پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1392 | دوره:16 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

هدف: تمایز سلول های بنیادی قلب با کمک میکروRNA  ها، دریچه جدیدی را برای ترمیم انفارکتوس قلبی گشوده است.miR-1-2/133a-1  و miR-206/133b دو خوشه مجزا از خانواده میکروRNA  ها هستند که به ترتیب در ماهیچه های قلبی و اسکلتی بیان می شود. چون miR-133b و miR-133a تنها در یک نوکلئوتید اختلاف دارند، احتمالا مسیرها وmRNA  های یکسانی را مورد هدف قرار می دهند. هدف تحقیق حاضر، بررسی بیان احتمالی miR-133b در سلول های در حال تمایز قلبی و نیز تاثیر احتمالی آن بر دو ژن هدف دخیل در تمایز سلول های قلبی است.مواد و روش ها: سلول های بنیادی قلب انسان از بانک سلولی پژوهشکده رویان (RSCB) تهیه و ابتدا با عامل دمتیلاسیون (5- azacytidine) به مدت سه روز تیمار و سپس یک روز در میان با اسید آسکوربیک و دو بار در هفته با پروتئین TGF-b1 تیمار شدند. در نهایت در هفته چهارم، روش های ایمنوسیتوشیمی، فلوسیتومتری و Real-Time PCR برای برخی عوامل رونویسی قلبی، تمایز سلول های بنیادی به سلول های قلبی را تایید نمود. سپس الگوی بیانی hsa-miR-133b و نیز دو ژن هدف عامل پاسخ سرم (SRF) و CCND2 (از ژن های کنترل کننده چرخه سلولی) طی مراحل تمایزی این سلول ها بررسی شد.نتایج: سه هفته پس از شروع روند تمایز، سطح بیان hsa-miR-133b حدود پنج برابر سطح آن در هفته اول بود (P<0.05). بر عکس و طبق انتظار، بیان ژن عامل پاسخ سرم به ترتیب افزایش و کاهش را در هفته اول و سوم نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به این که در هفته سوم روند تمایزی، سطح بیان hsa-miR-133b افزایش و سطح رونوشت ژن عامل پاسخ سرم کاهش یافته است، و از آن جا که عامل پاسخ سرم در تکثیر سلولی دخیل است، افزایش سطحmiR-133b  می تواند منجر به کنترل چرخه سلول های پیش ساز قلبی و تمایز ماهیچه قلبی شود. در نهایت نتایج پیشنهاد می کند که hsa-miR-133b به همراه hsa-miR-133a می تواند در تمایز سلول های قلبی دخیل باشد.

هدف: ایجاد رده های سلولی دارای بیان بالا یک مرحله محدود کننده اصلی در روند تولید پروتئین های نوترکیب دارویی است. در این مطالعه اثر به کارگیری ناحیه متصل شونده به ماتریکس ژن اینترفرون بتای انسانی به همراه روش فعال سازی راه انداز از طریق پروتئین E1A 13S بر بیان فاکتور فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (t-PA) در سلول های تخمدان هامستر چینی بررسی شده است.مواد و روش ها: ناحیه متصل شونده به ماتریکس در سمت 5' و 3' واحد بیان کننده t-PA در ناقل pTPA کلون شد تا ناقل pMTPA به دست آید. پس از ترانسفکشن سلول ها با ناقل های pTPA و pMTPA، رده های سلولی پایدار ایجاد شده و میزان بیان t-PA برای هر رده تعیین شد. در مرحله بعد، پلاسمید بیان کننده E1A 13S به سلول های پایدار ترانسفکت شده و میزان بیان t-PA پس از 72 ساعت اندازه گیری شد.نتایج: الحاق ناقلین pTPA و pMTPA به ژنوم سلول CHO از طریق انجام PCR روی DNA ژنومی سلول های پایدار تایید شد. بررسی میزان بیان  t-PAافزایش بیان به میزان سه برابر را در سلول های ترانسفکت شده با ناقل pMTPA در مقایسه با رده ایجاد شده با pTPA نشان داد. بیان موقتی E1A 13S در رده های پایدار منجر به افزایش تیتر t-PA به 1771 واحد در هر میلی لیتر در سلول های ایجاد شده با ناقل pMTPA شد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان دهنده آنست که به کارگیری ناحیه متصل شونده به ماتریکس در ناقل بیانی به همراه روش فعال سازی راه انداز می تواند به صورت موثر میزان بیان پروتئین های نوترکیب در سلول های CHO را افزایش دهد.

هدف: اگر چه خواص ضد سرطانی کورکومین، پلی فنل بدست آمده از ریشه گیاه زردچوبه، مورد تائید بسیاری از محققان است، با این حال جذب و توزیع بافتی پائین در بدن، فعالیت کم و متابولیسم سریع از جمله معایبی است که استفاده از کورکومین را به عنوان یک داروی ضد سرطان تا به امروز با محدودیت رو به رو کرده است. در این مطالعه حلالیت کورکومین بواسطه نانوحامل های میسلی تخریب پذیر، خنثی و غیر سمی تحت عنوان دندروزوم افزایش و نقش مهاری آن بر رشد سلول های توموری مثانه بررسی شد.مواد و روش ها: روش های MTT، فلوسیتومتری و Annexin V-FLUOS (کیت اختصاصی تشخیص مرگ سلولی) برای بررسی مرگ سلولی و مکانیسم ژنتیکی مرگ القا شده توسط نانوکورکومین دندروزومی به واسطه مطالعه ژن های دخیل در پرتوانی سلول شامل OCT4A، OCT4B1، SOX-2 و Nanog با استفاده از روش Real-time PCR انجام گرفت.نتایج: یافته ها بیانگر القای مرگ سلولی به واسط نانوکورکومین دتدروزومی به صورت وابسته به غلظت و زمان در رده سلولی توموری 5637 مثانه بود. بررسی چرخه سلولی بیانگر افزایش جمعیت سلولی در Pre-G1 و کاهش سلول ها در فاز G1 و S بود که نشان دهنده نقش مهاری کورکومین بر همانندسازی سلول های رده توموری 56367 مثانه است. همچنین مشاهده بیان OCT4A، OCT4B1،SOX-2  و Nanog در تجزیه و تحلیل Real-time بیانگر نقش تومورزایی این ژن ها در رشد تومورهای مثانه است. تیمار با نانوکورکومین دندروزومی به طور معنی داری بیان mRNA این ژن ها را کاهش داد (P<0.01).نتیجه گیری: به طور کلی یافته های مذکور نشان می دهد که نانوکورکومین دندروزومی با تغییر بیان ژن های دخیل در تکثیر، سلول های توموری را به سمت مرگ برنامه ریزی شده سلولی هدایت می کند که بیانگر نقش کاربردی نانودارو در درمان سرطان مثانه است.

هدف: آنتی اکسیدان ها از عناصر ضروری، برای حرکت اسپرم است. عصاره گیاه کالیگونوم دارای آنتی اکسیدان های مهمی چون کاتچین و کرستین است. هدف این مطالعه بررسی آثار عصاره گیاه کالیگونوم بر پارامترهای اسپرم و میزان مرگ سلولی برنامه ریزی شده در بافت بیضه موش مسن است.مواد و روش ها: عصاره گیاه کالیگونوم در سه دوز 10، 30 و 50 میلی گرم در کیلوگرم به موش های نر 13-11 NMRI ماهه تزریق شد. در این مطالعه 25 سر موش به پنج گروه شامل کنترل، شم و سه گروه آزمون تقسیم شدند. گروه های آزمون دوز 10، 30 و 50 میلی گرم در کیلوگرم از عصاره گیاه را به مدت 5 هفته و به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. گروه شم نیز حلال دی متیل سولفوکسید را به شکل داخل صفاقی دریافت کرد. یک هفته پس از اتمام تزریقات و پس از جداسازی اپیدیدیم، پارامترهای اسپرم در گروه ها بررسی شد. در هر موش یکی از بیضه ها برای انجام پاساژ بافتی و رنگ آمیزی تانل در تثبیت کننده بوئن قرار داده شد.نتایج: پارامترهای اسپرم شامل تحرک، میزان بقا و ریخت شناسی طبیعی اسپرم در گروه تیمار شده با دوز 30 میلی گرم در کیلوگرم نسبت به سایر گروه به صورت معنی دار بهبود پیدا کرد (P£0.05). همچنین رنگ آمیزی تانل و شمارش تعداد سلول های دچار مرگ سلولی برنامه ریزی شده در بافت بیضه هر یک از گروه های مورد مطالعه، نشان دهنده کاهش معنی دار این پارامتر در گروه تیمار شده با دوز 30 میلی گرم در کیلوگرم نسبت به سایر گروه ها بود (P£0.05).نتیجه گیری: دوز 30 میلی گرم در کیلوگرم از عصاره گیاه کالیگونوم منجر به بهبود کیفیت اسپرم و کاهش میزان مرگ سلولی برنامه ریزی شده در سلول های بافت بیضه می شود.

هدف: یافته های ناهمسویی در مورد ارتباط جنسیت نوزاد با سطح لیپیدهای خون بند ناف وجود دارد. بنابراین این مطالعه با هدف مقایسه سطح لیپیدها و آپولیپوپروتئین B-100 خون بند ناف نوزادان دختر و پسر و ارزیابی تاثیر این عوامل بر شاخص های آنتروپومتریک نوزاد انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی روی 75 نوزاد سالم و سر موعد به دنیا آمده (41 نوزاد دختر و 34 نوزاد پسر) انجام شد.بلافاصله بعد از زایمان، 5 سی سی خون از بند ناف گرفته شد و در همان روز برای اندازه گیری سطح لیپیدها و لیپوپروتئین B-100 مورد سنجش قرار گرفت. همچنین شاخص های آنتروپومتریک نوزادان اندازه گیری و ثبت شد. از آزمون T مستقل برای مقایسه میانگین ها در دو گروه استفاده شد و ارتباط بین لیپیدهای خون بند ناف با شاخص های آنتروپومتریک با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تعیین شد.نتایج: سطوح LDL کلسترول،HDL  کلسترول و کلسترول تام خون بند ناف نوزادان دختر در مقایسه با نوزادان پسر بالاتر بود، در حالی که سطح آپولیپوپروتئین B-100 و تری گلیسرید در نوزادان پسر بیشتر از نوزادان دختر بود؛ اما این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود. در نوزادان دختر یک ارتباط منفی و معنی دار بین سطح تری گلیسرید خون بند ناف و دور سر (P=0.038) وجود داشت. در نوزادان پسر بین سطح لیپیدها با شاخص های آنتروپومتریک ارتباط معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: جنسیت تاثیری بر سطح لیپیدها و آپولیپوپروتئین B-100 خون بند ناف نوزاد نداشت. همچنین این مطالعه نشان داد یک ارتباط منفی معنی دار بین تری گلیسرید و دورسر نوزادان دختر وجود دارد.

هدف: به منظور کاهش درد ناشی از ضایعات نخاعی تحقیقات بسیاری از جمله استفاده از گیاهان دارویی و سایر مواد طبیعی به دلیل داشتن خواص التیام بخش انجام شده است. در این مطالعه به عنوان یک مطالعه مقدماتی، اثر کروسین بر درد مزمن ناشی از ضایعه نخاعی از طریق ایجاد له شدگی در مدل حیوانی رت بررسی شد.مواد و روش ها: رت های ماده نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. در گروه های اول و دوم له شدگی در ناحیه مهره L1 ایجاد و سپس کروسین به طور داخل صفاقی (50 میلی گرم بر کیلوگرم) تزریق شد. در دو گروه G1 و G2 به فاصله 2 ساعت و یک هفته بعد، نمونه های پلاسما جمع آوری شد. در گروه سوم له شدگی ایجاد شد ولی بدون تزریق کروسین و دو گروه کنترل نیز به ترتیب بدون له شدگی با و بدون تزریق کروسین در نظر گرفته شد. برای ارزیابی ضایعه و روند بهبودی به طور یک روز در میان آزمون مکانیکی با استفاده از ون فری هیر، آزمون حرارتی با استفاده از صفحه داغ و بررسی روند بهبود حرکتی با استفاده از آزمون باسو - بیتی - برسنان انجام شد. ارزیابی پپتید وابسته به ژن کلسیتونین نیز در پلاسما انجام شد.نتایج: نتایج نشان داد که میزان پپتید وابسته به ژن کلسیتونین در پلاسمای رت های دچار آسیب نخاعی بدون درمان افزایش می یابد، اما در گروه درمان شده با کروسین بعد از یک هفته کاهش معنی داری در این پارامتر مشاهده شد. آزمون های رفتاری تغییرات معنی داری را در اثر این تیمار نشان نداد.نتیجه گیری: این مطالعه اثر مفید کروسین در درمان درد مزمن ناشی از له شدگی را از طریق کاهش پپتید وابسته به ژن کلسیتونین نشان داد.

هدف: در این مطالعه پپتیدی حاوی توالی RGD از منشا کلاژن IV معرفی شده است که دارای خصوصیات چسبندگی و تکثیری است. این پپتید روی داربست نانوفیبری پلی کاپرولاکتون / ژلاتین تثبیت شد و چسبندگی و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسانی روی داربست تغییر داده شده توسط پپتید بررسی شد.مواد و روش ها: داربست نانوفیبری پلی کاپرولاکتون / ژلاتین توسط الکتروریسی سنتز و پپتید مورد نظر توسط روش سنتز پپتید در فاز جامد ساخته شد. این پپتید توسط پیوند شیمیایی روی داربست پلی کاپرولاکتون / ژلاتین تثبیت شد. داربست های طبیعی و تغییر یافته توسط میکروسکوپ الکترونی نگاره و طیف مادون قرمز بررسی شد. چسبندگی و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسانی روی داربست طبیعی و داربست تغییر داده شده توسط آزمون MTT بررسی شد.نتایج: تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان داد که داربست های نانوفیبری الکتروریسی شده دارای ریخت شناسی یکنواخت با قطر 38±190 نانومتر است. تغییر معنی داری در ریخت شناسی داربست قبل و بعد از تثبیت پپتید مشاهده نشد. نتایج طیف مادون قرمز نشان داد که پپتید با موفقیت روی داربست تثبیت شده است. بر اساس نتایج MTT مطالعات سلولی نشان داد که تثبیت پپتید روی داربست، چسبندگی سلول به داربست را در تمام زمان های مطالعه شده بهبود می بخشد. همچنین نشان داده شد که تثبیت پپتید منجر به افزایش قدرت تکثیر سلول ها روی داربست فعال شده با پپتید در مقایسه با داربست طبیعی و پلیت کشت سلولی می شود.نتیجه گیری: پپتید RGD ساخته شده و تثبیت شده روی داربست نانوفیبری می تواند در کاربردهای مختلفی که نیاز به چسبندگی سلولی است استفاده شود و همچنین داربست ساخته شده و فعال شده با پپتید مورد نظر را می توان در مهندسی بافت مورد استفاده قرار داد.

هدف: مطالعات دهه های اخیر روی بتا گلوکان ها، نقش این پلی ساکاریدها را به عنوان مکمل های غذایی و دارویی در بیماران مبتلا به ضعف سیستم ایمنی و نیز مبتلایان به سرطان بسیار پر اهمیت نشان داده است. از میان پلی ساکاریدهای دیواره سلولی قارچ ها، بتا 1 و 3 گلوکان فعالیت بالاتری دارد که به دو فرم محلول و نامحلول در آب قابل دستیابی است. طبق تحقیقات انجام شده فرم محلول بتا 1 و 3 گلوکان به دلیل فعالیت زیستی بالا و عملکردهای درمانی، به عنوان یک عامل مناسب و ایمن معرفی شده است. بتا 1 و 3 گلوکان علاوه بر کاربرد در مصارف تزریقی، به عنوان حامل دارورسان در پژوهش های مرتبط با ساخت سیستم های نوین دارورسانی مورد توجه قرار گرفته که برای درمان سرطان در شکل نانوذره آن استفاده شده است. هدف از این مطالعه معرفی روش آسان و سریع استخراج بهینه فرم محلول در آب بتا 1 و 3 گلوکان از دیواره کاندیدا آلبیکنس است.مواد و روش ها: این روش در سال 1391 در گروه قارچ شناسی دانشگاه تربیت مدرس برای اولین بار انجام شد. در روش حاضر، استخراج بتا 1 و 3 گلوکان محلول در آب از طریق روش سریع اکسیداسیون دیواره کاندیدا آلبیکنس در فرم لوله زایا توسط پراکسید سدیم و هیپوکلریت سدیم انجام شد که در ادامه با تاثیر دی متیل سولفوکسید و آنزیم زایمولاز، بتا 1 و 3 گلوکان خالص به دست آمد. محصول به دست آمده توسط دستگاه لیوفلیزاتور در خلا خشک و مقادیر آن محاسبه شد. آزمون کالوز با استفاده از معرف آنیلین بلو و طیف حاصل از  H Nuclear Magnetic Resonance) H -NMR) برای تایید بتا 1 و 3 گلوکان به دست آمده، انجام شد.نتایج: میزان 190 میلی گرم بتا 1 و 3 گلوکان محلول در آب از 1 گرم وزن خشک کاندیدا آلبیکنس در فرم لوله زایا، استخراج شد که با توجه به وزن خشک اولیه، معادل 63 درصد دیواره کاندیدا آلبیکنس محاسبه شد. بتا 1 و 3 گلوکان تخلیص شده در مقایسه با کردلان (بتا 1 و 3 گلوکان استاندارد) در آزمون کالوز و نیز در دستگاه شناسایی ساختمان هیدروژن H -NMR تایید شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد استخراج بتا 1 و 3 گلوکان محلول در آب از فرم لوله زایای کاندیدا آلبیکنس از طریق اکسید نمودن دیواره و خالص سازی آنزیمی نسبت به دیگر روش ها با مقادیر بالاتر و روش آسان تری انجام می پذیرد.