پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1380 | دوره:4 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

دوپامین از نوروترانسمیترهای مهم کاتکول آمینی در مغز است که آثار خود را از طریق گیرنده های شبه D1 و شبه D2 اعمال می نماید. نقش این سیستم در القا هیپرگلیسمی به اثبات رسیده است اما نوع گیرنده های دوپامینی درگیر در این پدیده هنوز قابل تحقیق و بررسی است.در این پژوهش، نقش گیرنده های دوپامینی به وسیله بکارگیری آگونیستها و آنتاگونیستهای سیستم دوپامینی بر روی تغییرات گلوکز پلاسمای موش سوری نر نژاد آلبینو مورد بررسی قرار گرفت.آپامورفین (1mg/kg و 0.5 و 0.25) در ساعت اول به طور وابسته به دوز باعث هیپرگلیسمی شد. هیپرگلیسمی به وسیله سولپیراید (آنتاگونیست گیرنده D2) و 23390 SCH (آنتاگونیست گیرنده D1) کاهش یافت. تجویز دوز بالای 171555 LY (آگونیست اختصاصی گیرنده شبه D2 بویژه D3) سبب هیپرگلیسمی شد که اثر مذکور به وسیله سولپیراید کاهش یافت. به کارگیری آگونیست اختصاصی گیرنده شبه (SKF 38393) D1 سبب هیپرگلیسمی گردید که این اثر به وسیله 23390 SCH تحت تاثیر قرار نگرفت. تجویز دوزهای پایین آپومرفین و 38393 SKF سبب هیپوگلیسمی در ساعت دوم و سوم گردید.نتایج ما نشان می دهد که سیستم دوپامینرژیک دارای اثر دو گانه بر سطح گلوکز پلاسماست. اثر تحریکی آن به وسیله گیرنده های شبه D2 و یعنی مکانیسم مربوط بر اثر مهاری آن نیاز به تحقیق بیشتری دارد.

در حال حاضر بیش از 80 درصد زایمانهای شکم اول و دوم با اپی زیوتومی همراه است در حالی که محققان عوارض بی شماری را به آن نسبت داده و از سوی دیگر مزایای آن را زیر سوال برده اند. خصوصا در مورد مهمترین مزیت اپی زیوتومی (جلوگیری از پارگی های شدید پرینه) اختلاف نظر شدیدی وجود دارد. حتی در بسیاری از تحقیقات، اپی زیوتومی را به عنوان ریسک فاکتور پارگی درجه سه و چهار پرینه مطرح نموده اند. این پژوهش به منظور مقایسه بین دو گروه اپی زیوتومی رایج و انتخابی از لحاظ فراوانی ترومای دستگاه ژنیتال انجام شد.تحقیق حاضر به روش کارآزمایی بالینی بر روی 730 نفر- که در بیمارستان امام خمینی و حضرت فاطمه زهرا (س) شهر ساری زایمان کرده بودند- انجام شد. برای انجام دادن این مطالعه، نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه (اجرای اپی زیوتومی به طور رایج و انتخابی) تقسیم و تمام زایمانها به وسیله دستیاران سال اول انجام شد. فرم اطلاعاتی به وسیله ماماهای شاغل در زایشگاه که از گروه استقرار زائو خبر نداشتند - تکمیل شد. سپس دو گروه از نظر فراوانی ترومای دستگاه ژنیتال با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج حاکی از آن است که فراوانی اپی زیوتومی در گروه اپی زیوتومی انتخابی 71.1 درصد و در گروه رایج 89.5 درصد بوده است. آزمونهای آماری اختلاف معنی داری را بین فراوانی ترومای دستگاه ژنیتال در دو گروه رایج و انتخابی نشان داد. در مقایسه نمونه ها از نظر اجرای اپی زیوتومی مشخص شد که تمام پارگیهای وسیع دستگاه ژنیتال (درجهIV, III ) در گروه اپی زیوتومی شده وجود داشته است.با توجه به اینکه فرضیه پژوهش "انجام دادن اپی زیوتومی در ایجاد ترومای وسیع دستگاه ژنیتال نقش دارد." پذیرفته می شود لذا پیشنهاد می شود مسوولین امر به مساله انجام اپی زیوتومی فقط بر اساس کاربرد آن هم با کنترل دقیق پرینه برای کاهش فراوانی اپی زیوتومی توجه بیشتری مبذول نمایند.

در حال حاضر بیش از 80 درصد زایمانهای شکم اول و دوم با اپی زیوتومی همراه است در حالی که محققان عوارض بی شماری را به آن نسبت داده و از سوی دیگر مزایای آن را زیر سوال برده اند. خصوصا در مورد مهمترین مزیت اپی زیوتومی (جلوگیری از پارگی های شدید پرینه) اختلاف نظر شدیدی وجود دارد. حتی در بسیاری از تحقیقات، اپی زیوتومی را به عنوان ریسک فاکتور پارگی درجه سه و چهار پرینه مطرح نموده اند. این پژوهش به منظور مقایسه بین دو گروه اپی زیوتومی رایج و انتخابی از لحاظ فراوانی ترومای دستگاه ژنیتال انجام شد.تحقیق حاضر به روش کارآزمایی بالینی بر روی 730 نفر- که در بیمارستان امام خمینی و حضرت فاطمه زهرا (س) شهر ساری زایمان کرده بودند- انجام شد. برای انجام دادن این مطالعه، نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه (اجرای اپی زیوتومی به طور رایج و انتخابی) تقسیم و تمام زایمانها به وسیله دستیاران سال اول انجام شد. فرم اطلاعاتی به وسیله ماماهای شاغل در زایشگاه که از گروه استقرار زائو خبر نداشتند - تکمیل شد. سپس دو گروه از نظر فراوانی ترومای دستگاه ژنیتال با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج حاکی از آن است که فراوانی اپی زیوتومی در گروه اپی زیوتومی انتخابی 71.1 درصد و در گروه رایج 89.5 درصد بوده است. آزمونهای آماری اختلاف معنی داری را بین فراوانی ترومای دستگاه ژنیتال در دو گروه رایج و انتخابی نشان داد. در مقایسه نمونه ها از نظر اجرای اپی زیوتومی مشخص شد که تمام پارگیهای وسیع دستگاه ژنیتال (درجهIV, III ) در گروه اپی زیوتومی شده وجود داشته است.با توجه به اینکه فرضیه پژوهش "انجام دادن اپی زیوتومی در ایجاد ترومای وسیع دستگاه ژنیتال نقش دارد." پذیرفته می شود لذا پیشنهاد می شود مسوولین امر به مساله انجام اپی زیوتومی فقط بر اساس کاربرد آن هم با کنترل دقیق پرینه برای کاهش فراوانی اپی زیوتومی توجه بیشتری مبذول نمایند.

آثار زیانبار باقیمانده سموم شیمیایی بر انسان و محیط زیست ضرورت بازگشت دوباره به طبیعت و استفاده از توانمندی کنترل طبیعی آن در مبارزه با حشرات مضر اعم از ناقلان بیماریهای انسانی و آفات دیگر را ایجاب کرده است. در این میان استفاده از پاتوژنهای قارچی حشرات از اهمیت خاصی برخوردار است.مواد و روشها - در مطالعه حاضر بیماریزایی هشت ایزوله قارچ حشره کش Beauveria bassiana بر روی لارو حشره موم خوار کندوی زنبور عسل Galleria mellonella به عنوان حشره آزمون با استفاده از سه روش آلودگی مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج- بیماریزایی ایزوله ها در مقیاس اختلاف در LC50, LT50 و LD50 مورد ارزیابی قرار گرفته است. مقایسه پتانسیل نسبی در دو شاخص LT50 و LD50 الگوهای متفاوتی از بیماریزایی ایزوله ها بدست داده است. لذا الگوهای بیماریزایی ایزوله ها در سنجشهای زیستی مختلف، در ارتباط با پارامترهای بیولوژیکی نفوذپذیری مورد بحث واقع شده است. توازی بین خطوط رگرسیون پروبیت و تساوی بین لگاریتم واریانس تحمل ایزوله ها مخصوصا در تراکم اسپوری بالا، نشان دهنده وجود نوعی راهکار یکسان در حمله به میزبان می باشد. از سوی دیگر مقایسه پتانسیل نسبی ایزوله ها با یکدیگر میسر گردید. مقایسه پتانسیل نسبی اختلاف زیادی در حدود 29 برابر میان ایزوله قوی ( LD50=42اسپور/لارو) و ایزوله ضعیف نشان داده است. این در حالی است که کمترین و بالاترین مقدار شاخص LT50 برای ایزوله قوی و ضعیف به ترتیب 3.3 و 11.2 روز بوده است. در این آزمایشها طیف مقادیر پایین و بالای LC50 به دست آمده از 105×2.4 تا 107×4.5 اسپور / میلی لیتر در نوسان بود. نتایج این مطالعه نه تنها نشان دهنده دخالت ویژگیهای متعدد قارچی در امر بیماریزایی در حشره آزمون است بلکه می تواند گام دیگری در تطبیق شاخصهای توکسیکولوژیک در مطالعات عوامل میکروبی محسوب شود.

تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات هوازی (دویدن) با 70 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه بر آپوپروتئین A-1 به عنوان "آنتی ریسک فاکتور" قلبی- عروقی و آپوپروتئین B به عنوان "ریسک فاکتور" قلبی- عروقی مردان بزرگسال انجام گرفت. برای ارزیابی تاثیر تمرین هوازی بر آپوپروتئینها، 23 نفر از کارکنان غیرفعال دانشگاه تربیت مدرس از نظر سن، وزن، قد، وضعیت سلامتی و تندرستی و میزان کالری دریافتی روزانه همگن شدند و به طور تصادفی در یکی از دو گروه تجربی یا گروه گواه قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته تعداد سه جلسه و در هر جلسه حداقل به مدت 30 دقیقه فعالیتی با 70 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه را انجام دادند. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که میزان apoA-1 پس از انجام دادن 8 هفته تمرین هوازی کاهش اندکی نشان می دهد. (پیش آزمون: 165.46±38.53mg/dl، پس آزمون 157.5±31.73mg/dl،P≤0.35). در مقابل میزان apoA-1 آزمودنیهای گروه گواه کاهش قابل توجه اما غیر معنی داری داشتند (پیش آزمون: 172.1±59.49mg/dl، پس آزمون: 145.61±23.08mg/dl،P≤0.094). همچنین میزان apoB آزمودنیهای گروه تجربی کاهش محسوسی را نشان داد (پیش آزمون: 91.72±29.74mg/dl، پس آزمون: 84.7±21.6mg/dl، P≤0.37). از طرف دیگر میزان apoB در بین آزمودنیهای گروه گواه تقریبا بدون تغییر باقی ماند (پیش آزمون: 104.21±17.84mg/dl، پس آزمون: 102.7±13.07mg/dl، P≤0.745).با توجه به نتایج حاصل می توان گفت انجام دادن تمرینات هوازی به مدت 8 هفته به روش بالا آپوپروتئینهای A-1 و B را نمی تواند تحت تاثیر قرار دهد. به نظر می رسد عواملی غیر از فعالیت بدنی در این خصوص اثرگذار بوده است به گونه ای که اجرای تحقیقات بعدی را اجتناب ناپذیر می نماید.

امواج اولتراسوند با فرکانس بالا به دو شکل پیوسته و منقطع تولید شده و از جمله مدالیته هایی است که پیش از اجرای کشش بافت همبند برای اثر بخشی هر چه بیشتر درمان بکار می رود. این مطالعه برای تعیین نوع موثرتر اولتراسوند در رفع کوتاهی عضلات همسترینگ به صورت آزمون بالینی تصادفی انجام شد.تعداد 30 مرد جوان سالم- که دچار کوتاهی دو طرفه عضلات همسترینگ بودند- در دو گروه تحت درمان اولتراسوند قرار گرفتند. در پانزده نفر گروه اول، پای راست تحت اولتراسوند پیوسته و پای چپ تحت اولتراسوند منقطع قرار گرفت و در پانزده نفر گروه دوم درمان به طور معکوس انجام شد. یعنی در مجموع 30 پا با استفاده از اولتراسوند پیوسته و 30 پا به وسیله اولتراسوند منقطع درمان شد. در هر یک از نمونه ها قبل و بعد از اعمال اولتراسوند میزان کوتاهی عضلات همسترینگ با استفاده از هر یک گونیامتر استاندارد اندازه گیری شد.پس از سه هفته و 9 جلسه درمان، نتایج حاصل از آنالیزهای آماری نشان داد که هر دو نوع اولتراسوند پیوسته و منقطع قادر به افزایش طول عضلات همسترینگ و رفع کوتاهی آنها می باشند. اما اختلاف قابل توجهی بین اولتراسوند پیوسته و منقطع مشاهده شد به نحوی که اولتراسوند پیوسته به طور معنی داری نسبت به اولتراسوند منقطع از اثربخشی بیشتری برخوردار بود (P<0.001). بر همین اساس در این تحقیق پیشنهاد می شود که پیش از انجام کشش به منظور انعطاف پذیری بافت همبند از اولتراسوند پیوسته 1 مگاهرتز بر روی موضع مورد نظر استفاده گردد تا بتوان با اعمال نیروی کمتر و در زمان کوتاهتر به انعطاف پذیری بیشتری دست پیدا کرد.

بیماری آلزایمر یک اختلال نوردوژنراتیو پیش رونده ای است که به عنوان شایع ترین نوع دمانس در افراد بالای 65 سال شناخته شده است. تشخیص این بیماری بر اساس سنجش قوه ادراک، احساس و منطق، حذف دیگر اختلالات دمانسی و سرانجام آزمایش CT  از مغز بیمار انجام می شود. با این حال تنها راه تشخیص قطعی، یافته های "نوروهیستولوژیکال" (اتوپسی سلولهای مغز) می باشد. هر چند اتیولوژی و درمان این بیماری هنوز ناشناخته است اما تحقیقات نشان دهنده یک رابطه مستقیم بین فراوانی آلل (Apolipoprotein E) APO E4  و بیماری Late Onset AD است.هدف ما در این تحقیق تعیین نوع پلی مورفیسم APO E در بیماران مبتلا به آلزایمر بود. برای این منظور 100 بیمار مبتلا به AD و 100 فرد سالم بعنوان گروه شاهد با بکارگیری روش PCR مورد بررسی قرار گرفتند. فراوانی آلل E4 در جمعیت آلزایمری 42 درصد و در جمعیت نرمال 11 درصد بود. این موضوع نشان داد که آلل E4 به طور معناداری در بیماران مذکور در مقایسه با گروه شاهد بیشتر است (P<0.000).این اطلاعات نشان دهنده آن است که آلل APO E4 را می توان به عنوان یک ریسک فاکتور در بیماران AD در نظر گرفت.

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که به منظور بررسی میزان تاثیر برنامه بازی بر اضطراب کودکان در سن مدرسه در سال 1378-1379 در مرکز طبی کودکان شهر تهران انجام گرفته است. طی این پژوهش 60 کودک سن مدرسه بستری در بخشهای داخلی بیمارستان با توجه به مشخصات نمونه (سن، جنس و...) انتخاب شدند و به طور مساوی در گروه شاهد و آزمون مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه اضطراب حالتی اسپیل برگر، چک لیست شاخصهای فیزیولوژیک اضطراب، ابزار سنجش ترسهای بالینی کودک به وسیله پژوهشگر بود پس از گردآوری اطلاعات حاصل از آزمون اولیه، در گروه آزمون به مدت 3 جلسه در هر جلسه نیم ساعت برنامه بازی اجرا شد و برای گروه شاهد به جز حضور پژوهشگر هیچ مداخله ای صورت نگرفت. پس از اتمام، مداخله پس آزمون اجرا و نتایج زیر حاصل شد:آزمون آماری مجذور کای (χ2) ارتباط معنی داری بین دو گروه از نظر اطلاعات دموگرافیک نشان نداد (P>0.05). آزمون آماری تی مستقل پیش از مداخله اختلاف معنی داری در میانگین تغییرات اضطراب حالتی بین دو گروه نشان نداد (P=0.86). اما پس از مداخله این آزمون اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر اضطراب حالتی نشان داد (P<0.0001) یعنی بازی در گروه آزمون توانسته بود میزان اضطراب را نسبت به گروه شاهد کاهش دهد. آزمون آماری "تی مستقل" پیش از مداخله، اختلاف معنی داری در میانگین شاخصهای فیزیولوژیک اضطراب بین دو گروه نشان نداد (P>0.05). اما پس از مداخله اختلاف معنی داری از نظر این میانگینها بین دو گروه مشاهده شد (P<0.05). آزمون آماری "تی مزدوج" اختلاف معنی داری در میانگین اضطراب حالتی، قبل و بعد از بازی در گروه آزمون نشان داد (P<0.0001). یعنی بازی توانسته بود در گروه آزمون میزان اضطراب را کاهش دهد.آزمون آماری "تی مزدوج" اختلاف معنی داری در میانگین تغییرات میزان اضطراب حالتی قبل و بعد از پژوهش در گروه شاهد نشان نداد (P=0.057). آزمون آماری تی مزدوج اختلاف معنی داری در میانگین شاخصهای فیزیولوژیک اضطراب قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون نشان داد (P<0.05). بنابراین اجرای برنامه بازی در کاهش شاخصهای فیزیولوژیک اضطراب موثر بوده است.با توجه به نتایج فوق پیشنهاد می شود که از برنامه های بازی به عنوان یک روش کاهش اضطراب کودکان استفاده شود.

اکتینومیکوز مهاجم لگنی به دنبال کلونیزه شدن باکتریهای گرم مثبت رشته ای اکتینومیسس در دستگاه تناسلی زنان- مخصوصا کسانی که از دستگاه داخل رحمی جلوگیری از آبستنی I.U.D استفاده می کنند- گزارش می شود. برای نشان دادن میزان وفور اکتینومیسسها در دستگاه تناسلی زنان و نقش I.U.D در کلونیزه شدن آنها 514 نمونه سرویکسی- واژنی از دو گروه زنان دارای I.U.D  و فاقد آن تهیه و بررسی شد. در اسمیرهای سرویکسی- واژنی میکروارگانیسمهای شبیه به اکتینومیسس در زنان دارای I.U.D، 16.97 درصد و در زنان فاقد آن 13.75 درصد تعیین شد. نتیجه کشت باکتریایی نمونه های سرویکسی- واژنی از نظر جداسازی اکتینومیسسها 18.24 درصد (50 نمونه مثبت) در زنان دارای I.U.D و 14.58 درصد (35 نمونه مثبت) در زنان فاقد I.U.D  بود که اختلاف معنی دار آماری را بین دو گروه مورد مطالعه نشان نمی دهد. همچنین نتایج نشان می دهد که نوع I.U.D مورد استفاده (مسی یا پلاستیکی) تاثیر قابل ملاحظه ای در کلونیزه شدن این باکتری ندارد و اکتینومیسسها از انواع مسی (cupper-T)  و نیز پلاستیکی (Lipps-Loop) بدون اختلاف معنی دار جدا شدند. علاوه بر این، مدت زمان استفاده از I.U.D نیز تاثیر معنی داری در جایگزینی این باکتری نشان نمی دهد گونه های اکتینومیسس جدا شده از نمونه ها در گروه دارای I.U.D عبارت بود از اکتینومیسس اسرائیلی 58%، اکتینومیسس نیوزیلندی 32% و اکتینومیسس ویسکوزیس 10% در حالی که از گروه فاقد I.U.D اکتینومیسس اسرائیلی 40%، اکتینومیسس نیوزیلندی 40% و اکتینومیسس ویسکوزیس 20% جدا شد.نتایج این تحقیق حاکی از آن است که اکتینومیسسها در نمونه های تناسلی بعضی از زنان به طور طبیعی وجود دارد و استفاده از I.U.D  موجب افزایش موارد مثبت در حد معنی دار نشده است.

بیماری آنفلوآنزا یکی از واگیردارترین بیماریهای ویروسی در انسان و حیوانات می باشد. عامل این بیماری یکی از اعضای خانواده ویروسهای ارتومیکسوویریده است و هر سال باعث بروز اپیدمیهای متعددی در محلهای گوناگونی در جهان را باعث می شود. این اپیدمیها به وسیله یکی از تحت تیپهای ویروس آنفلوآنزا A (H1N1), A (H3N2) یا تیپ B ایجاد شده و گاهی دو نوع ویروس در یک زمان ممکن است در بین جوامع حساس در گردش باشند. با توجه به این که بیماری آنفلوآنزا می تواند عواقب خطرناک و گاهی مرگبار بین افراد مسن، مبتلایان به بیماریهای قلبی- عروقی و افراد مبتلا به نقص ایمنی ایجاد نماید، بنابراین تشخیص بموقع این بیماری و تعیین میزان ایمنی افراد جامعه در برابر عامل بیماری، کمک شایسته ای برای درمان صحیح یا واکسیناسیون بموقع افراد در معرض خطر خواهد کرد.در این پژوهش سعی شد تا با بهره گیری از روش های ممانعت از هماگلوتیناسیون (HI)، خنثی سازی ویروس (VNT)، و انتشار شعاعی یکطرفه (SRD)، آنتی بادیهای ضد ویروس تیپ B آنفلوآنزا اندازه گیری شود. برای تهیه آنتی ژنهای ویروس و همچنین ویروس فعال، از تلقیح تعلیق ویروس به حفره آلانتوییک تخم مرغ جنین دار و آلوده سازی یاخته های ورو استفاده شد.سپس ویروسهایی که در دو میزبان فوق تکثیر داده شدند جمع آوری، تغلیظ و برای تولید آنتی بادیهای پلی والان به طور مجزا به خرگوشهای سالم تزریق شدند. به همین منظور ویروسی که در مایع آلانتوییک تخم مرغ جنین دار تولید شده بود، بدون یاور، و ویروسی که در یاخته های ورو تولید شده بود همراه با یاور کامل فروند به خرگوشها تزریق شدند.پس از راه اندازی روشهای SRD, HI و -VNT که با استفاده از ویروس آنتی بادیهای تهیه شده در این پژوهش انجام شد- از آنها برای تعیین آنتی بادیهای ضد ویروس تیپ B آنفلوآنزا در نمونه های سرم خون تهیه شده از بند ناف 102 خانم باردار سالم استفاده شد. در این پژوهش روش VNT به عنوان استاندارد طلایی به کار گرفته شد و سایر روشها با آن مقایسه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که حساسیت و ویژگی روشهای HI و SRD به کار رفته در این پژوهش بسیار خوب بودند.