مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1386 | دوره:9 | شماره:4 (پی در پی 24) |تعداد مقالات:18

زمینه و هدف: هینوزان یکی از سموم ارگانوفسفره است که مکانیسم اصلی آن مهار فعالیت آنزیم استیل کولین استراز بوده و روی اندام های جنسی اثر تخریبی دارد. با توجه به مصرف فراوان این سم در مزارع برنج و باغ مرکبات و ضرر احتمالی آن روی بافت های بدن، تاثیر آن بر روند اسپرماتوژنزیس در موش سفید کوچک مورد مطالعه قرار گرفت.روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 45 سر موش نر از نژادBalb/C  در سه گروه آزمایشی، کنترل و شم در دانشکده پزشکی بابل انجام پذیرفت. گروه آزمایشی به مدت یک ماه (پنج روز متوالی و دو روز استراحت) به میزان20mg/kg ، سم هینوزان را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. گروه شم تنها نرمال سالین دریافت کرده و گروه کنترل تزریقی نداشتند. با تهیه برش های بافتی از بیضه، رده های مختلف سلول های اسپرماتوژنیک، سلول های لایدیگ و عروق خونی در واحد سطح با استفاده از eye piece شمارش شدند. سپس داده ها با آزمون هایOne way-ANOVA Tukey's HSD  تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در این مطالعه قطر بیضه و لوله های اسپرم ساز و تعداد عروق خونی کاهش چشمگیری نشان داد. همچنین با شمارش سلول های اسپرماتوژنیک مشخص گردید که تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت ها و اسپرماتیدها در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری پیدا کرده است (P<0.05). تعداد سلول های لایدیگ نیز به طور معنی داری کاسته شد (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تزریق داخل صفاقی سم هینوزان در موش آزمایشگاهی بر روند اسپرماتوژنزیس، ساختار لوله های اسپرم ساز و کاهش سلول ها موثر است.

زمینه و هدف: تتراکلرید کربن به عنوان یک سم مرجع کبدی در مسمومیت حاد و مزمن خود باعث ایجاد نکروز، تغییر چربی، سیروز و کانسر کبدی می شود. سیلای مارین مجموعه ای از سه فلاونولیگنان موجود در گیاه خارمریم (Silybum marianum)  دارای آثار هپاتوپروتکتیو و آنتی هپاتوتوکسیک می باشد. این مطالعه به منظور تعیین اثرات درمانی حفاظتی سیلای مارین در سمیت حاد کبدی CCL4 در موش انجام گردید.روش بررسی: این مطالعه تجربی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی سال 1383 انجام پذیرفت. پس از بررسی های مقدماتی، دوز 25mL/kg تتراکلرید کربن (در حلال Mineral Oil) به عنوان دوز مناسب انتخاب گردید. روند هپاتوتوکسیسته ناشی از تزریق داخل صفاقی تک دوز آن به منظور ارزیابی و به دست آوردن متغیرهای لازم برای سنجش میزان سمیت و درمان مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج آنزیمی (افزایش فعالیتAST  و ALT) و هیستوپاتولوژی (بررسی و درجه بندی عوارض پاتولوژیکCCl4  در بافت کبد به شکل گرانولاسیون سیتوپلاسم، تورم ابری شکل، نکروز و تغییر چربی) زمان های تجویز سیلای مارین و نمونه گیری مشخص گردید. سیلای مارین به شکل سوسپانسیون در حامل 2CMC درصد پروپیلن گلایکول (به نسبت 3 به 2) با دوزهای 50، 200 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم در زمان های مختلف تجویز و نمونه های سرمی و کبدی تهیه شد. گروه کنترل منفی، حامل سیلای مارین در برابر حلال CCl4، گروه کنترل دارو، دوز800mg/kg  سیلای مارین در برابر حلالCCl4  و گروه کنترل مثبت، حامل سیلای مارین در برابر CCl4 را دریافت نمود.یافته ها: این مطالعه مداخله ای در دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی سال 1383 انجام پذیرفت. پس از بررسی های مقدماتی ، دوز 25mL/kg تتراکلرید کربن (در حلال Mineral Oil) به عنوان دوز مناسب انتخاب گردید. روند هپاتوتوکسیسته ناشی از تزریق داخل صفاقی تک دوز آن به منظور ارزیابی و به دست آوردن متغیرهای لازم برای سنجش میزان سمیت و درمان مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج آنزیمی (افزایش فعالیتAST  و ALT) و هیستوپاتولوژی (بررسی و درجه بندی عوارض پاتولوژیکCCl4  در بافت کبد به شکل گرانولاسیون سیتوپلاسم، تورم ابری شکل، نکروز و تغییر چربی) زمان های تجویز سیلای مارین و نمونه گیری مشخص گردید. سیلای مارین به شکل سوسپانسیون در حامل 2CMC درصد پروپیلن گلایکول (به نسبت 3 به 2) با دوزهای 50، 200 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم در زمان های مختلف تجویز و نمونه های سرمی و کبدی تهیه شد. گروه کنترل منفی، حامل سیلای مارین در برابر حلال CCl4، گروه کنترل دارو، دوز800mg/kg  سیلای مارین در برابر حلالCCl4  و گروه کنترل مثبت، حامل سیلای مارین در برابر CCl4 را دریافت نمود.نتیجه گیری: این تحقیق نشان می دهد که تجویز سیلای مارین با دوز 50mg/kg تا 6ساعت پس از تزریقCCl4  به نحو قابل توجهی از پیشرفت هپاتوتوکسیته جلوگیری نموده و موجب تسریع بهبودی ضایعات می شود.

زمینه و هدف: اختلال وسواسی جبری علی رغم شیوع بالا کمترین میزان پاسخ درمانی را در بین بیماری های اضطرابی نشان می دهد. این مطالعه به منظور مقایسه اثرات درمانی نالترکسون و فلوئوکستین بر اختلال وسواسی – جبری (OCD) انجام شد.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دوسوکور با گروه شاهد و طرح موازی تصادفی بود که روی 30 بیمار زن 18 تا 60 ساله مراجعه کننده به مطب و درمانگاه روانپزشکی بیمارستان زارع ساری در سال 1384 انجام گرفت. بیماران در سه گروه درمانی 10نفره قرار گرفتند. به گروه A روزانه 53.9mg فلوئوکستین، به گروه B روزانه 64.4mg نالترکسون و به گروه C کپسولی حاوی دارونما داده می شد. شدت علایم اختلال وسواسی – جبری در چهار مرحله با مقیاس یل براون سنجیده شد. داده های به دست آمده در سه گروه با استفاده از آزمون های پارامتریک و غیرپارامتریک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین های عددی هفته هشتم در گروه نالترکسون شدت علایم اختلال وسواسی-جبری را به طور معنی داری (45.01 درصد) کاهش داد (P<0.05)، که این کاهش به اندازه فلوئوکستین (45.01 درصد) بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که نالترکسون به اندازه فلوئوکستین در کاهش علایم اختلال وسواسی – جبری موثر است و اثر آن بسیار سریع تر از فلوئوکسین بوده و در عرض دو هفته اول ظاهر می شود.

زمینه و هدف: دانسیتومتری استخوان روشی مناسب برای بررسی وضعیت اسکلتال بیماران می باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط وضعیت اسکلتال ناحیه گردن فمور و مهره های L2-L4 با شاخص چانه ای (Mental Index) استخوان مندیبل در رادیوگرافی پانورامیک زنان مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، رادیوگرافی های پانورامیک 67 نفر از خانم های مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد در سال 1383 با سن بیش از 35 سال که سالم و فاقد تاریخچه مصرف داروهای موثر بر متابولیسم استخوان بودند، بررسی شد و در آنها شاخص چانه ای تعیین و ثبت گردید. از همه بیماران مورد مطالعه دانسیتومتری استخوان در مرکز توس به وسیله دستگاه Osteocore و روش DEXA در دو کانون گردن فمور چپ و ناحیه  L2-L4(مهره های دوم تا چهارم کمری) به عمل آمد. بیماران با توجه به معیار T-score به سه گروه طبیعی، استئوپنیک و استئوپوروتیک در هر کانون تقسیم شدند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های ANOVA و ضریب همبستگی پیرسن تجزیه و تحلیل آماری شد.یافته ها: میانگین شاخص چانه ای بین گروه های طبیعی و استئوپنیک در ناحیه گردن فمور زنان مورد مطالعه اختلاف معنی داری را نشان داد (P<0.05). میانگین شاخص چانه ای بین گروه های طبیعی و استئوپوروتیک و استئوپنیک و استئوپوروتیک در ناحیه  L2-L4زنان مورد مطالعه اختلاف معنی داری را نشان داد (P<0.05). شاخص چانه ای با  T-score  در ناحیه گردن فمور و ناحیه L2-L4 همبستگی معنی داری داشت (به ترتیب r=0.33،r=0.32  و P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که می توان از شاخص چانه ای استخوان مندیبل به عنوان ابزار مفیدی در تخمین وضعیت اسکلتال بیماران استفاده نمود. ولی به کارگیری این شاخص به تنهایی برای بررسی دقیق وضعیت اسکلتال بیماران کافی نمی باشد.

زمینه و هدف: پروپوفول از جدیدترین داروهای بیهوشی می باشد که دارای مزایای بسیار و عوارض اندک در بیهوش نمودن بیماران است. یکی از مشکلات کاربرد این دارو، درد در هنگام تزریق آن می باشد. این مطالعه به منظور تاثیر لیدوکائین در کاهش درد به دنبال تزریق پروپوفول در بیماران انجام شد.روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در مرکز آموزشی - درمانی پنجم آذر گرگان طی سال 1385 انجام شد. تعداد 272 بیمار 15 تا 55 ساله با ASA1 ClassI,II که کاندید عمل جراحی الکتیو بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. به گروه اول (91 بیمار) داروی پروپوفول نوع Fresenius یک درصد تزریق شد. به گروه دوم (90 بیمار) داروی پروپوفول نوع Lipuro یک درصد تزریق شد و به گروه سوم (91 بیمار) داروی پروپوفول نوع Lipuro یک درصد که با 20mg لیدوکائین (2ml از لیدوکائین 1 درصد) مخلوط شده بود، تزریق گردید. محل تزریق داروهای فوق در ورید پشت دست بود و 10-5 ثانیه پس از تزریق 25 درصد از دوز اینداکشن بیهوشی، درد بیماران با استفاده از روش VRS اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون آماری کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: فراوانی درد (Score1-3) در گروه اول 63.91 (69.2 درصد)، در گروه دوم 50.90 (55.6 درصد) و در گروه سوم 22.91 (24.2 درصد) بود که اختلاف معنی دار با یکدیگر داشتند (P<0.05). شدت درد متوسط و شدید (Score 2,3) در 42.91 (46.1 درصد) از بیماران گروه اول، در 18.90 (20 درصد) از بیماران گروه دوم و در گروه سوم 2.91 (2.2 درصد) تعیین گردید (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که استفاده از لیدوکائین 1 درصد همراه با داروی پروپوفول نوع Lipuro باعث کاهش درد در هنگام تزریق می گردد.

زمینه و هدف: لیتوتریپسی یورتروسکوپیک یکی از روش های کم تهاجمی و رایج برای سنگ های حالب می باشد. هدف از این مطالعه بررسی بروز عوارض ماژور در 3900 مورد لیتوتریپسی یورتروسکوپیک و نحوه درمان آنها بود.روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 3900 مورد لیتوتریپسی یورتروسکوپیک در مراکز پزشکی نور و حضرت علی اصغر (ع) اصفهان در سال های 85-1373 انجام شد. فراوانی عوارض ماژور و نحوه درمان آنها در این بیماران برآورد گردید.یافته ها: 29 بیمار دچار عوارض حین عمل یا دوره پس از عمل (تا30 روز) شدند که از این تعداد 16 بیمار دچار سوراخ شدگی حالب (0.41 درصد)، 7 بیمار دچار Avulsion حالب، 4 بیمار دچار یورینوما و 2 بیمار دچار آبسه پری نفریک شدند. از 7 موردAvulsion ،2  مورد در محل اتصال حالب به مثانه بود که یورترونئوسیستوستومی انجام شد و در 5 مورد باقی مانده جایگزینی حالب با ایلئوم،Boari flap ، ترانس یورترویورتروستومی، گذاشتن DJ و پیچاندن امنتوم دور ناحیه خالی مانده حالب و گذاشتن DJ به وسیله یورتروسکوپ (هر کدام یک مورد) انجام شد. از 4 مورد یورینوما 3 مورد به وسیله درناژ پرکوتانئوس ناحیه یورینوما و گذاشتن DJ درمان شدند و در یک مورد نیز عمل جراحی باز برای گذاشتن DJ انجام گردید. 2 مورد آبسه پری نفریک با عمل جراحی درناژ آبسه و گذاشتن DJ درون حالب درمان شدند. در 14 مورد از 16 بیمار دچار سوراخ شدگی حالب به وسیله یورتروسکوپ DJ عبور داده شد و در 2 مورد که امکان دسترس رتروگرید به حالب فراهم نشد، با عمل جراحی باز DJ درون حالب قرار داده شد.نتیجه گیری: لیتوتریپسی یورتروسکوپیک از طریق مجرا (TUL) روشی کم تهاجمی عالی برای سنگ های حالب بوده و می تواند برای سنین مختلف انجام گردد و عوارض اندک آن به کارگیری آن را قابل قبول می کند.

زمینه و هدف: آنزیم آدنوزین دآمیناز تبدیل شدن آدنوزین به اینوزین را کاتالیز می کند. این آنزیم در تکثیر و تمایز لنفوسیت هایT  نقش دارد. اندازه گیری آدنوزین دآمیناز در مایعات بدن برای تشخیص بیماری سل اهمیت دارد. در رابطه با ارزش تشخیصی آدنوزین دآمیناز سرم در تشخیص سل ریوی گزارش ها ضد و نقیض می باشند. این مطالعه به منظور بررسی ارزش تشخیصی آدنوزین دآمیناز سرم و ایزوآنزیم آن در سل ریوی با روش های تهیه اسمیر و کشت خلط انجام پذیرفت.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی در سال 1385 انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. در این پژوهش از 26 بیمار مبتلا به سل ریوی، 17 نفر مشکوک به سل که نتایج اسمیر و کشت آنها منفی بود و 67 نفر فرد سالم نمونه خون گرفته شد. آزمایش ADA توتال با استفاده از کیت شرکت شیم آنزیم و آزمایش ADA2  با استفاده از مهار کننده EHNA انجام گردید.یافته ها: غلظت ADA و ADA2 بر حسب IU/L در این سه گروه به ترتیب 19.35±5.04 و 13.35±5.34 در گروه اول، 17.24±6.20 و 11.47±3.92 در گروه دوم، 13.96±4.25 و 7.36±2.91 در گروه سوم بود. اختلاف میانگین غلظت ADA  بین گروه اول و سوم و نیز بین گروه دوم و سوم معنی دار بود (P<0.05). اختلاف میانگین غلظت ADA2 بین گروه اول و سوم و همچنین دوم و سوم معنی دار بود (P<0.05). حساسیت و ویژگی آزمایش برای ADA به ترتیب 26.9 درصد و 94 درصد و برای ADA2 به ترتیب 50 درصد و 97 درصد به دست آمد. ارزش اخباری مثبت (PPV) برای ADA  و ADA2 به ترتیب 63.3 درصد و 86.7 درصد و ارزش اخباری منفی (NPV) برای ADA و ADA2 به ترتیب 76.8 درصد و 83.3 درصد به دست آمد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سنجش ADA و ADA2 در سرم برای افتراق افراد سالم از بیماران می تواند تا اندازه ای مفید باشد. لیکن این تست برای جداسازی بیماران مسلول از سایر بیماری های ریوی حساسیت بالایی ندارد.

زمینه و هدف: آپاندیسیت شایع ترین جراحی شکم حاد است که در حال حاضر پاتوژنز آن به درستی مشخص نیست. شواهد فزاینده ای مبنی بر درگیری سیستم عصبی در تنظیم ایمنی و پاسخ های التهابی وجود دارد. در این مطالعه وضعیت سیستم عصبی و ماست سل های روده ای در آپاندیس های طبیعی و ملتهب ارزیابی گردید.روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 45 نمونه آپاندیس بیمارانی که طی سال های 79 لغایت پایان اسفند ماه 80 در مرکز پزشکی آموزشی درمانی شهید مصطفی خمینی تهران تحت عمل آپاندکتومی قرار گرفته بودند، انجام شد. بیماران به سه گروه 15 نفره آپاندیسیت حاد با علایم بالینی و پاتولوژی، آپاندیسیت حاد از نظر بالینی بدون یافته های هیستولوژی و آپاندیس طبیعی به عنوان گروه کنترل تقسیم شدند. نمونه ها با روش ایمونوهیستوشیمی برای مارکرهای سیناپتوفیزین به منظور مشاهده فیبرهای عصبی،S100  برای بررسی سلول های شوان و نیز به روش هیستوشیمی رنگ آمیزی تولوئیدن بلو برای مشاهده ماست سل ها بررسی شدند. سپس تعداد فیبرهای عصبی، سلول های شوان در زیر مخاط و لایه عضلانی و تعداد ماست سل ها در زیر مخاط در 20 میدان میکروسکوپی شمارش و میانگین تعداد در هر میدان با بزرگ نمایی 400 تعیین گردید. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: در مطالعه انجام شده اختلاف معنی داری از نظر وجود سلول های عصبی شوان، فیبر عصبی و سلول ایمنی ماست سل بین سه گروه وجود داشت. بدین ترتیب که در گروه اول در مقایسه با دو گروه بعدی خصوصا گروه کنترل افزایش داشت (P<0.05). آزمون تکمیلی دانکن نشان داد که در مورد متوسط سلول های شوان در زیر مخاط و لایه عضلانی و همچنین تعداد ماست سل ها در زیر مخاط از لحاظ آماری در سه سطح جداگانه قرار داشتند. اما در مورد متوسط تعداد فیبرهای عصبی در زیرمخاط و لایه عضلانی گروه اول در یک سطح و گروه دوم و سوم در یک سطح قرار داشتند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که افزایش واضح در اجزا عصبی و ماست سل ها در آپاندیسیت حاد بیانگر این مطلب است که ارتباطی عملکردی بین سیستم عصبی روده، ماست سل ها و پاتوژنز آپاندیسیت حاد وجود دارد. اگر چه مکانیسم واقعی هنوز مشخص نمی باشد.

زمینه و هدف: عفونت های انگلی روده ای، همیشه از مهم ترین مشکلات بهداشتی در جوامع مختلف، حتی در کشورهای پیشرفته بوده اند. بیمارانی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند، احتمال افزایشی در کسب انگل های روده ای و همچنین افزایش شدت درجه ابتلا به این انگل ها را دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی انگل های روده ای در بیماران مبتلا به بدخیمی که برای شیمی درمانی در بخش انکولوژی بیمارستان سینا همدان بستری شده بودند، انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی کلیه بیمارانی که با تشخیص بدخیمی در سال 1384 در بیمارستان سینا همدان بستری بود، انجام شد. داده های لازم شامل خصوصیات دموگرافیک، نوع بدخیمی و مدت زمان تشخیص بدخیمی از پرونده آنان استخراج و در پرسشنامه های از پیش طراحی شده ثبت گردید. از بیماران نمونه مدفوع تهیه شد و پس از انتقال سریع به آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. داده ها حاصله با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از 190 بیمار مورد بررسی، 94 نفر (49.5 درصد) مرد و 96 نفر (50.5 درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 48.5±18.7 سال و در محدوده سنی 12 تا 88 سال بود. 31 بیمار (16.3 درصد) مبتلا به یکی از انواع انگل های روده ای بودند. انگل های روده ای ایزوله شده به ترتیب شیوع عبارت بودند از: آسکاریس 41.9 درصد، ژیاردیا 35.5 درصد، اندولیماکس نانا 3.2 درصد، بلاستوسیستیس هومینیس 3.2 درصد و کریپتوسپوریدیوم 3.2 درصد. بیشترین ابتلا به بیماری های انگلی روده، در بیماران گروه سنی 40 تا 60سال دیده شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که میزان آلودگی به انگل های روده ای در بیماران مبتلا به بدخیمی تحت شیمی درمانی در مقایسه با شیوع آن در منطقه و جمعیت عمومی کمتر است که این امر می تواند به علت اثر داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی این بیماران باشد.

زمینه و هدف: علی رغم گسترش بیماری ایدز در دنیا، تاکنون هیچ درمان قطعی برای آن پیدا نشده است. بنابراین بهترین راه مقابله با آن، پیشگیری از بروز آن می باشد. امروزه آموزش افراد در مورد ایدز به عنوان موثرترین شیوه برای پیشگیری از آن شناخته شده است. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر آموزش بر میزان آگاهی و نگرش داوطلبین هلال احمر استان گلستان از بیماری ایدز انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای نیمه تجربی 149نفر از کارکنان هلال احمر از سه شهر استان گلستان در سال 1384 به صورت تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شدند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا قبل و بعد از یک کلاس آموزشی 90 دقیقه ای، پرسشنامه ای حاوی 13 سوال را تکمیل نمایند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-13  و آزمون های یو من ویتنی، کروسکال والیس و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: 47 درصد از افراد آگاهی کافی داشتند. میانگین سطح آگاهی افراد در آزمون بعد از آموزش به طور معنی داری بیشتر از آزمون قبل از آموزش بود (P<0.05). در آزمون قبل از آموزش ارتباط معنی دار معکوسی بین سطح سواد افراد و میزان آگاهی آنها مشاهده شد (P<0.05). ولی این اختلاف در آزمون بعد از آموزش معنی دار نبود. قبل از مداخله آموزشی، آگاهی افرادی که سابقه شرکت در کلاس های آموزش ایدز را داشتند، بیشتر از سایرین بود (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش با استفاده از کلاس های اختصاصی آموزش ایدز سبب افزایش قابل توجه میزان آگاهی و نگرش افراد در مورد بیماری ایدز می گردد.

زمینه و هدف: عفونت هپاتیت B یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی در جهان به شمار می رود. این مطالعه به منظور تعیین سرولوژیک آلودگی هم زمان HCV و HDV در افراد آلوده به HBV (HbsAg مثبت) در استان گلستان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی مبتنی بر جمعیت روی 1850 نفر در استان گلستان طی سال 1383 انجام شد. 164 نفر (9درصد) از افراد جامعه HBsAg مثبت شدند که 139 نفر از این افراد از نظر ابتلا به HDV و HCV بررسی شدند. آزمون های سرولوژیک با روش الیزا و با استفاده از کیت های تجاری موجود انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-12 و STATA8 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: از 139 فرد مورد مطالعه 68 نفر (48.9 درصد) مرد و 71 نفر (51.1 درصد) زن بودند. میانگین سنی افراد 41.89±11.3 سال (64-25 سال) بود. آنتی بادی ضد HCV وHDV به ترتیب در 17 نفر (12.3 درصد) و 8 نفر (5.8 درصد) مثبت شد. میزان آلودگی به HCV و HDV در زنان بیشتر از مردان بود، ولی در هر دو مورد اختلاف مشاهده شده از نظر آماری معنی دارنبود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که شیوع عفونت HCV و HDV در افراد آلوده به HBV در استان گلستان نسبتا بالا و قابل توجه می باشد. نظر به اثرات منفی عفونت هم زمان این ویروس ها بر سیر بالینی بیماری، توصیه می شود که برای انتخاب روش درمانی مناسب در بیماران مبتلا به عفونت HBV، احتمال عفونت هم زمان با HCV و یاHDV  در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: انفارکتوس میوکارد از دسته بیماری های شایع قلب و عروق و از مهم ترین علل مرگ و میر در مددجویان به شمار می رود. لذا بهتر است به این گروه از بیماران برای حفظ زندگی و برگشت به بهبودی و توانایی کامل، آموزش هایی بر اساس تعیین نیازهای آموزشی آنان و بر مبنای جنس صورت پذیرد. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه نیازهای آموزشی هنگام ترخیص بیماران زن و مرد مبتلا به انفارکتوس میوکارد انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - مقایسه ای روی 100 زن و 100 مرد بستری در بخش قلب بیمارستان های ساری که برای اولین بار به انفارکتوس میوکارد مبتلا شده بودند، در سال 1385 انجام شد. با استفاده از پرسشنامه نیازهای آموزشی آنان تعیین شد. سپس این نیازها در 6 حیطه (سطح و نوع فعالیت بدنی، درمان دارویی، رژیم غذایی، عوارض، درمان و بهبود کیفیت زندگی) با هم مقایسه گردیدند.یافته ها: بیشترین نیاز آموزشی مردان و زنان نیاز به دریافت اطلاعات در مورد فعالیت بود. در حالی که کمترین نیاز آموزشی در مردان نیاز به آموزش در مورد بهبود کیفیت زندگی و در زنان نیاز به دریافت اطلاعات در مورد رژیم غذایی بود. همچنین یافته ها نشان داد که بین نیازهای آموزشی زنان و مردان در حیطه های مختلف به جز نیاز به آموزش در مورد داروهای مصرفی اختلاف معنی دار وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که به هنگام آموزش بیماران، لازم است جنسیت مدنظر قرار داده شود و بر اساس آن پرستاران نیازهای خاص بیماران را برنامه ریزی نمایند.

شبکه بازویی عصب دهی اندام فوقانی را عهده دار می باشد. تاکنون گزارشات زیادی راجع به واریاسیون در چگونگی تشکیل طناب خارجی شبکه بازویی و ارتباطات بین شاخه های آن داده شده است، ولی اشاره به واریاسیون در مسیر طناب خارجی بسیار نادر است. با تشریح اندام فوقانی یک کاداور در سالن تشریح دانشکده پزشکی بندرعباس مشاهده گردید که طناب خارجی شبکه بازویی و شاخه های آن مسیر متفاوتی را طی کرده است. بدین صورت که طناب خارجی از ضخامت عضله کوراکوبراکیالیس عبور کرده و پس از آن به دو شاخه موسکولوکوتانئوس و ریشه خارجی عصب مدیان تقسیم می گردید. بعد از طی مسیری عصب مدیان از اجتماع دو ریشه (ریشه داخلی و خارجی عصب مدیان) در سمت داخل شریان براکیال به وجود می آمد و از این به بعد هر دو عصب مدیان و موسکولوکوتانئوس در قسمت بازو دارای مسیر طبیعی می شدند.

جراحی آندوسکوپیک سینوس می تواند باعث عوارضی از جمله عوارض چشمی و مغزی شود. در صورت ایجاد عارضه چشمی یکی از علایم آن آنیزوکوریا می باشد. بیمار خانمی 42 ساله بود که به علت پولیپوز وسیع بینی و سینوس های پارانازال با بیهوشی عمومی تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار گرفت. حدود نیم ساعت بعد از شروع عمل متوجه بزرگی مردمک چشم چپ شدیم که به نور پاسخ زیادی نمی داد و آنیزوکوریا بعد از 10-8 ساعت به حالت عادی برگشت و علائم چشـمی بیمـار حـدود 10-8 ساعت بعد از شروع عمل به حالت عادی برگشت. به علت فقدان علائم تروما به چشم، به نظر می رسـد که انتشـار مـواد تـزریقـی عـامل آن باشند. لذا در موارد جراحی چنانچه سایر علل ایجاد کننده رد شوند، می توان چنین عاملی به عنوان مولد آنیزوکوریا در نظر گرفت.