مجله بیماریهای کودکان ایران
سال:1384 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:16

هدف: برای سنجش علایم کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی، از مقیاس های پرسشنامه ای و نوروسایکولوژیک استفاده می شود. این مطالعه به هدف بررسی ارتباط همبستگی بین مقیاس های پرسشنامه ای و نوروسایکولوژیک در اختلال نقص توجه - بیش فعالی انجام شد.روش مطالعه: تعداد 15 کودک از بین کودکان 12-8 سال مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی و فاقد اختلالات همراه مراجعه کننده به درمانگاه فوق تخصصی بیمارستان روزبه انتخاب شدند. از تمامی کودکان پرسشنامه های کانرز والدین و معلمین و آزمون عملکرد مداوم ثبت گردید. میانگین 4 نمره املای مدرسه کودک نیز ثبت شد. رابطه همبستگی بین زیر مقیاس های کانرز معلمین، کانرز والدین و تست عملکرد مداوم بررسی شد. یافته ها: خطای ارتکاب با مقیاس بیش فعالی در پرسشنامه کانرز والدین (p<0.05، -0.50=r) و مقیاس کلی در پرسشنامه کانرز والدین (p<0.05، -0.49=r) همبستگی معنی داری را نشان داد. خطای حذف با مقیاس بی توجهی در پرسشنامه کانرز معلمین (p<0.05، 0.66=r) و مقیاس کلی در پرسشنامه کانرز معلمین (p<0.05، 0.51=r) همبستگی معنی داری را نشان داد. زمان واکنش با مقیاس مقابله ای در پرسشنامه کانرز والدین (p<0.05، 0.51=r) همبستگی معنی داری را نشان داد. نمره املای کودکان با مقیاس بی توجهی پرسشنامه کانرز والدین (p<0.05، -0.52=r) و خطای حذف در آزمون عملکرد مداوم (p<0.05، -0.79=r) ارتباط همبستگی معکوسی را نشان داد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر همبستگی قابل قبولی را بین مقیاس های پرسشنامه ای و نوروسایکولوژیک در اختلال نقص توجه – بیش فعالی نشان داد.

هدف: فاویسم یک آنمی همولیتیک حاد می باشد که در مبتلایان به کمبود آنزیم G6PD پس از خوردن باقلا یا استنشاق گرده های این گیاه رخ می دهد. هدف از این مطالعه آشنایی با تظاهرات بالینی و علایم آزمایشگاهی کودکان مبتلا به آنمی همولیتیک ناشی از مصرف خوراکی باقلا می باشد. روش مطالعه: در این مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته نگر 523 بیمار مبتلا به فاویسم، پذیرش شده به دلیل حمله حاد همولیز پس از مصرف باقلا در بیمارستان مفید تهران، طی سال های 80-1375 از نظر تظاهرات بالینی (شامل رنگ پریدگی، تغییر رنگ ادرار، زردی) و علایم آزمایشگاهی (شامل میزان هموگلوبین، شمارش رتیکولوسیت، تست کومبس مستقیم، سنجش کیفی G6PD، کراتینین سرم، بیلی روبین تام و مستقیم، ترانس آمینازها، هموگلوبین، بیلی روبین و اوروبیلینوژن ادرار)، سابقه فامیلی فاویسم و دفعات تزریق خون مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات مذکور از پرونده ی پزشکی بیماران استخراج شد. یافته ها: میانگین سن بیماران 46.1 (27.7±) ماه بود. تغییر رنگ ادرار، رنگ پریدگی و زردی به ترتیب (با فراوانی 96.6%، 75.3%، 70.0%) از تظاهرات شایع این بیماری بودند. بین جنس مذکر و رنگ پریدگی و هموگلوبین کمتر و مساوی 7g/dL ارتباط معنی دار وجود داشت (به ترتیب p=0.04، p<0.001)، اما ارتباط جنسیت با تغییر رنگ ادرار و زردی معنی دار نشد.نتیجه گیری: در مجموع تظاهرات بالینی و علایم آزمایشگاهی به دست آمده از این مطالعه با اطلاعات موجود همخوانی دارند و چنین به نظر می آید که گفته والدین در افتراق برخی از تظاهرات بالینی (رنگ پریدگی و زردی) چندان قابل اعتماد نباشد.

هدف: بروز ریفلاکس وزیکواورترال در جمعیت عمومی کمتر از 1% گزارش شده اما این میزان در ریفلاکس فامیلیال بالا بوده و شیوع آنرا در مطالعات مختلف بین 4.7% تا 51% ذکر شده است. افزایش ریسک پیلونفریت و آسیب پارانشیم کلیه در دراز مدت از جمله عوارض این آنومالی در کودکان می باشد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع، شدت ریفلاکس فامیلیال و میزان درگیری کلیه در خواهران و برادران (Siblings) کودکان مبتلا به ریفلاکس انجام گردید. روش مطالعه: در این بررسی 95 خواهر و برادر، 80 بیمار (index) مبتلا به عفونت ادراری و ریفلاکس وزیکویورترال از فروردین 1373 لغایت شهریور 1383 به کمک رادیونوکلئید سیستوگرام از نظر ریفلاکس احتمالی مورد بررسی قرار گرفتند. برای همه خواهران و برادران تحت سونوگرافی جهت شناسایی آنومالی همراه و اسکن DMSA از نظر آگاهی از وضعیت پارانشیم کلیه انجام شد. یافته ها: افراد مورد مطالعه 95 نفر شامل 37 پسر و 58 دختر بودند میانگین سنی آنان 65 ماه (3 ماه تا 13 سال) بود. در 34 خواهر و برادر 35.8%)، یافته ها از نظر ریفلاکس وزیکویورترال مثبت بود. از 46 واحد کلیه مبتلا به ریفلاکس یافته ها در 22 واحد در حد خفیف، 13 واحد در حد متوسط و در 11 واحد در حد شدید بود. در 12 کودک (35.3%) سونوگرافی غیر طبیعی گزارش گردید. بیماران در دو گروه سنی صفر تا 6 سال و بالاتر از 6 سال مورد بررسی قرار گرفتند. علیرغم بالا بودن میزان ریفلاکس در گروه زیر 6 سال، میزان بروز ریفلاکس در دو گروه مذکور از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: شیوع ریفلاکس فامیلیال در خواهران و برادران کودکان مبتلا به ریفلاکس شناخته شده بالا می باشد. هر چند درجه ریفلاکس در بیشتر خواهران و برادران در حد خفیف می باشد. با توجه به شیوع بالای اسکار کلیه در خواهران و برادران بدون علامت حتی در حضور سونوگرافی طبیعی بررسی های بیشتر برای شناسائی ریفلاکس احتمالی توصیه می شود.

هدف: ایمن سازی یکی از موثرترین و مقرون به صرفه ترین روش های پیشگیری از بیماری های عفونی محسوب می شود و این روش ارزان و در دسترس را می توان برای ترقی و پیشرفت بهداشت و سلامت کودکان به کار برد. این تحقیق به منظور تعیین میزان آگاهی و نحوه رفتار والدین در مورد واکسیناسیون کودکان زیر 6 سال در شهرستان زاهدان انجام شد. روش مطالعه: این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بود که بر روی 1066 نفر از والدین کودکان زیر 6 سال در طی سال 1381 در شهرستان زاهدان از طریق تکمیل پرسشنامه با مراجعه محقق به در منازل انجام شد. پرسشنامه حاوی مشخصات والدین (جنس، سن و سطح تحصیلات) و 11 سوال مربوط به آگاهی و جدول واکسیناسیون بود. یافته ها: از 1066 نفر افراد مورد پژوهش، 756 نفر (70.9%) آگاهی متوسط، 159 نفر (14.9%) آگاهی کم و 151 نفر (14.2%) آگاهی کامل در مورد واکسیناسیون کودکانشان داشتند. همچنین 844 نفر (79.2%) از والدین واکسیناسیون کودکان خود را به طور کامل و 222 نفر (20.8%) آنان واکسیناسیون فرزندانشان را به طور ناقص انجام داده بودند. در این پژوهش ارتباط بین میزان آگاهی والدین با سن، میزان تحصیلات و منبع کسب اطلاعات شان معنی دار بود. رابطه بین نحوه رفتار والدین در جهت واکسیناسیون فرزندانشان با سن و میزان تحصیلات آنها معنی دار نبود ولی میان نحوه رفتار والدین با منبع کسب اطلاعات ارتباط معنی دار وجود داشت. منابع کسب اطلاعات والدین، رادیو، تلویزیون، کتب، مجلات، دوستان، پزشکان و کارکنان بهداشتی بود. نتیجه گیری: از آنجائی که آگاهی والدین در امر واکسیناسیون جهت پیشگیری از بیماری های عفونی از اهمیت ویژه ای برخوردار است به نظر می رسد که ضرورت داشته باشد در جهت بالا بردن آگاهی والدین در مورد واکسیناسیون تلاش و کوشش بیشتری صورت گیرد.

هدف: آبسه مغزی یکی از مهمترین بیماری های عفونی جراحی اعصاب است که با مرگ و میر و معلولیت زیادی همراه می باشد. هدف از این پژوهش بررسی آبسه های مغزی در کودکان بین سنین 5 تا 12 ساله از نظر شیوع، عوامل زمینه ساز، علایم بالینی، یافته های آزمایشگاهی و میزان مرگ و میر در بیمارستان قایم مشهد در طی 10 سال می باشد. روش مطالعه: این بررسی به صورت گذشته نگر و توصیفی و تحلیلی بر روی پرونده های کودکان مبتلا به آبسه مغزی بستری شده در بیمارستان قایم (عج) صورت گرفته از نظر سن، جنس، عوامل زمینه ساز، علایم بالینی، یافته های آزمایشگاهی، محل آبسه، نوع درمان (طبی، جراحی) مدت بستری و وضعیت بیمار در موقع ترخیص و معلولیت های ناشی از بیماری و فوت تکمیل شده و پس از اتمام، با استفاده از روش های (Chi2) و Odds Ratios مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته است. نتایج: سن متوسط شیوع آبسه مغزی در اطفال در حیطه 5 تا 7 سالگی بود. نسبت ابتلا در بیماران مذکر به مونث 1.6 به 1 بود. بیماری های حاد و مزمن گوش، ماستوئیدیت و بیماری سیانوتیک قلبی شایعترین عوامل زمینه ساز آبسه بود (20%). تب در 55.5%، سردرد در 46.6%، علایم عصبی فوکال 64.6% و تغییرات سطح هوشیاری در 46.7% بیماران مشاهده شد. لوب تمپوروپاریتال مغز و لوب پاریتال به تنهائی به ترتیب در 20 و 18.2 درصد بیماران شایعترین محل درگیری بود. کشت چرک آبسه در 34% موارد مثبت بود و در 26.6% کشت چند میکروبی گزارش شد. درمان جراحی در 93.3% آسپیراسیون بود. میزان کلی مرگ و میر 17.7% بود که در بیماران بیماری سیانوتیک دهنده قلبی (CCHD) و مبتلا به آبسه های اتوژن به ترتیب 11.1% و 22.2% بود. رابطه ای معنی دار بین مرگ و میر و تعداد آبسه ها و یا سن بیمار به دست نیامد. نتیجه گیری: توجه به بیماری های گوش در کودکان سالم و بهداشت دهان و دندان در کودکان مبتلا به بیماری سیانوتیک قلبی امری مهم در پیشگیری از بروز عفونت های مغزی است.

هدف: سندرم کلستاز نوزادی شامل طیف وسیعی از وضعیت های کلینیکی از ناهنجاری های مادرزادی مجاری صفراوی، عوامل عفونی و اختلال متابولیسم تا بعضی بیماری ها با زمینه ژنتیکی و یا بدون ارتباط با آن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی یافته های اپیدمیولوژیک و کلینیکی کلستاز در مرکز پزشکی کودکان جهت دستیابی به روش های معتبر تشخیص و درمان این بیماران است. روش مطالعه: بررسی بصورت گذشته نگر روی یافته های دموگرافیک بیماران مبتلا به کلستاز در این مرکز از ابتدای سال 1379 تا پایان سال 1383 صورت گرفته است.یافته ها: طبق این بررسی در 61 مورد کودک مبتلا به کلستاز، نسبت مذکر به مونث 2 به 1 بود. علل داخل کبدی در 73.7% موارد مشاهده گردید و شامل هپاتیت نوزادی 20 مورد، بیماری متابولیک 14 مورد، سیتومگالوویروس 2 مورد، پائوسیتی مجاری صفراوی 7 مورد، سندرم صفراوی غلیظ شده 1 مورد و هیستوسیتوز 1 مورد بود. علل خارج کبدی کلستاز 26.3% موارد را تشکیل می داد که شامل 2 مورد کیست کلدوک و 14 مورد آترزی مجاری صفراوی خارج کبدی بود. نتیجه گیری: شایعترین علت کلستاز در مطالعه حاضر عوامل داخل کبدی بود. ارجاع سریع شیرخواران مبتلا به کلستاز دوره نوزادی توسط آموزش والدین و همچنین پرسنل و بخش های مختلف بهداشتی می تواند موجب تشخیص سریعتر و نتایج درمانی بهتر در این شیرخواران گردد.

هدف: عفونت شنت عارضه شایعی در بیماران شنت گذاری شده است. این عارضه با افزایش مرگ و میر و تاخیر تکاملی و شناختی کودکان مبتلا همراه است. در مورد استفاده از آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک و نوع آن در جلوگیری از بروز عفونت شنت توافق نظر وجود ندارد. این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی است تا تاثیر دو رژیم آنتی بیوتیکی سفتریاکسون و کوتریموکسازول را در جلوگیری از بروز عفونت شنت ارزیابی کنیم. روش مطالعه: مطالعه در مرکز طبی کودکان از سال 1382 تا ابتدای 1383 انجام گردید. هشتاد و پنج کودک هیدروسفال از یک ماهه تا دوازده ساله در دو گروه یکنواخت از جهت سن، جنس و علل هیدروسفالی، وارد مطالعه شدند. بیماران بر اساس پروتکل آنتی بیوتیک پروفیلاکسی به دو دسته تقسیم شدند: چهل و یک نفر (48.2 درصد) تحت پروفیلاکسی با سفتریاکسون و 44 نفر (51.8 درصد) تحت پروفیلاکسی با کوتریموکسازول قرار گرفتند. بیماران حداقل به مدت یک سال از جهت بروز عفونت پیگیری شدند. یافته ها: عفونت شنت در ده بیمار که تا 36 ماه سن داشتند رخ داد. هشتاد درصد عفونت شنت در کمتر از شش ماه از شنت گذاری اتفاق افتاد اما اختلاف معنی داری بین دو رژیم آنتی بیوتیکی در جلوگیری از عفونت شنت مشاهده نشد. مهمترین متغیر موثر در افزایش شانس بروز عفونت شنت، سن پایین و نشت مایع مغزی نخاعی بود. نتیجه گیری: با توجه به عدم تاثیر نوع آنتی بیوتیک در پیشگیری از عفونت شنت، به نظر می رسد که با کنترل سایر متغیرها مانند بهبود بهداشت و به حداقل رساندن تردد در اتاق عمل، افزایش سرعت عمل جراحی و جلوگیری از نشت مایع مغزی نخاعی، بتوان بطور قابل ملاحظه ای از بروز این عارضه کاست.

هدف: در این مطالعه به بررسی میزان اثربخشی و عوارض ناشی از کاربرد T-Tube در درمان این بیماران پرداخته ایم. روش مطالعه: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است. چهل نوزاد مبتلا به انسداد روده باریک بررسی شدند. پس از آماده شدن شرایط عمومی بیمار جهت عمل جراحی، بیماران در دو گروه با بیهوشی عمومی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در یک گروه آناستوموز اولیه انتها به انتها با استفاده از T-tube و در گروه دیگر فقط آناستوموز اولیه انتها به انتها انجام شد. مشخصات زمینه ای (سن، جنس و وزن تولد)، علایم و نشانه های بیماری، فاصله زمانی بین عمل جراحی تا شروع تغذیه خوراکی، مدت بستری بودن، عوارض و مرگ و میر پس از عمل جراحی بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: در هر دو گروه 20 نوزاد قرار گرفتند. سن، توزیع جنسی، وزن تولد، سن در زمان عمل جراحی، فراوانی اتساع شکم، فراوانی استفراغ صفراوی، فراوانی عدم دفع مکونیوم و فراوانی آنومالی های مادرزادی بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. فاصله زمانی از هنگام عمل تا شروع تغذیه خوراکی نیز بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. در 2 نوزاد (10%) از گروه T-tube عوارض پس از عمل جراحی رخ داد و دو نوزاد (10%) فوت شدند در حالیکه در گروه درمانی دیگر (بدون T-tube) 9 نوزاد (45%) دچار عوارض پس از عمل و 8 مورد (40%) مرگ شدند (0.002=p، 0.03=p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه به نظر می رسد که آناستوموز اولیه انتها به انتها همراه با کاربرد T-Tube در نوزادان مبتلا به انسداد روده از میزان عوارض و مرگ و میر پس از عمل می کاهد. انجام مطالعات مشابه دیگر با حجم نمونه بیشتر توصیه می شود.

هدف: تشخیص صحیح و زود هنگام و درمان بیماری های منجر به جراحی در نوزادان از اهمیت شایانی برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی بیماری های منجر به جراحی، ناهنجاری های همراه، درمان های طبی، عوارض کوتاه مدت و مرگ و میر نوزادان جراحی شده انجام شد. روش مطالعه: این مطالعه در بخش NICU بیمارستان اکباتان از مهر 1381 لغایت مهر 1383 به طور توصیفی آینده نگر انجام شد. یافته ها: در مجموع 126 نوزاد در مدت مطالعه بررسی شدند که 63.5% آنها پسر بودند. بیماری های منجر به جراحی شامل هیرشپرونگ 19%، آنوس بسته 16.7%، آترزی مری 15%، و فتق اینگوینال 9.5%، شکاف لب 6.3%، امفالوسل و ایلئوس مکونیوم 4%، آترزی ژژنوم 3.2% ولولوس، آترزی ایلئوم، استنوز هیپرتروفیک پیلور و فتق مادرزادی دیافراگم 2.4%، آترزی دئودنوم، آنتروکولیت نکروزان و مننگومیلوسل 1.6%، پنوموتوراکس، شیلوتوراکس، تراتوم ساکروکوکسیژیال، هپاتوبلاستوم، کیست تخمدان، دیورتیکول مکل، گاستروشزی، کیست تیروگلوسال، کیستیک هیگروما و دریچه خلفی پیشابراه 0.8% بودند. در 58.7% موارد ناهنجاری همراه وجود نداشت، شایع ترین عارضه پس از جراحی اختلالات الکترولیتی بود که در بیشتر موارد نیاز به درمان طبی پس از عمل داشت. 89.7% بهبود کامل و 10.3% فوت وجود داشت. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد استفاده از واحدهای مراقبت ویژه نوزادان، تکنیک های مناسب جراحی، مراقبت های صحیح قبل و پس از جراحی و درمان عوارض پس از جراحی تاثیر به سزایی در نتایج و پیامدهای اعمال جراحی نوزادان دارد.

مقدمه: فرم اتوزومال مغلوب بیماری پلی کیستیک کلیه با کیست های کلیوی مشتق شده از مجاری جمع کننده ادرار، فیبروز مادرزادی کبدی (دیس ژنزی صفراوی) و توراث اتوزومال مغلوب مشخص می شود. بیماری معمولا در دوران شیرخوارگی تظاهر نموده با مرگ و میر بالا در سال اول زندگی همراه است. درگیری کلیه به صورت فیبروز در نسج بینابینی کلیه در تمام بیماران، همراه با درجات متغیری از اکتاز غیر انسدادی مجاری جمع کننده ادرار به صورت دو طرفه و قرینه و گرفتاری متغیر توبول ها می باشد. درگیری کبد به صورت فیبروز کونژنیتال کبد که می تواند منجر به هیپرتانسیون پورتال و نهایتا خونریزی از واریس مری و شواهد هیپراسپلنیسم شود تقریبا همواره وجود دارد. همواره یک ارتباط معکوس بین شدت ابتلای کبدی و کلیوی وجود دارد به نحوی که بیماران با ابتلای شدید کلیوی معمولا درگیری خفیف کبدی دارند. تشخیص بر اساس یافته های بالینی و ویژگی های سونوگرافی کبد و کلیه ها انجام می گیرد.معرفی بیمار: بیمار گزارش شده شیرخوار 23 ماهه ای است بطور همزمان درگیری شدید کلیوی به صورت نارسائی پیشرفته کلیه و درگیری شدید کبدی (به صورت هیپرتانسیون پورتال و خونریزی از واریس مری و هیپراسپلنیسم) دارد که در مطالعات قبلی ندرتا گزارش شده است.