مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال:1387 | دوره:13 | شماره:4 (مسلسل 50) |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: عفونتهای بیمارستانی با عوارض شناخته شده و ابتلا و مرگ و میر زیاد از شیوع بالایی برخوردارند. چند محلول الکلی ضد عفونی کننده موثر و سریع مثل استریلیوم وجود دارند که نیازی به شستشو ندارند. هدف این مطالعه، مقایسه اثربخشی بتادین با استریلیوم برای ضدعفونی کردن دستها در یک کارآزمایی بالینی قبل و بعد و طبق پروتوکل prEN12054 prEN 1500 بود.روش بررسی: ما بتادین و استریلیوم را برای ضد عفونی کردن دستها در یک مطالعه قبل و بعد از مصرف ماده ضدعفونی کننده مقایسه کردیم. مطالعه روی 72 نفر پرسنل سالم ICU انجام شد. فلور میکروبی دستها قبل و بعد از شستشو با بتادین و استریلیوم (به مدت 30 ثانیه) تعیین شد. نمونه گیری بصورت تصادفی طبقه بندی شده بود و نمونه ها در محیط BA و EMB کشت داده شدند و فراوانی میکروارگانسم ها و اثربخشی هر دو ماده تعین گردید. سپس با استفاده از تست های آماری مجذور کای و تست دقیق فیشر و آزمون مک نمار نتایج را برای بتادین و استریلیوم مقایسه کردیم.یافته ها: شایع ترین پاتوژن ها به ترتیب شیوع: استاف اپیدرمیدیس، آئروباکتر آئروژنوزا، استاف ساپروفیتیکوس بود و باکتریهای پسودومونا و کلبسیلا و آسینتوباکتر و Ecoli هرکدام یک مورد بودند. درصد کاهش ارگانیسم ها پس از استفاده از مواد ضدعفونی کننده در مورد بتادین 94% و برای استریلیوم 87% بود (P=0.8). برای بتادین اختلاف آماری از نظر جنس، بخش، نوع شیفت و شغل قبل و بعد از شستشو وجود نداشت، اما در مورد استریلیوم، فقط بعد از شستشو بین شغل های مختلف بیمارستانی اختلاف معنی دار بود (05/P<0). پس از شستشو، میزان کشت منفی در مورد بتادین بیشتر از استریلیوم بود ولی تفاوت معنی دار نبود (P=0.8).نتیجه گیری: از آنجایی که پوست منبع رایج انتقال عفونتها می باشد و با توجه به نتایج نزدیک به بتادین و اثربخشی استریلیوم، استفاده از آن را برای ضد عفونی کردن دستها در پرسنل ICU توصیه می کنیم.

زمینه و هدف: این مطالعه به منظور مقایسه اثرات پروپوفول و رمی فنتانیل بر درد و همودینامیک بیماران طی جراحی کاتاراکت به روش فیکوامولسیفیکاسیون تحت بی حسی سطحی انجام شد.روش بررسی: بعد از تایید کمیته اخلاق دانشگاه، در یک مطالعه کار آزمایی بالینی دو سوکور 100 بیمار کاندید فیکوامولسیفیکاسیون بر اساس جدول اعداد تصادفی در دو گروه 50 نفره قرار گرفتند. بیماران در گروه پروپوفول به میزان 3 میلی گرم/کیلوگرم/ ساعت و بیماران در گروه رمی فنتانیل به میزان 3 میکروگرم/کیلوگرم/ ساعت دارو دریافت نمودند. مدت زمان جراحی، تغییرات در فشار خون و ضربان قلب، تعداد موارد تضعیف سیستم تنفسی (O2 sat<90%) و تهوع استفراغ، درد حین عمل، رضایت جراح و اطلاعات دموگرافیک بیماران ثبت گردیدند. از آزمونهای آماری T مستقل و T جفت و X2 جهت تحلیل داده ها استفاده گردید.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد بیماران از لحاظ سن، جنس و مدت زمان انجام عمل جراحی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشتند. فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و ضربان قلب در گروه پروپوفول به صورت معنی داری کاهش یافت (05/P<0) ولیکن این تغییرات در گروه رمی فنتانیل محسوس نبود. بیماران در گروه پروپوفول بصورت معنی داری بیش از گروه رمی فنتانیل درد داشتند (001/0=P) میزان رضایت جراح در گروه رمی فنتانیل به صورت معنی داری بیشتر از گروه پروپوفول بود (01/P=0) دو بیمار در گروه رمی فنتانیل دچار تضعیف سیستم تنفسی شدند ولیکن تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (24/0=P) و هیچ بیماری در دو گروه دچار تهوع و استفراغ نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد با دوز مصرف شده طی این مطالعه، رمی فنتانیل در مقایسه با پروپوفول منجر به بی دردی بیشتر، همودینامیک پایدارتر و رضایت بیشتر جراح شده است. در حالیکه این دوز دارو تضعیف سیستم تنفسی و تهوع استفراغ قابل توجهی به همراه نداشت.

زمینه و هدف: کارنیتین نقش مهمی را در انتقال اسید چرب آزاد به درون ماتریکس میتوکندری جهت انجام فرآیند بتااکسیداسیون بازی می کند. علیرغم منابع فراوان در خصوص مکانیسم عملکرد ال-کارنیتین، هنوز یافته ها در مورد اثر مکمل سازی ال-کارنیتین روی متابولیسم و عملکرد ورزشی در افراد سالم مبهم است. این پژوهش اثر مکمل سازی طولانی مدت ال-کارنیتین روی غلظت های لاکتات و گلوکز خون، ضربان قلب و ظرفیت هوازی را هنگام دوچرخه سواری زیربیشینه مورد مطالعه قرار داد.روش بررسی: 30 دانشجوی پسر سالم یک فعالیت دوچرخه سواری را برای مدت 20 دقیقه با شدتی معادل 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، قبل و بعد از یک دوره مکمل سازی ال-کارنیتین (گروه تجربی) و دارونما (گروه کنترل) اجرا نمودند (21 روز، روزانه 3 گرم). بلافاصله پس از هر آزمون، نمونه گیری خون به منظور اندازه گیری غلظت های گلوکز و لاکتات خون و میزان فعالیت لاکتات دی هیدروژناز به عمل آمد. برای مقایسه نتایج پایانی متغیرهای تحقیق از آزمون های T مستقل و جفت در محیط نرم افزار SPSS استفاده شد (p<0.05).یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که مکمل سازی ال-کارنیتین تاثیری روی غلظت های پلاسمایی گلوکز و لاکتات خون ندارد. همچنین ضربان قلب استراحت، حداکثر اکسیژن مصرفی و میزان فعالیت لاکتات دی هیدروژناز نیز بواسطه مکمل سازی ال-کارنیتین تغییر معنی داری نداشتند.نتیجه گیری: سه هفته مکمل سازی ال-کارنیتین مصرف سوبسترا و متابولیسم کربوهیدرات را متاثر نمی کند و این مکمل سازی با بهبود در عملکرد ورزشی همراه نیست.

زمینه و هدف: با توجه به کاربرد وسیع زعفران بعنوان رنگ و چاشنی در الگوی تغذیه مردم بسیاری از مناطق جهان، این تحقیق جهت تعیین اثرات احتمالی عصاره زعفران بر روی اجزای پروتئینی خون در موش سوری انجام گرفت.روش بررسی: بدین منظور پنج گروه هشت تایی از موشهای آزمایشگاهی کوچک نر بالغ مورد استفاده قرار گرفت. گروه کنترل (sham) نرمال سالین دریافت کرد و چهار گروه دیگر چهار دوز متفاوت 25، 50، 100 و  mg/kg/48h 200از عصاره زعفران را به مدت 20 روز دریافت کردند. پروتئین های پره آلبومین، آلبومین، آلفا-1، آلفا-2، بتا، و گاما گلبولین ها با روش الکتروفورز از سرم جدا گردید و با استفاده از آنالیز رایانه ای مقدار آنها اندازه گیری شد. نسبت) A/G نسبت آلبومین به گلبولین) با توجه به الگوی الکتروفورتوگرام محاسبه گردید.یافته ها: میانگین سطح سرمی پره آلبومین و آلبومین در گروههای تجربی دوم (50mg/kg/48h) و سوم (100mg/kg/48h) با گروه کنترل تفاوت معنی دار داشته اما بین سایر گروهها و گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. سطح سرمی آلفا-1 در هیچ یک از گروهها تفاوت قابل ملاحظه ای با گروه کنترل نداشت. میانگین سطح سرمی آلفا-2 و بتا در گروههای تجربی تیمار شده با دوزهای 25 ،50 mg/kg/48h و 100 و سطح سرمی گاما در گروههای تیمار شده با دوزهای 100 mg/kg/48h و 200 نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری نشان داد (05/p<0). همچنین نسبت A/G در همه گروههای تجربی در مقایسه با گروه کنترل بصورت وابسته به دوز تفاوت معنی داری نشان می دهد (05/p<0).نتیجه گیری: با توجه به اینکه سنتز آلبومینها در کبد صورت می گیرد افزایش میزان آلبومین نشان دهنده بهبود عملکرد کبد در اثر تزریق عصاره زعفران می باشد. همچنین افزایش سنتز گلبولینها و کاهش نسبت A/G نشان می دهد عصاره زعفران توانسته بدون ایجاد تحریک آنتی ژنیک موجب تقویت سیستم ایمنی گردد.

زمینه و هدف: در حال حاضر با وجود اینکه از داروهای اوپیوئیدی و ضد التهابی غیراستروئیدی به منظور تسکین درد استفاده می شود، ولی بعلت عوارض جانبی این داروهای سنتتیک از یک سو و مسایل اقتصادی از سوی دیگر لزوم و اهمیت تحقیقات در زمینه یافتن داروهای ضد درد با عوارض جانبی کمتر و قابلیت جانشینی این داروهای صناعی مطرح می باشد. یکی از گیاهانی که اثرات ضد دردی و ضد التهابی آن مورد توجه قرار گرفته است گیاه درمنه است. با توجه به اینکه در خصوص اثرات فیزیولوژیک گونه ای از این گیاه بنام Artemisia herba alba اطلاعات اندک می باشد، به همین دلیل در این مطالعه سعی شد که یکی از اثرات فیزیولوژیک این گیاه یعنی اثر ضد دردی عصاره هیدرو الکلی آن در دو مدل درد حرارتی و شیمیایی بررسی شود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، عصاره درمنه با استفاده از روش پرکوله تهیه گردید و برای تهیه دوزهای مختلف، مقادیر مشخصی عصاره خشک در توین حل گردید و به صورت خوراکی و داخل صفاقی به موشهای تحت آزمایش خورانده یا تزریق شد و اثر ضد دردی، با دو روش فرمالین و tail flick مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه براین اثر ضد دردی این عصاره با اثر ضد دردی سالیسیلات سدیم بعنوان داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مقایسه گردید.یافته ها: دوزهای مختلف عصاره درمنه در مرحله اول و دوم تست فرمالین و تست tail flick اثر ضد دردی معنی داری نسبت به گروه کنترل ایجاد کرد. اثر ضد دردی عصاره وابسته به دوز بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که این گیاه بصورت مرکزی و محیطی اثر ضد دردی خود را اعمال می کند.

زمینه و هدف: تالاسمی شایعترین اختلال تک ژنی در کل جهان است که از انواع نقایص کمی هموگلوبین می باشد و نوع ماژور آن نیاز به تزریقات منظم خون در طول زندگی دارد. ترانسفیوژنهای منظم، همزمان با دریافت شلاتورها در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور گرچه کیفیت زندگی این بیماران را بهبود می بخشد ولی مهمترین عارضه آن تجمع آهن در اعضای مختلف می باشد. در سالهای اخیر علیرغم پیشرفت مراقبتهای هماتولوژیکی، هیپوتیروئیدی اولیه و دیگر اختلالات اندوکرینی وابسته به افزایش بار آهن هنوز از شایعترین عوارض این بیماران می باشند و کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهند. هدف از این مطالعه مشخص نمودن شیوع اختلال عملکرد تیروئید در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و تعیین ارتباط آن با سطح فریتین، میزان خون دریافتی، عملکرد کبدی و سطح فریتین سرم می باشد.روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش مقطعی می باشد که در 40 بیمار مبتلا به بتا تالاسمی (20 پسر و 20 دختر با میانگین سنی 8/5 ± 7/12 سال) بررسی شدند. سطح فریتین سرم، SGPT ,SGOT با روش الیزا وTSH  با روش ایرما (IRMA) اندازه گیری گردید و هیپوتیروئیدی مطابق تعریف Kronberg پایه ریزی شد.یافته ها: عملکرد طبیعی تیروئید در 34 بیمار (85%) و هیپوتیروئیدی ساب کلینیکال در 6 بیمار (15%) دیده شد. سطح فریتین در بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی 2220 ± 1056 mg/l و در افراد با عملکرد طبیعی تیروئید 2028 ± 1548 mg/l بود. عملکرد تیروئید با میزان دریافت خون، عملکرد کبدی و سطح فریتین سرم ارتباط معنی داری نداشت (p<0.05).نتیجه گیری: شیوع نسبتا بالای اختلال عملکرد تیروئید در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور ممکن است بعلت کنترل ضعیف بیماری، درمان و پیگیری های نامناسب در اوایل زندگی بخصوص در زمانی که آسیب برگشت ناپذیر بافتها بعلت بار اضافی آهن و هیپوکسی مزمن رخ می دهد، باشد. این یافته ها اهمیت ارزیابی عملکرد تیروئید در بیماران تالاسمی هر سال یکبار و اهمیت پیگیری منظم بیماران مبتلا به بتا تالاسمی برای کشف زودرس و برخورد مناسب با عوارض مربوطه را تقویت می کند.

زمینه و هدف: در آینده نزدیک، سکته مغزی دومین علت شایع مرگ و ناتوانی در بسیاری از نواحی دنیا خواهد بود. شناسایی پیشگویی کننده های مرگ و سرانجام ناخوشایند در این بیماران می تواند عوارض و مرگ و میر ناشی از این بیماری را از طریق بکارگیری روش های درمان و اداره مناسب بیماران پر خطر کاهش دهد. لوکوسیتوز و افزایش سرعت سدیمانتاسیون گلبول های قرمز طی مراحل اول سکته مغزی ایسکمیک حاد از عواملی هستند که ممکن است با پیش آگهی ارتباط داشته باشند. هدف از این مطالعه، ارزیابی این دو متغیر بعنوان عوامل پیش بینی کننده پیش آگهی در بیماران دچار سکته مغزی ایسکمیک حاد می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی، 150 بیمار دچار سکته مغزی ایسکمیک حاد بررسی شدند (طول مدت بررسی 13 ماه و محل انجام تحقیق بیمارستان امام تبریز بود). تعداد گلبول های سفید خون و سرعت سدیمانتاسیون گلبول های قرمز در روز پذیرش بیمار و 3 روز بعد اندازه گیری شدند. ضمنا سابقه ریسک فاکتورهای زمینه ای (دیابت، فشارخون بالا، بیماری قلبی، هیپرلیپیدمی، مصرف سیگار) و یافته های معاینه عصبی و سی تی اسکن و وضعیت بیـمار در روز پذیرش و ترخیص (بر اساس مقیاس (Rankin تعیین گشت. بیماران در سه گروه: فوت شده طی بستری، ترخیص با وضعیت خوب (مقیاس (Rankin=0-2 و ترخیص با وضعیت ضعیف مقیاس (Rankin=3-5) قرار داشتند. برنامه آماری بکار رفته SPSS نسخه 13 بود. متغیرهای کمی با استفاده از Student T-test (Independent Samples) و یا Paired samples T-test مقایسه شدند. مقایسه در مورد متغیرهای کیفی (Categorical) توسط Contingency Tables و با استفاده از Chi-Square Test و یا Fisher's Exact Test بر حسب شرایط صورت گرفته است. جهت بررسی همبستگی (correlation) از ضریب پیرسون استفاده شده است و بررسی کارایی تست ها و نیز سطح مقاطع مختلف از ROC curve استفاده شده است.یافته ها: از 150 بیمار (75 مورد مذکر و 75 مورد مونث)، با میانگین سنی 2/8±3/76 (88-48) سال که مورد مطالعه قرار گرفتند 32 (3/21%) بیمار طی بستری فوت شدند، 26 (3/17%) بیمار با وضعیت خوب و 92 (3/61%) با وضعیت ضعیف ترخیص گردیدند. لوکوسیتوز روز اول در بیماران فوت شده و یا مرخص شده با وضعیت نه چندان خوب بطور معنی داری بیشتر بود و افزایش سرعت سدیمانتاسیون گلبول های قرمز در روز اول بطور معنی داری با میزان بیشتر مرگ طی بستری و یا وضعیت ضعیف حین ترخیص همراه بود. در تحلیل چند متغیره، تمامی موارد مذکور بجز سابقه مثبت دیابت قندی، پیش بینی کننده مستقل مرگ و میر و عوارض کوتاه مدت در بیماران بودند (05/0>p).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که افزایش تعداد گلبول های سفید خون و سرعت سدیمانتاسیون گلبول های قرمز درست پس از سکته حاد ایسکمیک ممکن است با پیش آگهی بدی همراه بوده و کنترل و درمان فوری و دقیق تری را ایجاب می کند.

زمینه و هدف: سویه های اشریشیاکلی تولید کننده شیگاتوکسین (STEC) بعنوان یکی از عوامل ایجاد بیماریهای اسهالی شناخته شده اند. توانایی کلونیزاسیون این سویه ها در روده انسان جز ضروری از عفونت ناشی از این باکتری ها محسوب می گردد. به منظور تعیین اهمیت فاکتور چسبندگی در سروتیپ های non-O157 STEC ایزوله شده از بیماران مبتلا به اسهال و بدون علایم گوارشی، الگوی چسبندگی این سروتیپ ها به سلولهای HeLa مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه 35 سویه STEC که از نظر وجود ژن) stx کد کننده شیگاتوکسین) با روش PCR، مثبت بودند مورد استفاده قرار گرفتند. ابتدا سروتیپ این سویه ها با استفاده از روش PCR-RFLP تعیین و سپس الگوی چسبندگی این سویه ها که به سروتیپ O157:H7 تعلق نداشتند با استفاده از سلولهای HeLa مورد بررسی قرار گرفت. سه تا پنج کلنی منفرد از هر سروتیپ مورد ارزیابی قرار گرفت. این سویه ها از افراد مبتلا به اسهال خونی (7/5%)، اسهال بدون خون (5/71%) و افراد سالم (8/22%) ایزوله شده بودند.یافته ها: از 35 سویه ایزوله شده هیچکدام متعلق به سروتیپ O157:H7 نبود. بیشترین سویه ها (22 سویه) متعلق به سروگروپ های O126, O128, O26, O111 بودند. از 27 سویه که از افراد مبتلا به اسهال خونی و غیر خونی جدا شده بودند، 3 (1/11%) سویه فاقد توانایی چسبندگی (non-adherence) به سلولهای HeLa بودند، و 24 (9/88%) سویه قدرت اتصال داشتند. در سویه های ایزوله شده از موارد اسهالی، الگوی اتصال آگره گیتیو (AA) در 10 سروتیپ شامل O128:H2, O128:H9, O125:H12, O125:H15 و اتصال منتشر (DA) و لوکالیزه (LA) به ترتیب توسط یک سروتیپ نشان داده شد. دوازده سویه دارای الگوی چسبندگی غیر اختصاصی (NSA) بودند. در بین الگوهای چسبندگی، فنوتیپ های LA و AA  بطور معنی داری با اسهال ارتباط داشت (001/p<0).نتیجه گیری: سویه های اشریشیاکلی انتروپاتوژن متعلق به گروه STEC بر اساس سروتیپ، فاکتورهای ویرولانس و الگوهای چسبندگی متفاوتند. بر اساس مشاهدات بدست آمده در این مطالعه، می توان نتیجه گیری نمود که سویه های STEC با توانایی چسبندگی نسبت به سویه هایی که قدرت چسبندگی ندارند بیشتر بیماریزا می باشند. مطالعات با جزییات بیشتر بر روی فاکتورهای چسبندگی و مکانیسم های بیماریزایی آنها مورد نیاز می باشد.

زمینه و هدف: مشکل هضم کازئین در برخی از افراد به خصوص کودکان دیده می شود. در این مطالعه با کمک پروتئاز موجود در میوه انجیر نارس (فیسین) هیدرولیز کازئین مورد بررسی قرار گرفت. عدم تحمل کازئین موجود در شیر گاو در تعداد قابل توجهی از شیرخواران دیده شده و در صورت عدم تشخیص و جایگزینی به موقع می تواند عوارضی مانند سوء تغذیه و کاهش رشد را در آنها ایجاد نماید. هضم کازئین شیر گاو توسط فرآیندهای شیمیایی و آنزیمی از مهمترین راهکارهای تولید شیر هیدرولیزه جهت استفاده شیرخواران آلرژیک می باشد. در این مطالعه تلاش شده است تا از پروتئازهای موجود در عصاره انجیر نارس به عنوان منبعی جدید و ارزان برای هیدرولیز کازئین شیر گاو استفاده گردد.روش بررسی: با استفاده از بافر فسفات نمکی، عصاره آبی از میوه نارس انجیر تهیه گردید. سپس برای بررسی میزان هیدرولیز کازئین، غلظت های مختلفی از آنزیم استخراج شده در چهار سیستم بافری مختلف شامل بافر تریس (pH=8.5)، بافر فسفات (pH=7)، بافر سیترات (pH=5.5) بافر استات (pH=4.5) در زمانهای 1، 3 و 6 ساعت روی کازئین خالص تاثیر داده شد. بررسی میزان هیدرولیز کازئین به کمک روش الکتروفورز (SDS-PAGE) و تراکم سنجی باند در مقایسه با شرایط کنترل با کمک نرم افزار Scion lab انجام گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از تاثیر عصاره انجیر بر کازئین نشان داد که در نسبت 10/1 و 100/1 (آنزیم به سوبسترا) در شرایط بافر فسفات در مدت زمان 1، 3 یا 6 ساعت هیدرولیز کامل کازئین صورت گرفته و در نسبت 500/1، هیدرولیز نسبی صورت گرفت و همچنین ثابت گردید که سیستم بافری فسفات مناسب تر از سایر سیستم های بافری برای هیدرولیز کازئین است.نتیجه گیری: نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان داد که آنزیم فیسین، کاندید مناسبی جهت تولید فرمول های شیر خشک حاوی کازئین هیدرولیز شده جهت کاربردهای تغذیه ای می باشد.

زمینه و هدف: روتاویروس یکی از مهمترین عوامل ایجاد اسهال حاد در کودکان زیر 5 سال می باشد. از این رو بررسی نمونه های اسهالی کودکان جهت تشخیص میزان شیوع روتاویروس، تعیین ژنوتایپ غالب به دلیل جلوگیری از مصرف نابجای آنتی بیوتیک و استفاده از واکسن ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه بررسی میزان شیوع روتاریروس و ژنوتایپ غالب آن در جمعیت کودکان زیر 5 سال مبتلا به اسهال حاد در تبریز می باشد.روش بررسی: در طی یک سال (85-1384)، در کل 213 نمونه از تمام کودکان زیر 5 سال مبتلا به اسهال حاد مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان تبریز، جمع آوری و آزمایش الایزا جهت بررسی وجود آنتی ژن گروه A روتاویروس انجام شد. سپس نمونه های مثبت در کوتاه ترین زمان ممکن تحت شرایط استاندارد به آزمایشگاه دایره تحقیقات ناشی از غذا منتقل شدند و برای تعیین تایپهای G و P از RT-PCR استفاده شد.یافته ها: از کل 213 نمونه جمع آوری شده، 113 نمونه از نظر آنتی ژن روتاویروس گروه A مثبت بودند، شیوع عفونت روتاویروس در جمعیت مورد بررسی 54% بود. تعیین ژنوتایپ با آزمایش RT-PCR نشان داد که از این تعداد نمونه 9/42%G4، 4/21% G1، 3/17% G1+G4، 1/5% ,G2+G4 1/3% G2 و 1/3% G1+G2+G4 و یک مورد (1%) G4+G9. در مورد P تایپ، 4/68% P[8]، 2/12% P[8+4] ، 2/12% P[4] و 2% P[6] تعیین شدند.نتیجه گیری: یافته های ما شیوع بالا عفونت با روتاویروس را نشان می دهد بنابراین پیشنهاد می گردد در بررسی علت اسهال در کودکان روتاویروس مورد توجه بیشتری قرار گیرد، همچنین شایعترین ژنوتایپ G4 P[8] می باشد که می تواند راهنمای جهت استفاده از واکسن باشد.

زمینه و هدف: اختلال هویت جنسی تمایل قوی و مستمر بیمار برای قرار گرفتن در نقش و وضعیت جنس مقابل است که اصرار بر تعلق به جنس مقابل در این اختلال همراه با نارضایتی شدید از جنسیت بیولوژیکی می باشد. در موارد مقاوم به درمان (روان درمانی فردی، سایکوآنالیز ...) عمل جراحی تغییر جنسیت از درمانهای شناخته شده این اختلال است که در ایران با فتوای امام خمینی در سال 1343 شمسی جایز شمرده شده. با توجه به تحقیقات انجام شده در زمینة بهبود اختلال بعد از عمل تغییر جنسیت غالبا بر نتایج مثبت جراحی تاکید شده است.روش بررسی: روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی مقطعی در مقیاس کوچک بوده است. نمونه مورد بررسی شامل 12 نفر (9 نفر ترنس مرد به زن و 3 نفر دیگر ترنس زن به مرد) بوده که به طور متوسط 6 سال از عمل جراحی شان سپری شده بود. پرسشنامه هایMMPI-1  (فرم کوتاه)، مقیاس (MF)MMPI-2، نقش جنسی بم و صفات جنسی بم با نظارت یک روانشناس بالینی و توسط بیماران تکمیل شد. یافته ها با استفاده از روشهای آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان می دهد که این بیماران بعد از عمل جراحی از نظر روانی-اجتماعی در وضعیت مناسبی قرار داشته و نمره کسب شده آنان در MMPI- 1 در دامنه نرمال بود. میانگین سنی آزمودنی ها 25 سال و میانگین وضعیت مالی خانوادگی آنان در حد متوسط بود. همچنین افراد مذکور در تستهای بم و مقیاس MF تطابق خوبی را با نقش و هویت جدید خود نشان دادند. مصاحبه بالینی نیمه سازمان یافته نشان داد که تمامی افراد مورد مطالعه از تصمیم خود رضایت داشته موردی از پشیمانی نیز مشاهده نشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد عوامل متعدد از جمله وضعیت اقتصادی، رضایت از روابط بین فردی، وجود سیستم حمایتی فعلی، شریک جنسی و رضایتمندی از زندگی جنسی، عکس العمل مناسب خانواده و امکان انجام عمل های جراحی اضافه، نقش عمده ای در تطابق بیماران با وضعیت جدید داشته است.