مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1390 | دوره:13 | شماره:1 (پی در پی 37) |تعداد مقالات:25

مقاله ای با عنوان «کیفیت مقالات منتشر شده در مجلات مصوب کمیسیون نشریات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی (84-1362)» در شماره تابستان 1389به چاپ رسیده است (1) که با مطالعه آن پرسش هایی مطرح می گردد. ارزیابی کیفیت مقالات ارایه شده در مجلات علمی ایران در بیشتر موارد در سه سطح قابل انجام است. سطح اول پس از وصول مقاله و تایید سردبیر و هیات تحریریه مجله، توسط داوران مجله انجام می گیرد که در این سطح عموما از چک لیست های داوری که دارای معیارهای عینی هستند؛ استفاده می شود. در سطح دوم کمیسیون نشریات علوم پزشکی کشور برای حفظ یا ابطال یا اعطای درجه علمی-پژوهشی به مجلات به بررسی شماره های محدودی از مجله می پردازد. سطح سوم براساس چک لیست های معتبر و مورد پذیرش بین المللی انجام می گردد. با توجه به عنوان و محتوا، این مقاله به سه سطحی که ذکر شد؛ مربوط نمی شود و این سوال مطرح است که منظور از کیفیت چه بوده است؟ با دقت در شاخص های اندازه گیری شده این مقاله به روند انتشار، بررسی وضعیت یا تحلیل محتوای مقالات بیشتر متمایل است تا به کیفیت مقالات. در این مقاله به تعداد انواع مقالات و مطالعات و استفاده یا عدم استفاده از آزمون های آماری یا وجود یا فقدان چکیده پرداخته شده است و می توان دریافت که در این مقاله به روند انتشار انواع مقالات و مطالعات پرداخته می شود؛ ولی افزایش تعداد مقالات پژوهشی، کاهش تعداد مقالات مروری و گزارش موردی و افزایش استفاده از آزمون های آماری نشانه کیفیت در نظر گرفته شده است. برای مثال اگر یک مقاله پژوهشی، مداخله ای، تحلیلی و بالینی باشد و از چند آزمون آماری استفاده کرده باشد؛ آیا این مقاله با وجود تمامی مواردی که وجودشان (نه کاربرد بجا و مناسب آنها) به عنوان کیفیت در نظر گرفته شده؛ با کیفیت هستند؟ حتی اگر از آزمون های آماری اشتباهی استفاده شده باشند؟

زمینه و هدف: روی یکی از عناصر ضروری برای حیات موجودات زنده است و از طرق مختلف وارد بدن می شود. از آنجایی که این عنصر در بسیاری از فرایندهای سلولی از جمله کانال های کلسیمی اثر می گذارد؛ این مطالعه به منظور تعیین اثر کلرور روی خوراکی بر میزان گلوکز، انسولین، لیپوپروتئین های سرم و آنزیم های کبدی موش صحرایی نر انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 7- 5 ماهه با میانگین وزنی 200 گرم انجام شد. موش ها به صورت تصادفی در چهار گروه دوازده تایی شامل یک گروه شاهد (A) و سه گروه آزمایشی (B, C, D) قرار گرفتند. موش های گروه های آزمایشی B، C و D به ترتیب از آب حاوی کلرور روی با مقادیر 50، 100 و 200 میلی گرم بر لیتر به مدت چهار هفته استفاده کردند و موش های گروه شاهد در طی این مدت از آب آشامیدنی معمولی استفاده کردند. در پایان دوره حیوانات با کلروفرم بیهوش و از وریدهای گردن خونگیری انجام شد. سپس میزان گلوکز، انسولین، لیپوپروتئین های سرم و آنزیم های کبدی شامل (Aspartat Amino Transferase) AST و ALT ((Alanine Amino Transferase اندازه گیری شد. داده های به دست آمده با نرم افزار SPSS-11 و آزمون های آماری آنالیز واریانس و توکی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میزان LDL گروه آزمایشی13.4±2.8 mg/dl B ، LDL گروه آزمایشی 14.6±6.3 mg/dl C و LDL گروه آزمایشی 2.8±0.9 mg/dl D کاهش معنی داری را نسبت به مقادیر کلسترول گروه 125.5±4.9 mg/dl) A، (P<0.05، HDL گروه  A(80.5±3.8 mg/dl، P<0.05) و LDL گروه A 30.3±3.2 mg/dl)،(P<0.05 نشان داد. مقایسه گلوکز، انسولین، تری گلیسرید و آنزیم های کبدی گروه های مورد بررسی تفاوت معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که کلرور روی در آب آشامیدنی باعث کاهش میزان لیپوپروتئین های سرم موش های صحرایی نر می گردد و این کاهش با میزان کلرور روی دریافتی ارتباطی نداشت.

زمینه و هدف: بنزوات سدیم و بنزوات پتاسیم به عنوان نگهدارنده های غذایی در بسیاری از محصولات غذایی و داروئی برای به تاخیر انداختن رشد میکروارگانیسم ها استفاده می شوند. این مطالعه به منظور تعیین اثر بنزوات پتاسیم روی تغییرات هیستوپاتولوژیک جفت موش نژاد BALB/c انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 45 سر موش ماده نژاد BALB/c با وزن 25±30 گرم به دو گروه آزمایشی 1 و 2 (دریافت کننده بنزوات پتاسیم با دوز 280 و 560 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن) و گروه شاهد (نرمال سالین) تقسیم شدند. تزریق به صورت درون صفاقی طی مدت 10 روز قبل از بارداری و نیز از روز 5 تا 16 بارداری صورت گرفت. تعداد موش های باردار در هر گروه 10 سر بود و از هر سر موش باردار 5 جفت به صورت تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت. روز 18 بارداری جفت ها از رحم خارج شدند. مطالعه ماکروسکوپی برای تعیین ناهنجاری های مورفولوژیکی انجام شد. پس از اندازه گیری قطر و وزن جفت ها، مراحل پاساژ بافتی و تهیه مقاطع بافتی صورت گرفت. سپس نمونه ها با هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی شدند و تغییرات هیستوپاتولوژیک تعیین گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-11.5 و آزمون های کای اسکوئر، ANOVA و توکی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: وزن و قطر جفت گروه های آزمایشی 1 و 2 نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05). میزان آتروفی در جفت های گروه های آزمایشی نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (P<0.05). عدم تشکیل جفت در گروه آزمایشی 1 و 2 به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (P<0.05). تغییرات بافتی از جمله هموراژی وسیع و اختلالات و آسیب های بافتی دو ناحیه مادری و جنینی در گروه های آزمایشی 1 و 2 نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مصرف بنزوات پتاسیم قبل و در طول دوران بارداری موش سبب تغییرات مورفولوژیکی و هیستوپاتولوژیکی جفت از جمله کاهش قطر، وزن، آتروفی، عدم تشکیل، هموراژی و آسیب های بافتی می شود و این تغییرات وابسته به میزان بنزوات پتاسیم دریافتی بود.

زمینه و هدف: نورون ها تحت تاثیر عوامل فیزیکی، شیمیایی و پاتولوژیکی دچار صدمه می شوند. اثرات ضایعه در سیستم عصبی محیطی به صورت رتروگراد بر جسم سلولی نورون های سیستم عصبی مرکزی تاثیرگذار بوده و باعث دژنراسیون مرکزی نورون ها در مغز و نخاع می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره آبی برگ گیاه کانابیس ساتیوا بر دژنراسیون نورون های حرکتی آلفا شاخ قدامی نخاع پس از کمپرسیون عصب سیاتیک در موش صحرایی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 350-300 گرم انجام شد. حیوانات به صورت تصادفی در چهار گروه هشت تایی کنترل (A)، کمپرسیون (B)، کمپرسیون + تیمار با دوز 25 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره آبی برگ گیاه کانابیس ساتیوا (C) و کمپرسیون + تیمار با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره آبی برگ گیاه کانابیس ساتیوا (D) قرار گرفتند. به منظور ایجاد کمپرسیون در گروه های B، C و D کمپرسیون عصب سیاتیک در خلف ران با استفاده از قیچی قفل دار به مدت 60 ثانیه انجام شد. اولین تزریق عصاره به صورت درون صفاقی بلافاصله بعد از کمپرسیون عصب و دومین تزریق درون صفاقی 7 روز بعد انجام شد. پس از 28 روز از زمان کمپرسیون با استفاده از روش پرفیوژن از نخاع ناحیه کمری نمونه برداری شد. پس از برش گیری سریال و رنگ آمیزی با آبی تولوئیدین، دانسیته نورون ها با روش دایسکتور و روش استریولوژی محاسبه شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار Minitab 13 و آزمون های آماری ANOVA و Tukey تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: دانسیته نورونی در گروه کمپرسیون (611.5±34.2) نسبت به گروه کنترل (1633.4±30.7) کاهش معنی داری داشت (P<0.001) و دانسیته نورونی گروه (1278.6±28.1) C در مقایسه با گروه کمپرسیون افزایش آماری معنی داری داشت (P<0.001). دانسیته نورونی گروه (1549.8±28.7) D نیز نسبت به گروه کمپرسیون افزایش معنی داری نشان داد (P<0.001).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره آبی برگ گیاه کانابیس ساتیوا باعث افزایش دانسیته نورون های حرکتی آلفا شاخ قدامی نخاع در موش های صحرایی با کمپرسیون عصب سیاتیک می گردد و این افزایش دانسیته نورونی با میزان عصاره دریافتی ارتباط دارد.

زمینه و هدف: اسپاستیسیتی یکی از مشکلات شایع به دنبال سکته مغزی می باشد که سبب نقص حرکتی و محدودیت فعالیت ها می شود. اغلب این بیماران دچار اختلال در عملکرد دست می گردند. این مطالعه به منظور تعیین اثر اسپیلنت قابل تنظیم مچ دست بر کاهش اسپاستیسیته عضلات اندام فوقانی بیماران به دنبال سکته مغزی انجام شد.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 15 بیمار مبتلا به سکته مغزی مراجعه کننده به مراکز کاردرمانی بیمارستان توانبخشی رفیده شهر تهران و مرکز کاردرمانی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران طی ششماه نخست سال 1388 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (4 زن و 3 مرد) و کنترل (5 زن و 3 مرد) قرار گرفتند. هر دو گروه طی مدت 4 هفته تحت تمرینات کاردرمانی یکسانی قرار گرفتند و برای گروه مداخله علاوه بر تمرینات کاردرمانی، اسپیلنت قابل تنظیم مچ دست نیز استفاده گردید. ارزیابی اسپاستیسیته مچ دست قبل و پس از مداخله بر اساس مقیاس تعدیل یافته اشورث ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-17 و آزمون های آماری t مستقل و زوجی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سنی بیماران در گروه مداخله 61.4±4 سال و در گروه کنترل 58.9±5 سال تعیین شد. میانگین اسپاستیسیتی بین دو گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد. در حالی که میانگین اسپاستیسیتی درون گروهی (گروه های مداخله 1.14 و کنترل 0.62) از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که استفاده از اسپیلنت قابل تنظیم مچ دست در کاهش اسپاستیسیته عضلات اندام فوقانی بیماران مبتلا به سکته مغزی موثر نمی باشد.

زمینه و هدف: مشکلات ناشی از بیماری دیابت دارای اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی است و با افزایش مشکلات ناشی از این بیماری کیفیت زندگی نیز کاهش می یابد. این مطالعه به منظور تعیین اثر برنامه آموزشی بر اساس الگوی precede در ارتقا کیفیت بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مداخله ای نیمه تجربی از نوع قبل و بعد روی 78 نفر از بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهرستان مینودشت طی ماه های خرداد لغایت شهریور سال 1388 انجام شد. طراحی برنامه آموزشی بر اساس مراحل الگوی precede و محتوی آموزشی بر اساس نیازهای آموزشی بیماران تدوین گردید. قبل از اجرای مداخله آموزشی پرسشنامه کیفیت زندگی WHOQOL-BREF و پرسشنامه براساس سازه های الگوی precede برای بیماران دیابتی نوع 2 تکمیل گردید. بیماران و خانواده آنها و کارکنان بهداشتی مداخله موردنظر را دریافت نمودند و پس از چهار هفته میزان تاثیر برنامه آموزشی بر اساس الگوی precede بر کیفیت زندگی بیماران با استفاده از پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی تعیین شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-16 و آزمون تی زوج تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمره کل کیفیت زندگی افراد مورد مطالعه پیش از مداخله آموزشی 80.39±11.35 بود و پس از مداخله آموزشی به 81.35±8.31 افزایش یافت؛ اما این تفاوت از لحاظ آماری معنی داری نبود. یافته های حاصل در ابعاد مختلف کیفیت زندگی نشان داد که اختلاف معنی داری در ابعاد سلامت جسمانی (P<0.05)، ارزیابی بیماران از کیفیت زندگی خود (P<0.001) و ارزیابی از سلامت خود (P<0.001) قبل و بعد از مداخله آموزشی وجود داشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش بیماران دیابتی نوع 2 بر اساس الگوی precede سبب افزایش بعد جسمانی کیفیت زندگی و ارزیابی بیماران نسبت به وضیت سلامت و کیفیت زندگی می گردد.

زمینه و هدف: تست پوستی توبرکولین روش استاندارد برای تشخیص افراد مبتلا به سل نهفته است. نتیجه مثبت آن همیشه بیماری سل را به دنبال ندارد و نتیجه منفی آن نیز تشخیص سل را کاملا رد نمی کند. همچنین ممکن است واکنش متقاطع با مایکوباکتریوم غیر توبرکولوزی ایجاد شود و یا تعدادی از افراد آلوده به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، آنرژیک باشند. در تست دیگری به نام کوانتی فرون، میزان اینترفرون گامای مترشحه از لنفوسیت های خون محیطی در پاسخ به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس سنجیده می شود. این مطالعه به منظور تعیین میزان توافق تست کوانتی فرون با میزان ایندوراسیون تست پوستی توبرکولین در تشخیص سل نهفته پرستاران انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 72 پرستار شاغل در بخش های داخلی و عفونی بیمارستان های امام خمینی (ره) و امام رضا (ع) کرمانشاه در سال 1388 انجام شد. 58 نفر از پرستاران واکسن BCG را دریافت کرده بودند و به نقص ایمنی مبتلا نبودند. تست پوستی توبرکولین (TST) با استفاده از 0.1 میلی لیتر (5 واحد بین المللی) از ویال 5 میلی لیتری PPD به روش تزریق اینترادرمال انجام و تست کوانتی فرون 48 ساعت پس از انجام PPD روی نمونه خون محیطی انجام گردید و سپس میزان اینترفرون گاما مترشحه از لنفوسیت های موجود در پلاسما در پاسخ به آنتی ژن های کیت، به روش الیزا خوانده شد و نتایج آن با نرم افزار مخصوص کیت QFT (QuantiFERON-TB Gold In-Tube Test) بررسی گردید.یافته ها: 3 پرستار از مطالعه حذف شدند و از بین 69 پرستار میزان توافق TST و QFT 63.7 درصد تعیین شد (کاپا =0.139 و 0.69=P). میزان عدم توافق در حالت PPD منفی و QFT مثبت 15.94 درصد و در حالت PPD مثبت و QFT منفی 20.3 درصد تعیین شد. حساسیت آزمون 41.67 درصد و ویژگی آن 75.56 درصد تعیین گردید. میزان توافق TST و QFT بر اساس سابقه واکسیناسیون در افراد واکسینه شده (BCG مثبت) 63.8 درصد (کاپا=0.143) و در افراد واکسینه نشده (BCG منفی) 66.67 درصد (کاپا=0.54) تعیین شد. میزان توافق تست TST و QFT در افراد دارای علایم بالینی 72.73 درصد (ضریب کاپا =0.425، P=1) و در افراد فاقد علایم بالینی 62.1 درصد تعیین گردید (ضریب کاپا=0.217 و P=0.832).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تست های QFT و PPD در قابلیت افتراق و تشخیص سل نهفته، ارجحیتی بر هم ندارند.

زمینه و هدف: لوپوس اریتماتوز سیستمیک یک بیماری التهابی چند سیستمی با علت ناشناخته می باشد. در بیماران مبتلا به لوپوس بیماری قلبی و عروقی علت اصلی افزایش مرگ و میر و ناتوانی محسوب می شود. HsCRP یک عامل التهابی تحت بالینی بوده و نقش یک عامل پیش آگهی کننده غیروابسته برای آترواسکلروزیس را در این بیماران ایفا می کند و افزایش هموسیستئین نیز می تواند باعث بیماری عروق کاروتید و انفارکتوس قلب و ترومبوز وریدهای عمقی شود. این مطالعه به منظور تعیین میزان هموسیستئین و HsCRP در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک و ارتباط آن با عوامل خطر قلبی و عروقی و فعالیت بیماری انجام گردید.روش بررسی: این مطالعه مورد شاهدی روی 60 بیمار (55 زن و 5 مرد) مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک مراجعه کننده به کلینیک فوق تخصصی روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و 30 فرد سالم (26 زن و 4 مرد) طی سال های 1386-87 انجام شد. میزان هموسیستئین و HsCRP اندازه گیری شد. میزان LDL، تری گلیسیرید، پرفشاری خون و نمایه توده بدنی برای افراد مورد مطالعه تعیین گردید. فعالیت بیماری لوپوس اریتماتوز سیستمیک توسط فرم های SLEDAI ارزیابی شد و بیمارانی که اسکور بیشتر یا مساوی 10 داشتند؛ به عنوان بیماری فعال درنظر گرفته شدند.یافته ها: متوسط سن در گروه مورد و شاهد به ترتیب 28.8±10.3 سال و 33.8±9.13 سال بود. میانگین HsCRP در گروه شاهد .1.58±2.1 میلی گرم در دسی لیتر در مقایسه با گروه مورد با میزان 3±2.42 میلی گرم در دسی لیتر تعیین شد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین هموسیستئین در گروه شاهد 12.3±1.93 میکرومول در دسی لیتر در مقایسه با گروه مورد با میزان 24±8.13 میکرمول در دسی لیتر تعیین گردید (P<0.001). بیماری غیرفعال در 44 بیمار (73.3 درصد) و بیماری فعال در 16 بیمار (26.8 درصد) دیده شد. فعالیت بیماری SLE بر مبنای متوسط SLEDAI Score معادل 15.37 بود و رابطه خطی معنی داری بین میزان هموسیستئین و HsCRP با فعالیت بیماری SLE یافت نشد. میزان LDL، تری گلیسیرید و پرفشاری خون از گروه مورد از عوامل خطر قلبی و عروقی با هموسیستئین ارتباط آماری معنی داری داشت .(P<0.05)). HsCRP با BMI و افزایش تری گلیسیرید ارتباط آماری معنی داری داشت P<0.05)نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ارتباط خطی معنی داری بین میزان هموسیستئین و HsCRP با فعالیت بیماری SLE وجود نداشت؛ اما بین عوامل خطر قلبی و عروقی با هموسیستئین و HsCRP ارتباط آماری معنی داری وجود داشت.

زمینه و هدف: عوامل مختلفی از جمله عوامل ایمونولوژیک در ایجاد ناباروری نقش دارد. این مطالعه به منظور مقایسه جمعیت های سلول های لنفوسیتی NK، T و B خون محیطی در زنان نابارور و بارور انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مورد - شاهدی روی 30 زن نابارور مراجعه کننده به کلینیک ناباروری و بخش IVF بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز به عنوان گروه مورد و 15 زن غیرباردار مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز با سابقه حداقل دو فرزند سالم و زنده به عنوان گروه شاهد طی سال 1385 انجام شد. ناباروری به جنس زن وابسته و علل عمده آن نامشخص بود. مطالعه با استفاده از روش فلوسیتومتری و آنتی بادی مونوکلونال روی خون محیطی انجام شد. لنفوسیت های T CD4)، CD3 و CD8)، لنفوسیت های B ((CD22 و لنفوسیت های کشنده طبیعی یا (CD56) NK CELL در دو گروه مورد و شاهد مقایسه شدند. داده های به دست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS-13 و Independent t test تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین درصد جمعیت لنفوسیت های کشنده طبیعی CD56 در گروه مورد نسبت به گروه شاهد افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.009). میانگین درصد جمعیت لنفوسیت های (P=0.013) TCD3 و (P<0.004) TCD4 در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش چشم گیری داشت. همچنین نسبت CD4/CD8 در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (P<0.05)؛ اما درصد میانگین جمعیت لنفوسیت های (CD22) B و لنفوسیت های T ( (CD8در گروه مورد نسبت به گروه شاهد تفاوت آماری معنی داری نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان دهنده افزایش لنفوسیت های کشنده طبیعی و کاهش لنفوسیت های T helper در زنان نابارور بود و به نظر می رسد که تغییرات سلول های ایمنی با ناباروری ارتباط دارد.

زمینه و هدف: بیماری لیشمانیوز جلدی از بیماری های بومی کشور بوده که به دو صورت شهری و روستایی در نیمی از استان های کشور به عنوان مشکل بهداشتی مطرح است. شناسایی گونه انگل و نوع بیماری اهمیت زیادی برای درمان بیماران و نیز کنترل بیماری دارد. معمولی ترین روش تشخیص، تهیه نمونه از زخم و بررسی میکروسکوپیک آن است؛ اما با این روش تعیین گونه انگل امکان پذیر نیست و استفاده از روش های بیوشیمیایی و مولکولی ضرورت دارد. این مطالعه به منظور تعیین گونه انگل عامل بیماری لیشمانیوز جلدی به روش Nested PCR در شهرستان دامغان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 67 بیمار مبتلا ضایعات پوستی مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکز بهداشت شهرستان دامغان در سال 1387 انجام شد. اطلاعات مربوط به افراد در فرم اطلاعاتی ثبت و سپس مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. DNA از لام های بیماران استخراج شد و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی kinetoplast DNA به روش Nested PCR ارزیابی گردید.یافته ها: وجود انگل لیشمانیا در 57 بیمار با مشاهده میکروسکوپی محرز گردید. 10بیمار دیگر به سایر بیماری های پوستی مبتلا بودند. نتایج PCR نشان داد که انگل موجود در زخم های 57 بیمار، از نوع لیشمانیا ماژور بوده و 10 لام دیگر نیز از نظر وجود انگل لیشمانیا منفی گزارش گردید. 54 درصد بیماران مذکر و 46 درصد مونث بودند. 72 درصد بیماران در مناطق روستایی سکونت داشتند. بیشترین فراوانی در گروه سنی بیش از 25 سال به میزان 50.9 درصد مشاهده شد. بیشترین فراوانی زخم ها در دست ها (44.7 درصد) مشاهده گردید. 47.4 درصد بیماران یک زخم و 52.6 درصد دو زخم یا بیشتر داشتند. بیشترین میزان شیوع بیماری در مهر ماه (31.6 درصد) تعیین شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بیماری لیشمانیوز جلدی از نوع مرطوب در این منطقه شایع است و روش Nested PCR برای تعیین گونه انگل لیشمانیا، روشی حساس و دقیق می باشد.

زمینه و هدف: لیشمانیوز احشایی بیماری انگلی است که توسط تک یاخته خونی نسجی از خانواده لیشمانیا و در ایران توسط گونه اینفانتوم ایجاد می شود. ایمنی محافظت کننده در برابر لیشمانیوز احشایی از نوع ایمنی سلولی +Th1 CD4 می باشد که از جمله کموکائین های غالب آن می توان به IL-12،IFN- g  و IL-18 اشاره نمود که موجب پیشبرد عوامل دفاع سلولی و پاسخ سلولی با واسطه Th1 می گردند. موتاسیون های اتفاق افتاده بر روی نوکلئوتید واحد، در ژن کد کننده اینترلوکین 18 (IL-18) با عملکرد این ژن و نیز میزان غلظت خونی این سیتوکائین در بیماری های مختلفی مانند بهجت، توبرکولوزیس و آرتریت روماتوئید مطالعه شده است. لذا با توجه به نقش مهم IL-18 در ایمنی علیه بیماری لیشمانیوز احشایی این مطالعه به منظور تعیین فراوانی ژنوتیپ های موجود در جایگاه -607A/C در پروموتور IL-18 انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی روی 91 بیمار با سابقه ابتلا به لیشمانیوز احشایی تایید شده، 105 فرد سالم سرم منفی و 78 فرد سالم سرم مثبت طی سال های 88-1377 انجام گردید. استخراج DNA افراد با روش salting out انجام گرفت. سپس با استفاده از روش ARMS-PCR ژنوتیپ هر فرد در موقعیت -607A/C تعیین گردید. مقایسه بین گروه ها از نظر وجود الل های مورد بررسی با آزمون Chi-Square انجام شد.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده؛ الل غالب-607C/C  (35.8 درصد) تعیین شد. همچنین میزان فراوانی ژنوتیپ ها در گروه های مورد بررسی نزدیک به هم بود. کمترین ژنوتیپ در افراد سالم سرم مثبت که قبلا با این بیماری برخورد داشتند؛ ولی به شکل بالینی بیمار نشده اند -607A/C و در گروه بیماران -607A/A دیده شد. تفاوت معنی داری آماری در پراکندگی الل ها در بین سه گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ژنوتیپ غالب در گروه بیمار، سالم سرم منفی و سالم سرم مثبت به ترتیب -607A/C (38.5 درصد)، -607A/C (37.1 درصد) و -607A/C (35.9 درصد) می باشد.

زمینه و هدف: میوپاتی دیافراگم ناشی از بیماری های کریتیکال در بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی از علل اصلی ضعف، موربیدیتی و تهویه مکانیکی طولانی مدت می باشد. برآورد زمان شروع این تغییرات به عنوان معیار مهم در پیش آگهی بیماران کریتیکال تحت ونتیلاسیون مکانیکی، ضروری است. مطالعات الکترودیاگنوستیک دیافراگم و عصب فرنیک به عنوان عناصر مهم دخیل در تنفس، نسبت به سایر روش های ارزیابی کننده سیستم تنفسی از اهمیت خاصی برخوردار می باشند. لذا این مطالعه به منظور برآورد متوسط زمان شروع تغییرات میوپاتیک عضله دیافراگم در بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی با استفاده از روش الکترودیاگنوستیک انجام گردید.روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 56 بیمار تحت ونتیلاسیون مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) تبریز طی سال های 86-1384 انجام شد. بیماران در روز چهارم و سپس در فواصل هر چهار روز تحت الکترومیوگرافی عضله دیافراگم و تعیین سرعت انتقال عصب (NCV) فرنیک قرار گرفتند.یافته ها: الکترومیوگرافی و NCV در روز چهارم و هشتم روی 56 بیمار انجام شد که شواهدی به نفع درگیری دیافراگم نداشتند. در ادامه 24 بیمار روز دوازدهم الکترومیوگرافی شدند که در 3بیمار میوپاتی خفیف گزارش شد. از 18 بیماری که در روز شانزدهم تحت الکترومیوگرافی قرار گرفتند؛ در 5 بیمار شواهد میوپاتی دیافراگم مشاهده شد. در 10 بیماری که در روز بیستم بررسی شدند؛ در همگی موارد میوپاتی خفیف تا متوسط گزارش گردید.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که حداقل زمان لازم برای ایجاد ضعف دیافراگم در بیماران کریتیکال تحت ونتیلاسیون مکانیکی با علل متعدد در بخش مراقبت های ویژه 12 روز می باشد و با افزایش زمان میزان بروز تغییرات الکتروفیزیولوژیک افزایش می یابد.

زمینه و هدف: کلستریدیوم بوتولینوم به عنوان یکی از مهم ترین عوامل ایجاد کننده مسمومیت غذایی شناخته شده است. اسپور باکتری به طور گسترده ای در خاک، رسوبات دریاها، محیط های آبی و آبزیان پراکنده است. این مطالعه به منظور تعیین آلودگی به کلستریدیم بوتولینوم در دو گونه از ماهیان فرآوری شده و فرآوری نشده انجام گردید.روش بررسی: این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی روی 146 نمونه ماهی فرآوری شده و نشده از دو گونه کفال طلایی و آزادماهی دریای خزر از صیدگاه شهید چمران دریاچه خزر در استان گیلان طی سال 1387 انجام شد. تعداد 45 نمونه فرآوری شده و 28 نمونه فرآوری نشده ماهی کفال طلایی (Liza auratus) و نیز تعداد 39 نمونه فرآوری شده و 34 نمونه فرآوری نشده آزاد ماهی (Salmo Trutta caspius) مطالعه شدند. نمونه ها با روش های استاندارد ارائه شده (2001 APHA و 2003 FDA) از نظر آلودگی به کلستریدیوم بوتولینوم مورد آزمایش قرار گرفتند. سپس با استفاده از آنتی توکسین های مونووالان استاندارد، تعیین تیپ گردیدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-13 و آزمون کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در 16 نمونه (10.95 درصد) آلودگی به سم کلستریدیوم بوتولینوم مورد تایید قرار گرفت. میزان آلودگی ماهیان فرآوری شده حدود 1.8 برابر ماهیان فرآوری نشده تعیین گردید. به طوری که از مجموع 84 نمونه ماهی فرآوری شده در 11 نمونه (13.9 درصد) و از مجموع 62 نمونه ماهی فرآوری نشده در 5 نمونه (7.57 درصد) وجود توکسین بوتولینوم ثابت گردید. همچنین تیپ E به عنوان شایع ترین تیپ توکسین شناخته شد. به طوری که از 11 نمونه مثبت ماهیان فرآوری شده 6 مورد (54.5 درصد) و از 5 نمونه مثبت ماهیان فرآوری نشده 2 مورد (40 درصد) را به خود اختصاص داد و پس از آن تیپ های A و B قرار گرفتند. میزان آلودگی ماهی کفال طلایی در هر دو نوع فرآوری شده و نشده بیش از آلودگی آزاد ماهی بود؛ ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده آلودگی انواع ماهیان به تیپ های مختلف کلستریدیوم بوتولینوم به ویژه تیپ E می باشد. باتوجه به آلودگی بیشتر ماهیان فرآوری شده به این باکتری، مصرف این فرآورده در طبخ به صورت نیم پز و شکم پر می تواند به بروز مسمومیت غذایی منجر گردد.

زمینه و هدف: اثر داروهای بیهوشی بر فرایند بارداری زنان شاغل در اتاق عمل از چالش های عمده رشته بیهوشی است. این مطالعه به منظور تعیین عوارض بارداری زنان شاغل در اتاق های عمل استان فارس انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه مورد - شاهدی 122 فرد از هر رده شغلی که طی بارداری در اتاق عمل بیمارستان های دولتی استان فارس طی سال های 86-1376 شاغل بودند؛ به عنوان گروه مورد و 122 زنی که در بخش های داخلی و کودکان مشغول به کار بودند؛ به عنوان گروه شاهد در سال 1386 انتخاب شدند. سابقه بروز عوارض بارداری شامل نازایی، سقط، زایمان زودرس، مرگ جنین، مرگ نوزاد و تولد نوزاد با وزن پایین برای دو گروه مورد و شاهد در پرسشنامه ثبت شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 15 و آزمون کای اسکوئر تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: میزان بروز سقط در گروه مورد و شاهد به ترتیب 19.8 درصد و 16 درصد تعیین شد. این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. سابقه نازایی در گروه مورد با 8.2 درصد نسبت به گروه شاهد با 2.5 درصد بیشتر بود (P<0.05). عوارض زایمان زودرس، مرگ جنین، مرگ نوزاد و تولد نوزاد با وزن پایین بین دو گروه از نظر آماری معنی داری نبود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بروز عوارض بارداری در زنان باردار شاغل در اتاق عمل نسبت به دیگر بخش ها تفاوتی ندارد؛ اما سابقه نازایی در زنان شاغل در اتاق عمل نسبت به دیگر بخش ها بیشتر بود.

زمینه و هدف: اپیدمیولوژی لیشمانیازیس احشایی انعکاسی از نحوه ترکیب و برهم کنش انگل- ناقل- میزبان و شرایط محیطی می باشد. بنابراین تجزیه و تحلیل توام عوامل مرتبط با سیکل بیماری، وضعیت اقتصادی- اجتماعی و عوامل خطر محیطی به فهم بهتر فعل و انفعال بین این عوامل و پیش آگاهی از افزایش خطر عفونت و بیماری و در نهایت به جهت گیری کنترل و درمان بیماری کمک می نماید. این مطالعه به منظور تعیین نقش زندگی عشایری و غیرعشایری در انتقال لیشمانیازیس احشایی در شمال غرب ایران انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه مورد شاهدی ابتدا میزان شیوع کالاآزار به کمک تست آگلوتیناسیون مستقیم (Direct agglutination tes: DAT) و تست جلدی لیشمانین (Montenegro skin test: MST) در کل افراد روستاهای انتخاب شده در منطقه شمال غرب ایران و در مسیر روستاهای ییلاق- قشلاق عشایر ایل شاهسون و تست آگلوتیناسیون مستقیم در سگ های همان روستاها طی سال 1385 تعیین شد. یک سال بعد، از افراد با DAT منفی خونگیری و مجددا DAT انجام و میزان سروکانورژن مثبت محاسبه گردید. در نهایت با استفاده از مطالعات سیستم اطلاعات جغرافیایی (Geographical Information System: GIS)، وقوع لیشمانیازیس احشایی در ارتباط با عوامل خطر تراکم و وفور سگ ها و نیز نوع زندگی عشایری- غیرعشایری با استفاده از آزمون آماری Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: هر دو تست جلدی لیشمانین و آگلوتیناسیون مستقیم، در روستاهای عشایری نسبت به روستاهای غیرعشایری اختلاف آماری معنی داری داشت (P<0.05). میزان های شیوع، سروپوزیتیویته و سروکانورژن بیماری کالاآزار در نحوه زندگی عشایری به ترتیب 5.5، 2.7 و 2.5 درصد بالاتر از نحوه زندگی غیرعشایری تعیین گردید. مطالعات سیستم اطلاعات جغرافیایی و نقشه های الکترونیکی تهیه شده نیز حاکی از شدت آندمی و میزان بالای عفونت و بیماری در مناطق عشایری نسبت به مناطق غیرعشایری بود. همچنین توزیع عمومی بیماری در ارتباط با عوامل محیطی ارتفاع، درجه حرارت و بارندگی، همبستگی منفی نشان داد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که شیوه زندگی عشایری به علت ارتباط نزدیک عشایر با سگ ها، ورود عشایر و سگ هایشان به سیکل وحشی بیماری و جابجایی های انجام شده در ییلاق – قشلاق، می تواند عامل خطری در انتقال لیشمانیازیس احشایی باشد.

زمینه و هدف: نتایج متناقضی در زمینه ارتباط بین کیفیت زندگی و نوع زایمان گزارش شده است. این مطالعه به منظور تعیین رابطه کیفیت زندگی زنان با زایمان سزارین و طبیعی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه تحلیلی روی 300 زن مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر کاشان طی سال های 87-1386 انجام شد. زنان بر اساس نوع زایمان در دو گروه 150 نفره سزارین و طبیعی قرار گرفتند. دو و چهار ماه پس از زایمان پرسشنامه اختصاصی کیفیت زندگی، توسط آنان تکمیل شد. نمرات در ابعاد مختلف کیفیت زندگی برای هر دو گروه دو و چهار ماه پس از زایمان تعیین شد. سپس مقایسه داده ها بین دو گروه صورت پذیرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-16 و آزمون های t-test، کای اسکوئر، Mann-Whitey U test و pair t test تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: ابعاد کیفیت زندگی دو ماه و چهار ماه بعد از زایمان در دو گروه زایمان سزارین و طبیعی تفاوتی نشان نداد؛ به جز بعد رضایت از زایمان که یافته ها نمره بالاتری را دو ماه پس از زایمان طبیعی (P=0.03) و چهار ماه پس از زایمان طبیعی (P=0.018) نشان دادند. نمره بعد رضایت از زایمان دو ماه پس از زایمان به ترتیب در گروه زایمان طبیعی و سزارین 4.40±1.11 و 3.76±1.16 و چهار ماه پس از زایمان در دو گروه زایمان طبیعی و سزارین 4.13±1.40 و 3.82±1.22 تعیین شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تفاوت آماری معنی داری در کیفیت زندگی زنان در زایمان سزارین و طبیعی دوماه و چهارماه پس از زایمان وجود ندارد.

زمینه و هدف: بیماری های قلب و عروق اولین عامل مرگ و میر در کشورهای صنعتی و غیرصنعتی می باشد. این مطالعه به منظور تعیین نتایج آنژیوگرافی عروق کرونر و مشخصات دموگرافیک مراجعین مرکز آنژیوگرافی کوثر استان گلستان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 5444 نفر از مراجعین به مرکز آنژیوگرافی کوثر استان گلستان در سال های 88-1387 انجام گردید. مشخصات دموگرافیک، نمایه توده بدنی، قومیت، مصرف دخانیات و مواد مخدر، پرفشاری خون و نتایج آنژیوگرافی افراد ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-13 وآزمون های ANOVA، Chi-Square و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: 52 درصد از مراجعین مرد و 48 درصد زن بودند. 72 درصد از گروه قومی فارس بودند. 49.5 درصد بی سواد بودند. 7.4 درصد و 22.5 درصد از مراجعین به ترتیب مصرف کننده دخانیات و مواد مخدر بودند. 38.2 درصد از موارد ثبت شده سابقه ابتلا به پرفشاری خون را ذکر نمودند. میانگین BMI در نمونه ها معادل 27.48 بود. آنژیوگرافی عروق کرونر در 99.2 درصد از مراجعین انجام شد و اختلالات انسدادی عروقی در 3142 نفر (زنان 41.2 درصد، مردان 58.8 درصد) گزارش شد. بیشترین درگیری به ترتیب مربوط به شاخه های left artery descending (LAD)، right coronary artery (RCA)، (circumflex (CX و (Obtuse Marginal (OM عروق کرونری بود. بیشترین شدت ضایعه (47.7 درصد) در شاخه LAD مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای ضایعات انسدادی عروق در این منطقه، بررسی علل و آموزش فراگیر جامعه در پیشگیری از بیماری های قلبی و عروقی ضرورت دارد.

زمینه و هدف: تظاهرات پوستی و مخاطی در بیماران همودیالیزی از شیوع بالایی برخوردار هستند. این مطالعه به منظور تعیین تظاهرات پوستی و مخاطی بیماران مبتلا به نارسایی انتهایی کلیه تحت همودیالیز مزمن در مرکز دیالیز مرکز آموزشی درمانی پنجم آذر گرگان انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 100 بیمار (51 مرد و 49 زن) از مرکز آموزشی درمانی پنجم آذر گرگان به صورت تصادفی از بین 120 بیمار تحت همودیالیز در سال 1388 انتخاب شدند. بیماران مورد مطالعه توسط متخصص پوست از نظر ضایعات پوستی، مخاطی، ناخن و مو معاینه شدند و یافته ها برای هر بیمار در پرسشنامه ثبت گردید. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS-13 و آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، تی، یومن ویتنی، کای اسکوئر و تست دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 49±12.3 سال بود. شایع ترین علت نارسایی کلیه، دیابت بود. شایع ترین یافته خشکی پوست (78.3 درصد) بود و پس از آن به ترتیب خارش (39.1 درصد)، لنتیگو (34.8 درصد)، تغییر رنگ پوستی (32.6 درصد)، لکونیشیا (32 درصد) و نازک شدن بستر ناخن (24 درصد) تعیین گردید. لنتیگو در زنان (42.85 درصد) بیشتر از مردان (21.5 درصد) بود (P<0.042). ارتباط سن با خشکی پوستی (P<0.01)، پوسته ریزی (P<0.042)، لنتیگو (P<0.01)، فولیکولیت (P<0.01)، هیپوپیگمانتاسیون گوتیت ایدیوپاتیک (P<0.01)، لکونیشیا (P<0.01) و ناخن نیم نیم (P<0.01) معنی دار بود. بین زمان دیالیز و تغییر رنگ پوست (P<0.032) و لکونیشیا (P<0.041) ارتباط معنی داری مشاهده شد. رابطه بین کلابینگ و ضریب کلسیم فسفر از نظر آماری معنی دار بود (P<0.027). سطح فریتین سرم با خارش پوستی (P<0.048) و قارچ پوستی (تینه آ ورسیکالر) (P<0.047) رابطه آماری معنی داری داشت.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تظاهرات پوستی و مخاطی در بیماران تحت همودیالیز شایع است و لنتیگو در مقایسه با سایر مطالعات از شیوع بیشتری برخوردار است.

زمینه و هدف: در مطالعاتی ارتباط احتمالی بین لوسمی حاد و برخی گروه های خونی گزارش شده است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی گروه های خونی در بیماران مبتلا به لوسمی های حاد انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مورد - شاهدی 214 بیمار (132 مرد و 82 زن) مبتلا به لوسمی حاد بستری شده در بیمارستان قائم (عج) مشهد طی سال های 86-1380 و 117026 داوطلب سالم اهدا کننده خون به عنوان گروه شاهد بررسی شدند. اطلاعات مربوط به سن، جنس و گروه خونی بیماران و افراد سالم به ترتیب از پرونده های موجود در بایگانی بیمارستان و سازمان انتقال خون استخراج گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری Chi-Square، فیشر و Odds ratio تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: فراوانی گروه های خونی A، B، AB، O و RH مثبت به ترتیب در گروه بیماران مبتلا به لوسمی های حاد 23.8 درصد، 32.8 درصد، 7 درصد، 36.4 درصد و 90.7 درصد و در افراد سالم به ترتیب 29.8 درصد، 27.4 درصد، 8.9 درصد، 33.9 درصد و 88.3 درصد تعیین شد. آزمونOdds Ratio ارتباط معنی داری را بین گروه های خونی و خطر ابتلا به لوسمی حاد نشان نداد. آزمون Odds ratio رابطه معنی داری بین گروه های خونی B و خطر ابتلا به لوسمی حاد در جنس مونث را نشان داد (0.021=P،95%CI:0.358-0.908 ، OR=0.571).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که گرچه فراوانی گروه های خونی (RH, ABO) در بیماران مبتلا به لوسمی حاد مشابه افراد سالم است؛ اما احتمالا افراد با گروه خونی B دارای شانس بیشتری برای ابتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد در جنس مونث می باشند.

زمینه و هدف: سلیاک یک بیماری ژنتیکی است که با التهاب مزمن روده کوچک مشخص می شود. بعضی از مطالعات ارتباط بین بیماری سلیاک با بیماری التهابی روده را مطرح کرده اند. آنتی بادی ترانس گلوتامیناز بافتی یکی از بهترین مارکرهای سرمی در بیماری سلیاک است. این مطالعه با هدف تعیین همراهی بیماری سلیاک با بیماری التهابی روده با استفاده از تیتر آنتی بادی ترانس گلوتامیناز بافتی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 127 فرد مبتلا به بیماری التهابی روده که توسط پزشکان فوق تخصص گوارش به مرکز تحقیقات گوارش و کبد گلستان ارجاع شده بودند؛ از نظر بیماری سلیاک طی سال های 87-1384 ارزیابی شدند. برای همه بیماران پرسشنامه تکمیل و تیتر آنتی بادی ترانس گلوتامیناز بافتی به روش الیزا اندازه گیری گردید.یافته ها: از 127 نفر، تعداد 102 نفر برای نمونه گیری مراجعه کردند. میانگین سنی بیماران 36.2±15.2 سال بود و 48 درصد آنان مرد بودند. کولیت اولسراتیو در 76 نفر (74.5 درصد)، بیماری کرون در 7 نفر (6.9 درصد) و کولیت نامشخص در 19 نفر (18.6 درصد) مشاهده شد. تیتر آنتی بادی ترانس گلوتامیناز بافتی (19.8 واحد/لیتر) تنها در یک مرد 46 ساله با تشخیص کولیت اولسراتیو مثبت گزارش شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ترانس گلوتامیناز بافتی در بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده تفاوت معنی داری با افراد سالم نداشت و در این بیماران به عنوان یکی از تست های معمول، قابل توصیه نیست.

پنومونی آسپیراسیون بیماری خطرناکی است که به دلایل مختلفی ایجاد می شود. دیورتیکول اپی فرنیک هم بیماری نادری است که می تواند منجر به آسپیراسیون مواد غذایی احتباس یافته در دیورتیکول گردد. از طرفی سل مدیاستن هم می تواند دیورتیکول های کششی را در بخش میانی مری ایجاد کند که عمدتا بدون علامت و عارضه هستند. در این مقاله موردی از همراهی این سه بیماری گزارش می گردد که پس از سپری شدن 7 سال از درمان طبی و جراحی، عارضه ای مشاهده نشد.