مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال:1390 | دوره:16 | شماره:3 (مسلسل 61) |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: بروسلوزیس یک عامل عمده زئونوز بوده و استان کردستان در ایران یکی از مناطق اندمیک برای شیوع این بیماری است. هدف از این مطالعه جداسازی بروسلا از بیماران بروسلوزیس و تعیین گونه های این باکتری به منظور بررسی شیوع این سویه ها در استان کردستان می باشد.روش بررسی: از 60 بیمار بروسلوز دارای علایم مراجعه کننده به بیمارستان توحید سنندج نمونه گیری از خون انجام گرفت. هر نمونه در محیط کشت خون (BACTEC) تلقیح شده و در شرایط دمایی 37oC به مدت 5 روز قرار گرفت. پس از این مدت، نمونه ها روی محیط بروسلا آگار به مدت 3 روز کشت داده شد و سپس برای تشخیص باکتری های رشد کرده، روش PCR و تست های اوره آز، تولید H2S، کاتالاز، اکسیداز، رنگ آمیزی گرم و رشد روی محیط های دارای رقت های مختلف از رنگهای تایونین و فوشین انجام شد. همچنین از روش آگلوتیناسیون اختصاصی برای تعیین گونه این باکتریها نیزاستفاده گردید.یافته ها: از 60 نمونه خون گرفته شده از بیماران بروسلوزی، 18 سوش بروسلا جداسازی شد. پس از انجام تستهای بیوشیمیایی، کل باکتریهای جدا شده به عنوان بروسلا ملی تنسیس با بیووار یک تا سه شناخته شد. نتایج آگلوتیناسیون نشان داد که 14 سوش جزو بیوار 1 بروسلا ملی تن سیس و 4 سوش جزو بیوار 3 می باشند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که شیوع بروسلوز با عامل بروسلا ملی تن سیس در استان کردستان بالا بوده و تلاش برای ریشه کن سازی این باکتری در این منطقه باید اختصاصی برای این باکتری باشد.

زمینه و هدف: ضایعات اعصاب محیطی یکی از دغدغه های جراحان اعصاب بوده و شیوه های مختلفی برای ترمیم بکار گرفته شده است. این مطالعه، poled polyvinelidene fluoride (PVDF) tube را همراه با فاکتور رشد و ژل کلاژن بعنوان یک جایگزین پیوند اتوگرافت بررسی می کند.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، عصب سیاتیک چپ 50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار مورد جراحی و بطور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. در گروه اپی نوریال، دو انتهای عصب قطع شده به همدیگر سوچور شد. در گروه اتوگرافت یک سانتی متر از عصب سیاتیک قطع و بعد از 180 درجه چرخش به دو انتهای عصب سوچور زده شد. در گروه کانال راهنمای عصب، لوله PVDF همراه با فاکتور رشد عصب و ژل کلاژن به دو انتهای عصب سوچور زده شد. درگروه اکسوتومی دو انتهای عصب لای عضلات پنهان گردید و در گروه شم، عمل جراحی با لمس عصب سیاتیک تکمیل گردید. دو ماه بعد از جراحی، نورونهای قطعات L4-L6 نخاع به شیوه های بافت شناسی، ایمونوهیستوشیمی و ردیابی مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از تست آماری آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین نورونهای بکس مثبت و نورونهای نشاندار شده با DiI به ترتیب در گروه آکسوتومی و شم نسبت به سایر گروهها افزایش معنی دار آماری (p<0.05) و میانگین نورونهای نشاندار درگروه اپی نوریال نسبت به گروه های اتوگرافت و کانال راهنمای عصب، افزایش معنی دار آماری (P<0.05)نشان داد. تفاوت معنی دار آماری در مقایسه میانگین نورونهای نشاندار شده بین گروه اتوگرافت و کانال راهنمای عصب مشاهده نگردید. مقایسه میانگین نورونها در سمت چپ نسبت به سمت راست کاهش آماری معنی داری (p<0.01) را نشان دادند.نتیجه گیری: کانال راهنمای عصب همراه با درمانهای دیگر محیط مناسبی را برای رشد اکسون فراهم می کند و می توان آن را بعنوان یک جایگرین برای پیوند اتوگرافت در نظر گرفت.

زمینه و هدف: لژیونلا پنوموفیلا عامل بیماری لژیونر بوده که می تواند کشنده باشد و تا به حال واکسنی برای آن تهیه نشده است. همچنین آنتی ژنهای این باکتری محرک سیستم ایمنی هستند. هدف از این مطالعه مقایسه ایمنی زایی لیپوپلی ساکارید و فرکشن پروتئینی لژیونلا پنوموفیلا در مواجهه با دوز کشنده این باکتری در مدل موشی است.روش بررسی: پس از کشت انبوه باکتری، لیپوپلی ساکارید و فرکشن پروتئینی این باکتری با روش فنل داغ و تیمار آنزیمی به دست آمد. الکتروفورز بر روی ژل پلی اکریلامید برای لیپوپلی ساکارید و فرکشن پروتئینی انجام شد. برای تهیه واکسن از لیپوپلی ساکارید و فرکشن پروتئینی، 10 میکروگرم از هر آنتی ژن در 0.5 میلی لیتر محلول سالین حل و برای تزریق آماده شد. 6 گروه موش ماده نوع BALB/c (هر گروه دارای 15 موش) انتخاب شدند. 4 گروه از موش ها به صورت تزریق داخل صفاقی و سه دوز با فواصل دو هفته ای مورد واکسیناسیون قرار گرفتند. به دو گروه دیگر به عنوان شاهد فقط نرمال سالین تزریق شد. دو هفته پس از آخرین واکسیناسیون، به دو گروه از موش های واکسینه شده و یک گروه شاهد، دوز کشنده باکتری ((LD100 تزریق شد. همچنین شش هفته پس از آخرین واکسیناسیون، دو گروه دیگر واکسینه شده و گروه شاهد مورد مواجهه قرار گرفتند.یافته ها: نتایج مواجهه با دوز کشنده باکتری اول نشان داد که تاثیر ایمنی زایی فرکشن پروتئینی و لیپوپلی ساکارید به ترتیب 86.66% و 73.33% و شش هفته پس از آخرین ایمونیزاسیون 86.66% برای فرکشن پروتئینی و 60% برای لیپو پلی ساکارید می باشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که فرکشن پروتئینی و لیپوپلی ساکارید لژیونلا پنوموفیلا دارای ایمنی حفاظتی مناسبی بوده و گزینه هایی برای مطالعات تولید واکسن می باشند.

زمینه و هدف: فراوانی و موربیدیتی گرگرفتگی منجر به درمانهای متعدد چه هورمونی و چه غیرهورمونی در سال های اخیر شده است. کاربرد فلوکسیتین و سیتالوپرام با عوارض محدود و قابلیت تحمل بالا توسط اغلب خانم های مبتلا به گرگرفتگی مورد توجه محققین قرار گرفته است ولی در مورد کارائیشان اختلاف نظر زیاد است. در این مطالعه اثرات فلوکسیتین، سیتالوپرام، هورمون درمانی و دارونما در درمان گرگرفتگی پری منوپوزال مقایسه شد.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود (RCT). جامعه مورد مطالعه شامل زنان 55-46 ساله با علائم گرگرفتگی که حداقل 1 سال از قطع قاعدگی و اثبات یائسگی آنها گذشته بود می باشد. روش نمونه گیری بلوک بندی تصادفی بود و نمونه ها در چهار گروه فلوکستین، سیتالوپرام، هورمون درمانی و دارونما مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها پس از جمع آوری وارد رایانه شده و با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های کای دو، آنالیز واریانس و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: گروه های مورد مطالعه از نظر میانگین مدت منوپوز، سابقه ابتلا به بیماری مزمن، مصرف دارو و فراوانی فشارخون در ابتدای مطالعه تفاوت معنی داری با هم نداشتند. اما بین میانگین سنی گروه ها اختلاف معنی داری وجود داشت (P=0.03). کاهش میانگین دفعات گرگرفتگی بعد از مداخله در گروه استروژن + پروژسترون 57%، گروه فلوکستین 74.7%، گروه سیتالوپرام 81.8% و دارونما 80% بود (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به درصد بالای موفقیت درمان داروهای سیتالوپرام و فلوکستین در درمان گرگرفتگی و کم عارضه بودن آنها، استفاده از این داروها در درمان گرگرفتگی به عنوان جایگزین مناسبی برای هورمون درمانی و در افرادی که در آنها مصرف استروژن ممنوعیت دارد و یا به عللی تمایل به مصرف استروژن ندارند، به عنوان گزینه مناسبی باید مدنظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: سویه های اشریشیاکلی انترواگره گیتیو عامل ایجاد اسهال حاد و مزمن و اسهال پایدار در کودکان می باشند. این سویه ها دارای الگوی چسبندگی اختصاصی اگره گیتیو (stacked brick) به سلول های اپیتلیالی مانند HeLa و HEp-2 هستند. استفاده از تکنیک PCR بر اساس حضور ژنهای مرتبط با ویرولانس، تشخیص سویه های EAEC را تسهیل می نماید. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی روش PCR ژن pCVD432 جهت شناسائی سویه های EAEC و وجود ژنهای ویرولانس astA, aap, aafA, aggA, aggR جهت افتراق سویه های تیپیک و آتیپیک EAEC می باشد.روش بررسی: در این تحقیق 140 نمونه مدفوع جمع آوری شده از کودکان زیر 12 سال دارای اسهال مراجعه کننده به بیمارستان بعثت همدان در سال 87-86 مورد برسی قرار گرفتند. بعد از تلقیح نمونه ها به محیط مکانکی آگار در دمای 37 درجه سانتی گراد بمدت 18 ساعت انکوبه گردیدند. بعد از شناسائی کلنی های اشریشیاکلی با تستهای بیوشیمیائی، ابتدا با استفاده از پرایمر pCVD432 که اختصاصی سویه های EAEC است، سویه های EAEC شناسایی و پس از آن فاکتورهای ویرولانس آنها با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن های ویرولانس aggR،aggA ،aafA ، aaP و astA مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: از 140 بیمار مبتلا به اسهال 15 (10.8%) سویه اشریشیاکلی دارای ژن pCVD432 ایزوله گردید. ژن aggR در 11 (73.3%) سویه شناسائی گردید. ژنهای aggA و aafA به ترتیب در 3 و 4 ایزوله وجود داشت. ژن aap در 9 سویه و ژن astA در 7 سویه مثبت گزارش گردید. چندین ترکیب مختلف از شاخص های ژنتیکی در بین سویه های EAEC مشاهده شد و مشخص گردید که شایعترین الگوهای ژنومی aggR-aap با 53.3% وaggR-aafA  با 26.7% بودند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که در این منطقه سویه های EAEC یکی از شایعترین پاتوژنهای روده ای محسوب می گردند. PCR ژن pCVD432 بعنوان معمول ترین هدف جهت شناسائی مولکولی این سویه ها می باشد. سویه های تیپیکال EAEC با دارا بودن ژن aggR شیوع بالائی در سویه های ایزوله شده در این منطقه را نشان داده اند و با توجه به الگوی فاکتورهای ویرولانس دارای هتروژنی هستند.

زمینه و هدف: متیل تری بوتیل اتر (MTBE) یک ترکیب آلی فرار است که اثرات زیان آوری روی محیط، منابع آب های سطحی و زیرزمینی داشته و به دلیل حلالیت بالای آن در آب و فراریت پایین آن منجر به تغییر طعم و مزه آب آشامیدنی می شود. هدف از این تحقیق تعیین کارایی راکتور لجن فعال دارای بستر ثابت در حذف زیستی متیل تری بوتیل اتر از فاضلاب سنتتیک است.روش بررسی: این تحقیق از نوع مداخله ای - کاربردی بوده که در آن راکتور مورد استفاده از جنس پلاکسی گلاس طراحی و پس از انتقال لجن فعال به آن، به مدت 4 هفته سیستم به صورت ناپیوسته مورد راهبری قرار گرفت. در طول یک ماه به تدریج از غلظت گلوکز موجود در محلول غذایی کاسته و MTBE افزوده شد. پس از گذشت 32 روز از راه اندازی سیستم، کل COD ورودی به سیستم از طریق MTBE تامین گردید. پارامترهای COD، TSS،MLSS ، SVI، دما، pH و اکسیژن محلول به صورت دوتایی (Duplicate) و با نرم افزار Excel مورد آنالیز قرار گرفتند.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که با افزایش بار آلی ورودی راندمان راکتور تا حدودی کاهش پیدا می کرد. میانگین راندمان حذف COD در زمان ماندهای هیدرولیکی 4، 6، 8 و 10 ساعت به ترتیب 82.7، 92.45، 95.97 و 96.1 درصد بود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد راکتور تلفیقی لجن فعال دارای بستر ثابت تا بارگذاری آلی  3 kgCOD/m3.dو 4.5 به ترتیب قادر به تامین استاندارد فاضلاب های خانگی و صنعتی بر اساس استانداردهای سازمان حفاظت محیط زیست ایران از لحاظ COD پساب خروجی برای تخلیه به منابع آبی پذیرنده می باشد. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که راکتور لجن فعال دارای بستر ثابت، یک تکنولوژی کارآمد، اجرایی و قابل اعتماد برای تصفیه فاضلاب های قوی می باشد.

زمینه و هدف: بیماریهای قلبی عروقی یکی از شایع ترین علل مرگ و از عمده ترین مشکلات بهداشتی جهان می باشند. در اکثر تحقیقات پزشکی که هدف بررسی توزیع بقا می باشد از روشهای مانند رگرسیون کاکس استفاده می شود، حال آنکه این مدل رابطه بین عوامل خطرزا با لگاریتم تابع خطر را خطی، فرض می کند که در بسیاری از موارد این فرض عملی نیست. هدف از مطالعه حاضر، ارائه روش اسپلاین جریمه شده در تحلیل بقای بیماران مبتلا به سکته قلبی حاد می باشد.روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع طولی بوده که به روش آینده نگر بر روی 650 نفر از بیماران دارای سکته قلبی حاد انجام گرفت. بیماران به مدت یک سال از لحظه ابتلا به سکته قلبی به لحاظ فوت یا عدم فوت پی گیری و اطلاعات لازم از طریق چک لیستی جمع آوری شدند. از دو روش چندمتغیره متفاوت، مدل رگرسیون مخاطره متناسب و مدل کاکس با اسپلاین های جریمه شده استفاده شد. تحلیل داده ها با نرم افزار R نسخه 2.12 انجام و سطح معنی داری 0.05 در نظر گرفته شده است.یافته ها: میزان مرگ و میر در بین کل بیماران در یک سال مورد بررسی به تعداد 67 نفر (10.3%) بود. 48% بیماران سیگاری، 33.4% دارای سابقه پرفشاری خون، 17.7% دیابتی، 15.3% دارای لیپید بالا، 30% دارای آریتمی بودند و 10.3% دارای بلوک بودند. عوامل موثر بر میزان بقا بر اساس مدل کاکس با اسپلاین های جریمه شده سن، مصرف استرپتوکیناز و سطح کسر جهشی بودند.نتیجه گیری: با داشتن میزان بقا و عوامل موثر بر میزان بقا در بیماران با سکته قلبی حاد می توان در ارائه خدمات بهینه برای بیماران و همچنین اقدامات ویژه جهت کنترل و کاهش میزان مرگ و میر ناشی از سکته قلبی حاد و افزایش طول عمر و بقای این بیماران اقدام نمود.

زمینه و هدف: آلودگی های ناشی از فلزات سنگین مشکلات بسیار جدی را برای انسانها و بقا موجودات زنده سبب شده است و بیوفیلم باکتریها قادر به جذب فلزات سنگین از محیط آبی و تجمع آن در ساختمان سلولی خود هستند. لذا هدف این مطالعه بررسی توانایی بیوفیلم اشرشیاکلی (عامل موثر در جذب فلزات) تثبیت شده بر روی زئولیت کلینوپتیلولایت برای حذف کادمیم از محیط آبی است.روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی است. آزمایشات جذب در یک راکتور منقطع در مقیاس آزمایشگاهی با استفاده از کلینوپتیلولایت به تنهایی و به همراه بیوفیلم باکتری انجام شد. اثر غلظت اولیه فلز، pH محیط مایع و زمان تماس بر روی راندمان حذف بررسی شد و نهایتا نتایج توسط مدلهای ایزوترمی تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان جذب کادمیم در کلینوپتیلولایت در مقایسه با کلینوپتیلولایت پوشیده شده با بیوفیلم کمتر است. در ضمن جذب متاثر از پارامترهایی چون غلظت اولیه فلز، pH محیط مایع و زمان تماس می باشد. همچنین میزان جذب برای کلینوپتیلولایت و بیوفیلم ثابت شده بر روی کلینوپتیلولایت به ترتیب برابر 6.8 و 9.6 میلی گرم بر گرم برای غلظت اولیه کادمیم بین 25 تا 100 میلی گرم بر لیتر می باشد. ضمنا مشخص شد که با افزایش غلظت اولیه کادمیم، میزان جذب افزایش می یابد در حالیکه درصد حذف روند کاهشی را نشان داد. حداکثر کارایی جذب در6 pH بدست آمد و هر دو مدل لانگمیر و فروندلیچ، فرآیند جذب را بخوبی توصیف نمودند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل می توان نتیجه گیری کرد که وجود بیوفیلم سبب افزایش کارایی جذبی کلینوپتیلولایت شده است و ضمنا بیوفیلم مورد بررسی بسیار امیدبخش برای حذف کادمیم از محیط آبی است.

زمینه و هدف: پس از تصویب قانون سقط جنین درمانی در سال 1384، تحول عمده ای در برخورد با موارد سقط های درمانی ایجاد گردید. این مطالعه با هدف شناخت علل درخواست سقط درمانی در خانم های باردار مراجعه کننده به سازمان پزشکی قانونی سنندج از تیر ماه 82 الی تیر ماه 86 انجام شد.روش بررسی: نوع مطالعه توصیفی بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه پرونده های مربوط به سقط درمانی موجود در سازمان پزشکی قانونی شهر سنندج از سال 1382 لغایت سال 1386 بودند. حجم نمونه برابر با 58 نفر و نمونه گیری با روش سرشماری انجام شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و جداول توزیع فراوانی تهیه گردید.یافته ها: بیشترین میزان درخواست سقط درمانی مربوط به سال 86 با 18 مورد (31%) و کمترین میزان مربوط به سال 1382 با 6 مورد (10.3%) بود. بالاترین میزان سقط درمانی مربوط به گروه سنی 30 تا 35 سال با 16 نفر (27.6%) و کمترین میزان مربوط به گروه سنی 18< با یک مورد (1.7%) بود. میانگین سن بارداری مراجعین 11.8±4.1 (دامنه 19-5) هفته بود. انجام سقط درمانی در 34 نفر (58.6%) از مراجعین تایید شد. شیوع علل جنینی درخواست مجوز سقط جنین 22 مورد (37.9%) و علل مادری 36 مورد (62.1%) بود. در میان موارد تایید شده جهت سقط درمانی 18 مورد (52.9%) به دلیل علل جنینی و 16 مورد (47.1%) به علل مادری بود. شایعترین علل جنینی مجوز سقط درمانی آنانسفالی 7 مورد (20.6%) و بتاتالاسمی 3 مورد (8.8%) و شایعترین علت مادری، بیماریهای قلبی عروقی 10مورد (29.4%) بود.نتیجه گیری: نتیجه مطالعه حاضر نشان می دهد که پس از تصویب قانون سقط درمانی موارد علل جنینی درخواست سقط درمانی به طور گسترده ای در حال افزایش است. به نظر می رسد نیاز به مداخلات هر چه بیشتر جهت ارتقای آگاهی در زمینه سقط درمانی در میان افراد جامعه و جامعه پزشکی و همچنین ترویج روشهای قطعی پیشگیری از بارداری در میان زنان مبتلا به بیماریهای قلبی عروقی پیشرفته وجود دارد.

زمینه و هدف: کانابینوئیدهای درون زاد و مواد اپیوئیدی هر دو به مقدار زیاد در مغز بیان می شوند و نقش مهمی در تعدیل فرآیندهای عصبی بر عهده دارند. در این مطالعه نقش احتمالی سیستم کانابینوئیدی هیپوکامپ پشتی بر روی فراموشی القا شده با مورفین و یادگیری وابسته به وضعیت مورفین در موشهای سوری نر مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 255 سر موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI استفاده شد. نمونه ها پس از بیهوشی در دستگاه استریوتاکسی قرار گرفتند و کانول گذاری دو طرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی انجام شد. بعد از طی دوره بهبودی هفت روزه، آزمون رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیرفعال آغاز شد. در این مطالعه مورفین به عنوان آگونیست گیرنده اپیوئیدی و WIN55, 212-2 به عنوان آگونیست گیرنده کانابینوئیدی استفاده شده است.یافته ها: تزریق درون صفاقی مورفین بلافاصله بعد از آموزش به صورت وابسته به دوز تثبیت حافظه اجتنابی مهاری را در حیوان کاهش داد (P<0.01). فراموشی القا شده با تزریق بعد از آموزش مورفین با تزریق همان مقدار مورفین قبل از آزمون اصلاح می گردد (P<0.001)، که به این حالت یادگیری وابسته به وضعیت گفته می شود. تزریق قبل از آزمون WIN55, 212-2 به ناحیه هیپوکامپ پشتی فراموشی القا شده با مورفین را به حالت عادی برمی گرداند (P<0.001).نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهند که گیرنده های کانابینوئیدی ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی نقش مهمی در فراموشی القا شده با مورفین و یادگیری وابسته به وضعیت مورفین بازی می کنند.

زمینه و هدف: در سراسر دنیا مردم، بیماران، دولت و پرداخت کننده های ثالث، خواستار ارزیابی غنی تر شرایط خدمات سلامت برای بهبود مستمر کیفیت هستند. کشورهای مختلف رویکردهای متفاوتی را جهت حفظ و ارتقای کیفیت و بهبود استانداردها اتخاذ نموده اند که صدور مجوز، اعطای گواهینامه و اعتباربخشی، از جمله سیستم های ایجاد شده در این راستا می باشند. اعتباربخشی به سبب استانداردهای حداکثری و چالش برانگیز به عنوان قدرتمندترین روش شناخته شده در این عرصه می باشد. هدف پژوهش حاضر، جستجوی سیستماتیک نقاط قوت و ضعف مدل های اعتباربخشی، برای انتخاب مدل یا مدل های مرجع به منظور الگوبرداری جهت طراحی مدل ملی می باشد.روش بررسی: برای انجام این پژوهش، جستجوی سیستماتیک از database های Ovid Medline, SID و PubMed، با استفاده از کلید واژه های accreditation، hospital، practice medical، clinic،accreditation models،health care و معادل های فارسی آنان صورت پذیرفت. با توجه به معیارهای ورود و خروج تعریف شده، حاصل این جستجو 2379 مقاله بود که بر اساس هدف مطالعه که اشاره به مزایا و معایب مدل های اعتباربخشی دارد به صورت مرحله به مرحله به ترتیب با مطالعه عنوان، چکیده و مقاله کامل، پالایش شده و در نهایت 83 مقاله از میان آنها انتخاب و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سپس یافته های به دست آمده از مقالات، در جداول خلاصه سازی وارد گردیده و در گام بعدی، مدل های بزرگ اعتباربخشی جهان بر اساس 25 مولفه با یکدیگر مقایسه و نتیجه گیری نهایی به عمل آمد.یافته ها: در میان تمامی مقالات، مدلهایی که بیشترین بحث و تحلیل را به خود اختصاص داده بودند به ترتیب، مدل های اعتباربخشی JCAHO آمریکا و CCHSA کانادا بودند و مدل های اعتباربخشی انگلستان، استرالیا و فرانسه در رده های بعدی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از این بحث، با بررسی های به عمل آمده دیگر همخوانی دارد به طوریکه در آن مطالعات نیز این مدل ها به عنوان بزرگترین و اثرگذارترین مدل های اعتباربخشی رایج در دنیا معرفی شده اند. در ارتباط با مولفه هایی که مبنای مقایسه قرار گرفتند، مدل اعتباربخشی JCAHO آمریکا و پس از آن CCHSA کانادا به ترتیب دارای بیشترین نقاط قوت و کمترین نقاط ضعف بودند.بحث و نتیجه گیری: بر اساس مولفه های تعریف شده، مدل اعتباربخشی JCAHO آمریکا و سپس CCHSA کانادا در بهترین شرایط کاربردی بوده و سایر مدل های بزرگ مانند مدل های ACHS استرالیا، ANAES فرانسه، QHNZ نیوزیلند و مدل های انگلستان، در وضعیت تقریبا مشابهی قرار دارند. بنابراین به نظر می رسد که مدل مربوط به کمیسیون مشترک (JCAHO) بهترین مدل برای الگوبردای جهت طراحی مدل ملی باشد.