین این افزایش پاسخ متعاقب تحریک الکتریکی LC در فاصله زمانی 001 ms نیز در مورد جابجایی سبیل کناری مشاهده می شود (P<0.01) . تاخیر پاسخ نورون ها، هنگامی که LC، ms 400 قبل از جا به جایی سبیل اصلی تحریک می شد، کاهش پیدا کرد (P<0.01)، در حالی که تحریک فازیک LC اثری بر تاخیر پاسخ نورون ها، در رابطه با جا به جایی سبیل کناری نشان نداد. در اثر تحریک الکتریکی LC اثر مهاری خم شدن سبیل کناری بر بزرگی پاسخ نورون ها، به خم شدن سبیل اصلی افزایش می یافت.نتیجه گیری: این یافته ها، نشان می دهد که هسته LC، با تعدیل پاسخ نورون ها، باعث افزایش پاسخ دهی آنها به تحریکات حسی و نیز افزایش میدان دریافتی نورون ها می شود.

زمینه و هدف: گیاه شوید (Anethum graveolens) از تیره جعفری (Umbelliferae) بوده و اثرات ضد نفخ، ضد اسپاسم، ضد تشنج، اثر کاهنده اسید معده و نیز اثر ضد انقباضی آن بر رحم موش صحرایی تاکنون گزارش شده است. هدف این تحقیق، بررسی اثر عصاره آبی الکلی میوه شوید بر انقباضات ایلئوم ناشی از بعضی از محرک های شناخته شده و مطالعه مکانیسم آن می باشد.روش ها، عصاره میوه شوید با الکل %70 و با روش خیساندن تهیه شد. ایلئوم موش های بالغ نر در حمام بافت حاوی محلول تایرود  (37 o c)قرار داده و انقباضات ناشی از کلرورپتاسیم و استیل کولین و کلرورباریم به روش ایزوتونیک ثبت شد.یافته ها: نتایج نشان می دهند که عصاره میوه شوید (0.5، 1، 2 و 4mg/ml) به صورت وابسته به غلظت، انقباضات ایلئوم ناشی از کلرورپتاسیم (60mM) و استیل کولین (1µm) و کلرور باریم (4mM) کاهش می دهد (P<0.0001)، اثر مهارتی عصاره بر انقباض ناشی از کلرور پتاسیم تحت تاثیر حضور آنتاگونیست رسپتورهای آلفا- آدرنرژیک (فنتولامین 1mm)، آنتاگونیست رسپتورهای بتا- آدرنرژیک (پروپرانول 1mm) و آنتاگوئیست رسپتورهای اوپیوئیدی (نالوکسون 1mm) قرار نگرفت. از طرف دیگر مهار آنزیم نیتریک اکساید سنتاز (L-NAME، 100 mM) مانع از بروز اثر مهاری عصاره نشد. همچنین اثر انقباضی کلسیم بر ایلئوم دپولاریزه شده ناشی از کلرورپتاسیم (120mM) در حضور عصاره کاهش یافت (P<0.0001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده می توان پیشنهاد نمود که عصاره آبی الکلی میوه شوید احتمالا با انسداد کانال های کلسیمی وابسته به ولتاژ، اثر مهاری خود را اعمال کرده و رسپتورهای آلفا- و بتا- آدرنرژیک، اوپیوئیدی و نیز نیتریک اکساید در این امر دخالتی ندارند. همچنین عملکرد مهاری عصاره وابسته به حضور کلسیم در محیط می باشد.

مقدمه: تحمل به بیدردی حاصل از تجویز دوز درمانی مرفین (HD) high dose و نقش پروتئین های G تحریکی در آن در مطالعات قبلی گزارش شده است. در مطالعه حاضر امکان ایجاد تحمل به هیپرآلژزی ناشی از دوزهای بسیار اندک مرفین (ULD) ultra low dose و شباهت آن با تحمل به اثر ضد دردی مرفین بویژه نقش مسیر نشانه پردازی Gs در این دو فرایند مورد بررسی قرار گرفته است.روش ها: در همه گروه های آزمایشی از موش صحرایی نژاد Wistar در محدوده وزنی 180-220 استفاده شد و همه تزریقات داخل صفاقی بود. برای ایجاد تحمل تجویز HD و یا ULD به مدت 5 روز انجام شد و روز ششم از آزمون (TF) tail-felick در قبل و 30 دقیقه بعد از تجویز دارو جهت اندازه گیری آستانه درد حرارتی استفاده شد. برای بررسی اثر پیش درمانی ULD در ایجاد تحمل به HD تجویز 5 روزه ULD و HD به فاصله 15 دقیقه طی 5 روز متوالی صورت گرفت و روز ششم پاسخ به HD اندازه گیری شد. بررسی تحمل متقابل با تجویز یک دوز طی 5 روز اول و آزمون TF در پاسخ به دوز دیگر در روز ششم صورت گرفت. برای مهار مسیر نشانه پردازی Gs از داروی oseltamivir استفاده شد. در همه موارد توام درمانی، آزمون (TF) 30دقیقه پس از آخرین تجویز انجام شد.نتایج: نتایج نشان داد که: 1- تجویز مزمن ULD باعث ایجاد تحمل به اثر هیپرآلژزیک آن می شود. 2- تجویز مرفین ULD قبل از مرفین HD باعث کاهش شدت تحمل بهHD  می شود. 3- کاربرد مزمن ULD باعث کاهش اثر ضد دردی مرفین HD می شود 4- از طرف دیگر مصرف همزمان (1mg/kg/i.p.) oseltamivir هم بلوک کننده هیپرآلژزی حاد ناشی از مرفین ULD و هم بلوک کننده تحمل به این دوز می باشد و تحمل به اثر ضد دردی مرفین را نیز کاهش می دهد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده تشابه نسبی مکانیزم تحمل به اثرات هیپرآلژزیک و ضد دردی مرفین بود و دخالت مسیر نشانه پردازی Gs در این پدیده ها را نشان داد. شناخت مسیرهای دخیل در تحمل به هیپرآلژزی مرفین نیازمند مطالعات دیگری است.

مقدمه: قبلا گزارش شده که وابستگی خوراکی به مرفین تشکیل یادگیری و حافظه فضایی در موش صحرایی را تسهیل می کند. در این مطالعه حاضر نقش گیرنده های ان متیل دی آسپارتات (NMDA) ناحیه CA1 هیپوکمپ در فرآیند مذکور بررسی شده است.روش ها: به این منظور موش های صحرایی نر در 4 گروه تقسیم گردیدند. ناحیه CA1 هیپوکمپ بصورت دو طرفه طبق اطلس پاکسینوس با دستگاه استریوتاکسی کانول گذاری شد. حیوانات 5 روز پس از بهبودی به مدت 30 روز محلول مرفین سولفات یا سوکروز در آب آشامیدنی دریافت نمودند. از روز 26 تا 30 مطالعات در ماز آبی موریس انجام شد. در روزهای مذکور حیوانات 30 دقیقه قبل از آزمایش 3.7 میکروگرم در حجم 0.5 میکرولیتر D¸L-AP5 (آنتاگونیست گیرنده های NMDA) یا 0.5 میکرولیتر سالین در هر طرف ناحیه CA1 هیپوکمپ دریافت می کردند. شاخصه های یادگیری و حافظه فضایی به روش آنالیز واریانس (ANOVA) بررسی شد.یافته ها: نتایج پیشنهاد می کند که وابستگی به مرفین شاخصه های یادگیری و حافظه فضایی را در ماز آبی موریس تقویت می کند. این شاخصه ها با تجویز D¸L-AP5 در هر دو گروه شاهد و وابسته مهار می شود.نتیجه گیری: فعال شدن گیرنده های NMDA در ناحیه CA1 هیپوکمپ در تقویت یادگیری و حافظه فضایی در حیوانات وابسته نقش اساسی دارد.

مقدمه: سلول های بنیادی جنینی (ES) به عنوان سلول های پرتوان (pluripotent) مشتق از توده سلولی داخلی پلاستوسیست توانایی تمایز به سلول های بنیادی عصبی را در محیط invitro دارند و در مطالعه نورون زایی (neurogenesis) و تولید سلول های اهدایی جهت پیوند عصبی ارزشمند هستند. هدف از این مطالعه بررسی نقش دو فاکتور مهم در جریان تکوین سیستم عصبی یعنی فاکتور رشد فیبروبلاستی 2 و رتینوئیک اسید در تمایز سلول های بنیادی جنینی موش به سلول های عصبی به عنوان یک محل تکوینی مناسب در محیط invitro می باشد.روش ها: از سلول های بنیادی جنینی موش رویان B1 استفاده شد. نحوه تمایز سلول های بنیادی جنینی به سلول های عصبی بر اساس تشکیل اجسام شبه جنینی Embryoid bodies (EBs) به مدت 2 روز و سپس تیمار آنها در 6 گروه با فاکتورهای مختلف از جمله رتینوئیک اسید (RA) و فاکتور رشد فیبروبلاستی (FGF-2)2 به مدت 4 روز بصورت سوسپانسیون در محیط کشت بود و نهایتا کشت این اجسام شبه جنینی روی یک ماده چسبنده نظیرپلی- L- لیزین (poly- L- lysine) برای 5 روز تمایز بود.یافته ها: بررسی تجلی نشانگر عصبی b- توبولین III در سلول های عصبی مشتق از سلول های بنیادی جنینی با استفاده از تکنیک ایمونوسیتوشیمی و همچنین بررسی نتایج حاصل از آنالیز آماری درصد کلنی های تمایز یافته به سلول های عصبی مشخص کرد که رتینولیک اسید به عنوان یک فاکتور القا کننده قوی باعث تمایز سلول های بنیادی جنینی به سلول های عصبی می شود و معلوم شد که تحت تاثیر ترکیبی از فاکتور رشد فیبروبلاستی 2 و رتینوئیک اسید سلول های بنیادی جنینی به سلول های عصبی با استطاله های طویل تر و قطور تر تمایز می یابند.نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که تحت تاثیر فاکتور رشد فیبروبلاستی 2 و رتینوئیک اسید امکان تولید سریع و کافی تعداد زیادی از سلول های عصبی (نورون ها) با استطاله های طویل تر و قطورتر متناسب با نورون های حرکتی نواحی خلفی تر نخاع جهت پیوند در ضایعات نخاعی ایجاد می شود.

مقدمه: مطالعات متعدد نشان دهنده تاثیر گیرنده های دوپامینی بر خواص سرخوشی آور مورفین است. تاثیر اولانزاپین (یک آنتاگونیست گیرنده های دوپامینی) بر ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین در موش های کوچک آزمایشگاهی نر و ماده در مطالعه حاضر بررسی شد.مواد و روش ها: در این تحقیق با استفاده از روش ترجیح مکان شرطی شده غیر- طرفدار، تاثیر اولانزاپین بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین در موش های کوچک آزمایشگاهی نر و ماده نژادN-MRI  با میانگین وزنی 20-25 گرم مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: تزریق زیر جلدی مورفین (1-10 mg/kg) ترجیح مکانی را در موش نر و ماده القا نمود. تجویز داخل صفاقی (i.p.) اولانزاپین (1-5 mg/kg) توانست تنفر مکانی را در موش های ماده القا نماید. این اثر در موش های نر دیده نشد. تجویز داخل صفاقی اولانزاپین mg/kg) 5 و 2.5 و 1) هم القا و هم بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین را موش های نر و ماده کاهش داد. تجویز اولانزاپین (5mg/kg ,i.p.) سبب مرگ بیش از %08 موش های ماده شد اما در موش های نر این اثر دیده نشد. این پدیده با پیش تجویزی ال- آرژینین (پیشساز نیتریک اکساید) (20mg/kg ,i.p.) مهار شد.نتیجه گیری: بنظر می رسد که اولانزاپین اثرات سرخوشی آور مورفین را در موش های نر و ماده بخوبی مهار می کند اما در موش های ماده اثرات جانبی آن شدیدتر است.

مقدمه: مرزنجوش (Origanum vulgare) گیاهی است که سرشار از آنتی اکسیدان های فنولی و یک منبع مهم برای افزودنی های غذایی محسوب می شود.علف هایی مثل مرزنجوش سال ها است که بعنوان محافظ غذایی مورد استفاده هستند و در طب سنتی در درمان بیماری های مزمن و در رابطه با درمان بیماری های مرتبط با اکسیدان ها نظیر دیابت اهمیت بالقوه ای دارند. در اینجا ما نقش عصاره آبی مرزنجوش را در یادگیری فضایی موش های صحرایی بررسی کردیم.مواد: بعد از شناسایی علمی گیاه برگ ها جدا شد و عصاره آبی گیاه مذکور تهیه گردید. از 35 سر موش صحرایی نر از نژاد NMRI در محدوده وزنی (275±25) گرم در 5 گروه استفاده شد. در گروه کنترل هیچگونه تجویزی صررت نگرفت. در گروه شاهد سم فیزیولوژی و همچنین در گروه های آزمایشی عصاره با دوزهای 150، 300 و 450 میلی گرم در کیلو گرم بصورت داخل صفاقی در حیوانات تزریق شد. به منظور ارزیابی یادگیری فضایی، تمامی موش ها با دستگاه ماز T- شکل بر طبق روش استاندارد طی 9 روز متوالی مورد مطالعه قرار گرفتند و پارامترهای تعداد دفعات صحیح و خطا در رسیدن به خانه صحیح در ماز در طی شکل گیری یادگیری ساده و معکوس و نیز زمان های تاخیر در روزهای یادگیری و تست خاموشی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها:استفاده از آنالیز آماری ANOVA نشان داد که عصاره آبی مرزنجوش در دوز 450 mg/kg میانگین تعداد دفعات خطا در یادگیری ساده و دفعات آموزش تا رسیدن به معیار صحیح یادگیری معکوس را کاهش می دهد (P<0.05). همچنین دوز 300 mg/kg میانگین تعداد دفعات خطا تا رسیدن به معیار صحیح یادگیری معکوس را در مقایسه با کنترل کاهش می دهد (P<0.05). اما بر زمان تاخیر یادگیری و تست خاموشی اثر معنی داری نشان نمی دهد.نتیجه گیری: بنظر می رسد که اثر تقویت کنندگی عصاره مرزنجوش در یادگیری مربوط به آنتی اکسیدان ها و نیز عوامل مهار کننده آنزیم کولین استراز موجود در آن از جمله اسید اورسالیک باشد.

مقدمه: کاربردهای مختلفی برای سرما در توانبخشی وجود دارد. در مورد کاربرد یخ بر روی عضو و تاثیر آن بر برانگیختگی موتورنورون های نخاعی نتایج متفاوتی در دست است.روش ها: این مطالعه به منظور بررسی اعمال سرمای کنترل شده (مالش پماد سرد با دمای 3 درجه سانتی گراد) و اثر آن بر پوست ستون فقرات (ناحیه اطراف مهره T11، محل خروج ریشه عصبی S1) بر تحریک پذیری موتورنورون های عضله سولئوس بر روی 10 مرد سالم غیر ورزشکار انجام شد. هر فرد در دو جلسه جداگانه [کنترل (پماد وازلین با دمای محیط) و آزمایش (پماد وازلین سرد با دمای 4 درجه)] بررسی شد. برای ارزیابی تغییرات تحریک پذیری موتورنورون ها، از منحنی فراخوانی، رفلکس H با 9 شدت مختلف ثبت شد.یافته ها: بلافاصله بعد از اعمال پماد سرد و 30 دقیقه بعد از آن، کاهش معنی داری در شیب های 3 نقطه ای، 5 نقطه ای و دامنه قله به قله رفلکس H ثبت گردید (P£0.05). آستانه تحریک منحنی فراخوانی، میانگین شدت لازم برای برانگیختن Hmax، شدت پایانی منحنی و موج M ثبت شده در شدت پایانی منحنی، هیچ یک تغییر معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیری: سرما به دلیل تحریک گیرنده های دما و کاهش نرخ آتش مکانورسپتورهای سطحی، می تواند باعث کاهش تحریک پذیری موتورنورون ها شود و ممکن است این اثر به صورت طولانی مدت نیز باقی بماند.

مقدمه: استروژن یکی از هورمون های جنسی ماده است که علاوه بر ایفای نقش تولید مثلی، اثرات مطلوبی بر متابولیسم لیپیدها و لیپوپروتئین های خون دارد و از این طریق سبب کاهش خطر نارسایی های قلبی و عروقی می شود. از سوی دیگر، فیتواستروژن ها گروهی از ترکیبات گیاهی هستند که اثراتی شبیه استروژن ها دارند. ایزوفلاون ها، معمول ترین شکل فیتواستروژن ها می باشند که مهم ترین آنها ژنیستئین است. در این بررسی اثرات یک ترکیب فیتواستروژنی به نام ژنیستئین با یک ترکیب استروژنی به نام اتینیل استرادیول مقایسه گردیده است. هدف از این مقایسه بررسی امکان جایگزینی فیتواستروژن ها طی دوران استروژن درمانی به منظور حذف اثرات جانبی ترکیبات صناعی استروژنی است.روش ها: ابتدا موش های صحرایی به مدت دو ماه تحت رژیم غذایی پرکلسترول (2 درصد کلسترول و 0/5 درصد اسیدکولیک) قرار گرفتند. پس از خونگیری اول و اثبات حالت هیپرکلسترولمی موش های صحرایی به مدت دو ماه دیگر علاوه بر دریافت غذای پرکلسترول با اتینیل استرادیول و ژنیستئین تیمار شدند. پس از پایان دوره دوم آزمایش و تهیه سرم از نمونه های خون، غلظت کلسترول تام، تری گلیسیرید،VLDL، LDL و HDL اندازه گیری شد و نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایح: بر اساس نتایج بدست آمده از مرحله اول آزمایش رژیم غذایی پر کلسترول سبب افزایش معنی دار میزان کلسترول تام و LDL و بنابراین هیپرکلسترولمی می شود. طبق نتایج حاصل از مرحله دوم آزمایش استفاده از اتینیل استرادیول باعث کاهش معنی دار کلسترول تام و LDL سرم در موش های صحرایی هیپرکلسترولمیک می شود که این کاهش به علت افزایش کاتابولیسم LDL می باشد. اتینیل استرادیول با دوز بکار برده شده در میزان تری گلیسیرید، VLDL و HDL تغییر معنی داری ایجاد نمی کند. مصرف ژنیستئین به صورت قرص های نیمه خالص تاثیر فاحشی بر میزان لیپیدها و لیپوپروتئین های سرم خون موش های صحرایی برجای نمی گذارد، زیرا بررسی ها نشان داده است که خاصیت هیپوکلسترولمی ایزوفلاون ها بستگی به ماتریکسی دارد که ایزوفلاون همراه آن است.

مقدمه: مطالعات زیادی وجود کانال های پتاسیمی را در تاخیر ارگانال های داخل سلولی نشان داده است. این کانال ها در فرایندهای مختلف سلولی همانند سیگنالینگ کلسیم داخل سلولی، تخریب پروتئین ها، خنثی سازی شارژ الکتریکی و محافظت سلولی نقش دارند. بر خلاف شبکه سارکوپلاسمیک که وجود کانال های پتاسیمی بخوبی در آنها شناسایی شده است، اطلاعات کمی در مورد حضور کانال پتاسیمی در شبکه اندوپلاسمیک وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی وجود کانال پتاسیمی در شبکه اندوپلاسمیک و بررسی خصوصیات بیوفیزک و فارماکولوژیک آن است.روش ها: پس از جدا کردن و هموژنیزاسیون کبد موش صحرایی و مراحل مختلف سانتریفوژ، وزیکول های شبکه اندوپلاسمیک دانه دار (rough endoplasmic reticulum- RER) تهیه و به داخل تاخیر دو لایه لیپیدی (bilayer lipid membrane- BLM) الحاق شد. تاخیر دو لایه لیپیدی توسط فسفاتیدیل کولین بر روی منفذی به قطر 350mm که بین دو محفظه تفلونی بنام های محفظه cis که حاوی کلرور پتاسیم 200 میلی مولار و محفظه trans که حاوی کلرید پتاسیم 50 میلی مولار بود تشکیل گردید. سپس با استفاده از روش ثبت از تک کانال (single channel recording)، حضور کانال پتاسیم در شبکه آندوپلاسمیک مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: کانال کاتیونی با نفوذپذیری بالا به پتاسیم، باکنداکتانس 599pS مشادهده گردید که منحنی جریان- ولتاژ آن خطی بود و احتمال بازبودن کانال وابستگی به ولتاژ داشته بطوری که در ولتاژهای مثبت بالاتر از 30 میلی ولت به شدت افزایش می یافت. در تمام ولتاژها یک subconductance state به اندازه %60 وضعیتی که کانال به طور کامل باز بود (fully open state)، مشاهده گردید. کانال کاتیونی با 4- آمینوپیریدین (مهار کننده غیر اختصاصی کانال پتاسیمی) مهار گردید.نتیجه گیری: با استفاده از ثبت از تک کانال شاهدی دال بر حضور کانال پتاسیمی با کنداکتانس بالا در شبکه آندوپلاسمیک دانه دار هپاتوسیت ها به دست آمد.