پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1395 | دوره:19 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

هدف: سودوموناس آئروژینوزا باکتری فرصت طلب با عوامل بیماری زایی متعدد و از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی است. ظهور مقاومت های چند دارویی در این باکتری از عوامل تهدید کننده حیات محسوب می شود. هدف از این مطالعه شناسایی و تعیین فراوانی ژن های مولد فنازین (phzI، phzII، phzM، phzS، phzH) در بین جدایه های سودوموناس آئروژینوزای با مقاومت چند دارویی جدا شده از نمونه های بالینی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی 93 جدایه از نمونه های بالینی مختلف از بیمارستان های شهر زنجان طی سال های 94 -1393 جمع آوری شد. با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی تعیین هویت و آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی به روش کربی-بائر و طبق توصیه CLSI انجام شد. DNA جدایه ها به روش جوشاندن استخراج و با استفاده از آغازگرهای اختصاصی برای هرکدام از ژن های phzI، phzII، phzM، phzS، phzH حضور یا عدم حضور ژن های مربوطه با PCR بررسی شد.نتایج: در بین 93 جدایه بیشترین درصد مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به اریترومایسین و سفوکسیتین (95.6 درصد) و بیشترین درصد حساسیت مربوط به آمیکاسین (73.2 درصد) بود. همچنین 88 جدایه (94.6 درصد) نسبت به سه کلاس آنتی بیوتیکی یا تعداد بیشتری مقاوم بودند و به عنوان جدایه هایی با مقاومت چند دارویی در نظر گرفته شدند. 85 جدایه (96.5 درصد) حامل ژن phzI، 82 جدایه (93.1 درصد) حامل ژن phzII، 40 جدایه (45.4 درصد) حامل ژن phzM، 24 جدایه (27.4 درصد) حامل ژن های phzS و phzH بودند.نتیجه گیری: بیماری زایی سودوموناس آئروژینوزا به دلیل تولید عوامل بیماری زایی متعدد این باکتری است که در نهایت منجر به طیف وسیعی از عفونت ها می شود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد فراوانی ژن های phzI و phzII در بین سویه های با مقاومت چند دارویی به دست آمده از منابع مختلف بالاست که می تواند هشداری برای عفونت های حاصل از این باکتری باشد.

هدف: در دهه های اخیر پژوهش های بسیاری در راستای بررسی خواص ضد سرطانی کورکومین انجام شده است اما با وجود تمام خواص کشندگی کورکومین بر سلول های سرطانی استفاده بالینی از این ماده طلایی طبیعی محدود باقی مانده است. علت این محدودیت را می توان در محلولیت پایین، زیست دسترس پذیری کم، متابولیسم سریع و عدم جذب جست و جو کرد. در این مطالعه، برای بهبود خواص فیزیک و شیمیایی کورکومین، یک جمینی سورفکتانت زیست تخریب پذیر جدید ساخته شد و مولکول های کورکومین داخل آن بارگزاری شد.مواد و روش ها: نانو ذرات جمینی سورفکتانت- کورکومین با روش رسوب دهی نانو تهیه شد و اندازه و توزیع اندازه ذرات آن به کمک روش پراکندگی دینامیکی نوری تعیین شد. همچنین رهایش دارو از بستر پلیمر بررسی شد و در نهایت آزمون سمیت MTT و جذب سلولی به صورت برون تنی روی سلول های MDA-MB-231 صورت گرفت.نتایج: پلیمر جمینی سورفکتانت قادر است در محیط آبی، پلیمروزوم با توزیع اندازه ذره ای (PDI@0.3) تشکیل دهد. بازده بارگزاری حدود 87 درصد محاسبه شد. در اثر پیوستن کورکومین به بستر پلیمر رهایش کنترل شده مشاهده شد. همچنین به علت جذب سلولی زیاد، کمپلکس جمینی سورفکتانت-کورکومین سمیت سلولی بیشتری را نشان داد.نتیجه گیری: این نتایج نشان داد که پلیمروزوم های جمینی سورفکتانت می تواند به عنوان نانو حامل برای مولکول های آب گریز کورکومین در نظر گرفته شود.

هدف: صرف نظر از ابعاد حقوقی مساله انتخاب جنسیت جنین، نگرانی از به هم خوردن تعادل جنسیتی جوامع نیز به اهمیت موضوع افزوده است. تبعیض جنسیت و برتری دادن دختر بر پسر یا بالعکس توجه به جنبه های اخلاقی را ضروری ساخته است. این تحقیق ضمن تبین ابعاد فقهی حقوقی اخلاقی و علمی انتخاب جنس جنین، سعی دارد به این سوال اساسی پاسخ دهد که موارد مجاز انتخاب جنسیت جنین قبل از انعقاد نطفه از نظر اسلام کدام است.مواد و روش ها: انجام این تحقیق با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و جمع آوری آرای فقیهان معاصر است. ضمنا به قوانین برخی دیگر از کشورها نیز توجه شده است.نتایج: انتخاب جنسیت جنین دارای موافقان و مخالفانی به طور مطلق است و برخی نیز صرفا در موارد ضرورت مانند پزشکی با آن موافق هستندنتیجه گیری: با توجه به عدم وجود «آیه و یا روایتی که دلالت بر حرمت انتخاب جنسیت داشته باشدمی توان با استناد به اصل مباح بودن هر اقدامی در صورت عدم وجود دلیل مخالف» و همچنین نظر مراجع عظام، در صورت دوری از هرگونه مفسده ای، فاقد مشکل شرعی و فقهی بوده و افراد مجاز به انجام آن هستند.

هدف: سرطان پستان به عنوان بیماری هتروژن با ویژگی های زیستی و فنوتیپی متفاوت همراه است که این ویژگی ها تشخیص و درمان بیماری را چالش برانگیز کرده است. این مطالعه به بررسی سطوح بیانی اعضای کلیدی مسیر پیام رسانی Hedgehog و همراهی بیان گیرنده انتقال پیام Smo با برخی ویژگی های بالینی و آسیب شناختی نظیر وضعیت بیان Her-2، متاستاز به عروق لنفی و مرحله متاستاز در کارسینومای تهاجمی پستان می پردازد. همچنین ارتباط معکوس بیانی بین ژن Smo و ژن Claudin-1 (یکی از ژن های مهم اتصالات محکم سلولی) بررسی می شود.مواد و روش ها: در مطالعه مورد-شاهد حاضر، در بین 36 جفت نمونه بافتی تومور و بافت سالم مجاور از بیماران مبتلا به کارسینومای تهاجمی مجاری پستان، سطوح بیانی اعضای کلیدی مسیر پیام رسانیHedgehog (Smo، Gli1 و Ptch)، Claudin-1، E-cadherin و MMP2 توسط Q-RT-PCR سنجیده شد. همچنین همراهی بیان گیرنده انتقال پیام Smo با برخی ویژگی های بالینی و آسیب شناختی بررسی شد.نتایج: نتایج بیش تنظیمی مسیر پیام رسانی Hedgehog در نمونه های کارسینومای تهاجمی پستان در مقایسه با بافت سالم مجاور را نشان داد. همچنین بیش تنظیمی ژن انتقال پیام Smo با مراحل پیشرفته تومور و متاستاز به عروق لنفی تومورهای پستان در ارتباط بود و این ارتباط متاثر از وضعیت بیانی ژن 2-Her بود. علاوه براین، ارتباط محسوسی بین سطوح بیانی ژن Smo و ژن های Claudin-1 (ژن دخیل در اتصالات سلولی)، E-cadherin (ژن نشانگر سلول اپی تلیال) و MMP2 (ژن کلیدی ماتریکس خارج سلولی و مرتبط با متاستاز) در نمونه های توموری با مراحل پیشرفته متاستاز ملاحظه شد.نتیجه گیری: این مطالعه سطح جدیدی از پیچیدگی مولکولی که باید در مدیریت بیماران مبتلا به کارسینومای تهاجمی پستان مورد لحاظ واقع شود را نشان داد. نتایج بر نقش کلیدی مسیر پیام رسانی Hedgehog در کارسینومای تهاجمی مجاری پستان اشاره دارد. همچنین با توجه به ارتباط بیانی معکوس ژن Claudin-1 با مسیر Hedgehog، به نظر می رسد ژن Claudin-1 می تواند به عنوان کاندیدایی برای بررسی های بیشتر در مطالعات تشخیصی مورد ملاحظه قرار گیرد، بنابراین اهمیت بالینی این مساله نیاز به تحقیقات بیشتر در آینده دارد.

هدف: هدف این تحقیق در قدم اول بررسی بافت بیضه بیمارانی است که طی یک سال گذشته دچار توقف فرآیند اسپرم زایی شده اند و در قدم دوم پیدا کردن روش های مناسب برای برطرف کردن موانع توقف اسپرم زایی است.مواد و روش ها: سلول های بنیادی اسپرماتوگونی پس از استخراج از بیضه بیماران در سه گروه قرار گرفتند: 1) کشت به تنهایی و بدون لایه حمایت کننده، 2) کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی روی سلول های سرتولی خود بیمار و 3) کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی بر سلول های سرتولی شخص سالم. در مرحله بعد تعداد و قطر کلونی های مشتق از سلول های بنیادی و نیز درصد بقای سلول ها اندازه گیری شد. وجود سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در مراحل مختلف کشت با استفاده از روش های ایمنوسیتوشیمی، آلکالین فسفاتاز و زنوترانسپلنت به بیضه موش مدل آزواسپرمی اثبات شد.نتایج: در ریز محیط حاصل از سلول های سرتولی شخص بیمار پس از گذشت 3 هفته از کشت، کلونی هایی با تعداد و قطر بیشتر مشاهده شد ((17±213 میکرومتر و 36.1±4 عدد)، اما نسبت بیان ژن های اختصاصی سلول های جرم (شامل: Stra8 و Vasa) بر خلاف ژن پرتوانی (Nanog) در گروه هم کشتی با سرتولی شخص سالم بیشتر بود (2.3 و 2.2 در مقابل 0.45). پس ازپیوند زنوگرافت سلول های اسپرماتوگونی انسانی به موش مدل آزواسپرمی، این سلول ها روی قاعده لوله های منی ساز موش مستقر شدند که این مساله ماهیت آن ها را تایید کرد.نتیجه گیری: برای غلبه بر توقف اسپرم زایی مشاهده شده در گروه هم کشتی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی روی سلول های سرتولی خود بیمار، می توان سلول های بنیادی اسپرماتوگونی را روی لایه سلول های سرتولی شخص سالم کشت داد. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند در کمک به شروع مجدد اسپرم زایی در بیماران سرطانی که قبلا در معرض شیمی درمانی یا اشعه درمانی بوده اند موثر باشد.

هدف: در این مطالعه اثر محیط کشت پویا (در راکتور زیستی فلاسک لرزان) بر تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به سلول های استخوانی با استفاده از داربست های الکتروریسی شده پلی کاپرولاکتون- نانوهیدروکسی آپاتیت بررسی شد.مواد و روش ها: ابتدا داربست های پلی کاپرولاکتون- نانوهیدروکسی آپاتیت به روش الکتروریسی تهیه شد. پس از کشت ایستای سلول های بنیادی مزانشیمی روی داربست ها، داربست ها در یک دوره 21 روزه به دو گروه کشت ایستا و راکتور زیستی فلاسک لرزان تقسیم شدند. تکثیر و تمایز سلول ها در روزهای 7، 14 و 21، با آزمایش های MTT، کلسیم و آلکالین فسفاتاز بررسی شد.نتایج: تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی روی لایه های داربست توسط آزمون MTT بررسی شد. تکثیر سلولی (جذب نوری) روی لایه ها در روز 21 پس از کشت درون راکتور زیستی فلاسک لرزان (2.18= OD) نسبت به حالت ایستا (1.68= OD) بالاتر بود. به منظور مطالعات تمایز استخوانی، مقدار رسوب کلسیم و فعالیت آلکالین فسفاتاز اندازه گیری شد. میزان رسوب کلسیم برای کشت پویا 1.6 برابر بیشتر از کشت ایستا بود که این اختلاف نشان دهنده تمایز بیشتر سلول ها در دوره 21 روزه درون راکتور زیستی فلاسک لرزان بود. فعالیت آلکالین فسفاتاز درون راکتور زیستی فلاسک لرزان در طول 14 روز پس از کشت 1.55 برابر بیشتر از کشت ایستا بود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از کشت راکتور زیستی فلاسک لرزان، تکثیر و تمایز بیشتر سلول های بنیادی به استخوانی را برای داربست های چندلایه پلی کاپرولاکتون- نانوهیدروکسی آپاتیت نسبت به ایستا نشان داد.